Τρίτη 1 Μαίου 2018 στις 10.30 πμ
Κάλεσμα για την πρωτομαγιά
Καλούμε στην ανεξάρτητη, ταξική συγκέντρωση & πορεία
ΤΡΙΤΗ 1 ΜΑΗ 10.30 ΚΑΜΑΡΑ
με σύνθημα
"Κανένας πόλεμος μεταξύ των λαών,
καμιά ειρήνη μεταξύ των τάξεων"
αμέσως μετά τη διαδήλωση
στα γρασίδια της πλατείας Αριστοτέλους
θα ακολουθήσει
ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
Τα δικαστικά έξοδα, που ξεπερνούν τις 4 χιλιάδες ευρώ που είναι μόνο τα παράβολα, αλλά κυρίως η ΚΑΤΑΦΟΡΗ ΑΔΙΚΙΑ και η πολιτική πρόθεση που κρύβεται πίσω από την πρόταση για επανεξέταση της ΑΘΩΩΣΗΣ του Τάσου Θεοφίλου
δεν πρέπει να αφήσουν κανέναν και καμία μας ασυγκίνητο.
Στην συναυλία θα παίξουν οι ΧΑΣΟΥΡΗΔΕΣ
καθώς κι άλλες μουσικές μπάντες της πόλης
με ρεμπέτικη και λαϊκή μουσική
Σήμερα Τετάρτη 25/4/18 19.00 νέα συνέλευση της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ. στο POETA, Αριστοτέλους 34, δίπλα στο Εργατικό Κέντρο.
πηγή : https://biom-metal.blogspot.gr
πηγή : email που λάβαμε στις 25 Απρίλιος 10h
1Η ΜΑΗ:
δεν είναι αργία, είναι απεργία!
Τον Μάη του 1886 στο Σικάγο 400.000 εργάτες απήργησαν και βγήκαν στους δρόμους για να διεκδικήσουν το δικαίωμα της 8ωρης εργασίας, το οποίο κερδήθηκε ύστερα από άγριες συγκρούσεις και δολοφονίες εργατών από την αστυνομία. Έκτοτε η μέρα αυτή αποτελεί ορόσημο για το εργατικό κίνημα σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο γιατί μας θυμίζει τους αγώνες του παρελθόντος, αλλά γιατί είναι μια ακόμη αφορμή για να βγούμε στον δρόμο και να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα μας ως εργάτες.
Μετά από τόσα χρόνια δουλεύουμε ακόμη περισσότερες από 8 ώρες,
συνεχίζουμε να ζούμε σε συνθήκες επισφάλειας, με τα αφεντικά να
κερδίζουν περισσότερα πλασάροντας μας υποκατώτατους μισθούς, σπαστά ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες, ανασφάλιστη εργασία και αιφνιδιαστικές απολύσεις.
Μετά από τόσα χρόνια πολλά εργατικά κεκτημένα χάνονται ενώ και όσα απέμειναν τίθενται υπό αμφισβήτηση εκ νέου,όπως ο εργασιακός νόμος που μέσα στα άλλα, ακυρώνει το δικαίωμα της απεργίας και της νομικής υπόστασης των συλλογικών οργάνων των εργατών.
Για εμάς όμως είναι ξεκάθαρο πως η απεργία αποτελεί ένα βασικό μέσο διεκδίκησης απέναντι στα αφεντικά. Τη μέρα αυτή δε δουλεύουμε, δεν αφήνουμε τα αφεντικά να εκμεταλλευτούν την εργασιακή μας δύναμη, δείχνουμε το ποιοι είναι αυτοί που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο. Σπάμε το φόβο, στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και δεν ανεχόμαστε απειλές απόλυσης για αυτόν τον λόγο.
Μετά από τόσα χρόνια συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε στους χώρους δουλειάς μας, διεκδικούμε ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αύξηση μισθού, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
Να οργανωθούμε στους χώρους της δουλειάς μας
Να βάλουμε φραγμό στους εκβιασμούς των αφεντικών
Να οργανώσουμε την ταξική αντεπίθεση
ΠΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ 1 MAH
11:00 ΚΑΜΑΡΑ
κάλεσμα : Σωματείο ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας
svepsykoi.espivblogs.net
πηγή : email που λάβαμε στις 25 Απρίλιος 16h
ΤΑΞΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2018
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
Η ολομέτωπη ταξική επίθεση που συντελείται στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης είναι σε πλήρη εξέλιξη. Πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, αύξηση ορίων ηλικίας και μειώσεις συντάξεων, περιορισμός των εργατικών δικαιωμάτων, νομιμοποίηση ομαδικών απολύσεων και lock out για τα αφεντικά, παρανομοποίηση των απεργιών, ιδιωτικοποιήσεις και περικοπές κοινωνικών δαπανών, αποκλεισμοί από το σύστημα υγείας, συνθέτουν το μωσαϊκό του πολέμου των αφεντικών ενάντια στους καταπιεσμένους κι εκμεταλλευόμενους. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι σειρήνες της υπεράσπισης της εθνικής κυριαρχίας και το ενδεχόμενο του πολέμου στο όνομα των "εθνικών συμφερόντων" (ΑΟΖ, Μακεδονικό, Αιγαίο) ηχούν όλο και πιο δυνατά.
Εμείς απαντάμε με διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη, με συμμετοχή σε μαχητικά σωματεία βάσης, με ανυποχώρητο αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο με στόχο την κοινωνική επανάσταση και την δημιουργία ενός κόσμου ελευθερίας, ισότητας, κοινοκτημοσύνης κι αλληλεγγύης. Απαντάμε ότι οι καταπιεσμένοι δεν έχουμε πατρίδα και θα παλέψουμε με όλες τις δυνάμεις μας ενάντια στη σφαγή του πολέμου.
ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΝΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΜΑΣ
ΠΟΡΕΙΑ
1Η ΜΑΗ, 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
κάλεσμα : Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά
κάλεσμα : Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
Ζήτω η κόκκινη πρωτομαγιά! Η εργατική τάξη θα νικήσει!
Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει τους λαούς και τη νεολαία αντιμέτωπους με τεράστιες και επικίνδυνες προκλήσεις. Ο πρόσφατος βομβαρδισμός της Συρίας από ΗΠΑ-Γαλλία-Βρετανία, η όλο και μεγαλύτερη όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (κατά βάση ΗΠΑ-Ρωσίας) συνεχίζουν το αιματοκύλισμα του συριακού λαού και μεγαλώνουν τους κινδύνους για μια γενικευμένη ανάφλεξη στην περιοχή. Από την άλλη, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ παραχωρεί κάθε είδους διευκολύνσεις στους φονιάδες των λαών μετατρέποντας τη χώρα σε αμερικανονατοϊκό ορμητήριο. Πρόκειται για μια πολιτική που αυξάνει συνολικά τους κινδύνους για τον λαό μας.
Την ίδια στιγμή, η επίθεση που εξαπολύουν ξένο και ντόπιο κεφάλαιο στον λαό και τη νεολαία «σπάει κόκαλα». Οι πετσοκομμένοι μισθοί και οι συντάξεις, η κατάργηση του 8ωρου, το τσάκισμα των συλλογικών συμβάσεων, οι άθλιες συνθήκες εργασίας, το χτύπημα στον συνδικαλισμό δείχνουν την προσπάθεια του κεφαλαίου να πάρει πίσω όλα εκείνα τα δικαιώματα που δε χαρίστηκαν αλλά κατακτήθηκαν με το αίμα των εργατών. Παρά τα παραμύθια της κυβέρνησης περί «εξόδου από την επιτροπεία», βρίσκονται στο τραπέζι προς υλοποίηση τα 88 προαπαιτούμενα της 4ης αξιολόγησης, το νέο πετσόκομμα των συντάξεων και το αφορολόγητο.
132 χρόνια μετά την αιματοβαμμένη εξέγερση στο Σικάγο, όπου οι εργάτες πάλεψαν για 8ωρο, για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, για ασφάλιση, περίθαλψη και συνδικαλιστικά δικαιώματα, η πάλη ενάντια στον σύγχρονο κοινωνικό και εργασιακό μεσαίωνα, ενάντια στη σύγχρονη βαρβαρότητα του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Μάλιστα η φετινή Πρωτομαγιά αποτελεί ιδιαίτερη μέρα τιμής των αγώνων της ιστορίας του εργατικού κινήματος της χώρας μας, καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση του ΣΕΚΕ (ΚΚΕ) και της ΓΣΕΕ.
Δεν είναι αργία ούτε γιορτή!
Προσπαθούν να αποκόψουν την εργατική Πρωτομαγιά από τους αγώνες και τις θυσίες που έγιναν ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Οι διεκδικήσεις των εργατών στο Σικάγο, όμως, δεν είναι μια ιστορία που ανήκει στο παρελθόν. Είναι ο αναμμένος φάρος που δείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε ως νεολαία σήμερα. Να σταθούμε στο πλευρό του λαού και της εργατικής τάξης και να παλέψουμε για σπουδές-δουλειά-ελευθερίες, να συμβάλλουμε στη συγκρότηση αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Τιμώντας έτσι την κόκκινη Πρωτομαγιά, ανοίγουμε δρόμους μέσα από τους αγώνες μας.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 1η ΜΑΗ, 10:00 στην Καμάρα
1η Μάη 2018
Σιχαίνεσαι τους ζωντανούς; Μην κλαις τους σκοτωμένους!
Απ' τα ιερά τους κόκκαλα, πρώτη του Μάη και πάλι,
θα ξεπηδήσει ο καθαρμός κ' η λεφτεριά του ανθρώπου.
Βάρναλης Κ.
για τους 200 εκτελεσθέντες την αιματοβαμμένη Πρωτομαγιά του 1944 στο σκοπευτήριο της Καισαριανής
132 χρόνια μετά το Σικάγο οι αγώνες δίνονται ακόμα˙ και θα δίνονται όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός. Όπως τότε, έτσι και τώρα πραγματοποιείται μια γενικευμένη επίθεση στην εργατική τάξη υπό το πρόσχημα, όμως τώρα, το τέλος των μνημονίων τον Αύγουστο του 2018. Για άλλη μια φορά η χυδαία συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπόσχεται επιστροφή στην ομαλότητα κάνοντας αφαίμαξη του εικονικού ΑΕΠ από την εργατική τάξη. Η μεθόδευση αυτής της ληστρικής στρατηγικής από την άρχουσα τάξη επιτυγχάνεται με χιλιάδες τρόπους. Απο το σπάσιμο των συλλογικών συμβάσεων, την άρση του 8ώρου εργασίας και την νομιμοποήση των συμβάσεων εκ περιτροπής, μεχρι τις συνθήκες επισφάλειας που επικρατούν σε όλους τους κλάδους εργασίας, τα εικονικά νούμερα της ανεργίας που ξεπερνούν κατα πολύ το 43% στους νέους και τα ψίχουλα που πετάει το ΣΥΡΙΖΑ με τα ψευτοVOUCHER προγράμματα και τις ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας για να χρυσώσει το χάπι. Το αποκορύφωμα αυτών, το τελευταίο πολυνομοσέδιο που ήρθε να παρανομοποιήσει τις απεργίες, κάνοντάς τες αδύνατες να κηρυχθούν αλλά και τις «μεταρρυθμίσεις» περί εργατικών ατυχημάτων, που μιας και τον τελευταίο καιρό λόγω εντατικοποίησης των συνθηκών εργασίας αυξάνονται, κάνουν πλάτες στα αφεντικά εις βάρος φυσικά των ανασφάλιστων εργαζομένων.
Συγκεκριμένα η εργοδοτική τρομοκρατία διαφαίνεται καθαρά σε πολλούς από τους αγώνες που έδωσε και δίνει καθημερινά το εργατικό και το ανταγωνιστικό κίνημα, όπως οι απολυμένοι του Market In στα Γιάννενα, η εκδικητική απόλυση στο Aromalab στη Θεσσαλονίκη, η μη καταβολή δεδουλευμένων στον απολυμένο του Σαραφιανού. Τελευταία εργοδοτική αυθαιρεσία αποτελεί η μη καταβολή δεδουλευμένων στην ΜΚΟ Άρσις σε πάνω απο 40 εργαζόμενους που έχουν προβεί σε επίσχεση εργασίας από τις 28/3.
Σε συνέχεια όλων των υπολοίπων, το γαϊτανάκι του πολέμου ξεδιπλώνεται στην ανατολική Μεσόγειο με την εμπλοκή ολων των μεγάλων και μη δυνάμεων. Ο πρόσφατος βομβαρδισμός απο την συμμαχία της Δύσης (ΗΠΑ-Γαλλία-Βρετανία) στην αιματοκυλισμένη Συρία έγινε με το πρόσχημα της ρίψης χημικών όπλων από τον Άσαντ, ο οποίος απολαμβάνει την στήριξη Ρωσίας. Το μωσαικό του πολέμου συντίθεται με την Έλλάδα να κλείνει το μάτι στη Δύση δίνοντας απλόχερα στο ΝΑΤΟ τις ναυτικές βάσεις της (Σούδα) για να εκκινήσουν οι βομβαρδισμοί, αφενός παρέχοντας διευκολύνσεις ως προς τις ΗΠΑ αφετέρου αναβαθμίζοντας τον ρόλο του ελληνικού κράτους στην ευρύτερη περιοχή («πυλώνας σταθερότητας», «εγγυητής ασφάλειας» κ.α.). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο οξύνονται οι διακρατικοί ανταγωνισμοί και η σύγκρουση καπιταλιστικών συμφερόντων στη γειτονιά μας, με χαρακτηριστική περίπτωση την διαρκώς αυξανόμενη κλιμάκωση της έντασης μεταξύ του ελληνικού και του τουρκικού κράτους για τα ενεργειακά κοιτάσματα στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο.
Στην κατεύθυνση αυτή, τροφοδοτούνται από την κυριαρχία οι εθνικιστικές ρητορικές, ώστε να κατασκευαστούν οι εχθροί του κάθε «έθνους», από την άλλη πλευρά των συνόρων, επιχειρώντας να ταυτιστούν τα συμφέροντα των καταπιεσμένων με τις επιταγές του εκάστοτε κράτους. Το διαίρει και βασίλευε, ο εύκολος τρόπος να σφαγιάζονται την μέρα οι πληβείοι και να αφήνουν τους δυνάστες τους, τα κράτη και το κεφάλαιο να κερδοσκοπούν στις πλάτες τους.
Η μόνη λύση για να αντιπαλέψουμε αποτελεσματικά αυτή την κατάσταση διαφαίνεται κάθε μέρα και πιο καθαρά. Μέσα απο αδιαμεσολάβητους, αντιεραρχικούς και ακηδεμόνευτους αγώνες από τα κάτω, με σωματεία βάσης που οργανώνονται πέρα και ενάντια από τη γραφειοκρατία, με την σύνδεση και την συνολικοποίηση των κοινωνικών αγώνων μπορούμε να περάσουμε στην αντεπίθεση, ενάντια την εκμετάλλευση και την καταπίεση, να παλέψουμε για την κοινωνική επανάσταση, για την αναρχία και τον κομμουνισμό.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΠΟΡΕΙΑ 1/5 11:00 ΚΑΜΑΡΑ
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο», μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης - Ομοσπονδίας Συλλογικοτήτων
email: mauro-kokkino@hotmail.com
blog: http://maurokokkino1936.wordpress.com
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΧΡΕΟΚΟΠΗΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη 1η Μάη 11.00 Καμάρα
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση
Η 1η Μάη δεν είναι αργία, είναι απεργία.
Η πρωτομαγιά έχει καθιερωθεί ως ημέρα αργίας ύστερα από διεκδικήσεις και αγώνες του περασμένου αιώνα. Τι σημαίνει όμως για μας αυτή η μέρα;
Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, ένα είναι το μόνο σίγουρο , είμαστε αναγκασμένοι να πουλάμε την εργατική μας δύναμη για να ζήσουμε με συνθήκες ελλιπής εώς καθόλου ασφάλισης, απλήρωτων υπερωριών και μια σειρά μεταρρυθμίσεων που δυσχεραίνουν όλο και περισσότερο την κατάσταση (πολυνομοσχέδιο , κατάργηση της κυριακάτικης αργίας κ.α). Μέσα σε μια γενικευμένη κοινωνική αδράνεια και ενώ τα εργασιακά κεκτημένα έχουν πάει περίπατο, οι επίσημοι αντιπρόσωποι της εργατικής τάξης συνεχίζουν να κάνουν πορεία- περίπατο στην πόλη διαλαλώντας για εργασιακά δικαιώματα μέσα από βραχνιασμένα μεγάφωνα πιστεύοντας ότι έχουν επιτελέσει το χρέος τους για άλλη μια χρονιά.
Για μας η απεργία της πρωτομαγιάς δεν είναι μια εθιμοτυπική πορεία στη πόλη . Είναι μια ευκαιρία να βρεθούμε στο δρόμο με συναδέλφους/σες , να υπενθυμίσουμε στα αφεντικά, πως η απεργία είναι μέσο διεκδίκησης των εργαζομένων, καθώς μπορούμε να τους στερήσουμε αυτό που μόνο τους ενδιαφέρει: την εργασία μας και το κέρδος που απομυζούν από αυτή.
Στο χώρο του επισιτισμού και της ψυχαγωγίας γνωρίζουμε πως αυτή η μέρα έχει μετατραπεί σε γιορτή και επιπλέον δουλεία για εμάς. Αφού όσοι δεν έφυγαν για να πιάσουν το Μάη ή ακόμα όσοι απείργησαν, στη συνέχεια γέμιζαν τα μαγαζιά της πόλης, με τις πολιτικές αναλύσεις να βαθαίνουν εκεί όπου άλλοι εργαζόμενοι είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν .. Γνωρίζουμε πολύ καλά, πως σε μια απεργία εχούμε να αντιμετωπίσουμε εντάσεις μέχρι και απειλές για απολύσεις, καθώς καθιστούμε σαφές στα αφεντικά πως δεν είμαστε ούτε φοβισμένες, ούτε πειθαρχημένες όπως μας θέλουν. Σε κάθε περίπτωση, προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων (ανεξαρτήτως κλάδου), απεργών ή μη και επιθυμούμε να ξαναδώσουμε στην απεργία το πραγματικό της νόημα, όχι μόνο με το μπλοκάρισμα της παραγωγής (μέσω της αποχής από τη δουλειά), αλλά και με το μπλοκάρισμα της κατανάλωσης την ημέρα αυτή, εκφράζοντας και έμπρακτα τη στήριξή μας σε όσους δεν μπορούν να απεργήσουν.
Συνθήκες στο κλάδο:
Οι συνθήκες στο κλάδο είναι λίγο πολύ γνωστές σε όλους , από καθόλου έως στη καλύτερη μισά ένσημα για να είναι καλυμμένο σε τυχόν έλεγχο το αφεντικό, με αποτέλεσμα την δυσκολία συμπλήρωσης του απαραίτητου αριθμού για την ασφάλιση μας. Επιδόματα και δώρα δεν καταβάλλονται ή δίνεται ένα μέρος από αυτά, σα να είναι χαρτζιλίκι. Ακόμα για την μείωση του κόστους παραγωγής τα αφεντικά δίνουν ελάχιστα για την ασφάλεια των εργαζομένων με ελλιπή μέτρα ασφάλειας στους χώρους εργασίας ή ακόμα με τη μετάβαση τους κόστους της ασφάλειας στους ίδιους τους εργαζομένους. Έτσι για παράδειγμα οι συνάδελφοί/σες μας διανομείς φαγητού επιβαρύνονται με δικά τους έξοδα για τον εξοπλισμό των οχημάτων, βενζίνες κλπ. Οπότε η πίεση για να πάει η παραγγελία στην ώρα της μαζί με τον ελλιπή εξοπλισμό οδηγούν τους συναδέλφους μας σε εργατικά ατυχήματα με αποτέλεσμα τραυματίες ή/και νεκρούς. Ειδικότερα μετράμε ήδη αρκετούς θανάτους εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού κι ο κατάλογος αυτός γίνεται ακόμη μεγαλύτερος αν συμπεριλάβουμε κι άλλους κλάδους εργασίας (ΔΕΗ, καθαριότητα δήμων).
Νομοσχέδιο για απεργίες - εργατικά ατυχήματα :
Με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου πρόσφατα, επηρεάζονται και οι τρόποι μας να διεκδικήσουμε και να οργανώσουμε τους αγώνες μας. Καθώς πλέον απαιτείται το 1/2 (αντί του 1/5 που ίσχυε μέχρι σήμερα) των οικονομικά τακτοποιημένων μελών ενός σωματείου για να κηρύξει απεργία, δυσκολεύει ακόμη περισσότερο η χρήση του πιο ισχυρού μέσου διεκδίκησης που έχουμε στα χέρια μας. Επίσης, σύμφωνα με το πολυνομοσχέδιο, σε περίπτωση εργατικού ατυχήματος, το κόστος της αποζημίωσης μετακυλίεται από τον ασφαλιστικό φορέα, που ίσχυε ως σήμερα, στον εργοδότη, εφ'όσον αποδειχτεί ότι υπήρχε δόλος από μέρους του. Σαν να μη φτάνει που πουλάμε τους εαυτούς μας για λίγα ευρώ την ώρα, που οφείλουμε να είμαστε πειθήνιες στις ορέξεις και εντολές κάθε αφεντικού, όταν σακατευόμαστε λόγω της εντατικοποίησης της δουλειάς και της μηδαμινής τήρησης κανόνων ασφαλείας από πλευράς των αφεντικών, θα χρειαστεί να πάμε την υπόθεση δικαστικά για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες. Επειδή συνήθως η δικαιοσύνη παίρνει θέσεις εναντίον των εργαζομένων βγάζοντας λάδι τα αφεντικά θα χρειάζεται να φορτωθούμε με παραπάνω έξοδα και εν τέλει ίσως να μη δικαιωθούμε σε κάποιες περιπτώσεις.
Όμως, κόντρα σε αυτή τη σαπίλα των εργασιακών σχέσεων, υπάρχουν εργαζόμενοι/ες που οργανώνονται στους χώρους δουλειάς, διεκδικούν τα αυτονόητα και ξεκινούν αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση από τα αφεντικά. Ένας τέτοιος αγώνας είναι και αυτός που δίνουν τις τελευταίες ημέρες οι εργαζόμενοι της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ. Συγκεκριμένα ,οι εργαζομενεοι των Δομών Φιλοξενίας Ασυνόδευτων Ανηλίκων Προσφύγων βιώνουν εδώ και μήνες ένα εξοντωτικό καθεστώς καθυστέρησης της καταβολής των μισθών τους. Εργαζόμενοι από τις δομές του Ωραιοκάστρου , Ταγαράδων και Πυλαίας προχώρησαν σε επίσχεση και στάση εργασίας, απαιτώντας την άμεση καταβολή των δεδουλευμένών τους και την ομαλοποίηση της ροής της χρηματοδότησης από εδώ και πέρα δίνοντας ένα μήνυμα στη διοίκηση της ΑΡΣΙΣ και το Υπουργείο ότι δεν είναι «συνεργάτες» της οργάνωσης - είναι εργαζόμενοι/ες και απαιτούνε να πληρωνόνται στην ώρα τους, ακριβώς όπως προσφέρουνε τις υπηρεσίες τους στην ώρα τους. Σαν ΣΣΜ στηρίζουμε τον αγώνα των εργαζόμενων της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ, διότι μπορεί να μην είναι ένας αγώνας που αφορά τον κλάδο μας, αλλά είναι ένας αγώνας που αφορά την τάξη μας.
Κανένας και καμία εργαζόμενος/η μόνος/η.
Οργανωνόμαστε, αντιστεκόμαστε και διεκδικούμε ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα.
*Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, των αρχηγών και των ειδικών. Είναι ανοιχτό σε όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/ους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, υπεύθυνους, προϊστάμενους, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.
Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού Κεντρικής Μακεδονίας
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ : Κάθε Τετάρτη στις 12:00 στη Μόδη 1
Τηλέφωνο: 6949745078
e-mail: swmateioservitorwn@yahoo.gr
http://ssmthess.espivblogs.net/
πηγή : email που λάβαμε στις 30 Απρίλιος 00h
Όλοι στις πορείες της Πρωτομαγιάς | αναρχική Ομοσπονδία
Θα έρθει μια μέρα που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που καταπνίγετε σήμερα
Πάνω από έναν αιώνα μετά από κείνη τη Πρωτομαγιάτικη εξέγερση στο Σικάγο σήμερα που είμαστε; Ακόμα διατηρούμε κάποια ελάχιστα δικαιώματα που κερδήθηκαν από κείνους τους αγώνες. Αυτά που, ένα - ένα, τα αφεντικά σήμερα παίρνουν πίσω. Τα τελευταία χρόνια -από το 2012 που ξεκίνησε η κρίση μέχρι σήμερα- ήταν ανέφελα για τις κυρίαρχες τάξεις, χωρίς κοινωνικές αναταραχές και χωρίς αντιστάσεις. Πολύ γρήγορα η ασυνέχεια μεταξύ της αυταπάτης που εξέφραζε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ (και κάθε παρόμοιο σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα συνέχισης της καπιταλιστικής βαρβαρότητας με "ανθρώπινο πρόσωπο") με την πραγματικότητα του σύγχρονου καπιταλισμού, αποκαλύφθηκε. Η αποτυχία του επιβεβαιώνει τη μόνη αλήθεια που μπορεί να προκύψει αβίαστα από τα πραγματικά δεδομένα: στο έδαφος της σημερινής καθολικής καπιταλιστικής κρίσης ανοίγονται δύο δρόμοι, είτε η αποδοχή των όρων του παγκόσμιου ολοκληρωτισμού είτε η Κοινωνική Επανάσταση. Μέσος δρόμος δεν υπάρχει.
Η Πρωτομαγιά είναι η μέρα την οποία οι εργαζόμενοι σε όλο το κόσμο οφείλουν να δείξουν την δύναμη τους. Μέρα μνήμης για όσους έπεσαν, μέρα διακήρυξης των απελευθερωτικών σκοπών που δεν δικαιώθηκαν. Οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες έχουμε ένα ιστορικό χρέος στους εξεγερμένους της πρωτομαγιάς: το χρέος του να υπενθυμίζουμε στο κράτος και τα αφεντικά πως θα μας βρίσκουν πάντοτε απέναντι τους, μέχρι την ολική ανατροπή του τωρινού συστήματος εκμετάλλευσης. Η εργατική πρωτομαγιά -από το Σικάγο του 1880 έως και την Θεσσαλονίκη του 1936- δεν είναι απλά ένα μωσαϊκό εργατικών διεκδικήσεων και επαναστάσεων, αλλά ένας διαρκής αγώνας ενάντια στη λήθη και την εξουσία, ως την αδυσώπητη μάχη της εργατικής τάξης για την οριστική της απελευθέρωση από τα δεσμά του καπιταλισμού.
Θα είμαστε και πάλι παρόντες, όπως παρόντες και πρωταγωνιστές ήταν οι αναρχικοί πάνω από έναν αιώνα πριν, στο Σικάγο του 1886. Ξέρουμε όμως ότι οι επέτειοι αγώνων δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα σύμβολο. Όχι όμως παλιών αλλά νέων αγώνων και δεν μπορούν παρά να αντικατοπτρίζουν το επίπεδό τους.
Μπορούμε και πάλι να ζήσουμε μαχητικές, μαζικές πρωτομαγιές αν οι εργατικοί αγώνες πίσω από αυτές, μπορέσουν να γίνουν ξανά η ελπίδα του κόσμου.
Χρειαζόμαστε ανεξάρτητους εργατικούς επαναστατικούς αγώνες
Χρειαζόμαστε ανεξάρτητες, ταξικές επαναστατικές οργανώσεις
Χρειαζόμαστε ανεξάρτητη εργατική επαναστατική πολιτική
Καμιά συνεργασία με τη κυβέρνηση και το κεφάλαιο
Καμιά εμπιστοσύνη στον καθεστωτικό συνδικαλισμό και την συντεχνιακή λογική
Γιατι είμαστε εργάτες, όχι δούλοι
Γιατί δεν πρέπει να λείψει κανείς και καμία
Αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη, τόλμη
Για τον κομμουνισμό και την αναρχία. Για την ελευθερία.
ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΠΟΥ ΚΕΡΔΙΣΑΝ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΟΣΑ ΣΗΜΕΡΑ ΕΜΕΙΣ ΧΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ
Όλοι στις πορείες της Πρωτομαγιάς
ΑΘΗΝΑ
11:00, Μουσείο
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
10:30, ΚΑΜΑΡΑ
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
10:00, Άγαλμα Βενιζέλου
στηρίζουμε το ανεξάρτητο ταξικό κάλεσμα
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
anarchist-federation.gr
anarchist-federation@riseup.net
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015/
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1587254/
«παράξενη Πρωτομαγιά, μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια»
Η Πρωτομαγιά έχει θεσμικά κατοχυρωθεί στις επίσημες αργίες (δίπλα στην 28η Οκτωβρίου - 1η μέρα των Χριστουγέννων - 25η Μαρτίου - 15η Αυγούστου κ.α.) ως γιορτή των εργατών. Τα μαγαζιά παραμένουν κλειστά, οι εργαζόμενοι βγαίνουν από την εργασιακή ρουτίνα και δεν πηγαίνουν στο πόστο τους. Έχει συνδεθεί με καθιερωμένες εξορμήσεις στην εξοχή και το ύπαιθρο… Είναι με λίγα λόγια σα να έχει ξεριζωθεί επίμονα από το ρου της Ιστορίας. Το ίδιο επίμονα όμως, οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο το 1886 που διεκδικούσαν «οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο», οι απεργίες των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης το '36, οι εκτελέσεις από τα πολυβόλα του Γερμανού κατακτητή των 200 κομμουνιστών στη Καισαριανή το '44, διεκδικούν να ξαναπάρουν στην Ιστορία τη θέση που τους αρμόζει. Κι αυτό γιατί 130 και πλέον χρόνια αυτοί και άλλοι τόσοι περισσότερο γνωστοί ή άγνωστοι σταθμοί στην ιστορία του εργατικού κινήματος επέβαλαν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, μείωση του εργάσιμου χρόνου, κυριακάτικη αργία, προστασία από εργατικά ατυχήματα, αύξηση των μεροκαμάτων, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη… κι όλα αυτά ποτισμένα από το αίμα και τις θυσίες εργατών θυσιάζονται στις μέρες μας με τη σειρά τους μπροστά στα αδιέξοδα της καπιταλιστικής κρίσης.
Η 1η Μάη του 2018 αλλά και όλες αυτές που προηγήθηκαν στα 9 χρόνια των ισόβιων μνημονίων και της κοινωνικής καταστροφής δεν είναι μια απλή αργία, πόσο μάλλον γιορτή… ποιός μπορεί άλλωστε να γιορτάσει τα εκρηκτικά ποσοστά ανεργία, τους μισθούς ψίχουλα που μπαίνουν κάθε μήνα στην τσέπη μας κι αυτό αν πληρωθούμε στην ώρα μας, τις Κυριακές που δουλεύουμε, τα σπίτια μας που κοντεύουν να πλειστηριαστούν στις τράπεζες, τις βόμβες και τους πολέμους που σκοτεινιάζουν τους γείτονες λαούς; Αν λοιπόν οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκαναν με λόγια κι έργα την εργατική Πρωτομαγιά από απεργία αργία, τότε θα λέγαμε ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί να τη μετατρέψει σε μνημόσυνο. Κλείνοντας το προηγούμενο διάστημα τη 3η αξιολόγηση ετοιμάζεται πυρετωδώς για την 4η με ένα αρμαγεδώνα νέων μέτρων για την «παλλινόρθωση της ελληνικής οικονομίας», ενώ ταυτόχρονα έχει γίνει το παραπαίδι του ΝΑΤΟ και συμμετέχει ενεργά στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις παραχωρώντας τις βάσεις του πολέμου και του θανάτου (Σούδα, Αλεξανδρούπολη, Άραξος, Άκτιο, Λάρισα, Σύρος).
Σ' αυτό το δρόμο μας καλούν να συμβαδίσουμε οι φίλοι και πολιτικοί τους εκπρόσωποι στο εργατικό κίνημα. Η ΓΣΕΕ μας καλεί να συμφιλιωθούμε με όσους ρισκάρουν να αιματοκυλίσουν λαούς, με όσους μας έκοψαν το μισθό, την ασφάλιση, την περίθαλψη, τα επιδόματα, το δικαίωμα στην απεργία. Μας ζητάνε να συμμαχήσουμε με το αφεντικό μας που μας έχει κάνει λάστιχο, μας απολύει, μας έχει ανασφάλιστους, δεν μας πληρώνει τις υπερωρίες, με την Κυβέρνηση που έχει υποθηκεύσει το μέλλον μας στο ΔΝΤ και την ΕΕ για το «καλό» μας, με τους ιμπεριαλιστές που σπέρνουν βόμβες και πυραύλους. Κι όλα αυτά για να τονώσουμε την ελληνική οικονομία, λες και τα κέρδη στο τέλος του μήνα Κυβέρνηση-ΕΕ-Εργοδοσία από τη μία και εργαζόμενοι από την άλλη τα μοιράζουμε στη μέση.
Μας καλούν με άλλα λόγια να μη βγάλουμε άχνα, να συναινέσουμε σιωπηλά κι υπάκουα, ώστε η μόνη απάντηση που θα δοθεί στην κρίση να είναι η δική τους. Μπορεί όμως το παρόν και το μέλλον μας να βυθιστεί στην υποταγή ή στα ευχολόγια; Τα σφυριά όλων μας πρέπει να χτυπήσουν συντονισμένα για να οργανώσουμε τη δική μας απάντηση βάζοντας μπροστά τα ταξικά μας συμφέροντα. Για να συγκρουστούμε ανυποχώρητα και νικηφόρα με το μνημονιακό μπλοκ και να επιβάλει το εργατικό κίνημα και ο οργανωμένος λαός τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, χρειάζεται ως εργαζόμενοι να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας, αναγνωρίζοντας και χρησιμοποιώντας τα σωματεία, τις συνελεύσεις και τις απεργίες ως όπλο. Όπως το κάναμε τη 12 Γενάρη καλώντας σε απεργία από τα σωματεία μας χωρίς την κάλυψη της ΓΣΕΕ. Η διδαχή της ιστορίας και δη της πρώτης πρωτομαγιάς αλλά και αυτών που ακολούθησαν μας υπενθυμίζει ότι αν δεν συσπειρωθούμε για να διεκδικήσουμε εμείς οι ίδιοι όλα αυτά που μας αρνούνται κι άλλα τόσα που έκλεψαν μέσα από τα χέρια τα τελευταία χρόνια μην περιμένουμε να το κάνουν κάποιοι άλλοι για μας. Αν δεν ορμήσουμε μπροστά στη μάχη εμείς που όσο παιρνούν οι μέρες βλέπουμε ότι δεν έχουμε τίποτα στην τσέπη μας τότε δεν θα ζήσουμε και δε θα δουλέψουμε με αξιοπρέπεια επειδή θα το επιβάλλει κάποια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Τα αιματοβαμμένα κι αδικαίωτα αιτήματα αναζητούν επίμονα να ξαναμπούν στο ρου της Iστορίας μέσα από τις νικηφόρες και ανυποχώρητες συγκρούσεις του μέλλοντος… κι αυτές είναι που καλούμαστε να προετοιμάσουμε!
Ανεξάρτητη ταξική απεργιακή συγκέντρωση Τρίτη 1η Μάη, Καμάρα 11.00
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ
Αγωνιστική Εργατική Συσπείρωση στο Εμπόριο ΕΜΠΑΡΓΚΟ
