Παρασκευή 18 Μαίου 2018 στις 12.30
[Αθήνα] Διαδήλωση για την ψυχική υγεία
Με την Ψυχική Υγεία σε κατάρρευση και την ψυχιατρική πρακτική, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, να γίνεται ανεξέλεγκτα κατασταλτική, το Υπουργείο Υγείας ετοιμάζει, ως απάντηση, την εισαγωγή και εφαρμογή και στην Ελλάδα, της «υποχρεωτικής θεραπείας στην κοινότητα».
Με εισήγηση ψυχιάτρου και εντολή εισαγγελέα, η/ο «ασθενής», που θα πρέπει να έχει δηλώσει αρμοδίως την ακριβή της/του διαμονή (όπως οι κρατούμενοι με έκτιση ποινών εκτός φυλακής), θα λαμβάνει υποχρεωτικά την φαρμακευτική της/του αγωγή - διαφορετικά, θα εισάγεται σε ψυχιατρική κλινική με την διαδικασία της ακούσιας νοσηλείας. Μια ζωή, δηλαδή, σε διαρκή επιτήρηση και έλεγχο.
Μια ακόμα «επιτροπή σοφών» του Υπουργείου - σαν αυτές που μας έφτιαξαν την λεγόμενη «διοικητική μεταρρύθμιση, αλλά και το «ειδικό ψυχιατρικό τμήμα» (φυλακή) για τους «ακαταλόγιστους ασθενείς» - η οποία, αυτή τη φορά, συγκροτήθηκε σε σκοπό να «μειώσει» τις ακούσιες νοσηλείες, που ανέρχονται στο 65% περίπου των εισαγωγών (με την παρέμβαση πάντα της αστυνομίας), βρήκε σαν μόνη απάντηση (που ήταν, βέβαια, και οδηγία τω Βρυξελλών) την διάχυση των κατασταλτικών πρακτικών και εκτός ψυχιατρικής μονάδας : με την θεσμοθέτηση της εν δυνάμει και ανά πάσα στιγμή μεταφοράς των πρακτικών του ψυχιατρείου μέσα στην κοινωνία.
Πρόκειται για μια πρωτοφανή κατασταλτική μετάλλαξη των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, στη βάση της κυρίαρχης βιολογικής ψυχιατρικής και της αγαστής συνεργασίας της με το βιο-φαρμακοβιομηχανικό σύμπλεγμα και τα ενέσιμα σχήματα που αυτό προωθεί στην αγορά - και, μέσω της κυρίαρχης ψυχιατρικής, στο σπίτι της/του κάθε ασθενούς, ή και εν δυνάμει ασθενούς.
Σ΄ ένα τόπο όπου η ψυχιατρική μεταρρύθμιση αποτέλεσε κενό γράμμα, η προετοιμαζόμενη εφαρμογή της «υποχρεωτικής θεραπείας στην κοινότητα», φαίνεται να προωθείται και ως το υποκατάστατο του στεγνά διοικητικού κλεισίματος των ψυχιατρείων που ετοιμάζουν, με το σύνηθες λεκτικό πυροτέχνημα περί «ολοκλήρωσης της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», την ίδια στιγμή που δεν διατυπώνεται καμία αμφισβήτηση των ασυλικών πρακτικών, δεν ανοίγει καμία συζήτηση για τις μηχανικές καθηλώσεις, για τους θανάτους στα ψυχιατρεία ως αποτέλεσμα βίαιων πρακτικών, δεν διερευνούνται στο ελάχιστο δυνατότητες πέραν του φαρμακευτικού μονόδρομου. Αντίθετα προωθούνται νεοφιλελεύθερες πολιτικές κλεισίματος ή/και συρρίκνωσης των ψυχιατρείων, πάντα συνυφασμένες με τη μείωση του προσωπικού, την επισφάλεια των θέσεων εργασίας κλπ, προτείνονται διοικητικού τύπου αλλαγές στην κατεύθυνση της περιστολής των δαπανών, της διάλυσης υπαρχόντων θεραπευτικών ομάδων, κατακερματισμού και αναδιάταξης μονάδων χωρίς κανένα θεραπευτικό στόχο.
Ο μόνος τρόπος για να μην περάσουν και να μη βρουν εφαρμογή οι νέες κατασταλτικές νομοθεσίες είναι η αμφισβήτησή τους «από τα κάτω», μέσα από την κινητοποίηση των άμεσα ενδιαφερομένων, ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία, οικογενειών, λειτουργών ψυχικής υγείας, κοινωνικών συλλογικοτήτων.
.
ΟΛΕΣ/ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ (Αριστοτέλους 17)
ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 18 ΜΑΙΟΥ 2018, 12.30 μμ.
Η 'ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ' ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
πηγή : http://protovouliapsy.blogspot.gr/
πηγή : email που λάβαμε στις 6 Μάιος 14h
Είναι γεγονός, ότι η κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα σχετικά με τις δομές παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας είναι απογοητευτική. Γιατί παρ΄ όλο που η ψυχιατρική μεταρρύθμιση στη χώρα μας μπορεί να «ολοκληρώθηκε», με το κλείσιμο των ψυχιατρείων και το άνοιγμα κοινοτικών δομών, το αποτέλεσμα που έχει επικρατήσει σίγουρα δε μας χαροποιεί ούτε στο ελάχιστό. Οι ελάχιστες κρατικές κοινοτικές δομές στο σήμερα, αποδεικνύουν πως η διαχείριση του ψυχικού πόνου μεταφέρεται από τα επίσημα κρατικά χέρια σε μη κρατικές δομές, μέσα στις οποίες φυσικά παρεμβαίνουν ΜΚΟ ή/και ατομικό
κεφάλαιο, οδηγώντας έτσι στη δημιουργία και το άνοιγμα ιδιωτικών δομών παροχής υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Με την Ψυχική Υγεία σε κατάρρευση και την ψυχιατρική πρακτική, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, να γίνεται ανεξέλεγκτα κατασταλτική, το Υπουργείο Υγείας ετοιμάζει, ως απάντηση,
την εισαγωγή και εφαρμογή και στην Ελλάδα, της «υποχρεωτικής θεραπείας στην κοινότητα».
Τι σημαίνει όμως η υποχρεωτική θεραπεία στην κοινότητα;
Αρχικά κάθε άτομο με ψυχιατρική εμπειρία που φέρει ψυχιατρικές διαγνώσεις θα πρέπει να δηλώσει αρμοδίως την ακριβή του διαμονή (όπως οι κρατούμενοι με έκτιση ποινών εκτός φυλακής). Με εισήγηση ψυχιάτρου και εντολή εισαγγελέα, η/ο «ασθενής», θα λαμβάνει υποχρεωτικά την φαρμακευτική της/του
αγωγή, διαφορετικά, θα μεταφέρεται από την κατοικία του, ακόμη και χωρίς τη θέληση του, και θα εισάγεται σε ψυχιατρική κλινική, με την διαδικασία της ακούσιας νοσηλείας. Στη βάση λοιπόν της βιολογικής ψυχιατρικής και της σύνδεσης της με την φαρμακοβιομηχανία, οι υπηρεσίες ψυχικής υγείας μετατρέπονται σε μηχανισμούς καταστολής.
Αδιαμφισβήτητα το νομοσχέδιο αυτό καθώς και οι πρακτικές που ακολουθούν οι δομές ψυχική υγείας σήμερα, δυστυχώς συνεχίζουν τη δομική φιλοσοφία του ιδρύματος, του ασύλου. Στην ουσία δηλαδή ακόμη και οι κοινοτικές δομές φροντίδας, είτε κρατικές είτε ιδιωτικές, θα επιβάλλουν υποχρεωτικό εγκλεισμό στο
σπίτι και υποχρεωτική θεραπεία στη κοινότητα. Φαίνεται λοιπόν πως ο κοινωνικός έλεγχος φεύγει από το ίδρυμα αλλά διαχέεται στην κοινότητα και εντείνεται έτσι ακόμη περισσότερο. Εντείνεται, διότι ο κοινωνικός έλεγχος αποτελεί πλέον κομμάτι της κοινοτικής ζωής, της καθημερινότητας όλων.
Ο μόνος τρόπος για να μην περάσουν και να μη βρουν εφαρμογή οι νέες κατασταλτικές νομοθεσίες είναι η αμφισβήτησή τους «από τα κάτω», μέσα από την κινητοποίηση των άμεσα ενδιαφερομένων, ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία, οικογενειών, λειτουργών ψυχικής υγείας, κοινωνικών συλλογικοτήτων, συλλόγων
και φορέων. Ως φοιτητές και φοιτήτριες ενός τμήματος Ψυχολογίας θεωρούμε πως είναι χρέος μας να σταθούμε δίπλα σε κάθε προσπάθεια αντίστασης στην περεταίρω καθυπόταξη και αυτοπειθάρχιση των ζωώνμας. Γι' αυτό στηρίζουμε την πορεία του «Πολύμορφου κινήματος για την ψυχική υγεία»:
ΟΛΕΣ/ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 18 ΜΑΙΟΥ 2018, 12.30 μμ.
Η 'ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ' ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
κάλεσμα : Αριστερή Ενωτική Παρέμβαση - EAAK Ρεθύμνου
Ενάντια στον ψυχιατρικό ολοκληρωτισμό, η αυτοοργάνωση των από τα κάτω!
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ
Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ
Φτωχαίνουμε για ''ανάπτυξη'', πολεμάμε για ''συνεργασία των κρατών'', καταπίνουμε χημικά και φυλακιζόμαστε για να ''είμαστε ασφαλείς'', μισούμε από ''αγάπη για την πατρίδα''... Τώρα πια ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ κιόλας ''ΓΙΑ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΟΥΜΕ''! Μια καλά οργανωμένη απάτη στην υπηρεσία των κυβερνώντων, μια έξυπνη αντιστροφή σχεδιασμένη σχεδόν λογοτεχνικά συνθέτει το σύγχρονο σκηνικό του κυρίαρχου λόγου πάνω στις ζωές μας, πάνω απ΄ όλα για το καλό μας. Ένα πλάνο απ' όπου δε θα μπορούσε να απουσιάζει η κυρίαρχη ψυχιατρική με τα μοντέλα και τις πρακτικές της. Και εδώ βρίσκεται ο ρόλος του πρόσφατου νομοσχεδίου περί ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ.
Πρόκειται για τον υπό συζήτηση νόμο που προωθείται από το Υπουργείο Υγείας σύμφωνα με τον οποίο προβλέπεται υποχρεωτική/ακούσια λήψη αγωγής σε ανθρώπους οι οποίοι κρίνονται πως χρήζουν ψυχιατρικής υποστήριξης, με δικαστική διαμεσολάβηση. Με άλλα λόγια μια απλή εισαγγελική παραγγελία θα εξαναγκάζει τον άνθρωπο να λαμβάνει τα φάρμακα που θα του συστήνονται, με ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ στην περίπτωση που το αρνηθεί. Όπως υπαινίσσεται ο νομοθέτης, γονείς ή συγγενικό περιβάλλον θα προνοούν για τη λήψη της θεραπείας από την λήπτη. Στόχος του νομοθετήματος όπως αναγγέλλουν είναι η αποσυμφόρηση των ψυχιατρικών κλινικών στο όνομα της υποχρηματοδότησης, ο περιορισμός της ''επικυνδυνότητας'' του ''ασθενή'' και η ομαλή εξέλιξη της θεραπείας.
Πόσο σίγουροι όμως είμαστε γι' αυτό; Πόσο αμερόληπτη είναι η κρίση του ειδικού που θα κρίνει την ύπαρξη διαταραχής και άρα εξαναγκαστικής λήψης αγωγής σε μια εποχή γενικευμένης ψυχιατρικοποίησης οποιασδήποτε συμπεριφοράς, σύμφωνα με τα επίσημα εγχειρίδια της παγκόσμιας κυρίαρχης ψυχιατρικής (DSM) , όταν για παράδειγμα το πένθος, η ντροπή ή η ομόφυλη σεξουαλική πράξη κατηγοριοποιούνται επίσημα σε ασθένειες που χρήζουν θεραπείας; Πόσο αθώα είναι τα συγκεκριμένα φάρμακα σε υπερβολικές δόσεις - όπως άλλωστε συνηθίζεται ευρέως - για την σωματική και ψυχική υγεία του ατόμου, τη στιγμή που στατιστικά έχουν καταγραφεί πολλαπλά ζητήματα υγείας, από λευχαιμίες και αρθριτικά μέχρι αυτοκτονικούς ιδεασμούς και αντικοινωνικότητα, ως απλά ''αναγκαίο κακό'' στο πλαίσιο της ''θεραπείας'' - ''θεραπεία'' που χορηγείται επ' αόριστο... Πως ακριβώς αποκαθίσταται η ψυχική υγεία του ατόμου, τη στιγμή που τα συγκεκριμένα φάρμακα δεν παρουσιάζουν καμιά απολύτως δυνατότητα ίασης, αλλά απλά και μόνο καταστολής των συμπτωμάτων, μέχρι του σημείου που η δραστική ουσία απενεργοποιείται λόγω μακροχρόνιας εξάρτησης, με αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενες υποτροπές;
Και συνεχίζουμε να μην είμαστε σίγουροι! Ποιες ακριβώς δυνατότητες και ευκαιρίες δίνει το υπό συζήτηση νομοσχέδιο στο άτομο που πιθανώς να βιώνει την ψυχική δυσφορία να απεγκλωβιστεί από τα δεσμά της φαρμακολογίας, με άλλα λόγια να αποκατασταθεί κοινωνικά επενδύοντας στο πεδίο των ανθρωπίνων σχέσεων; Με ποιον τρόπο το ίδιο το άτομο θα πατήσει στα πόδια του όταν το υποστηρικτικό περιβάλλον υποχρεώνεται να αναλάβει αστυνομικά καθήκοντα; Πόσο πιθανό είναι το άτομο να ξεπεράσει κάποια φάση ψυχικής οδύνης όταν κάθε κίνητρο για ζωή, κάθε αυτενέργεια, κάθε προσωπική πρωτοβουλία εκμηδενίζεται με την ταμπέλα της ''ανίατης ασθένειας'', και νομοθετικά πια δεν έχει κανένα περιθώριο να ξεφύγει από αυτήν; Πόσο ρεαλιστική είναι η θεραπευτική διαδικασία όταν περιορίζει το λήπτη στα δεσμά της χημικής καταστολής, χωρίς καμιά δυνατότητα έκφρασης και επανοηματοδότησης της ίδιας του της ζωης;
Η κουβέντα του Υπουργείου Υγείας δεν είναι καθόλου καινούργια. Έρχεται να προστεθεί στον αμέσως προηγούμενο νόμο περί των ''ακαταλόγιστων'' του περίφημου ΑΡΘΡΟΥ 69, που εν τέλει πέρασε σε συνθήκες εκκωφαντικής σιωπής. Με δυο λόγια έχουμε να κάνουμε με ειδικές πτέρυγες ψυχιατρικών ιδρυμάτων - κάτι σαν γκρίζες ζώνες - που θα στεγάζουν τους ''πιο επικύνδυνους'' σε καθεστώς απομόνωσης για όσο χρειάζεται, σύμφωνα με την κρίση των αρμόδιων φορέων. Διεργασίες οι οποίες διεξάγονται παράλληλα με την εξέλιξη της τεχνολογίας των φαρμάκων - του τύπου μικροτσίπ στο χάπι. Μία πολιτική τεχνολογία που εξαλείφει από το χάρτη κάθε στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα, καθώς ο ηλεκτρονικός έλεγχος και η (χημική) καταστολή εγγράφονται βιολογικά στο ίδιο το ανθρώπινο σώμα. Μία κουβέντα που έχει ήδη ανοίξει, με την έκδηλη προθυμία των Μ.Κ.Ο. και ''φιλανθρωπικών'' φορέων. Γίνεται σαφές πως η αγαστή συνεργασία κράτους, δικαστών, μέρος του ''επιστημονικού'' δυναμικού και φαρμακευτικών κορυφώνεται επικύνδυνα, τη στιγμή που τα κέρδη της φαρμακευτικής βιομηχανίας ξεπερνούν κάθε φαντασία. Η πραγματικότητα του ψυχιατρείου διαιωνίζεται όπως ακριβώς την ξέρουμε, μάλιστα πιο αναβαθμισμένη. Παράλληλα οι ψυχιατρικές πτέρυγες των σωφρονιστικών ιδρυμάτων υπάγονται στον ΕΣΥ, την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο προώθησης του νέου σωφρονιστικού κώδικα! Η συνέχεια της κρατικής πολιτικής διεξάγεται ομαλά.
Γίνεται ξεκάθαρο πια πως η πολιτική του κοινωνικού ελέγχου, της επιτήρησης και της τιμωρίας βαθαίνει και διευρύνεται. Τα άσυλα διευρύνονται σε ολόκληρη την κοινωνία, επιτελώντας τον κατασταλτικό τους ρόλο, διατηρώντας παράλληλα τις συνθήκες του εγκλεισμού ακόμα πιο ανανεωμένες. Στο στόχαστρο των πολιτικών αυτών βρίσκονται οι φτωχοί και τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, όπως ακριβώς μας υποδεικνύει η ίδια μας η εμπειρία. Είναι ο πολιτικές που βρίσκουν πάτημα στο διάχυτο ρατσισμό, το στίγμα, τις κυρίαρχες προκαταλήψεις και το φόβο για τον ''επικύνδυνο ψυχασθενή''. Είτε κοινωνικός είτε θεσμικός, ο ρατσισμός χαρίζει το καλύτερο άλλοθι στην εδραίωση των κυρίαρχων πολιτικών, αντλώντας κοινωνική νομιμοποίηση, εμπλέκοντας το κοινωνικό σώμα στη διαδικασία της ομηρείας του. Από τα ηλεκτρονικά εισιτήρια στα Μέσα και τα ηλεκτρονικά βραχιολάχια των κρατουμένων και χίλια δυο άλλα, έως τα μικροτσίπ στα φάρμακα, το καθεστώς ελέγχου επιβάλλεται προοδευτικά.
Εμείς, σαν λήπτες και λήπτριες υπηρεσιών ψυχικής υγείας ξέρουμε ότι μια άλλη θεραπευτική προσέγγιση είναι εφικτή. Και αυτή αναδύεται μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις, την αλληλεγγύη μας, τον αγώνα ενάντια στο στίγμα και τις κακοποιητικές συμπεριφορές, την αλληλοβοήθεια, την ισότητα των φύλων, την αυτοοργάνωση, το μοίρασμα των βιωμάτων μας, την ίδια μας την έκφραση! Είμαστε σίγουροι ότι είναι ένας αγώνας σκληρός, αλλά δίκαιος και αναγκαίος! Είναι ένας αγώνας που δεν αφορά εμάς τους λήπτες και τις λήπτριες αποκλειστικά, αλλά ολόκληρη την κοινωνία. Είναι ένας αγώνας για χειραφέτηση. Γι' αυτό και παλεύουμε για μία κοινοτική ψυχική υγεία, σύμφωνα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες μας! Μέσα από τις κοινωνικές μας αντιστάσεις διεκδικούμε την ίδια μας την επιβίωση. Μέσα από τις αντιστάσεις μας διεκδικούμε την ίδια τη ζωή. Και αν μας θέλουν αθεράπευτους; Εμείς απαντάμε: Ναι, είμαστε... με την ελευθερία μας...
ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΧΙΛΙΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΓΕΙΑΣ (ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ 17) ΣΤΙΣ 18/5, ΩΡΑ 12:30 μ.μ.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΔΡΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΛΥΠΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΨΥΧΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1587768/
Προκήρυξη Του ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΥΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ Για Την Συγκέντρωση 18/5 Στο Υπ.Υγείας
ΟΛΟΙ και ΟΛΕΣ στην ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στο ΥΠ. ΥΓΕΙΑΣ 18/5
στις 12.30 μ.μ. που καλεί η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Ψ
ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ στην ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ
Ζούμε σε μια αλλοτριωμένη - εκμεταλλευτική κοινωνία που γεννάει «αρρώστους» και κατόπιν έρχεται να επιβάλλει τον κρατικό έλεγχο και την καταστολή.
Δεν φτάνει 10 χρόνια μνημονιακής πολιτικής, στα πλαίσια της οικονομικής (καπιταλιστικής) κρίσης, που έχουν περικοπεί μισθοί, συντάξεις, επιδόματα, έχουν καταπατηθεί εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, έχουμε και την περιστολή του υποτυπώδες κοινωνικού κράτους, την μείωση των κοινωνικών παροχών, την έλλειψη προσωπικού και υλικών στα δημόσια νοσοκομεία….
Στο ζοφερό παρόν και μέλλον που μας ετοιμάζουν, οι λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας έχουν να αντιμετωπίσουν εκτός από το στίγμα - στερεότυπα της κυρίαρχης ιδεολογίας, μια σειρά κοινωνικά -εργασιακά -οικονομικά προβλήματα μαζί με το πετσόκομμα που πέφτει στα ΚΕΠΑ.
ΟΛΑ ΕΙΝΑ ΔΡΟΜΟΣ. Εμείς λοιπόν, δεν έχουμε άλλο δρόμο, άλλη διέξοδο. ΟΠΛΟ ΜΑΣ οι ομάδες αυτοβοήθειας, η αλληλεγγύη, τα συνδικαλιστικά μας σωματεία, η συλλογική δράση και διεκδίκηση. Ο ΑΓΩΝΑΣ των από «κάτω» ενάντια σε όλους τους κυρίαρχους που καταπατούν δικαιώματα και τις ανάγκες μας.
Η Μαχητική Αυτόνομη Ομάδα «ΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ»
- Στηρίζει την κινητοποίηση στις 18/5 και τις προσπάθειες της Πρωτοβουλίας Ψ
- Στηρίζει την σύσταση του σωματείου ληπτών ψυχικής υγείας (Δ.Α.Λ.Υ.Ψ.Υ.)
ΤΟ ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
http://toarxipelagosthscyxhs.blogspot.gr/
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
Το νομοσχέδιο που πέρασε από το κοινοβούλιο και μεταρρυθμίζει την παρούσα λειτουργία και δομή του τομέα της ψυχικής υγείας, έχει ως προκάλυμμα το στοίχημα της αποασυλοποίησης, δηλαδή την ελευθεριακή πρόταση για το ξεπέρασμα του διαχωρισμού των ανθρώπων με βάση την οριζόμενη κανονικότητα και την ένταξη των ασθενών στην κοινότητα. Οι θεραπείες λοιπόν θα γίνονται σε κέντρα ψυχικής υγείας, που δεν έχουν δυνατότητα νοσηλείας, οπότε και ο ασθενής θα ζει μέσα στην κοινωνία, δεν θα «ασυλοποιείται». Όμως μόνο προς αυτήν την κατεύθυνση δεν κινείται το περιεχόμενο αυτού του νόμου.
Αντιθέτως, θεσμοθετείται πλέον ο χαρακτήρας των ψυχιατρικών κλινικών ως ύστατου τόπου παροχής ιατρικών υπηρεσιών, ενώ πλέον θα είναι υποχρεωτική η θεραπεία στην κοινότητα. Όταν η τελευταία αποτυγχάνει, όταν ο ασθενής αντιδρά στη θεραπεία, κρίνεται ότι έχει επιθετική συμπεριφορά ή τελεί ποινικό αδίκημα ο νόμος τον παραπέμπει στο ψυχιατρικό νοσοκομείο/κλινική, επιτρέποντας επιπλέον κι επίσημα κατασταλτικές πρακτικές (μηχανική καθήλωση ή απομόνωση). Ο χαρακτήρας του ασύλου και της απομόνωσης, όχι μόνο δεν καταργείται αλλά επισημοποιείται και επικυρώνεται ως ιατρική πρακτική, προσδίνοντας ένα ρόλο φυλακής στις νοσοκομειακές δομές ψυχικής υγείας, ο οποίος εξ ορισμού μόνο την υγεία δεν προάγει, αφού η τελευταία αν μη τι άλλο προϋποθέτει την ελεύθερη άσκηση των δυνάμεων και δυνατοτήτων του ανθρώπου.
Ταυτόχρονα η μετάθεση των θεραπειών στην κοινότητα γίνεται με τους όρους που γίνονται όλες οι αντι-μεταρρυθμίσεις τα μνημονιακά χρόνια. Τα ψυχιατρικά νοσοκομεία και κλινικές θα καλύπτουν πλέον λιγότερες κοινωνικές ανάγκες, οπότε ανοίγει η πόρτα για κατάργηση κλινικών και οργανικών θέσεων, άρα και θέσεων εργασίας. Ταυτόχρονα τα κέντρα ψυχικής υγείας που θα υποδέχονταν τις ανωτέρω ανάγκες προκειμένου να γίνουν οι θεραπείες στην κοινότητα, είναι υποστελεχωμένα. Επιπλέον, την ίδια ώρα, οι κοινωνικές συνθήκες επιδεινώνουν τις ζωές εκατομμύριων προλετάριων με φυσικό επακόλουθο την επιβάρυνση της ατομικής ψυχολογικής κατάστασής τους από την ματαίωση της καθημερινότητας, που τους σπρώχνει στην πιθανή ανάγκη χρήσης υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Για το Κεφάλαιο όμως είμαστε παράμετροι της παραγωγής του, όχι ανθρώπινα όντα με συγκεκριμένες ανάγκες, οπότε μέσα στην κρίση αναπαραγωγής του μεταθέτει αυτήν την κρίση στις πλάτες μας. Το νομοσχέδιο έρχεται να επικυρώσει το πέταγμα των περισσευούμενων για το Κεφάλαιο ανθρώπων στην τύχη τους, την ώρα που η ζωή υπό την κυριαρχία του κλονίζει την ψυχική τους υγεία.
Τελικά το περιεχόμενο της αντι-μεταρρύθμισης στην ψυχική υγεία είναι από πάνω ως κάτω (νεο)φιλελεύθερο, μια καρικατούρα της ελευθεριακής πρότασης της αποασυλοποίησης και της θεραπείας μέσω της ελεύθερης ανάπτυξης/δράσης του ατόμου στην κοινότητα και του ξεπεράσματος των διαχωρισμών μεταξύ των ανθρώπων, που μας άφησε ως διακύβευμα ο Μάης του '68, 50 χρόνια μετά από την έκρηξή του. Έρχεται να προστεθεί στην περαιτέρω υποτίμηση της ζωής τόσο των εργαζομένων στις δομές ψυχικής υγείας (είτε νοσοκομεία, είτε κέντρα), όσο και των ψυχικά πασχόντων, μέσω της διάλυσης των δημόσιων παροχών υγείας. Επιπροσθέτως η ευθύνη για την κατάσταση και τη βελτίωση των ασθενών δεν μετατίθεται στην κοινότητα, αλλά στο κάθε άτομο ξεχωριστά. Ως αντίβαρο αυτής της εξατομίκευσης το Κράτος δεν προβάλλει παρά την κατασταλτική πρακτική του νέου ψυχιατρείου-φυλακή, που θα αναλαμβάνει τους «απροσάρμοστους», τους «επικίνδυνους». Μια τύχη γι' αυτούς, που τους αξίζει σύμφωνα με τη νεοφιλελεύθερη λογική, αφού δεν ακολούθησαν πιστά τη θεραπεία στην κοινότητα των αποστελεχωμένων δομών. Κατασκευάζεται λοιπόν μια συνθήκη όπου το άτομο-ασθενής δεν μπορεί να ανταποκριθεί όπως πριν στην κατάστασή του, αλλά η ευθύνη θα αναλογεί στο ίδιο κι όχι στο πλαίσιο που υφαίνει αυτήν τη συνθήκη μέσα στην οποία καλείται να ζήσει και να θεραπευτεί. Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, που προτείνεται ουσιαστικά ως λύση για τα αποτελέσματα της παραπάνω συνθήκης, είναι η εναπόθεση ενός κατασταλτικού ρόλου σε ένα κομμάτι των εργαζομένων στην ψυχική υγεία, φέρνοντας τους αντιμέτωπους σε ένα άλλο κομμάτι της τάξης (δεδομένου ότι η πλειονότητα των ασθενών ανήκει στην εργατική τάξη) με όρους αντιπαλότητας και όχι αλληλεγγύης, επιτείνοντας έτσι έναν ακόμη διαχωρισμό στο εσωτερικό της τάξης, αυτόν μεταξύ θεραπευτών και θεραπευόμενων.
Η απάντηση από πλευράς μας, μπορεί να ακούγεται κοινότυπη, αλλά είναι η μόνη ρεαλιστική και αποτελεσματική. Είναι αυτή του αγώνα της τάξης μας μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας, εν προκειμένω των εργαζομένων στις δομές της ψυχικής υγείας και γενικότερα του κλάδου μαζί κι από κοινού με τους θεραπευόμενους, τους χρήστες των αντίστοιχων υπηρεσιών. Στον αντίποδα του διαχωρισμού στο εσωτερικό μας, μπορούμε να πιάσουμε το νήμα του Μάη του '68 που μνημονεύσαμε παραπάνω και να δούμε ότι η τάξη συγκροτείται ως υποκείμενο και πετυχαίνει νίκες όταν ενοποιεί την αντίδρασή της στις επιταγές του Κεφαλαίου σε κάθε σφαίρα της κοινωνικής ζωής που δέχεται επίθεση. Τα σωματεία των εργαζομένων, οι πρωτοβουλίες τους «από τα κάτω» μπορούν κι έχουν συμφέρον να ξεκινήσουν έναν αγώνα μαζί με συλλόγους και κινήσεις ασθενών για τον κοινό στόχο μιας άλλης ιατρικής πράξης, άλλης θεώρησης και αντιμετώπισης της ψυχικής ασθένειας, άλλης θεραπευτικής σχέσης και ενός άλλου κόσμου που μπορεί να χτίσει όλα αυτά, αρχής γενομένης από την οργάνωση του αναχώματος στην παρούσα προσπάθεια της κυβέρνησης.
Η Κλαδική Ένωση Υγείας της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε, στηρίζει την κινητοποίηση που οργανώνει η «πρωτοβουλία για ένα πολύμορφο κίνημα στην ψυχική υγεία», έξω από το υπουργείο υγείας στις 18/05/2018 στις 12:30' ενάντια στο νέο νόμο, και καλεί να στηριχθεί απ' όλους/ες.
