Σάββατο 17 Μαρτίου 2018 στις 12.00
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο αγωνιζόμενο Αφρίν
Στις 20/1 τουρκικά στρατεύματα άρχισαν να επιτίθονται από αέρος και με πυροβολικό οπλισμό εναντίον των θέσεων των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) στο καντόνι του Αφρίν, που αποτελεί τμήμα της Δημοκρατικής Ομοσπονδίας της Βόρειας Συρίας ή αλλιώς Ροζάβα. Οι βομβαρδισμοί των τουρκικών στρατευμάτων έχουν πλήξει και μη στρατιωτικούς στόχους. Ο αριθμός των τραυματιών και των νεκρών παραμένει αδιευκρίνιστος. Αυτή τη στιγμή ο τουρκικός στρατός έχει περικυκλώσει το Αφρίν όπου 800 χιλιάδες άνθρωποι παραμένουν ελεύθεροι πολιορκημένοι χωρίς νερό, φαγητό και φάρμακα. Λίγες μέρες πριν, ο Ερντογάν εξαπέλυε απειλές εναντίον των Κούρδων της Ροζάβα, λέγοντας πως η Τουρκία έχει επεκτατικές βλέψεις προς το την περιοχή του Μανμπίτζ το Κομπάνι και το Καμισλί, τις οποίες πρόκειται να περατώσει μέσω μιλιταριστικών επεμβάσεων. Οι 20.000 Τούρκοι στρατιώτες επικουρούνται από 5.000 ισλαμιστές πολιτοφύλακες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA).
Η γενικευμένη, από ό,τι φαίνεται, στρατιωτική επίθεση της Τουρκίας έναντι των απελευθερωμένων εδαφών της Ροζάβα έγινε με τη συγκατάθεση των κεντρικών και περιφερειακών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που δρουν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και ιδιαίτερα με τη συναίνεση τόσο της Ρωσίας, η οποία απέσυρε τα στρατεύματά της από το Αφρίν, όσο και του Ιράν. Σε τριμερή συμφωνία μεταξύ της Ρωσίας, του Ιράν και της Τουρκίας στην Αστάνα, αποφασίστηκε η εγκαθίδρυση περιοχών περιορισμού της εμπόλεμης έντασης στις περιοχές του Χαλεπίου και περιμετρικά του Ιντλίμπ, καθώς και η απομάκρυνση των ισλαμιστικών στρατευμάτων από τις περιοχές αυτές. Οι στρατιωτικές αυτές οργανώσεις, που αποτελούν παρακλάδια της Αλ Κάιντα, χρηματοδοτούνται και υποστηρίζονται από την Τουρκία. Το καθεστώς Άσαντ όμως με τη βοήθεια των σταθερών συμμάχων του στην περιοχή, της Ρωσίας και του Ιράν δηλαδή, θέλει να προσαρτήσει για λογαριασμό του την περιοχή του Ιντλίμπ, βόρειο τμήμα του οποίου βρίσκεται υπό τουρκική κατοχή. Η Τουρκία όμως όχι μόνο δεν «νουθέτησε» και δεν απομάκρυνε αυτές τις οργανώσεις από την περιοχή, αλλά βρήκε την ευκαιρία για να αυξήσει την επιρροή της σε αυτές και να τις εντάξει στους σχεδιασμούς της για να χτυπήσει το καντόνι του Αφρίν, το οποίο συνορεύει βόρεια με την Τουρκία, νότια με το Ιντλίμπ και δυτικά με μία ζώνη τουρκικής κατοχής που επονομάζεται "Ασπίδα του Ευφράτη". Το Αφρίν λοιπόν είναι περικυκλωμένο από τις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις και τους συμμάχους τους. Οι στρατιωτικές μονάδες του Άσαντ αποσύρονται από τα σύνορα με το Μανμπίτζ, ανοίγοντας πέρασμα για τον τουρκικό στρατό και τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό (FSA), ώστε να χτυπήσουν το Αφρίν στα νώτα του. Ο Άσαντ παραμένει πιστός στην εξάρτησή του από τα ρωσικά συμφέροντα, γι' αυτό και πράττει αναλόγως. Την ίδια στιγμή οι Η.Π.Α., που μέχρι τώρα υποστήριζαν τους Κούρδους της Ροζάβα όσον αφορά τη χρηματοδότηση, την παροχή οπλισμού, τη στρατιωτική εκπαίδευση και βοήθεια, με δήλωση του Πενταγώνου εξήγγειλαν πως μονάδες των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) που δεν εστιάζουν αποκλειστικά και μόνο στην ένοπλη σύγκρουση με το ISIS, δε θα λαμβάνουν από εδώ και στο εξής τη στήριξη των Η.Π.Α.. Ταυτόχρονα, το ISIS εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση εναντίον των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF) στην Ανατολική Συρία. Οι δυνάμεις των Κούρδων επαναστατών της Ροζάβα βρίσκονται σε δίλημμα, όντας υπό τρομερή πίεση. Έχουν δύο τεράστια ανοιχτά μέτωπα, στο Αφρίν και στην Ανατολική Συρία. Το Αφρίν υπερασπίζονται 10.000 πολιτοφύλακες των YPG (Μονάδες Προστασίας του Λαού) και των YPJ (Μονάδες Προστασίας των Γυναικών).
Οι περιοχές περιορισμού της εμπόλεμης έντασης, για τις οποίες έγινε λόγος προηγουμένως, επρόκειτο βάσει της συμφωνίας της Αστάνα να αποδοθούν τελικά στο καθεστώς Άσαντ. Όμως οι ισλαμιστικές ένοπλες οργανώσεις -σύμμαχοι της Τουρκίας- δεν έχουν αποχωρήσει ακόμα από την περιοχή του Ιντλίμπ. Φαίνεται λοιπόν πως γεννούνται κραδασμοί στο εσωτερικό του νεοσχηματισθέντος, αλλά ευκαιριακού όπως φαίνεται, συνασπισμού Τουρκίας-Ρωσίας-Ιράν. Αυτό όμως δε σημαίνει σε καμία περίπτωση τη διάλυσή του. Είναι γεγονός πως η Τουρκία επιζητεί να γίνει πρωτοκλασάτη δύναμη στη σκακιέρα της Μέσης Ανατολής. Τρίζει τα δόντια της σε Η.Π.Α. και Ρωσία και προσπαθεί να ανελιχθεί σε μέγεθος αντάξιο αυτών. Μπορεί να εκβιάζει διακρατικές συμφωνίες και συμμαχίες, αλλά ο σταθερός εχθρός της είναι οι Κούρδοι της Ροζάβα και το ελευθεριακό πείραμα του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού. Στον στόχο της αυτόν βρίσκουν κοινό τόπο η Ρωσία, το Ιράν και το καθεστώς του Άσαντ. Η τουρκική κατοχή του βόρειου Ιντλίμπ και της "Ασπίδας του Ευφράτη", είναι που κρατά την Τουρκία μέσα στο παιχνίδι του συριακού εμφυλίου πολέμου και των γεωπολιτικών εξελίξεων στη Μέση Ανατολή. Η Τουρκία έχει βάλει στο μάτι τις ενεργειακές πηγές της περιοχής και την καταστολή της επανάστασης των Κούρδων στη Ροζάβα και δεν διατίθεται να κάνει βήμα πίσω. Η Τουρκία αυτήν τη στιγμή κρατά την περιοχή του βόρειου Ιντλίμπ ως διαπραγματευτικό χαρτί για μια πιθανή ανταλλαγή του με το καντόνι του Αφρίν.
Η σχεδόν ολοκληρωτική εξάλειψη του ISIS, σηματοδοτεί την έναρξη μιας δύσκολης περιόδου για την υπεράσπιση της κοινωνικής επανάστασης στη Ροζάβα. Πλέον, η επανάσταση πρόκειται είτε να γίνει άμεσος στόχος επιθέσεων από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που δρουν στην περιοχή είτε να γίνει στόχος προς χειραγώγηση από τις μεγάλες δυνάμεις (βλ. Η.Π.Α.), που θα θέλουν να τη χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους για την προώθηση των σχεδιασμών τους εναντίον των αντιπάλων τους. Οι γεωπολιτικές πιέσεις, η οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση των μονάδων των YPG (Μονάδες Προστασίας του Λαού) και YPJ (Μονάδες Προστασίας των Γυναικών) πρόκειται να κορυφωθούν τώρα που οι ώρες του ISIS τελειώνουν και το μάτι του κυκλώνα πρόκειται να μεταφερθεί στη Ροζάβα. Παρότι, από την πλευρά μας, δεν αρκούμαστε σε μια καθαρολογική και εκ του ασφαλούς καταδίκη της έστω και πρόσκαιρης, μερικής συνεργασίας των επαναστατικών κινημάτων με κρατικούς σχηματισμούς (με ό,τι αυτό συνεπάγεται), αυτό σίγουρα δε σημαίνει ότι ξεχνάμε έστω και για μια στιγμή το ότι αυτές οι συμμαχίες υποσκάπτουν εντατικά τα ίδια τα θεμέλια μιας πιθανά χειραφετικής και απελευθερωτικής προοπτικής. Το κεφάλαιο έχει διεθνές εκτόπισμα μέσα στον κόσμο της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, σε αντίθεση με τις επαναστάσεις που ξεπηδούν από μια συγκεκριμένη τοπική οριοθέτηση. Επομένως, ο μόνος τρόπος για να αποδεσμευτούν τα επαναστατικά κινήματα από τις γεωπολιτικές πιέσεις και την οικονομική και στρατιωτική εξάρτηση από διάφορους ιμπεριαλισμούς είναι η προώθηση του προλεταριακού διεθνισμού και το διευρυμένο ξέσπασμα κοινωνικών επαναστάσεων, ειδικά στις γειτονικές χώρες. Έτσι μπορούν να προασπιστούν οι κοινωνικές επαναστάσεις, δια του πολλαπλασιασμού τους. Η πρόσδεσή τους σε κρατικούς σχηματισμούς και στα συμφέροντα αυτών, είναι το τέλος κάθε επανάστασης.
Δεν ταυτιζόμαστε απόλυτα με το μοντέλο του δημοκρατικού συνομοσπονδισμού. Αναγνωρίζουμε, όμως, τη συνεισφορά του στη χειραφετική πορεία των γυναικών και στον αγώνα ενάντια στην πατριαρχία, στην πολυφυλετική συνύπαρξη και τον διεθνισμό, στην προσπάθεια για την υλοποίηση των προταγμάτων της κοινωνικής οικολογίας, της άμεσης δημοκρατίας, του αντικρατικού φεντεραλισμού, καθώς και στην ανανέωση της σύγχρονης επαναστατικής απελευθερωτικής προοπτικής. Γνωρίζουμε πως η επανάσταση στη Ροζάβα εξασφάλισε ελευθερίες και ικανοποίησε σημαντικό τμήμα των αναγκών και των επιθυμιών της καταπιεζόμενης κοινωνικής βάσης μέσα σε ένα περιβάλλον που μέχρι πρότινος μάστιζε ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, η δεσποτική κρατική κυριαρχία, ο σεξισμός και ο γενικευμένος συντηρητισμός. Γι' αυτούς τους λόγους δεν εφησυχάζουμε στην αναρχική μας «καθαρότητα», διατηρούμε ζωντανούς τους κριτικούς προβληματισμούς και τις ανησυχίες μας, χωρίς ωστόσο να απομακρυνόμαστε από το επίκεντρο της κοινωνικής και ταξικής πάλης που μαίνεται σε ραγδαίο βαθμό στην περιοχή της Ροζάβα, καθώς η εθελοτυφλία θα συνιστούσε πολιτικό αναχωρητισμό.
Οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας. Οφείλουμε να βρεθούμε στην ίδια πλευρά του οδοφράγματος, παρά τα όσα διαγγέλλουν οι «εθνικές» αφηγήσεις, που θέλουν να διαιωνίσουν την πολιτική ανελευθερία και την οικονομική εκμετάλλευση των από τα κάτω. Ο κοινός μας εχθρός είναι το κράτος και το κεφάλαιο, όχι οι άνθρωποι που βρίσκονται στην ίδια κοινωνική και ταξική θέση με εμάς. Σε μια εποχή που οι πολεμικοί σχεδιασμοί πυκνώνουν και σιγά-σιγά φαίνεται πως προσεγγίζουν τη διασπορά τους και στην ίδια τη Δύση, οι απανταχού προλετάριοι είναι αυτοί που προορίζονται να γίνουν βορά στα κανόνια των κυρίαρχων. Η αστική τάξη ούτε πολεμάει ούτε καλύπτει τα έξοδα των πολέμων. Τους πολέμους τους πληρώνει από την τσέπη του και με το αίμα του το ίδιο το προλεταριάτο για τα συμφέροντα όμως του κεφαλαίου. Ο πόλεμος αποτελεί μια δίοδο για το κεφάλαιο, ώστε να μπορέσει να εξέλθει από τη δομική κρίση υπερσυσσώρευσης που ο ίδιος ο καπιταλισμός γέννησε, καταστρέφοντας σταθερό και μεταβλητό κεφάλαιο -μέσα παραγωγής και εργάτες/τριες δηλαδή-, δημιουργώντας καινούριες αγορές και προϋποθέσεις κερδοφορίας για τους καπιταλιστές, επεκτείνοντας διαρκώς τις σφαίρες κυριαρχίας του κράτους και του κεφαλαίου.
Ειρήσθω εν παρόδω, μια πάγια μιλιταριστική τακτική είναι ο λεγόμενος «πόλεμος για τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη» ή αλλιώς «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», που έχει χρησιμοποιηθεί ιδιαίτερα από τις Η.Π.Α. και τέθηκε σε εφαρμογή και στο εκρηκτικό περιβάλλον της Μέσης Ανατολής για την εξόντωση του ISIS, το οποίο εξέθρεψε ο ίδιος ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός και οι δορυφόροι του στην περιοχή (βλ. Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Τουρκία). O υπουργός εξωτερικών της Τουρκίας, Μελβούτ Τσαβούσογλου, δήλωσε πως η επέμβαση της Τουρκίας σκοπεύει στην καταπολέμηση της «τρομοκρατίας» και μέσα στις αντιφάσεις των καιροσκοπικών συμμαχιών, προεδρικός εκπρόσωπος της Τουρκίας έκανε έκκληση προς τις Η.Π.Α. να αποσύρουν την υποστήριξη των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF). Η κυρίαρχη αφήγηση αποκαλεί τρομοκράτες αυτούς που αγωνίζονται ενάντια στην τυραννία του κράτους και του κεφαλαίου. Για μας η αποκωδικοποίηση του παραπάνω μηνύματος έχει να κάνει με την πλευρά του ταξικού στρατοπέδου στην οποία βρίσκεται ο καθένας. Και εμείς βρισκόμαστε στο απέναντι στρατόπεδο. Στο στρατόπεδο των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων, αυτών που ζουν από την εργασία τους, των ανέργων, των φτωχών και των άκληρων. Οι αγωνιστές του YPG (Μονάδες Προστασίας του Λαού) και οι αγωνίστριες του YPJ (Μονάδες Προστασίας των Γυναικών) μάχονται με το όπλο στο χέρι για την κοινωνική απελευθέρωση. Από την άλλη, οι πόλεμοι επιχειρούν να εξαγνιστούν από τις εκατόμβες των θυμάτων που προκαλούν, με το «ελαφρυντικό» της «αποκατάστασης» των καταστρατηγημένων ανθρωπίνων και δημοκρατικών δικαιωμάτων. Πίσω από αυτές τις εξουσιαστικές ωραιοποιήσεις, για τα μάτια του κόσμου, κρύβεται η στυγνότερη ωμότητα του καπιταλισμού και της κρατικής εξουσίας, βαμμένη με αίμα προλετάριων για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Τέτοιες επεμβάσεις έχουν δώσει πολιτική/θεσμική, οικονομική και στρατιωτική ισχύ σε θεοκρατικά και απολυταρχικά καθεστώτα που λειτουργούν ως μαριονέτες των ιμπεριαλιστών και αγωγοί των επιδιώξεών τους.
Ως κομμάτι της κοινωνικής βάσης, δεν πρόκειται να στρέψουμε τις κάννες των όπλων προς τα ταξικά μας αδέλφια, από τα οποία μας χωρίζουν μόνο τεχνηέντως και από τα πάνω συνοριογραμμές, έθνη και θρησκείες, για να ενισχύεται με αυτόν τον τρόπο ο αποπροσανατολισμός των από τα κάτω από την πολιτική και κοινωνική καταπίεση και την οικονομική εκμετάλλευση που υφίστανται και να διαιρούνται οι ίδιοι μεταξύ τους παρά την κοινότητα των υλικών τους συμφερόντων. Ο μόνος πόλεμος στον οποίο συμμετέχουμε είναι ο ασταμάτητος κοινωνικός και ταξικός πόλεμος, απόληξη του οποίου επιζητούμε να είναι η κοινωνική επανάσταση που θα κατακρημνίσει τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου για να καταστήσει εφικτή την πανανθρώπινη εξισωτική συνύπαρξη και τη γενικευμένη κοινωνική αυτοδιεύθυνση πάνω στις βάσεις του ελευθεριακού κομμουνισμού. Το τελειωτικό χτύπημα στον βάρβαρο κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού μπορεί να το δώσει μόνο η αυτοοργάνωση και η αυτενέργεια των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων, σε συνδυασμό με τη διεθνοποίηση των ακηδεμόνευτων κοινωνικών επαναστάσεων.
Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους Κούρδους επαναστάτες της Ροζάβα και στους διεθνιστές αναρχικούς και κομμουνιστές που μάχονται στο πλάι τους. Η περιφρούρηση της ελευθεριακής επανάστασης στη Ροζάβα αποτελεί ανάχωμα στην παγκόσμια επέλαση του κρατικού και καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού και φωτεινό παράδειγμα αντίστασης και επαναστατικού κοινωνικού μετασχηματισμού. Μετά την ηρωική μάχη του Κομπάνι, η υπεράσπιση του Αφρίν είναι η συνέχεια του αγώνα των λαών στο Κουρδιστάν για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.
ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΠΛΑ ΤΩΝ ΚΟΥΡΔΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΤΟΥ YPG (ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ) ΚΑΙ ΤΟΥ YPJ (ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ)
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΟΥ INTERNATIONAL FREEDOM BATTALION (ΔΙΕΘΝΕΣ ΤΑΓΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ), ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΑΝΤΑΡΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ (I.R.P.G.F.)
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΑΦΡΙΝ
ΣΑΒΒΑΤΟ 17/3 12:00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης - μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας
lib_thess@hotmail.com
libertasalonica.wordpress.com
