Σάββατο 14 Απριλίου 2018 στις 12.00
Πορεία αλληλεγγύης της καμπάνιας υποθέσεων μεταναστών από Π.Ράλλη και Μόρια
ΓΙΑ ΤΟΥΣ 8 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ Π. ΡΑΛΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 35 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ
Με πρωτοβουλία του Συντονισμού συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στα κέντρα κράτησης (ΣΣΑΕΚΚ) καλέστηκε ανοιχτή συνέλευση όπου συμφωνήθηκε το παρακάτω πλάνο δράσεων σχετικά με τις υποθέσεις των 8 και των 35 διωκόμενων μεταναστών από Πέτρου Ράλλη και Μόρια
- 14/4 12:00 :: ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ (Μοναστηράκι)
- 20/4 9:00 :: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ για τους 35 (Χίος)
- 21/4 11:00 :: ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ & ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΞΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ (εκκίνηση από Π.Άρεως)
- 27/4 9:00 :: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ για τους 8 (Λουκάρεως)
στις 10/4 καλούμε ανοιχτή συνέλευση για τα διαδικαστικά των παραπάνω δράσεων
κάλεσμα :Συντονισμός συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στα κέντρα κράτησης (ΣΣΑΕΚΚ)
επικοινωνία :https://ssaekk.espivblogs.net/
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ!
Στις 31 Μαΐου 2017, στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής, γνωστή ως Πέτρου Ράλλη, 8 μετανάστες συλλαμβάνονται ύστερα από επίθεση που δέχτηκαν από τους δεσμοφύλακες μέσα στα κελιά τους. Η αφορμή για την επίθεση ήταν πως οι μετανάστες ζητούσαν να επικοινωνήσουν με τον διευθυντή ώστε να ενημερωθούν για την εξέλιξη της κράτησης τους, όντας ήδη 8 έως 10 μήνες κρατούμενοι. Η απάντηση στο απλό αυτό αίτημα ήταν να τους ξυλοφορτώσουν άγρια, με αποτέλεσμα να μεταφερθούν και οι οχτώ στο νοσοκομείο με ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα χέρια. Στη συνέχεια, για τη συγκάλυψη του ξυλοδαρμού, στήθηκε αμέσως δικογραφία εναντίον τους. Μια αντανακλαστική κίνηση στην οποία πάντα καταφεύγουν οι βασανιστές όταν θέλουν να δικαιολογήσουν τη βία τους.
Οι λόγοι για τους οποίους οι έγκλειστοι μετανάστες διαμαρτύρονταν δεν είναι απλώς πως βρίσκονται στα κελιά της Πέτρου Ράλλη χωρίς να έχουν τελέσει κανένα ποινικό αδίκημα (πέραν της έλλειψης εγγράφων) αλλά το ότι βρίσκονται φυλακισμένοι για πολλούς μήνες μέσα σε ένα τελείως αόριστο πλαίσιο κράτησης. Στην Πέτρου Ράλλη, όπως και όλα τα κέντρα κράτησης, ο έγκλειστος δεν ξέρει και δεν ενημερώνεται για πόσο καιρό θα κρατείται. Έτσι, ξυπνάει κάθε πρωί με την ελπίδα ότι θα ελευθερωθεί, και κοιμάται κάθε βράδυ με το βάρος άλλης μιας μέρας στο κλουβί, κάτι που μόνο ως βασανιστήριο μπορεί να νοηθεί. Όταν απέναντι στη μεταχείριση αυτή, οι έγκλειστοι/ες μετανάστες/ριες τολμούν να προβούν στην ελάχιστη διαμαρτυρία η απάντηση του κράτους είναι βίαιη, οργανωμένη και προμελετημένη.
Μέσα στην στημένη δικογραφία εναντίον τους περιέχεται πως υπήρξε «κλιμάκωση της έντασης», πως οι κρατούμενοι «προσπάθησαν να αποδράσουν χτυπώντας συντονισμένα την κεντρική πόρτα της πτέρυγας για να τη σπάσουν» και ότι δήθεν, στην προσπάθεια τους να τραπούν σε φυγή «γλίστρησαν και χτύπησαν μόνοι τους». Αυτό που έγινε στην πραγματικότητα είναι ότι οι μπάτσοι απρόκλητα εισέβαλαν στα κελιά και ξυλοκόπησαν όποιον βρήκαν μπροστά τους ενώ οι μετανάστες χτυπούσαν την πόρτα της πτέρυγας ζητώντας να δούνε τον διευθυντή και να ενημερωθούν για τον χρόνο της κράτησης τους.
Αν και στην συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει βίντεο, που καταδεικνύει τον τρόπο «διαχείρισης» των μεταναστών με τη χρήση βίας, οι ανθρωποφύλακες έχουν το θράσος να υποστηρίζουν το ακριβώς αντίθετο και η εισαγγελική αρχή να υιοθετεί αυτά τα ψέματα. Το γεγονός αυτό δεν μας εκπλήσσει, απλά επιβεβαιώνει ότι οι κάμερες, όπως και όλα τα μέσα παρακολούθησης, εξυπηρετούν μονάχα τους σκοπούς αυτών που τα χειρίζονται, της εξουσίας και των παρατρεχάμενών της.
Το ίδιο καλοκαίρι, οι ίδιες σκηνές βίας επαναλαμβάνονται στο κέντρο κράτησης της Μόρια στη Λέσβο. Μετά από μια σειρά από κινητοποιήσεις που λήγουν με την εξέγερση στις 18 Ιουλίου 2017 από τους/τις έγλειστους/ες μετανάστες/στριες, οι ανθρωποφύλακες ορμούν, ξυλοφορτώνουν και συλλαμβάνουν 35 μετανάστες στο σωρό.
Η δικογραφία τους στήθηκε χρησιμοποιώντας επίσης το κακούργημα της στάσης κρατουμένου και τους απειλεί με πολυετή ποινική κράτηση. Τα κοινά σημεία των δύο υποθέσεων δεν εμπίπτουν μόνο στην ποινική δίωξη που ασκείται με την σχεδόν ταυτόχρονη σύλληψη τους. Tόσο οι 8 όσο και οι 35, βρίσκονταν διοικητικά κρατούμενοι, σε άθλιες συνθήκες χωρίς δυνατότητα ενημέρωσης για τη διάρκεια του εγκλεισμού τους, και έγιναν οι δέκτες της βίαιης κατασταλτικής πρακτικής του κράτους με την ίδια κεντρική πολιτική απόφαση.
Παρά το όποιο φιλανθρωπικό προσωπείο προσπαθεί το κράτος, είτε με αριστερή είτε με δεξιά διαχείριση, να προβάλει προς την κοινωνία, η διαχείριση των μεταναστριών-ων γίνεται με ένα ευρύ φάσμα κατασταλτικών πρακτικών που εφαρμόζονται από τις φυλακές-νησιά μέχρι και τα κέντρα στην ενδοχώρα. Άθλιες συνθήκες διαβίωσης, απομόνωση και εξαφάνιση από τη σφαίρα του ορατού, κράτηση που κανείς δεν ξέρει το τέλος της, καθημερινοί βασανισμοί και ξυλοδαρμοί για ασήμαντη αφορμή, δικογραφίες και φυλακίσεις για παραδειγματισμό. Η Πέτρου Ράλλη, ως Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής αποτελεί κομβικό σημείο στο σχεδιασμό και στην εφαρμογή της επίσημης μεταναστευτικής πολιτικής και οι συνθήκες εγκλεισμού που επικρατούν εκεί μπορούν κάλλιστα να αποτελέσουν πρότυπο για τη «διαχείριση» όλων των μεταναστών. Το βασικό απρόβλεπτο εμπόδιο σε αυτά τα σχέδια είναι οι αντιδράσεις κυρίως από τους ίδιους τους κρατούμενους, που θα θελήσουν να αντισταθούν στην αναίτια κράτηση τους.
Είναι κρίσιμο η έκβαση αυτού του αγώνα να μην καταρρακώσει για ακόμη μία φορά την αντίσταση εντός των τειχών. Ένα δυνατό κίνημα αλληλεγγύης μπορεί να αφήσει παρακαταθήκη που δε θα σβηστεί τόσο εύκολα και θα αποτελέσει έναυσμα για αιχμηρότερους αγώνες.
Γιατί απέναντι σε οποιονδήποτε εγκλεισμό, ακόμα και σε αυτόν με το πιο ανθρωπιστικό προσωπείο, η αντίσταση, από την πιο μικρή καθημερινή πράξη μέχρι την πιο βίαιη εξέγερση, δεν είναι ούτε νόμιμη ούτε παράνομη, είναι απλά δίκαιη.
Όσο μετανάστες και μετανάστριες στοιβάζονται σε κελιά και σε κέντρα κράτησης, εμείς θα προσπαθούμε να εφευρίσκουμε τρόπους να στεκόμαστε δίπλα τους.
Όσο άνθρωποι διαχωρίζονται με βάση τα έγγραφα που βρίσκονται στην τσέπη τους ή τη χώρα προέλευσής τους, εμείς θα φωνάζουμε ότι τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα της γης και θα κάνουμε ο,τι νομίζουμε για να τις εξαλείψουμε.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 8 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ Π. ΡΑΛΛΗ
ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ 35 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ
Συντονισμός συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στα κέντρα κράτησης (ΣΣΑΕΚΚ)
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ & ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ
Μετά από εκδήλωση και κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση από τον Συντονισμό Συλλογικοτήτων και Ατόμων Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης (ΣΣΑΕΚΚ), συλλογικότητες, στέκια και καταλήψεις από περιοχές της δυτικής Αθήνα και τον Πειραιά, συμφωνόντας με το πλαίσιο και τα χαρακτηριστικά της διαδικασίας και των προτάσεων, αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε στις δράσεις αλληλεγγύης στους διωκόμενους μετανάστες της Μόριας και της Πέτρου Ράλλη που πρότεινε ο ΣΣΑΕΚΚ και να καλέσουμε την διαδήλωση στις 14/4 και την μοτοπορεία στις 21/4. Ακολουθεί το κείμενο καλέσματος των συλλογικοτήτων μας:
Για την καταστολή των «αόρατων» στα κολαστήρια της «ελληνικής φιλοξενίας»
Τα κολαστήρια της Μόριας στη Λέσβο και της Πέτρου Ράλλη στην Αθήνα αποτελούν δύο από τους βασικότερους «ναούς» των αντιμεταναστευτικών δογμάτων. Πυλώνες και υποδείγματα της κατασταλτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους, των διαρκώς αυξανόμενων αριθμητικά τόπων εξαίρεσης και αορατότητας για τους μετανάστες και τις μετανάστριες: στρατόπεδα «φιλοξενίας», κέντρα κράτησης, προαναχωρησιακά κέντρα απελάσεων.
Το κολαστήριο της Πέτρου Ράλλη («Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής») έχει εδώ και 15 χρόνια την πρωτοκαθεδρία στον εγκλεισμό και τις απελάσεις μεταναστ(ρι)ών στην Αθήνα, με όλη τη δέουσα βαρβαρότητα του «πολιτισμένου» δυτικού κόσμου: σκοτεινά κελιά όπου στοιβάζονται υπεράριθμοι κρατούμενοι/ες δίχως προαυλισμό και είδη υγιεινής, χωρίς καμία ενημέρωση για τα όποια (ελάχιστα) δικαιώματά τους, για την τύχη των αιτήσεών τους και το διάστημα κράτησής τους.
Η κατάσταση που επικρατεί στο συγκεκριμένο κολαστήριο αποτυπώνεται στην περίπτωση 8 μεταναστών, που πριν από ένα χρόνο δέχτηκαν την αστυνομική «περιποίηση» και στη συνέχεια διώχθηκαν δικαστικά. Πιο συγκεκριμένα, στις 31/5/2017, μπάτσοι-δεσμοφύλακες εισέβαλαν απρόκλητα στα κελιά και ξυλοκόπησαν 8 μετανάστες, οι οποίοι το μόνο που ζητούσαν ήταν να ενημερωθούν από τη διεύθυνση για τις υποθέσεις τους, έχοντας ήδη συμπληρώσει 8 έως 10 μήνες διοικητικής κράτησης. Διοικητική κράτηση σημαίνει να είσαι κρατούμενος έως και 18 μήνες (βάσει της ελληνικής νομοθεσίας που μαζί με την ιταλική είναι οι σκληρότερες στην ΕΕ), χωρίς κάποιο λόγο ή κατηγορία, απλά και μόνο επειδή είσαι «χωρίς χαρτιά» (δηλαδή χωρίς κρατικά έγγραφα νόμιμης διαμονής στη χώρα). Κατά τα γνωστά αστυνομικά ήθη, οι έγκλειστοι αποκόμισαν σπασμένα χέρια και κεφάλια από τους ανθρωποφύλακες-βασανιστές τους. Για να συγκαλυφθεί η ωμή βία που ασκήθηκε, στήθηκε δικογραφία εναντίον των μεταναστών για «στάση», «οπλοκατοχή» και «επικίνδυνες σωματικές βλάβες» κατά των αστυνομικών, ενώ η «επεξήγηση» για τους σοβαρούς τραυματισμούς τους είναι ότι προήλθαν από «γλιστρήματα». Για να ολοκληρωθεί το εκδικητικό έργο των διωκτικών αρχών, οι 8 κατηγορούμενοι «στασιαστές» προφυλακίστηκαν βάσει των στημένων κατηγοριών και διασκορπίστηκαν σε φυλακές όλης της επικράτειας, με σκοπό την απομόνωσή τους και τη στέρηση της δυνατότητας άμεσης επικοινωνίας τους με δικηγόρο. Η δίκη τους έχει οριστεί στις 27/4 στο Εφετείο Αθηνών.
Το κολαστήριο της Μόριας αποτελεί υπόδειγμα ενός παραμεθοριακού τόπου εξαίρεσης για τους μετανάστες και τις μετανάστριες που φτάνουν στις ελληνικές ακτές. Μια κρατική δομή μαζικής ομηρίας και γκετοποίησης ανθρώπων «χωρίς χαρτιά» και κυρίως όσων φακελώνονται στις «υπηρεσίες υποδοχής» ως «ανάξιοι/ες» παροχής ασύλου. Ένας χώρος συγκέντρωσης και αποθήκευσης «απόβλητων» που τους έχει στερηθεί όχι μόνο το παρόν αλλά και οποιοδήποτε μέλλον διαμέσου της μόνιμης απειλής της απέλασης. Με τις πλέον άθλιες συνθήκες αιχμαλωσίας, με υποσιτισμένους και απεγνωσμένους ανθρώπους, εκτεθειμένους όχι μόνο στη βαρβαρότητα της κρατικής καταστολής αλλά και στα ίδια τους τα όρια. Χαρακτηριστικοί οι 5 θάνατοι από κρύο τον περσινό χειμώνα, σε σύνολο 14 θανάτων μέσα σε 2,5 χρόνια και οι δεκάδες απόπειρες αυτοκτονίας.
Σε έναν τόπο εξαίρεσης κάθε μορφή αντίστασης και κάθε φωνή διαμαρτυρίας βρίσκεται αντιμέτωπη με την ωμότητα της εξουσίας. Το περασμένο καλοκαίρι, στις 18/7/17, εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες στο κέντρο κράτησης της Μόριας βίωσαν τη «ζεστή φιλοξενία» του ελληνικού κράτους και της αριστερής του διαχείρισης. Μετά από διαδοχικές διαμαρτυρίες και δυναμικές κινητοποιήσεις για τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στις αιτήσεις ασύλου καθώς και για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους, οι δυνάμεις καταστολής εισέβαλαν στο κέντρο ξυλοκοπώντας εκατοντάδες και συλλαμβάνοντας στον σωρό δεκάδες άτομα, με έναν συλληφθέντα μετανάστη στα όρια του θανάτου από τα χτυπήματα. Συνολικά, αποδόθηκαν -με τη συνήθη αξιοπιστία της λοταρίας εκ μέρους των ελληνικών αρχών- κατασκευασμένες κατηγορίες για κακουργηματικές πράξεις σε 35 μετανάστες, 30 εκ των οποίων προφυλακίστηκαν επίσης σε διαφορετικές φυλακές, γιατί τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για τη θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους εναντίον τους (οι επικράτειες του ελληνικού και του ιταλικού κράτους συνιστούν τα μεγαλύτερα συνοριακά στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ε.Ε.). Λίγο καιρό αργότερα, κατασκευάστηκε μια ακόμα δικογραφία για 10 επιπλέον μετανάστες, που διώκονται με πανομοιότυπη μεθόδευση για ταραχές που είχαν ξεσπάσει στη Μόρια στις 10/7/17 με αφορμή την προσπάθεια απέλασης ενός μετανάστη από την Αϊτή. Μέχρι και σήμερα, οι ομαδικές διώξεις μεταναστών συνεχίζονται ακατάπαυστα, με πιο πρόσφατες τις 8 συλλήψεις για τις ταραχές που έλαβαν χώρα στις 14/3/18 στο κέντρο κράτησης της Μόριας, μετά από απόπειρα αυτοκτονίας ενός 19χρονου Σύρου.
Οι δίκες των 35 και των 10 έχουν οριστεί για τις 20/4 και 11/5 αντίστοιχα, στο μικτό ορκωτό δικαστήριο της Χίου αντί στη Λέσβο, σε μια εξόφθαλμη κίνηση πολιτικής σκοπιμότητας. Η μεταφορά έδρας της δίκης από τον τόπο του δήθεν αδικήματος σε ένα άλλο νησί (χωρίς μάλιστα κάποια νομική αιτιολόγηση) κάνει ουσιαστικά απαγορευτική τη διεξαγωγή της δίκης για την πλευρά των διωκόμενων μεταναστών, τόσο για τους ίδιους τους κατηγορούμενους όσο και για τους δικηγόρους, τους μάρτυρες υπεράσπισής τους (κάποιοι εκ των οποίων είναι επίσης μετανάστες και έχουν απαγόρευση εξόδου από τη Λέσβο) και τους αλληλέγγυους/ες.
Να σημειωθεί ότι στη Μυτιλήνη, στο έργο του ελληνικού κράτους -πέραν των ντόπιων φασιστών- συνδράμει και η τοπική δημοτική αρχή, η οποία σε μια «συγκαλυμμένη» αντιμεταναστευτική διακήρυξη κάλεσε στις 20/11/17 «γενική απεργία», σε συνεργασία με τα αφεντικά και το Εμπορικό Επιμελητήριο της πόλης, ξεφτιλίζοντας την έννοια της απεργίας. Η εν λόγω συγκέντρωση έγινε στην πλατεία Σαπφούς, εκεί όπου για ένα μήνα μετανάστες και μετανάστριες έδιναν αγώνα, παραμένοντας για μέρες ορατοί/ές στον δημόσιο χώρο, διεκδικώντας το «άνοιγμα» των νησιών και τον απεγκλωβισμό τους από αυτά. Μια κινητοποίηση που συνοδεύτηκε από κατάληψη των τοπικών γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ από δεκάδες μετανάστ(ρι)ες και αλληλέγγυους/ες.
Η βία και οι διώξεις που ασκήθηκαν στους μετανάστες της Πέτρου Ράλλη και της Μόριας συνιστούν παραδειγματική τιμωρία για όλους εκείνους και εκείνες που τολμούν να αμφισβητήσουν τη μεταχείριση που τους επιφυλάσσει ο «ευρωπαϊκός παράδεισος». Αποτελούν ένα κατασταλτικό μήνυμα για το τι τους περιμένει αν επιχειρήσουν να βγουν από το καθεστώς της αορατότητας που τους έχει επιβληθεί, αν αμφισβητήσουν τη θέση που τους υπαγορεύεται, αυτή των απόβλητων, των περιττών, ζωές χωρίς καμία αξία και σημασία. Γιατί η φιγούρα του μετανάστη και της μετανάστριας πρέπει να ταιριάζει με τις κυρίαρχες αφηγήσεις. Οφείλουν να είναι οι άποροι που περιφέρονται άβουλοι και δυστυχείς, οι για πάντα ξένοι και ξένες, οι «άλλοι» και «άλλες» και έτσι πρέπει να παραμένουν, παθητικοί, πειθήνιες, ανύπαρκτοι. Η κρατική πολιτική δηλώνει με σαφήνεια ότι οι διαμαρτυρίες, οι κινήσεις αντίστασης, οι εξεγέρσεις των μεταναστ(ρι)ών θα καταστέλλονται άγρια εν τη γενέσει τους, για παραδειγματισμό όχι μόνο των ίδιων αλλά και των «ντόπιων», για να ξέρουμε όλοι και όλες τι μας περιμένει αν σηκώσουμε κεφάλι.
Ο καιρός του θεσμικού ανθρωπισμού έχει παρέλθει, οι εικόνες του «δράματος των προσφύγων», από το καλοκαίρι του 2015 μέχρι την άνοιξη του 2016, εξαφανίστηκαν από τις μιντιακές μηχανές του θεάματος, τα δάκρυα για τους πνιγμένους και τις πνιγμένες ανοιχτά της Λαμπεντούζα και στο Αιγαίο στέρεψαν γρήγορα. Παράλληλα με τη συστηματική παραγωγή εικόνων πένθους και θλίψης για «το δράμα των ξεριζωμένων», ετοιμάστηκαν δεκάδες στρατόπεδα στοιβάγματος μεταναστ(ρι)ών σε πολλές περιοχές του ελλαδικού χώρου, πάντα στα περίχωρα των πόλεων, με τα «hotspot» σε θαλάσσια και χερσαία σύνορα να λειτουργούν ως σύγχρονα Ellis Island (το νησί Ellis Island στον κόλπο της Νέας Υόρκης υπήρξε ο κύριος σταθμός «υποδοχής» για περισσότερους/ες από 12 εκατομμύρια μετανάστ(ρι)ες από το 1892 έως και το 1954, οι οποίοι/ες παρέμεναν εκεί μέχρι να εγκριθεί η είσοδος-παραμονή τους στις ΗΠΑ ή να ανακοινωθεί-δρομολογηθεί η απέλασή τους).
Οι μετανάστες και οι μετανάστριες «έπαιξαν» στην επικαιρότητα όσο αυτό χρειαζόταν ώστε να χτιστεί το προφίλ του κράτους-ρυθμιστή, αυτή τη φορά του «ανθρωπιστικού κράτους» στο πλαίσιο της λεγόμενης προσφυγικής/ανθρωπιστικής κρίσης, όσο και της φιλευσπλαχνίας μεγαλοαφεντικών (σκλαβενίτης, βασιλόπουλος, τραπεζικοί όμιλοι κ.α.), της εκκλησίας και της βιομηχανίας των Μ.Κ.Ο. (πάντα με παχυλά κονδύλια επιχορηγήσεων). Μια σύντομη διαφημιστική καμπάνια «ανθρωπισμού» για να επαναδιατυπωθούν οι κυρίαρχες κανονικότητες, οι διαχωρισμοί σε ντόπιους και ξένους, πρόσφυγες και μετανάστες. Να διατηρηθούν οι κατηγοριοποιήσεις με βάση το χρώμα του δέρματος, την εθνικότητα και οι ρατσιστικές συνδηλώσεις αυτών των διαχωρισμών. Ώστε να εξαλειφθούν από το κοινωνικό πεδίο οι αιτίες που εξαναγκάζουν τους μετανάστες και τις μετανάστριες να μετακινούνται, που δεν είναι παρά ο πόλεμος, η οικονομική λεηλασία, αποκλεισμοί και διώξεις με βάση το φύλο, τη σεξουαλικότητα, τη φυλή, το φρόνημα...
Η καταστολή και οι διώξεις των μεταναστ(ρι)ών υποδεικνύουν για άλλη μια φορά ότι στο στόχαστρο της εξουσίας βρίσκεται πάντα η εξέγερση των «από κάτω» ενάντια στη βαρβαρότητα, την υποτίμηση, τον εγκλεισμό, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τον οργανωμένο θάνατο που μεθοδεύουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι φυλακές. Από τη μεριά μας, η θέση μας είναι πάντα στο πλευρό των όπου γης κολασμένων και των αγώνων τους, στο πλευρό των μεταναστ(ρι)ών (είτε τους αναγνωρίζεται η ιδιότητα του πρόσφυγα είτε όχι), ενάντια στη διασπορά του φόβου και το ιδεολόγημα της ασφάλειας, ενάντια στους επίπλαστους εθνικούς-φυλετικούς-θρησκευτικούς διαχωρισμούς, ενάντια στην ελλάδα/ευρώπη-φρούριο, ενάντια στα σύνορα και τους στρατούς, ενάντια στο κράτος, τον καπιταλισμό, την πατριαρχία, ενάντια σε κάθε εξουσία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΗΣ
Η ΟΡΓΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ
ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΟΡΓΗΣ
ΠΟΡΕΙΑ 14/4, 12.00 - ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ 21/4, 11.00 - Πεδίο Άρεως / Συγκέντρωση στην Πέτρου Ράλλη - 12:30
Αναρχικές-οι από τις δυτικές γειτονιές της Αθήνας & τον Πειραιά, Ρεσάλτο (Κερατσίνι), Θερσίτης (Ίλιον), Κατάληψη Σινιάλο (Αιγάλεω), Κατάληψη Αγρός (Πάρκο Τρίτση), Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης (Αθήνα), Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας
Παρέμβαση στα μετρό των νοτίων με κείμενα και αφίσες για τους διωκόμενους μετανάστες
Την Τετάρτη 11/4, συντρόφισσες και σύντροφοι από συλλογικότητες των νοτίων πραγματοποιήσαμε παρέμβαση κατα μήκος του άξονα της κόκκινης γραμμής του μετρό (Ελληνικό ως Δάφνη). Μοιράσαμε εκατοντάδες κείμενα του Συντονισμού Συλλογικοτήτων και Ατόμων Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, κολλήσαμε την αφίσα του ΣΣΑΕΚΚ που καλεί στις δράσεις των επόμενων ημερών καθώς και την αφίσα της Συνέλευσης Αλληλεγγύης για τους 35 Διωκόμενους Μετανάστες της Μόριας.
Υπενθυμίζουμε ότι οι δράσεις είναι οι εξής:
Σάββατο 14/4, 12:00 - ΠΟΡΕΙΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
Σάββατο 21/4 11:00 Μοτοπορεια (Πεδίο του Άρεως) και Συγκέντρωση (Πέτρου Ράλλη) στις 12:30
Παρασκευή 27/4, 9:00 Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στα δικαστήρια
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 8 ΚΑΙ ΤΟΥΣ 35
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ
για περισσότερες πληροφορίες και υλικό σχετικά με την υπόθεση: ssaekk.espivblogs.net
αλληλέγγυοι/ες από τα νότια στους διωκώμενους μετανάστες της Πέτρου Ράλλη & της Μόριας
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1586494/
To City Plaza καλεί στις κινητοποιήσεις.
Σάββατο 14/4/18, 12.00, Μοναστηράκι :: Διαδήλωση αλληλεγγύης στους 8 διωκόμενους μετανάστες της Π. Ράλλη και τους 35 της Μόριας
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 8 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ Π. ΡΑΛΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ 35 ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ
Την Τετάρτη 31 Μαΐου 2017, στη Διεύθυνση Αλλοδαπών Αττικής στην Πέτρου Ράλλη, 8 μετανάστες δέχτηκαν βίαιη επίθεση μέσα στα κελιά τους από τους φύλακες, ως απάντηση στο αίτημά τους να ενημερωθούν από τον διευθυντή για την εξέλιξη της κράτησης τους. Ο άγριος ξυλοδαρμός τους είχε ως αποτέλεσμα να μεταφερθούν στο νοσοκομείο, ενώ στη συνέχεια, για τη συγκάληψη του ξυλοδαρμού αυτού στήθηκε δικογραφία εναντίον τους.
Τη Δευτέρα 17 Ιουλίου 2017, στο κέντρο κράτησης της Μόριας στη Λέσβο, ξεκίνησαν διαμαρτυρίες από μερίδα μεταναστών/ριών, που αφορούσαν τις συνθήκες διαβίωσης τους και τις καθυστερήσεις στις αιτήσεις ασύλου τους. Την επόμενη μέρα δέχτηκαν επίθεση από τα ΜΑΤ μέσα στο κέντρο κράτησης. Από μέρους τους, οι μετανάστες/ριες απάντησαν στην επίθεση που δέχτηκαν. Μια ώρα μετά το τέλος των συγκρούσεων οι αστυνομικές δυνάμεις συνέλαβαν στην τύχη 35 άτομα εκ των οποίων τα 30 προφυλακίστηκαν.
Τα δικαστήρια για τις δύο αυτές υποθέσεις έχουν προγραμματιστεί αντίστοιχα για τις 27/4/2018 (Αθήνα) και τις 20/4/2018 (Χίος).
Τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι ούτε μεμονωμένα, ούτε σπάνια. Αντιθέτως, εντάσσονται στην αντι-μεταναστευτική πολιτική στο πλαίσιο της οποίας η καταστολή εντείνεται μέσα από ένα ευρύ φάσμα πρακτικών. Άθλιες συνθήκες διαβίωσης, απομόνωση, κράτηση που κανείς δεν ξέρει το τέλος της, καθημερινοί βασανισμοί και ξυλοδαρμοί για ασήμαντη αφορμή, δικογραφίες και φυλακίσεις για παραδειγματισμό.
Η ασφάλεια, αλλά και η ζωή και η αξιοπρέπεια των μεταναστών και των μεταναστριών που βιώνουν το καθεστώς εκμετάλλευσης και εγκλεισμού, απειλείται από τους διοικητές και τους δεσμοφύλακες των κρατητηρίων και των κεντρων κράτησης, όπου βρίσκονται έγκλειστοι για απροσδιόριστο χρονικό εύρος, και από τους κρατικούς φορείς που ασκούν την αντιμεταναστευτική-ανθρωποκτόνα πολιτική.
Είναι ξεκάθαρο πως το βασανιστήριο του εγκλεισμού και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης μέσα στο κολαστήρια-κρατητήρια δεν γίνονται με τίποτα ανεκτά. Και αυτό είναι κάτι που οι κραυγές των ίδιων των μεταναστών και μεταναστριών μέσα από τα κελιά και τις κατ' ευφημισμό "δομές φιλοξενίας προσφύγων" το κάνουν να ακούγεται ακόμα πιο εκκωφαντικά.
Συμμετέχουμε κι εμείς ως Σύλλογος από κοινού με αλληλέγγυους-αλληλέγγυες συναδέλφους-συναδέλφισσες και συναγωνιστές-συναγωνίστριες στην διαδήλωση αλληλεγγύης του Σαββάτου 14/4 (Μοναστηράκι, 12.00), που οργανώνεται από το Συντονισμό συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στα κέντρα κράτησης, για τις υποθέσεις των μεταναστών από Πέτρου Ράλλη και Μόρια Λέσβου. Όπως άλλωστε κάναμε κι όλα τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και τώρα θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε στο πλευρό των μεταναστών, για το αναφαίρετο δικαίωμά τους σε μια αξιοπρεπή ζωή, για τα κοινά ταξικά μας συμφέροντα. Καλούμε τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσές μας, τα εργατικά σωματεία, τις εργατικές συλλογικότητες και όλο τον κόσμο που βιώνει την εκμετάλλευση και την εξαθλίωση να στηρίξουμε έμπρακτα τους αγώνες που γίνονται μέσα κι έξω από τα κελιά.
ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής
Λόντου 6, Εξάρχεια - Αθήνα | 2103820537 & 6980182255 | sylyp_vivliou@yahoo.gr | bookworker.wordpress.com
Kρέμασμα πανό για τους 8 & τους 35
Κρέμασμα πανό και κάλεσμα στη πορεία που καλεί ο Συντονισμός Συλλογικοτήτων και Ατόμων Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης [ΣΣΑΕΚΚ].
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 8 ΚΑΙ ΤΟΥΣ 35
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΚΡΑΤΗΣΗΣ
ΠΟΡΕΙΑ: Σάββατο 14/4, 12:00 Μοναστηράκι
Για περισσότερες πληροφορίες και υλικό για την υπόθεση και το κέντρο κράτησης της Πέτρου Ράλλη --> ssaekk.espivblogs.net
αναρχική συλλογικότητα parekura | parekura.espivblogs.net
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1586512/
Αλληλεγγύη στους διωκόμενους μετανάστες της Πέτρου Ράλλη και της Μόριας. Πορεία, Σάββατο 14/4, 12.00, Μοναστηράκι
Στήριξη της καμπάνιας του ΣΣΑΕΚΚ, κάλεσμα στην πορεία αλληλεγγύης στους διωκόμενους μετανάστες της Πέτρου Ράλλη και της Μόριας, Σάββατο 14/4, 12.00, Μοναστηράκι
Στις 27/4 εκδικάζεται στην Αθήνα η υπόθεση των 8 μεταναστών της Πέτρου Ράλλη οι οποίοι συνελήφθησαν στις 31 Μάη 2017 και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες μέσω στημένης δικογραφίας έπειτα από ξυλοδαρμό τους από ανθρωποφύλακες του μεταγωγών ως απάντηση σε διαμαρτυρία σχετικά με το αόριστο του χρόνου εγκλεισμού τους. Λίγες μέρες νωρίτερα, στις 20/4, εκδικάζεται στη Χίο η υπόθεση των 35 μεταναστών στη Μόρια της Μυτιλήνης, εκδικητικές συλλήψεις οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στο σωρό και τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα έπειτα από εξέγερση στο κέντρο κράτησης στις 18 Ιούλη του 2017, που αφορούσε ζητήματα ασύλου και τις άθλιες συνθήκες κράτησης τους.
(http://ssaekk.espivblogs.net/2018/04/05/κείμε…)
Και στις δύο περιπτώσεις η στοιχειώδης αντίδραση έγκλειστων μεταναστών απέναντι στη συνθήκη αορατοποίησης και εξαίρεσης που τους έχει επιβληθεί από το ελληνικό κράτος και τους διεθνείς μηχανισμούς στους οποίους αυτό υπάγεται, δέχεται βίαιη καταστολή προς παραδειγματισμό και εκφοβισμό τόσο των ίδιων των μεταναστών αλλά και όλων των υπολοίπων περιθωριοποιημένων κομματιών της κοινωνίας που τολμούν να αμφισβητήσουν το δόγμα της συναίνεσης απέναντι στην εκμετάλλευσή τους.
Αναγνωρίζουμε ως αίτιο της κατάστασης κατά την οποία ολόκληροι πληθυσμοί εξαναγκάζονται σε μετακίνηση από τον τόπο τους και μετέπειτα εγκλεισμό σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ή κέντρα κράτησης, τον πόλεμο γεωπολιτικών - οικονομικών συμφερόντων που μαίνεται. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι, στοχοποιώντας κράτη, δολοφονικούς μηχανισμούς τους, καπιταλιστικούς κολοσσούς, που λυμαίνονται τις εκάστοτε περιοχές και θησαυρίζουν από το αίμα των ντόπιων πληθυσμών.
Την ίδια στιγμή που κοινωνικά κεκτημένα σε κάθε πεδίο της καθημερινότητάς των από τα κάτω βάλλονται, αδιαμεσολάβητοι αγώνες για αξιοπρέπεια και ελευθερία συνθέτουν το μωσαϊκό των δικών μας απαντήσεων και καταδεικνύουν όλους τους λόγους για τους οποίους είναι υπόθεση όλων μας το γκρέμισμα αυτού του συστήματος και της θανατοπολιτικής του. Στηρίζουμε την καμπάνια του Συντονισμού συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στα κέντρα κράτησης (ΣΣΑΕΚΚ)
(http://ssaekk.espivblogs.net/2018/04/05/αφίσα…)
και καλούμε στην:
ΠΟΡΕΙΑ το Σάββατο 14 Απρίλη, ώρα 12.00 στο Μοναστηράκι
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ την Παρασκευή 27 Απρίλη, ώρα 09.00 στο ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ στην οδό Λουκάρεως για το δικαστήριο των 8 διωκόμενων μεταναστών της Π.Ράλλη
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΠΟΙΟΝ ΚΑΙ ΟΠΟΙΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΡΜΑΤΟΠΛΕΓΜΑΤΩΝ ΠΟΥ ΥΨΩΝΟΥΝ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΙ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 8 ΤΗΣ Π. ΡΑΛΛΗ ΚΑΙ ΤΩΝ 35 ΤΗΣ ΜΟΡΙΑΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Συνέλευση για τη διάχυση αναρχικού λόγου και δράσης
a_logosdrasi@espiv.net
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1586514/
Από την πιο μικρή αντίσταση μέχρι την πιο βίαιη εξέγερση . . Αλληλεγγύη στους μετανάστες και τις μετανάστριες
Από την πιο μικρή αντίσταση μέχρι την πιο βίαιη εξέγερση . .
Αλληλεγγύη στους μετανάστες και τις μετανάστριες
Στις 31 Μάιου, οκτώ μετανάστες από την Αλγερία, φυλακισμένοι στην Πέτρου Ράλλη, μαζεύονται στην πόρτα του διαδρόμου των κελιών τους για να ρωτήσουν για χιλιοστή φορά τι γίνεται με την κατάσταση τους, τα χαρτιά τους και πότε θα βγουν. Η συγκέντρωσή τους και οι λογικές τους απαιτήσεις ενεργοποιούν το φασιστικό μίσος των κρατικών ανθρωποφυλάκων. Οι μπάτσοι επεμβαίνουν, χτυπάνε ανελέητα τους μετανάστες και αποχωρούν. Λίγο πιο μετά, εισέρχονται ξανά και κουβαλάνε έξω από τα κρατητήρια σώματα μεταναστών που έχουν λιποθυμήσει από το ξύλο. Τους συλλαμβάνουν και τους κατηγορούν για οργανωμένη στάση κρατουμένων και επίθεση στους δεσμοφύλακες με αυτοσχέδια όπλα. Από την διοικητική φυλακή της Πέτρου Ράλλη, όπου και κρατιούνται λόγω εγγράφων, τους διασκορπίζουν σε ποινικές φυλακές.
Λίγες μέρες πιο μετά, στην Μυτιλήνη, στο κέντρο κράτησης μεταναστών, λαμβάνει μέρος μια «επανάσταση» όπως την χαρακτήρισαν κάποιοι από τους συμμετέχοντες. Χιλιάδες μετανάστες, κυρίως από τις χώρες της αφρικανικής ηπείρου, ξεσηκώνονται και διαμαρτύρονται για τις συνθήκες κράτησής τους, απαιτούν την απελευθέρωση όσων βρίσκονται εκεί πολύ καιρό, απαιτούν να μάθουν επιτέλους τι γίνεται με την κατάστασή τους. Μπάτσοι όλων των ειδών μαζεύονται έξω από το κέντρο, προβοκάρουν και ξεκινάει μια πολύωρη σύγκρουση όπου οι μετανάστες απαντούν στις προκλήσεις των μπάτσων και την βία που υφίστανται τόσο καιρό, βάζουν φωτιά στους δρόμους και δείχνουν ότι η ανοχή τους σε αυτήν την απαράδεχτη κατάσταση έχει φτάσει στα όρια.
Οι συγκρούσεις τελειώνουν και κάποιες ώρες μετά ακολουθεί ένα πραγματικό μακελειό. Η ΕΛ.ΑΣ και τα αρμόδια υπουργεία καταστρώνουν ένα αιματηρό σχέδιο αντίποινων για την εξέγερση. Πλοία με διμοιρίες καταφθάνουν στην Μυτιλήνη και περικυκλώνουν το κέντρο κράτησης. Στη στρατιωτικοποιημένη φαβέλα-φυλακή της Μόριας, η τεράστια κοινότητα των χιλιάδων έγκλειστων μεταναστριών και μεταναστών γίνεται έρμαιο στις σαδιστικές ορέξεις του δημοκρατικού-αστικού στρατού. Οι μπότες των ΥΑΤ-ΥΜΕΤ εισβάλουν, δακρυγόνα πετιούνται μέσα στα κοντέινερ για να προκαλέσουν πανικό και ασφυξία και να αναγκάσουν τον κόσμο να βγει έξω. Κατά την εισβολή τους καταστρέφουν αυτά τα ελάχιστα δείγματα στέγασης. Από την μανία τους δεν γλιτώνουν ούτε έγκυες γυναίκες. Κουκουλοφόροι με εθνόσημα λιώνουν στο έδαφος άοπλους μετανάστες που παρακαλούν για το τέλος του βασανισμού τους. Συλλαμβάνουν 35 μετανάστες και τους μεταφέρουν ξυπόλυτους στα δικαστήρια όπου τους κατηγορούν ως υπαίτιους και συμμέτοχους στην εξέγερση.
Οι έγκλειστες των κολαστηρίων και των κέντρων κράτησης, μόνο οικιοθελώς δεν έχουν βρεθεί σε αυτόν τον τόπο. Πολλοί έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στις συνθήκες που προκαλεί ο επεκτατισμός των «ανεπτυγμένων» κρατών, μαζί με αυτά και η ελλάδα, που είτε με άμεσες στρατιωτικές επεμβάσεις, είτε με την στήριξη εγκληματικών δικτατοριών - μοναρχιών και την εγκαθίδρυση κρατών - προτεκτοράτα σε όλο τον κόσμο, με την επιβολή οικονομικής ασφυξίας, την διακοπή διάθεσης πόρων, την απομύζηση φυσικών πόρων και την μετατροπή ολόκληρων πληθυσμών σε εργάτες - σκλάβους των διαφόρων πολυεθνικών εταιριών, με την καταστροφή τεράστιων οικοσυστημάτων που αποτελούσαν τον χώρο επιβίωσης και δράσης «τριτοκοσμικών», με την δημιουργία, διάχυση, οικονομική και μη στήριξη ρατσιστικών και φομενταλιστικών ιδεών. Έτσι λοιπόν οι εξουσιαστές του πλανήτη ανοίγουν πολέμους που μετέπειτα χρησιμοποιούν για να γενικεύεται το καθεστώς εξαίρεσης απέναντι στα μεταναστευτικά «ρεύματα» και τους πολιτικούς εχθρούς τους.
H ελλαδική επικράτεια, με την πάροδο του χρόνου και την όξυνση των συνθηκών στην Μέση Ανατολή, έχει αποτελέσει ένα από τα κεντρικότερα σημεία προσέλευσης των μεταναστών, στην προσπάθειά τους να εισέλθουν στην Ευρώπη του πολυπολιτισμού, της ισότητας, των ευκαιριών. Και το ελληνικό κράτος, στην διάρκεια της μεταναστευτικής κρίσης, αδρόμενο των συνθηκών και με την αθρόα εισροή ευρωπαϊκών κονδυλίων σάρωσε με ένα σμπάρο, ένα σμήνος τρυγονιών. Ενίσχυσε ιδεολογικά και υλικά τον εθνικισμό, τον ρατσισμό και τον φασισμό, το ρεύμα εκείνο που του επιτρέπει την επιβολή και την διατήρησή του. Έτσι, μεγάλο μέρος των ελλήνων επέλεξε να απελευθερώσει την ναζιστική μαυρίλα που κατέπνιγε πίσω από τα ψηφοδέλτια των κομμάτων των διάφορων μπλε αποχρώσεων, οργάνωσε.. επιτροπές κατοίκων και ξεχύθηκε στον δρόμο ενάντια σε κάθε τι «μη-ελληνικό». Σε μία σχέση αλληλονομιμοποίησης της φοβικής βίας, με την πρόφαση του ναρκεμπόριου και του λαθρεμπόριου, το κράτος διώκει μαζικά μετανάστες στις μητροπόλεις (Σχέδιο «Ξένιος Δίας», κτλ), οργανώνει δολοφονίες οικογενειών στο Αιγαίο, και ανοίγει παζάρια με τους «εταίρους» του, λογαριάζοντας ανθρώπους με λογιστικά κριτήρια. Μπαίνει σε διαπραγματεύσεις που καταλήγουν στο χτίσιμο και την ενίσχυση των υπαρχουσών στρατιωτικοποιήμενων υποδομών, προφασιζόμενο την προσωρινή παραμονή των μεταναστών, αλλά στην ουσία δημιουργώντας ένα καθεστώς μόνιμης διαβίωσης σε τρισάθλια κατάσταση για δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.
Οι εξεγέρσεις, είναι η απόδειξη ότι ο δρόμος της αντίστασης είναι ο μοναδικός δρόμος που θα κατεβάσει από το κατεστημένο τα διάφορα προσωπεία του και θα το αφήσει άδειο, σε όλη του τη σαπίλα. Υπενθυμίζει σε όσους προσπαθούν να το αποκρύψουν ότι κάθε άνθρωπος είναι στο βαθμό του εφικτού χειριστής της καταστάσεώς του. Ότι η σπίθα της αντίδρασης βρίσκεται παντού και είναι αρκετή για να πυροδοτήσει εξεγέρσεις, απέναντι σε όσους μετράνε ψυχές και σώματα, σε μία αριθμητική πρόοδο με σκοπό το κέρδος. Οι άμεσα εμπλεκόμενες, οι κατατρεγμένοι, οι μάρτυρες του κρατικού επεκτατισμού, είναι αυτές που εκ προοιμίου, εκ πεποιθήσεως, από την αντίσταση στο καθεστώς που διέλυσε τις οικογένειες και τις εκδίωξε από τους τόπους τους, αλλά και με την στάση τους στα κέντρα φιλοξενίας της Ευρώπης-φρούριο, έχουν δείξει ότι αντιτίθενται σε όλες τις λογικές διαχείρισης τους όσο ανθρωπιστικές και αν παρουσιάζονται.
Κι όταν όμως οι μετανάστες βρίσκουν καταφύγιο στις καταλήψεις και σε κινήματα, όταν πλέον δεν ζουν έγκλειστοι στην εξορία των νησιών, έξω από τις πόλεις, τότε το κράτος απλώνει το αριστερό του χέρι. Eισχωρεί μέσα σε κοινότητες μεταναστών, τις καταλήψεις και τις αντιρατσιστικές οργανώσεις και καλλιεργεί την κυβερνητική γραμμή. Αφομοιώνει ηγετικές προσωπικότητες και άτομα από τις κοινότητες τους. Bάζει τα όρια του υπενθυμίζοντας δια στόματος πρόθυμων φιλο-καθεστωτικών και ΜΚΟ, ότι οι μετανάστες είναι καλοί αρκεί να είναι θύματα, αρκεί να μην διεκδικούν την ελευθερία τους με βία, με ωμή αντι-βία. Οι μετανάστες είναι καλοί άρκει να ελέγχονται από «πολιτικοποιημένους» ντόπιους ή από ειδικούς, αρκεί να μην εμπλέκονται με τους αναρχικούς και τους «μπαχαλάκηδες». Το δόγμα της «αντι-εξέγερσης» είναι κομμάτι της κρατικής μεταναστευτικής πολιτικής και είναι το σαμποτάζ στην προοπτική αυτονόμησης και αυτοκαθορισμού των μεταναστών/τριών δίχως τις καθεστωτικές εξαρτήσεις.
Η συγκρότηση μεταναστευτικών οριζόντιων πολιτικών κοινοτήτων και κινημάτων, σε αντιπαράθεση με το κράτος, αποτελεί όρο για την συντριβή της ρατσιστικής πολιτικής και αναπόσπαστο κομμάτι για την συνολική χειραφέτηση των καταπιεσμένων.
Ζούμε μαζί αγωνιζόμαστε μαζί ενάντια στο κράτος και την καταστολή
Λευτεριά στους λαούς της μέσης Ανατολής και της Αφρικής
Μέχρι το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής
Αλληλεγγύη σε όσα αντιστέκονται
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΤΩΝ 35 της ΜΟΡΙΑΣ & ΤΩΝ 8 της Π. ΡΑΛΛΗ
Όλοι όλες στην πορεία αλληλεγγύης που διοργανώνεται από τον συντονισμό συλλογικοτήτων και ατόμων ενάντια στα κέντρα κράτησης το Σάββατο 14/04, 12:00, Μοναστηράκι
Συγκέντρωση αλληλεγγύης
στους 35 της Μόριας στα δικαστήρια της Χίου 20/4 στις 9:00 και
στους 8 της Πέτρου Ράλλη στα δικαστήρια της Ευελπίδων στις 27/4 στις 8:00
Συντρόφια από την Κοινότητα Καταλήψεων Κουκακίου
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1586548/