Τετάρτη 28 Μαρτίου 2018 στις 18.00
Συνέλευση αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia
Επόμενη συνέλευση αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia την Τετάρτη 28/3 στις 18.00 στη σχολή θεάτρου (κτίριο στην Εξαδαχτύλου)
Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Κατάληψη Libertatia
Η ανακίνηση του Μακεδονικού ζητήματος και τα συλλαλητήρια ήταν αναμενόμενο ότι θα συσπειρώσουν το πιο μισαλλόδοξο και εθνικιστικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που βρήκαν επιτέλους τις πλάτες για να εκφράσουν δημόσια το εθνικιστικό λόγο και τις πρακτικές τους. Εκείνη την μέρα όμως η μάζα του κόσμου που συγκεντρώθηκε στον Λευκό Πύργο ουσιαστικά συνυπήρξε αρμονικότατα μαζί τους, χειροκροτώντας τους. Όπως συνέβαινε και στις μεγάλες "πατριωτικές" συγκεντρώσεις των Ναζί στην μεσοπολεμική Γερμανία. Εκπροσωπήθηκαν όλες οι αποχρώσεις του συντηρητισμού, με την φονταμεταλιστική Εκκλησία, τους κομματικούς σχηματισμούς της ΝΔ αλλά και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, τους διάφορους ένστολους -παραστρατιωτικούς και στρατιωτικούς- και τους οργανωμένους Ναζί να αποτελούν την αιχμή του δόρατος και τους υπόλοιπους να τους κάνουν τις πλάτες. Δυνάμεις δηλαδή που εκφράζουν το βαθύ κράτος και προσπαθούν να επιβάλλουν κοινωνικά την εθνικιστική ρητορική, λειτουργώντας ως πόλος έκφρασης μισαλλόδοξων αφηγήσεων. Από αυτό το συνονθύλευμα ξεπήδησε και η ομάδα ακροδεξιών και οπαδών που έκαψε την κατάληψη Libertatia, κάτι που δεν θα ήταν εφικτό χωρίς την κοινωνική νομιμοποίηση όλων αυτών των "μη φασιστών".
Η Συνέλευση Αλληλεγγύης καλέστηκε από την πολιτική ομάδα της κατάληψης Libertatia και είναι ανοιχτή σε πολιτικές συλλογικότητες και άτομα να την στηρίξουν.
Ο σκοπός της είναι διττός, από τη μία η ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου κτηρίου και από την άλλη η πολιτική υπεράσπιση της κατάληψης ως επαναστατικής δράσης. Δεν θέλουμε να καταλάβουμε κάποιο άλλο κτήριο, παρόλο που αυτό θα ήταν ευκολότερο, γιατί για εμάς η διαδικασία της ανοικοδόμησης έχει πολιτική και συμβολική βαρύτητα. Θεωρούμε πως εκπροσωπούμε τις δυνάμεις της δημιουργίας, σε αντίθεση με την καταστρεπτική μανία του φασισμού.
Παρά την θεσμική παρανομία της πράξης, η κατάληψη είναι ένα μέσο για πολλούς σκοπούς. Η Libertatia στέγαζε τις ανάγκες ανθρώπων χωρίς την διαμεσολάβηση της εκμετάλλευσης του ενοικίου, άνθρωποι που προέρχονταν από εμπόλεμες ζώνες ή χώρες που επικρατεί η απολυταρχία, ντόπιοι προλετάριοι/ιες, μέλη της lgbtqi+ κοινότητας, αλλά και γενικότερα άτομα με στεγαστικές ανάγκες στεγάστηκαν στο κτήριο. Ήταν ένας χώρος πολιτικής ζύμωσης, συνδιαλλαγής και συνάντησης, ένας χώρος που φιλοξένησε συζητήσεις και εκδηλώσεις για τον αντιφασισμό, τον αντισεξισμό, την εργασία. Ένας χώρος όπου ξεκίνησε και ρίζωσε η δομή αυτομόρφωσης της κατάληψης, μια πραγματικά οριζόντια διαδικασία διάχυσης της γνώσης, σε αντίθεση με τον ακαδημαϊσμό της αυθεντίας. Ταυτόχρονα - και όχι αποκομμένα απ' τον πολιτικό χαρακτήρα του χώρου - στεγάζονταν πολιτιστικές δράσεις και ομάδες, όπως η ομάδα κινηματογραφικών προβολών, μουσικού αυτοσχεδιασμού και η ανοιχτή βιβλιοθήκη. Το κοινό σημείο όλων των παραπάνω ήταν το είδος των σχέσεων που τους έδιναν ζωή, αντιιεραρχικές σχέσεις σεβασμού. Όλα αυτά υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, γιατί η Libertatia θα μείνει.
Για εμάς λοιπόν οι καταλήψεις δεν είναι τα ντουβάρια τους, αλλά οι άνθρωποι - είναι οι σχέσεις που δομούνται εντός τους. Είναι μετερίζια αγώνα που μας βγάζουν στον δρόμο, είναι δομές του κοινωνικού και ταξικού αγώνα. Είμαστε εμείς που επιλέγουμε να στεγαζόμαστε πολιτικά, να δραστηριοποιούμαστε κοινωνικά και πολιτισμικά, και να ζούμε σε απελευθερωμένους χώρους, κοινωνικοποιώντας μέσα από αυτούς το λόγο και τις πρακτικές μας.
Η Libertatia δεν κάηκε, γιατί η Libertatia είμαστε εμείς.
Και είναι αυτός ο άσβεστος πόθος για ένα νέο κόσμο που θα την ξαναχτίσει.
Συνέλευση αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia