kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ενάντια στις εξορύξεις, στα αιολικά και σε κάθε ενεργειακή λεηλασία

Στεκόμαστε αλληλέγγυα σε κάθε προσπάθεια αντίστασης σε εξορύξεις, αιολικά και κάθε ενεργειακή λεηλασία. Στηρίζουμε την Κυριακή 24/9 το κάλεσμα συντονισμού "φορέων, συλλογικοτήτων και πολιτών του ν. Βοιωτίας ενάντια στην έξαρση των ενεργειακών δραστηριοτήτων" στον Αλίαρτο (https://www.kinimatorama.net/event/155317).

Η Ήπειρος δεν ανήκει σε κανέναν επενδυτή, σε κανέναν κυβερνώντα. Η Ήπειρος είναι το τεράστιο, πανέμορφο, κοινό σπίτι λύκων, καφέ αρκούδων, χρυσαετών και άλλων χιλιάδων πουλιών, είναι το έδαφος που θρέφει χιλιάδες μοναδικά αγριολούλουδα, πολλών ετών δέντρα. Η Ήπειρος προσφέρει γωνίες απάτητες από ανθρώπινο πλάσμα, σημεία εκτός κάθε χάρτη, διαφυλάσσει τοπία που δεν έχουν πολιορκηθεί από δρόμους ή χτίσματα και ο αέρας της δεν φέρει το βαρύ φορτίο της ρύπανσης, το νερό -που τρέχει στις πλαγιές και ορμάει στα εντυπωσιακά απόκρημνα φαράγγια- δεν είναι δηλητηριασμένο από τεχνικά χημικά. Αυτή η Ήπειρος απειλείται. Ελληνικές και ξένες εταιρίες παζαρεύουν τις εκτάσεις της και τίς εκτιμούν με βάση προσδοκόμενα κέρδη, την τέμνουν σε οικόπεδα εκμετάλλευσης. Η κυβέρνηση παραχωρεί αυτά τα μέρη και οι τοπικοί άρχοντες αδιαφορούν τόσο για τα ανθρώπινα πλάσματα που κυβερνούν και θα επωμιστούν τις σημαντικές συνέπειες των εξορύξεων, όσο και για την καταστροφή της φύσης όπου κατοικούν. «Επιστήμονες» με όλο το ψευδεπίγραφο κύρος των τίτλων τους «μελετούν» την περιοχή και προτείνουν «έρευνες» για εξορύξεις, δηλαδή για λεηλασία. Σε αυτό το πλαίσιο, οι κινητοποιήσεις ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο βρίσκονται σε μια κρίσιμη στιγμή, με τους σχετικούς σχεδιασμούς να έχουν αναθερμανθεί και την περιβαλλοντική αδειοδότηση της νέας φάσης των εργασιών να επίκειται.

Με αυτό το κείμενο εκφράζουμε την στήριξη μας στον αγώνα σταΓιάννενα ενάντια στην Ενεργειακή Λεηλασία. Αναγνωρίζουμε ότι η αναζωπύρωση της δραστηριότητας στον τομέα των εξορύξεων υδρογονανθράκων, της μεταφοράς και αποθήκευσης φυσικού αερίου και η προσπάθεια γεωπολιτικής δικαιολόγησής τους συνεπάγεται ολέθριες επιπτώσεις για ανθρώπινα και μη ζώα, καθιστά την διαβίωση σε χωριά, και πόλεις, βουνά και θάλασσες όλο και πιο δύσκολη. Ακόμη και οι λεγόμενες «δοκιμαστικές» γεωτρήσεις εντοπισμού κοιτασμάτων υδρογονανθράκων συνοδεύονται από σοβαρότατες περιβαλλοντικές επιπτώσεις, επιφέρουν ανεπίστρεπτες βλάβες. Παράλληλα, το άνοιγμα του δρόμου προς μια εκ νέου στροφή στους υδρογονάνθρακες σημαίνει την αδειοδότηση παρόμοιων σχεδιασμών σε πολλά μέρη. Ήδη από την άνοιξη του 2022, έχει ανακοινωθεί η πραγματοποίηση επιταχυμένων ερευνών για εξόρυξη φυσικού αερίου σε έξι περιοχές, με τις πέντε αφορούν θάλασσες (Ιόνιο, Κυπαρισσιακός κόλπος, βορειοδυτικά της Κέρκυρας, καθώς και δύο στην Κρήτη) και την έκτη να αφορά την Ήπειρο.

Η Ήπειρος, λοιπόν, δέχεται επίθεση στα βουνά της, στα ποτάμια της, στα χωριά της. Αυτή η επίθεση είναι απόλυτα ενταγμένη στο ψευδές αφήγημα της «ενεργειακής μετάβασης» και «ενεργειακής αυτονομίας», η οποία στην πράξη αποτελεί το παραπέτασμα για την εμπορευματοποίηση των στοιχείων της φύσης, για την μεταβίβαση νερού+ κοιτασμάτων+ γης στα χέρια ορισμένων ιδιωτικών εταιριών, αποκλείοντας τόσο τα ανθρώπινα όσο και όλα τα άλλα ζώα από την πρόσβαση σε αυτά. Από πλευράς μας, δηλαδή, βλέπουμε μια ολική επίθεση στη φύση, στα ζώα, στις ανθρώπινες κοινωνίες, αντιμετρικά αντίθετη από το πρόταγμά μας, αυτό της ολικής απελευθέρωσης.

Συγκεκριμένα, οι εξορύξεις προκαλούν αναπόφευκτα «ατυχήματα», δηλαδή σε κάθε στάδιο: από την έρευνα στην εξόρυξη και στην αποθήκευση και από την μεταφορά στην επεξεργασία τα ρυπαντικά επεισόδια είναι συνήθη . Αυτά τα συμβάντα είναι ολέθρια για τα φυτά και ζώα της περιοχής που γεμίζει απόβλητα, ενώ μολύνουν την ατμόσφαιρα και το νερό της ευρύτερη περιοχής, ενώ συχνότατα στοιχίζουν τις ζωές των εργαζόμενων σε αυτές τις εγκαταστάσεις. Τα εργαζόμενα άτομα είναι σχεδόν πάντα εκτεθειμένα σε μη ασφαλείς συνθήκες εργασίας, με πρόχειρο εξοπλισμό και εξαντλούνται σε ιδιαίτερα βαριές δουλείες. Πρόκειται προφανώς για άτομα των χαμηλών τάξεων, άτομα που οι ζωές τους κρίνονται αναλώσιμες. Εξίσου αμελητέες θεωρούνται οι απώλειες των ζώων και οι καταστροφές των φωλιών τους. Ο αγώνας κατά των εξορύξεων είναι παράλληλα ταξικός και αντισπισιστικός.

Επίσης, οι εξορύξεις, όπως ο,τιδήποτε αφορά την ενέργεια, σχετίζονται με καθετί που καταναλώνουμε, καθώς οι περισσότεροι δυτικοί άνθρωποι (αναγκαζόμαστε να) διαμεσολαβούμε κάθε ανάγκη μας μέσω της κατανάλωσης. Έτσι, η ρύπανση από τις εξορύξεις όχι μόνο καταστρέφει την πιθανότητα να τρώμε καλή τροφή, αλλά επηρεάζει και την τιμή της τροφής, καθορίζοντας τους τρόπους- τόπους παραγωγής και διανομής της. Πέρα από την τροφή καθαυτή, η ίδια η ενέργεια αντιμετωπίζεται ως καπιταλιστικό εμπόρευμα και όχι κοινωνικό αγαθό, με αποτέλεσμα να μην ικανοποιεί ανάγκες κοινοτήτων, αλλά στο μεγαλύτερο ποσοστό της να χρησιμοποιείται για από την πολεμική βιομηχανία και τους στρατούς των κρατών. Τα κράτη, μάλιστα, χρησιμοποιούν το ζήτημα της ενέργειας όλο και πιο συχνά στο πλαίσιο των πολεμικών και εθνικιστικών τους διακηρύξεων, κάτι που σημαίνει ότι κάθε εξόρυξη είναι πιθανό να συνοδευτεί από έξαρση διασυνοριακών εντάσεων σε μια κούρσα ανταγωνισμού της εκμετάλλευσης, πάντα εις βάρος των πιο κατατρεγμένων. Την ίδια στιγμή η βιομηχανοποιημένη γεωργία και κτηνοτροφία αποτελούν βασικούς καταναλωτές ενέργειας. Πρόκειται αφενός για μια βιομηχανία που εξαντλεί και ρυπαίνει τη γη με τοξικά φυτοφάρμακα και μεταλλαγμένους σπόρους και μια βιομηχανία που κλείνει σε μαζικά κλουβιά πλάσματα, αφενός για να τα σκοτώσει για το κρέας τους, αφετέρου για να τα βιάζει συστηματικά για το γάλα και τα νεογνά τους. Βεβαίως, και τα ίδια τα εργοστάσια εκμετάλλευσης φυσικού αερίου, απαιτούν ανυπολόγιστα πολλή ενέργεια να λειτουργήσουν καθαυτά. Τέλος, ο συνεχώς διογκούμενος τουρισμός απαιτεί τεράστιες ποσότητες ενέργειας για να φωτίσει τα λουσάτα ξενοδοχεία, να θερμάνει τις πισίνες και να καλύψει όλες τις επίπλαστες επιθυμίες των τουριστών. Με δύο λόγια, για όσο καιρό υπάρχει κράτος και καπιταλισμός, δηλαδή για όσο καιρό ο κύριος στόχος παραμένει η κερδοφορία των εταιρικών και κρατικών λόμπι και όχι η κάλυψη των βασικών αναγκών όλων των πλασμάτων, τόσο θα αυξάνονται οι απαιτήσεις για ακόμα περισσότερες εξορύξεις, ακόμα περισσότερες ΒΑΠΕ.

Για να καλυφθεί η φρίκη και για να πλασαριστεί η λεηλασία ως ευκαιρία, χρειάζεται κάποιο μεγάλο αφήγημα. Την ανάγκη αυτή καλύπτει ο μύθος της αέναης ανάπτυξης, ότι δηλαδή και καλά πάντα προχωράμε προς τα «μπροστά», ότι πρόοδος αποτελεί η συνεχής κατανάλωση, η ανεμπόδιστη κυριαρχία επί της φύσης, η αδιάκοπη παραγωγή τεχνολογικών επιτευγμάτων. Ακόμα και αν σήμερα είναι πιο φανερό από ποτέ ότι όσα έχει να προσφέρει ο πλανήτης είναι σε πεπερασμένη ποσότητα, ακόμα κι αν έχουν πεθάνει χιλιάδες ψάρια και πτηνά σε πετρελαιοκηλίδες και έχουν ξεριζωθεί αμέτρητα δέντρα, έχουν ερημωθεί χωριά από την Λατινική Αμερική μέχρι την Μέση Ανατολή, ακόμα και σήμερα οι κυρίαρχοι πουλάνε το ίδιο αφήγημα. Στην Ελλάδα ακούμε συνέχεια πόσο τέλειο θα είναι να μετατραπεί ο τόπος σε «ενεργειακό κόμβο» της Ευρώπης. Αυτό, πρακτικά, σημαίνει πως βουνοπλαγιές και υφαλοκρηπίδες, ποτάμια και δάση θα πρέπει να μετατραπούν σε εργοτάξια εγκατάστασης ΒΑΠΕ, αγωγών φυσικού αερίου και εξορυκτικών γεωτρήσεων. Αυτή η καταστροφή θα γίνει για τροφοδοτηθούν με ενέργεια πολλές ανεπτυγμένες δυτικοευρωπαϊκές χώρες και για να μπορούν οι επιχειρηματίες να πουλάνε την ενέργεια σε υψηλές τιμές, καθοριζόμενες χρηματιστηριακά.

Σε αυτό το πλαίσιο βλέπουμε την μαζική αύξηση των ΒΑΠΕ και την επιτάχυνση των διαδικασιών αδειοδότησης τους, μέσω ενός γελοίου νομικού πλαισίου. Παράλληλα βλέπουμε τα σχέδια για διπλασιασμό της εγχώριας παραγωγής λιγνίτη και την ταυτόχρονη αύξηση της εισαγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από τις ΗΠΑ. Σαν όλη αυτή η ενέργεια να μην είναι αρκετή, δρομολογούνται και εξορύξεις φυσικού αερίου σε εγχώριες θαλάσσιες και χερσαίες περιοχές. Άλλωστε, γνωρίζουμε πως οι ΒΑΠΕ δεν είναι μικρές μονάδες που στοχεύουν στην κοινοτική ενεργειακή αυτονομία, αλλά κολοσσιαία έργα που ισοπεδώνουν.

Συγκεκριμένα στην περιοχή της Ηπείρου, αν τελικά αποδειχθεί ότι υπάρχει κάτι προς λεηλασία από τις εταιρίες ενέργειας, αυτό το «κάτι», θα αρκεί να καλύψει τις «ανάγκες» χώρας για το πολύ 3 χρόνια, αν και θα χρειάζεται 25 χρόνια εκμετάλλευσης (σύμφωνα με τις υπογραφείσες συμβάσεις). Σε περίπτωση που αυτή η δυστοπία πραγματοποιηθεί, οι εξορυκτικές εταιρείες δεν θα έχουν καμία υποχρέωση να διαθέσουν τα εξορυκτικά κοιτάσματα στην εγχώρια αγορά. Επομένως, είναι ψευδές να θεωρήσουμε πως με τις εξορύξεις ίσως ελαφρύνουν οι λογαριασμοί ρεύματος. Όπως γράφει και Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στην Ενεργειακή Λεηλασία «το φυσικό αέριο θα παραμένει το ίδιο ακριβό και δυσεύρετο για όλους τους κατοίκους, ανεξαρτήτως γεωγραφικής περιοχής, σε υψηλές τιμές που θα ωφελούν μόνο το χρηματιστηριακό λόμπι των πετρελαϊκών εταιρειών, απλά αυτή τη φορά εκτός από το πορτοφόλι μας θα επιβαρύνουν και τις ζωές μας, τον αέρα που αναπνέουμε και το χώμα που πατάμε».

Απέναντι σε αυτές τις μεθοδεύσεις, τοπικές ομάδες, δίκτυα για την ενέργεια και ατομικές πρωτοβουλίες παίζουν καθοριστικό ρόλο στην παρεμπόδιση των εργασιών σε βάρος της φύσης. Από τον πολύμορφο αγώνα στα Άγραφα, μέχρι τον ανυποχώρητο αγώνα στις βραχονησίδες και από τα συντρόφια στην Κρήτη μέχρι αυτά στα Γιάννενα, η ριζοσπαστική οικολογική δράση καταφέρνει να θέσει ισχυρά αναχώματα ενάντια στην λεηλασία της γης και την δολοφονία των ζώων. Έχουν καταφέρει να ενημερώσουν κατοίκους, να μάθουν και να συνδιαμορφώσουν μαζί τους, έχουν καταφέρει να καταστρέψουν ανεμολογικούς ιστούς και να δυσχεράνουν ή και αποτρέψουν την εγκατάσταση εργοταξίων ενέργειας σε άγρια μέρη.

Στηρίζουμε την Κυριακή 24/9 το κάλεσμα συντονισμού "φορέων, συλλογικοτήτων και πολιτών του ν. Βοιωτίας ενάντια στην έξαρση των ενεργειακών δραστηριοτήτων" στον Αλίαρτο.

Στεκόμαστε αλληλέγγυα σε κάθε προσπάθεια αντίστασης σε εξορύξεις, αιολικά και κάθε ενεργειακή λεηλασία.

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΒΟΥΝΑ ΧΩΡΙΣ ΑΙΟΛΙΚΑ

ΑΓΡΙΕΣ ΠΛΑΓΙΕΣ, ΑΠΑΤΗΤΕΣ ΑΚΤΕΣ

κάλεσμα : Τσουκνίδες - Αναρχική Συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση