kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση-πορεία

1η Μάη Αναρχική Πρωτομαγιά

Ενάντια στα κράτη & τον καπιταλισμό, τον πόλεμο, τον φασισμό, τον εθνικισμό, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο

Συγκέντρωση-Πορεία/11 π.μ. Μουσείο

Οργάνωση και Αγώνας για την Παγκόσμια Κοινωνική Επανάσταση την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση,

Σενέλευση Μαθητών/τριών απο τον Αναρχικό/Αντιεξουσιαστικό χώρο

πηγή : http://saktx.espivblogs.net/2018/04/18/1η-μάη…

πηγή : https://lantzaepet.blogspot.com/2018/04/1.htm…

Η φετινή επέτειος της Εργατικής Πρωτομαγιάς γίνεται μέσα σε ένα κλίμα όξυνσης των εθνικιστικών εντάσεων και ιμπεριαλιστικών πολεμικών επεμβάσεων.

Η παρατεταμένη οικονομική κρίση δεν υπονομεύει μόνο τη «δημοκρατική» σταθερότητα εντός ΕΕ και ΗΠΑ, αλλά αποσταθεροποιεί καθεστώτα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το ελληνικό αστικό μπλοκ σε πλήρη συνεργασία με το ευρωπαϊκό κεφάλαιο δημιουργεί ασφυκτικές πιέσεις στα Βαλκάνια και στη Μεσόγειο.

Η μη αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, η οικονομική - στρατιωτική συνεργασία με ΗΠΑ - Ισραήλ για την Κυπριακή ΑΟΖ ανεβάζουν το θερμόμετρο των εθνικών ανταγωνισμών. Η μετατροπή της ΕΕ σε Ευρώπη - φρούριο η μαζική «επαναπροώθηση» - εκδίωξη προσφύγων προς την Τουρκία μετατρέπουν την ελληνική επικράτεια και ειδικά τα νησιά σε εργαστήριο κοινωνικού κανιβαλισμού.

Τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, για τους Έλληνες αξιωματικούς του στρατού που εισέβαλαν σε τουρκικό έδαφος και κάθε άλλη εθνικιστική αφορμή, αποτελούν χώρο ανασύνταξης της ακροδεξιάς και ορμητήρια φασιστικών εφόδων, όπως ο εμπρησμός της Libertatia και το πογκρόμ στους πρόσφυγες στη Λέσβο.

Το ταξικό κίνημα οφείλει να δώσει τη δική του διεθνιστική απάντηση. Μέσα στο Μάιο θα διοργανωθεί διεθνιστική διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας ενώ παράλληλα θα πραγματοποιηθούν πολιτικές εκδηλώσεις στις γειτονιές της Αθήνας. Ήδη έχουν καλεστεί στις 12 Μάη στο Ίλιον, στις 18 του ίδιου μήνα στον Πειραιά και προετοιμάζονται κι άλλες που θα ανακοινωθούν σύντομα.

Παράλληλα, θα υπάρξει αποφασιστική αντιμετώπιση κάθε προσπάθεια συγκρότησης εθνικιστικής φασιστο-σύναξης.

Οι φετινές απεργιακές συγκεντρώσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς θέλουμε να είναι μια πρώτη ταξική απάντηση απέναντι στο κίνδυνο του πολέμου και του εθνικισμού.

Η Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού θα συμμετέχει με οργανωμένα μπλοκ στις συγκεντρώσεις στην Αθήνα στις 10.30 πμ στο Μουσείο (Τοσίτσα & Πατησίων) και στον Πειραιά στις 9.30 πμ στο μνημείο Πρωτομαγιάς στο Πασαλιμάνι.

πηγή: Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού

1η Μάη: Πορεία 11πμ μουσείο || 2μμ και μετά συλλογικό ψήσιμο στη Νέα Ιωνία, πλ. Πάρσης

Την Τρίτη , 1η Μάη, μετά την πορεία [συγκέντρωση Μουσείο, 11 πμ], από τις 2μμ και μετά σας περιμένουμε να ψήσουμε, να πιούμε να συζητήσουμε και να περάσουμε καλά!

…στην πλάτεία Πάρσης (πρώην τροχονόμος) Νέα Ιωνία

πηγή : http://ydragogeio.gr/1rst-may-glenti-poreia/

Πρωτομαγιάτικη απεργιακή διαδήλωση: Τρίτη 1/5/18, 11πμ, Πολυτεχνείο (Πατησίων)

Τρίτη 1η Μάη 2018

ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ!

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ!

Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τους αγώνες μας για τα εργατικά συμφέροντα και δικαιώματά μας, για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.

Ενάντια στους αντεργατικούς νόμους και τα μνημόνια από όποιους κι αν σχεδιάζονται, ψηφίζονται και εφαρμόζονται.

Ενάντια στη συνολική επίθεση που ο κόσμος της εργασίας δεχόμαστε από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, τις κυβερνήσεις, την ΕΕ, το ΔΝΤ κι όλους τους εκάστοτε διαχειριστές του καπιταλιστικού συστήματος.

Να σταματήσουν οι πόλεμοι και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, στρατιωτικές και οικονομικές.

Να μπλοκάρουμε την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία.

Να πάρουμε στα χέρια μας τον πλούτο, που εμείς οι εργαζόμενοι παράγουμε και μας τον κλέβουν τα αφεντικά.

Αγωνιζόμαστε για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σύμφωνες με τις ανάγκες μας. Αυξήσεις στους μισθούς! Λιγότερη δουλειά!

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά. Καμία Κυριακή τα μαγαζιά ανοιχτά! Άμεση νομοθετική κατοχύρωση της Κυριακάτικης αργίας.

|| Πρωτομαγιάτικη απεργιακή διαδήλωση: Τρίτη 1/5/18, 11πμ, Πολυτεχνείο (Πατησίων) ||

ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ * ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΑΤΩ * ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ * ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής

Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537, 6980182255

sylyexp_vivlioexu@yahoo.exgr | bookworker.wordpress.com

πηγή : https://bookworker.wordpress.com/2018/04/27/π…

Α.Ο. Περιφέρεια Αθήνας: Συγκέντρωση - πορεία 1η Μάη

Θα έρθει μια μέρα που η σιωπή μας θα είναι πιο δυνατή από τις φωνές που καταπνίγετε σήμερα

Πάνω από έναν αιώνα μετά από κείνη τη Πρωτομαγιάτικη εξέγερση στο Σικάγο σήμερα που είμαστε;

Ακόμα διατηρούμε κάποια ελάχιστα δικαιώματα που κερδήθηκαν από κείνους τους αγώνες.

Αυτά που, ένα - ένα, το κεφάλαιο σήμερα τα παίρνει πίσω

Η Πρωτομαγιά είναι η μέρα την οποία οι εργαζόμενοι σε όλο το κόσμο οφείλουν να δείξουν την δύναμη τους. Μέρα μνήμης για όσους έπεσαν, μέρα διακήρυξης των απελευθερωτικών σκοπών που δεν δικαιώθηκαν. Θα είμαστε και πάλι παρόντες, όπως παρόντες και πρωταγωνιστές ήταν οι αναρχικοί πάνω από έναν αιώνα πριν, στο Σικάγο του 1886. Ξέρουμε όμως ότι οι επέτειοι αγώνων δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα σύμβολο. Όχι όμως παλιών αλλά νέων αγώνων και δεν μπορούν παρά να αντικατοπτρίζουν το επίπεδό τους.

Μπορούμε και πάλι να ζήσουμε μαχητικές, μαζικές πρωτομαγιές αν οι εργατικοί αγώνες πίσω από αυτές, μπορέσουν να γίνουν ξανά η ελπίδα του κόσμου

Χρειαζόμαστε ανεξάρτητους εργατικούς επαναστατικούς αγώνες

Χρειαζόμαστε ανεξάρτητες, ταξικές επαναστατικές οργανώσεις

Χρειαζόμαστε ανεξάρτητη εργατική επαναστατική πολιτική.

Καμιά συνεργασία με τη Κυβέρνηση και το κεφάλαιο.

Καμιά εμπιστοσύνη στον καθεστωτικό συνδικαλισμό και την συντεχνιακή λογική

Γιατι είμαστε εργαζόμενοι, όχι δούλοι

Γιατί δεν πρέπει να λείψει κανείς και καμία.

Αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη, τόλμη

και στο τέλος του δρόμου…

Κομμουνισμός και ελευθερία!

Όλοι στην πορεία της Πρωτομαγιάς

Συγκέντρωση, 1/5/2018 11.π.μ. μουσείο

Αναρχική Ομοσπονδία

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1587168/

Την Πρωτομαγιά η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης(Αθήνας) στη ΒΙΟΜΕ συμμετέχει στην Ανεξάρτητη Ταξική συγκέντρωση στις 11π.μ στο Αρχαιολογικό μουσείο

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης(Αθήνας) στη ΒΙΟΜΕ

πηγή : https://twitter.com/viomeathens

1η Μάη: απεργιακή συγκέντρωση και πορεία

Διαβάστε εδώ το κείμενο της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων & Ανέργων στην ιδιωτική εκπαίδευση

Την 1η Μάη καμία εργοδοσία δεν μπορεί να μας υποχρεώσει να εργαστούμε ή να μην μας πληρώσει. Καλούμε τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους να μας ενημερώσουν σχετικά με παραβιάσεις. Εδώ το σχετικό ΦΕΚ, τ. Β΄, 4212/27 ΔΕΚ 2016 και εδώ ο νόμος 4415/2016 (άρθρο 80).

Πρωτοβουλία Εργαζομένων και Ανέργων στην Ιδιωτική Εκπαίδευση

πηγή : https://erganidekp.wordpress.com/2018/04/28/m…

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2018: Ψωµί - Δουλειά - Ελευθερία

Πόλεµος στον πόλεµο των ιµπεριαλιστών
Ψωµί - Δουλειά - Ελευθερία
Η µόνη λύση είναι η εργατική εξουσία

Ο πόλεµος χτυπάει την πόρτα µας!

Οι ιµπεριαλιστές χτυπάνε ξανά τη Συρία, οι Σιωνιστές του Ισραήλ σφάζουν τον Παλαιστινιακό λαό, οι ακροδεξιοί και φασίστες µε τη στήριξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ επιτίθενται στους εξεγερµένους της Ανατολικής Ουκρανίας.

Φαίνεται πως η Ελλάδα δύσκολα µπορεί να εξαιρεθεί από τον πολεµικό αυτό ''κανόνα'' στην ευρύτερη περιοχή! Πάνω από τα κεφάλια µας επικρέµαται η απειλή πολέµου µε την Τουρκία για τον έλεγχο των Αποκλειστικών Οικονοµικών Ζωνών, των ενεργειακών πηγών στο Αιγαίο και την Νότιο-Ανατολική Μεσόγειο. Παράλληλα, απρόβλεπτη κινητικότητα κυριαρχεί και στις σχέσεις Ελλάδας - ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας µε αφορµή το όνοµα της τελευταίας και τις απαιτήσεις ΝΑΤΟ και ΕΕ.

Στην Ελληνική αστική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, υπάκουη στις εντολές του ∆ΝΤ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν φτάνει το καταστρεπτικό και αδιέξοδο κοινωνικό σφαγείο µε τα µνηµόνια -συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων της (Ν∆, ΠΑΣΟΚ-) τώρα µας προετοιµάζει και για ένα πολεµικό σφαγείο. Αν αυτή είναι η επιστροφή στην ''κανονικότητα'' που µας τάζουν, µετά το "τέλος" των Μνηµονίων, τότε να µας λείπει καλύτερα!

Ο πόλεµος "τους" δεν είναι δικός µας!

Μας ετοιµάζουν για θύµατα.
Όσοι είναι "άχρηστοι" για το σύστηµα τους όπως οι χιλιάδες άνεργοι νέοι που δεν ξέρουν τι να τους κάνουν, θα εξαφανιστούν.Όσοι είναι "χρήσιµοι" και θα καταφέρουν να σωθούν από τα πεδία των µαχών, θα πληρώσουν τα σπασµένα του πολέµου. Αν πάλι δεν γίνει πόλεµος, οι κυρίαρχοι ελπίζουν να κερδίσουν από το γεγονός ότι θα έχουν πέρασε νέα αντιλαϊκά µέτρα σε κλίµα "εθνικής ενότητας" υπό την απειλή πολέµου.

Η πατρίδα του κεφάλαιου δεν είναι δική µας!

Ο πόλεµος είναι η συνέχιση της πολιτικής µε άλλα µέσα. Τα φούµαρα περί "υπεράσπισης" της "εδαφικής κυριαρχίας" είναι συνέχιση των ψεµάτων περί "διάσωσης" της Ελλάδας από τη χρεοκοπία µετά το 2010 ή για "τέλος των µνηµονίων µετά τον Αύγουστο του 2018".

Ειδικά τα τελευταία 8 µνηµονιακά χρόνια είδαµε ποια είναι αυτή η "πατρίδα" που έπρεπε να "διασωθεί" και που τώρα πρέπει να την υπερασπίσουµε µε το αίµα µας.
Ανήκει στους ντόπιους και ξένους τραπεζίτες και τους κεφαλαιοκράτες, "ανήκει στην ∆ύση" των ιµπεριαλιστών της ΕΕ και της Αμερικής .

Ανήκει στους καπιταλιστές που µας ξεζουμίζουν αλλά βγάζουν ανενόχλητοι τα λεφτά τους στο εξωτερικό και µετά µας λένε ότι οι τράπεζες δεν τους δίνουν νέα δάνεια και γι' αυτό µας κόβουν μισθούς και µας απολύουν.

Ανήκει στους χρυσοκάνθαρους του Κρατικού Μηχανισμού που θησαυρίζουν µε τις λαµογιές τους, την ίδια ώρα που οι φοιτητές στοιβάζονται στα κατάμεστααμφιθέατρα, οι µαθητές σαπίζουν µέσα στα ερειπωμένα σχολεία, οι άνεργοι ξεροσταλιάζουν στις ουρές του ΟΑΕ∆.

Ανήκει στην Αστυνομία, τους ∆ικαστές, τους Στρατιωτικούς που καταπιέζουν τη νεολαία, που τη χτυπούν, την καταδικάζουν µε ανύπαρκτα στοιχεία και τώρα την ετοιμάζουν για πόλεμο! Ανήκει στους φασίστες που την ίδια στιγμή που τάσσονται υπέρ του πολέμου, συνεχίζουν να τρομοκρατούν τους νέους και τους αγωνιστές, τους µετανάστες και, παρόλο αυτά, κυκλοφορούν ανενόχλητοι.

Όταν κατακτήσουμε την δική µας σοσιαλιστική πατρίδα των εργατών και των φτωχών λαϊκών μαζών, θα την υπερασπίσουμε!

∆εν έχουμε κανένα λόγο να "υπερασπίσουμε" τα συμφέροντα των καπιταλιστών, των τραπεζιτών και κρατούντων. ∆εν µπορούµε να σταματήσουμε το κοινωνικό σφαγείο και να αποτρέψουμε το πολεμικό σφαγείο, αν δεν ανατρέψουμε την εξουσία των αφεντικών, αν δεν καταλάβουμεεμείς οι ίδιοι την εξουσία στη χώρα, αν δεν αναδιοργανώσουμε την κοινωνία σύµφωνα µε τις δικές µας ανάγκες και επιθυµίες, δηλαδή σε σοσιαλιστικές βάσεις.

Γι' αυτό απαιτούµε:

Ειρήνη για τους λαούς και πόλεµο στους εχθρούς των λαών.

Ο εχθρός βρίσκεται πρώτα-πρώτα στην ίδια µας τη χώρα. Είναι οι Έλληνες καπιταλιστές, οι τραπεζίτες και το κράτος τους, το πολιτικό σύστηµα τους, τα κόµµατά και οι κυβερνήσεις τους. Είναι οι λυκοσυµµαχίες τους, το ΝΑΤΟ, το ∆ΝΤ και η ΕΕ. Όλοι αυτοί, αφού µας ήπιαν το "αίµα" εδώ και οκτώ χρόνια µε τις µειώσεις στους µισθούς και τις συντάξεις, την ελαστική εργασία, την ανεργία, τις απολύσεις, τις αυξήσεις των φόρων και την άγρια καταστολή, τώρα ετοιµάζονται να µας κάνουν "κρέας" για τα κανόνια τους.

Πρέπει ανατρέψουµε αυτούς και όχι να αλληλοεξοντωθούµε µε τα ταξικά µας αδέλφια, τους εργάτες στην Τουρκία, τη Μακεδονία, στην Μέση Ανατολή ή όπου αλλού.

Ελευθερία και όχι ταξική σκλαβιά.

Το µέλλον µας δεν είναι ο καπιταλισµός. Αυτό το παρακµασµένο σύστηµα γεννά µόνο κρίσεις, κοινωνικές καταστροφές και πόλεµο.

Το µέλλον µας είναι η επανάσταση και ο κοµµουνισµός. Είναι η κατάργηση της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης και του εξευτελισµού ανθρώπου από άνθρωπο. Είναι η συντριβή του αστικού κράτους, της αστυνοµίας και των αστικών ενόπλων δυνάµεων και των συνόρων. Για την αυτοάµυνα των εργατών ενάντια στη βία των αφεντικών και των φασιστών.

Ο κοµµουνισµός είτε θα είναι παγκόσµιος, είτε δεν θα υπάρξει.

Γι' αυτό παλεύουµε για την διεθνιστική ενότητα των εργατών, για την κοινή πάλη τους ενάντια στον ιµπεριαλισµό, τον εθνικισµό, τα αστικά κράτη και τα σύνορα. Για τη συντριβή τους. Για µία επαναστατική ∆ιεθνή οργάνωση των εργατών όλων των χωρών, για την 4η ∆ιεθνή.

Για τη Σοσιαλιστική Ομοσπονδία στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, την Ευρώπη και όλο τον κόσµο !

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
ΤΡΙΤΗ 1 ΜΑΪΟΥ 10.00π.μ. ΜΟΥΣΕΙΟ

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ

πηγή : http://eek.gr/index.php/announcements/5582-pr…

Εργατική Πρωτομαγιά ενάντια στον Ιμπεριαλισμό - τον Πόλεμο - την καπιταλιστική εκμετάλλευση: Τρίτη 1η Μάη, Μουσείο 11.00 πμ

Εργατική Πρωτομαγιά

ενάντια στον Ιμπεριαλισμό - τον Πόλεμο - την καπιταλιστική εκμετάλλευση

Τρίτη 1η Μάη, Μουσείο 11.00 πμ

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών)

πηγή : https://taksiki-antepithesi.espivblogs.net/ar…

Πρωτομαγιά: Το εργατικό κίνημα ή θα είναι κομμουνιστικό ή θα είναι χωρίς ψυχή

Ανακοίνωση ΚΕΔ

132 χρόνια από την εργατική εξέγερση στο Σικάγο και 50 χρόνια από το Μάη του 1968, η απανταχού αστική αντίδραση περηφανεύεται ότι έχει ξεμπερδέψει μια για πάντα με το φάντασμα του κομμουνισμού και με το εργατικό κίνημα ως απειλή για την ύπαρξή της. Είναι αλήθεια ότι το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα άντεξε στο ταρακούνημα της κρίσης του 2008, ενώ ο ελληνικός καπιταλισμός τη σκαπούλαρε φορτώνοντας τους υποτελείς του με 60 χρόνια διαρκή λιτότητα αφού πρώτα ξήλωσε τα ¾ του μεταπολεμικού κράτους πρόνοιας σκίζοντας το κοινωνικό συμβόλαιο στη μούρη των συνδικάτων που για δεκαετίες αποτελούσαν τον έναν από τους δύο πυλώνες του «ειρήνη και δουλειά θέλει η εργατιά».

Το γεγονός ότι οι παλιές δομές του εργατικού κινήματος δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν στην καπιταλιστική έφοδο, οφείλεται κυρίως στο ρόλο -κομπάρσου- του κοινωνικού εταίρου των αφεντικών, που έπαιζαν για δεκαετίες, σε μια συνθήκη που η καπιταλιστική διαχείριση είχε το περιθώριο να ενσωματώνει μερικά από τα αιτήματα των εκμεταλλευόμενων τάξεων και έτσι οι ρεφορμιστές και όλα τα ρετάλια της ταξικής συνεργασίας να επιβεβαιώνουν το «χρήσιμο» ρόλο τους. Τα «πανίσχυρα» συνδικάτα των πρώην ΔΕΚΟ, μπορούσαν να είναι τέτοια μόνο στα πλαίσια μιας ελεγχόμενης διαπραγμάτευσης επωφελούς για όλες τις πλευρές, αρκεί πάντα το αποτέλεσμα να είναι η ταξική ειρήνη και επουδενί να τίθεται σε δοκιμασία η καπιταλιστική αναπαραγωγή.

Από τη στιγμή που το κεφάλαιο και το ελληνικό κράτος αποφάσισε μονομερώς να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού αφαιρώντας από τα συνδικάτα το θεσμικό τους ρόλο (κατάργηση συλλογικών συμβάσεων κλπ) αποδείχτηκε περίτρανα η φούσκα του κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα χρόνια της κατεδάφισης των «κατακτήσεων ενός αιώνα» τα συνδικάτα δεν μπόρεσαν να δώσουν καμία ουσιαστική μάχη στους χώρους δουλειάς ούτε να περισώσουν κάτι από την τιμή του κλάδου.

Οι μάχες δόθηκαν στο δρόμο στην αρχική περίοδο της μνημονιακής αντίδρασης (2010-12) πολλές φορές με πολύωρες συγκρούσεις με τις τις δυνάμεις καταστολής αλλά με την εκκωφαντική απουσία του οργανωμένου εργατικού κινήματος της προηγούμενης εποχής. Το κενό τις περισσότερες φορές κάλυψαν αμφιλεγόμενα υποκείμενα όπως οι αγανακτισμένοι χωρίς κανένα ταξικό προσανατολισμό ή ακόμα χειρότερα δίνοντας στις κινητοποιήσεις έναν πατριωτικό και κάποιες φορές ανοιχτά εθνικιστικό χαρακτήρα. Σε αυτό το πεδίο περσόνες σαν τον Μίκη δίπλα στους μεσσίες της δραχμής και παραδίπλα σε μαινόμενους ηλίθιους που καλούσαν σε γουδιά και κρεμάλες για τους 300 της βουλής, ο αγώνας ενάντια στην αστική επίθεση μετατράπηκε σε ένα πανηγύρι φαντασιακής πατριωτικής ανάτασης. Η Αριστερά υποτάχθηκε εντελώς στο κατσαρολάσο των αγανακτισμένων αποδεχόμενη την ιδεολογική ηγεμονία του «λαός και Κολωνάκι ποτέ τους δεν ταιριάζουν μα όταν θέλουν δυο καρδιές λεφτά δε λογαριάζουν».

Ο Σύριζα ήταν το φυσικό επακόλουθο αυτού του κινηματικού συσχετισμού. Ενός μίγματος πατριωτικών αυταπατών, το προϊόν μιας συνειδητοποίησης της καπιταλιστικής επίθεσης ως εθνική τραγωδία που επιβάλλεται στη χώρα από έξωθεν δυνάμεις (Μέρκελ, Σόιμπλε, Εβραίοι, μασόνοι κλπ). Η αστική τάξη για ακόμα μια φορά βρέθηκε έξω από το στόχαστρο μέσα σε ένα νεφελώδες ιδεολογικό κομφούζιο. Οι ψεκασμένες ερμηνείες αποτέλεσαν μια βολική πλατφόρμα για να εκτονωθεί η μαζική δυσαρέσκεια με τουφεκιές στον αέρα. Δεδομένου οτι η κοινωνική ενέργεια δεν είναι απεριόριστη το αντιμνημονιακό κίνημα εξαντλήθηκε κάπου λίγο πριν τις εκλογές του 2012 αναμένοντας τη ρεβάνς του 2015 και την έλευση του Συριζα -και για ένα τμήμα της αντιμνημονιακής σούπας, την έλευση της Χρυσής Αυγής που ευτυχώς δεν ήρθε ποτέ ύστερα από μια μακριά και σκληρή αντιφασιστική μάχη από το 2012 μέχρι το 2014 (προ και μετά Φύσσα) ανακόπτοντας την ορμή της φασιστικής εναλλακτικής λαίλαπας.

Ο ξεδοντιασμένος Σύριζα αντιπροσωπεύοντας πλήρως τις αυταπάτες του αντιμνημονιακού συνονθυλεύματος, ήρθε στην κυβέρνηση για να αποδειχτεί και επί του πρακτέου όχι μόνο ότι η φορουματζίδικη νεορεφορμιστική Αριστερά δεν έχει να πει τίποτα περισσότερο από έναν πιο δίκαιο καπιταλισμό, αλλά κυρίως ότι ένα κίνημα χωρίς ταξικό και κομμουνιστικό προσανατολισμό (ναι ναι κομμουνιστικό καλά ακούσατε, λάτρεις του μέσου ιδεολογικού όρου) ήταν είναι και θα είναι βούτυρο στο ψωμί της αστικής αντεπανάστασης.

132 χρόνια από το Σικάγο, 50 χρόνια από το Μάη του 1968 και 8 χρόνια από τα μνημόνια, η ταξική πάλη συνεχίζεται ακόμα και αν το δικό μας στρατόπεδο έχει ξεμείνει από οράματα και εργαλεία για να παλέψει. Είναι αλήθεια ότι το εργατικό κίνημα είναι σε υποχώρηση. Αλλά αυτό οφείλεται κυρίως στο ότι ο κομμουνισμός είναι σε υποχώρηση. Οφείλεται στις ήττες που έχει δεχτεί η δική μας κοινωνική εναλλακτική λύση. Μια λύση που πήρε σάρκα και οστά στη σοσιαλιστική επανάσταση του 1917 όταν το επαναστατικό προλεταριάτο για πρώτη φορά έδινε υπόσταση στο όραμα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Κανένα εργατικό κίνημα δεν θα υπήρχε όπως το γνωρίσαμε τον 20ο αιώνα χωρίς τη νίκη των Μπολσεβίκων έναν αιώνα πριν. Η νικηφόρα επανάσταση και οι άλλες που ακολούθησαν έγιναν το υπόβαθρο για να μπορεί η εργατική τάξη της Δύσης δια των αντιπροσωπεύσεών της να διαπραγματεύεται με τα αφεντικά καλύτερους όρους αναπαραγωγής.

Οι συνδικαλιστές της Δύσης, τα τρεϊντ γιούνιονς του Εργατικού Κόμματος στην Αγγλία, τα γερμανικά συνδικάτα του SPD και παραδίπλα η γαλλική CGT και η ιταλική GCIL, για να μην αναφερθούμε στις πασκίτικες ΓΣΕΕ, δεν θα άξιζαν μια στο δυτικοευρωπαϊκό ταξικό τερέν χωρίς την κομμουνιστική απειλή, χωρίς τις πετυχημένες επαναστάσεις του 20ου αιώνα. Στο βαθμό που τα συνδικάτα αποκόπηκαν από αυτή την παράδοση, ξεχνώντας ότι οι κατακτήσεις του εργατικού κινήματος που αποτυπώθηκαν στο μεταπολεμικό κράτος πρόνοιας το χρωστάν εξολοκλήρου στις κομμουνιστικές επαναστάσεις, ελπίζοντας ότι μπορούν να επιβιώσουν απέναντι στα αφεντικά τους και χωρίς τον κομμουνισμό ή και πολλές φορές ξορκίζοντάς τον, έγιναν έρμαιο της αστικής αντεπανάστασης.

Αυτό ακριβώς ζούμε από τη δεκαετία του 90 και δώθε. Η κρίση του 2008 όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια αποκάλυψε τη γύμνια των συνδικαλιστικών εκπροσωπήσεων, ένα τσόφλι που πλέον δεν αξίζει να συντηρεί η αστική δημοκρατία. Aπώ δώ και στο εξής η αστική τάξη μπορεί να χτίζει τις κοινωνικές της συμμαχίες και να αντλεί κοινοβουλευτικές νομιμοποιήσεις, παρακάμπτοντας τις εργατικές διαμεσολαβήσεις και όλους τους λαθρεπιβάτες του επαναστατικού εργατικού κινήματος που επιβίωναν εξαντλώντας τα καύσιμα της ρώσικης επανάστασης, της αντιφασιστικής νίκης το 1945, της γιουγκοσλάβικης, της κινέζικης, της κουβανικής επανάστασης, των βιετγκόγκ και των άλλων επαναστατικών κινημάτων που έδωσαν τη μάχη με χιλιάδες νεκρούς διαμορφώνοντας έναν παγκόσμιο ταξικό συσχετισμό πάνω στον οποίο ο κάθε καραγκιόζης πασκίτης να παριστάνει το εκπρόσωπο του εργατικού κινήματος. Αυτό το εργατικό κίνημα έχει τελειώσει μια για πάντα μαζί με τις επιδοτήσεις της εργατικής εστίας και τα συνέδρια της ΓΣΕΕ και των ομοσπονδιών της σε πολυτελή ξενοδοχεία με συνέδρους σε συνδικαλιστική άδεια διαρκείας.

Η ταξική πάλη δεν μπορεί να υπάρχει όπως φαντάζονται τα αποκαΐδια του οικονομίστικου συνδικαλισμού και τα χαϊβάνια του αυθορμητισμού χωρίς όραμα, χωρίς την προοπτική μιας άλλης κοινωνίας. Η προοπτική αυτή είναι το οξυγόνο του εργατικού κινήματος, όπως και κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα κινητοποιείται από τον σχεδιασμό για το μέλλον. Και ο σχεδιασμός δεν μπορεί να τελειώνει στο ένα καλύτερο μεροκάματο όπως φαντάζεται ο κάθε τελειωμένος οικονομιστής που παριστάνει τον εκπρόσωπο της εργατικής τάξης.

Οι πνευματικοί ορίζοντες προφανώς διευρύνονται ή περιορίζονται από την έκβαση της πάλης. Όμως καμία ανασυγκρότηση του κινήματος δεν θα γίνει ακολουθώντας ξανά την ίδια διαδρομή ξεκινώντας πάλι από την αρχή σαν να μην έχει συμβεί τίποτα. Το παρελθόν βαραίνει στις ψυχές και τη συνείδηση των ζωντανών. Αποτελεί κεκτημένη συνείδηση της ανθρωπότητας. Αν νομίζει κανείς ότι θα μηδενίσει το ιστορικό ρολόι ξεκινώντας από την αφετηρία του αγώνα για το μεροκάματο, αν δεν είναι ηλίθιος είναι συνειδητός απατεώνας. Βεβαίως το έδαφος βρίσκεται στις μάχες του σήμερα, εκεί που ο καπιταλισμός σαν διεθνές σύστημα και σαν εθνικός κοινωνικός σχηματισμός επιδιώκει την αναπαραγωγή του. Εκεί που αναμετριέται με ότι απειλεί την ύπαρξή του. Όμως πάνω απ' αυτή την αναμέτρηση βαραίνει όλη η προηγούμενη ιστορία μαζί και οι ιδεολογικές της αφηγήσεις. Όσο οι υποτελείς ξεχνάνε τη δική τους ιστορία, πολύ περισσότερο όσο υιοθετούν την αφήγηση των αφεντικών τους, όσο αδυνατούν να ξεχωρίσουν ποιος είναι από δω και ποιος είναι από κει τότε η μια ήττα θα διαδέχεται την άλλη.

Τα παπαγαλάκια της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας μας καλούν να ξεχάσουμε την καταγωγή μας, να αφήσουμε στην πάντα το όραμα μιας άλλης κοινωνίας, να πιστέψουμε ότι κάθε τι που αμφισβητεί το νεοφιλελεύθερο δόγμα οδηγεί αναγκαστικά στον ολοκληρωτισμό και στην τραγωδία. Ότι ο ναζισμός είναι το δίδυμο αδελφάκι του κομουνισμού. Ότι όλα αυτά είναι μια ψύχωση που οδηγεί σε ανθρώπινες τραγωδίες και καταστροφές. Ξέρουν πολύ καλά ότι αν ξεχάσουμε την άλλη προοπτική τότε θα παίζουν χωρίς αντίπαλο. Ο ιδεολογικός ευνουχισμός θα είναι το ολοκληρωτικό τέλος του επαναστατικού προλεταριακού κινήματος αφού πρώτα θα έχει σπιλωθεί μια για πάντα στο μαζικό υποσυνείδητο.

Το εργατικό κίνημα γεννήθηκε και έζησε παράλληλα με την κομμουνιστική προοπτική, παράλληλα με την ιδέα ενός κόσμου χωρίς εκμετάλλευση, ενός κόσμου που θα βασιλεύει η δικαιοσύνη. Αυτός ο κόσμος πήρε σάρκα και οστά στον Οκτώβρη και ο Οκτώβρης έγινε πραγματικότητα χάρη στους αφιερωμένους σε αυτό το σκοπό επαναστάτες της εποχής. Χάρη στον αφρό του επαναστατικού προλεταριάτου, που τόσο πασχίζουν οι μηχανισμοί της αστικής προπαγάνδας να σπιλώσουν και να ξεριζώσουν από τη συλλογική μνήμη των καταπιεσμένων.

Το εργατικό κίνημα κατάντησε στα χέρια των οπαδών της ταξικής διευθέτησης να είναι ένα κίνημα που παζαρεύει το βαθμό εκμετάλλευσης χωρίς να αμφισβητεί τη συνθήκη. Αυτό ήταν το τίμημα της αποϊδεολογικοποίησής του και της ενσωμάτωσης στο πλαίσιο της αστικής διαπραγμάτευσης. Αυτό πληρώνει σήμερα ολόκληρη η εργατική τάξη, και αυτή που πίστεψε ότι θα έχει μια καλύτερη τύχη περιμένοντας τα ψίχουλα από τους εκμεταλλευτές της.

Η εργατική πρωτομαγιά υπάρχει μόνο σαν Κόκκινη Πρωτομαγιά, μόνο σαν κομμάτι της πάλης για την καταστροφή της καπιταλιστικής κοινωνίας. Για κάποιους μπορεί να είναι η γιορτή της εργατιάς και μόνο. Μια πρωτομαγιά με αυτό το νόημα μπορεί να τη γιορτάζει η πεθαμένη σοσιαλδημοκρατία και τα συνδικάτα φαντάσματα που σέρνει πίσω της. Μπορεί όμως να τη γιορτάζει και το φασιστικό κατακάθι αφού πρώτα μας ξεκαθαρίσει ότι μιλάει μόνο για τους Έλληνες εργάτες.

Κι όμως δεν έχουν ξεμπερδέψει με την Κόκκινη Πρωτομαγιά όσο η επανάσταση και ο κομμουνισμός συνεχίζει να εμπνέει εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους σε όλο τον πλανήτη. Όσο η Αυτοκρατορία τα βρίσκει σκούρα εκεί που επιχειρεί να επιβάλει εκ νέου την ηγεμονία της. Εκεί που αποκαλύπτεται η δομική της αδυναμία να αναπαραχθεί ένα κοινωνικό σύστημα που παρακμάζει και συνεχίζει να ζει τρώγοντας τις σάρκες του.

Όσο όμως δεν ανατρέπεται θα απειλεί να πάρει στον τάφο ολόκληρη την ανθρωπότητα. Γι' αυτό και πρέπει να ηττηθεί στα ανοιχτά μέτωπα που ο υπαρκτός ιμπεριαλισμός ζητάει κι άλλο αίμα για να παρατείνει την ύπαρξη του. Στη Βενεζουέλα, στην Βόρεια Κορέα, στη Συρία, στη Βραζιλία, στο Ντονμπάς, στην Υεμένη, στη Νικαράγουα, και όπου επιχειρεί να βάλει τάξη στον παγκόσμιο χάρτη. Σε αυτές τις μάχες δεν είμαστε ουδέτεροι. Ξέρουμε ότι ο θεματοφύλακας του παγκόσμιου καπιταλισμού έχει έδρα την Ουάσιγκτον, έχει ονοματεπώνυμο και πρέπει να τσακιστεί χωρίς δεύτερες σκέψεις, όπως έπρεπε να καταρρεύσει η δουλοκτητική Ρώμη και οι απολυταρχίες τον 19ο αιώνα. Η Αυτοκρατορία είναι ο βασικός πυλώνας της αστικής αντεπανάστασης, είναι ο νεκροθάφτης κάθε απελευθερωτικής κίνησης. Είναι ο εγγυητής του καπιταλισμού του 21ου αιώνα. Είναι το Τhere Ιs Νo Αlternative. Ο εντοπισμός του βασικού αντιπάλου έχει ύψιστη σημασία για την προλεταριακή αντεπίθεση, για την ολική κομμουνιστική επαναφορά.

Όπως και το 1914 έτσι και τώρα ο κίνδυνος του αποπροσανατολισμού του δικού μας στρατοπέδου είναι τεράστιος, πολύ περισσότερο όταν είναι ήδη φορτωμένο με μια ιστορική ήττα. Ο ταξικός προσανατολισμός του εργατικού κινήματος πριν 100 χρόνια έγινε σμπαράλια όταν το τότε εργατικό κίνημα διαμέσου των εκπροσωπήσεών του αποφάσισε να συρθεί πίσω από την αστική του τάξη στον πρώτο ιμπεριαλιστικό παγκόσμιο πόλεμο. Το εργατικό κίνημα συνέχισε να υπάρχει στο μεσοπόλεμο όταν ένα μέρος του χάραξε τις διαχωριστικές ταξικές γραμμές πάνω στη στάση στον πόλεμο και όχι στην διαφύλαξη του μεροκάματου του Γερμανού ή του Άγγλου εργάτη. Στον 2ο παγκόσμιο η ταξική γραμμή ήταν η συντριβή του φασισμού ως το προκεχωρημένο φυλάκιο της παγκόσμιας αστικής αντεπανάστασης. Αυτή η νίκη οδήγησε στις μεταπολεμικές επαναστάσεις και στην αναζωογόνηση του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Όσοι κρύφτηκαν πίσω από το μεροκομματάκι του τάδε ή δείνα εργάτη αδιαφορώντας για τη μεγάλη μάχη, δεν είχαν κανένα πρόβλημα να τους το εξασφαλίσει ο Μουσολίνι στην Ιταλία, ο Χίτλερ στην Γερμανία, το Νιου Ντιλ στις ΗΠΑ και ο σιωνισμός στα ισραηλινά κιμπούτς μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Αυτό του είδος εργατικού κινήματος όχι μόνο δεν μας ενδιαφέρει, αλλά είναι ένα κίνημα εχθρικό σε κάθε κοινωνική απελευθέρωση.

Για ποιο εργατικό κίνημα μιλάμε όταν τα μεγάλα αφεντικά του πλανήτη μπορούν να ρίχνουν τους τόμαχοκ όπου τους καπνίσει δίνοντας ένα σαφές και ξεκάθαρο μήνυμα σε κάθε τι που απειλεί την μονοκρατορία τους, και κάποιοι συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα παριστάνοντας ότι δεν είναι με κανέναν; Όποιος δεν καταλαβαίνει ποια είναι η νέα Ρώμη, ποιος είναι ο εγγυητής της παγκόσμιας καπιταλιστικής συνθήκης, δεν έχει να δώσει τίποτα στην κομμουνιστική επαναφορά, ούτε πρόκειται να εμπνεύσει καμία ταξική αντεπίθεση.

132 χρόνια από το Σικάγο ο ταξικός αγώνας συνεχίζεται. Για τη συντριβή της Αυτοκρατορίας στη Συρία, για τη νίκη του συριακού στρατού, της Χεζμπολάχ και των δυνάμεων που τους υποστηρίζουν. Στο Ντονμπάς της Ουκρανίας για την ήττα των νατοϊκών και φασιστικών δυνάμεων του Κιέβου, στην Ασία για την υπεράσπιση της ύπαρξης της Βόρειας Κορέας ενάντια στις απειλές της γκακστερικής ιμπεριαλιστικής συμμαχίας που θεωρεί ότι έχει το μονοπώλιο της χρήσης βίας σε όλο τον πλανήτη, για τη νίκη των Χούτι στην Υεμένη ενάντια στους συνεχείς βομβαρδισμούς των Σαούντ υπό τη διαρκή υποστήριξη του αμερικανοαγγλογαλλικού άξονα. Για τη νίκη της παλαιστινιακής ιντιφάντα ενάντια στο ρατσιστικό κράτος μπάτσο στην περιοχή που λέγεται Ισραήλ. Για την υπεράσπιση των ανεξάρτητων κυβερνήσεων στη Λατινική Αμερική που βρίσκονται στο στόχαστρο των πραξικοπηματιών της ντόπιας αστικής τάξης με την υποστήριξη φυσικά του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Ο αγώνας συνεχίζεται στην καρδιά των μητροπόλεων, ειδικά εκεί που η αστική «δημοκρατία» μεταμορφώνεται σε ένα καθεστώς διαρκούς εξαίρεσης ενάντια στους αγωνιζόμενους, τους μετανάστες, τους πρόσφυγες, τους μαύρους, τους ξένους, τους διαφορετικούς. Εκεί που κατεδαφίζονται οι κοινωνικές κατακτήσεις και η εργατική τάξη καταδικάζεται σε ένα καθεστώς διαρκούς λιτότητας και ανασφάλειας. Εκεί που οι συνειδητές ναρκοπολιτικές και οι παρακρατικές οικονομικές μαφίες γίνονται το όχημα για μια διαρκή κατάσταση εμφυλίου μέσα στις προλεταριακές γειτονιές των μητροπόλεων, σε ένα πόλεμο όλων εναντίον όλων με στόχο την ψυχική εξουθένωση και αποχαύνωση του νέου προλεταριάτου, και τη στρατολόγηση ενός κομματιού του στις πραιτοριανές φρουρές της αστικής αντεπανάστασης.

Εκεί είναι η ελπίδα του εργατικού κινήματος να ανακτήσει την ταξική του περηφάνια. Εκεί θα θα ξαναβρεί και τη σημαία του. Την κόκκινη σημαία της επανάστασης και του κομμουνισμού. Εκεί θα ξαναβρεί και την ψυχή του.

• Όλοι στις πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις
• Προσυγκέντρωση της ΚΕΔ, Τρίτη 1η Μάη, Μουσείο 11 π.μ.

Κομμουνιστική Επαναστατική Δράση ★ Avantgarde

πηγή : https://avantgarde2009.wordpress.com/2018/04/…

Δεν πολεμάμε για τις πατρίδες σας, δεν κάνουμε ειρήνη με τα αφεντικά μας - Όλοι/ες στις πρωτομαγιάτικες ανεξάρτητες συγκεντρώσεις

Άλλη μία Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να στέκονται πάνω στα αποκαΐδια των δικαιωμάτων και των κατακτήσεων 150 χρόνων, που σάρωσε η πολιτική του Κεφαλαίου σε κρίση και των κυβερνήσεών του σε συνεργασία με τον γραφειοκρατικό κρατικό επίσημο συνδικαλισμό που παρακολούθησε ατάραχος.

Στην Ελλάδα μόνο, το αποτέλεσμα 9 χρόνων καπιταλιστικής κρίσης κάτω από κυβερνήσεις της δεξιάς και της αριστεράς, έχει φέρει την πραγματική ανεργία στα όρια του 30% του πληθυσμού, έχει εξαφανίσει κάθε μορφή κοινωνικής προστασίας, έχει καταστήσει τις συλλογικές και τις κλαδικές συμβάσεις σε μαύρο αστείο και έχει συρρικνώσει συνολικά το εισόδημα των εργαζομένων στο μισό.

Όμως αυτή η Πρωτομαγιά, βρίσκει επίσης την εργατική τάξη να εγκαλείται επίσης από τις παράφωνες σειρήνες του μιλιταρισμού, του πατριωτισμού και του εθνικισμού. Πότε προκειμένου να υπερασπιστεί την ακραία επιθετική πολιτική της Ελλάδας απέναντι στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, πότε προκειμένου να στηρίξει την ελληνική επιθετικότητα στο Αιγαίο, η εργατική τάξη δέχεται έναν βομβαρδισμό ψευδών και στρεβλών πληροφοριών που απαιτούν από αυτήν να σταθεί στο πλευρό του ελληνικού κράτους και του ελληνικού κεφαλαίου απέναντι στον «εξωτερικό εχθρό».

Την ίδια ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες αδέρφια μας πρόσφυγες ζουν εγκλωβισμένοι σε στρατόπεδα και στα νησιά, τα αφεντικά μας καλούν να στραφούμε ενάντια και σε άλλους φτωχούς ανθρώπους, σε συναδέλφους πέρα από τα σύνορα της ελληνικής επικράτειας.

Ήρθε ο καιρός οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες να απαντήσουμε στον ελληνικό καπιταλισμό ότι κανέναν «εξωτερικό εχθρό» δεν έχουμε, γιατί εμείς είμαστε ο εσωτερικός εχθρός.

Ήρθε ο καιρός να συγκροτήσουμε μια μεγάλη κοινωνική συνομοσπονδία των καταπιεζόμενων, των εργαζόμενων, των ανέργων, των προσφύγων, των γυναικών, των LGBT ατόμων, που θα απαντήσει συλλογικά στις αντιδραστικές πολιτικές του Κεφαλαίου και θα διεκδικήσει όλα τα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα που μας ανήκουν.

Για να σταματήσουμε τον αντιανθρωπιστικό κατήφορο στον οποίον οδηγεί το Κεφάλαιο τον κόσμο μας. Για να φτιάξουμε έναν κόσμο διαφορετικό, ελευθερίας, ισότητας και δικαιοσύνης.

Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί στις πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις:

ΑΘΗΝΑ, 11 πμ. Μουσείο
ΠΑΤΡΑ, 10 πμ. Παράρτημα
ΧΑΝΙΑ, 12 πμ. Πλ. Αγοράς

-ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ
-ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ, ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΣ
-ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΣΤΟΛΗΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ
-ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ ΣΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
-ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

πηγή : http://rocinante.gr/den-polemame-gia-tis-patr…

Πρωτομαγιά 2018: Ενάντια στη φτώχεια, τον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον ρατσισμό Αλληλεγγύη - Διεθνισμός

«

Όσο σου λείπει το ψωμί, τόσο σε ταΐζουν με έθνος και φυλή» έλεγε εκείνο το παλιό σύνθημα που αποδεικνύεται διαχρονικό. Γιατί σήμερα, όπου η «μνημονιακή εξαίρεση» έχει γίνει ο νέος κανόνας, επιστρέφουν δριμύτερα τα φαντάσματα του εθνικισμού, της πατριδοκαπηλίας και του ρατσισμού. Όσο περισσότερο δεν «βγαίνουμε» με τους μισθούς και τα επιδόματα της εξαθλίωσης, τόσο θέλουν να μας «βάλουν» στο αυτοκαταστροφικό τέλμα του μίσους για τον «ξένο», είτε εκτός είτε εντός των συνόρων. Την ώρα που η μαζική φτώχεια και ανεργία συνιστούν την «απαραβίαστη» συνθήκη για την ελληνική κοινωνία, οι «από πάνω» θέλουν (για μία ακόμα φορά) θέλουν να προκαλέσουν τον πόλεμο μεταξύ των «από κάτω». Δεν πρέπει να τους αφήσουμε!

Πιάνουμε το κόκκινο νήμα του Σικάγο (στο οποίο, υπενθυμίζουμε πρωταγωνίστησαν μετανάστες) και των καλύτερων παραδόσεων του εργατικού κινήματος. Ένα νήμα αδιάλλακτα ταξικό και ανυποχώρητα διεθνιστικό. Οι δικοί μας αντίπαλοι είναι στην ιδία μας τη χώρα: εργοδοσία, κυβέρνηση, κόμματα του Μμημονίου, φασίστες. Οργανωνόμαστε και παλεύουμε για να ανασυγκροτηθούν οι δυνάμεις της εργασίας, για να αντεπιτεθούν τα κινήματα, για να γίνει ξανά ισχυρό το πρόταγμα της χειραφέτησης και της δικαιοσύνης. Για να γίνει και πάλι το «Προλετάριοι όλων των χώρων ενωθείτε!» η βάση ενός προγράμματος ανατροπής και μετασχηματισμού.

Όλες και όλοι στην πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση, Μουσείο 11:00πμ.

Ανασύνθεση - ΟΝΡΑ

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

Δικτύωση για τη Ριζοσπαστική Αριστερά

πηγή : http://www.diktio.org/node/1370