kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία αλληλεγγύης στο αντιστεκόμενο Αφρίν

Στις 20/1 τουρκικά στρατεύματα άρχισαν να επιτίθονται από αέρος και με πυροβολικό οπλισμό εναντίον των θέσεων των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) στο καντόνι του Αφρίν, που αποτελεί τμήμα της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας ή αλλιώς Ροζάβα. Οι βομβαρδισμοί των τουρκικών στρατευμάτων έχουν πλήξει και μη στρατιωτικούς στόχους. Ο αριθμός των τραυματιών και των νεκρών παραμένει αδιευκρίνιστος. Αυτή τη στιγμή ο τουρκικός στρατός έχει περικυκλώσει το Αφρίν όπου 800 χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν ελεύθεροι πολιορκημένοι χωρίς νερό, φαγητό και φάρμακα. Λίγες μέρες πριν, ο Ερντογάν εξαπέλυε απειλές εναντίον των Κούρδων της Ροζάβα, λέγοντας πως η Τουρκία έχει επεκτατικές βλέψεις προς το την περιοχή του Μανμπίτζ το Κομπάνι και το Καμισλί, τις οποίες πρόκειται να περατώσει μέσω μιλιταριστικών επεμβάσεων. Οι 20.000 Τούρκοι στρατιώτες επικουρούνται από 5.000 ισλαμιστές πολιτοφύλακες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA).

Η γενικευμένη, από ό,τι φαίνεται, στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας έναντι των απελευθερωμένων εδαφών της Ροζάβα έγινε με τη συγκατάθεση των κεντρικών και περιφερειακών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που δρουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και ιδιαίτερα με τη συναίνεση τόσο της Ρωσίας, η οποία απέσυρε τα στρατεύματά της από το Αφρίν, όσο και του Ιράν. Σε τριμερή συμφωνία μεταξύ της Ρωσίας, του Ιράν και της Τουρκίας στην Αστάνα, αποφασίστηκε η εγκαθίδρυση περιοχών περιορισμού της εμπόλεμης έντασης στις περιοχές του Χαλεπίου και περιμετρικά του Ιντλίμπ, καθώς και η απομάκρυνση των ισλαμιστικών στρατευμάτων από τις περιοχές αυτές. Οι στρατιωτικές αυτές οργανώσεις, που αποτελούν παρακλάδια της Αλ Κάιντα, χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται από την Τουρκία. Το καθεστώς Άσαντ όμως με τη βοήθεια των σταθερών συμμάχων του στην περιοχή, της Ρωσίας και του Ιράν δηλαδή, θέλει να προσαρτήσει για λογαριασμό του την περιοχή του Ιντλίμπ, βόρειο τμήμα του οποίου βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή. Η Τουρκία όμως όχι μόνο δεν «νουθέτησε» και δεν απομάκρυνε αυτές τις οργανώσεις από την περιοχή, αλλά βρήκε την ευκαιρία για να αυξήσει την επιρροή της σε αυτές και να τις εντάξει στους σχεδιασμούς της για να χτυπήσει το καντόνι του Αφρίν, το οποίο συνορεύει βόρεια με την Τουρκία, νότια με το Ιντλίμπ και δυτικά με μία ζώνη τουρκικής κατοχής που επονομάζεται "Ασπίδα του Ευφράτη". Το Αφρίν λοιπόν είναι περικυκλωμένο από τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις και τους συμμάχους τους. Οι στρατιωτικές μονάδες του Άσαντ αποσύρονται από τα σύνορα με το Μανμπίτζ, ανοίγοντας πέρασμα για τον τουρκικό στρατό και τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA), ώστε να χτυπήσουν το Αφρίν στα νώτα του. Ο Άσαντ παραμένει πιστός στην εξάρτησή του από τα ρωσικά συμφέροντα, γι' αυτό και πράττει αναλόγως. Την ίδια στιγμή οι Η.Π.Α., που μέχρι τώρα υποστήριζαν τους Κούρδους της Ροζάβα όσον αφορά τη χρηματοδότηση, την παροχή οπλισμού, τη στρατιωτική εκπαίδευση και βοήθεια, με δήλωση του Πενταγώνου εξήγγειλαν πως μονάδες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) που δεν εστιάζουν αποκλειστικά και μόνο στην ένοπλη σύγκρουση με το ISIS, δε θα λαμβάνουν από εδώ και στο εξής τη στήριξη των Η.Π.Α.. Ταυτόχρονα, το ISIS εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) στην Ανατολική Συρία. Οι δυνάμεις των Κούρδων επαναστατών της Ροζάβα βρίσκονται σε δίλημμα, όντας υπό τρομερή πίεση. Έχουν δύο τεράστια ανοιχτά μέτωπα, στο Αφρίν και στην Ανατολική Συρία. Το Αφρίν υπερασπίζονται 10.000 πολιτοφύλακες των YPG (Μονάδες Προστασίας του Λαού) και των YPJ (Μονάδες Προστασίας των Γυναικών).

Οι περιοχές περιορισμού της εμπόλεμης έντασης, για τις οποίες έγινε λόγος προηγουμένως, επρόκειτο βάσει της συμφωνίας της Αστάνα να αποδοθούν τελικά στο καθεστώς Άσαντ. Όμως οι ισλαμιστικές ένοπλες οργανώσεις -σύμμαχοι της Τουρκίας- δεν έχουν αποχωρήσει ακόμα από την περιοχή του Ιντλίμπ. Φαίνεται λοιπόν πως γεννούνται κραδασμοί στο εσωτερικό του νεοσχηματισθέντος, αλλά ευκαιριακού όπως φαίνεται, συνασπισμού Τουρκίας-Ρωσίας-Ιράν. Αυτό όμως δε σημαίνει σε καμία περίπτωση τη διάλυσή του. Είναι γεγονός πως η Τουρκία επιζητεί να γίνει πρωτοκλασάτη δύναμη στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής. Τρίζει τα δόντια της σε Η.Π.Α. και Ρωσία και προσπαθεί να ανελιχθεί σε μέγεθος αντάξιο αυτών. Μπορεί να εκβιάζει διακρατικές συμφωνίες και συμμαχίες, αλλά ο σταθερός εχθρός της είναι οι Κούρδοι της Ροζάβα και το ελευθεριακό πείραμα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού. Στον στόχο της αυτόν βρίσκουν κοινό τόπο η Ρωσία, το Ιράν και το καθεστώς του Άσαντ. Η τουρκική κατοχή του βόρειου Ιντλίμπ και της "Ασπίδας του Ευφράτη", είναι που κρατά την Τουρκία μέσα στο παιχνίδι του συριακού εμφυλίου πολέμου και των γεωπολιτικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία έχει βάλει στο μάτι τις ενεργειακές πηγές της περιοχής και την καταστολή της επανάστασης των Κούρδων στη Ροζάβα και δεν διατίθεται να κάνει βήμα πίσω. Η Τουρκία αυτήν τη στιγμή κρατά την περιοχή του βόρειου Ιντλίμπ ως διαπραγματευτικό χαρτί για μια πιθανή ανταλλαγή του με το καντόνι του Αφρίν.

Η σχεδόν ολοκληρωτική εξάλειψη του ISIS, σηματοδοτεί την έναρξη μιας δύσκολης περιόδου για την υπεράσπιση της κοινωνικής επανάστασης στη Ροζάβα. Πλέον, η επανάσταση πρόκειται είτε να γίνει άμεσος στόχος επιθέσεων από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που δρουν στην περιοχή είτε να γίνει στόχος προς χειραγώγηση από τις μεγάλες δυνάμεις (βλ. Η.Π.Α.), που θα θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους για την προώθηση των σχεδιασμών τους εναντίον των αντιπάλων τους. Οι γεωπολιτικές πιέσεις, η οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση των μονάδων των YPG (Μονάδες Προστασίας του Λαού) και YPJ (Μονάδες Προστασίας των Γυναικών) πρόκειται να κορυφωθούν τώρα που οι ώρες του ISIS τελειώνουν και το μάτι του κυκλώνα πρόκειται να μεταφερθεί στη Ροζάβα. Παρότι, από την πλευρά μας, δεν αρκούμαστε σε μια καθαρολογική και εκ του ασφαλούς καταδίκη της έστω και πρόσκαιρης, μερικής συνεργασίας των επαναστατικών κινημάτων με κρατικούς σχηματισμούς (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), αυτό σίγουρα δε σημαίνει ότι ξεχνάμε έστω και για μια στιγμή το ότι αυτές οι συμμαχίες υποσκάπτουν εντατικά τα ίδια τα θεμέλια μιας πιθανά χειραφετικής και απελευθερωτικής προοπτικής. Το κεφάλαιο έχει διεθνές εκτόπισμα μέσα στον κόσμο της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, σε αντίθεση με τις επαναστάσεις που ξεπηδούν από μια συγκεκριμένη τοπική οριοθέτηση. Επομένως, ο μόνος τρόπος για να αποδεσμευτούν τα επαναστατικά κινήματα από τις γεωπολιτικές πιέσεις και την οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση από διάφορους ιμπεριαλισμούς είναι η προώθηση του προλεταριακού διεθνισμού και το διευρυμένο ξέσπασμα κοινωνικών επαναστάσεων, ειδικά στις γειτονικές χώρες. Έτσι μπορούν να προασπιστούν οι κοινωνικές επαναστάσεις, δια του πολλαπλασιασμού τους. Η πρόσδεσή τους σε κρατικούς σχηματισμούς και στα συμφέροντα αυτών, είναι το τέλος κάθε επανάστασης.

Δεν ταυτιζόμαστε απόλυτα με το μοντέλο του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού. Αναγνωρίζουμε, όμως, τη συνεισφορά του στη χειραφετική πορεία των γυναικών και στον αγώνα ενάντια στην πατριαρχία, στην πολυφυλετική συνύπαρξη και τον διεθνισμό, στην προσπάθεια για την υλοποίηση των προταγμάτων της κοινωνικής οικολογίας, της άμεσης δημοκρατίας, του αντικρατικού φεντεραλισμού, καθώς και στην ανανέωση της σύγχρονης επαναστατικής απελευθερωτικής προοπτικής. Γνωρίζουμε πως η επανάσταση στη Ροζάβα εξασφάλισε ελευθερίες και ικανοποίησε σημαντικό τμήμα των αναγκών και των επιθυμιών της καταπιεζόμενης κοινωνικής βάσης μέσα σε ένα περιβάλλον που μέχρι πρότινος μάστιζε ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, η δεσποτική κρατική κυριαρχία, ο σεξισμός και ο γενικευμένος συντηρητισμός. Γι' αυτούς τους λόγους δεν εφησυχάζουμε στην αναρχική μας «καθαρότητα», διατηρούμε ζωντανούς τους κριτικούς προβληματισμούς και τις ανησυχίες μας, χωρίς ωστόσο να απομακρυνόμαστε από το επίκεντρο της κοινωνικής και ταξικής πάλης που μαίνεται σε ραγδαίο βαθμό στην περιοχή της Ροζάβα, καθώς η εθελοτυφλία θα συνιστούσε πολιτικό αναχωρητισμό.

Οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας. Οφείλουμε να βρεθούμε στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος, παρά τα όσα διαγγέλλουν οι «εθνικές» αφηγήσεις, που θέλουν να διαιωνίσουν την πολιτική ανελευθερία και την οικονομική εκμετάλλευση των από τα κάτω. Ο κοινός μας εχθρός είναι το κράτος και το κεφάλαιο, όχι οι άνθρωποι που βρίσκονται στην ίδια κοινωνική και ταξική θέση με εμάς. Σε μια εποχή που οι πολεμικοί σχεδιασμοί πυκνώνουν και σιγά-σιγά φαίνεται πως προσεγγίζουν τη διασπορά τους και στην ίδια τη Δύση, οι απανταχού προλετάριοι είναι αυτοί που προορίζονται να γίνουν βορά στα κανόνια των κυρίαρχων. Η αστική τάξη ούτε πολεμάει ούτε καλύπτει τα έξοδα των πολέμων. Τους πολέμους τους πληρώνει από την τσέπη του και με το αίμα του το ίδιο το προλεταριάτο για τα συμφέροντα όμως του κεφαλαίου. Ο πόλεμος αποτελεί μια δίοδο για το κεφάλαιο, ώστε να μπορέσει να εξέλθει από τη δομική κρίση υπερσυσσώρευσης που ο ίδιος ο καπιταλισμός γέννησε, καταστρέφοντας σταθερό και μεταβλητό κεφάλαιο -μέσα παραγωγής και εργάτες/τριες δηλαδή-, δημιουργώντας καινούριες αγορές και προϋποθέσεις κερδοφορίας για τους καπιταλιστές, επεκτείνοντας διαρκώς τις σφαίρες κυριαρχίας του κράτους και του κεφαλαίου.

Ειρήσθω εν παρόδω, μια πάγια μιλιταριστική τακτική είναι ο λεγόμενος «πόλεμος για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη» ή αλλιώς «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», που έχει χρησιμοποιηθεί ιδιαίτερα από τις Η.Π.Α. και τέθηκε σε εφαρμογή και στο εκρηκτικό περιβάλλον της Μέσης Ανατολής για την εξόντωση του ISIS, το οποίο εξέθρεψε ο ίδιος ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός και οι δορυφόροι του στην περιοχή (βλ. Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Τουρκία). O υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, Μελβούτ Τσαβούσογλου, δήλωσε πως η επέμβαση της Τουρκίας σκοπεύει στην καταπολέμηση της «τρομοκρατίας» και μέσα στις αντιφάσεις των καιροσκοπικών συμμαχιών, προεδρικός εκπρόσωπος της Τουρκίας έκανε έκκληση προς τις Η.Π.Α. να αποσύρουν την υποστήριξη των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF). Η κυρίαρχη αφήγηση αποκαλεί τρομοκράτες αυτούς που αγωνίζονται ενάντια στην τυραννία του κράτους και του κεφαλαίου. Για μας η αποκωδικοποίηση του παραπάνω μηνύματος έχει να κάνει με την πλευρά του ταξικού στρατοπέδου στην οποία βρίσκεται ο καθένας. Και εμείς βρισκόμαστε στο απέναντι στρατόπεδο. Στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων, αυτών που ζουν από την εργασία τους, των ανέργων, των φτωχών και των άκληρων. Οι αγωνιστές του YPG (Μονάδες Προστασίας του Λαού) και οι αγωνίστριες του YPJ (Μονάδες Προστασίας των Γυναικών) μάχονται με το όπλο στο χέρι για την κοινωνική απελευθέρωση. Από την άλλη, οι πόλεμοι επιχειρούν να εξαγνιστούν από τις εκατόμβες των θυμάτων που προκαλούν, με το «ελαφρυντικό» της «αποκατάστασης» των καταστρατηγημένων ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Πίσω από αυτές τις εξουσιαστικές ωραιοποιήσεις, για τα μάτια του κόσμου, κρύβεται η στυγνότερη ωμότητα του καπιταλισμού και της κρατικής εξουσίας, βαμμένη με αίμα προλετάριων για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Τέτοιες επεμβάσεις έχουν δώσει πολιτική/θεσμική, οικονομική και στρατιωτική ισχύ σε θεοκρατικά και απολυταρχικά καθεστώτα που λειτουργούν ως μαριονέτες των ιμπεριαλιστών και αγωγοί των επιδιώξεών τους.

Ως κομμάτι της κοινωνικής βάσης, δεν πρόκειται να στρέψουμε τις κάννες των όπλων προς τα ταξικά μας αδέλφια, από τα οποία μας χωρίζουν μόνο τεχνηέντως και από τα πάνω συνοριογραμμές, έθνη και θρησκείες, για να ενισχύεται με αυτόν τον τρόπο ο αποπροσανατολισμός των από τα κάτω από την πολιτική και κοινωνική καταπίεση και την οικονομική εκμετάλλευση που υφίστανται και να διαιρούνται οι ίδιοι μεταξύ τους παρά την κοινότητα των υλικών τους συμφερόντων. Ο μόνος πόλεμος στον οποίο συμμετέχουμε είναι ο ασταμάτητος κοινωνικός και ταξικός πόλεμος, απόληξη του οποίου επιζητούμε να είναι η κοινωνική επανάσταση που θα κατακρημνίσει τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου για να καταστήσει εφικτή την πανανθρώπινη εξισωτική συνύπαρξη και τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση πάνω στις βάσεις του ελευθεριακού κομμουνισμού. Το τελειωτικό χτύπημα στον βάρβαρο κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού μπορεί να το δώσει μόνο η αυτοοργάνωση και η αυτενέργεια των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, σε συνδυασμό με τη διεθνοποίηση των ακηδεμόνευτων κοινωνικών επαναστάσεων.

Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους Κούρδους επαναστάτες της Ροζάβα και στους διεθνιστές αναρχικούς και κομμουνιστές που μάχονται στο πλάι τους. Η περιφρούρηση της ελευθεριακής επανάστασης στη Ροζάβα αποτελεί ανάχωμα στην παγκόσμια επέλαση του κρατικού και καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού και φωτεινό παράδειγμα αντίστασης και επαναστατικού κοινωνικού μετασχηματισμού. Μετά την ηρωική μάχη του Κομπάνι, η υπεράσπιση του Αφρίν είναι η συνέχεια του αγώνα των λαών στο Κουρδιστάν για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΤΟΥ YPG (ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ) ΚΑΙ ΤΟΥ YPJ (ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ)

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ INTERNATIONAL FREEDOM BATTALION (ΔΙΕΘΝΕΣ ΤΑΓΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ), ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΝΤΑΡΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ (I.R.P.G.F.)

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ

ΠΕΜΠΤΗ 22/3 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης - μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας
lib_exthess@hoextmail.coexm
libertasalonica.wordpress.com

uploaded document

Κάλεσμα σε Πορεία αλληλεγγύης στο αντιστεκόμενο Αφρίν, την Πέμπτη 22/3 στις 18:00, στην Καμάρα

Στις 20 Ιανουαρίου, το τουρκικό κράτος ξεκίνησε την επιχείρηση «Κλάδος Ελιάς», εναντίον των Κούρδων του Αφρίν, ενός από τα τρία καντόνια της Ροζάβα, που εκτίνεται στη Βόρεια Συρία. Στις 18 Μάρτη, ο Τουρκικός στρατός και οι εξτρεμιστές ισλαμιστές του FSA που λειτουργούν υπό τον έλεγχό του, μπήκαν στην πόλη του Αφρίν, μετά από μακρά πολιορκία, εντεινόμενων χερσαίων επιθέσεων και βομβαρδισμών. Ο απολογισμός μετρά εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, άμαχους πολίτες αλλά και μαχητές των YPG/YPJ, των δυνάμεων αυτοάμυνας που υπερασπίστηκαν την πόλη.

Όλο αυτό το διάστημα, εκκωφαντική παραμένει η σιωπή της «διεθνούς κοινότητας», των πολιτικών αρχηγών και των κυρίαρχων ΜΜΕ, παρ' όλες τις εκκλήσεις των κούρδων που προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο της επικείμενης γενοκτονίας. Όταν τρία χρόνια νωρίτερα, οι δυνάμεις αυτοάμυνας αντρών και γυναικών, YPG/YPJ υπερασπίστηκαν το Κομπάνι ενάντια στην επίθεση του υπεροπλισμένου Ισλαμικού Κράτους, τα φώτα της δημοσιότητας έπεφταν πάνω τους και η παγκόσμια κοινή γνώμη επευφημούσε την ηρωική τους αντίσταση. Σήμερα που ο επιτιθέμενος είναι το Τουρκικό κράτος, μέλος του ΝΑΤΟ, που κατηγορεί τους ίδιους αυτούς ανθρώπους για τρομοκράτες, βλέπουμε την σιωπή όλων των πολιτικών δυνάμεων και αρχηγών που αποτελεί ξεκάθαρα συνενοχή στο έγκλημα.

Το πείραμα που συντελείται τα τελευταία χρόνια στα τρία καντόνια της Ροζάβα (το Αφρίν, το Κομπάνι και το Τζαζίρα) αμφισβητεί στην πράξη το φαντασιακό του έθνους-κράτους και του καπιταλιστικού συστήματος. Οι Κούρδοι της Ροζάβα δεν ζητούν πλέον τη δημιουργία ενός ακόμα έθνους-κράτους, αλλά οικοδομούν από τα κάτω την «δημοκρατική αυτονομία» όπως την ονομάζουν, βασιζόμενη στην αυτό-οργάνωση των κοινοτήτων και των συμβουλίων, με βασικούς πυλώνες την οικολογική συνείδηση και την ισότητα των φύλων. Σε αυτό το σύστημα αυτοδιεύθυνσης και άμεσης δημοκρατίας, όλοι μπορούν να συμμετέχουν ισότιμα ανεξαρτήτως θρησκεύματος ή εθνότητας (όλο και περισσότεροι Άραβες, Συροϊακωβήτες, Γεζίντι και άλλοι πλαισιώνουν το εγχείρημα). Καθοριστικής σημασίας είναι ο ρόλος των γυναικών που οργανώνονται και συμμετέχουν σε μεικτές αλλά και αμιγώς γυναικείες συνελεύσεις/οργανώσεις και συγκροτούν ακόμα και τις δικές τους μονάδες αυτοάμυνας (YPJ).

Είναι προφανές λοιπόν γιατί οι διεθνείς πολιτικές δυνάμεις δεν στηρίζουν πολιτικά το εγχείρημα για δημοκρατική αυτονομία στη Ροζάβα. Μπορεί οι ΗΠΑ να στήριξαν τις YPG/YPJ χρησιμοποιώντας τες για να αναχαιτίσουν το Ισλαμικό Κράτος, ικανοποιώντας δικούς τους σκοπούς και συμφέροντα, αλλά δεν αναγνώρισαν την ανακήρυξη του Ομοσπονδιακού Συστήματος τη Ροζάβα/Βόρειας Συρίας στις 17 Μαρτη το 2016 και στην πραγματικότητα δεν σταμάτησαν ποτέ να στηρίξουν τη συμμέτοχο στο Τουρκία, κάνοντας τα στραβά μάτια στα εγκλήματα πολέμου που διαπράττονται στο Βόρειο Κουρδιστάν αλλά πλέον και στο Αφρίν.

Ο αγώνας της Ροζάβα δεν αφορά μόνο τους κούρδους ή τη Μέση Ανατολή, αλλά όλους εμάς, την ανθρώπινη κοινωνία σε παγκόσμιο επίπεδο. Ένα από τα μεγαλύτερα εγχειρήματα για δημοκρατία και αυτονομία κινδυνεύει και αποτελεί επιτακτική και άμεση αναγκαιότητα να δείξουμε την αλληλεγγύη μας και να εναντιωθούμε στο έγκλημα που διαπράττεται, όπου κι αν βρισκόμαστε. Να υπερασπιστούμε αυτόν τον αγώνα για ελευθερία που αντιστέκεται στην φρίκη του κρατικού και φονταμενταλιστικού ολοκληρωτισμού.

-ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΕΝΟ ΑΦΡΙΝ, ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 22/3 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης

πηγή : email που λάβαμε στις 20 Μάρτιος 17h

πηγή : http://akthess.blogspot.gr/
πηγή : email που λάβαμε στις 20 Μάρτιος 17h

"Και στον πόλεμο "όλα για όλα"

κουβαλούσα πολυβόλα

να σκοτώνονται οι λαοί

για τ' αφέντη το φαΐ. "

Τις τελευταίες μέρες στην περιοχή της αιματοκυλισμένης από τον εμφύλιο πόλεμο Συρίας ξεδιπλώνεται η ολομέτωπη επίθεση του τουρκικού κράτους στο κουρδικό καντόνι του Αφρίν, το οποίο παραμένει πολιορκημένο χωρίς είδη πρώτης ανάγκης. Μία στρατιωτική επιχείρηση που έχει ξεκινήσει δυο μήνες νωρίτερα εναντίον των απελευθέρωμένων εδαφών των Κούρδων στην Ροζάβα, με τη υλική και έμψυχη υποστήριξη του τουρκικού στρατού και των μισθοφορικών τμημάτων του FSA. Η επέμβαση αυτή είχε ήδη προοικονομηθεί από το τουρκικό κράτος, ήδη από την περίοδο της επέμβασης στην περιοχή της Manbij που βρίσκεται υπό κουρδικό έλεγχο και την κατάληψη εδαφών από τον τουρκικό στρατό τμήματος της βόρειας Συρίας (βόρεια του Χαλέπι).

Είναι εμφανές ότι πριν καλά καλά ηττηθεί πλήρως εδαφικά ο ISIS, έχει δρομολογηθεί ο δεύτερος κύκλος πολεμικών συγκρούσεων ο οποίος αναμένεται να είναι και πιο αδυσώπητος. Τα στρατόπεδα αναδιατάσσονται, παλιές συμμαχίες ανανεώνονται ή μετασχηματίζονται σε ευκαιριακά νέες (σύγκλιση συμφερόντων Τουρκίας-Ιράν-Ρωσίας). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αναπτύσσεται μία διαρκώς κλιμακούμενη ένταση, η οποία απεικονίζει τη σύγκρουση των διακρατικών συμφερόντων (ενεργειακοί πόροι, γεωστρατηγική ενίσχυση του κάθε «παίκτη» στη διεθνή σκακιέρα κλπ). Στο προσκήνιο έρχονται εκ νέου μιλιταριστικοί σχεδιασμοί, «θερμά» στρατιωτικά επεισόδια (δηλαδή πολεμικές συγκρούσεις), όλα στο βωμό του χρήματος και της κατοχύρωσης ισχύος του κάθε κράτους. Αυτή η κατάσταση αντανακλάται και στο εσωτερικό των κοινωνιών, όπου αφενός στη Δύση με το πρόσχημα της ασφάλειας από τις τρομοκρατικές επιθέσεις του ISIS έχει αναπτυχθεί πολιτική ελέγχου και περιστολής των δικαιωμάτων, αφετέρου στο ολοκληρωτικό Τουρκικό κράτος έχει εδραιωθεί μία κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης ακόμη πιο οξυμένη με περιστολή της ελευθερίας έκφρασης, διωγμούς , φυλακίσεις ακόμη και ωμές στρατιωτικές επεμβάσεις στο εσωτερικό της εναντίον όσων δεν ευθυγραμμίζονται με την γραμμή του τουρκικού κράτους. η κατάσταση συνεχούς αποσταθεροποίσης που επικρατεί στην Τουρκία προοιωνίζει τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο στον οποίο αναφέρεται πλεον ανοιχτα ο "κατα τα αλλα τρελος ηγετισκος" Ερντογαν. , ενώ με τρελή ταχύτητα οι Η.Π.Α με την Δύση δημιουργούν ένα ψυχρό διπλωματικό επισόδειο, στον μεγαλύτερο πάντα εχθρο τους την Ρωσία, που συντάσσεται με το άλλο μπλοκ δυνάμεων. Φυσικά και το ελληνικό κράτος τρώει ενα κομμάτι από αυτήν την πίτα, αναβαθμίζοντας το πολεμικό ναυτικό του που συνοδεύει πλεον τα αμερικανικά πλοια στις αποβάσεις τους στην Μεσόγειο, δίνοντας φυσικά υπόσχεση στο μέλλον για δύο ακόμα βάσεις στο ΝΑΤΟ( Έβρος, Σύρος).

Στην κατεύθυνση αυτή, τροφοδοτούνται από την κυριαρχία οι εθνικιστικές ρητορικές, ώστε να κατασκευαστούν οι εχθροί του κάθε «έθνους», οι «Άλλοι», από την άλλη πλευρά των συνόρων, επιχειρώντας να ταυτιστούν τα συμφέροντα των καταπιεσμένων με τις επιταγές του εκάστοτε κράτους. Το διαίρει και βασίλευε, ο εύκολος τρόπος να σφαγιάζονται την μέρα οι πληβείοι και να αφήνουν τους δυνάστες τους, τα κράτη και το κεφάλαιο να κερδοσκοπούν στις πλάτες τους. Για την ενδυνάμωση αυτής της αφήγησης κατασκευάζεται και ο εσωτερικός εχθρός: ο μετανάστης/πρόσφυγας, ο αναρχικός, ο κομμουνιστής, ο ομοφυλόφιλος, ο κατατρεγμένος, όσοι δεν «κολλάνε» στην εθνικιστική ρητορική του κράτους και του κεφαλαίου. Συνεπώς όταν το εργατικό δυναμικό περισσεύει κλείνει η στρόφιγγα απορρόφησης του, και τότε ο εθνικισμός αποχαλιναγωγείται και ενεργοποιείται δυναμικά από το κράτος και το κεφάλαιο.

Καταδεικνύεται ότι πλέον ο καπιταλισμός δεν έχει τίποτα άλλο να υποσχεθεί πέρα από τον όλεθρο, την καταστροφή, τον πόλεμο, το «μικρότερο κακό» προκειμένου να ανανεώσει την κυριαρχία του και την επιβίωσή του. Αυτή είναι η ουσία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Κοινωνίες εκτάκτου ανάγκης, κρατικοκαπιταλιστική αναδιάρθρωση με τα πληβειακά στρώματα να γίνονται κρέας για τις μηχανές ανάπτυξης του καπιταλισμού και της κερδοφορίας του κεφαλαίου (ντόπιου και πολυεθνικού) και να αντιμετωπίζονται ως απλά αριθμοί στις στατιστικές οικονομικής ανάπτυξης του κεφαλαίου, αντιμετωπίζοντας είτε το χάσμα της ανεργίας είτε συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα-γαλέρας. Απέναντι σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον, οι πληβείοι αυτού του κόσμου δεν έχουν τίποτα καλό να προσμένουν.

Εμείς ενάντια σε όλο αυτόν τον όλεθρο προτάσσουμε τον διεθνισμό δηλαδή τον αγώνα ενάντια στον εθνικισμό, την ενδυνάμωση των αγώνων και των αντιστάσεων στον πόλεμο, την εξαθλίωση και τον συγχρόνο ολοκληρωτισμό.

Συγκέντρωση-Πορεία την Πέμπτη 22 Μαρτίου 2018, στις 18:00, Καμάρα

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό Μαύρο & Κόκκινο,

μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης -Ο.Σ.-

Στηρίζουμε το κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης στο Αφριν

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών

Δύναμη στα όπλα των Κούρδων ανταρτών

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο, για τη μάθηση της ελευθερίας

Έξω ο τούρκικος στρατός από το Αφρίν - έξω όλοι οι ιμπεριαλιστές από την Συρία.Συγκέντρωση την Πέμπτη 22/3, Θεσσαλονίκη, Καμάρα, 6μμ,

Έξω ο τούρκικος στρατός από το Αφρίν - έξω όλοι οι ιμπεριαλιστές από την Συρία

Συγκέντρωση την Πέμπτη 22/3, Θεσσαλονίκη, Καμάρα, 6μμ,

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει την Πέμπτη 22/3 τη συγκέντρωση στην Θεσσαλονίκη, στην Καμάρα, 6μμ, -μετά από αυτή στην Αθήνα την Τρίτη 20/3- μαζί με τους Κούρδους πρόσφυγες για να καταγγείλουμε την επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία και την κατάληψη της Αφρίν από τα τουρκικά στρατεύματα και τους συνεργάτες τους τζιχαντιστές. Καταγγέλλουμε ως συνυπεύθυνους όλους όσους έχουν επέμβει τα τελευταία χρόνια στη Συρία, έχοντας μετατρέψει τη χώρα σε πραγματικό σφαγείο οδηγώντας στην προσφυγιά εκατομμύρια ανθρώπους.

Παλεύουμε για να φύγουν όλα τα ξένα στρατεύματα από τη Συρία, όποια πλευρά και να στηρίζουν, και οι Τούρκοι επιδρομείς από τις Κουρδικές περιοχές και το Αφρίν. Έξω οι στόλοι και το ΝΑΤΟ από τη Μεσόγειο. Έξω η χώρα μας από το ΝΑΤΟ, να κλείσει η βάση της Σούδας και να ανοίξουν τα σύνορα για τους πρόσφυγες. Όχι στον αντιδραστικό άξονα με το Ισραήλ και την Αίγυπτο που προωθεί η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμένου. Να εμποδίσουμε τα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών και των συμμάχων τους στη Μέση Ανατολή και στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου. Ειρήνη, φιλία και αλληλεγγύη των λαών.

Όλοι την Πέμπτη 22/3 στη συγκέντρωση στη Θεσσαλονίκη, Καμάρα, 6μμ,

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

πηγή : http://antarsya.gr/node/4750