Τρίτη 6 Μαρτίου 2018 στις 20.00
Προβολή της ταινίας "Mustang"
8η ΜΑΡΤΗ: ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ!
8 ΜΑΡΤΗ
ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
Προβολή της ταινίας: "Mustang"
Τρίτη 6/3, 20:00, αυτοδιαχειριζόμενος χώρος Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)
ΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 8/3, 18:00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
Επικοινωνία: κάθε Τρίτη 19:00-22:00 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87)
Το κείμενο της πρωτοβουλίας:
8η Μάρτη
Ημέρα αντίστασης και αγώνα!
Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε το 1910 ως η μέρα για να τιμηθούν οι γυναικείοι αγώνες. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές σχετικά με τις απαρχές της ημέρας αυτής. Κάποιες από αυτές φαίνεται να είναι είτε η απεργία εργατριών ιματισμού το 1857 είτε μια διαδήλωση απεργών το 1908 στη Νέα Υόρκη. Όπως και να 'χει μιλάμε για μια εποχή κατά την οποία η Αμερική στιγματίστηκε από δυναμικές απεργίες και κινητοποιήσεις των πιο άγρια εκμεταλλευομένων κομματιών στα εργοστάσια και τις βιοτεχνίες, που ήταν στην πλειοψηφία τους οι γυναίκες εργάτριες και μετανάστριες. Γυναίκες που ήρθαν σε αντιπαράθεση με τους επιβεβλημένους έμφυτους ρόλους, οι οποίοι τις ήθελαν εξαρτημένες από τις οικογένειες και τους συζύγους.
1) Το χειμώνα του 1909-1910 ξεσπά η απεργία, που έμεινε γνωστή ως η <<Εξέγερση των 20.000>>, όπου παρέλυσαν 600 βιοτεχνίες γυναικείων ενδυμάτων, στις οποίες το 70% των εργαζομένων ήταν γυναίκες. Η απεργία διήρκησε 3 μήνες παρ' όλη την καταστολή που δέχτηκε. Εκτός των πιέσεων που δέχονταν ως εργάτριες, υπήρχαν προσπάθειες αποτροπής τους, για τη συμμετοχή τους στην απεργία, και από τους πατεράδες και τους συζύγους τους. Το Φεβρουάριο του 1910 η απεργία έληξε με την υπογραφή για την καλυτέρευση των συνθηκών εργασίας και την ίση μεταχείριση για τα μέλη του σωματείου.
2)Στις 25 Μάρτη του 1911 ξέσπασε φωτιά σε πολυώροφο κτίριο, όπου στεγαζόταν το εργοστάσιο της Triangle Waist, μία από τις επιχειρήσεις που είχε βρεθεί στο επίκεντρο των καταγγελιών της απεργίας για τις άθλιες συνθήκες εργασίας που επικρατούσαν. Όταν ξέσπασε η φωτιά στον όγδοο όροφο του κτιρίου, οι εργάτριες ήταν κλειδωμένες μέσα στο εργοστάσιο. Απότοκο της πυρκαγιάς αυτής ήταν ο θάνατος 146 γυναικών. Οι ιδιοκτήτες της εταιρίας, που δικάστηκαν το 1914, αθωωθήκαν, ενώ η ευθύνη τους περιορίστηκε στην καταβολή μιας ελάχιστης χρηματικής αποζημίωσης.
3)Το 1912 ξεσπά η απεργία των κλωστοϋφαντουργών στο Λόρενς της Μασαχουσέτης αψηφώντας τα συντηρητικά συνδικάτα της Αμερικάνικης Ομοσπονδίας Εργασίας (AFLL), που δεν δέχονταν στους κόλπους της μαύρους Αμερικάνους και μέχρι το 1918 απαγόρευαν την ένταξη των γυναικών. Βασικό πρόβλημα αποτελούσε η είσοδος των μηχανών στην Βιομηχανία, πράγμα που οδήγησε άμεσα σε απολύσεις και στην αναζήτηση φτηνού και ανειδίκευτου προσωπικού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να εργάζονται κατά κύριο λόγο νεαρά αγόρια και κορίτσια, και σε εξαντλητική εντατικοποίηση της παράγωγης, που με μαθηματική βεβαιότητα οδηγούσε σε ασθένειες και σε θανάτους. Τη συγκεκριμένη απεργία την οργάνωσαν και πρωτοστάτησαν σε αυτήν γυναίκες, και υπήρξε συνειδητή απόφαση να ενωθούν στον αγώνα εργάτες διαφορετικών εθνικοτήτων. Όσον αφορά στην καταστολή που δέχθηκε η απεργία, αναφέρονται τουλάχιστον 3 νεκροί εργάτες ανάμεσα τους και η Anna LoPizio, μετανάστρια από την Ιταλία, που δέχθηκε μια σφαίρα στο στήθος όταν αστυνομικοί άνοιξαν πυρ κατά των απεργών.
4) Το φθινόπωρο του 1913, κατεβαίνουν σε απεργία οι ανθρακωρύχοι στα ορυχεία του Ροκφέρλερ στο Κολοράντο. Οι απεργοί, εκατοντάδες οικογένειες µεταναστών εργατών, εκδιώκονται από τα σπίτια της εταιρείας και στήνουν καταυλισμό, όπου για μήνες οργανώνουν τη ζωή και τον αγώνα τους. Τον Απρίλη του 1914 η Εθνοφρουρά καλείται να καταπνίξει οριστικά την απεργία. Επιτίθεται µε όπλα στον καταυλισμό και βάζει φωτιά στις σκηνές, αφήνοντας πίσω της 25 νεκρούς, γυναίκες, άντρες και παιδιά.
«Με το ξέσπασµα της απεργίας κάτι άλλαξε στις γυναίκες των οικισµών. (…)Σύµφωνα µε την United Mine Workers Journal της 16ης Οκτωβρίου, στο Σόπρις οι γυναίκες ήταν οι πιο µαχητικές και µε πολλή προσπάθεια τις εµπόδισαν να «καθαρίσουν» τους «κίτρινους» εργάτες. Και στις 30 Νοεµβρίου, όταν κατέφθασαν οι απεργοσπάστες στο Λάντλοου, γυναίκες βρέθηκαν στην πρώτη γραµµή του πλήθους και τους γιουχάιζαν, κραδαίνοντας µπαστούνια του µπέιζµπολ, ενισχυµένα µε καρφιά. Οι γυναίκες πρόβαλαν τη σθεναρότερη αντίσταση στον αφοπλισµό του Λάντλοου (…)».
αποσπάσματα από το κείμενο 'Στιγμιότυπα από γυναικείους εργατικούς αγώνες στις αρχές του 20ουαιώνα στις ΗΠΑ' της ομάδας ενάντια στην πατριαρχία της ΑΠΟ
Η καθεστωτική καθιέρωση μιας τέτοιας μέρας επιχειρεί για μία ακόμη φορά την απονοηματοδότηση κάθε μαχητικής διεκδίκησης, κάθε ιστορικής παρακαταθήκης και συλλογικής μνήμης, που μπορεί να πάει μπροστά τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Η προσπάθεια ενσωμάτωσης των διαφόρων κινημάτων και η αλλοίωση των χαρακτηριστικών τους είναι συνήθης πρακτική της κυριαρχίας για να αφομοιώσει κάθε προσπάθεια αντίστασης και να μειώσει τη ριζοσπαστικότητά της. Ειδικά όσον αφορά την 8η Μάρτη, η καθιέρωσή της ως γιορτή, στην πραγματικότητα, επιβεβαιώνει και αναπαράγει τους επιβεβλημένους έμφυλους ρόλους. Για εμάς, η 8η Μάρτη αποτελεί μια ημέρα αντίστασης και αγώνα παρά τη καθιέρωσή της ως γιορτή.
Ψάχνουμε τις ρίζες μας ως αγωνίστριες στους αγώνες αυτούς, γιατί αποτελούν κομμάτι μας. Προτάσσουμε την ταξική μας οργάνωσή ενάντια στους καταπιεστές μας. Είμαστε κομμάτι της εργατικής τάξης και δεν έχουμε καμιά σχέση με όσους μας επιβάλλονται καθημερινά σε κάθε πεδίο της ζωής μας. Εμπνεόμαστε από τις μαχητικές διεκδικήσεις των γυναικών εργατριών στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα, από τις αναρχικές συντρόφισσες μας στην Ισπανία του '36, για την οργάνωσή μας, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές.
Κόντρα στην πατριαρχία και σε κάθε μορφή καταπίεσης, που επιβάλει το σύστημα, απαντάμε με μαχητικές αντιστάσεις. Κρατάμε ζωντανή τη φλόγα των αγώνων του παρελθόντος και συνεχίζουμε συλλογικά και από τα κάτω.
Μαθαίνουμε και αντλούμε έμπνευση από τους αγώνες των γυναικών σε όλο τον κόσμο, από τις γυναίκες Ζαπατίστας που αυτές τις μέρες οργανώνουν τhn «1η διεθνή πολιτική, καλλιτεχνική, αθλητική και πολιτιστική συνάντηση γυναικών που αγωνίζονται», από τις τουρκάλες συντρόφισσες, από τις αντάρτισσες στο Κομπάνι και το Αφρίν που υπερασπίζονται τους τόπο τους απέναντι στην τούρκικη φασιστική εισβολή και στη τζιχαντιστική τρομοκρατία και από όσες αντιστέκονται στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Συνεχίζουμε τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση, τον αγώνα για την ελευθερία όλων κόντρα σε κάθε σχέση εξουσίας που μας επιβάλλεται.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
Επικοινωνία: Κάθε Τρίτη 19:00-22:00 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω (Πατρέως 87) | mail: enantiastinpatriarxia@gmail.com