Παρασκευή 11 Μαίου 2018 στις 11.00
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο σύντροφο Τάσο Θεοφίλου
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο σύντροφο Τάσο Θεοφίλου, την Παρασκευή 11/5 στο Παράρτημα, στις 11:00.
Κανένας/καμία σύντροφος/ισσα μόνος/η απέναντι στις κρατικές μεθοδεύσεις.
Το κυνήγι μαγισσών απέναντι σε όσους/ες αντιστέκονται αποτελεί τον δούρειο ίππο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Συντονισμός αλληλεγγύης στο σύντροφο Τάσο Θεοφίλου
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1587613/
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Τάσο Θεοφίλου
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ - ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΗΡΙΑΝΝΑ Β.Λ. ΚΑΙ ΠΕΡΙΚΛΗ Μ.
Τον Ιούλιο του 2017, ο αναρχικός-κομμουνιστής Τάσος Θεοφίλου αθωώθηκε από το Α' Πενταμελές Εφετείο το οποίο τον απάλλαξε απόλυτα αιτιολογημένα από τη σκευωρία που στήθηκε εις βάρος του και για την οποία πέρασε 5 χρόνια στη φυλακή. Ο Θεοφίλου είχε κατηγορηθεί για τη ληστεία που έγινε το καλοκαίρι του 2012 στην Πάρο (κατά τη διάρκεια της οποίας τραυματίστηκε θανάσιμα ένας ταξιτζής) με μοναδικά στοιχεία ένα "ανώνυμο'' τηλεφώνημα και ένα δείγμα DNA από το υποτιθέμενο καπέλο που φορούσε ο ληστής. Η υπόθεση αυτή συμπυκνώνει την κυρίαρχη κατασταλτική στρατηγική του κράτους σήμερα και καταδεικνύει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την εκδικητικότητα και τις μεθοδεύσεις του ενάντια στους πολιτικούς του αντιπάλους, προωθώντας τη διαμόρφωση ενός ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης για αυτούς.
Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης του, και ιδιαίτερα το διάστημα πριν το εφετείο, αναπτύχθηκε ένα δυναμικό κίνημα αλληλεγγύης που στόχο είχε την κοινωνική ανάδειξη της σκευωρίας και την απελευθέρωση του Θεοφίλου, ενώ παράλληλα έβαζε στο στόχαστρο συνολικά την εξοντωτική-ρεβανσιστική πολιτική του κράτους προς τους αγωνιστές. Η αθώωση του Θεοφίλου αποτέλεσε μια σημαντική νίκη του κινήματος μέσα στο ζοφερό περιβάλλον της συνεχιζόμενης ηττοπάθειας, καθώς αφενός έβαλε φρένο στην αποχαλίνωση των ειδικών όπλων νομικής και αστυνομικής καταστολής, ενώ αφετέρου αναιρέθηκε στην πράξη η χρήση του dna ως ικανού αποδεικτικού στοιχείου, ελλείψει οποιουδήποτε άλλου, και αναδείχτηκε για ακόμη μια φορά ο ρόλος της αστυνομίας και της αντιτρομοκρατικής στο στήσιμο σκευωριών εναντίον αναρχικών και άλλων αγωνιστών. Όπως δήλωσε και ο ίδιος: "η απαλλαγή μου από όλες τις κατηγορίες είναι γεγονός πολύ μεγαλύτερης σημασίας από μια προσωπική δικαίωση. Είναι μια νίκη του κόσμου του αγώνα απέναντι στην καταστολή. Μια νίκη των από τα κάτω απέναντι στο βαθύ αστυνομικό κράτος. Μια νίκη των κινηματικών και εναλλακτικών μέσων απέναντι στα κυρίαρχα μίντια. Μια νίκη της αντιπληροφόρησης απέναντι στην καθεστωτική προπαγάνδα. Μια νίκη του κινήματος απέναντι στην παρακμή της εξουσίας.''
Σε μια προκλητική κίνηση ρεβανσισμού, στις 27 Μαρτίου ασκήθηκε στον Άρειο Πάγο αίτηση αναίρεσης της απόφασης του εφετείου από τον αντιεισαγγελέα Ι. Αγγελή. Στις 11 Μάη θα εξεταστεί η αίτηση αναίρεσης στην ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Αν γίνει δεκτή, σημαίνει ότι ο Θεοφίλου επιστρέφει στη φυλακή με τις αρχικές κατηγορίες μέχρι να επαναληφθεί το εφετείο από άλλους δικαστές, μιας και η πλειοψηφία του Α' Πενταμελούς που τον απάλλαξε αποδείχτηκε τελικά πως δεν ήταν της αρεσκείας της «αντιτρομοκρατικής». Ο ίδιος σημειώνει: "Όσο κι αν η «αντιτρομοκρατική», και ο κύκλος των χειραγωγούμενων από αυτή εισαγγελέων, φαίνεται να έχουν αποκτήσει μια σχεδόν εμμονική προσήλωση στο πρόσωπό μου, η υπόθεσή μου παραμένει μια υπόθεση που δεν είναι καθόλου προσωπική. Είναι πολιτική και αφορά την κατασταλτική διαχείριση του αναρχικού χώρου, του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος και συνολικά της τάξης μας. Είναι πολιτική καθώς ανέδειξε κοινωνικά και έθεσε στη δημόσια κριτική όλες τις αιχμές της καταστολής, με πιο βασικές τον τρομονόμο, τη μεταφυσική χρήση του dna και την ποινικοποίηση προσωπικών και πολιτικών σχέσεων. Είναι πολιτική γιατί ανέδειξε τη δύναμη και την κοινωνική επιρροή του κινήματος. Γιατί απέδειξε ότι η «αντιτρομοκρατική» και οι χειραγωγούμενοι από αυτή δικαστικοί κύκλοι, παρότι ανεξέλεγκτοι, δεν είναι παντοδύναμοι. Και αυτό πρέπει να αποδειχτεί για μία ακόμα φορά στις 11 Μάη.''
Άλλη μια χαρακτηριστική υπόθεση κρατικής σκευωρίας και καταστολής είναι αυτή της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή Μ. Το καλοκαίρι του 2017 επιβλήθηκε ποινή 13 ετών κάθειρξης για την προσωπική τους σχέση με κατηγορούμενο για συμμετοχή στην οργάνωση «Πυρήνες της Φωτιάς» και μάλιστα παρότι εκείνος αθωώθηκε! Ακόμα, το Συμβούλιο Εφετών απέρριψε επανειλημμένα το αίτημα αποφυλάκισης τους με το σκεπτικό ότι είναι πιθανόν να τελέσουν νέα αδικήματα. Πρόσφατα, ξεκίνησε στο Α' Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων η εκδίκαση σε δεύτερο βαθμό της υπόθεσης. Εκεί, μέσα σε ένα κωμικοτραγικό σκηνικό που έστησε η έδρα, πέρα από την ποινικοποίηση της φιλικής σχέσης με έναν αθώο -τελικά- κατηγορούμενο, πέρα από τη στοχοποίηση των ταξιδιών στο "άνδρο της τρομοκρατίας", τη Βαρκελώνη, ποινικοποιήθηκε μέχρι και η καταγωγή του ενός κατηγορούμενου από τη Θεσσαλία καθώς όπως ανερυθρίαστα δήλωσε ο πρόεδρος "είναι ανταρτομάνα''. Η δίκη διακόπηκε και θα συνεχιστεί στις 10 και τις 24 Μαΐου 2018.
Από τα παραπάνω, είναι ολοφάνερο ότι οι καταδίκες χωρίς στοιχεία (ή με μοναδικό στοιχείο την χρήση του επιστημονικοφανούς μέσου του DNA) και οι στημένες δίκες (ας θυμηθούμε την υπόθεση του αναρχικού Σίψα για τον εμπρησμό της Μαρφίν) δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά, αλλά αποτελούν βασικό μέσον της κυρίαρχης πολιτικής ελίτ (με την αγαστή συνεργασία κράτους, μηχανισμών καταστολής και «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης) που έχει στόχο την καθυπόταξη όσων αντιστέκονται, τη διάχυση και την εδραίωση του φόβου στους από τα κάτω της κοινωνίας για να καταφέρει να ολοκληρώσει ανεμπόδιστα τις αντικοινωνικές στοχεύσεις της.
Η συγκυβέρνηση Σύριζα-Ανέλ έχει επιλέξει να ανασύρει και να θέσει σε εφαρμογή την «αριστερή» εκδοχή του δόγματος νόμος και τάξη. Η εκκένωση της κατάληψης Πρυτανείας που πραγματοποιούνταν σε ένδειξη αλληλεγγύης με την απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων, η εκδικητική άρνηση χορηγησης των αδειών σε πολιτικούς κρατούμενους, η ποινικοποίηση των φιλικών και συγγενικών σχέσεων με αυτούς, η επίθεση σε οποιαδήποτε μορφή συνδικαλισμού (διώξεις μελών του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, στοχοποίηση εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, εκδικητικές απολύσεις εργαζομένων για τη δράση τους, κ.α.), οι διώξεις και οι εισβολές σε σπίτια αγωνιστών ενάντια στους πλειστηριασμούς, οι δίκες ολόκληρων χωριών και η μετατροπή τους σε «τρομοκρατικές» οργανώσεις, οι αναίτιες προσαγωγές και συλλήψεις αγωνιστών, τα στημένα κατηγορητήρια και οι πολιτικές σκευωρίες, οι εξοντωτικές ποινές (καταδίκη του 77χρονου αγωνιστή από τη Μεγάλη Παναγιά Χαλκιδικής, η καταδίκη του Μάριου Σεϊσίδη σε 36 χρόνια φυλάκισης, η καταδίκη του Φοίβου Χαρίση χωρίς στοιχεία και η άρνηση για χορήγηση άδειας κ.α), είναι μερικά από τα αποτελέσματα που έχει επιφέρει η αναβάθμιση του κατασταλτικού που σταδιακά εφαρμόζει η κυβέρνηση σε συνεργασία με τις δικαστικές αρχές και την αντιτρομοκρατική υπηρεσία. Στα παραπάνω έρχονται να προστεθούν και οι πρόσφατες υποθέσεις του Β. Δημάκη και του Ν. Γιαγτζόγλου (με το κράτους να προσπαθεί πραγματικά να τους εξοντώσει) καθώς και η νέα μεθόδευση του κράτους με τους "ατομικούς τρομοκράτες'' όπου επιχειρείται να στηθεί ένα σύγχρονο ιδιώνυμο δημιουργώντας δεδικασμένο για την ποινικοποίηση του φρονήματος.
"Η κατάσταση εξαίρεσης τείνει να γίνει ο κανόνας
και το σύνολο σχεδόν της ανθρωπότητας ορίζεται ως επικίνδυνη τάξη".
Βάλτερ Μπένγιαμιν
Για την εξασφάλιση της ολοκληρωτικής επιβολής του καθεστώτος και την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των συμφερόντων των κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών ελίτ, όλα τα μέσα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ακόμη πιο οξυμένη μορφή και με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Έτσι, αυτή η επιβολή περνάει μέσα από την ολοκληρωτική εξόντωση όσων αγωνίζονται εναντίον της, μέσα από την παραδειγματική τιμωρία όσων σηκώνουν το κεφάλι για να αντισταθούν ή έχουν κάθε λόγο να το κάνουν, μέσα από την ωμή και απροκάλυπτη καταστολή όσων αρνούνται να αποδεχτούν τη διάλυση της ζωής τους, μέσα από τον κρατικό ρεβανσισμό και την υλική-ηθική εξόντωση (επιβολή του καθεστώτος εξαίρεσης) όσων έχουν βρεθεί στα χέρια του κράτους για τη δράση τους. Ο «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» και η παραδειγματική τιμωρία των αντιφρονούντων διέρχεται μέσα από την εδραίωση του σιδερένιου πλέγματος της καταστολής σε κάθε κοινωνικό πεδίο, με την ένταση του ελέγχου και της επιτήρησης στην κοινωνία, καθώς και με τη δημιουργία ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης για τους πολιτικούς και κοινωνικούς αγωνιστές. Ενός καθεστώτος που χτίζεται μέσα από τις ειδικές νομοθεσίες των τρομονόμων ο οποίος επιβάλλει ειδικές δίκες, ειδικά κατηγορητήρια, στέρηση βασικών δικαιωμάτων, ειδικά κελιά και ειδική μεταχείριση.
Ο κόσμος της εξουσίας επιφυλάσσει περισσότερο έλεγχο, περισσότερη καταστολή, περισσότερη εκμετάλλευση και φόβο. Απέναντί του να ορθώσουμε τις κοινότητες του αγώνα, να οργανώσουμε τα κοινωνικά και ταξικά μέτωπα και την πολιτική μας παρουσία για την ανατροπή των σχεδιασμών των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Να αγωνιστούμε για να σπάσουμε το καθεστώς εξαίρεσης για τους πολιτικούς κρατούμενους, να αντιπαρατεθούμε με την κρατική καταστολή και την προσπάθεια διεύρυνσής της, να αναδείξουμε τη σαθρότητα των κρατικών σκευωριών σε βάρος των αγωνιστών, να αντιπαλέψουμε τον κρατικό ρεβανσισμό και να μην αφήσουμε κανένα μόνο του στα χέρια του κράτους.
Στην ανεπίστρεπτη σήψη του κρατικού και καπιταλιστικού κόσμου, τα αδιέξοδα, την πολιτική και αξιακή του χρεωκοπία, να αντιπαραθέσουμε τις συλλογικές αντιστάσεις, την ταξική αλληλεγγύη, τη χειραφέτηση των καταπιεσμένων, τη μοναδική ζωντανή κοινωνική προοπτική: τον κόσμο της Αναρχίας και του Ελευθεριακού Κομμουνισμού.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΡΕΒΑΝΣΙΣΜΟ, ΤΙΣ ΣΚΕΥΩΡΙΕΣ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΦΟΒΟ, ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ… ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΙΣΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος» - μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό κομμουνιστή Τάσο Θεοφίλου στο Παράρτημα στην Πάτρα
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ !
Ο αναρχικός κομμουνιστής Τάσος Θεοφίλου βρέθηκε πρόσφατα ξανά στο στόχαστρο της εκδικητικής μεθόδευσης από πλευράς κράτους. Η συνεχιζόμενη σκευωρία εις βάρος του στην παρούσα περίπτωση έρχεται από τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αγγελή (ο οποίος έχει υπάρξει πρώην εισαγγελέας της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας). Αυτός άσκησε αίτηση αναίρεσης στον Άρειο Πάγο κατά της αθωωτικής απόφασης του εφετείου, σύμφωνα με την οποία ο Τάσος Θεοφίλου είχε κηρυχτεί αθώος για όλες τις κατηγορίες που αντιμετώπιζε. Μια αίτηση που, εάν γίνει δεκτή, ενέχει τον κίνδυνο για τον Τάσο Θεοφίλου να φυλακιστεί με τις αρχικές κατηγορίες, μέχρι να επαναληφθεί το εφετείο, από άλλη έδρα.
Ο Τάσος Θεοφίλου συνελήφθη το καλοκαίρι του 2012, κατηγορούμενος για την ένοπλη ληστεία στην τράπεζα ALPHA BANK στην Πάρο, τη συναυτουργία σε ανθρωποκτονία οδηγού ταξί, ο οποίος επιχείρησε να σταματήσει τους δράστες κατά την προσπάθεια της διαφυγής τους και τη συμμετοχή στην ένοπλη οργάνωση ''Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς''. Ήταν ξεκάθαρα ένα στημένο και αβάσιμο κατηγορητήριο της κυριαρχίας, η οποία μέσα από τη συστηματική εφαρμογή αυτής της τακτικής, επιχειρεί να κάμψει το φρόνημα των πολιτικών της αντιπάλων κρατώντας τους σε ένα ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης, ελέγχου και στοχοποίησης.
Από την πλευρά μας, στεκόμαστε εχθρικά απέναντι στη συνεχιζόμενη μεθοδευμένη προσπάθεια των διωκτικών αρχών και εισαγγελικών αρχών που επιμένουν να φέρνουν στο προσκήνιο ένα στημένο κατηγορητήριο, το οποίο εξάλλου είχε πλήρως αποδομηθεί και καταρρεύσει κατά την εκδίκαση της υπόθεσης στο εφετείο, οδηγώντας τον Τάσο Θεοφίλου στην απαλλαγή από όλες τις κατηγορίες.
Σε πρώτο χρόνο, τα ''ατράνταχτα'' ενοχοποιητικά στοιχεία και ευρήματα της αντιτρομοκρατικής που συσχέτιζαν το πρόσωπο του Θεοφίλου με την συγκεκριμένη υπόθεση ήταν ένα δείγμα dna σε καπέλο που φέρεται να είχε ένας εκ των δραστών κατά την διάρκεια της ληστείας. Ένα εύρημα που από την πρώτη στιγμή της δικής είχε φανεί τελείως αφερέγγυο στο να μπορέσει επαληθεύσει την ενοχή του κατηγορούμενου. Αφερέγγυο τόσο για την ανάδειξη του dna ως μέσο ταυτοποίησης υπόπτων όσο και για την ύπαρξη του καπέλου πάνω στο οποίο ισχυρίζονται οι διωκτικοί μηχανισμοί ότι βρέθηκε το δείγμα του γενετικού υλικού. Παρά το καταγεγραμμένο οπτικό υλικό που δεν έδειχνε κανένα καπέλο κατά την διάρκεια της ληστείας και την μη αναγνώριση του Τάσου Θεοφίλου από το σύνολο των τραπεζικών υπαλλήλων, η δικαστική αρχή αποφάσισε τότε να τον καταδικάσει για συμμετοχή στη ληστεία με ποινή κάθειρξης 25 χρόνων απορρίπτοντας τις υπόλοιπες κατηγορίες για συμμετοχή στην προαναφερθείσα ένοπλη οργάνωση και συναυτουργία σε ανθρωποκτονία. Οι αιμοδιψείς τάσεις της δικαστικής εξουσίας κορυφώθηκαν μέσω της άσκησης έφεσης υπέρ του νόμου, η οποία ακύρωσε τις αθωωτικές αποφάσεις του πρωτοδικείου και κάλεσε τον κατηγορούμενο να δικαστεί εκ νέου ακόμα και για τις κατηγορίες που είχε αθωωθεί. Για άλλη μια φορά, η δικαστική αρχή - ένα από τα βασικότερα εξαρτήματα διάρθρωσης του κρατικού μηχανισμού - αλλά και η άρχουσα τάξη που η ίδια προασπίζεται και υπηρετεί, έδειξε ανικανοποίητη, αν δεν επιβάλλονταν οι πιο εξοντωτικές ποινές στους πολιτικούς αντιπάλους της.
Από την πλευρά μας, έχουμε επίγνωση ότι η συνεχιζόμενη επίθεση, που δέχεται ο Τάσος Θεοφίλου (μετά κιόλας από τον εγκλεισμό του στη φυλακή για μια κατηγορία από την οποία αργότερα απαλλάχθηκε) αυτή η επίθεση λοιπόν που διεξάγεται από τις διωκτικές και κατασταλτικές δυνάμεις της κυρίαρχης αστικής τάξης, είναι ένα από τα δεκάδες φαινόμενα εκδικητικότητας απέναντι στα πιο ριζοσπαστικά και μαχητικά κομμάτια της υποτελούς/εκμεταλλευόμενης τάξης που αποπειρώνται να αμφισβητήσουν την παντοδυναμία της κυριαρχίας. Ο σύντροφος, εν καιρώ επέλασης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, ποινικοποιείται για το πολιτικό του φρόνιμα, για την επιλογή του να βρίσκεται στο στρατόπεδο των πανταχού φτωχοδιαβόλων και κολασμένων, για την αυταπάρνηση και την ακλόνητη πίστη του στο επαναστατικό όραμα παρά τις συνθήκες που είχε βιώσει κατά τον εγκλεισμό του.
Βλέπουμε λοιπόν πώς η κυριαρχία σκιαγραφεί το προφίλ του εσωτερικού εχθρού που πρέπει να παταχθεί. Η περίπτωση της πρόσφατης καταδίκης μεμονωμένων αναρχικών ως ''ατομικών τρομοκρατών'' -αφού δεν ήταν δυνατή η απόδειξη για σύσταση οργάνωσης- καταδεικνύει τη θέληση του κράτους να ποινικοποιήσει την αναρχική πολιτική ταυτότητα, να κατασυκοφαντήσει τον αναρχικό αγώνα και να δημιουργήσει ένα δεδικασμένο που υπαγορεύει πως από δω και στο εξής, όποιος αναρχικός κατηγορηθεί για οποιαδήποτε πράξη, θα μπορεί να διώκεται ως «ατομικός τρομοκράτης» αντιμετωπίζοντας εξοντωτικές ποινές.
Στον κόσμο της σύγχρονης βαρβαρότητας η προώθηση και υποστήριξη της αναρχικής σου θεώρησης είναι αρκετή για να τεθείς στο στόχαστρο των διωκτικών μηχανισμών του κράτους. Οποιαδήποτε μορφή έμπρακτης αμφισβήτησης του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος και των σχέσεων που απορρέουν απ' αυτό πατάσσεται ως αποσταθεροποιητικός συντελεστής στην ομαλή διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά γίνεται ξεκάθαρο ότι τα δρώντα αναρχικά υποκείμενα, που μάχονται για έναν καλύτερο κόσμο ισότητας, ελευθερίας, αξιοπρέπειας κι αλληλεγγύης, είναι βραχνάς στα σχέδια της άρχουσας τάξης, η οποία δείχνει να αδυνατεί να διαχειριστεί την κατάσταση με ψυχραιμία, επιβάλλοντας μία συνθήκη εκτάκτου ανάγκης και ένα καθεστώτος εξαίρεσης.
Σε μια εποχή κατά την οποία το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε μια κατάσταση γενικευμένης αναδιάρθρωσης κι εσωτερικής δομικής κρίσης και δεν έχει να δώσει άμεσες χειροπιαστές απαντήσεις για τα προβλήματα των πληβείων, όπου σε εγχώριο επίπεδο μέσω της ''φαιορόζ'' κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΑΝ.ΕΛ εφαρμόζει και δρομολογεί μια σειρά από βάρβαρα κι επονείδιστα μέτρα (πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, κατάργηση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ιδιωτικοποίηση νερού και ρεύματος και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας) εις βάρος των υποτελών κοινωνικών στρωμάτων, η τακτική της αναβάθμισης των μεθόδων ελέγχου, εξόντωσης και καταστολής είναι νομοτελειακά αναμενόμενη για την ύψιστη θωράκιση των συμφερόντων του κεφαλαίου, την απρόσκοπτη κερδοφορία του και τη διαιώνιση της υπάρχουσας συνθήκης εκμετάλλευσης.
Σε πείσμα του κράτους, του κεφαλαίου και των λακέδων τους, οι από τα κάτω της κοινωνίας θα συνεχίσουν ν'αντιστέκονται ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι. Παρά τις κρατικές μεδοδεύσεις, οι αναρχικοί και οι κομμουνιστές, που είμαστε κομμάτι των αγωνιζόμενων ανθρώπων της κοινωνικής βάσης, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για τον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας και για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας. Ο Τάσος Θεοφίλου είναι ένας από μας και το κράτος θα καταλάβει ότι στον αγώνα μας ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, την αδικία και το θάνατο που επιβάλει ο σάπιος κόσμος τους, δεν αφήνουμε κανένα σύντροφο ανυπεράσπιστο στα χέρια του κρατικού μηχανισμού.
ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ !
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ !
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ !
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
Παρασκευή 11/5 στο Παράρτημα, στις 11:00
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον σύντροφο Τάσο Θεοφίλου, Παρασκευή 11π.μ., στο παράρτημα
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Το καλοκαίρι του 2012, στις 10/8, λαμβάνει χώρα ένοπλη ληστεία σε υποκατάστημα τράπεζας στη Νάουσα της Πάρου, όπου ένας ταξιτζής σκοτώνεται στην προσπάθειά του να σταματήσει τους ληστές. Στις 18/8/2012 ο Τ. Θεοφίλου συλλαμβάνεται- απαγάγεται από κλιμάκιο της αντιτρομοκρατικής, ύστερα από «ανώνυμο» τηλεφώνημα που τον υποδείκνυε ως συμμετέχοντα στην ληστεία και μέλος της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Κατηγορείται αρχικά για απείθεια και αντίσταση κατά της αρχής, ενώ γίνεται βίαιη λήψη του DNA του. Περίπου ένα χρόνο μετά, σε μία περίοδο που το δόγμα μηδενικής ανοχής μεσουρανούσε μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα τρομοκυνηγητού, ξεκινάει η δίκη του. Με μοναδικό και κατασκευασμένο πειστήριο ένα καπέλο, που δε φαινόταν σε καμία φωτογραφία από το χώρο της ληστείας, που προστέθηκε στα πειστήρια της δικογραφίας σε μεταγενέστερο χρόνο από τα υπόλοιπα ευρήματα και στο οποίο «βρέθηκε» το DNA του, χωρίς να αναγνωριστεί από κανένα μάρτυρα και χωρίς να υπάρχει κανένα άλλο στοιχείο που να τον συνδέει με την υπόθεση, ο Θεοφίλου απαλλάσσεται πρωτόδικα από τις κατηγορίες για την ανθρωποκτονία και τη συμμετοχή στη ΣΠΦ, ενώ καταδικάζεται σε 25ετή φυλάκιση για ληστεία και απλή συνέργεια σε φόνο. Μετά από 5 χρόνια στη φυλακή, η έφεση που ασκήθηκε στην πρωτόδικη απόφαση τον δικαιώνει. Απαλλάσσεται από όλες τις κατηγορίες και αφήνεται ελεύθερος στις 7/7/2017.
Όμως πριν καν συμπληρώσει ένα χρόνο ελευθερίας, μετά την περιπέτεια στην οποία τον έμπλεξε η αντιτρομοκρατική, σε συνεργασία με τη δικαστική και την πολιτική εξουσία, ο Τ.Θεοφίλου κινδυνεύει να βρεθεί ξανά κατηγορούμενος και κρατούμενος για την ίδια υπόθεση, καθώς στις 27/3/2018 ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Ιωάννης Αγγελής, έκανε αίτηση αναίρεσης κατά της αθωωτικής απόφασης, η οποία θα εκδικαστεί στις 11/5 στην ολομέλεια του Άρειου Πάγου. Μέσα από αυτή την κίνηση, επιδιώκεται η αποκατάσταση του πλήγματος που δέχτηκαν οι μεθοδεύσεις του δικαστικού μηχανισμού του κράτους και της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ότι ο συγκεκριμένος δικαστικός ήταν μέχρι πριν ένα χρόνο εποπτεύων εισαγγελέας της αντιτρομοκρατική. Μέσα από την υπόθεση του συντρόφου αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά το πλαίσιο της κατάστασης εξαίρεσης που εδώ και χρόνια έχει επιβάλλει το κράτος στους από τα κάτω της κοινωνίας, και τηρείται απαρέγκλιτα και από την τωρινή κυβέρνηση, με πιο αιχμηρά παραδείγματα, τον νέο, υπό ψήφιση, σωφρονιστικό και ποινικό κώδικα, τα hot spot- στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου στοιβάζονται χιλιάδες μετανάστες, τις απελάσεις.
Πιο ειδικά, ο «αντιτρομοκρατικός» νόμος (187Α) αποτελεί το κύριο εργαλείο για την περαιτέρω επέκταση της κατάστασης εξαίρεσης που έχει επιβάλλει το κράτος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους και συγκεκριμένα στους αναρχικούς, με τον οποίο έχουν καταδικαστεί επαναστατικές οργανώσεις όπως ο Ε.Α. και η Σ.Π.Φ.. Η αναρχική πολιτική ταυτότητα και δράση καταλήγουν να αποτελούν πλέον αποδεικτικό στοιχείο για την καταδίκη για «τρομοκρατικές ενέργειες» όπως αναδείχτηκε από την πρόσφατη απόφαση για την υπόθεση των λεγόμενων «ατομικών τρομοκρατών» που δημιουργεί ένα πρωτοφανές νομικό προηγούμενο. Διαπροσωπικές και φιλικές σχέσεις ποινικοποιούνται (υπόθεση Ηριάννας-Περικλή) δικαστικές αποφάσεις και νόμοι αναιρούνται και ερμηνεύονται κατά το δοκούν, τα πάντα προκειμένου να χτυπηθεί ο «εσωτερικός εχθρός». Και βέβαια σε ευρύτερη κλίμακα, μέσω της υπόθεσης Θεοφίλου, το κράτος στέλνει ένα κατασταλτικό μήνυμα απέναντι σε όσες και όσους αγωνίζονται, σε αυτούς/ες που παίρνουν θέση στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο, στο ευρύτερο ελευθεριακό κίνημα. Την εικόνα συμπληρώνουν οι εκκενώσεις καταλήψεων από τις δυνάμεις καταστολής, οι επιθέσεις φασιστών σε στέκια και καταλήψεις.
Όλα αυτά αποτελούν την μια όψη της στρατηγικής της κρατικής καταστολής, με την άλλη να είναι η λυσσαλέα απόπειρα απονοηματοδότησης των περιεχομένων του πολύμορφου αναρχικού αγώνα. Η λογική που θέτει στο επίκεντρο τη συνύπαρξη, τη συλλογικότητα, τον αγώνα από την απάθεια, και τη μοιρολατρία πρέπει να παταχθεί. Η παθητική δεκτικότητα της επίθεσης πάνω στις ζωές μας πρέπει να εμπεδωθεί σαν κανονικό «φυσικό» κοινωνικό φαινόμενο. Τα μόνα που φαντάζουν να μπορούν να συγκροτήσουν την ατομική και συλλογική συνείδηση, είναι η πίστη στο φύλο, τη φυλή, το έθνος, την πατρίδα, τα αφεντικά. Για το κράτος, λοιπόν, ο Τάσος Θεοφίλου πρέπει να είναι ένοχος, σε μια προσπάθεια να υφανθεί ένας αφηγηματικός και ιδεολογικός καμβάς που θα συσκοτίσει την πραγματικότητα και θα συμπιέσει τις συνθήκες εντός ενός συνολικού κλίματος τρομολαγνείας και άγνοιας ώστε να ξεκλειδωθεί και επεκταθεί όσο το δυνατόν περισσότερο το νομικό του οπλοστάσιο. Το ερώτημα δεν είναι κατά πόσον ένας σύντροφος/μια συντρόφισσα είναι ένοχη ή αθώα με βάση το νομικό/ποινικό οικοδόμημα, μα το ποιος είναι αυτός που θα μιλήσει για τους αγώνες, τις επιλογές μας, τα εργαλεία μας, τους στόχους μας στους υπόλοιπους αποκλεισμένους, καταπιεσμένους πάνω στην κίνηση για την κοινωνική επανάσταση.
Η κυριαρχία θέλει να επιβάλλει τη γλώσσα της. Τη γλώσσα της τάξης και της ασφάλειας, της νομιμότητας, της υποταγής, του αργού καθημερινού θανάτου, της πανταχού παρούσας κρατικής βίας. Μια γλώσσα που αυτό που ξεδιπλώνει καθημερινά είναι η ανηλεής επίθεση πάνω στους ανθρώπους και το φυσικό κόσμο, η φτώχεια, οι θάνατοι, η εκμετάλλευση, η αποξένωση. Ένα παρόν της ολοένα και μεγαλύτερης επέκτασης της εξαθλίωσης με τη γενικευμένη λεηλασία του κοινωνικού πλούτου, τη συντριβή των πρότερων κεκτημένων σε κοινωνικό/εργασιακό επίπεδο, την ολοένα και μεγαλύτερη στρατικοποίηση της διαχείρισης χιλιάδων από τα κάτω, την εξάπλωση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ένα παρόν ζοφερό που οδηγεί σε ένα δυστοπικό μέλλον που δεν έχει άλλη προοπτική από όσα βλέπουμε καθημερινά εδώ που ζούμε αλλά και σε όλα τα μέρη του κόσμου. Μονάχα εδώ που ζούμε, το απέραντο νεκροταφείο που λέγεται Μεσόγειος, είναι η άλλη πλευρά των καπιταλιστικών ανταγωνισμών στη Μέση ανατολή, οι χιλιάδες αυτοκτονίες είναι η άλλη πλευρά των προγραμμάτων σταθερότητας και ανάπτυξης. Κράτος και κεφάλαιο έχουν κηρύξει μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης που συνεχίζει με ακόμη πιο σκληρούς όρους την αποικιοποίηση του κόσμου, ενός κόσμου που πρέπει να μεσολαβείται και να ρυθμίζεται μονάχα από το κράτος, το κεφάλαιο, οικοδομώντας σχέσεις και ζωές αλλοτριωμένες, εμπορευματοποιημένες, αποξενωμένες.
Οργανικό κομμάτι των αναρχικών/αντιεξουσιαστών είναι η αλληλεγγύη, η επί της ουσίας υπεράσπιση των συντρόφων μας, των δομών, των επιλογών, των περιεχομένων, της ιστορίας μας. Γιατί από εκεί εκκινούμε ώστε να συγκροτήσουμε τις αγωνιστικές κοινότητες που θα επιτεθούν και θα γκρεμίσουν πολυεπίπεδα την εξουσία. Μιλώντας εμείς οι ίδιοι για τις ζωές μας, τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Έτσι, λοιπόν, στο πρόσωπο του κάθε συντρόφου και συντρόφισσας που διώκεται, χτυπιέται ο αγώνας μας, η πάλη για μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης, για την αταξική κοινωνία. Και απέναντι σε αυτή την επίθεση, δεν είμαστε ούτε αθώοι ούτε ένοχοι γιατί δεν αναγνωρίζουμε τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου, μα πασχίζουμε να τον καταστρέψουμε.
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΕΚΦΑΝΣΗ
Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών Πάτρας
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1587673/