Πέμπτη 26 Απριλίου 2018 στις 19.00
Αντιπολεμική-διεθνιστική συγκέντρωση
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥΣ !
Τα τελευταία χρόνια, το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, βιώνοντας μια μακρά οικονομική κρίση, επιτίθεται εναντίον της κοινωνικής βάσης στις περισσότερες χώρες του δυτικού κόσμου, προκειμένου να μετακυλήσει στους από τα κάτω τα δικά του βάρη. Η επιβολή όλο και επαχθέστερων όρων διαβίωσης, η εντεινόμενη εκμετάλλευση, η μαζική ανεργία, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η επαναρρύθμισή τους προς όφελος του κεφαλαίου, είναι μια διαδικασία που συντελείται εδώ και χρόνια στις δυτικές κοινωνίες. Η υπαγωγή και η επόπτευση της ελληνικής οικονομίας από τους διεθνείς μηχανισμούς, η επιβολή των μνημονίων, η επίθεση στα κοινωνικά αγαθά, όπως η περίθαλψη, η ασφάλιση, η στέγαση, η περικοπή μισθών και συντάξεων, όλα αυτά είναι η εφαρμογή στην ελλαδική πραγματικότητα ενός ταξικού-κοινωνικού πολέμου που διεξάγεται από τους από τα πάνω στης κοινωνικής πυραμίδας εναντίον της κοινωνικής βάσης στις περισσότερες χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού.
Ταυτόχρονα με τον πόλεμο, τον οποίο διεξάγει η οικονομική και πολιτική ελίτ στο εσωτερικό των κοινωνιών, εκτυλίσσεται κι ένας όλο και αυξανόμενος ανταγωνισμός ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη, που εμπλέκει τόσο τα κράτη που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως ιμπεριαλιστικά όσο και αυτά της καπιταλιστικής περιφέρειας. Ο ανταγωνισμός αυτός, σκιαγραφείται -κατά βάση- στη σύγκρουση του ευρωαμερικάνικου και του ρωσοκινέζικου ιμπεριαλιστικού μπλοκ για τη γεωπολιτική κυριαρχία και βέβαια επεκτείνεται με την εμπλοκή μιας σειράς επιμέρους αρχουσών τάξεων, που συσπειρώνονται γύρω από τους βασικούς καπιταλιστικούς παίχτες. Αυτός ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός είναι άλλη μια προσπάθεια του παγκόσμιου κεφαλαίου να εξερευνήσει διάφορα ''αχαρτογράφητα'' νερά για τη δική του επέκταση, κάτι που μπορεί να εξασφαλιστεί με την επιμέρους ή και γενικευμένη στρατιωτική σύρραξη σε διάφορα μέρη του πλανήτη, τα οποία το κεφάλαιο θεωρεί συμφέροντα και προσοδοφόρα. Όπως ο πόλεμος που εκτυλίσσεται με αυξομειούμενη ένταση τα τελευταία χρόνια στην περιοχή της Μ. Ανατολής -με πρόσφατο στιγμιότυπο το βομβαρδισμό της Συρίας από τις ΗΠΑ-Αγγλία-Γαλλία- για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους, καθώς τα γεωπολιτικά-γεωστρατηγικά συμφέροντα των πολυεθνικών εταιριών πετρελαίου, φυσικού αερίου, όπλων, οικοδομικών - τεχνικών κατασκευών αλλά και των καπιταλιστικών κρατών εμπλέκονται με τις επιδιώξεις τοπικών αρχουσών τάξεων.
Παράλληλα, το πολεμοκάπηλο κλίμα που καλλιεργείται τεχνιέντως και στις δυο πλευρές του Αιγαίου δεν οφείλεται στην ουσία παρά μόνο στην όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα στις άρχουσες τάξεις και τα κράτη Ελλάδας και Τουρκίας. Ενός ανταγωνισμού που συνδέεται με τα εμπλεκόμενα και αλληλοσυγκρουόμενα καπιταλιστικά συμφέροντα, τις πολεμικές εξελίξεις και τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην περιοχή, καθώς τόσο η ελληνική όσο και η τούρκικη άρχουσα τάξη φιλοδοξούν να ισχυροποιήσουν τη θέση τους μέσα σε ένα ρευστό σκηνικό ενδοκαπιταλιστικών αντιπαραθέσεων.
Από τη μια έχουμε την προσπάθεια της Τουρκίας για την ισχυροποίηση του περιφερειακού της ρόλου (συμφωνίες με τη Ρωσία στον ενεργειακό, εξοπλιστικό, στρατιωτικό τομέα). Από την άλλη, η ελληνική άρχουσα τάξη, παρά τα πλήγματα από την κρίση - εκμεταλλευόμενη βέβαια τον πιο ευνοϊκό γι' αυτήν ταξικό συσχετισμό, δηλαδή την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και τη φθηνή για τ' αφεντικά εργασία- προσπαθεί να βρει περιθώρια για ανασυγκρότηση και επέκταση. Ο καθορισμός της ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο για την εκμετάλλευση ενεργειακών κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου και ο έλεγχος των θαλάσσιων εμπορικών-ενεργειακών ροών στρατηγικής σημασίας αποτελεί κομβική επιλογή τόσο για το ελληνικό όσο και για το τούρκικο κράτος. Εδώ στην ουσία έχουμε να κάνουμε με έναν αγώνα δρόμου ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα για το ποιά πλευρά θα κλείσει πρώτη συμφωνίες με πέντε-έξι πολυεθνικές καπιταλιστικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της ενέργειας. Έτσι λοιπόν η «υπεράσπιση των συνόρων της Ελλάδας που πάντα αμύνεται ενάντια στην επιθετικότητα της Τουρκίας» ή ο καθορισμός της ελληνικής ΑΟΖ δεν αποτελούν τίποτε άλλο παρά μια μεγαλοοαστική εθνικιστική προπαγάνδα που εξυπηρετεί μονάχα τα συμφέροντα των καπιταλιστών που θέλουν να βάλουν τους φτωχούς να σκοτωθούν για τα υπερκέρδη της οικονομικής ελίτ στο όνομα της «πατρίδας». Εξάλλου, τόσο η ελληνική όσο και η τούρκικη αστική τάξη έχουν συγκροτηθεί ιστορικά πάνω στην εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των προλετάριων και στη μια και την άλλη πλευρά του Αιγαίου. Είναι λοιπόν εκμεταλλεύτριες τάξεις κι άρα εκ φύσεως επιθετικές και επεκτατικές καθώς δεν έχουν διστάσει να εμπλακούν σε αιματηρές συγκρούσεις για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων, με τον ρόλο του επιτιθέμενου κάθε φορά να αλλάζει και να ανατροφοδοτεί τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ο ενδοκυριαρχικός αυτός ανταγωνισμός όμως δε θα φέρει για εμάς τους από τα κάτω των κοινωνιών παρά πολέμους, θάνατο καθώς και περιβαλλοντική καταστροφή.
Όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που στην ελλαδική επικράτεια πλατιά κοινωνικά κομμάτια εξαθλιώνονται, απομυζούνται και εξωθούνται στο περιθώριο. Την ίδια στιγμή που αγωνιστές και αγωνίστριες αντιμετωπίζουν την καταστολή και την ποινικοποίηση των αγώνων τους -στη Χαλκιδική ενάντια την εξόρυξη χρυσού, τις Τετάρτες έξω από τα ειρηνοδικεία και συμβολαιογραφεία μπλοκάροντας τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών. Την ίδια στιγμή που αυτοοργανωμένοι χώροι αγώνα και καταλήψεις χτυπιούνται από το κράτος και τα φασιστικά του δεκανίκια και διάφοροι αναρχικοί και κομμουνιστές στοχοποιούνται ως τρομοκράτες και καταδικάζονται σε εξοντωτικές ποινές σε μια προσπάθεια της κυριαρχίας να καταστείλει και να αποϊδεολογικοποιήσει κάθε φωνή και κάθε δράση που στρέφεται εναντίον της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και της δυστυχίας που επιβάλλει. Την περίοδο που διάφοροι μετανάστες σε Αθήνα και Μυτιλήνη σέρνονται σε δίκες, γιατί αντιστάθηκαν στον εγκλεισμό, την καταπίεση και τη βαρβαρότητα που βίωναν στα κέντρα κράτησης. Είναι λογικό και αναμενόμενο για την κυριαρχία να θέλει να αμβλύνει ή να συσκοτίσει τον ταξικό πόλεμο που διεξάγει η ίδια εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας και να επιβάλλει μια αποστεωμένη από αγώνες κοινωνική πραγματικότητα νεκροταφείου. Για να το πετύχει αυτό επιδιώκει να προωθήσει την επίπλαστη εθνική ομοψυχία και ενότητα αλλά και την ταξική συνεργασία και ειρήνη, προκειμένου να φαίνεται ότι δήθεν όλοι οι Έλληνες από κοινού «μπορούμε να ξεφύγουμε από την κρίση ή να αντιμετωπίσουμε την τουρκική επιθετικότητα».
Βέβαια, η αντιπαράθεση και η σύγκρουση διαφορετικών και ανταγωνιστικών καπιταλιστικών συμφερόντων για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και την επέκταση του κεφαλαίου είναι μια πραγματικότητα που μόνο εκμετάλλευση, λεηλασία, καταστροφή, πόλεμο και αναπαραγωγή του εθνικισμού μπορεί να εγγυηθεί. Μια πραγματικότητα που όμως δεν πρέπει να μας θολώσει την αντίληψη ότι όλοι αυτοί οι από τα πάνω -επιμέρους κράτη, υπερκρατικοί σχηματισμοί, πολυεθνικές καπιταλιστικές εταιρείες και τράπεζες- συνιστούν ένα μπλοκ εξουσίας, που παρά τις μεταξύ τους έριδες και αντιπαραθέσεις στέκονται από κοινού εχθρικά και επιθετικά απέναντι στην κοινωνική πλειοψηφία, απέναντι στους καταπιεσμένους, εκμεταλλευόμενους και αποκλεισμένους ανθρώπους της κοινωνικής βάσης. Η καπιταλιστική κρίση είναι δική τους, όπως δικοί τους είναι οι ανταγωνισμοί. Παρά τις μεταξύ τους διαφορές, δε θα διστάσουν -όπως έχει δείξει η ιστορία- να παραμερίσουν τους ανταγωνισμούς τους, αν η παντοδυναμία κάποιου καθεστώτος αμφισβητηθεί από τους αγώνες των από τα κάτω.
Όλοι εμείς οι από κάτω λοιπόν, οι νεοπρολετάριοι, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φοιτητές, ντόπιοι και μετανάστες δεν έχουμε τίποτα να κερδίσουμε παίρνοντας θέση υπέρ του ενός ή του άλλου εξουσιαστή, από τη μια ή την άλλη πλευρά του Αιγαίου. Μήτε έχουμε κανένα λόγο να πριμοδοτούμε τον μικρότερο ιμπεριαλιστή εις βάρος του μεγαλύτερου. Αντιθέτως, έχουμε χρέος, αφ' ενός να αντισταθούμε στην καλλιέργεια κάθε είδους εθνικισμού, αλυτρωτισμού και ρατσισμού που εκπορεύεται από τους από πάνω, αφ' ετέρου να τσακίσουμε την εμφάνιση των αντιδραστικών και αντεπαναστατικών αυτών ιδεολογημάτων στο κοινωνικό σώμα. Οφείλουμε με διεθνιστική μαχητική αντίληψη να σταθούμε ενάντια στο αφήγημα της εθνικής ενότητας που συσκοτίζει την εκμεταλλευτική και καταπιεστική κοινωνία, στην οποία ζούμε. Δεν ταυτίζουμε τα συμφέροντα της αστικής τάξης και του κράτους με τα δικά μας. Ενάντια στην πολεμοκαπηλεία να υψώσουμε διεθνιστικά αντιπολεμικά αναχώματα. Ενάντια στον πόλεμο για τα συμφέροντα των κυρίαρχων να οξύνουμε τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο εντός των τειχών. Ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό και τη λεηλασία της ζωής μας από το κράτος και το κεφάλαιο να βάλουμε το σπόρο για τον επαναστατικό μετασχηματισμό των κοινωνικών σχέσεων, για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό και την Αναρχία.
ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ, ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ !
Σ' ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ !
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ & ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ !
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ-ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 26 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΙΣ 19:00
ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΠΑΤΡΑ
Ελευθεριακοί Κομμουνιστές |Πάτρα, Απρίλης 2018
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1587064/
Διεθνιστική αντιπολεμική συγκέντρωση: Πέμπτη 26 Απρίλη στις 7 μ.μ. στην πλατεία Γεωργίου
αναρχική ομάδα Δυσήνιος Ίππος