Τρίτη 1 Μαίου 2018 στις 10.00 πμ
Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση-πορεία
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ
ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΑΠΟ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΑΥΣΗΣ ΗΜΕΡΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΩΝ
Η 1η του Μάη είναι ημέρα ιστορικής μνήμης και αγώνα για όλα τα χειμαζόμενα πληβειακά στρώματα που αργοπεθαίνουν κάτω από τη δικτατορία του κεφαλαίου σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Είναι ημέρα ιστορικά φορτισμένη από τους αλλεπάλληλους και ανυποχώρητους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες των καταπιεσμένων απέναντι στους δυνάστες της εποχής τους, για μια ζωή πιο ανθρώπινη και αξιοπρεπή. Από τις μαζικές απεργίες στο μακρινό Σικάγο του 1886 μέχρι τη Θεσσαλονίκη του 1936, τα αίτια, τα διακυβεύματα και οι στόχοι των αγώνων παραμένουν ίδιοι και απαράλλαχτοι. Κοινωνικός και ταξικός αγώνας για απελευθέρωση των εκμεταλλευόμενων ή θάνατος.
Ημέρα ιστορικής μνήμης, γιατί στα ημερολόγια της ιστορίας των αγώνων είναι καταγεγραμμένη η ακλόνητη πίστη και η αυτοθυσία των επαναστατημένων εργατών, οι οποίοι μέσα από τους δικούς τους τόπους και εποχές αποπειράθηκαν να αναχαιτίσουν την καταπίεση και εντεινόμενη υποτίμηση της εργατικής τους δύναμης απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίες, λιγότερο εργάσιμο χρόνο και μεγαλύτερους μισθούς. Ημέρα αγώνα, γιατί τα χειμαζόμενα και καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα όλης της οικουμένης, καλούνται να την επανατροφοδοτήσουν με την σπίθα του αγώνα έχοντας για οδηγό τα βιώματα και τις πλούσιες συλλογικές εμπειρίες που αποκτήθηκαν μέσα από τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες ανά τους αιώνες.
Ιδίως σε μια εποχή, κατά την οποία η κυριαρχία επιχειρεί έντεχνα και μεθοδικά να παρουσιάζει την εργατική πρωτομαγιά αποστεωμένη από τα ριζοσπαστικά πολιτικά νοήματα και τη σημασία της, καθιστώντας την κενή περιεχομένου και ακίνδυνη για την υφιστάμενη τάξη πραγμάτων, η εκμεταλλευόμενη τάξη καλείται να διαφυλάξει τα ριζοσπαστικά της στοιχεία καθιστώντας την κάτι πολύ περισσότερο από ημέρα αργίας και ανάπαυσης. Να εγγραφεί στο κοινωνικό συνειδητό ότι δεν υπάρχει ημέρα ανάπαυσης και εφησυχασμού για τους καταπιεσμένους αυτής της γης, όσο το αδηφάγο καπιταλιστικό σύστημα εξακολουθεί να είναι ο κυρίαρχος ρυθμιστής των σχέσεων και της ζωής μας της ίδιας.
Εξάλλου, ο κόσμος της εργασίας εν καιρώ μνημονιακής επέλασης και ταξικής αφαίμαξης, δέχεται μια σειρά από αλλεπάλληλα χτυπήματα σε καίρια εργασιακά και κοινωνικά κεκτημένα δικαιώματα που κατέκτησε με επίπονους αγώνες τις περασμένες δεκαετίες. Η αστική τάξη παίζοντας το χαρτί της οικονομικής κρίσης, επιχειρεί να αποσπάσει την μέγιστη δυνατή συναίνεση για εκμετάλλευση από την κοινωνική βάση και να αυξήσει τις διόδους της κερδοφορίας της. Η ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης, η ελαστικοποίηση και απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, το πετσόκομμα σε μισθούς και συντάξεις, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και το μόνιμο καθεστώς επισφάλειας και μαύρης εργασίας, στο οποίο υπόκειται ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, συνθέτουν το ζοφερό τοπίο που επιφυλάσσει ο κόσμος του κράτους και του κεφαλαίου για όλους εμάς.
Με την δημόσια περιουσία να ξεπουλιέται μέρα με την μέρα, την πρώτη κατοικία των φτωχοποιημένων κοινωνικών στρωμάτων να πλειστηριάζεται, τον φυσικό κόσμο να λεηλατείται στο βωμό του κέρδους και της ανάπτυξης, τα στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά (ρεύμα και νερό) να ιδιωτικοποιούνται, τους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών να αυξάνονται και την ατμόσφαιρα στο Αιγαίο και τη Μ. Ανατολή να μυρίζει μπαρούτι , δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τους απόκληρους του κόσμου πέρα από την διαρκή, αδιαμεσολάβητη και ανυποχώρητη διεθνιστική ταξική πάλη. Διότι μόνο, όταν όλοι εμείς που παράγουμε τον κοινωνικό πλούτο, συνειδητοποιήσουμε την δύναμη μας, θα καταφέρουμε να αναχαιτίσουμε την εντεινόμενη εκμετάλλευση και καταπίεση που δεχόμαστε καθημερινά.
Άλλωστε, στην ελλαδική πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια, παράλληλα αλλά και εξ' αιτίας της καπιταλιστικής κρίσης, έχει σκιαγραφηθεί με αδρά χαρακτηριστικά το μοτίβο του εσωτερικού εχθρού. Όσοι και όσες εργαζόμενοι, νεοπρολετάριοι, άνεργοι, φοιτητές, διαδηλωτές αντιστέκονται και αντιδρούν στη λεηλασία και την υποβάθμιση της ζωής και της εργατικής τους δύναμης από το κεφάλαιο και το κράτος, όλοι αυτοί έχουν βιώσει την κρατική καταστολή. Είναι λογικό και αναμενόμενο για την κυριαρχία να θέλει να αμβλύνει ή να συσκοτίσει τον ταξικό πόλεμο που διεξάγει η ίδια εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας και να επιβάλλει μια αποστεωμένη από αγώνες κοινωνική πραγματικότητα νεκροταφείου. Για να το πετύχει αυτό επιδιώκει να προωθήσει μια επίπλαστη εθνική ομοψυχία και ενότητα αλλά και την ταξική συνεργασία και ειρήνη, προκειμένου δήθεν όλοι οι Έλληνες από κοινού να ξεφύγουμε από την κρίση. Όσοι δεν ανταποκρίνονται σε αυτήν την κατασκευασμένη εθνική ταυτότητα και συμμετέχουν σε ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες έρχονται αντιμέτωποι με την ποινικοποίηση των αγώνων τους, απεικονιζόμενοι ως ο εχθρός εντός των συνόρων.
Τα παραδείγματα είναι άφθονα, για το πώς συμπεριφέρεται το κράτος σε όσους και όσες δεν υποτάσσονται στους σχεδιασμούς του. Οι χρόνιοι αγώνες των κατοίκων των χωριών της Β.Α Χαλκιδικής και των αλληλέγγυων ενάντια στην ανοιχτή εξόρυξη χρυσού και την περιβαλλοντική καταστροφή της περιοχής βρίσκουν εμπρός τους τη βία και τα χημικά από τα ΜΑΤ αλλά και την ποινική δίωξη αγωνιστών. Παραπλήσια βία και καταστολή από τους μπάτσους βιώνουν πολλοί αγωνιστές και αγωνίστριες που μπλοκάρουν κάθε Τετάρτη τα ειρηνοδικεία ενάντια στους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας. Επιπροσθέτως, μετανάστες -έγκλειστοι σε κέντρα κράτησης τόσο στη Μόρια όσο και στην Αθήνα- που αρνήθηκαν να συνεχίσουν να ζουν σ' ένα πολύμηνο καθεστώς εξαίρεσης από την κανονικότητα, σε καθεστώς βίας, υποτίμησης, πειθάρχησης και καταστολής, σέρνονται σε δίκες αντιμέτωποι με κακουργηματικές κατηγορίες.
Από το στόχαστρο του κράτους και το προφίλ του εσωτερικού εχθρού που πρέπει να παταχθεί δεν εξαιρούνται ούτε οι αναρχικοί αγωνιστές. Η περίπτωση της πρόσφατης καταδίκης μεμονωμένων αναρχικών ως ''ατομικών τρομοκρατών'' -αφού δεν ήταν δυνατή η απόδειξη για σύσταση οργάνωσης- καταδεικνύει τη θέληση του κράτους να ποινικοποιήσει την αναρχική πολιτική ταυτότητα, να κατασυκοφαντήσει τον αναρχικό αγώνα και να δημιουργήσει ένα δεδικασμένο που υπαγορεύει πως από δω και στο εξής, όποιος αναρχικός κατηγορηθεί για οποιαδήποτε πράξη, θα μπορεί να διώκεται ως «ατομικός τρομοκράτης» αντιμετωπίζοντας εξοντωτικές ποινές. Στην ίδια λογική συκοφάντησης των αναρχικών αγωνιστών αλλά και της κρατικής εκδικητικότητας κινείται και η αίτηση αναίρεσης κατά της αθωωτικής απόφασης του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου από τον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου (πρώην εποπτεύοντα εισαγγελέας της «αντιτρομοκρατικής»). Μια αίτηση που, εάν γίνει δεκτή, ενέχει τον κίνδυνο για τον Τάσο Θεοφίλου να φυλακιστεί με τις αρχικές κατηγορίες, μέχρι να επαναληφθεί το εφετείο, από άλλη έδρα.
Παράλληλα, οι φυλακές τύπου Γ', οι ειδικές συνθήκες κράτησης, ο περιορισμός και το κόψιμο των αδειών για τους κρατούμενους -όπως συνέβη στην περίπτωση του κρατούμενου φοιτητή Βασίλη Δημάκη, που επέλεξε την απεργία πείνας, προκειμένου να μη στερηθεί τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται- σκιαγραφούν την αναβαθμισμένη προσπάθεια του κράτους για πειθάρχηση της κοινωνικής πλειοψηφίας στις επιταγές των από πάνω και την ενστάλαξη του φόβου σε όσους αντιδρούν και αγωνίζονται ριζοσπαστικά ενάντια στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Τέλος, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε στις επιθέσεις σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα -επιθέσεις είτε μέσω των δυνάμεων καταστολής είτε χρησιμοποιώντας τα φασιστικά δεκανίκια αλλά και στην προσπάθεια για το χτύπημα της απεργιακής κατάκτησης, πληρωμένης στο διάβα των προηγούμενων δεκαετιών με καταστολή και με αίμα.
Απέναντι στο καθεστώς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού που το μόνο που έχει να προσφέρει είναι εξαθλίωση, καταπίεση και θάνατο, η μόνη διεξοδική προοπτική αντίστασης είναι η αυτοοργάνωση όλων των καταπιεσμένων στα φυσικά τους πεδία. Στους χώρους δουλειάς, σχολές, πανεπιστήμια και γειτονιές. Με ταξικά σωματεία βάσης και αυτόνομο επαναστατικό συνδικαλισμό, με λαϊκές συνελεύσεις γειτονιάς, αυτοδιαχειριζόμενους χώρους αντίστασης και κοινωνικά ιατρεία να πορευτούμε στην κατεύθυνση του γκρεμίσματος αυτού του σάπιου κόσμου. Με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη και τις άγριες απεργίες διαρκείας οφείλουμε να αποτινάξουμε από πάνω μας τον φόβο, την μοιρολατρία, την παθητικότητα και την ιδιώτευση στην κατεύθυνση της κοινωνικής και ταξικής χειραφέτησης.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ !
ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΙΣΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ !
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΤΡΙΤΗ 1 ΜΑΗ, στις 10:00
ΣΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση
Πάτρα, Απρίλης 2018
Δεν πολεμάμε για τις πατρίδες σας, δεν κάνουμε ειρήνη με τα αφεντικά μας - Όλοι/ες στις πρωτομαγιάτικες ανεξάρτητες συγκεντρώσεις
Άλλη μία Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να στέκονται πάνω στα αποκαΐδια των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων 150 χρόνων, που σάρωσε η πολιτική του Κεφαλαίου σε κρίση και των κυβερνήσεών του σε συνεργασία με τον γραφειοκρατικό κρατικό επίσημο συνδικαλισμό που παρακολούθησε ατάραχος.
Στην Ελλάδα μόνο, το αποτέλεσμα 9 χρόνων καπιταλιστικής κρίσης κάτω από κυβερνήσεις της δεξιάς και της αριστεράς, έχει φέρει την πραγματική ανεργία στα όρια του 30% του πληθυσμού, έχει εξαφανίσει κάθε μορφή κοινωνικής προστασίας, έχει καταστήσει τις συλλογικές και τις κλαδικές συμβάσεις σε μαύρο αστείο και έχει συρρικνώσει συνολικά το εισόδημα των εργαζομένων στο μισό.
Όμως αυτή η Πρωτομαγιά, βρίσκει επίσης την εργατική τάξη να εγκαλείται επίσης από τις παράφωνες σειρήνες του μιλιταρισμού, του πατριωτισμού και του εθνικισμού. Πότε προκειμένου να υπερασπιστεί την ακραία επιθετική πολιτική της Ελλάδας απέναντι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, πότε προκειμένου να στηρίξει την ελληνική επιθετικότητα στο Αιγαίο, η εργατική τάξη δέχεται έναν βομβαρδισμό ψευδών και στρεβλών πληροφοριών που απαιτούν από αυτήν να σταθεί στο πλευρό του ελληνικού κράτους και του ελληνικού κεφαλαίου απέναντι στον «εξωτερικό εχθρό».
Την ίδια ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες αδέρφια μας πρόσφυγες ζουν εγκλωβισμένοι σε στρατόπεδα και στα νησιά, τα αφεντικά μας καλούν να στραφούμε ενάντια και σε άλλους φτωχούς ανθρώπους, σε συναδέλφους πέρα από τα σύνορα της ελληνικής επικράτειας.
Ήρθε ο καιρός οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες να απαντήσουμε στον ελληνικό καπιταλισμό ότι κανέναν «εξωτερικό εχθρό» δεν έχουμε, γιατί εμείς είμαστε ο εσωτερικός εχθρός.
Ήρθε ο καιρός να συγκροτήσουμε μια μεγάλη κοινωνική συνομοσπονδία των καταπιεζόμενων, των εργαζόμενων, των ανέργων, των προσφύγων, των γυναικών, των LGBT ατόμων, που θα απαντήσει συλλογικά στις αντιδραστικές πολιτικές του Κεφαλαίου και θα διεκδικήσει όλα τα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα που μας ανήκουν.
Για να σταματήσουμε τον αντιανθρωπιστικό κατήφορο στον οποίον οδηγεί το Κεφάλαιο τον κόσμο μας. Για να φτιάξουμε έναν κόσμο διαφορετικό, ελευθερίας, ισότητας και δικαιοσύνης.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις:
ΑΘΗΝΑ, 11 πμ. Μουσείο
ΠΑΤΡΑ, 10 πμ. Παράρτημα
ΧΑΝΙΑ, 12 πμ. Πλ. Αγοράς
-ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ
-ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ, ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΣ
-ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ
-ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΣΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
-ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
