Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2023 στις 12.00
[Αθήνα] Πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων και των ελεύθερων χώρων
ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια 12:00 μμ.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις. Κάτω τα χέρια από τα πάρκα και τις πλατείες. Η πόλη δεν ανήκει σε εργολάβους, επιχειρηματίες και τουρίστες. Η πόλη ανήκει σε μας που ζούμε τους χώρους και ζωντανεύουμε το χρόνο της. Σε εμάς που την χτίζουμε και παράγουμε τον πλούτο της.
Οι καταλήψεις και οι ελεύθεροι χώροι είναι η ζωή κόντρα στον καθημερινό θάνατο που μας επιβάλουν. Γιατί εκεί συγκρούεται η κουλτούρα της συλλογικοποίησης με την κουλτούρα της ιδιώτευσης. Εκεί οργανωνόμαστε ενάντια στις κρατικές πολιτικές, στον εξευγενισμό, στις περιφράξεις, στην ακρίβεια, στα αυξημένα νοίκια, στην τουριστικοποίηση και στην καταστολή. Για έναν κόσμο χωρίς ρατσισμό, κουϊροφοβία και πατριαρχία.
Οι εκκενώσεις των καταλήψεων Άνω-Κάτω Πατησίων (Νάξου 75 & Κρασσά) και Ζιζάνια (Φυλής & Φερών) δεν θα μείνουν αναπάντητες. Αλληλεγγύη στην εκκενωμένη κατάληψη Ευαγγελισμού (Κρήτη), και στα κατειλημμένα στέκια Πολυτεχνείου ΕΜΠ και "Καλιαρντά" που επανακαταλήφθηκαν. ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠ' ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ.
ΕΔΩ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων
Κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια
Στέκια, καταλήψεις, συλλογικότητες
Οι αγώνες του παρελθόντος συνεχίζονται.
Χθες το βράδυ κρεμάσαμε πανό που κάποτε είχαν κρεμαστεί στο κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια, σε άλλες κατειλημμένες καταλήψεις της γειτονιάς, στην ΑΣΟΕΕ και στην Πλατεία Βικτωρίας. Η δράση αυτή είναι μέρος της υπενθύμισης ότι η Βικτωρία υπήρξε για καιρό κέντρο αγώνα και συνεχίζει να είναι μέρος του αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και τον εξευγενισμό που πρόσφατα στοχοποίησε τον Ευαγγελισμό, το Πάρκο Δρακοπούλου, τον Λόφο Στρέφη, τη γειτονιά των Εξαρχείων, το Άνω Κάτω, τα Καλιαρντά, το Στέκι Πολυτεχνείου, τα Προσφυγικά, το Βοτανικό και τη ΒΙΟΜΕ.
Αυτά τα πανό είναι μερικοί από τους αγώνες που ήταν πιο κοντά στα Ζιζανία τα τελευταία χρόνια: αγώνες ενάντια στις φυλακές και τα κέντρα κράτησης, τους ρατσιστικούς ελέγχους ταυτότητας στον δρόμο και την πλατεία, τις εξώσεις από σπίτια και καταλήψεις, τη βία της πατριαρχίας από το Ιράν μέχρι την Ελλάδα. Η τοποθέτηση αυτών των πανό αναδεικνύει μια συλλογική μνήμη, αλλά είναι επίσης αγώνες που συνεχίζονται και είναι αλληλένδετοι. Κάθε πολιτική μάχη έχει συνέπειες στην επόμενη, κάθε πράξη αντίστασης μας εκπαιδεύει και μας εμπνέει.
Ο αγώνας κατά του εγκλεισμού είναι ένας αγώνας που ενσωματώνεται σε κάθε αγώνα, είτε πρόκειται για τα κελιά των φυλακών, είτε για την κεντρική θέση των κέντρων κράτησης στην πολιτική ασύλου, είτε για τις συνεχείς περιπολίες και τη ρατσιστική στοχοποίηση στους δρόμους από τους αστυνομικούς. Θυμόμαστε τους απεργούς πείνας στο κέντρο κράτησης του Παρανεστίου τον Μάρτιο, τους εκατοντάδες άλλους που έχουν διαμαρτυρηθεί στις φυλακές ασύλου, τον Μιχαηλίδη και τους 150 κρατούμενους που πρόσφατα ξεκίνησαν επίσης απεργία πείνας- συνεχίζοντας την ιστορική πολιτική πράξη της χρήσης του σώματός τους για να αντιμετωπίσουν τις μεθόδους καταπίεσης του κράτους. Τα σώματά μας είναι αυτό στο οποίο στοχεύει το κράτος, ο καπιταλισμός και η πατριαρχία, είτε μέσω της σωματικής βίας των ξυλοδαρμών, είτε μέσω της έμφυλης καταπίεσης και της παρενόχλησης, είτε μέσω τειχών και συνόρων, είτε μέσω του απόλυτου φόβου, του ελέγχου και της χειραγώγησης.
Ο αγώνας για τη διάλυση της πατριαρχίας είναι κεντρικός για κάθε πραγματικό αγώνα για απελευθέρωση. Ενώ η Δύση παριστάνει τον ηθικά ανώτερο από το ισλαμικό κράτος του Ιράν , του οποίου η λεγόμενη αστυνομία ηθικής χτύπησε πρόσφατα έναν 16χρονο μέχρι να πέσει σε κώμα, η Ελλάδα δολοφονεί εφήβους στα αυτοκίνητά τους, θυληκότητες στα σπίτια τους, κουήρ άτομα στους δρόμους και μεταναστά στα σύνορα. Η διαστρεβλωμένη εικόνα της Ευρώπης για τον εαυτό της αποκαλύπτεται διαρκώς από την προσήλωσή της στο απαρτχάιντ του Ισραήλ, από τον εναγκαλισμό της ακροδεξιάς και των φασιστών στην κυβέρνηση και από τη στοχοποίηση όσων αγωνίζονται ενάντια στη βία του πατριαρχικού, καπιταλιστικού κράτους. Μέσα από απελευθερωμένους χώρους που στοχεύουν στην απαλλαγή από αυτή τη βία, συμβάλλουμε τόσο σε κάθε αγώνα όσο και σε ένα ευερύτερο κίνημα αντίστασης, επειδή οι διαφορετικές καταπιέσεις συνδέονται και ο κάθε αγώνας είναι διαθεματικός. Αυτοί οι αγώνες συνεχίζονται και εμείς συνεχίζουμε ακάθεκτα.
Κρεμάσαμε αυτά τα πανό στις εκκενωμένες καταλήψεις της γειτονιάς, στην ΑΣΟΕΕ και στην πλατεία Βικτωρίας, οι οποίες έχουν όλες στοχοποιηθεί με άμεσες και έμμεσες επιθέσεις από το κράτος, ως μέρος ενός οργανωμένου μακροπρόθεσμου σχεδίου για την καταστροφή των κέντρων αγώνα, την προώθηση της ιδιωτικοποίησης και την επέκταση των κρατικών μηχανισμών ελέγχου.
Οι καταλήψεις Βανκούβερ, Σκαραμαγκά και Βίλα Αμαλίας ήταν χώροι στο κέντρο της πόλης που οργανώθηκαν με οριζόντιες δομές από άτομα για να καλύψουν τις ανάγκες τους και να αγωνιστούν ενάντια στο κράτος, τον φασισμό, τον ρατσισμό και την εμπορευματοποίηση. Το Αυτοοργανωμένο Στέκι της ΑΣΟΕΕ συμμετέχει σε αγώνες που σχετίζονται τόσο με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου πανεπιστημίου αλλά και με πιο γενικά, όπως είναι οι αγώνες ενάντια στις μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση, ενάντια στη ρατσιστική πολιτική του πρύτανη και ο αγώνας για ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστημιακά εστιατόρια. Επιπλέον, η AΣOEE είναι ο χώρος στον οποίο πραγματοποιούνται πολιτικές συνελεύσεις και εκδηλώσεις από διαφορετικές ομάδες του αναρχικού κινήματος. Από την άλλη πλευρά, η πλατεία Βικτωρίας είναι ένας δημόσιος χώρος όπου τα μεταναστά παρενοχλούνται καθημερινά από τους μπάτσους και όπου οι επιχειρήσεις σκούπα είναι ένα τακτικό φαινόμενο. Δύο φορές τα τελευταία χρόνια η πλατεία έχει καταληφθεί από άτομα που βρίσκονται στον δρόμο, χρησιμοποιώντας την ως προσωρινό καταφύγιο και ως άρνηση να κρυφτούν από την κοινωνία. Και τις δύο φορές οι μπάτσοι χρησιμοποίησαν τη βία για να διώξουν τα άτομα και για να προστατεύσουν τα συμφέροντα του εξευγενισμού των γύρω καταστημάτων και επιχειρήσεων. Τέλος, το 2ο σχολείο ήταν μία από τις καταλήψεις στέγης την περίοδο 2015-19. Οι στεγαστικές καταλήψεις αποτέλεσαν τότε το θεμελιώδες μπλοκ του κινήματος αλληλεγγύης στους μετανάστες, δημιουργώντας χώρους όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να οργανώσουν τη στέγαση, τη σίτιση και συνολικά τη διαβίωσή τους με συλλογικό και οριζόντιο τρόπο ενάντια στα σύνορα και ενάντια στη βία και την επιτήρηση του κράτους.
Οι εκκενώσεις απαντώνται με τη συνέχιση των αγώνων, με ανακαταλήψεις, με νέες καταλήψεις, με την περαιτέρω εξάπλωση στην πόλη και την απόκτηση περισσότερου εδάφους. Δεν περιοριζόμαστε σε ένα κτίριο ή σε μια κατάληψη, ούτε σε έναν αγώνα του παρελθόντος ή σε μια μάχη, μεγαλώνουμε μέσα από δίκτυα και γειτονιές, μέσα από μάχες ενάντια στην καταπίεση τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, καταλαμβάνοντας χώρο σε κάθε γωνιά.
Καλούμε στην πορεία στις 21 Οκτωβρίου στις 12:00 στα Άνω Πατήσια, ενάντια στις εξώσεις των καταλήψεων, την επίθεση στους δημόσιους χώρους και τον ταξικό πόλεμο του εξευγενισμού.
10, 100, 1000 καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης.
Ενάντια σε κάθε καταπίεση, μέχρι την ολική απελευθέρωση.
Όπως τα ζιζάνια στο τσιμέντο, καταλήψεις σε κάθε γωνία.
ENG
The struggles of the past continue.
Last night we hung banners that had once hung on Zizania squatted social centre, on other evicted squats in the neighbourhood, on ASOEE and in Plateia Viktoria. This action is part of remebering that Viktoria has long been a center of struggle, and continues to be part of the fight against privatisation and gentrification that has recently targeted Evangelismos, Parko Drakopoulou, Lofos Strefi, the neighbourhood of exarchiea, ano kato, kaliarda, Steki politechnio, Prosfyika, Botanikos and Biome.
These banners are from some of the struggles that were closest to us in Zizania over the last years: struggles against prisons and detention centres, racist ID checks on the street and plateias, evictions from homes and squats, and the violence of patriarchy from iran to greece. Hanging these banners highlights a collective memory, but they are also struggles that continue and are interconnected. Every political battle has consequences on the next one, every act of resistance educates and inspires us.
The fight against incarceration is a fight embedded in every struggle, whether it is the prison cells, the centrality of detention centres in asylum policy, or the constant patrolling and racist targeting on the streets by cops. We remember the hunger strikers in paranesti detention centre in March, the hundreds of others who have protested in asylum prisons, Michalidis and the 150 prisoners who recently also went on hunger strike- continuing the historical political act of using their bodies to confront the state's carceral methods of oppression. Our bodies are what the state, capitalism, and patriarchy targets, whether through the physical violence of beatings, through gender oppression and harassment, through walls and borders or sheer fear, control and manipulation.
The struggle to dismantle patriarchy is central to any true fight for liberation. While the west plays the moral superior to iran's islamic state , whose so-called morality police recently beat a 16 year old into a coma, greece murders teenagers in their cars, feminities in their homes, queer people on the streets, and migrants at the borders. Europe's warped image of itself is constantly exposed by its commitment to apartheid in israel, embracing the far-right and fascists in government and targetting those who fight against the violence of the patriarchal, capitalist state. Through liberating spaces that aim to be free of this violence, we contribute to every struggle and to a movement, because every oppression is connected and every struggle is intersectional. These struggles are ongoing, and we continue unabated.
We hung these banners on evicted squats of the neighbourhood, ASOEE and Viktoria square which have all been targetted with direct and indirect attacks from the state as part of an organized long-term plan to destroy centers of struggle, promote privatization, and expand state mechanisms of control.
Vancouver, Skaramagkas and Villa Amalias squats were spaces in the city center organized horizontally by people in order to cover their needs and fight against the state, fascism, racism and commercialization. The Self-Organized Steki of ASOEE participates in struggles related both to the unique characteristics of that uni but also to the more general ones, such as the struggles against reforms in education, against the racist politics of the dean and the struggle for free access to university restaurants. In addition, ASOEE is the place in which political assemblies and events are held by all parts of the anarchist movement. Viktoria square on the other hand is a public space where migrants are harassed daily by cops and where sweep operations are a regular occurance. Twice in recent years the square has been squatted by people on the move, using it as temporary shelter and as a refusal to be hidden from society. Both time the cops used violence to evict people, and to protect the gentrifying interests of the nearby shops and businesses. Finally, 2nd school was one of the housing squats in the period from 2015-19. Housing squats were the foundational block of the solidarity movement with migrants back then, creating places where people could organize their housing, food and overall livelihood in a collective and horizontal manner against borders and against the violence and surveillance of the state.
Evictions are answered by the continuation of struggles, by re-occupations, by new occupations, by spreading further in the city and taking more ground. We are not limited to one building or one squat, nor to one past struggle or one fight, we are growing through networks and neighbourhoods through battles against oppression both local and international and by taking space on every corner.
We call for the demonstration on 21st October at 12:00 in Ano Patissia, against the evictions of the squats, the attack on public spaces and the class war of gentrification.
10, 100 ,1000 Squats against a world of organised decay.
Against all oppression, until total liberation.
Like weeds in the concrete, squats on every corner.
Κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια
ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια 12:00 μμ.
Η Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης του Πάρκου Δρακόπουλου στηρίζει την πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων και των ελεύθερων χώρων.
Στεκόμαστε στο πλευρό του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Άνω-Κάτω Πατησίων που εκκενώθηκε στις 25/8/2023 από κράτος και κληρονόμους, το οποίο μας στήριξε στον αγώνα υπεράσπισης του πάρκου Δρακόπουλου και που στηρίζει τους αγώνες για την υπεράσπιση των ελεύθερων και δημόσιων χώρων ενάντια στις κρατικές πολιτικές των αναπλάσεων, του εξευγενισμού, της τουριστικοποίησης και της καταστολής.
Στεκόμαστε στο πλευρό της κατάληψης Πάτμου και Καραβίας στα Πατήσια που απ' τις 13/6/2023 παραμένει κλειδωμένη απ' το Δήμο Αθηναίων (πρώην ΟΣΚ) και η οποία αποτελεί την πρώτη κινηματική δομή που έβαλε από τη δεκαετία του '80 το ζήτημα της οικολογίας, του πρασίνου και του "όχι άλλο τσιμέντο στα Πατήσια", στήριζε τους αγώνες για την υπεράσπιση του κληροδοτήματος Δρακόπουλου και που αποτελούσε μια ζωντανή εστία πολιτισμού και αλληλεγγύης στη γειτονιά.
Στεκόμαστε αλληλέγγυα στο κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο Ζιζάνια που εκκενώθηκε την ίδια μέρα με το στέκι Άνω-Κάτω και ανακαταλήφθηκε στις 14/10, και που στηρίζει την πολυφυλετική γειτονιά της πλ. Βικτωρίας ενάντια στον εξευγενισμό, την τουριστικοποίηση και την φτώχεια με συλλογικές κουζίνες και λοιπές αλληλέγγυες δράσεις σε ντόπιους, προσφυγόπουλα και μετανάστριες της περιοχής.
Την εκκένωση του επί 27 χρόνια κατειλημμένου στεκιού Άνω-Κάτω Πατησίων, μετά από πιέσεις του Δήμου Αθηναίων προς τους κληρονόμους του κτιρίου, και την εκκένωση της επί 34 χρόνια κατειλημμένης Πάτμου και Καραβίας επίσης απ' το Δήμο, δεν μπορούμε παρά να τις δούμε ως επιθέσεις τόσο στα αγωνιζόμενα Πατήσια, όσο και στη συνέλευση για την υπεράσπιση του πάρκου Δρακόπουλου. Κράτος και δημοτική αρχή αποφάσισαν να χτυπήσουν δύο εστίες αντίστασης της περιοχής μας, όμως δεν υπολόγισαν την αλληλεγγύη.
Η πόλη ανήκει σ' εμάς που τη ζούμε, τη φροντίζουμε και παράγουμε τον πλούτο της. Μόνο με αγώνες σώζουμε τις γειτονιές, αλληλεγγύη στις καταλήψεις και σε όσα αντιστέκονται.
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΔΕΝ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΑΠ' ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ - ΕΔΩ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ
Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης Πάρκου Δρακόπουλου
16/10/2023
Πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων και των ελεύθερων χώρων / Σάββατο 21 Οκτωβρίου / ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια / 12
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΔΟΜΕΣ
Άνω-Κάτω Πατησίων (Κυψέλη), Ευαγγελισμός (Ηράκλειο Κρήτης) που εκκενώθηκαν, στα κατειλημμένα στέκια Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) και Καλιαρντά (Νομική) και στην κατάληψη Ζιζάνια (Βικτώρια) που ανακαταλήφθηκαν, στο κατειλημμένο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ (Θεσσαλονίκη) που βρίσκεται υπό καταστολή.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ
Οι καταλήψεις βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής καθώς αποτελούν εφαλτήρια για να πάρουμε την τύχη της ζωής μας και των γειτονιών μας στα χέρια μας. Εστίες αγώνα ενάντια στην καταπίεση, την εκμετάλλευση, την εξαθλίωση, την απομόνωση, τον φόβο, τον κανιβαλισμό και την ανάθεση.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Οι καταλήψεις και τα στέκια είναι οι δικές μας ανάσες ελευθερίας σε έναν κόσμο που όλα αποτελούν εμπόρευμα και τα πάντα ορίζονται από τους νόμους των «ισχυρών». Είναι τα σπίτια μας. Τα μέρη που αυτοοργανωνόμαστε, που συζητάμε και ονειρευόμαστε. Τα μέρη που χτίζουμε δομές αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης. Είναι απελευθερωμένοι χώροι σε μια πόλη που ασφυκτιά από τον καπιταλισμό. Οι καταλήψεις στις γειτονιές αγωνίζονται ενάντια στον "εξευγενισμό" και στέκονται ανάχωμα στα σχέδια δήμου και εταιριών που κατακρεουργούν τα πάρκα, τους λόφους και τις πλατείες μας.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
για μια κοινωνία που ο/η καθένας/μία θα παίρνει αυτά που χρειάζεται και θα προσφέρει αυτά που μπορεί.
Πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων και των ελεύθερων χώρων / Σάββατο 21 Οκτωβρίου / ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια / 12.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
κάθε Κυριακή 6µµ στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιµοδήµου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα
blog: askpthk.espivblogs.net - fb: Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων Θησείου Κουκακίου [1]
ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΟΚΤΩΒΡΗ, ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΧΩΡΩΝ
Σάββατο 21 Οκτωβρίου
Σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια 12:00 μμ
Εννοείται στηρίζουμε!
Άνω Κάτω η πόλη
Ζιζάνια παντού
και στον Λόφο Στρέφη
να γίνει ένα ντου…
Ανοιχτή Συνέλευση υπεράσπισης του Λόφου Στρέφη
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις Ι Να γίνουμε οδόφραγμα στην βαρβαρότητα. Πορεία Σάββατο 21.10 12:00 Σταθμός Ησαπ Άνω Πατησίων.
Ποτέ δεν θα καταστείλουν.... Στις 25/9 το πρωί μπάτσοι εισέβαλαν στην Κατάληψη Ευαγγελισμού, εκκενώνοντάς την, έπειτα από 21 χρόνια, ενώ την ίδια ημέρα εισβάλλουν για τρίτη φορά στο Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πολυτεχνείου καταστρέφοντας υλικές υποδομές. Είχε προηγηθεί η κατασταλτική επιχείρηση της 25ης Αυγούστου όπου οι μπάτσοι εκκένωσαν το κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο Ζιζάνια και το επί 27 χρόνια κατειλημμένο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων ενώ στα μέσα του καλοκαιριού εκκενώθηκε και το στέκι Καλιαρντά. .... αυτό που δεν μπορούν να κατανοήσουν
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Μέσω της εγκαθίδρυσης ενός μόνιμου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και στο όνομα των διαδοχικών κρίσεων του συστήματος τα τελευταία χρόνια, το κράτος επιβάλλει, καταστέλλει και δολοφονεί. Επιχειρεί να καταστείλει, ακόμα και εν τη γενέσει, τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και να οξύνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Επιχειρεί στο κατώφλι των πιο σκληρών κοινωνικών και ταξικών ανταγωνισμών να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου, φόβο και απάθεια.
Οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αγώνα χτυπιούνται, γιατί απέναντι στον κόσμο της βαρβαρότητας και της επιβαλλόμενης δυστοπίας, αποτελούν σημεία πολιτικής ζύμωσης, τόπους συνάντησης και αμφισβήτησης των κυρίαρχων σχέσεων, ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.
Αποτελούν αναχώματα και ορμητήρια στον εθνικιστικό και πατριωτικό οχετό, στο ρατσισμό και το φασισμό, στην πατριαρχία, στις κραυγές για συστράτευση σε εθνικούς πολέμους καθώς και στην ανάπτυξη και τον εξευγενισμό. Μέσα από τις καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αγώνα, παλεύουμε με όπλα μας τη συλλογικοποίηση, την αλληλεγγύη και τη δράση στο εδώ και το τώρα, για την συλλογική και ατομική απελευθέρωση.
να γίνουμε οδόφραγμα στη βαρβαρότητα
Οι καταλήψεις, τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αγώνα, οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, η εξέγερση είναι η πραγμάτωση της ουτοπίας στο τώρα
Πορεία Σάββατο 21 Οκτωβρίου 12:00
Σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατήσιων
υ.γ: Το Σάββατο 14/10 τα συντρόφια απο την Κατάληψη Ζιζάνια μαζί με αλληλεγγύο κόσμο ανακατέλαβαν την καταλήψη. Αλληλεγγύη στα συλληφθέντα άτομα της ανακατάληψης.
κάλεσμα : αναρχικό στέκι Υποκέντρο
ypokentro[@]espiv.net
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - Αφίσα καλέσματος πορείας υπεράσπισης των καταλήψεων, Σάβ. 21/10, 12:00 ΗΣΑΠ Άνω Πατησίων
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Οι καταλήψεις και όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα είναι κόσμοι αγώνα, κριτικής σκέψης και δημιουργικότητας. Κόσμοι που δοκιμάζονται νέου τύπου σχέσεις, νέες μορφές συλλογικής συνύπαρξης και σύμπραξης, στη βάση της ελευθερίας, της αμοιβαιότητας, της αλληλεγγύης. Κόσμοι που συνιστούν το λάθος στην κυριαρχική εξίσωση χειραγώγησης, πειθάρχησης και υποταγής. Κόσμοι που συναντιούνται σε πεδία γόνιμης αλληλεπίδρασης και στην κοινή επιδίωξη αμφισβήτησης και ρήξης με τον κυρίαρχο κόσμο. Αυτόν της γενικευμένης αποστέρησης, των επίπλαστων διαχωρισμών, της σύνθλιψης, της ιεραρχίας, της εκμετάλλευσης, της ιδιοκτησίας κρατικής ή ατομικής.
Το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων, τα Ζιζάνια στη Βικτώρια, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Πολυτεχνείου στην Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, το στέκι Καλιαρντά στη Νομική, ο Ευαγγελισμός στο Ηράκλειο Κρήτης, είναι τέτοιοι κόσμοι που δέχτηκαν πρόσφατα κατασταλτική επίθεση και εκκενώθηκαν γιατί αποτελούν αγκάθι στην κρατική/καπιταλιστική/πατριαρχική/εθνορατσιστική κανονικότητα και στην προσπάθεια επιβολής μιας κοινωνικής σιγής νεκροταφείου.
H μόνιμη κατάσταση κρίσης και έκτακτης ανάγκης όπως και το θέαμα της καταστροφής του κόσμου αποτελούν τεχνικές διακυβέρνησης που διαχέουν συστηματικά το φόβο και επιδιώκουν την πρόκληση μιας αίσθησης ανημπόριας απέναντι στο μέγεθος των απειλών. Το κρατικό/καπιταλιστικό σύστημα το μόνο που προσφέρει είναι περισσότερη φτώχεια (υλική, συναισθηματική, πνευματική), κοινωνική και ατομική ερημοποίηση (με απεριόριστα data πρόσβασης στο internet και τα social media), καταστροφή του πλανήτη και πολεμική ισοπέδωση (σε απευθείας αναμετάδοση), αντιεξεγερτικά δόγματα πάταξης των αντιστεκόμενων.
Το κράτος και τα αφεντικά έχουν την καταστολή και τους πραιτοριανούς τους. Εμείς έχουμε ο ένας την άλλη και το όραμα ενός άλλου κόσμου στα μυαλά και τις καρδιές μας.
ΠΟΡΕΙA ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
Σάββατο 21/10, 12.00, σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατησίων
κάλεσμα : Συνέλευση αναρχικών ενάντια στα αυτονόητα του κόσμου της εξουσίας
#αυτονόητα: δόγμα «νόμος και τάξη», εκκένωση των καταλήψεων
Κάλεσμα στην πορεία για την υπεράσπιση των καταλήψεων και των ελεύθερων χώρων
ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ, ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ
Ξημερώματα της 25ης Αυγούστου 2023, οι μπάτσοι μπαίνουν και εκκενώνουν δυο καταλήψεις του κέντρου της Αθήνας: το Άνω Κάτω Πατησίων, στη Νάξου και Κρασσά που έχει καταληφθεί από το 1996 και το κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια στη Φυλής και Φερρών που έχει καταληφθεί από το 2020 εκ νέου, ενώ τελούσε υπό κατάληψη και στο παρελθόν. Τα Ζιζάνια ανακαταλαμβάνονται από συντρόφια στις 15/10. Στις 31 Αυγούστου τα τσιράκια του κράτους εκκενώνουν και την κατάληψη του Πολυτεχνείου στην Πανεπιστημιούπολη, η οποία την 3η Σεπτέμβρη επανακαταλαμβάνεται, ενώ μέσα στο καλοκαίρι έχουν ήδη εισβάλλει και αποστειρώσει την κατάληψη της αναρχικής queer συλλογικότητας Καλιαρντά στο ισόγειο της Νομικής, χώρος εδώ και χρόνια κατειλλημένος. Στις 30/09, οι μπάτσοι εκκενώνουν την κατάληψη "Ευαγγελισμού" στο Ηράκλειο Κρήτης, με βασανισμό και απόπειρα δολοφονίας συντρόφου.
Όλες οι εκκενώσεις αποτελούν κατασταλτικό χτύπημα του κράτους στους κατειλημμένους χώρους αγώνα, με στόχο τον αφανισμό της αντιιεραρχικής και ισότιμης συλλογικοποίησης, τη φίμωση του πολιτικού λόγου που αυτοί διαχέουν, των σχέσεων που δημιουργούν, και της δυναμικής που αναπτύσσουν μέσα από τις δράσεις τους, τόσο στο πεδίο δραστηριοποίησής τους (γειτονιά, πανεπιστήμιο), όσο στην κοινωνία γενικότερα. Το χτύπημα αυτό εντάσσεται σε μια συνολική μεθόδευση προληπτικής αντιεξέγερσης σε σχέση με την επερχόμενη καπιταλιστική αναδιάρθωση σε κοινωνικό, εργασιακό επίπεδο και σε επίπεδο καταστολής και διαχείρισης πληθυσμών.
Συγκεκριμένα, οι καταλήψεις Άνω Κάτω Πατησίων και Ζιζάνια βρίσκονται στο τρίγωνο Βικτώριας - Κυψέλης - Πατησίων, περιοχή της Αθήνας που χαρακτηρίζεται ως "υποβαθμισμένη" καθότι σε αυτήν κατοικούν μεταναστ@ και φτωχ@ αλλά και περιοχή η οποία τείνει να γίνει εκμεταλλεύσιμη οικονομικά τα τελευταία χρόνια, μέσω της πλήρους εμπορευματικοποίησης της. Αυτό επιχειρείται με τις εξής πρακτικές: Αρχικά, με το άνοιγμα πολλών καταστημάτων εστίασης -και άλλων εμπορικών δραστηριοτήτων- που είχε ως αποτέλεσμα την καταπάτηση του δημοσίου χώρου από μικρά και μεγάλα αφεντικά- με τραπεζοκαθίσματα σε πλατείες και πεζόδρομους, ήδη από το 2017. Στη συνέχεια, με την αύξηση των ενοικίων, με σταδιακό ρυθμό από το 2018 ως και το 2021 και ραγδαίο από το 2021 και μετά λόγω της επέκτασης της βραχυπρόθεσμης ενοικίασης (airbnb). Τέλος, με το κλείσιμο της πλατείας Κυψέλης, το έτος 2022 για την εκτέλεση των έργων της Αττικό Μετρό ΑΕ. Παράλληλη στόχευση με την οικονομική εκμετάλλευση και την κερδοφορία κράτους και αφεντικών, αποτελεί η μετατόπιση των πληθυσμών των μεταναστών, η απομάκρυνσή τους δηλαδή από τις συγκεκριμένες περιοχές, μέσω οικονομικής αλλά και φυσικής καταστολής.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν επαναλαμβανόμενες πρακτικές κράτους και αφεντικών με στόχο τον εξευγενισμό περιοχών (gentrification). Παρόμοια ιστορία έχει και ο εξευγενισμός των Εξαρχείων και άλλων γειτονιών της Αθήνας, με στόχο αυτή να γίνει "ευρωπαϊκή πόλη". Ταυτόχρονα, η εκκένωση δυο καταλήψεων εντός πανεπιστημιακών χώρων αναδεικνύει τη κρατική στόχευση για έναν αποστειρωμένο χώρο πειθάρχησης και εξειδίκευσης, όπου ανενόχλητα η κρατικά προερχόμενη γνώση θα μπολιάζει συνειδήσεις, οι μπάτσοι θα πυροβολούν στον αέρα για εκφοβισμό (Ασοεε 2022, 2023) το χρήμα θα ρέει άφθονο μέσα από εργολαβίες και τα αφεντικά μεγαλοεταιρειών θα κερδίζουν τζάμπα εργασία μέσω της έρευνας των φοιτητών.
Σε όλο αυτό λοιπόν το μητροπολιτικό μωσαϊκό, ανάμεσα σε εμπορεύματα και εκμετάλλευση, ωράρια και κατανάλωση, αμφιθέατρα και πειθάρχηση, γεννάται και η πολιτική βούληση ατόμων και ομάδων να μπουν σε άδεια σπίτια και χώρους με στόχευση να γίνουν αυτά κέντρα αγώνα, χώροι ισότιμων διαδικασιών, στέγες, στέγες δομών μεπροτάγματα ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά, την ιδιοκτησία, την εκμετάλλευση, χώροι και χρόνοι στους οποίους συναντιόμαστε και δομούμε συντροφικές σχέσεις. Εκεί αλλά και έξω από εκεί μοιραζόμαστε την κοινή μας στόχευση και δράση για έναν άλλο κόσμο, που θα γίνει πραγματικότητα μόνο μέσα από αγώνα. Χώροι που χρησιμοποιούνται ως ορμητήρια και θα στεγάσουν σχέδια σύγκρουσης με το υπάρχον και ανατροπής του. Οι καταλήψεις είναι ο τρόπος να υπερασπιστούμε τις γειτονιές μας κόντρα στους φασίστες και τους σεξιστές και να ζήσουμε όπως θέλουμε. Οι καταλήψεις είναι χώροι που παίρνουν ζωή μέσα από τις δικές μας επιλογές, και όσο τις υπερασπιζόμαστε, τόσο θα ξαναπαίρνουμε πίσω ή θα ανοίγουμε καινούριους δρόμους προς την ελευθερία. Χωρίς να σταματάμε ποτέ να μαχόμαστε.
Το Άνω Κάτω Πατησίων είναι ένας από τους χώρους αυτούς και σε αυτόν στεγάζεται και δραστηριοποιοείται η αυτοοργανωμένη θεατρική ομάδα Buffonata. Η ομάδα υπάρχει από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, και έχουν περάσει από αυτή, συναντηθεί και συνδιαμορφώσει πολλοί άνθρωποι με διαφορετικές πολιτικές αναφορές, μα με κοινό παρονομαστή: την επιθυμία να κάνουν αυτοοργανωμένο θέατρο. Συνεπώς, η σύνθεσή της έχει αλλάξει πολλές φορές. Τόπος και πολιτικό σημείο συνάντησης και ζύμωσης ήταν για πολλά χρόνια η Βίλα Αμαλίας, που ως κατάληψη έθετε τα πολιτικά χαρακτηριστικά του αντικρατισμού, του αντιφασισμού, της αυτοοργάνωσης, της αντιεμπορευματοποίησης. Μετά την κρατική καταστολή με την εκκένωση της Βίλαςτο Δεκέμβριο του 2012, η ομάδα buffonata έμεινε χωρίς πολιτική στέγη και πάλεψε για να βρει τις δυνάμεις να συνεχίσει. Στεγάστηκε στην κατάληψη της Πάτμου και Καραβίας, στην κατάληψη της Carthago στο Πολυτεχνείο, στο στέκι Περιστερίου και τα τελευταία δυο χρόνια στο Άνω Κάτω Πατησίων. Στόχος της ομάδας αποτελεί η συλλογική έκφραση μέσω της αυτοοργάνωσης, της ισοτιμίας και της συνδιαμόρφωσης, ενάντια στην ιεραρχία, το δογματισμό, την κρατική και ιδιωτική ειδίκευση πάνω στο θέατρο. Από τη δημιουργία της έχει ανοιχτό χαρακτηρα και αυτός ο ανοιχτός χαρακτήρας που διατηρήθηκε αποτέλεσε το λόγο που η ομάδα συνέχισε να υπάρχει μέσα στο χρόνο και να κουβαλάει όλη την ιστορία των καταλήψεων εντός των οποίων υπήρξε, καθώς και την ευθύνη της υπεράσπισης τους.
Την ευθύνη αυτή αναλαμβάνουμε συλλογικά με την τωρινή μας σύνθεση, με όπλα μας τη συνδιαμόρφωση και την εμπιστοσύνη μεταξύ μας. Όλα μας έχουμε ξεκάθαρη θέση ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό, την πατριαρχία, την ιεραρχία και κάθε μορφή εξουσίας. Από έξω προς τα μέσα και αντίθετα λοιπόν, σε έναν ατέρμονο κύκλο αγώνα που χάνεται στο χρόνο και συνεχίζεται ακόμα, σ' ένα κύκλο που μας εμπεριέχει όλα, όλους και όλες μέσα του, σ' ένα κύκλο που δεν θα κλείσει ποτέ.
Σε αυτόν τον κύκλο υπάρχουν όλες οι καταλήψεις που χτυπήθηκαν: το Άνω Κάτω, τα Ζιζάνια, το ΑΣΠ, τα Καλιαρντά, ο Ευαγγελισμός, αλλά και οι δομές τους και οι σχέσεις που χτίζουμε και φροντίζουμε, ο χρόνος που αφιερώσαμε και ο χρόνος που κερδίσαμε ζώντας εκεί, ανοίγοντας τους χώρους, δουλεύοντας περισσότερο με την ψυχή παρά με τα χέρια μας και οργανώνοντας τις μάχες του αύριο και τις μάχες του τώρα. Και ότι είναι μέσα στον κύκλο αυτόν, μάθαμε να το περιφρουρούμε με κάθε κόστος. Και να το ξανακερδίζουμε. Για ένα κόσμο ισότιμο, αντιιεραρχικό και πάνω απ' όλα ελεύθερο
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ Σάββατο 21/10 12:00, Σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ!
ΔΕΝ ΘΑ ΦΥΓΟΥΜΕ ΑΠ' ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ!
Αυτοργανωμένη θεατρική ομάδα Buffonata
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
. . . Είναι χώροι συλλογικοποίησης και αγώνα, εστίες δράσης και αντίστασης στις γειτονιές απέναντι στην επέλαση κεφαλαίου και κράτους στις ζωές μας. Ταυτόχρονα, αποτελούν ζωντανά παραδείγματα συλλογικής ζωής και αυτοοργάνωσης, συντροφικότητας και αλληλεγγύης, ενάντια σε ένα κόσμο εξουσίας και εκμετάλλευσης.
ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΟΝΤΑΙ
Σε μια παρατεταμένη περίοδο επίθεσης της εξουσίας σε κάθε κοινωνικό πεδίο, οι καταλήψεις μπαίνουν και πάλι στο στόχαστρα του κράτους. Στο όνομα της τάξης και μιας συνολικότερης αντιεξεγερτικής πολιτικής, καθώς και σε ένα πλαίσιο εξευγενισμού και ανάπλασης των γειτονιών, θέλουν να εξαλείψουν και τις τελευταίες εστίες αντίστασης και να μετατρέψουν τις γειτονιές ανάλογα με τις ορέξεις του κεφαλαίου και της τουριστικής ή μη κατανάλωσης.
MAXONTAI
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις Ευαγγελισμός (Ηράκλειο), Άνω Κάτω Πατησίων, Ζιζάνια, Αυτοδιαχ/μενο Στέκι Πολυτεχνείου και Καλιαρντά (Νομική).
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ... ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Στηρίζουμε συμμετέχουμε στην πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων και των ελεύθερων χώρων
ΣΑΒΒΑΤΟ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - Σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια 12:00 μμ.
Υ.Γ: Χαιρετίζουμε τα συντρόφια της μαχητικής ανακατάληψης των Ζιζανίων
[ΣΤΗΡΙΞΗ] ΠΟΡΕΙΑ Υπεράσπισης των καταλήψεων & ελεύθερων χώρων
Μην είστε ανόητοι, οι ιδέες δεν εκκενώνονται
Το Σάββατο 30/9, το κράτος επιτέθηκε για μια ακόμη φορά μέσα στον τελευταίο μήνα στο κίνημα των πολιτικών καταλήψεων. Αυτή τη φορά, η Κατάληψη Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης και το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου στην Αθήνα δέχτηκαν επίθεση και εκκενώθηκαν από τους φύλακες της Δημοκρατίας. Μόλις λίγες βδομάδες μετά τη συντονισμένη εκκένωση που δέχθηκαν το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Άνω Κάτω Πατησίων και ο κατειλημμένος κοινωνικός χώρος Ζιζάνια (ανακατάληψη από 14/10). Αυθόρμητα, μέσα σε συναισθήματα οργής και θλίψης, συναντηθήκαμε άτομα που έχουμε δραστηριοποιηθεί ή βρεθεί στον Ευαγγελισμό όλα αυτά τα χρόνια, με σκοπό να αποτυπώσουμε τις σκέψεις και τις εμπειρίες μας, να συμβάλλουμε στον αγώνα υπεράσπισης της κατάληψης που αγαπήσαμε και να συνδεθούμε με τον αγώνα των καταλήψεων που πλήττονται.
Η κατάληψη του Ευαγγελισμού μετράει 21 χρόνια ζωής. Για 21 χρόνια αυτό το ιστορικό κτίριο στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου αποτελεί σημείο αναφοράς για το ανταγωνιστικό κίνημα, τόσο στο Ηράκλειο όσο στην Κρήτη και την Ελλάδα. Όλα αυτά τα χρόνια οι άνθρωποι που συμμετείχαμε στην κατάληψη ήμασταν εκεί, με τις μικρές ή μεγαλύτερες δυνάμεις μας, σε κάθε αγώνα ενάντια στο κράτος και την κυριαρχία του. Αυτά τα 21 χρόνια αναμετρηθήκαμε με τις εκάστοτε τοπικές αρχές, με τους τεχνοκράτες πρυτάνεις του Πανεπιστημίου Κρήτης και με τις κυρίαρχες αφηγήσεις που στοχοποιούν τον Ευαγγελισμό ως άντρο κακοποιών και προπύργιο παραβατικών, προσπαθώντας να αποπολιτικοποιήσουν τα περιεχόμενά του. Σήμερα, θα αντιμετωπίσουμε την εκκένωση του.
Η επιχείρηση των μπάτσων συνοδεύτηκε από βία σωματική και ψυχολογική και προσπάθεια τρομοκράτησης των κατοίκων και των φιλοξενούμενων της κατάληψης. Αποκορύφωμα η πρόκληση σοβαρής σωματικής βλάβης και παρ' ολίγον δολοφονία ενός συντρόφου που έπεσε από την ταράτσα του κτιρίου την ώρα που οι μπάτσοι ορμούσαν απειλητικά κατά πάνω του. Τις επόμενες μέρες, η καταστολή εξαπλώθηκε στην πόλη με τις δυνάμεις της αστυνομίας να επιτίθενται στους διαδηλωτές, με αποκορύφωμα τοναποκλεισμό συντρόφων και συντροφισσών κατά την διάρκεια συνέλευσης στο στέκι του αυτοοργανωμένου αθλητικού σωματείου «Τηγανίτης». Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τη συμμορία των θρασύδειλων δολοφόνων της ΕΛ.ΑΣ. Δεν ξεχνάμε τον Κωστή Μανιουδάκη που δολοφονήθηκε πριν δύο μήνες από τους μπάτσους στα Χανιά.
Κι αν ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης διατείνεται ότι με την εν λόγω εκκένωση, το κτίριο του Ευαγγελισμού θα παραδοθεί πίσω στην κοινωνία, εμείς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ως πολιτική κατάληψη είναι, εδώ και 21 χρόνια, αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας. Ίσως όχι μιας κοινωνίας όπως προτιμούν να τη βλέπουν οι φορείς της κρατικής εξουσίας, φιλήσυχης και ειρηνικής, αλλά μιας κοινωνίας που βρίθει από ταξικές, έμφυλες και φυλετικές αντιθέσεις. Μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε πόλεμο.
Σε αυτόν τον πόλεμο συναντηθήκαμε όλοι και όλες εμείς. Και διαλέξαμε πλευρά.
Απέναντι στον ατομικισμό και την εντεινόμενη αποπολιτικοποίηση που επιβάλει ο νεοφιλελευθερισμός, ο Ευαγγελισμός αποτελεί πεδίο πολιτικής ζύμωσης, δίνοντας ζωή σε κοινότητες αγώνα.
Απέναντι στον ατομικισμό και την εντεινόμενη αποπολιτικοποίηση που επιβάλει ο νεοφιλελευθερισμός, ο Ευαγγελισμός αποτελεί πεδίο πολιτικής ζύμωσης, δίνοντας ζωή σε κοινότητες αγώνα.
Απέναντι στην τουριστικοποίηση και στον εξευγενισμό της πόλης, η κοινότητα της κατάληψης αγωνίζεται για την υπεράσπιση του ελεύθερου χώρου. Των λιγοστών αυτών τετραγωνικών μέτρων που απομείναν ανάμεσα στα τραπεζοκαθίσματα των μαγαζατόρων που κατακλύζουν τα πάρκα και τις πλατείες, διοργανώνοντας συλλογικές κουζίνες, συναυλίες και πολιτικές εκδηλώσεις.
Απέναντι στην εμπορευματοποίηση της τέχνης και στην καπιταλιστική λογική του κέρδους, η κατάληψη φιλοξενεί θεατρικές παραστάσεις για μικρούς και μεγάλες, βραδιές ποίησης και μουσικής, βιβλιοπαρουσιάσεις και πολιτιστικά δρώμενα.
Απέναντι στην κανονικοποίηση της φτώχειας και της επισφάλειας, ο Ευαγγελισμός είναι το σπίτι όλων εμάς που μισούμε τη μισθωτή σκλαβιά, που δε μας αρκούν τα ψίχουλα που το κράτος αποκαλεί μισθό και που αρνούμαστε να υπολογίζουμε μες στο άγχος το μηνιάτικό μας με βάση το ενοίκιο και το ρεύμα. Εκεί οργανωνόμαστε απέναντι στα ντόπια αφεντικά και τις αυθαιρεσίες τους.
Απέναντι στον εκφασισμό ενός κομματιού της κοινωνίας, αποτελεί ορμητήριο του αντιφασιστικού κινήματος της πόλης υψώνοντας μια δυνατή γροθιά αλληλεγγύης σε όλα τα καταπιεσμένα και αποκλεισμένα υποκείμενα, στις μετανάστριες και στους μετανάστες εργάτες, τσακίζοντας τους φασίστες και την πολιτική του μίσους που πρεσβεύουν.
Απέναντι στην «λεβεντιά» της Κρήτης και την πατριαρχική καταπίεση που βιώνουμε, ο Ευαγγελισμός φιλοξενεί γυναικείες και lgbt/queer συναντήσεις, όπου φροντίζουμε η μια την άλλη και εν δυναμωνόμαστε, καλλιεργώντας τον σπόρο φεμινιστικών αντιστάσεων στα σπλάχνα του Ηρακλείου.
Η εκκένωση του Ευαγγελισμού και η μετέπειτα καταστολή αποδεικνύει περίτρανα ένα και μόνο πράγμα: το κράτος μας φοβάται κι έχει τους λόγους του. Οι καταλήψεις είναι οι σχέσεις μας, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη. Είναι η συλλογικοποίηση του χρόνου και των επιθυμιών μας απέναντι στην απάθεια και την ανοχή. Η καθημερινή μας συνάντηση, η ισότιμη επικοινωνία και το χτίσιμο κοινών αποφάσεων. Είναι η ελευθερία στο εδώ και το τώρα και ο αγώνας για ζωή. Οι καταλήψεις είμαστε εμείς.
Στηρίζουμε το κάλεσμα πορείας υπεράσπισης των καταλήψεων & ελεύθερων χώρων το Σάββατο 21/10/23 στις 12:00 ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια.
10, 100, 1000ΔΕΣ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΠΑΡΑΔΙΝΕΤΑΙ, ΜΑΧΕΤΑΙ
Πρωτοβουλία αλληλεγγύης στην κατάληψη Ευαγγελισμού (Αθήνα)
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ | Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Πορεία: Σάββατο 21 Οκτωβρίου Σταθμός ΗΣΑΠ Άνω Πατήσια
Το πρωί της Παρασκευής 25 Αυγούστου, αστυνομικές δυνάμεις περικυκλώνουν και προχωρούν στην εκκένωση δύο καταλήψεων στο κέντρο της Αθήνας, του επί 27 χρόνια κατειλημμένου αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού Άνω Κάτω Πατησίων και του κοινωνικού κέντρο Ζιζάνια στην Βικτώρια. To Σάββατο 30 Σεπτεμβρίου πραγματοποιείται αστυνομική εισβολή από τα καθάρματα της ΕΛ.ΑΣ στην κατάληψη Ευαγγελισμός στο Ηράκλειο Κρήτης, η οποία τελικά εκκενώνεται και σφραγίζεται. Η αστυνομική επιχείρηση ολοκληρώθηκε με 10 συλλήψεις συντρόφων και συντροφισσών μέσα από το κτίριο με τις κατηγορίες της απείθειας, της οπλοκατοχής, της διατάραξης οικιακής ειρήνης και της ρευματοκλοπής και με τον σοβαρό τραυματισμό ενός συντρόφου, ο οποίος έπεσε από την ταράτσα του τριώροφου κτιρίου με την απόλυτη ευθύνη για τον τραυματισμό του (που θα μπορούσε να κοστίσει τη ζωή του) να βαραίνει τους δολοφονικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς, αλλά και την πρυτανική αρχή του πανεπιστημίου Κρήτης -ιδιοκτήτη του κτιρίου- που αρχικά μεθόδευσε και σε δεύτερο χρόνο νομιμοποίησε τη βίαιη εκκένωση της κατάληψης. Παράλληλα, την ίδια μέρα, ΟΠΚΕ, ΜΑΤ και ΟΠΠΙ μπουκάρουν για τρίτη φορά σε διάστημα ενός μήνα στον πανεπιστημιακό χώρο ασύλου της Πολυτεχνειούπολης, πραγματοποιώντας την τρίτη απόπειρα εκκένωσης του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου (ΑΣΠ). Σπάνε τις πόρτες, ξηλώνουν τους πίνακες του ρεύματος, αποσπούν πολιτικό υλικό, κάνουν εκτεταμένες φθορές και αποχωρούν. Άμεσα, καλείται συγκέντρωση αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια της οποίας ο χώρος ανακαταλαμβάνεται και οι πόρτες επανατοποθετούνται..
Οι πρόσφατες εκκενώσεις έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά λίστα κρατικών επιθέσεων, οι οποίες αποτυπώνουν τη συνέχεια της πάγιας και διακηρυγμένης κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους απέναντι στους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα, το αναρχικό κίνημα και τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις. Το χτύπημα των κατειλημμένων χώρων αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης αντιεξεγερτικής πολιτικής του κράτους, η οποία το προηγούμενο διάστημα είχε εκδηλωθεί με την εκκένωση της κατάληψης Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη, της κατάληψης Ντουγρού στη Λάρισα και την εισβολή στα Κατειλημμένα Προσφυγικά, ενώ τους τελευταίους λίγους μόλις μήνες, η στρατηγική της αντιεξέγερσης εκφράζεται με ολοένα και μεγαλύτερη ένταση, μέσα από την εκκένωση και κατεδάφιση του Ε.Κ.Χ Βοτανικού Κήπου στην Πετρούπολη, την εκκένωση του Κέντρου Φιλοξενίας Κούρδων προσφύγων στο Λαύριο, την απόπειρα περίφραξης του αυτοδιαχειριζόμενου εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ, τη διακοπή ρεύματος στο ΕΚΧ Σχολείο και την κατάληψη στέγης προσφύγων/ μεταναστών Νοταρά 26.
Η καταστολή των καταλήψεων είναι αναπόσπαστο κομμάτι της αντιεξεγερτικής εκστρατείας του κράτους απέναντι σε όσους/ες αντιστέκονται στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα: από την επίθεση στους κατειλημμένους χώρους αγώνα μέχρι το χτύπημα εργατικών και απεργιακών κινητοποιήσεων, τις συλλήψεις και τους ξυλοδαρμούς από τις δυνάμεις καταστολής που έχουν στρατοπεδεύσει σε πάρκα, πλατείες, λόφους και πανεπιστήμια, τα συνεχή και άγρια χτυπήματα των διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, τις διώξεις εναντίον αναρχικών αγωνιστών και τις κρατικές δολοφονίες.
Μέσα από τις επιθέσεις στις καταλήψεις, το κράτος θέλει να ξεριζώσει τα σημεία αναφοράς του αναρχικού αγώνα και τη σημερινή επικαιρότητα των προταγμάτων της εξέγερσης, για να ανακόψει τους αυριανούς ξεσηκωμούς· τους ξεσηκωμούς που κυοφορούνται μέσα σε μια αβίωτη πραγματικότητα, όπου το χρεοκοπήμενο σύστημα δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα άλλο παρά αποκαΐδια, εκμετάλλευση, εξαθλίωση και θάνατο.
Απέναντι στο κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθεί να επιβάλει το κράτος σε όσους και όσες αγωνίζονται, οι μαζίκές πορείες στο Ηράκλειο Κρήτης, η διατήρηση της αίθουσας 11 στους χημικούς μηχανικούς ως κατάληψη αλλά και η ανακατάληψη του κοινωνικού κέντρου Ζιζάνια, απέδειξαν ότι οι αγώνες μας δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Η μαχητική αντίσταση στους δρόμους, η οργάνωση, η συλλογική δύναμη, η θέληση για ελευθερία δεν έχουν όρια.
Από το επί 35 χρόνια κατειλημμένο έδαφος της Λέλας Καραγιάννη 37, στεκόμαστε στο πλευρό όλων όσοι έχουν δεχτεί το χτύπημα της καταστολής και χαιρετίζουμε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες που υπερασπίζονται τους κατειλημμένους χώρους αγώνα πολύμορφα και μαχητικά απέναντι στην κατασταλτική εκστρατεία που έχει εξαπολύσει το καθεστώς. Μπροστά στην κρατική επιθετικότητα, δεν παραδινόμαστε, μαχόμαστε. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, θα συνεχίσουμε τον αγώνα για την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης στην προοπτική της Κοινωνικής Επανάστασης, για τη δημιουργία ενός κόσμου ισότητας και ελευθερίας.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΝΩ ΚΑΤΩ, ΖΙΖΑΝΙΑ, ΣΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ (ΗΡΑΚΛΕΙΟ) ΚΑΙ ΣΤΟ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
ΠΑΥΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ/ΕΙΣΣΕΣ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΖΙΖΑΝΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ & ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
10 100 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
Ανοιχτή Συνέλευση της Κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37
Το Μυρμήγκι - Στέκι Αλληλεγγύης Κυψέλης
Στο πλευρό του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Άνω-Κάτω και του Κοινωνικού Κέντρου Ζιζάνια
Η υπεράσπιση των χώρων αυτών, απέναντι στην επίθεση των κατασταλτικών δυνάμεων του κράτους, αποτελεί υπεράσπιση της αλληλεγγύης, της αντίστασης και της ελυθερίας, αποτελεί υπεράσπιση των ίδιων των γειτονιών μας.
Δεν θα φύγουν από τις γειτονιές μας οι κοινότητες αγώνα!
Να φύγει η αστυνομοκρατία, οι κάθε λογής κερδοσκόποι και όσοι υποβαθμίζουν τις ζωές μας!
Καλούμε στην πορεία, αύριο Σάββατο 21/10, στις 12 μμ στον Σταθμό ΗΣΑΠ-Άνω Πατήσια.
Πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων και των ελεύθερων χώρων
Η μετατροπή της Αθήνας σε τουριστική βιτρίνα κάνει μια ολόκληρη πόλη να ασφυκτιά κάτω από τη μέγγενη των ψηφιακών πλατφορμών βραχυπρόθεσμης ενοικίασης (airbnb, booking) που σε συνάρτηση με τα δυσπρόσιτα ενοίκια εκτοπίζουν τους κατοίκους από τις γειτονιές του κέντρου. Το γεγονός αυτό, σε συνάρτηση με την ακρίβεια και τη διάλυση της εργασίας, εντείνει το σπάσιμο των κοινωνικών δεσμών, την εξατομίκευση, τη μοναξιά και την αδυναμία συλλογικοποίσης και ανάληψης από κοινού δράσης των καταπιεσμένων.
Από την πλευρά μας, ενάντια σε αυτό το καθεστώς που προωθεί την εξαθλίωση, τη φτώχεια και την καταστολή, οφείλουμε να συλλογικοποιήσουμε την αντίσταση για να είμαστε σε θέση να υπερασπιστούμε τους δημόσιους χώρους. Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι τυχαία η επίθεση στα κέντρα αγώνα (Άνω Κάτω Πατησίων και Κατάληψη Ζιζάνια) που δρουν σε πολυπολιτισμικές γειτονιές του κέντρου και κάνουν πράξη την αλληλεγγύη και τη συβίωση των από κάτω, ντόπιων και μεταναστών, αλλά και την πρόσφατη εκκένωση της κατάληψης του Βοτανικού Κήπου Πετρούπολης, ενός κυττάρου δημιουργίας που παρήγαγε πολιτική και πολιτισμό για 14 χρόνια.
Σε αυτή τη συγκυρία, στον νέο, ελεύθερο-κοινωνικό-χώρο «αλτάι», στα Εξάρχεια, οργανώνουμε την εκδήλωση με τίτλο: «Κοινωνικά Κέντρα-Εδαφικοποιόντας το αύριο». Καλεσμένοι είναι σύντροφοι από το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο «Cantiere», και το συγκρότημα καταλήψεων αλληλοβοήθειας «Lo Spazio del Mutuo Soccorso» στο Μιλάνο, καθώς και εγχώρια εγχειρήματα.
Ο Ε.Κ.Χ. είναι το έδαφος που μας εισάγει στον δημόσιο χώρο. Εκεί που κάθε μέρα διεξάγονται οι εμφύλιοι για το νόημα της ζωής σε όλα τα επίπεδα. Εκεί που το άτομο, τα κοινωνικά στρώματα, οι τάξεις αναμετριούνται για την ίδια την ύπαρξη, αλλά και την προοπτική τους, εκεί που η σύγκρουση αξιών και σημασιών καθορίζει τον χρόνο, την ελευθερία, την ίδια τη ζωή. Μέσα στις σημερινές συνθήκες, οι ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι και τα στέκια γειτονιάς μπορούν να αναδείξουν το συλλογικό με νέους όρους, ώστε αυτό να γίνει ανάχωμα όχι μόνο απέναντι στην γενική εξατομίκευση, αλλά και στη διαρκή επέκταση της ιδιωτικοποιημένης και φιλελευθεροποιημένης πρακτικής ακόμη και σε κάθε τι εναλλακτικό που θέλει να παρουσιάζεται με ριζοσπαστικό/ανατρεπτικό πρόσημο.
Η προοπτική είναι οι Ε.Κ.Χ να αποτελέσουν ένα εμπράγματο κυτταρικό παράδειγμα της μικρής αυτόνομης κοινότητας. Η ίδρυση τέτοιων κέντρων είναι την ίδια στιγμή μια πολιτική επιλογή, μια στρατηγική για τη νίκη του κόσμου μας, χαράσσοντας την όλο και μεγαλύτερη διεύρυνση του ζωτικού μας χώρου και της δύναμης της κοινωνίας απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο.
Ως απαραίτητο πρώτο βήμα αυτής της στρατηγικής είναι η εδαφικοποίηση των αγώνων μας μαζί με την κοινωνία μέσα από τη δημιουργία και δικτύωση κοινοτήτων και κοινών σε αντιπαράθεση με το υπάρχον. Εκεί όπου θα σφυρηλατηθεί η ενότητα των καταπιεσμένων, η σχέση μεταναστριών/ών με ντόπιους, ώστε μέσα από την αλληλεπίδραση να έρθει κοντά η δυτική με τη μη δυτική σκέψη και πρακτική, από ανθρώπους που αγωνίζονται καθημερινά ενάντια στο σύστημα της κυριαρχίας σε όλα τα επίπεδα, από το πιο απλό έως το πιο σύνθετο.
Σκοπός μας είναι να μέσα από τη διαβούλευση να επανεφεύρουμε την αξία τέτοιων κέντρων που αποτελούν πυρήνα των ιδεών και των πολιτικών μας και μπορούν να αποτελέσουν τόσο ανάχωμα στις στρατηγικές που σχεδιάζει το κράτος και το κεφάλαιο για τις ζωές και τις γειτονιές μας όσο και προεικόνιση μιας άλλης κοινωνικής οργάνωσης.
Έχοντας περάσει από διάφορα πολιτικά και οργανωτικά μοντέλα, είτε από διάθεση πειραματισμού και εξερεύνησης πιο κοινωνικά γειωμένων πρακτικών απεύθυνσης, είτε άλλες φορές από αδυναμία, ψάχνουμε να βρούμε τη θέσμιση εκείνη που θα λειτουργεί σε δύο κατευθύνσεις. Αφενός το άνοιγμά μας στην κοινωνία, την αλληλεπίδρασή μας με όσον το δυνατόν περισσότερο κόσμο, χωρίς περιχαρακώσεις. Αφετέρου, μας ενδιαφέρει να κερδίσουμε το στοίχημα της συστράτευσης με τον κόσμο αυτό σε μια προοπτική αγώνα και όχι απλά να επιτύχουμε μια ακίνδυνη συνεύρεση. Επομένως, επιθυμία μας είναι, εκτός από τα ζητήματα προοπτικής να συζητήσουμε και τις αδυναμίες των χώρων αυτών, τις πρακτικές που έχουν αποτύχει, το κάθε εγχείρημα ανάλογα με το περιβάλλον που υφίσταται και δρα.
Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις, Σάββατο, 21.10.2023, στις 12:00, στο σταθμό ΗΣΑΠ, Άνω Πατήσια.
Eλεύθερος Kοινωνικός Xώρος «αλτάι»
Πανό σε αλληλεγγύη με την κατάληψη Άνω-Κάτω Πατησίων και κάλεσμα για την πορεία 21/10 , 12:00 ΗΣΑΠ Πατησίων
10 100 1000 καταλήψεις ενάντια σε ένα κόσμο οργανωμένης σήψης!
Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών (ΣΥ.ΚΑ.ΠΡΟ.)
Κάλεσμα στήριξης πορείας υπεράσπισης καταλήψεων και ελεύθερων χώρων | Σαβ.21/10, 12:00 | Σταθμός ΗΣΑΠ "Άνω Πατήσια"
Απέναντι στις νέες εκκενώσεις των καταλήψεων και στο κλίμα τρομοκρατίας που επιχειρεί να επιβληθεί, απαντάμε με αλληλεγγύη και την ανυποχώρητη υπεράσπισή τους. Γιατί οι καταλήψεις του κόσμου της αντεξουσίας είναι συμπύκνωση των αρνήσεών μας ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο, πατριαρχία και κάθε άλλη μορφή εξουσίας. Είμαστε και θα συνεχίσουμε να είμαστε εστίες ανομίας απέναντι σε ένα καταπιεστικό σύστημα που επιτάσσει την εξαθλίωση, τους διαχωρισμούς και την εκμετάλλευση.
Απέναντι στη βία του "Νόμου και της Τάξης" παραμένουμε συνειδητά άνομες/οι/α
Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις και τους ελεύθερους χώρους
10-100-1000άδες καταλήψεις ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης σήψης
Αγρός - Αυτοδιαχειριζόμενο Κατειλλημένο έδαφος
Κείμενο του Θερσίτη για την αλληλεγγύη στις καταλήψεις και ανακαταλήψεις
Το τελευταίο διάστημα βρίσκεται σε εξέλιξη μια ακόμη σειρά κατασταλτικών επιχειρήσεων εναντίον κατειλημμένων χώρων του αναρχικού-αντεξουσιαστικού χώρου (α/α). Στις 25/8 εκκενώνεται το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω Κάτω Πατησίων και το κοινωνικό κέντρο Ζιζάνια, με το τελευταίο να ανακαταλαμβάνεται στις 14/10 από συντρόφ@ από τα Ζιζάνια και πλήθος αλληλέγγυων. Στις 4/9 γίνεται εκκένωση του στεκιού της αναρχικής κουίρ συλλογικότητας Καλιαρντά στη σχολή της Νομικής, το οποίο ανακαταλαμβάνεται άμεσα από τα συντρόφ@. Στις 31/8 γίνεται η πρώτη προσπάθεια εκκένωσης του Αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού Πολυτεχνείου, για να ακολουθήσουν άλλες τρεις, με εκτεταμένες συγκρούσεις μεταξύ συντρόφ@ και αστυνομικών δυνάμεων, με δεκάδες προσαγωγές και συλλήψεις. Η τελευταία ανεπιτυχής προσπάθεια εκκένωσης πραγματοποιείται στις 30/9, ενώ την ίδια μέρα γίνεται εκκένωση της κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, με δέκα συλληφθέντα και έναν σύντροφο σοβαρά τραυματισμένο.
Αυτή η ιστορία κρατάει χρόνια
Οι κατασταλτικές επιθέσεις εναντίον των καταλήψεων του α/α χώρου πηγαίνουν πολύ πίσω στον χρόνο. Φαίνεται, ωστόσο, ότι από το 2010 η καταστολή τους αποτελεί βασική μέριμνα των πολιτικών διαχειριστών κάθε απόχρωσης. Mετά την εξέγερση του 2008, τα καταληψιακά εγχειρήματα και οι αυτοοργανωμένοι χώροι πληθαίνουν, ενώ στους κοινωνικούς αγώνες της περιόδου 10'-12', των μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων και των συνελεύσεων γειτονιάς, αποτελούν εστίες αντίστασης, σχεδιάζοντας μαζί με πλήθος κόσμου ένα διαφορετικό υπόδειγμα κοινωνικής οργάνωσης, με οριζόντιες διαδικασίες, χωρίς διαχωρισμούς και αποκλεισμούς, με συλλογικές κουζίνες, μαθήματα αυτομόρφωσης, εκδηλώσεις-συζητήσεις κ.α, όπως και πλήθος δράσεων και παρεμβάσεων επιθετικών προς τις πολιτικές απαξίωσης και εκμετάλλευσης. Η καταστολή των εγχειρημάτων αυτών είχε και έχει στόχο να ελεγχθεί ή/και να συρρικνωθεί η αδιαμεσολάβητη δράση, να εξουδετερωθεί το ανεξέλεγκτο του χαρακτήρα τους, όπως και η αλληλεπίδρασή τους με τα κοινωνικά κινήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη. Και πιο πέρα, να περιοριστεί η ίδια η κατάληψη ως κοινωνική πρακτική ενάντια στα σχέδια της εξουσίας -δεν είναι τυχαίο, ότι στο διάστημα αυτό εκκενώνονται και πολλές καταλήψεις στέγης μεταναστ(ρι)ών, διαμηνύοντας ότι καμία κίνηση χειραφέτησής τους, μακριά από τις προβλέψεις στρατοπεδικής ζωής που στην καλύτερη περίπτωση τους περιμένει, δεν θα γίνεται αποδεκτή. Για τον σκοπό αυτό, οι επεμβάσεις εκκένωσης των καταλήψεων συνοδεύονται πάντα από την αναπαράστασή τους ως α-κοινωνικούς χώρους, εκεί που περιθωριακά έως και εγκληματικά «στοιχεία» απειλούν την ομαλή ροή της καθημερινότητας και το «κοινό καλό». Μια τέλεια αντιστροφή.
Οι καταλήψεις του α/α χώρου είναι εδαφικοποιημένα εγχειρήματα όπου υλικοποιούνται τα προτάγματα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης. Αποτελούν χώρους οργάνωσης των αντιστάσεων ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, την πατριαρχία, ενάντια στον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Συνιστούν διάρρηξη του θεσμού της ιδιοκτησίας, βασικό θεσμό του κυρίαρχου, κρατικού-καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης. Απέναντι στις κανονικότητες της κυριαρχίας δοκιμάζονται σχέσεις ενάντια στον σεξισμό, την ομοφοβία, την τρανφοβία και κουιροφοβία. Μια ασυνέχεια στις εμπορευματικές σχέσεις, στη διαμεσολάβηση του χρήματος, στις σχέσεις βασισμένες στο κέρδος και την κατανάλωση. Ενάντια στην εξατομίκευση, ενάντια σε κάθε είδους διαχωρισμό. Γι' αυτό βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και θα συνεχίσουν να βρίσκονται.
Οι τελευταίες εκκενώσεις αποτελούν μέρος των αντεξεγερτικών πολιτικών, των πολιτικών «πρόληψης» του καθεστώτος ενάντια σε πιθανές κοινωνικές εκρήξεις. Ως τέτοιες δεν μπορούν να ιδωθούν ξέχωρα από τη συγκυρία, από το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο εντός του οποίου υλοποιούνται. Συμβαίνουν σε ένα περιβάλλον συνολικότερης επίθεσης από την πλευρά κράτους και κεφαλαίου εναντίον των υποτελών, επίθεση που όλο και εντείνεται με τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες σε καθίζηση. Η πρόσφατη νομολογία για τα εργασιακά (που βρήκε αμυδρές αντιστάσεις) θεσμοποιεί αυτό που ήδη συνέβαινε: τα εξαντλητικά ωράρια και τους εργαζόμενους λάστιχο, τη μεταχείρισή τους ως αναλώσιμα, με τριψήφιο αριθμό εργατών και εργατριών να σκοτώνεται μέσα στο 2023 στα κάθε λογής εργατικά κάτεργα. Οι συνεχείς ανατιμήσεις σε εμπορεύματα καθημερινής χρήσης αποτελούν ακόμη ένα σημείο επίθεσης και περαιτέρω υποτίμησης κοινωνικών κομματιών στον πάτο της ταξικής ιεραρχίας, χωρίς να βρίσκει τις απαιτούμενες απαντήσεις (συλλογικές απαλλοτριώσεις σε σούπερ μάρκετ και συνολικά συλλογικούς τρόπους εναντίωσης). Κρατικές πολιτικές απαξίωσης των υποτελών νομιμοποιούνται από τους ανανεωμένους ιδεολογικούς μηχανισμούς χειραγώγησης. Οι φωτιές στην Εύβοια και πιο πρόσφατα σε Αττική και Έβρο δικαιολογούνται ως κομμάτι της λεγόμενης κλιματικής κρίσης, όπως και οι πλημμύρες στη Θεσσαλία. Σε αυτή τη δυσμενή συνθήκη, το «ναυάγιο» στην Πύλο δείχνει από μόνο του τη θέση των μεταναστ(ρι)ών, τον υποβιβασμό της ζωής τους σε ζωή περιττή, αποτελώντας κομμάτι της θανατοπολιτικής. Ο αριστερός αντικυβερνητικός λόγος αναμασά τα γνωστά όσο και εύπεπτα περί ανάγκης απόδοσης ευθυνών, ενώ ταυτόχρονα η αλληλεγγύη περιορίζεται στην προσφορά βοήθειας στα πληττόμεν@, αδυνατώντας να διαμορφώσει δυναμικά πεδία συνάντησης και αγώνα.
Οι επιθέσεις στα καταληψιακά εγχειρήματα εντάσσονται στις πολιτικές ελέγχου και περαιτέρω συρρίκνωσης του ριζοσπαστικού, εναντιωματικού λόγου και πρακτικών. Οι διατάξεις για την απαγόρευση-έλεγχο των διαδηλώσεων, οι για χρόνια προσπάθειες περιστολής της δυνατότητας συμμετοχής σε απεργίες, ως συλλογικό τρόπο οργάνωσης των εργατριών/ών απέναντι στα αφεντικά (προσπάθεια που επιταχύνεται μετά τον τελευταίο νόμο για τα εργασιακά), κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση. Η επίθεση σε στέκια-καταλήψεις σε πανεπιστημιακές σχολές, όπως και η οργάνωση πανεπιστημιακής αστυνομίας (η οποία είδαμε να κάνει την εμφάνισή της κατά την προσπάθεια εκκένωσης του Αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού Πολυτεχνείου), αποτελούν σημεία ακριβώς αυτής της προσπάθειας: να πάψουν οι χώροι αυτοί να αποτελούν εστίες κοινωνικοποίησης-πολιτικοποίησης πέρα από θεσμικές και κομματικές οδούς, να υπάρχει απόλυτη σιγή απέναντι στα κρατικά-επιχειρηματικά πρότζεκτ που τρέχουν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ο δημόσιος χώρος πρέπει να αποστειρωθεί από τις εστίες αμφισβήτησης της κυρίαρχης κανονικότητας. Τα στέκια -όσα δεν δέχτηκαν ευθεία καταστολή με εκκένωση- για να υπάρχουν θα πρέπει να …συμμορφωθούν: να υπαχθούν σε καταγραφή, επιτήρηση και έλεγχο μέσα από θεσμικές-νομικές διαδικασίες, να πάψουν να είναι ανεξέλεγκτα. Η ρύθμιση και ο έλεγχος των «επικίνδυνων συνευρέσεων» προς αποφυγήν κοινωνικών εκρήξεων (και αυτό εμπεδώθηκε όσο ποτέ την εποχή κόβιντ), ώστε να εξαλειφθεί η δυνατότητα συλλογικής εναντίωσης στις κυρίαρχες επιβολές, αποτελεί προτεραιότητα για τους πολιτικούς διαχειριστές. Στο ίδιο πλαίσιο, η κατάληψη, ως κοινωνική πρακτική, χρειάζεται να κατασταλεί. Οι καταλήψεις αγωνιζόμενων σε εργασιακούς χώρους ως μέσο διαμαρτυρίας, οι καταλήψεις μαθητ(ρι)ών στα σχολικά κελιά, φοιτητ@ στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, οι καταλήψεις στέγης για όσ@ δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πληρώνουν νοίκι ή αρνούνται την ιδιοκτησία χρειάζεται να περιθωριοποιηθούν ως α-κοινωνικές πρακτικές και ως τέτοιες να κατασταλούν.
Η ομοιομορφία της κυρίαρχης κανονικότητας θα επιβληθεί διά ροπάλου. Σκοπός είναι η απαλοιφή από τον δημόσιο χώρο των εγχειρημάτων που αποτελούν αρρυθμία για τα κυρίαρχα σχέδια ανάπτυξης, όσων με τη λειτουργία τους και τις παρεμβάσεις τους εντός της πόλης απειλούν την απρόσκοπτη συνέχεια των εμπορευματικών σχέσεων και της κατανάλωσης. Το γνωρίζουμε όμως καλά: τα σχέδια ανάπλασης στις γειτονιές μας (το λεγόμενο gentrification) πάνε πάντα χέρι-χέρι με τους αποκλεισμούς, με την περαιτέρω υποτίμησή μας. Οι αναπλασμένοι χώροι επιβάλλουν συγκεκριμένο υπόδειγμα ζωής σύμφωνα με το κυκλικό σχήμα εργασία-κατανάλωση-εργασία…, ή του επισκέπτη-καταναλωτή. Όσ@ λερώνουν το κυρίαρχο μοτίβο θα αντιμετωπιστούν ως απόβλητα. Οι «καθαροί», «αποστειρωμένοι» χώροι δεν μας χωράνε όλ@.
Στη συγκεκριμένη συγκυρία, στο περιβάλλον της διάχυτης ματαιότητας, της σχεδόν ανυπαρξίας των κοινωνικών αγώνων, οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα του α/α χώρου αποτελούν χώρους αντίστασης, με οδηγό την αλληλεγγύη, εκεί όπου οργανώνονται κινήσεις ενάντια στο καθεστώς που μας θέλει πειθήνιους υπηκόους. Εκεί που αγωνιζόμεν@ ραδιουργούν άλλοτε ηχηρά και άλλοτε υπόκωφα, ενάντια στις κυρίαρχες υπαγορεύσεις.
Οι καταλήψεις και οι ανακαταλήψεις των χώρων του α/α χώρου είναι ανάχωμα στο καθεστώς της ματαιότητας και την παραίτηση, αποτελούν σύγκρουση με το καθεστώς της καταπίεσης και εκμετάλλευσής μας.
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
10, 100, 1000άδες καταλήψεις
Ενάντια σε έναν κόσμο οργανωμένης πλήξης