Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018 στις 9.00 πμ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στη δίκη της ανακατάληψης της Villa Amalias
Οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι αποτελούν εστίες αγώνα και εφαλτήρια για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 12 Μαρτίου 2018 ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, σε μία μεγάλης κλίμακας επιχείρηση με στρατιωτικά χαρακτηριστικά, επιτέθηκαν και εκκένωσαν τρεις καταλήψεις στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου της Αθήνας συλλαμβάνοντας 12 άτομα. Οι καταλήψεις Gare και Ζαΐμη στα Εξάρχεια όπως και η κατάληψη Ματρόζου 45 στο Κουκάκι βρέθηκαν αυτή τη φορά στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, μόλις δύο εβδομάδες μετά την δολοφονική επίθεση παρακρατικών ακροδεξιών στον Ε.Κ.Χ. Φαβέλα και την απόπειρα εμπρησμού της κατάληψης στέγης επί της οδού Παναιτωλίου 21. Πίσω, λοιπόν, από τις αντιφασιστικές κορώνες των διαφόρων κρατικών εκπροσώπων και τα μηντιακά σόου, η πραγματικότητα μας κάνει ξεκάθαρο πως κράτος και παρακράτος έχουν εξαπολύσει ένα νέο πογκρόμ επιθέσεων σε καταλήψεις και χώρους αγώνα βγάζοντας όλο το φασιστικό τους μίσος και επιχειρώντας να εκφοβίσουν και να καταστείλουν όσους και όσες αγωνίζονται. Ενώ στις δύο πρώτες καταλήψεις δεν υπήρχαν άτομα μέσα την ώρα της εισβολής, στην κατάληψη Ματρόζου 45 (όπου έγιναν και όλες οι συλλήψεις) οι καταληψίες δεν παρέδωσαν το κτήριο για δύο ώρες οχυρώνοντας τις πόρτες και πετώντας χρώματα στις ειδικές δυνάμεις των μπάτσων, οι οποίες όταν κατάφεραν να μπουν μέσα ξέσπασαν τόσο στους καταληψίες όσο και στο ίδιο το κτήριο. Αξίζει να αναφέρουμε πως πολλοί από τους κατοίκους διαμαρτυρήθηκαν έντονα στις δυνάμεις καταστολής για τον τρόπο που αυτές εισέβαλαν στην γειτονιά τους, σε απόσταση λίγων μέτρων από ένα μεγάλο σχολικό κτιριακό συγκρότημα, ενώ οι γείτονες δεν επέτρεψαν στις κατασταλτικές δυνάμεις να μπουν στα σπίτια τους ώστε να μπορέσουν να εισβάλλουν στην κατάληψη της Ματρόζου. Τέλος, λίγες ώρες αργότερα και ενώ οι συλληφθέντες και οι συλληφθείσες είχαν μεταφερθεί στη ΓΑΔΑ και στο κτήριο της Ματρόζου είχαν στρατοπεδεύσει διμοιρίες, λίγα μέτρα πιο πάνω, στην κατάληψη της Παναιτωλίου 21 ένα φασιστοειδές επιχείρησε να προκαλέσει εμπρησμό, που αποτράπηκε από τους καταληψίες.
Όλα αυτά τα περιστατικά δεν μας δημιουργούν καμία απολύτως έκπληξη. Στον κόσμο του χρήματος και του ανταγωνισμού που όλες οι ανθρώπινες αξίες και οι ανάγκες απαξιώνονται, που το κράτος και το κεφάλαιο προτάσσουν τον ατομισμό, το «δίκαιο του δυνατού», το φασισμό και την εθελοδουλία, στην περίοδο που με αφορμή το «μακεδονικό» ζήτημα και με πλάτη τα εθνικιστικά συλλαλητήρια τα φασιστοειδή ξαναβγαίνουν από τις τρύπες τους, οι καταλήψεις αποτελούν ανάχωμα στην οικονομική εξαθλίωση, την απαξίωση της ζωής και τον κοινωνικό κανιβαλισμό και μας δείχνουν έναν διαφορετικό δρόμο. Τον δρόμο του αγώνα και της αντίστασης σε ότι επιβουλεύεται τη ζωή μας, προτάσσοντας την αλληλεγγύη, την συντροφικότητα, την ελευθερία και την δημιουργία, αμφισβητώντας έμπρακτα τους θεσμούς και τους νόμους των ισχυρών και προεικονίζοντας έναν μελλοντικό κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση. Αυτοί είναι και οι βασικοί λόγοι που οι καταλήψεις ήταν πάντα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής, των παρακρατικών επιθέσεων και της συκοφάντησης των ΜΜΕ. Απέναντι σε αυτές τις επιθέσεις εμείς απαντάμε με όλες μας τις δυνάμεις: «κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις και τον κόσμο του αγώνα».
Οι καταλήψεις αποτελούν ανάχωμα στη βαρβαρότητα του παρόντος και εικόνα από τον κόσμο του μέλλοντος.
Κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας.
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους που βρίσκονται στο στόχαστρο του κράτους και του παρακράτους.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης την Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018, 9πμ, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, στο κτήριο 8, για την δίκη των 92 αγωνιστριών και αγωνιστών που συμμετείχαν στην ανακατάληψη της Villa Amalias στις 9 Ιανουαρίου του 2013.
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
κάθε Κυριακή 6μμ συνέλευση στην κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ, Τιμοδήμου και Αντωνιάδου, Άνω Πετράλωνα, askpthk.espivblogs.net
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1585607/
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συντρόφους-ισσες που δικάζονται για την ανακατάληψη της Villa Amalias
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συντρόφους-ισσες
που δικάζονται για την ανακατάληψη της Villa Amalias
Δικαστήρια Ευελπίδων - Κτ. 8
22/3/2018 - 9 πμ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους 92 διωκόμενους συντρόφους-ισσες για την ανακατάληψη της βίλα Αμαλίας ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ
Σε μία εποχή όπου η όλο και εντεινόμενη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στην κοινωνία έχει ως αποτέλεσμα την εξάπλωση της φτώχειας και της εξαθλίωσης, ο κόσμος του αγώνα και οι αυτοοργανωμένες και από τα κάτω δομές του, μπαίνουν στο στόχαστρο της κρατικής και παρακρατικής καταστολής, προκειμένου να τρομοκρατηθούν όσοι αγωνίζονται και να αναχαιτιστούν οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, ώστε να επιτευχθεί η εγκαθίδρυση συνθηκών υποταγής και φόβου στο σύνολο της κοινωνίας.
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ από την πρώτη στιγμή που ανήλθε στην εξουσία μέχρι και σήμερα δεν έχει σταματήσει να αποδεικνύει πως το κράτος έχει συνέχεια, τηρώντας την πολιτική των προκατόχων της. Δηλαδή τόσο την πολιτική της φτωχοποίησης, εξαθλίωσης και περιστολής των ελευθεριών των καταπιεσμένων όσο και την καταστολή των αντιστάσεων και των αγωνιζόμενων, στοχοποιώντας κατά βάση τους αυτοοργανωμένους και ακηδεμόνευτους αγώνες και τις δομές τους. Από το 2015 μέχρι και σήμερα έχει εκκενώσει δεκάδες καταλήψεις αγώνα και αυτοοργανωμένες δομές προσφύγων και μεταναστών σε όλο τον ελλαδικό χώρο, ενώ οι εξαγγελίες της για συνέχεια των επιχειρήσεων κάνει φανερό πως οι χώροι αγώνα βρίσκονται σταθερά στο κέντρο του κατασταλτικού κάδρου. Ενώ συμπληρωματικά στην επίσημη κρατική καταστολή δρουν, πάντα με την ανοχή και τη στήριξη της αστυνομίας και τα παρακρατικά τους δεκανίκια. Οι επιθέσεις από φασίστες όλο και πληθαίνουν με αποκορύφωμα το κάψιμο της κατάληψης Libertatia από νεοναζί και φασιστοχούλιγκανς την ημέρα του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στη Θεσ/νίκη και τη δολοφονική επίθεση στον ΕΚΧ Φαβέλα στον Πειραιά από τάγμα εφόδου της Χ.Α.
Μέσα σε αυτήν τη συγκυρία, την Πέμπτη 22 Μαρτίου δικάζονται οι 92 σύντροφοι και συντρόφισσες που προχώρησαν στην ανακατάληψη της Βίλα Αμαλίας τον Γενάρη του 2013. Σε μια περίοδο όπου η τότε πολιτική διαχείριση έχοντας χάσει κάθε ίχνος κοινωνικής νομιμοποίησης είχε επιλέξει τη μόνη επιλογή που της επέτρεπε να εφαρμόσει τη βίαιη κατάργηση μιας σειράς κοινωνικών και ταξικών κατακτήσεων των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Την άγρια καταστολή. Κομμάτι της συνολικής επίθεσης στους από τα κάτω αποτέλεσαν και οι εισβολές και εκκενώσεις σε μια σειρά καταλήψεων. Αποκορύφωμα αυτού του σχεδιασμού ήταν οι εκκενώσεις της βίλα Αμαλίας και της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά αλλά και η εισβολή στη Λέλας Καραγιάννη 37. Η ανακατάληψη της βίλα Αμαλίας στις 9 Γενάρη του 2013 αποτέλεσε το πιο χαρακτηριστικό γεγονός από το πλήθος των κινήσεων που πραγματοποιήθηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της χώρας για την υπεράσπιση των καταλήψεων. Απέναντι στη στρατηγικής σημασίας για το κράτος επίθεση στον κόσμο του αγώνα, η αποφασιστικότητα των αναρχικών να τις υπερασπιστούν σθεναρά καθώς και η συσπείρωση ευρύτερων πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών δυνάμεων, με αποκορύφωμα τη δυναμική πορεία περισσότερων από 10 χιλιάδων ατόμων, σε αλληλεγγύη στις καταλήψεις και τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, έβαλαν φραγμό στο ξεδίπλωμα της κατασταλτικής επιχείρησης εκείνης της περιόδου.
Οι καταλήψεις και τα στέκια μας στοχοποιούνται γιατί είναι αναχώματα στην καπιταλιστική και κρατική επέλαση, γιατί εδαφικοποιούν και κοινωνικοποιούν τους αγώνες και τις αντιστάσεις των από τα κάτω. Γιατί ήταν και θα είναι οδοφράγματα απέναντι στην επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Το βάθεμα της επίθεσης και η συνεπακόλουθη απογοήτευση και ηττοπάθεια μπορούν να απαντηθούν με τη σύνδεση, στο δρόμο του αγώνα, των κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών συλλογικοποιήσεων. Μέσα από τη συμμετοχή στους αγώνες που ανοίγονται σε όλα τα πεδία, χτίζοντας κοινότητες και δομές που θα αποτελέσουν τα σημεία εδαφικοποίησης, ορατότητας και διάχυσης των προταγμάτων μας. Μέσα από την οργάνωσή μας σε κάθε πεδίο της καθημερινότητας: στα σχολεία, στις σχολές, στις γειτονιές, στην εργασία, στους δρόμους βάσει των αρχών της αλληλεγγύης, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ελευθερίας.
Θα υπερασπιστούμε τους χώρους μας ως όχημα αλλά και ως εστίες ζωής και αγώνα για την κοινωνική επανάσταση,την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό!
ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΙΚΑ ΤΙΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΔΟΜΕΣ ΑΓΩΝΑ
ΚΡΑΤΟΣ,ΑΦΕΝΤΙΚΑ,ΦΑΣΙΣΤΕΣ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Πέμπτη 22 Μαρτίου, Δικαστήρια Ευελπίδων, 9 μ.μ.
αναρχικό- αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια
Αριστοβούλου & Πυλάδου, Κ. Πετράλωνα
Αλληλεγγύη στις/στους 92 διωκόμενες/ους για την ανακατάληψη της Villa Amalias
Ξημερώματα Τετάρτης της 9ης Γενάρη του 2013, 92 σύντροφοι και συντρόφισσες ανακατέλαβαν τη Villa Amalias, που από τις 20 Δεκέμβρη 2012 είχε καταληφθεί από αστυνομικές δυνάμεις. Με τη δύναμη της συλλογικής ευφυΐας και το πάθος για έναν κόσμο χωρίς εξουσία, διαχωρισμούς και εκμετάλλευση, πέρασαν σε μια κίνηση άρνησης των σχεδίων της κυριαρχίας.
Η εκκένωση της Villa Amalias όπως και πολλών άλλων αντεξουσιαστικών εγχειρημάτων την ίδια περίοδο στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις εντάσσεται στις κατασταλτικές επιθέσεις που ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2012, ως κομμάτι της αντεξεγερτικής εκστρατείας που συνεχίζει έως σήμερα, με διαφορετικές αποχρώσεις, ώστε να αποδυναμωθούν και να εξαλειφθούν από την κοινωνική μνήμη όλα εκείνα που πραγματώθηκαν τις μέρες της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008, μιας που το ενδεχόμενο μιας ακόμη κοινωνικής εξέγερσης επικρέμεται πάντα ως απειλή, ειδικά υπό τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, της εξαθλίωσης και της ανέχειας. Μόνιμο στόχο αποτελούν τα πολυπληθή αυτοοργανωμένα εγχειρήματα που επιτίθενται στον κόσμο της κυριαρχίας, δημιουργώντας διαδικασίες, σχέσεις και δομές συλλογικά, οριζόντια, αδιαμεσολάβητα, αντιιεραρχικά, αντιθεσμικά. Ενάντια στις εμπορευματικές σχέσεις, στη διαμεσολάβηση του χρήματος, την ιδιοκτησία και τις σχέσεις που παράγει, ενάντια στο κέρδος, την κατανάλωση, την εξατομίκευση, ενάντια σε κάθε είδους διαχωρισμό, όλα ένα προς ένα δομικά χαρακτηριστικά της κρατικής εξουσίας, του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης, της πατριαρχίας, που παράγουν αδιάκοπα διαιρέσεις μεταξύ μας, καταπίεση και εκμετάλλευση.
Από εκεί και πέρα, εκκενώσεις καταλήψεων γίνονται και υπό αριστερή πολιτική διαχείριση, με πιο πρόσφατες την εκκένωση της κατάληψης Ματρόζου στα Πετράλωνα, της κατάληψης Ζαϊμη και της κατάληψης Gare στα Εξάρχεια (με τις δύο τελευταίες να έχουν ανακαταληφθεί). Το κράτος έχει συνέχεια και πάντα διεκδικεί για τον εαυτό του το μονοπώλιο στη ρύθμιση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Όπως και στην πρώτη περίοδο των εκκενώσεων των καταλήψεων, οι λόγοι νομιμοποίησης των εκκενώσεων και η κρατική ρητορεία γύρω από αυτούς είναι απαραίτητη προϋπόθεση της κατασταλτικής στρατηγικής. Οι επικεφαλής του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ. σε πλήρη συνεργασία με τους χειραγωγικούς μηχανισμούς των media στρώνουν το έδαφος για τις εκκενώσεις. Έτσι, οι εκκενωμένοι -ή κατεδαφισμένοι χώροι, όπως στην πρόσφατη περίπτωση κατεδάφισης της κατάληψης Τερμίτα στο Βόλο, παρουσιάζονται ως χώροι που τελικά θα αποδοθούν στην "κοινωνία", για κάποιο αφαιρετικό "κοινό καλό", με τη μορφή σχολών, σχολείων, ωδείων, χώρων για άτομα με κινητικά προβλήματα, χώρων "φιλοξενίας" ασυνόδευτων ανηλίκων κλπ. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις πάνε χέρι-χέρι με την ιδεολογική επίθεση. Στόχος είναι η αποκοινωνικοποίηση των αγωνιζόμενων και των εγχειρημάτων τους, η απαλοιφή από τη μνήμη του τι ήταν αυτά τα εγχειρήματα, ότι αποτελούσαν αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνικής ζωής, ανοιχτά και προσβάσιμα σε όλες/ους, με εργαστήρια αυτομόρφωσης, συλλογικές κουζίνες, στούντιο, βιβλιοθήκες, εκδηλώσεις-συζητήσεις, χώρους στέγασης, τόπους πραγματικής φιλοξενίας και αλληλεγγύης στους μετανάστες/στριες. Η κυρίαρχη αφήγηση γίνεται αντίστροφη του πραγματικού, για να απαλείψει από την κοινωνική συνείδηση το υπόδειγμα ενός άλλου κόσμου, αυτού της αντεξουσίας.
Την Πέμπτη 22 Mαρτίου δικάζονται οι συντρόφισσες και οι σύντροφοί μας γιατί εναντιώθηκαν στον κόσμο της υποταγής, της απάθειας, της εξατομίκευσης. Προτάσσοντας τις καταλήψεις ως οδοφράγματα στην κανονικότητα της κυρίαρχης βαρβαρότητας, του ρατσισμού, των έμφυλων ανισοτήτων, της ομοφοβίας, των πατριωτικών-εθνικιστικών παραληρημάτων μίσους. Αυτό συμπύκνωνε η Villa Amalias, την άρνηση κάθε εξουσίας, τη δημιουργία δομών, διαδικασιών, σχέσεων, αξιών, δράσεων στη βάση της αυτοοργάνωσης και της αλληλλεγγύης. Αυτό προτάσσουν τα πολυπληθή αναρχικά στέκια, οι καταλήψεις, τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα του κόσμου της αντεξουσίας. Αυτό συμπύκνωνε και η κίνηση της ανακατάληψης της Villa Amalias το πρωί της 9ης Γενάρη.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ/ΣΤΟΥΣ 92 ΔΙΩΚΟΜΕΝΕΣ/ΟΥΣ ΤΗΣ VILLA ΑMALIAS
ΔΕΚΑ, ΕΚΑΤΟ, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ
ΔΙΚΗ: ΠΕΜΠΤΗ 22 ΜΑΡΤΗ, 9π.μ. στα δικαστήρια της Ευελπίδων
Αγρός - Αυτοδιαχειριζόμενο Κατειλλημένο έδαφος
Αλληλεγγύη στους 92 διωκόμενους για την ανακατάληψη της Villa Amalias
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 92 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ VILLA AMALIAS
Δίκη: Πέμπτη 22 Μαρτίου, δικαστήρια Ευελπίδων 9 μ.μ.
«Η διαρκώς κλιμακούμενη επίθεση των κυρίαρχων πάνω στα στοιχειώδη δικαιώματα και τους όρους ζωής των από κάτω της κοινωνίας συνοδεύεται από την αντίστοιχη όξυνση και κλιμάκωση της κρατικής και παρακρατικής καταστολής των αντιστάσεων. Και ιδιαίτερα εκείνων των αντιστάσεων που δεν ελέγχονται και δεν περιορίζονται από τους θεσμούς, τους φορείς και τους παράγοντες του συστήματος, αλλά εκδηλώνονται ακηδεμόνευτα, επιχειρώντας το πέρασμα από την αυθόρμητη διαμαρτυρία και αγανάκτηση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων στη συνειδητή εξέγερση και την κοινωνική επανάσταση ως μοναδική διεξοδική απάντηση στην κρίση του συστήματος και την επίθεση της άρχουσας τάξης.
Οι καταλήψεις και γενικότερα οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι είναι συγκεκριμένο κομμάτι της συνειδητής και αυτοοργανωμένης αντίστασης, και έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη των ευρύτερων κοινωνικών αγώνων τις τελευταίες δεκαετίες. Για αυτό και βρίσκονταν πάντα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και των παρακρατικών συμμοριών, και κατέχουν μια από τις πρώτες θέσεις στους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους για το χτύπημα και την εξουδετέρωση των αντιστάσεων που ξεπηδούν από τα κάτω». Κατάληψη ΛΚ37
Συγκεκριμένα, οι καταλήψεις στοχοποιούνται ως αναπόσπαστο κομμάτι των αυτοοργανωμένων κοινωνικών και ταξικών αγώνων αλλά και ως ορατά σημεία αναφοράς του αναρχικού -αντιεξουσιαστικού κινήματος. Για μας, αποτελούν εστίες ζωής και αγώνα για την κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Η ανακατάληψη της Villla Amalias τον Ιανουάριο του 2013 έρχεται σε μια περίοδο έντονης κρατικής επιθετικότητας, όταν, ιδιαίτερα μετά την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του '08, η εξουδετέρωσή των καταλήψεων αποτέλεσε διακηρυγμένο στόχο της πολιτικής εξουσίας, στο πλαίσιο της αντιεξεγερτικής εκστρατείας του κράτους, ταυτόχρονα με την άγρια επίθεση σε ταξικούς αγώνες, σε απεργίες και διαδηλώσεις, αλλά και τα πογκρόμ εναντίον προσφύγων και μεταναστών. Μέσα σε αυτή την συνθήκη, από το καλοκαίρι του 2011 χτυπήθηκαν από τις κατασταλτικές δυνάμεις κατειλημμένοι χώροι αγώνα σε όλη την επικράτεια, ενώ τον χειμώνα του 2012-13 το κράτος κλιμάκωσε την επίθεσή του με τις εκκενώσεις της κατάληψης Villa Amalias το Δεκέμβρη του 2012 και της κατάληψης Πατησίων & Σκαραμαγκά το Γενάρη του 2013, ενώ στις 15 Γενάρη του 2013 ειδικές κατασταλτικές μονάδες εισέβαλαν στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37.
Η αιφνιδιαστική κίνηση ανακατάληψης της φρουρούμενης από τα ΜΑΤ Villa Amalias το πρωί της 9ης Γενάρη 2013 από 92 συντρόφους και συντρόφισσες, ταυτόχρονα με την κατάληψη των γραφείων της κυβερνητικής τότε ΔΗΜΑΡ, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα. Έκανε ξεκάθαρο στο κράτος πως οι καταλήψεις δεν παραδίνονται και ότι η καταστολή δεν είναι ικανή να τρομοκρατήσει και να αποθαρρύνει όσους αγωνίζονται, αποτελώντας έτσι έμπνευση για να κατέβουν στους δρόμους εκατοντάδες αντιστεκόμενοι.
Σήμερα, μέσα στο περιβάλλον της έντασης των πολιτικών φτωχοποίησης και εξαθλίωσης της κοινωνίας και λεηλασίας κάθε σπιθαμής γης, αυτή η κατασταλτική επίθεση συνεχίζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία μην αντιπροσωπεύοντας ποτέ τίποτε άλλο από μια προσπάθεια ανανέωσης της νομιμοποίησης του καθεστώτος σε συνθήκες γενικευμένης συστημικής κρίσης επιδίδεται εξαρχής στην απροκάλυπτη στοχοποίηση και εγκληματοποίηση όσων εξακολουθούν να αγωνίζονται αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα από τα κάτω. Από το 2015 και μέχρι σήμερα σημειώνονται εκκενώσεις καταλήψεων που λειτουργούν ως αυτοοργανωμένα κοινωνικά και πολιτικά εγχειρήματα και ως χώροι στέγασης προσφύγων και μεταναστών σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Λάρισα, Βόλο κ.α., οι οποίες συνοδεύονται από συνεχή συκοφαντικά δημοσιεύματα στον Τύπο, εξαγγελίες κρατικών αξιωματούχων για νέες εκκενώσεις, καθώς και από την «συμπληρωματική» δράση παρακρατικών ναζιστικών συμμοριών που εξαπολύουν δολοφονικές και εμπρηστικές επιθέσεις, με την κάλυψη και την ανοχή της αστυνομίας.
Χαρακτηριστικός είναι ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia και η επίθεση στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο στη Θεσσαλονίκη κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου, την ώρα που σύντροφοι και συντρόφισσες έστηναν στους δρόμους της πόλης αναχώματα στο ρατσιστικό και εθνικιστικό παραλήρημα που ενορχήστρωνε το βαθύ κράτος και οι εφεδρείες του, όπως και η επίθεση στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ την ημέρα του εθνικιστικού συλλαλητηρίου στην Αθήνα, όπως επίσης και η δολοφονική επίθεση τραμπούκων της χρυσής αυγής στον Ε.Κ.Χ. Φαβέλα στον Πειραιά. Και ενδεικτικό της απροκάλυπτης παρακρατικής δράσης τέτοιων συμμοριών αποτελεί η πρόσφατη δημοσιοποίηση στον Τύπο τηλεφωνικών συνομιλιών μεταξύ μελών τους, οι οποίες βρίσκονταν σε γνώση της αστυνομίας, όπου ακούγονται να σχεδιάζουν επιθέσεις σε κατειλημμένους χώρους, όπως η εμπρηστική απόπειρα σε βάρος της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37, που πραγματοποιήθηκε στις 13 Φλεβάρη.
Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, το μήνυμα της μαχητικότητας και της αποφασιστικότητας των συντρόφων και των συντροφισσών που πριν από τέσσερα χρόνια ανακατέλαβαν τη Villa Amalias, στο βαθμό που αποτελεί ζωντανή παρακαταθήκη του αγώνα και εφαλτήριο για τη συνέχιση του, αλλά και συλλογική εμπειρία που αναδεικνύει την ανάγκη της ακόμα μεγαλύτερης εμβάθυνσης, πλατιάσματος και οργάνωσής του σε κάθε μέτωπο της κοινωνικής ζωής, δεν ανήκει στο παρελθόν. Ανήκει σε όσες και όσους απέναντι στο μονόλογο της κρατικής προπαγάνδας, του εθνικιστικού παραληρήματος και του κοινωνικού κανιβαλισμού, προτάσσουν και πραγματώνουν την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και την αντίσταση, σαμποτάροντας έτσι τους σχεδιασμούς της κοινωνικής και ταξικής ειρήνευσης, της παραίτησης και της υποταγής. Ανήκει σε όλους εκείνους και εκείνες που αγωνίζονται σήμερα ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά και τους λακέδες τους, σε όλους εκείνους που μέσα από καταλήψεις, αυτοοργανώμενους χώρους, συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία βάσης και πολιτικές συλλογικότητες κρατούν ανοιχτό το δρόμο για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση.
ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΙΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
21/3/2018
Σύντροφοι-ισσες από την ΛΚ37
που συμμετείχαμε στην ανακατάληψη της Villa Amalias