Σάββατο 10 Μαρτίου 2018 στις 12.00
Πανβαλκανική πορεία αλληλεγγύης
Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΣΑΡΩΣΕΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ AΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - Η LIBERTATIA ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
ΠΟΡΕΙΑ 10/3 // ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΩΣΗ 11.00 LIBERTATIA // ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 12.00 ΚΑΜΑΡΑ
Για τη σημασία των αντισυγκεντρώσεων στα συλλαλητήρια για το «μακεδονικό»
Ξεκινώντας από το λεγόμενο «μακεδονικό» ζήτημα, νομίζουμε ότι είναι περιττό να αναφέρουμε ξανά τι έγινε στα δυο συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, ποιες πολιτικές δυνάμεις άντλησαν πολιτική υπεραξία από τον κόσμο που κατέβηκε, πώς ξεπλύθηκε ο φασισμός στον βούρκο της λήθης. Είναι πράγματα που το αντιφασιστικό κίνημα (και η συλλογικότητά μας αντίστοιχα) έχει αναλύσει ενδελεχώς το τελευταίο διάστημα.
Σ' αυτό που θέλουμε να σταθούμε είναι στη σημασία των δημόσιων, ανακοινωμένων αντισυγκεντρώσεων ενάντια στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, καθώς δείξανε ότι ακόμα και στις χειρότερες μέρες εθνικιστικού παροξυσμού, ο κόσμος του αγώνα θα βρίσκεται στο δρόμο. Λαμβάνοντας υπόψη τον όγκο των συγκεντρώσεων για το μακεδονικό, αλλά χωρίς φόβο, σύντροφοι και συντρόφισσες στάθηκαν στην Καμάρα(21/1) και τα Προπύλαια(4/2) απέναντι στο παραλήρημα εκείνων των ημερών. Αναγνωρίζοντας την ιστορική σημασία τέτοιων γεγονότων, κομμάτι του κινήματος αποφάσισε να μην αφήσει στη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό και τον φασισμό να δράσουν ανενόχλητοι στο δημόσιο πεδίο και το κεντρικό πολιτικό σκηνικό και στάθηκε απέναντί τους με τα προτάγματα του διεθνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης. Αποφάσισε να εκφράσει τον κόσμο εκείνο που αντιτάσσεται στον εθνικισμό, τον πόλεμο και το μίσος σε καθετί διαφορετικό. Χωρίς να θέλουμε να βάλουμε σε δεύτερη μοίρα την υπεράσπιση των καταλήψεων, θεωρούμε πως μένουν σε ένα
παθητικό επίπεδο ως προς την κοινωνική απεύθυνση, κάτι το οποίο φυσικά και αναγνωρίζουμε πως δεν έγινε όπως θα έπρεπε στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης. Αυτές οι συγκεντρώσεις πρέπει να μείνουν ως πολιτική και ιστορική παρακαταθήκη για το κίνημα και απαιτείται επιπλέον προσπάθεια ώστε το επόμενο διάστημα να πληθύνουν ποσοτικά και ποιοτικά οι κινήσεις αυτές για να αντιμετωπίσουν στο δρόμο την φασιστική απειλή, να απαντήσουν δημόσια στην εθνικιστική ρητορεία και να αντιπαραταχθούν μαζικά στις φιλοπόλεμες κραυγές μίσους που πληθαίνουν τελευταία στην ευρύτερη περιοχή.
Το πρόταγμα της διεθνιστικής αλληλεγγύηςΕπομένως, ένα από τα δυο βασικά διακυβεύματα αυτή τη στιγμή είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη. Απέναντι στον ολοένα και εντεινόμενο εθνικισμό στην περιοχή των Βαλκανίων και της ανατολικής Μεσογείου πρέπει να στηθούν τα αναχώματα του διεθνισμού και της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων. Όπως έχουμε τονίσει και σε τοποθέτησή μας σχετικά με το μακεδονικό: «Ο διεθνισμός, λοιπόν, αποτελεί την μόνη εφικτή, ενωτική και ειρηνική λύση. Κι αυτό γιατί δεν επιζητεί την εξόντωση πληθυσμών και ολόκληρων λαών. Αντίθετα, προτάσσει την αλληλεγγύη των προλετάριων και των καταπιεσμένων ενάντια σ'αυτούς που μας εκμεταλλεύονται και καταστρέφουν τις ζωές μας. Κι ας μην γελιόμαστε. Μπορεί το περιεχόμενο να αλλάζει, όμως η μορφή της εκμετάλλευσης είναι ίδια και στις δυο πλευρές των συνόρων, όπως και σε κάθε κράτος. Φτωχοποίηση, υποβάθμιση των ζωών μας, αφαίρεση των δικαιωμάτων μας είναι μόνο μερικ
ές από τις πτυχές της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κράτος και κεφάλαιο εναντίον μας. Και η μόνη πραγματική αντίσταση είναι η ταξική-αντικρατική-διεθνιστική.» Και αυτό ακριβώς θα κάνουμε στις 10 του Μάρτη. Δίπλα-δίπλα με συντρόφους και συντρόφισσες από άλλες βαλκανικές -κι όχι μόνο- χώρες θα αναδείξουμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται στον παραλογισμό του πολέμου, του μίσους και του εθνικισμού, άνθρωποι που βλέπουν τους πραγματικούς εχθρούς απ' όλες τις πλευρές των συνόρων, που δεν είναι άλλοι από το κράτος και το κεφάλαιο, μαζί με τις εφεδρείες
τους, τους φασίστες και τις παρακρατικές συμμορίες.
Πώς βλέπουμε τον αντιφασισμόΠιστεύουμε ότι πρέπει να δοθούν μαζικές και μαχητικές απαντήσεις απέναντι στην φασιστική απειλή. Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό δεν είναι μια αντιπαράθεση δυο «άκρων», όπως πάει να παρουσιαστεί από την κυρίαρχη αφήγηση του κράτους και των ιδεολογικών του μηχανισμών για να συγκαλυφθεί ο ιστορικός ρόλος του φασισμού ως εφεδρείας του υπάρχοντος συστήματος. Αντίθετα, είναι κομμάτι του αγώνα των καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας ενάντια στους καταπιεστές τους και τις συμμορίες που αυτοί χρησιμοποιούν για να εκφοβίσουν και να καταστείλουν τον κόσμο που αντιστέκεται. Η μάχη αυτή μπορεί να γίνει μόνο με όρους κοινωνικής απεύθυνσης ώστε να πυκνώσουν οι γραμμές του αντιφασιστικού κινήματος, αλλά και μαχητικότητα για να τσακιστούν οι κάθε λογής φασίστες στο δρόμο.
Ενάντια τόσο στη λογική μιας στείρας καταγγελίας της φασιστικής βίας όσο και στη λογική της αντιπαράθεσης με τους φασίστες με χουλιγκανίστικους όρους, προτάσσουμε την περαιτέρω οργάνωση των αντιφασιστών και αντιφασιστριών με ταξικά, μαχητικά και αντι-ιεραρχικά χαρακτηριστικά. Δίνοντας λύσεις στα ολοένα και αυξανόμενα προβλήματα των καταπιεσμένων κομματιών της κοινωνίας, δημιουργούμε τις δικές μας δομές που παλεύουν για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας. Λειτουργώντας χωρίς εξουσιαστικές και εκμεταλλευτικές σχέσεις, προετοιμάζουμε το αντιφασιστικό κίνημα για να εντείνουμε τους αγώνες μας με μαζικούς όρους, στήνοντας αναχώματα στον φασισμό και τον εθνικισμό και εξαφανίζοντάς τους από το
δημόσιο πεδίο (εργασιακοί χώροι, σχολεία, σχολές, γειτονιές, πάρκα, πλατείες, γήπεδα).
Σημασία των καταλήψεων και της υπεράσπισής τουςΤο πλήγμα του εμπρησμού μιας κατάληψης, δηλαδή μιας δομής αγώνα και αντίστασης είναι μεγάλο.
Όμως, η ανάδειξη της αλληλεγγύης σε υλικό, ηθικό και πολιτικό επίπεδο και η δύναμη του κινήματος να ανοικοδομήσει ό,τι γκρεμίστηκε από τις καταστροφικές δυνάμεις του φασισμού σε μία μέρα με όλες τις δυνάμεις του συγκεντρωμένες σε ένα σημείο, ξεπερνάει κάθε εμπόδιο, αναδεικνύοντας και το δεύτερο διακύβευμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή. Δηλαδή αυτό της αλληλεγγύης στις καταλήψεις και της υπεράσπισης των δομών του αγώνα σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο. Την στιγμή που το τελευταίο διάστημα εντείνονται οι επιθέσεις σε καταλήψεις, στέκια και ελεύθερους κοινωνικούς χώρους από φασιστικές συμμορίες, το κίνημα πρέπει να απαντήσει υπερασπίζοντάς τα. Ακολουθώντας τα γεγονότα που συνέβησαν τις μέρες των δυο συλλαλητηρίων για το «μακεδονικό», οι τελευταίες επιθέσεις στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, τους οπαδούς της αυτοοργανω-μένης ομάδας της Προοδευτικής Τούμπας, τον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα
στον Πειραιά και την κατάληψη Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι δείχνουν την προσπάθεια να εκφοβιστεί ο κόσμος του αγώνα από τον παρακρατικό εσμό, που πάντα δρα συμπληρωματικά με την κρατική καταστολή. Οι δομές μας, όμως, δεν καλύπτουν απλά στεγαστικές ανάγκες ανθρώπων, αλλά παράλληλα αποτελούν εστίες αντίστασης στο υπάρχον, πεδία δημιουργίας σχέσεων ισότητας, αλληλεγγύης και σεβασμού μεταξύ των καταπιεσμένων και προεικόνισης ενός καλύτερου κόσμου. Γι' αυτό και θα τις υπερασπιστούμε με κάθε μέσο, αναδεικνύοντας την σημασία και τον ρόλο τους. Θέτοντας το θέμα της υπεράσπισης των καταλήψεων και της κατάληψης Libertatia ως κεντρικό στο δρόμο, προπαγανδίζουμε και αναδεικνύουμε το πρόταγμα των καταλήψεων, τον ρόλο τους στο ευρύτερο κίνημα και την κοινωνία και ξεκαθαρίζουμε σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες ότι θα υπερασπιστούμε τις δομές μας, κάνοντας την κατάληψη κοινωνικό όρο.
Για την πορεία στις 10/3Καλούμε τον κόσμο του κινήματος να στηρίξει την πανβαλκανική διεθνιστική πορεία αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia, με τα προτάγματα της διεθνιστικής αλληλεγγύης και της υπεράσπισης των καταλήψεων και των δομών του αγώνα. Σε συνέχιση της αντανακλαστικής πορείας για τον εμπρησμό της κατάληψης μας στις 22/3 και των δράσεων αλληλεγγύης σε όλο τον ελλαδικό χώρο και σε άλλες χώρες, καλούμε συντρόφους και συντρόφισσες από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια στις 10/3 στην Θεσσαλονίκη για να δοθεί μια μαζική απάντηση στον εθνικιστικό παροξυσμό και τις φασιστικές επιθέσεις. Καμία φασιστική επίθεση να μην μείνει αναπάντητη. Η Libertatia θα μείνει!
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΝΑ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΜΕΣΑ Ο,ΤΙ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ
ΑΠΟ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΠΟΥ ΧΑΙΡΕΤΟΥΝ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ
ΣΤΙΣ ΥΨΩΜΕΝΕΣ ΓΡΟΘΙΕΣ ΣΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΣΑΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Συλλογικότητα για τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
Πανβαλκανική Διεθνιστική Πορεία Αλληλελεγγύης
Συγκέντρωση 12:00 Καμάρα / Προσυγκέντρωση 11:00 Κατάληψη Libertatia
πηγή : http://libertatiasquat.blogspot.gr/2018/03/li…
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ (13/2/18) ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ (13/2/18) ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37
Την Τρίτη 13 Φλεβάρη 2018, η Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 έγινε στόχος μιας ακόμη εμπρηστικής-δολοφονικής απόπειρας. Στις 3 τα ξημερώματα εκτοξεύτηκαν στα παράθυρα του κατειλημμένου κτιρίου τρεις μολότωφ από φασιστάκια, τα οποία αμέσως μετά διέφυγαν επιδιδόμενα στο άθλημα της τρεχάλας με αξιοσημείωτες επιδόσεις, αντιστρόφως ανάλογες με τις αξιοθρήνητες επιδόσεις τους στις ρίψεις. Μία από τις μολότωφ βρέθηκε άθικτη ενώ δυο άλλες αργόσβηναν μέσα σε λιμνούλες από την βροχή στον κήπο της κατάληψης.
Η αλήθεια είναι ότι τους περιμέναμε από μέρα σε μέρα τους φασίστες μετά από το εθνικιστικό συλλαλητήριο στις 4 Φεβρουαρίου στο Σύνταγμα, μιας κι εκείνη ειδικά τη μέρα προφανώς και δεν θα μπορούσαν να έρθουν. Μετά από τόσες ώρες ορθοστασίας για να παρακολουθήσουν με ρίγη συγκίνησης την ακροδεξιόστροφη βουτιά του Μίκη Θεοδωράκη στον εθνικιστικό βόρβορο (αγκαλιά με τους επιγόνους του Σκαλούμπακα, των χαφιέδων και των βασανιστών του), την επίθεσή τους στο κατειλημμένο θέατρο Εμπρός, όπου και αποκρούστηκαν, και την ατυχή προσπάθεια προσέγγισής τους στα Εξάρχεια όπου μάλλον αποδεκατίστηκαν, θα πρέπει να ήταν αποκαμωμένοι.
Πρέπει ωστόσο να πούμε και δυο πράγματα παραπάνω ξεκαθαρίζοντας τη θέση μας σε σχέση αφενός με το ζήτημα των φασιστικών απειλών και επιθέσεων από έναν ορισμένο αριθμό παρακρατικών στους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα και αφετέρου με το ευρύτερο ζήτημα που ανέκυψε με τα μαζικά συλλαλητήρια της νεκραναστημένης από το βαθύ κράτος εθνικοφροσύνης, με αφορμή το λεγόμενο Μακεδονικό, για μια ακόμη φορά μετά τα εθνικιστικά συλλαλητήρια του 1992 (όπου σημειώθηκε μεταξύ άλλων και η πρώτη επίθεση παρακρατικών στην Καταληψη ΛΚ37, για να ακολουθήσουν πολλές άλλες στα χρονικά διαστήματα μεταξύ των κατασταλτικών επιθέσεων του επίσημου κράτους).
Η περιφρούρηση των επιμέρους πολιτικών και κοινωνικών χώρων αγώνα μπορεί να είναι μια απάντηση απέναντι σε ενδεχόμενες επιθέσεις φασιστικών παρακρατικών ομάδων κρούσης εκεί που θα εκδηλωθούν. Αλλά μια τέτοια διάταξη αυτοάμυνας των επιμέρους χώρων είναι κατά βάση μια αυτοπεριορισμένη αμυντική επιλογή και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί μια συνολική πολιτική απάντηση σε αυτά καθαυτά τα μαζικά εθνικιστικά συλλαλητήρια που επιβάλλονται κυριαρχώντας καταθλιπτικά στον δημόσιο χώρο και στον δημόσιο λόγο, μέσα από τα οποία αναδύονται πολλαπλάσιοι κίνδυνοι και απειλές -από αυτούς που συνιστούν μερικές δράκες παρακρατικών-, στην πιθανή προοπτική κατάρρευσης της επιβεβλημένης αλλά επισφαλούς κοινωνικής ειρήνης στο εσωτερικό ή/και κλιμάκωσης των οξυμένων ανταγωνισμών στο ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον των Βαλκανίων και της νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Πέρα λοιπόν από την συνήθη γενικότερα περιφρούρηση των επιμέρους χώρων αγώνα και ως άμεση και κατά μέτωπο απάντηση στα εθνικιστικά συλλαλητήρια -και όχι απλά σε ομάδες φασιστοειδών που θα κινούνταν έξω από το σωρό- απαιτούνταν κάτι περισσότερο από μια αυτοπεριορισμένη και κατακερματισμένη αμυντική διάταξη. Κι αυτό το απρόβλεπτο για τα συνήθη κι αναμενόμενα, το θαρραλέο και προκλητικό πολιτικό βήμα μέσα στην καταθλιπτική ατμόσφαιρα της εθνικιστικής έξαρσης και των παραληρημάτων των Άνθιμων, των Φραγκούληδων και των άλλων καραγκιόζηδων (με τις ρατσιστικές κορόνες τους περί των "γυφτοσκοπιανών" όπως αρέσκονται να αποκαλούν τους σλαβομακεδόνες), το έκαναν οι σύντροφοι/ισσες που σήκωσαν και στήριξαν τη Διεθνιστική Αντιφασιστική Συγκέντρωση στην Καμάρα στις 21 Γενάρη 2018.
Από τη μεριά μας και εμπνεόμενοι από αυτό το πρώτο βήμα μιας κεντρικής πολιτικής απάντησης και δημόσιου καλέσματος αγωνιστικής συσπείρωσης και κινητοποίησης απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια που υποκινούνται και κατευθύνονται από το βαθύ κράτος με τις πολυποίκιλες εφεδρείες του (σωματεία, συλλόγους και οργανώσεις παραστρατιωτικές, παραθρησκευτικές κλπ)), και μη βλέποντάς την απαγορευτική για τη συνήθη επιλογή περιφρούρησης των χώρων μας (αναλόγως και των διαθέσιμων δυνάμεων), ανταποκριθήκαμε θετικά στο κάλεσμά τους και τα πολιτικά καθήκοντα των ημερών απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια και στηρίξαμε από την αρχή μέχρι το τέλος τη Διεθνιστική Αντιφασιστική Συγκέντρωση που κάλεσαν στα Προπύλαια της Αθήνας στις 4 Φλεβάρη πολιτικές ομάδες, καταλήψεις, στέκια, σύντροφοι/ισσες, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από 2.000 αγωνιστές και αγωνίστριες. Το αν και πως ή πόσοι περιφρουρούσαμε ταυτοχρόνως τους χώρους μας, σε ό,τι μας αφορά, δεν έχει κάποιο νόημα να αναφέρεται, γιατί σε τελική ανάλυση ο αμυντισμός, ο κατακερματισμός και ο αυτοπεριορισμός του καθένα συντρόφου στη φάση του δεν βλέπουμε να εμπεριέχουν κανένα ιδιαίτερο πρόταγμα. Η επιλογή μας δεν εξαντλούνταν στην περιφρούρηση ενός χώρου και η προτεραιότητά μας -για την διεμβόλιση της επιχειρούμενης απόλυτης κυριάρχησης του ταξικού εχθρού και των εφεδρειών του στον δημόσιο χώρο και τον δημόσιο λόγο, με τη δική μας πολιτική παρέμβαση και τον δικό μας λόγο ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο, τον φασισμό και τον πόλεμο-, βρισκόταν τη συγκεκριμένη μέρα στην συγκέντρωση των Προπυλαίων και αυτή την κίνηση θεωρούμε εμείς προταγματική και εμπνευστική για τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του μέλλοντος για ακόμα μαζικότερες και δυναμικότερες, οργανωμένες και συντεταγμένες κινητοποιήσεις.
Κατά συνέπεια λοιπόν, και με βάση την κίνησή μας και όσα προηγήθηκαν, δεν μας εντυπωσιάζει καθόλου που λίγες μέρες μετά από τη διεθνιστική αντιφασιστική συγκέντρωση στα Προπύλαια εμφανίστηκαν μέσα στη νύχτα τα παρακρατικά κοπρόσκυλα με σκοπό να πυρπολήσουν την κατάληψη της ΛΚ37.
Να προσθέσουμε, τέλος, σχετικά με τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia στις 21 Γενάρη ότι, εδώ και δεκαετίες σημειώνονται φασιστικές επιθέσεις σε κατειλημμένους χώρους αγώνα, ορισμένοι εκ των οποίων κάηκαν ολοσχερώς εξαιτίας τέτοιων επιθέσεων. Καμιά όμως φασιστική επίθεση δεν έμεινε αναπάντητη και όλοι οι χώροι με την αμέριστη πολιτική, ηθική και υλική στήριξη των αλληλέγγυων, αποκαταστάθηκαν πλήρως και έμειναν (χωρίς διάφορες μεμψιμοιρίες που στοχεύουν στην απομείωση της συνεισφοράς τους και των πολιτικών επιλογών τους, και στη συγκεκριμένη περίπτωση της θαρραλέας Διεθνιστικής Αντιφασιστικής Συγκέντρωσης στην Καμάρα απέναντι στο εθνικιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης). Αυτό οφείλεται να γίνει με την Καταληψη Libertatia και αυτό θα γίνει.-
Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ!
Η ΦΩΤΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΙΕΙ, Η ΦΩΤΙΑ ΚΑΙΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ!
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
ΣΤΗΝ ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
ΣΤΙΣ 10 ΜΑΡΤΗ 2018 ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
(ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΣΤΡΑΤΟΥ 19 ΚΑΙ ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΥ)
Κατάληψη Λ. Καραγιάννη 37
30 χρόνια στους δρόμους της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της ταξικής αλληλεγγύης και της μαχητικής αντίστασης
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1583991/
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ-ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΜΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
Μέσα στις συνθήκες προϊούσας αποσύνθεσής του, το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται· εντείνει την καταστολή, προωθεί τη σεξιστική βία και τον κοινωνικό κανιβαλισμό με στόχο τον κατακερματισμό του σώματος των καταπιεσμένων· διαχέει τη μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό και τον φασισμό με στόχο την καθυπόταξη του «εσωτερικού εχθρού» κραδαίνοντας την απειλή εξωτερικών κινδύνων και προτάσσοντας τη φαντασιακή κοινότητα εθνικών συμφερόντων κυρίαρχων και κυριαρχούμενων στη θέση της πραγματικής κοινότητας διεθνιστικών συμφερόντων της τάξης των εκμεταλλευόμενων, γυναικών και ανδρών.
Η ανακίνηση του «μακεδονικού ζητήματος» και η όξυνση των κρατικών ανταγωνισμών στο χώρο των Βαλκανίων στα πλαίσια της στρατηγικής των ΗΠΑ για σταθεροποίηση της κυριαρχίας τους στην περιοχή δε μπορούν παρά να πυροδοτούν εντάσεις, όπως αυτές που εκφράστηκαν πρόσφατα με τη διοργάνωση εθνικιστικών συλλαλητηρίων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, συλλαλητηρίων τα οποία συνοδεύτηκαν από επιθέσεις φασιστών σε αυτοοργανωμένες δομές αγώνα (Εμπρός, ΕΚΧ Σχολείο) με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia στη Θεσσαλονίκη. Επιθέσεις οι οποίες συνεχίστηκαν, όπως εκείνη μελών της Χρυσής Αυγής στο στέκι Φαβέλα στον Πειραιά και η αποτυχημένη απόπειρα εμπρησμού της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37 στην Αθήνα.
Σε αυτό το εθνικιστικό παραλήρημα, αντιτάσσονται τα πιο προωθημένα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας: αναρχικοί και αναρχικές, αντιφασίστες και αντιφασίστριες, νεολαίοι που διοργάνωσαν και συμμετείχαν στα διεθνιστικά αντιφασιστικά συλλαλητήρια της 21ης Γενάρη στη Θεσσαλονίκη και της 4ης Φλεβάρη στην Αθήνα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia έγινε τη στιγμή που οι σύντροφοι της κατάληψης συμμετείχαν στην αντιφασιστική συγκέντρωση στην Καμάρα.
Ο εθνικισμός και ο φασισμός αποτελούν την πιο ωμή έκφραση του κρατικού ολοκληρωτισμού. Για τις γυναίκες των πληβειακών στρωμάτων, η εθνικιστική αφήγηση επιφυλάσσει τα χειρότερα: πίσω από τον καθαγιασμό του ρόλου της γυναίκας ως σεμνής και αφοσιωμένης μητέρας κρύβεται η θλιβερή πραγματικότητα της μετατροπής της σε φορέα γέννησης ζωών που προορίζονται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κρατικού και καπιταλιστικού μηχανισμού, πόσο μάλλον σε μια εποχή που τα σύννεφα του πολέμου στην περιοχή των Βαλκανίων μοιάζουν να πυκνώνουν. Η υποβάθμιση της γυναίκας, συναφής με τη φασιστική ρητορική του διαχωρισμού σε «ανώτερα» και «κατώτερα» όντα με βάση χαρακτηριστικά όπως το φύλο και η φυλή, αποτελεί το ιδεολογικό άλλοθι για την παροχή φθηνής εργατικής δύναμης σε καιρούς κρίσης. Ο καπιταλισμός είναι ένα εξουσιαστικό οικονομικό σύστημα, το οποίο επωφελείται από αυτούς τους διαχωρισμούς. Σε αυτό το σημείο, δεν θα μπορούσαμε να μην αναφέρουμε τις μετανάστριες και τις γυναίκες πρόσφυγες, το πιο κατατρεγμένο κομμάτι των κοινωνικά αποκλεισμένων, που γίνονται ο βασικός αποδέκτης της μισαλλόδοξης ρητορικής και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Οι γυναίκες που εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις χώρες τους λόγω του πολέμου ή της οικονομικής εξαθλίωσης, αντιμετωπίζονται ως ανεπιθύμητοι πληθυσμοί στους οποίους τα πάντα επιτρέπονται: ο εγκλεισμός τους σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, ο βιασμός ως καθημερινή πραγματικότητα, η εξαναγκαστική πορνεία από τα διεθνή κυκλώματα των δουλεμπόρων του trafficking, η μετατροπή τους σε βορά για τα αφεντικά ως φθηνό εργατικό δυναμικό στις χώρες προορισμού.
Ο εθνικιστικός και φασιστικός ολοκληρωτισμός συνίστανται μεταξύ άλλων στην άρνηση οποιασδήποτε άλλης ταυτότητας πέραν της εθνικής. Σε αυτό το πλαίσιο, το να είσαι γυναίκα και να αγωνίζεσαι για την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης πραγμάτων συνιστά ένα διπλό «έγκλημα»: το «έγκλημα» παραβίασης της «γυναικείας φύσης» η οποία προορίζει τη γυναίκα για το ρόλο της μητέρας που τροφοδοτεί τις δυνάμεις του έθνους και το «έγκλημα» αμφισβήτησης της «εθνικής ενότητας» μέσω της ανάδειξης των ανταγωνιστικών συμφερόντων κυρίαρχων και κυριαρχούμενων, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων. Από αυτή την άποψη, δεν είναι τυχαία η «ειδική μεταχείριση» που επιφυλάσσουν οι δυνάμεις καταστολής στις αγωνιζόμενες γυναίκες, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τον βασανισμό των συλληφθεισών της αντιφασιστικής μοτοπορείας στον Αγ. Παντελεήμονα το 2012 καθώς και την στοχευμένη επίθεση σε συντρόφισσά μας που συμμετείχε στην αντιφασιστική διαδήλωση της στη Θεσσαλονίκη το περασμένο καλοκαίρι.
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν οι εξουσιαστές στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη, προτάσσουμε την οργανωμένη και συγκροτημένη παρουσία στο δρόμο, προκειμένου να αντιτάξουμε την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων γυναικών και ανδρών για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και δικαιοσύνης, χωρίς εκμετάλλευση, διακρατικούς πολέμους και αποπροσανατολιστικούς ανταγωνισμούς.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΜΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ
LIBERTATIA ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΡΤΗ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Προσυγκέντρωση μπροστά στη Libertatia στις 11 π.μ.
Συγκέντρωση στην Καμάρα στις 12 το μεσημέρι
Ομάδα ενάντια στην Πατριαρχία
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση-Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
πηγή : email που λάβαμε στις 9 Μάρτιος 13h
Σε Ελλάδα, Τουρκία, Μακεδονία, ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία
Το μακεδονικό ζήτημα αυτή τη στιγμή είναι το κυρίαρχο επίδικο της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Από τα τηλεδικεία ειδήσεων και τη βουλή, μέχρι τα καφενεία και τις καθημερινές συζητήσεις στους δρόμους, ο καθένας ανοίγει το στόμα του έχοντας να πλέξει ένα ακόμα εγκώμιο για τη δική του μακεδονία. Κανένας μας δε χρειάζεται να πείσει τον άλλον για τη σημαντικότητα του ζητήματος. Το κυρίαρχο όμως επίδικο είναι να βρεθεί κοινωνικά μια κοινή πολιτική ανάγνωση σε σχέση με την πραγματική διάσταση. Όσο λοιπόν αφελές και αστείο και αν ακούγεται, επιστρέφουμε στο ίδιο ερώτημα:
Ποιο είναι το πραγματικό μακεδονικό ζήτημα;
Η βαλκανική χερσόνησος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γεωπολιτικά ως το επιχειρησιακό σταυροδρόμι των πολέμων. Η κρισιμότητα της γεωγραφικής θέσης, όλα αυτά τα χρόνια, αποτυπώνεται στις αμέτρητες πολεμικές επιχειρήσεις που έχουν τα βαλκάνια ως σημείο αναφοράς, τις συνοριακές ανακατατάξεις όλα τα προηγούμενα χρόνια αλλά και το ρόλο του κάθε κράτους στις πληθυσμιακές μετακινήσεις με βάση τις μεταναστευτικές ροές.
Ιδανικά, η στόχευση των διεθνών στρατηγείων θα μπορούσε να είναι η μετατροπή της βαλκανικής χερσονήσου σε ένα γιγαντιαίο στρατόπεδο. Όμως κοινωνικά θα έμελε να χαρακτηριστεί ως αποτρόπαια πολεμική πράξη σε περίοδο ειρήνης. Γι' αυτό και αρκούνται προσωρινά στη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων ανά τα κράτη-μέλη της ΝΑΤΟϊκής συμμαχίας. Εύλογα λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα, πως το πραγματικό μακεδονικό ζήτημα των ημερών είναι η πραγμάτωση της συμφωνίας, που αφορά τη δημιουργία μιας κεντρικής στρατιωτικής βάσης στη γειτονική χώρα, με απαραίτητο προαπαιτούμενο την είσοδό της στη συμμαχία του ΝΑΤΟ.
Η συγκρότηση της κοινότητας του έθνους
Μία τόσο κεντρική γεωστρατηγική επιλογή θα μπορούσε να διεκπεραιωθεί αναίμακτα, μόνο αν στραφεί η κοινωνική οργή σε λάθος βάση. Εδώ είναι που αναβιώνει το άλλο μακεδονικό ζήτημα, που αφορά τη δημιουργία ενός κοινού εχθρού απέναντι στον οποίο θα αντιπαρατεθεί συλλογικά η κοινωνία. Ο εχθρός θα είναι οι «σκοπιανοί αλυτρωτιστές» και ο κοινός τόπος συσπείρωσης της κοινωνίας απέναντί τους η κοινότητα του έθνους.
Ο εθνικός κορμός συντίθεται από τα δομικά στοιχεία του κράτους και τους θεσμούς του. Η οικογένεια, το σχολείο, η εκκλησία, ο στρατός, το πολιτικό προσωπικό αλλά και επιφανείς φυσιογνωμίες συνθέτουν τα δομικά υλικά του εθνικού κορμού. Όλοι τους φέρουν ξεχωριστό μερίδιο ευθύνης, καθώς εφαρμόζουν μια σταθερή στρατηγική προπαγάνδας υπέρ της ενίσχυσης της εθνικής ιδέας και της σημαντικότητας της ύπαρξης της κοινότητας του έθνους. Όμως δεν είναι οι μόνοι που έχουν ευθύνη. Ο καθένας από εμάς που αποδέχεται την αυθεντία των κυρίαρχων, συμβάλλει στην συνεχιζόμενη αναπαραγωγή της εθνικής ρητορείας και υπερηφάνειας με τον τρόπο του. Ήθη, έθιμα και παραδόσεις παρουσιάζονται ως συνήθειες και πολιτισμική κουλτούρα του ένδοξου ελληνικού παρελθόντος, τη στιγμή που η ίδια τους η ουσία μπορεί να χρήζει εναντίωσης.
Το πέπλο της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας απέναντι στο κοινό εχθρό ήταν άλλωστε και αυτό που σκέπασε κάθε ταξική αντίθεση μέσα στο οργισμένο πλήθος που πλαισίωσε τα εθνικιστικά συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, βάζοντας για ακόμη μια φορά το δικό του αποτύπωμα στα όπλα του φασισμού. Στην ουσία λαός και κολωνάκι δημιούργησαν ένα όχημα μέσα από το οποίο ξεπετάχτηκαν οργανωμένα τάγματα φασιστών που πραγματοποιούσαν επιθέσεις σε χώρους και άτομα του Αγώνα. Οι επιθέσεις στον ΕΚΧ Σχολείο, το αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός και ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia δεν είναι αποτέλεσμα ανεξέλεγκτων μειοψηφιών ενός ειρηνικού εθνικού μετώπου, αλλά το αποτέλεσμα της φασιστικής έξαρσης που παρήγαγαν οι εθνικιστικές μαζώξεις.
Εθνική είναι η ενότητα των σφαγιαστών
Έχει μεγάλη σημασία όταν ο καθένας επικαλείται την εθνική του ταυτότητά, να θυμάται πολύ καλά τι υπερασπίζεται. Ο «σωστός έλληνας» που φτύνει χολή για τους λαθρομετανάστες που βιάζουν ελληνίδες, είναι ο καλύτερος πελάτης στο σύγχρονο trafficking μεταναστριών από τα βαλκάνια και άλλες χώρες. Αυτός που εξοργίζεται με τους ξένους που του κλέβουν τη δουλειά, μεταφέρει τα λεφτά του σε offshore εταιρίες στα βαλκάνια για μικρότερους φόρους και μεροκάματα. Αυτός που «αγωνίζεται για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας», τρέχει με τους φίλους του στα καζίνο των βαλκανίων για να τζογάρει. Αυτός είναι ο έλληνας, ο αγνός πατριώτης που ανησυχεί για την αλλοίωση της εθνικής κληρονομιάς, για τη διαφύλαξη των εθνικών συνόρων, που τώρα όπως πάντα φωνάζει για την ελληνικότητα της μακεδονίας (καθώς τα πάντα γύρω μας είναι ελληνικά, ή έχουν ελληνικές ρίζες).
Κανένα έθνος δε μας χωρίζει-Κανένα όνομα δε μας ενώνει
Ρίχνοντας μια ματιά στο παρελθόν των βαλκανίων, μετά την πτώση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, δημιουργούνται έθνη-κράτη που το καθένα απαιτεί ξεχωριστά εθνική ομοιογένεια, επέκταση των συνόρων και της κυριαρχίας του. Η δημιουργία τους σήμανε στην ουσία ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πολεμικών συγκρούσεων, βίαιων μετατοπίσεων πληθυσμών, σφαγών και βιασμών στο όνομα της εθνοκάθαρσης. Ποιος από εμάς, που δεν μας χωρίζει τίποτα παραπάνω από λίγα μέτρα γης, νιώθει πραγματικά την ανάγκη απέναντι στην ιστορική μνήμη να υπερασπιστεί αυτά τα εγκλήματα; Ποιος έχει την ανάγκη να διεκδικήσει τον τίτλο του γνήσιου απογόνου του πολιτισμικού σφαγέα Μεγάλου Αλεξάνδρου, που τα αγάλματά του έπρεπε για λόγους ιστορικής συνείδησης και τιμής στους χιλιάδες νεκρούς να τα γκρεμίζουμε και όχι να τα διεκδικούμε αποκλειστικά. Μύθοι που συγκροτήθηκαν μέσα από διαδικασίες ενσωμάτωσης και αποκλεισμού, έρχονται να τροφοδοτήσουν τόσο τον ντόπιο εθνικισμό όσο και αυτόν της γειτονικής χώρας.
Όμως οι καταπιεστές μας έχουν τα ίδια συμφέροντα, όποια γλώσσα και αν μιλάνε, όποιο κράτος και αν υπηρετούν. Και τα συμφέροντα αυτά θα είναι πάντα εναντίον μας. Αρνούμαστε πεισματικά να χωρίσουμε τους ανθρώπους με βάση τα έθνη και τις πατρίδες. Αρνούμαστε να δημιουργήσουμε σχέσεις, που χαρακώνουν τον πλανήτη. Για μας πατρίδα είναι όλη η γή, είναι το χώμα που πατάμε , είναι οι σχέσεις αλληλεγγύης με τους απανταχού αγωνιζόμενους ανθρώπους. Είναι τα κοινά βιώματα, τα κοινά άγχη και οι δυσκολίες, είναι η κοινή πίστη απέναντι στο άδικο και οι αγωνίες του καθενός για την κοινωνική αλλαγή. Είναι ο αγώνας του καθενός από εμάς και η συλλογική προσπάθεια για την οικοδόμηση μιας επαναστατημένης αναρχικής κοινωνίας, απαλλαγμένης από κάθε μορφή καταπίεσης. Εκεί που ο καθένας και η καθεμία μας θα προσφέρει σύμφωνα με τις δυνατότητες του/της, για τις συλλογικές ανάγκες. Απέναντι σε ένα κόσμο μίσους και διχόνοιας να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αυτοδιάθεσης.
Εντείνουμε το πόλεμο ενάντια σε κράτη, έθνη και πατρίδες οξύνοντας τις κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις
Δεν αφήνουμε καμία φασιστική επίθεση, αναπάντητη
Ούτε βήμα πίσω…
Βαλκανική πορεία διεθνιστικής αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε εθνικισμό
Σάββατο 10-3, 12:00 Καμάρα
κάλεσμα : κατάληψη Terra Incognita
πηγή : email που λάβαμε στις 9 Μάρτιος 12h
NO NAME DIVIDES US
NO NATION UNITES US
At the moment of the continuous de-evaluation of our living standards, current affairs are monopolised by the so called "macedonian issue", which in reality is nothing less than the accession of the neighbouring country to the E.U., so that it can advocate NATO's interests in the Balkans. We, on the other side, have nothing to divide us. The authoritarians' interests are the same, whatever language they speak, whatever name they have. We owe it to claim our life and freedom in common, against names and national identities.
The two rallies organised in Thessaloniki and Athens are nothing more than the effort to incite the most conservative reflexes of society and το rally its members under the umbrella of a national identity. The result was the creation of a vehicle for certain fascist formations to spring up, carrying out attacks against structures of social struggle, as, for example, the Ffree Social Space "School" for the Learning of Freedom", Libertatia squat and the free self managed theatre "Embros". It seems that fascists in this city want to believe that they can jump out of their holes. Very soon, however, they are going to realise that this is not so.
NO FASCIST ASSAULT WILL REMAIN UNANSWERED
PAN-BALKAN DEMONSTRATION OF INTERNATIONALIST SOLIDARITY
THESSALONIKI SATURDAY 10/03 12:00, ΚΑΜΑRΑ
Open assembly of the western districts of Thessaloniki, Libertarian Initiative of Thessaloniki, Libertarian Syndicalistic Union of Thessaloniki, Free Social Space "School", Squat Terra Incognita, Collectivity of Anarchists from Eastern Thessaloniki, other Comrades.
Κείμενο παρουσίασης της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Κατάληψη Libertatia και Κάλεσμα για τις 10/3
Η ανακίνηση του Μακεδονικού ζητήματος και τα συλλαλητήρια ήταν αναμενόμενο ότι θα συσπειρώσουν το πιο μισαλλόδοξο και εθνικιστικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που βρήκαν επιτέλους τις πλάτες για να εκφράσουν δημόσια τον εθνικιστικό λόγο και τις πρακτικές τους. Εκείνη την μέρα όμως η μάζα του κόσμου που συγκεντρώθηκε στον Λευκό Πύργο ουσιαστικά συνυπήρξε αρμονικότατα μαζί τους, χειροκροτώντας τους. Όπως συνέβαινε και στις μεγάλες "πατριωτικές" συγκεντρώσεις των Ναζί στην μεσοπολεμική Γερμανία. Εκπροσωπήθηκαν όλες οι αποχρώσεις του συντηρητισμού, με την φονταμεταλιστική Εκκλησία, τους κομματικούς σχηματισμούς της ΝΔ αλλά και της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, τους διάφορους ένστολους -παραστρατιωτικούς και στρατιωτικούς- και τους οργανωμένους Ναζί να αποτελούν την αιχμή του δόρατος και τους υπόλοιπους να τους κάνουν τις πλάτες. Δυνάμεις δηλαδή που εκφράζουν το βαθύ κράτος και προσπαθούν να επιβάλλουν κοινωνικά την εθνικιστική ρητορική, λειτουργώντας ως πόλος έκφρασης μισαλλόδοξων αφηγήσεων. Από αυτό το συνονθύλευμα ξεπήδησε και η ομάδα ακροδεξιών και οπαδών που έκαψε την κατάληψη Libertatia, κάτι που δεν θα ήταν εφικτό χωρίς την κοινωνική νομιμοποίηση όλων αυτών των "μη φασιστών".
Η Συνέλευση Αλληλεγγύης καλέστηκε από την πολιτική ομάδα της κατάληψης Libertatia και είναι ανοιχτή σε πολιτικές συλλογικότητες και άτομα να την στηρίξουν. Ο σκοπός της είναι διττός, από τη μία η ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου κτηρίου και από την άλλη η πολιτική υπεράσπιση της κατάληψης ως επαναστατικής δράσης. Δεν θέλουμε να καταλάβουμε κάποιο άλλο κτήριο, παρόλο που αυτό θα ήταν ευκολότερο, γιατί για εμάς η διαδικασία της ανοικοδόμησης έχει πολιτική και συμβολική βαρύτητα. Θεωρούμε πως εκπροσωπούμε τις δυνάμεις της δημιουργίας, σε αντίθεση με την καταστρεπτική μανία του φασισμού.
Παρά την θεσμική παρανομία της πράξης, η κατάληψη είναι ένα μέσο για πολλούς σκοπούς. Η Libertatia στέγαζε τις ανάγκες ανθρώπων χωρίς την διαμεσολάβηση της εκμετάλλευσης του ενοικίου, ανθρώπων που προέρχονταν από εμπόλεμες ζώνες ή χώρες που επικρατεί η απολυταρχία, ντόπιοι προλετάριοι/ιες, μέλη της lgbtqi+ κοινότητας, αλλά και γενικότερα άτομα με στεγαστικές ανάγκες στεγάστηκαν στο κτήριο. Ήταν ένας χώρος πολιτικής ζύμωσης, συνδιαλλαγής και συνάντησης, ένας χώρος που φιλοξένησε συζητήσεις και εκδηλώσεις για τον αντιφασισμό, τον αντισεξισμό, την εργασία. Ένας χώρος όπου ξεκίνησε και ρίζωσε η δομή αυτομόρφωσης της κατάληψης, μια πραγματικά οριζόντια διαδικασία διάχυσης της γνώσης, σε αντίθεση με τον ακαδημαϊσμό της αυθεντίας. Ταυτόχρονα - και όχι αποκομμένα απ' τον πολιτικό χαρακτήρα του χώρου - στεγάζονταν πολιτιστικές δράσεις και ομάδες, όπως η ομάδα κινηματογραφικών προβολών, μουσικού αυτοσχεδιασμού και η ανοιχτή βιβλιοθήκη. Το κοινό σημείο όλων των παραπάνω ήταν το είδος των σχέσεων που τους έδιναν ζωή, αντιιεραρχικές σχέσεις σεβασμού. Όλα αυτά υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, γιατί η Libertatia θα μείνει.
Για εμάς λοιπόν οι καταλήψεις δεν είναι τα ντουβάρια τους, αλλά οι άνθρωποι - είναι οι σχέσεις που δομούνται εντός τους. Είναι μετερίζια αγώνα που μας βγάζουν στον δρόμο, είναι δομές του κοινωνικού και ταξικού αγώνα. Είμαστε εμείς που επιλέγουμε να στεγαζόμαστε πολιτικά, να δραστηριοποιούμαστε κοινωνικά και πολιτισμικά, και να ζούμε σε απελευθερωμένους χώρους, κοινωνικοποιώντας μέσα από αυτούς το λόγο και τις πρακτικές μας.
Η Libertatia δεν κάηκε, γιατί η Libertatia είμαστε εμείς. Και είναι αυτός ο άσβεστος πόθος για ένα νέο κόσμο που θα την ξαναχτίσει.
Παμβαλκανική Διεθνιστική Πορεία
Αλληλεγγύης στην Κατάληψη Libertatia 10/3
Προσυγκέντρωση Libertatia 11.00
Συγκέντρωση Καμάρα 12.00
Συνέλευση αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1584077/
Κάλεσμα της κατάληψης Mundo Nuevo στην Πανβαλκανική Διεθνιστική Πορεία Αλληλεγγύης στην Κατάληψη Libertatia στις 10/3
Στις 21/1 διοργανώθηκε στην Θεσσαλονίκη συγκέντρωση για το "Μακεδονικό" από δυνάμεις, διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά με κοινό χαρακτηριστικό την λειτουργία τους ως πόλος συσπείρωσης συντηρητικών αντανακλαστικών. Δυνάμεις που εκφράζουν το βαθύ κράτος και προσπαθούν να επιβάλλουν κοινωνικά την εθνικιστική ρητορική, από κομματικούς σχηματισμούς της ΝΔ, την συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, εκκλησιαστικές οργανώσεις μέχρι τα ναζιστικά τάγματα εφόδου της Χ.Α και άλλες φασιστικές ομάδες.
Συλλογικότητες του αναρχικού και αντιφασιστικού κινήματος επέλεξαν την ίδια μέρα να βρεθούν στο δρόμο δημόσια, καλώντας διεθνιστική- αντιφασιστική συγκέντρωση στην Καμάρα, στήνοντας ανάχωμα στον εθνικισμό και σπάζοντας τον μονόλογο του κράτους και των συμμοριών του.
Κατά την διάρκεια του μακεδονικού συλλαλητηρίου ομάδα φασιστών επιτέθηκε μαζί με τα ΜΑΤ στον ΕΚΧ Σχολείο, προσπάθησε να προσεγγίσει την αντιφασιστική συγκέντρωση της Καμάρας και πυρπόλησε την κατάληψη Libertatia.
Στις 4 Φλεβάρη που διοργανώθηκε αντίστοιχα συγκέντρωση για το "Μακεδονικό" στο Σύνταγμα, συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις και σύντροφοι/ισσες βρέθηκαν πάλι στο δρόμο, στην συγκέντρωση των Προπυλαίων, δημόσια, μαζικά, οργανωμένα και μαχητικά ενάντια στην προέλαση του εθνικισμού, του πολέμου και του φασισμού.
Μετά το πέρας του μακεδονικού συλλαλητηρίου ομάδα φασιστών επιτέθηκε ανεπιτυχώς στο κατειλημμένο θέατρο εμπρός.
Την στιγμή που οι πολιτικές εξαθλίωσης και εκμετάλλευσης των από τα κάτω εντείνονται στο εσωτερικό, οι διακρατικοί ανταγωνισμοί οξύνονται προοιωνίζοντας πολεμικές συρράξεις και ο εθνικισμός στα Βαλκάνια αποκτά όλο και πιο πρόσφορο έδαφος μέσα από τις πολιτικές των κυρίαρχων, εμείς οφείλουμε να προτάξουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη, τον αντιφασιστικό αγώνα, την ταξική και κοινωνική χειραφέτηση και αυτοοργάνωση.
Θεωρούμε ωστόσο αναγκαίο να εξηγήσουμε την θέση μας πως η κατάληψη είναι μετερίζι του αγώνα και πως μόνο μέσα από την κίνηση και την δημόσια δράση μπορούμε να ενισχύσουμε τις δομές μας και κατ' επ'εκταση το κίνημα. Επιλέξαμε στις 21/1 να βρεθούμε στο δρόμο, συμμετέχοντας στην διεθνιστική- αντιφασιστική συγκέντρωση στην Καμάρα ως πρώτο και αναγκαίο βήμα απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια που κατευθύνονται από το βαθύ κράτος, θέτοντας ως πολιτικό καθήκον μας να αρθρώσουμε δημόσια την φωνή των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου που αντιμάχονται τον εθνικισμό και τον πόλεμο. Η μη παρουσία μας στον δρόμο εκείνη την ημέρα θα υποδήλωνε την απόλυτη κυριάρχηση του κράτους και των συμμοριών του , θα επιβεβαίωνε στην περίπτωση έλλειψης της πολιτικής μας παρέμβασης πως κανείς εκείνη την μέρα δεν βγαίνει στον δρόμο, δεν συγκροτεί το αντίπαλο δέος στον εθνικισμό, δεν καλεί αγωνιστές και αγωνίστριες να σταθούν πλάι πλάι όλοι μαζί απέναντι στο τέρας. Για εμάς το εθνικιστικό συλλαλητήριο δεν μεταφράζεται μόνο σε φασιστικές συμμορίες αλλά στον κεντρικό σχεδιασμό του βαθέως κράτους να συσπειρώσει όλα τα συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας, να επιβάλλει την εθνικιστική ρητορική, να φλερτάρει με τον πόλεμο μέσω των διακρατικών ανταγωνισμών. Μόνη της η περιφρούρηση των δομών μας θα αποτελούσε μια αμυντικής φύσεως θέση, σύμφωνα με την οποία θα λείπαμε από το δημόσιο πεδίο, θα μονοπωλούσε ο εθνικισμός, μεμονωμένοι αγωνιστές/στριες δεν θα είχαν ένα αγωνιστικό σημείο αναφοράς και συμμετοχής και εν τέλει ο καθένας θα επέλεγε την κίνησή του με μόνο δεδομένο τον κατακερματισμό και την δική του "υπόθεση". Η δυναμική της ίδιας της παρουσίας των αντιφασιστών/στριων εκείνη την μέρα στον δρόμο μπροστά σε ένα τεράστιο πλήθος συντηρητικών κομματιών της κοινωνίας μέσα στα οποία υπήρχαν και φασίστες, είναι τόσο μεγάλη και καθόλου προβλέψιμη για όσους περίμεναν οτι οι αριθμοί θα εμποδίσουν τον κόσμο του αγώνα να υπερασπιστεί την πόλη από τα καθάρματα.
Αυτό έπραξε και η κατάληψη Libertatia, αυτό πράξαμε μαζί. Ακόμα θέλουμε να προσθέσουμε οτι ο εμπρησμός της κατάληψης μπορεί να έγινε κατά την διάρκεια του συλλαλητηρίου αλλα δεν είναι ο μοναδικός που έχει συμβεί.Και σίγουρα δεν θα είναι ο τελευταίος αν έχουμε την θεώρηση οτι οι δομές μας υπερασπίζονται με μόνη την παρουσία μας εντός αυτών. Οι δομές μας υπάρχουν γιατί δίνουμε κάθε μέρα μάχες, γιατί εμπνέουμε τον κόσμο να αγωνιστεί για μια ζωή με αξιοπρέπεια, γιατί οι δομές μας είμαστε εμείς. Και όσο υπάρχουμε εμείς, οι ιδέες μας και ο αγώνας θα υπάρχουν και αυτές, θα μεγαλώνουν, θα πληθαίνουν, θα οικοδομούνται ξανά.
Έχουμε να δηλώσουμε λοιπόν πως καμία φασιστική επίθεση δεν θα μείνει αναπάντητη. Ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia σίγουρα δεν θα μείνει αναπάντητος. Όσο για την αλληλεγγύη μας δεν ταλαντεύεται καθόλου, δεν βρίσκει θολά σημεία, είναι αμέριστη, υλική, πολιτική και ηθική. Αλληλεγγύη ρητή, απτή και αδιαπραγμάτευτη.
Από τους δρόμους της Σόφια μέχρι τις διεθνιστικές- αντιφασιστικές συγκέντρωσεις της Καμάρας και των Προπυλαίων να σαρώσουμε τον εθνικισμό και τον φασισμό, να συντρίψουμε το κράτος και το κεφάλαιο. Να υπερασπιστούμε τις καταλήψεις μας, ως δομές του κοινωνικού και ταξικού αγώνα, ως ορμητήρια που μας βγάζουν στον δρόμο, ως τα σπίτια μας, ως χώρους κοινωνικοποίησης των προταγμάτων μας και οικοδόμησης μιας άλλης κοινωνίας για την οποία αγωνιζόμαστε, αυτής της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
Πανβαλκανική διεθνιστική πορεία αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia Σάββατο 10/3
Προσυγκέντρωση στην κατάληψη Libertatia 11.00
Συγκέντρωση στην Καμάρα 12.00
Κατάληψη Mundo Nuevo
πηγή : https://el-gr.facebook.com/MundoNuevoSquat/
ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ-ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, Καμάρα-Θεσσαλονίκη
Η Αλληλεγγύη το όπλο των λαών
Σε Ελλάδα, Τουρκία, Μακεδονία ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία
Το «μακεδονικό ζήτημα» έρχεται και πάλι στο προσκήνιο εξαιτίας της επιδιωκόμενης διεύρυνσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δύο υπερκρατικών μηχανισμών οικονομικής και στρατιωτικής επιβολής, καθώς και των επιδιώξεων του ελληνικού κεφαλαίου και κράτους για προώθηση των οικονομικών συμφερόντων και της ηγεμονία τους στην ευρύτερη περιοχή. Το θέμα ξανανοίγει για την εξυπηρέτηση των οικονομικών, στρατιωτικών και πολιτικών συμφερόντων των κυρίαρχων, για αυτό υποκινούνται οι εθνικισμοί και από τις δύο πλευρές των συνόρων.
Τη στιγμή που εντείνονται η εξαθλίωση, ο έλεγχος, η εκμετάλλευση και οι αποκλεισμοί, το κράτος επιχειρεί να «συμφιλιώσει» εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους κάτω από την φαντασιακή κοινότητα του έθνους και να μας πείσει ότι ο εχθρός είναι εθνικός και όχι ταξικός.
Ο δικός μας εχθρός είναι το κράτος, το κεφάλαιο και οι φασιστικές εφεδρείες τους
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις ΕΚΧ Σχολείο, Libertatia και Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ
Με τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και τον κόσμο του αγώνα απέναντι στον κόσμο της εξουσίας
Ο δικός μας αγώνας είναι ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Ο δικός μας αγώνας είναι διεθνιστικός, ενάντια σε πατρίδες και σύνορα, ενάντια στον εθνικισμό και την μισαλλοδοξία.
Αποτελεί ταξικό, πολιτικό και διεθνιστικό μας καθήκον να γίνουμε το ανάχωμα στους ντόπιους και ξένους εθνικισμούς και στο νέο κύμα εθνικιστικού παραληρήματος που ξερνάνε ΜΜΕ, εκκλησία, κόμματα.
Απέναντι στους γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς των κρατών, που έχουν μετατρέψει τον πλανήτη σε εμπόλεμη ζώνη, να προτάξουμε την αλληλεγγύη των λαών και να βροντοφωνάξουμε ότι δεν είμαστε και ούτε θα γίνουμε κρέας για τα κανόνια τους.
Να αντιτάξουμε απέναντι στα κατακερματισμένα και ματωμένα Βαλκάνια των κρατών, μια βαλκανική χερσόνησο απαλλαγμένη από τις ουλές των συνόρων και των θρησκευτικών και εθνικιστικών διαχωρισμών, τα Βαλκάνια ως χώρο ελεύθερης μετακίνησης ντόπιων και μεταναστών, τα Βαλκάνια ως μια ενιαία κομμούνα, τα Βαλκάνια των από τα κάτω.
Διεθνιστικοί αγώνες ενάντια στον εθνικισμό, τον φασισμό και τον πόλεμο, για την ανατροπή της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την κοινωνική επανάσταση, για την αναρχία και τον κομμουνισμό.
ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ-ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
Σάββατο 10 Μάρτη 2018, 12µµ, Καμάρα-Θεσσαλονίκη
αναρχική συλλογικότητα Vogliamo tutto e per tutti
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΜΒΑΛΚΑΝΙΚΗ / ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
Το τελευταίο διάστημα η ανακίνηση του "Μακεδονικού" ζητήματος αποτελεί το γόνιμο έδαφος πάνω στο οποίο καλλιεργείται επιμελώς η μισαλλοδοξία, ο ρατσισμός , ο εθνικισμός και ο κοινωνικός εκφασισμός. Η επαναφορά του ζητήματος σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, συνδέεται άμεσα με τους οξυμένους ενδοκαπιταλιστικούς ανταγωνισμούς σε παγκόσμια κλίμακα και κατ' επέκταση με τους νατοϊκούς σχεδιασμούς των Η.Π.Α στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων.
Μέσα σε αυτό το κοινωνικό-πολιτικό πλαίσιο, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα συντονίζονται από μια σειρά θρησκευτικών οργανώσεων, στρατιωτικών συλλόγων, νεοναζιστικών ομάδων και κομματικών μηχανισμών, επιδιώκοντας να αφυπνίσουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Σ' αυτόν τον εθνικιστικό και μισαλλόδοξο εσμό των συλλαλητηρίων, φασιστικές γκρούπες βρήκαν την ευκαιρία να βρεθούν στο δημόσιο πεδίο και να επιτεθούν στο περιθώριο τους στοχοποιώντας τις δομές του κόσμου του αγώνα. Έτσι, στις 21 Γενάρη στη Θεσσαλονίκη γίνεται επίθεση χωρίς επιτυχία στην κατάληψη "ΕΚΧ Σχολείο" και στην κατάληψη Libertatia που καίγεται ολοσχερώς. Στις 4 Φλεβάρη στην Αθήνα έγινε επίθεση στο ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός και αποκρούστηκε από την περιφρούρηση του χώρου, ενώ στο ίδιο πλαίσιο εντάχθηκε και στις 13 Φλεβάρη η αποτυχημένη εμπρηστική επίθεση στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Απέναντι στα εθνικιστικά συλλαλητήρια καλέστηκαν από αναρχικούς/ες, αντιφασίστες/αντιφασίστριες και αγωνιστές/στριες αντιφασιστικές-διεθνιστικές συγκεντρώσεις, επιχειρώντας να θέσουν κινηματικά αναχώματα στην προσπάθεια επιβολής στην κοινωνία της εθνικιστικής και μισαλλόδοξης ρητορικής. Μέσω συντεταγμένης και οργανωμένης παρουσίας μας στον δρόμο, σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, καταφέραμε να σπάσουμε το μονόλογο που επιδίωκε να προωθηθεί από τους μηχανισμούς του κράτους , και να προτάξουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη ως όπλο των λαών και τους αγώνες των από κάτω, ενάντια στον πόλεμο και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Έχοντας ως παρακαταθήκη τις διεθνιστικές-αντιεθνικιστικές συγκεντρώσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα στηρίζουμε την Παμβαλκανική Διεθνιστική διαδήλωση αλληλεγγύης στην Κατάληψη Libertatia στην Θεσσαλονίκη στις 10 Μαρτίου.
Απέναντι σε ένα χρεωκοπημένο ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά σύστημα που το μόνο που έχει να υποσχεθεί είναι η περαιτέρω φτώχεια και εξαθλίωση και ο πόλεμος, η μόνη ρεαλιστική λύση των πληβείων όλου του κόσμου είναι η οργάνωση στην βάση για την ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Έχοντας ως όραμα την κοινωνική επανάσταση , πορευόμαστε στα μονοπάτια της Αυτοοργάνωσης, της Αλληλεγγύης και της Ισότητας, στον δρόμο για την συντριβή του κράτους και κεφαλαίου.
Η LIBERTATIA ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ , ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Σάββατο 10 Μαρτίου προσυγκέντρωση στις 11:00 π.μ. στην Κατάληψη Libertatia και συγκέντρωση 12:00 μ.μ στην Καμάρα
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
Αναρχική Ομοσπονδία | ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΜΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ
Η αναθέρμανση του μακεδονικού ζητήματος αποτέλεσε μια σπάνια ευκαιρία για κάθε λογής εθνικιστικό και φασιστικό κατακάθι να πάρει μια θέση στον δημόσιο λόγο και να προσπαθήσει να προωθήσει τα δολοφονικά πολιτικά του σχέδια. Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα εξυπηρέτησαν αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Έγινε φανερό και στους πλέον αφελείς, ότι ο υποτιθέμενα α-κομμάτιστος και α-πολίτικος χαρακτήρας του συλλαλητηρίου, που διαφημίστηκε με τόση επιμέλεια από τα ΜΜΕ, ήταν απλώς μια προβιά που από κάτω της κρύφτηκε το θηρίο -και όπως αποδείχτηκε, δε του πήρε πολύ να νιώσει σίγουρο και να φανερώσει το πραγματικό του πρόσωπο. Κάπως έτσι, οι χρήσιμοι ηλίθιοι μετατράπηκαν σε επικίνδυνους ηλίθιους. Είναι προφανές πως αρκετές τάσεις του ακροδεξιού κι εθνικιστικού χώρου θεωρούν πως ήρθε η ώρα για ένα κοινοβουλευτικό κόμμα της ακροδεξιάς πέρα από τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Επίσης προφανές είναι όμως πως από το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας, που αποβλέπει στην ενστάλαξη της συμφιλίωσης με την ταξική και κοινωνική ανισότητα και καταπίεση, δεν ωφελούνται μόνο αυτοί οι κύκλοι αλλά σχεδόν το σύνολο της κυριαρχίας, καθώς η εξάπλωση του εθνικιστικού δηλητηρίου κατακερματίζει την κοινωνική βάση και την αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά της προβλήματα και συμφέροντα, ειδικά σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης.
Τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας δεν πρέπει να ικανοποίησαν τους διοργανωτές των 2 συλλαλητηρίων. Παρά τις διθυραμβικές κορώνες τις επόμενες των συλλαλητηρίων μέρες, η προσέλευση κόσμου ούτε κατά διάνοια προσέγγισε αυτή των αντίστοιχων συλλαλητηρίων του 1992, και βέβαια ούτε καν άγγιξε έστω και ένα δέκα τοις εκατό από την οροφή του 1.500.000 που ήθελαν να επιτύχουν οι σε πλήρη κινητοποίηση ακροδεξιοί και εθνικιστικοί κύκλοι. Παρ' όλα αυτά, αρκετές χιλιάδες πλαισίωσαν και συμμετείχαν στο εθνικιστικό παραλήρημα. Αυτό το γεγονός έθεσε αναπόφευκτα το ερώτημα αν είναι όλοι όσοι συμμετείχαν στις πατριωτικές φιέστες φασίστες. Η απάντηση, κατά την άποψη μας, είναι ότι μπορεί να μην είναι όλοι φασίστες αλλά αποτελούν το κοινωνικό στήριγμα του φασισμού και του εθνικισμού και σίγουρα είναι το πιο δεκτικό σε αυτές τις ιδέες ακροατήριο, ένα προς αξιοποίηση δυναμικό. Και αυτό αναδεικνύεται πιο έντονα από οτιδήποτε άλλο από την ίδια την πραγματικότητα: στα πλαίσια των συλλαλητηρίων φασιστικές ομάδες επιτέθηκαν σε χώρους αγώνα κι ευθύνες έχουν όλοι όσοι διαδήλωναν μαζί τους, όσοι τους ξέπλυναν στις πλατείες νομιμοποιώντας την δημόσια παρουσία τους.
Στο εθνικιστικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης στις 21/1 φασιστικές γκρούπες επιτέθηκαν στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο (όπου απωθήθηκαν από την περιφρούρηση) και την Κατάληψη Libertatia (όπου με την κάλυψη των μπάτσων προχώρησαν στον εμπρησμό του κτιρίου). Επίσης αποπειράθηκαν να επιτεθούν στην αντεθνικιστική συγκέντρωση της Καμάρας ενώ η Χρυσή Αυγή βεβήλωσε και το μνημείο του Ολοκαυτώματος των Εβραίων. Στην Αθήνα στις 4/2 επιτέθηκαν στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (όπου επίσης απωθήθηκαν από την περιφρούρηση). Τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά του κινήματος όμως δεν τους επέτρεψαν να επεκτείνουν περαιτέρω τη δράση τους καθώς όλοι οι κινηματικοί χώροι περιφρουρούνταν ενώ αντιφασιστικές περιφρουρήσεις και περιπολίες υπήρχαν στα Εξάρχεια και στον Άγιο Παντελεήμονα. Το ευρύτερο αντιφασιστικό κίνημα οφείλει όχι μόνο να καταδικάσει στα λόγια τη φασιστική επιθετικότητα αλλά να τσακίσει ολοκληρωτικά τους φασίστες, τόσο στο πολιτικό όσο και στο υλικό επίπεδο.
Διαχρονικά, οι λαοί των Βαλκανίων έχουν πληρώσει με πολύ αίμα τους εθνικισμούς. Στην παρούσα συγκυρία έχουμε από την εδώ πλευρά των συνόρων μια παράλογη απαίτηση να έχει το ελληνικό κράτος τον κύριο λόγο απέναντι στην ονομασία ενός άλλους έθνους-κράτους. Μια απαίτηση που μετριάζεται από τη θέληση της ΕΕ να εντάξει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας στους κόλπους της και την ανάγκη του ΝΑΤΟ να επεκτείνει τη σφαίρα επιρροής του. Από την άλλη πλευρά των συνόρων βλέπουμε έναν αυξανόμενο εθνικισμό ο οποίος στοχεύει στην δημιουργία και παγίωση του δικού τους «εθνικού μύθου» και συχνά παίρνει εντελώς γελοίες μορφές, σαφώς όμως ούτε ελάχιστα πιο γελοίες από ότι ο «δικός» μας εθνικισμός. Μια ματιά στις φωτογραφίες από τα δύο συλλαλητήρια επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές.
Οι καταπιεσμένοι/ες κι εκμεταλλευόμενοι/ες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας. Οι καταπιεστές μας είναι κοινοί κι έχουν το ίδιο όνομα, ανεξάρτητα από την εθνικότητά τους, κι αυτοί είναι το κράτος και το κεφάλαιο. Το μοναδικό που καταφέρνει ο εθνικισμός είναι να διαχωρίζει και να αποπροσανατολίζει τους από-τα-κάτω διευκολύνοντας τα αφεντικά, και αυτή ακριβώς είναι η υπηρεσία που προσφέρει στην κυριαρχία, αυτός είναι ο λόγος που συστηματικά προωθείται και φυτεύεται στην κοινωνική βάση. Εμείς, από την πλευρά μας, θα παλέψουμε για τη διάλυση κάθε διαχωρισμού πάνω στο σώμα των καταπιεσμένων κι εκμεταλλευόμενων. Να αγωνιστούμε λοιπόν από κοινού με τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους όλων των χωρών για να δημιουργήσουμε ένα κοινό διεθνιστικό μέτωπο που θα υψώσει φράγμα στους εθνικισμούς και στον φασισμό, που θα παλέψει ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, που θα βροντοφωνάξει πως δεν θα αφήσει τα αφεντικά μας να μας διαχωρίσουν βάσει εθνικότητας, χρώματος, σεξουαλικής κατεύθυνσης, κατεύθυνσης φύλλου, θρησκείας ή οποιασδήποτε άλλης διαχωριστικής γραμμής. Που θα αγωνιστεί για μία α-κρατική, α-ταξική, α-εθνική ζωή.
ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ
ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ
ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ, ΤΟΣΟ ΜΑΣ ΝΤΟΠΑΡΟΥΝΕ ΜΕ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ ΦΥΛΗ
ΚΑΜΙΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
ΠΑΜΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10/3
12:00, ΚΑΜΑΡΑ
Αναρχική Ομοσπονδία
anarchist-federation.gr
twitter: witter.com/anarchistfedGr
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1584372/
NO NAME DIVIDES US
NO NATION UNITES US
PROLETARIANS HAVE NO MOTHER COUNTRY
The resurgence of the "Macedonian issue" has been a rare opportunity for all kinds of nationalist and fascist scums to take up space in the public discourse and try to promote their murderous political plans. The nationalist rallies in Thessaloniki and Athens served this very purpose.
It became obvious, even to the most naive, that the supposedly non-partisan and non-political character of the rally, promoted with so much diligence by the mass media, was simply a sheepskin disguising the beast that hid underneath it; the beast that -as it turned out- did not need much to feel confident and reveal its real face. At the Nationalist rally in Thessaloniki, on 21/01, fascist groups attacked the Free Social Space "School" (where they were pushed back) as well as the Libertatia squat (where they proceeded to setting the building on fire conveniently covered by the cops who were present). They also attempted to attack the anti-nationalist gathering at Kamara, while during the same day the Golden Dawn proceeded to the desecration of the Jewish Holocaust Memorial. In addition, at the end of the respective rally in Athens, on 04/02, they attacked the Free Self-Managed Theater "EMPROS" (where they were also pushed back by its members). Fortunately, however, the anti-fascist reflexes of the movement did not allow them to further expand such actions.
NO FASCIST ASSAULT WILL REMAIN UNANSWERED
The oppressed and exploited have nothing to divide among us. Our oppressors are the same and they have the same names, regardless of their nationality; they are no others than the state and capital. We must, therefore, struggle together with the oppressed and the exploited of all countries in order to create a common internationalist front that will raise a barrier to nationalism and fascism; a common front which will declare as loudly as possible that the we will not allow the bosses to divide us on the basis of nationality, color, sexual orientation, sex, religion or any other terms of segregation, a common front that is determined to fight for a stateless, classless, non-national(ist) life.
PAN-BALKAN DEMONSTRATION
OF INTERNATIONALIST
SOLIDARITY
THESSALONIKI
SUTURDAY 10/03
12:00, ΚΑΜΑRΑ
Anarchist Federation
ΝΑ ΑΡΝΗΘΟΥΜΕ ΤΗ ΘΑΛΠΩΡΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
γιατί είναι "η αγάπη για την πατρίδα" που κάνει αφεντικά κι εργάτες να βρεθούν κάτω από κοινές σημαίες στον λευκό πύργο και στο σύνταγμα, είναι "το εθνικό συμφέρον" που αποκρύπτει τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις εντός της κάθε χώρας, είναι το "να σώσουμε την χώρα μας" και εν τέλει η πίστη ότι μας συνδέει "κοινή μοίρα επειδή είμαστε έλληνες" που δίνει την δυνατότητα σε κράτος και κεφάλαιο, να οργανώσουν και να πραγματοποιήσουν την όλο και πιο βίαιη υποτίμηση των ζωών μας
Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΠΑΓΕΡΑ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ
Κανένας εθνικισμός δεν αναπτύχθηκε ποτέ μόνος του, σε ένα κενό αέρος, αλλά πάντα απέναντι και παράλληλα με άλλους εθνικισμούς. Μαζί με τους συντρόφους και τις συντρόφισσες από άλλες χώρες λοιπόν, στεκόμαστε ενάντια σε κάθε εθνικισμό, και εδώ και παντού. Και στεκόμαστε απέναντι σε όλα τα πρόσωπα του εθνικισμού. Σε αυτό που ανεμίζει ελληνικές σημαίες σε πλατείες και μπαλκόνια, που στήνει εθνικά πανηγύρια, που σπέρνει το μίσος προς οτιδήποτε διαφορετικό, που επιτίθεται σε κινηματικούς χώρους, που αναζητά εθνικά σύμβολα και βασιλιάδες, που διεκδικεί ονόματα και γενέτειρες αυτοκρατόρων, που ερμηνεύει το παρελθόν κατά το δοκούν και ψάχνει συνέχειες και γραμμικότητες, που πετυχαίνει την εθνική ομοιογένεια με εκκαθαρίσεις και διωγμούς. Αλλά και σ' αυτό που προτάσσει κρατικές συμμαχίες, που μιλάει για εθνική ανάπτυξη, που πουλάει πολυπολιτισμικότητα για να στήσει business στις πλάτες μας, που θέλει να κάνει τη βία εναντίον των καταπιεσμένων τουριστική ατραξιόν.
Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΑΣ ΑΣΦΥΚΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ
γι' αυτό και οργανώνουμε από κοινού την αλληλεγγύη μεταξύ των εκμεταλλευομένων πέρα από εθνικά σύνορα, αγωνιζόμαστε μαζί ενάντια στους αποκλεισμούς και τους διαχωρισμούς που μας επιβάλλονται, συναντιόμαστε και προτάσσουμε τις κοινότητες αγώνα απέναντι στην κοινότητα του έθνους, αναγνωρίζουμε τις χειρονομίες αντίστασης στην καθημερινότητα όσων αγωνίστηκαν απέναντι στην υποτίμηση των ζωών τους, ως την συλλογική μας μνήμη και τη μόνη μας πατρίδα.
Anti-nation live
Παρασκευή 2 Μαρτίου στις 22:00
Millions of dead tourists | Skallhal | ΠΟΚΑ ΠΟΚΑ
Αντιεθνική Πορεία γειτονιάς
Τρίτη 6 Μαρτίου στις 18:00 στην πλατεία Αγ. Θεράποντα
Βαλκανική Διαδήλωση ενάντια σε κάθε εθνικισμό
Σάββατο 10.3 στις 12:00 στην Καμάρα
Πανβαλκανική πορεία αλληλεγγύης
LET'S REJECT THE NATION'S WARMTH
Because "love for our homeland" is what makes bosses and workers alike to gather under a common flag at the white tower in Thessaloniki and at Syntagma square in Athens; the "national interest" is what conceals the class and social contrasts and inequalities within each country; "saving our country" and, finally, the belief that we all have a "common fate because we are Greeks" is what permits the State and capital to organize and accomplish the increasingly violent devaluation of our lives.
WE ARE TOTALLY INDIFFERENT TO THE NAME
No nationalism was developed alone, in a void, but always against and in parallel with other nationalisms. Eventually, we, together with comrades from other countries, stand against every nationalism, here and everywhere. And we stand against every face of nationalism too. Against the face of nationalism which raises Greek flags in city squares and balconies, which organizes national feasts, which spreads hatred towards everything that is different, which attacks structures of the radical movement, which seeks national symbols and kings, which claims names and birthplaces of emperors, which interprets the past according to its needs and searches for continuities and linearity in history, which achieves national homogeneity through pogroms and purges. But we are also against the face of nationalism which forwards State alliances, which speaks of national development, which promotes and sells multiculturalism in order to make business, which wants to make violence against the oppressed a tourist attraction.
THE MEMORIES OF OUR STRUGGLES ARE SUFFOCATING IN NATIONAL NARRATIONS
And that's why we organize in common the solidarity between the oppressed, beyond national borders; we struggle together against the exclusions and separations that are imposed on us; we put forward the communities of struggle against the community of the nation; we recognize the gestures of resistance in the daily life of all of those who fought against the devaluation of their lives as our collective memory and our only homeland.
Δεν πιστεύουμε σε εθνικούς μύθους. Δεν κάνουμε πλάτες στους φασίστες.
«Καμιά κυβέρνηση στον κόσμο δεν θέλει να τσακίσει στ' αλήθεια τον φασισμό, γιατί οι αστοί θα χρειάζεται να καταφεύγουν σε αυτόν κάθε φορά που θα τους γλιστράει η εξουσία από τα χέρια.»
Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι
Τον τελευταίο μήνα το «μακεδονικό» έχει αναδειχθεί στην επικαιρότητα ως βασικό θέμα. Οι τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια που υποδαυλίζονται από τις διακρατικές συγκρούσεις των αντιμαχόμενων συμφερόντων Η.Π.Α. - Ρωσίας με σκοπό την οικονομική επιρροή και επικυριαρχία στη βαλκανική χερσόνησο, μετουσιώνονται στην επικείμενη ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας αρχικά στο ΝΑΤΟ και σε δεύτερο χρόνο στην Ε.Ε., αναμοχλεύοντας, ως αποτέλεσμα, τους εκατέρωθεν εθνικισμούς, ελληνικό και μακεδονικό.
Από τη συγκέντρωση της 21ης Γενάρη στη Θεσσαλονίκη και από τα γεγονότα που ακολούθησαν, αλλά και την αντίστοιχη της 4ης Φλεβάρη στην Αθήνα μέχρι και τώρα, ο φασιστικός εσμός κατάφερε μετά από καιρό να βγει και να εκφραστεί στο δημόσιο χώρο επιχειρώντας να ανασυνταχθεί. Το πλήθος που συγκεντρώθηκε στον Λευκό Πύργο απαρτιζόταν από δηλωμένους φασίστες (βλ. φωτογραφίες στελεχών της Χρυσής Αυγής, Α.Μ.Ε, Ιερός Λόχος κτλ), εκκλησιαστικούς και παραστρατιωτικούς παράγοντες, εθνικόφρονες, επαγγελματίες πολιτικούς της δεξιάς και όχι μόνο, γκρουπούσκουλα νεοναζιστικών σχηματισμών και κομμάτων, αθλητικών ομάδων και ελληνόψυχους νοικοκυραίους. Τα συλλαλητήρια αυτά αποτέλεσαν ευνοϊκό έδαφος ψηφοθηρίας, καθώς και για το χτίσιμο πολιτικής καριέρας για κάθε λογής καιροσκόπους. Επίσης, οφείλουμε να καταδείξουμε πως ορισμένα κομμάτια της αριστεράς (βλ. ΚΟΕ, Πλεύση Ελευθερίας, ΛΑΕ) είτε παρευρέθησαν στις εθνικιστικές μαζώξεις, είτε τοποθετήθηκαν γραπτώς με πατριωτικές αναφορές επί του θέματος, συνθέτοντας ένα ρεσιτάλ πολιτικής ξεφτίλας, ψαρεύοντας για ψήφους στα θολά νερά του πατριωτισμού. Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα, μιας και οι συγκεκριμένοι κομματικοί φορείς αποτελούν την επιτομή του ρεφορμισμού και της εθνικής ομοψυχίας εξ αριστερών. Τα πιο αντιδραστικά τμήματα του όχλου των δύο συλλαλητηρίων πραγματοποίησαν επιθέσεις σε κόσμο και δομές του αγώνα. Αρχικά, επιχείρησαν να προσεγγίσουν την αντισυγκέντρωση της Καμάρας και στη συνέχεια με τη συνδρομή της αστυνομίας επιτέθηκαν στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Σχολείο, από όπου απωθήθηκαν από την περιφρούρηση της κατάληψης, και έπειτα στην κατάληψη Libertatia, τη στιγμή που οι σύντροφοι/ισσες της κατάληψης ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη να αντιπαραταχθούν απέναντί τους δημόσια στο δρόμο, παρευρισκόμενοι στην αντισυγκέντρωση της Καμάρας μαζί με πλήθος αντιφασιστών. Οι ζημιές της πρώτης επίθεσης αποκαταστάθηκαν, αλλά η δεύτερη επίθεση είχε ως αποτέλεσμα τον εμπρησμό ολόκληρου του κτηρίου. Παρόμοια συμβάντα διαδραματίστηκαν και στην εθνικιστική συγκέντρωση της 4ης Φλεβάρη στην Αθήνα, με τη διπλή αποτυχημένη -λόγω της περιφρούρησης - επίθεση στο ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός και την αναίτια επίθεση των μπάτσων στην περιφρούρηση των γραφείων του ΝΑΡ.
Σε αυτό το διάστημα ήμασταν στη δυσάρεστη θέση να δούμε τις οδυνηρές, αλλά βαθιά ρεαλιστικές συνέπειες του εθνικισμού και του μισαλλόδοξου φασιστικού δηλητηρίου. Ο κόσμος που διαδήλωσε στα εθνικιστικά συλλαλητήρια δεν έβγαλε βέβαια τσιμουδιά όταν του πετσόκοβαν τον μισθό και τη σύνταξή του, δε σηκώθηκε από τον καναπέ στην ψήφιση των μνημονίων, δεν αντέδρασε στην κοινωνική και ταξική υπονόμευση του. Ήταν εκεί όμως, για να υπερασπιστεί την προσωπική και εθνική του υπερηφάνεια, να διαδηλώσει για την Μακεδονία του πλάι σε φασίστες. Σίγουρα δεν ήταν όλος αυτός ο όχλος φασίστες. Στάθηκε όμως χωρίς καμιά ενόχληση δίπλα σε φασίστες, παρέχοντάς τους το πάτημα τόσο για να εμφανιστούν στον δημόσιο χώρο, όσο και για να επιτεθούν σε δομές του ανταγωνιστικού κινήματος. Όλος αυτός ο κόσμος εκούσια ή ακούσια συναίνεσε στο θέριεμα του εθνικισμού και στις επιθέσεις που πραγματοποίησαν οι φασίστες. Γιατί τον ηγεμονικό ρόλο στα δύο συλλαλητήρια τον είχαν ξεκάθαρα οι φασιστικές και εθνικιστικές ομαδοποιήσεις, οι οποίες είχαν έναν συγκροτημένο πολιτικό άξονα, τον οποίο προώθησαν στα συλλαλητήρια.
Η εθνική ενότητα, το κεντρικό στοιχείο, δηλαδή, αυτών των συλλαλητηρίων, επικυρώνει την παραχώρηση διαταξικής ειρήνης από μεριάς των υποτελών τάξεων, λειτουργώντας ως μοχλός ταξικής αλλοτρίωσης για την απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης προς τις υλικές, κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις μεταξύ αυτών που βρίσκονται στη βάση και εκείνων που είναι στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Οι κυρίαρχοι, θέλουν να μας πουν με λίγα λόγια πως όλοι ανεξαιρέτως της κοινωνικής και ταξικής μας θέσης, έχουμε από κοινού τα ίδια συμφέροντα, τα λεγόμενα εθνικά συμφέροντα, παραγράφοντας πως οι λίγοι ζουν από την εργασία και την εκμετάλλευση των πολλών. Η εθνική ενότητα είναι το άγημα του κεφαλαίου για τη διαιώνιση της υποτέλειας των καταπιεσμένων, που κλιμακώνεται επιθετικά δια του εθνικισμού. Γι' αυτό και ο πατριωτισμός λειτουργεί ως προθάλαμος του εθνικισμού.
Από το πανηγύρι των συλλαλητηρίων δεν έλειπε και ο απόστρατος αξιωματικός Φραγκούλης Φράγκος που ήταν υπερασπιστής του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και υπήρξε μάρτυρας υπεράσπισης σε ΟΥΚαδες, οι οποίοι σε παρέλαση είχαν φωνάξει φασιστικά συνθήματα. Τώρα δήλωσε ότι επιθυμεί να δημιουργήσει ένα καινούριο ακροδεξιό κόμμα, μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή», όπου θα συσπειρώσει όλους αυτούς τους αντιδραστικούς κύκλους. Καμία έκπληξη δεν πρέπει, όμως, να μας προξενούν όλα τα παραπάνω. Διαχρονικά ο φασισμός λειτουργεί ως αρωγός του κράτους και του κεφαλαίου για να επιβάλλει την κοινωνική σιγή και την διασφάλιση της κυρίαρχης κανονικότητας σε περιόδους έντονης αποσταθεροποίησης του κρατούντος πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Αποτελεί την ύστατη λύση, την πιο επιθετική εφεδρεία του κεφαλαίου, που ανακαλείται από τους καπιταλιστές, ώστε να διασώσουν και να διευρύνουν τα κλονιζόμενα συμφέροντά τους, υπάγοντας την κοινωνία κάτω από την μπότα του ολοκληρωτισμού, στρατιωτικοποιώντας τις εργασιακές σχέσεις, σχηματοποιώντας μια εφιαλτική δυστοπία με τη δύναμη της επιβολής των όπλων και της απανθρωποποίησης.
Το σούσουρο των συλλαλητηρίων δεν άργησε να φτάσει και στις σχολές μας. Οι φιλοεθνικιστικές και αντικομμουνιστικές αναρτήσεις συμφοιτητών/τριών μας στη σελίδα του Φιλολογικού στο facebook, η φασαρία μέσα στις σχολές και τα φασιστικού τύπου συνθήματα που κατά καιρούς γράφονται στους τοίχους των σχολών μας, είναι μόνο μερικά αντιπροσωπευτικά παραδείγματα. Στην ίδια κατεύθυνση, πρέπει να αναφερθεί η καθηγήτρια από το ΠΑΜΑΚ, η οποία καλούσε, μέσω του ιδρυματικού της λογαριασμού mail, τους φοιτητές/τριες της στο συλλαλητήριο, εκφράζοντας ανοιχτά εθνικιστικές απόψεις, καταχρώμενη την κοινωνική θέση που έχει μέσα στο πανεπιστήμιο. Έχουμε μάτια όμως και βλέπουμε τι γράφεται και τι διαδίδεται τόσο στην ίδια τη σχολή, όσο και στα συναφή με αυτήν γκρουπ στα social media. Δηλώνουμε ρητά και θα περάσουμε και στην πράξη, πως η διάχυση της εθνικιστικής ρητορικής στους χώρους όπου κινούμαστε, φοιτούμε, κοινωνικοποιούμαστε και αγωνιζόμαστε, δε θα γίνει ανεκτή ούτε κατ' ελάχιστον.
Όλοι εμείς, οι φοιτητές/τριες, οι νέοι/ες οφείλουμε να παλέψουμε ενάντια στις φασιστικές προκλήσεις, ενάντια στη λήθη και την καταστροφή που αυτές προωθούν. Ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia δεν είναι τυχαίος, αλλά αποτυπώνει με τις πιο σκληρές εικόνες την ουσία της φασιστικής - εθνικιστικής αφήγησης, την καταστροφή που γεννά η εθνικιστική μισαλλοδοξία. Οι αντιφασίστες/τριες οφείλουμε να υψώσουμε οδοφράγματα αντίστασης ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες. Η διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών των Βαλκανίων αποτελεί επιτακτική ανάγκη και είναι η μοναδική απάντηση που έχουμε να δώσουμε απέναντι στους εθνικισμούς. Οι καταπιεσμένοι/ες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να εντείνουμε τη διεθνιστική και ταξική αλληλεγγύη ενάντια στα σχέδια της κυριαρχίας. Να δημιουργήσουμε μέσα στις σχολές μας και στις γειτονιές μας ισότιμες σχέσεις βασισμένες στην αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια, απαλλαγμένες από κάθε είδους εθνικούς διαχωρισμούς.
- Μικροφωνική συγκέντρωση: Πέμπτη 1/3 στις 12:00, είσοδος Παλιάς Φιλοσοφικής
- Συγκέντρωση - Πορεία: Τετάρτη 7/3 στις 11:00, Πρυτανεία Α.Π.Θ.
- Διεθνιστική πορεία ενάντια σε κάθε εθνικισμό και αλληλεγγύης στην Libertatia:
Σάββατο 10/3
Συγκέντρωση: 12:00, Καμάρα
Προσυγκέντρωση: 11:00, κατάληψη Libertatia (Λ. Στρατού 19 και Σαρανταπόρου)
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΜΕ ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΔΕΝ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ
Η LIBERTATIA ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής
πηγή : email που λάβαμε στις 27 Φεβρουάριος 02h
ΠΡΩΤΟΥ ΟΙ ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΙ ΞΕΝΟΙ ΔΥΝΑΣΤΕΣ ΡΙΞΟΥΝ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΞΑΝΑ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΦΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Με αιχμή το "μακεδονικό" αλλά και με παράλληλες διενέξεις μεταξύ ελληνικού, τουρκικού και αλβανικού κράτους οι αστικές τάξεις των Βαλκανίων συνεπικουρούμενες από τις μεγάλες δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., προσπαθούν να ξαναμοιράσουν την πίτα των κερδών στην περιοχή και να αυξήσουν την επιρροή τους. Οι καταπιεσμένοι όμως, έχουμε ιστορική μνήμη και ιστορικό καθήκον όχι μόνο να μην στηρίξουμε τα εθνικιστικά συλλαλητήρια αλλά και να μη τσιμπήσουμε από τα σκηνικά έντασης.
ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ το ρατσισμο, το σεξισμό, το φασισμό
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ που κρατούν διαιρεμένους τους εκμεταλλευόμενους όλου του κόσμου
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ που φουντώνουν στην ανατολική Μεσόγειο και τα Βαλκάνια
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΟΣ σε κάθε αστική τάξη αλλά και ενάντια στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΕΜΠΤΗ 8/3 18;00 ΚΑΜΑΡΑ
ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 10/3 12;00 ΚΑΜΑΡΑ
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
Τα σύνορα και η επικράτεια του ελληνικού κράτους είναι μια διαρκής εμπόλεμη ζώνη. Ως φορέας του καπιταλιστικού επεκτατισμού το ελληνικό κράτος από τη σύστασή του είναι παράγοντας πολέμου στα Βαλκάνια, τη Μ.Ανατολή και όπου επιχειρούν στρατιωτικά και οικονομικά οι κυρίαρχες διακρατικές συμμαχίες. Από τη δεκαετία του '90 το ελληνικό κεφάλαιο έχει εγκατασταθεί πέρα από τα βόρεια σύνορα, στην ευρύτερη περιοχή την οποία αντιλαμβάνεται ως περιφέρειάς του προς οικονομική εκμετάλλευση. Στους ίδιους τόπους από τους οποίους άντλησε φτηνή εργατική δύναμη.
Στα σύνορα και την επικράτεια του ελληνικού κράτους βασανίζονται, φυλακίζονται και δολοφονούνται χιλιάδες κατατρεγμένοι από τον πόλεμο και την ανέχεια, αποτελέσματα της καπιταλιστικής λεηλασίας. Ο πόλεμος διεξάγεται εδώ και αποτελεί μόνιμη συνθήκη.
Ο εθνικισμός είναι το λάδι στην πολεμική μηχανή του κράτους και στρέφεται ενάντια στους καταπιεσμένους, στους απόκληρους αυτού του κόσμου και στους εχθρούς του κρατιστικού καθεστώτος. Είναι το συγκολλητικό υλικό στους φράχτες που υψώνουνε τα κράτη. Αυτό ακριβώς κατέδειξαν και οι πρόσφατες εθνικο-φασιστικές κινητοποιήσεις στην Θεσσαλονίκη, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, μιας εστίας κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αντίστασης. Ο φασισμός δεν βρήκε απλά μια ευκαιρία σ'αυτήν την μάζωξη για να δράσει. Αντιθέτως, έχει βαθιά τις ρίζες του μέσα στο εθνικιστικό υπόστρωμα του ελληνικού κράτους, που ξαναβγαίνει στην επιφάνεια στην τρέχουσα συγκυρία. Ο εθνικισμός αποτελεί θεμέλιο όλου του καθεστωτικού φάσματος, από την ακροδεξιά μέχρι τις «προοδευτικές δυνάμεις». Από τη συμμετοχή της Κωσταντοπούλου και το φλερτάρισμα της ΛΑΕ με τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, στην υπεράσπιση της «ελληνικότητας της μακεδονίας» από το ΚΚΕ, μέχρι το ξέπλυμα της φασιστικής βίας από τον δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, Μπουτάρη, ο οποίος με τη δήλωσή του ότι ο εμπρησμός της Libertatia ήταν αποτέλεσμα διαμάχης μεταξύ χουλιγκάνων, σιγόνταρε τη φασιστική δράση ενάντια στους αγωνιζόμενους.
Η μαζική μαχητική παρουσία μας στο δρόμο όποτε και όπου οι φασίστες επιχειρούν να πάρουν έδαφος είναι αναγκαία. Σε αυτό το πνεύμα οργανώθηκε η αντιφασιστική-αντικρατική κινητοποίηση στην οποία συμμετείχαμε στις 4 Φλεβάρη στην ΑΘήνα, απέναντι στο νέο εθνικο-φασιστικό συλλαλητήριο.
Χαιρετίζουμε τις συντρόφισσες και συντρόφους της Κατάληψης Εμπρός, που με την αγωνιστική τους στάση απέκρουσαν αποτελεσματικά την επίθεση των φασιστών στις 4η Φλεβάρη.
Οι φασιστικές επιθέσεις συνεχίζονται, με πρόσφατες, την εμπρηστική επίθεση στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, την δολοφονική εισβολή στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα και την εμπρηστική απόπειρα στην Κατάληψη Παναιτωλίου, που απέτυχε με την αποτελεσματική εγρήγορση των συντροφισσών και συντρόφων της κοινότητας καταλήψεων Στέγης και Αγώνα Κουκακίου. Η έξαρση της φασιστικής απειλής επιτάσει τον μαζικό μαχητικό αντιφασιστικό αγώνα και την άμεση αντεπίθεση.
Καλούμε στις 10 Μάρτη
στην αντιεθνικιστική-αντιφασιστική πανβαλκανική κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη (12 πμ Καμάρα)
Αλληλεγγύη με τη κατάληψη Λιμπερτάτια
Κατάληψη GARE
TEAR DOWN THE WAR MACHINES OF DOMINATION
The borders and territory of the greek state are a perpetual war zone. As a bearer of capitalist expansionism, the greek state has from its onset been an agent of war in the Balkans, the Middle East and wherever the dominant interstate alliances carry out military and economic operations. Since the 90s greek capital has settled beyond the northern borders, in the greater region which it perceives as its periphery, to be financially exploited. In the same region from where it imported cheap labour power.
In the borders and territory of the greek state, thousands of people who flee from war and poverty, which are both resutls of capitalist pillaging, are tortured, imprisoned and killed. The war is here and it is a permanant state.
Nationalism is the grease on the war machine of the state and it turns against the oppressed, the outcast of this world and the enemies of the statist regime. Nationalism is the cement on the walls erected by the states. This was clearly shown during the recent national-fascist mobilizations in Salonika, with the high point of the burning down of Libertatia squat, a hub of social self-organisation and resistance. Fascism did not simple find an opportunity in this gathering to act. On the contrary, fascism has its roots deep inside the nationalist substratum of the greek state, which comes to the surface in the current juncture. Nationalism is the foundation of the entire spectrum of the regime, from the far right to the "pregressive forces". From the participation of Constantopoulou (former Syriza member, now head of a leftist party-split from Syriza and LAE) and the flerting of LAE (Popular Unity-party formed by a split in Syriza) with the nationalist mobilizations, to the defense of the "greekness of macedonia" by the Communist Party, to the legitimization of fascist violence by the mayor of Salonika, Boutaris, who, with the statement that the burning down of Libertatia squat was a result of a hooligan conflict, silently incites fascist action against those who struggle.
Our mass and combative presence on the streets whenever and wherever fascists attempt to gain ground is imperative. It was in this spirit that the antifascist-antistate mobilization against the recent nationalist-fascist demonstration on the 4th of February in Athens, in which we participated, was organized.
We salute the comrades of Embros squated theater who with their fighting stance repelled the attack of the fascists on the 4th of February.
Fascist attacks are ongoing, with most recent the arson attack on Lelas Karayianni Squat, the murderous invasion in the Free Social Space Favela and the arson attack on Panaitoliou Squat, which did not manage to cause damage due to the immiediate intervention of the comrades from the Koukaki squatting community for Housing and Struggle. The surge of the fascist threat requires mass combative antifascist struggle and direct counterattack.
We call to the antinationalist-antifascist panbalkan mobilization in Salonika on the 10th of March
Solidarity with Libertatia squat
GARE Squat
Κάλεσμα στην Πανβαλκανική Πορεία Διεθνιστικής Αλληλεγγύης, 10/3, 12:00, Καμάρα | Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
Το τελευταίο διάστημα έχει επανέλθει στο δημόσιο διάλογο για μια ακόμη ϕορά το "μακεδονικό" ζήτημα. Να το ξεκαθαρίσουμε κι εμείς, λοιπόν, απ' την μεριά μας πως η π.Γ.Δ.Μ. δεν είναι η Μακεδονία. Ιστορικά και πολιτισμικά η Μακεδονία αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί περιοχή που εκτείνεται γεωγραφικά σε τρεις χώρες: τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και την π.Γ.Δ.Μ.. Το πρόβλημα που έχει ανακύψει σχετικά με την ονομασία της τελευταίας, εδράζεται στην προσπάθειά του γειτονικού κρατικού μηχανισμού - μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας - να δομήσει εθνική ταυτότητα για το νεοσύστατο κράτος, η οποία - όπως και κάθε άλλη εθνική ταυτότητα - έχει ανάγκη από αφηγήσεις με ρίζες στο παρελθόν και εθνικούς ήρωες, που μέσω της ιστορικής και ϕυλετικής συνέχειας που αντικατοπτρίζουν θα τονώσει το αίσθημα του ανήκειν των κατοίκων του δημιουργηθέντος πλέον έθνους-κράτους. Έτσι, λοιπόν, με τα χρόνια οι κυβερνήσεις της πΓΔΜ εξαπέλυσαν παραχαρακτική για την ιστορία λαίλαπα, ιδιοποιούμενοι έννοιες και σύμβολα του αρχαίου μακεδονικού βασιλείου, εϕαρμόζοντας εθνικιστικές πολιτικές σ' όλον τον δημόσιο βίο, από τα σχολεία μέχρι τις κεντρικές πλατείες.
Απέναντι στα παραπάνω, αλλά και στις κατά καιρούς αλυτρωτικές τάσεις της πΓΔΜ, όλα αυτά τα χρόνια το ελληνικό κράτος απαντούσε με ακόμη περισσότερο εθνικισμό και πόλωση. Από τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία μέχρι το εμπάργκο του Ανδρέα Παπανδρέου και το ενταξιακό βέτο του Καραμανλή, οι Έλληνες δε ϕάνηκαν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν εύκολα την πεποίθηση ότι είναι οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου και ότι παρά τα όποια ιστορικά και γεωγραϕικά στοιχεία, η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική. Τι κι αν σ' αυτόν τον τόπο, πέρα από τους Μακεδόνες βασιλείς, πέρασαν και Βυζαντινοί, Ρωμαίοι και Οθωμανοί αυτοκράτορες, μεταβάλλοντας την έκταση της επαρχίας της Μακεδονίας; Τι κι αν σ' αυτόν τον τόπο συνυπήρξαν για δυο χιλιάδες χρόνια Έλληνες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Τούρκοι, Αρμένιοι, Βούλγαροι και Εβραίοι; Το παρελθόν παραήταν ένδοξο για να μοιραστεί και η εθνική ενότητα πολύτιμη για να θρυμματιστεί, για αυτό και έπρεπε με κάθε κόστος ο όποιος αντίπαλος να εκμηδενιστεί σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο.
Τώρα το ζήτημα επανέρχεται στο προσκήνιο και δείχνει να οδεύει προς εύρεση λύσης. Από τη μία, η Ελλάδα ύστερα από τα διαπιστευτήρια που δίνει μέσω της τήρησης των μνημονιακών της δεσμεύσεων και της διάλυσης της συντριπτικής πλειοψηϕίας των κοινωνικών αντιστάσεων στο εσωτερικό της, προσδοκεί να αποτελέσει τον κυρίαρχο πόλο στα Βαλκάνια για την εϕαρμογή των οικονομικών και γεωστρατηγικών πολιτικών της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Από την άλλη, ο εντεινόμενος εθνικισμός που διείπε την πΓΔΜ, δείχνει να ξεθυμαίνει - τουλάχιστον κυβερνητικά - μπροστά στην διακαή και διαρκή επιθυμία της χώρας για διευθέτηση του ζητήματος του ονόματός της, γεγονός που θα της δώσει τη δυνατότητα να μπει σε τροχιά ολοκλήρωσης των ενταξιακών διαδικασιών τόσο σε διεθνείς όσο και ευρωπαϊκές οικονομικές και στρατιωτικές συμμαχίες. Σε συνδυασμό με τη θέληση των ΗΠΑ για ενίσχυση της επιρροής τους στα Βαλκάνια ως απάντηση στην τουρκορωσική συμμαχία, δε θα εκπλαγούμε αν σε διάστημα μερικών μηνών το "μακεδονικό" περάσει στην ιστορία μια για πάντα.
Στις 21/1 στη Θεσσαλονίκη και στις 4/2 στην Αθήνα πραγματοποιούνται συλλαλητήρια στα οποία έσπευσε μια αξιόλογη - ποσοτικά - μερίδα κόσμου να υπερασπιστεί την ελληνικότητα του ονόματος Μακεδονία. Σε μια περίοδο όπου η εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας και μνημονίων έχει ως συνέπεια την ολοένα και μεγαλύτερη υποβάθμιση των όρων ζωής μας προς όφελος του χρηματοπιστωτικούς συστήματος και των κρατικών μηχανισμών που το υπηρετεί, το μεγαλύτερο ποσοστό του κόσμου που διαδήλωνε στα συλλαλητήρια έμεινε θεατής στη συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών (παιδεία, υγεία, κοινά αγαθά κ.λπ.), καταστρατήγηση των εργασιακών του δικαιωμάτων, τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών, ζητημάτων δηλαδή που το αφορούν άμεσα. Από την άλλη διέθεσε εύκολα τον εαυτό του σε μια διαμαρτυρία στημένη προς το συμφέρον φασιστών και επίδοξων πολιτικών ηγεμόνων. Τους είδαμε, λοιπόν, να ζητοκραυγάζουν για στρατηγούς που στήνουν καριέρες λέγοντας παραμύθια, και ενώ ο εγκλεισμός και οι απελάσεις των μεταναστών/τριων ανθίζει παράλληλα με τον εκφασισμό του κοινωνικού σώματος, τους είδαμε να χειροκροτούν τη χρυσή αυγή και κάθε λογής φασίστα που βγήκε στο δρόμο επι τη ευκαιρία. Οι φασίστες που διεκδικούν δημόσιο χώρο με οποιαδήποτε ευκαιρία, άλλοτε με εμφανίσεις σε καθεστωτικά media, άλλοτε με συγκεντρώσεις έξω απο θέατρα και τώρα στις εθνικιστικές συγκεντρώσεις των συλλαλητηρίων δεν άφησαν ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία για να επιδιώξουν κοινωνικό ρίζωμα.
Μέσα, λοιπόν, σ' αυτό το κλίμα εθνικιστικού παραληρήματος οπλίστηκαν τα χέρια που επιτέθηκαν στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο (21/1), στη συγκέντρωση της Καμάρας (21/1), στο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (4/2), και μαζί τους αυτά που με την ανοχή των μπάτσων έκαψαν την κατάληψη Libertatia (21/1). Την ημέρα του συλλαλητηρίου, δεν έγιναν επιθέσεις ούτε σε υπουργεία, ούτε σε τράπεζες, ούτε σε κάποιον θεσμό που σχετίζεται με την εξαθλίωση της καθημερινότητάς μας. Απεναντίας, στο στόχαστρο βρέθηκαν χώροι και κόσμος που κατεβαίνουν σε απεργίες και πορείες ενάντια στα μνημόνια, ακυρώνουν πλειστηριασμούς, στέκονται αλληλέγγυοι στους μετανάστες και τους αδύναμους, αντιδρούν σε "αναπτυξιακά" έργα, αγωνιζόμενοι για μία ισότιμη και ελεύθερη κοινωνία.
Δυο κόσμοι σε σύγκρουση. Απο την μια ο εθνικισμός που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των λίγων και ισχυρών και απο την άλλη ο κόσμος της αλληλεγγυής που δεν γνωρίζει εθνικότητες και σύνορα, αλλά αγωνίζεται ενάντια στους καταπιεστές όποιο πρόσωπο κι αν φέρουν κάθε φορά.
Δηλώνουμε ρητά και προς πάσα κατεύθυνση πως με κάθε τρόπο τα ϕασιστικά και νεοναζιστικά μορφώματα που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν προς όϕελός τους το πολιτικό παιχνίδι της διεθνούς σκακιέρας γύρω από το όνομα της π.Γ.Δ.Μ., θα μας βρίσκουν απέναντί τους. Θα είμαστε πάντα εδώ, μαζί με τις συντρόϕισσες και τους συντρόϕους μας, να τους κόβουμε το δρόμο στα μισαλλόδοξα και μισάνθρωπα σχέδιά τους, να δημιουργούμε εκείνα τα πεδία που προωθούν τη διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων, όχι στη βάση κάποιων ϕυλετικών συγγενειών, αλλά στη βάση της μάχης για μια καλύτερη ζωή στο εδώ και στο τώρα. Θα είμαστε εδώ, μέσα και έξω από τους χώρους μας, δημόσια, να παλεύουμε για αξιοπρέπεια και ελευθερία σε όλα τα μήκη και πλάτη τη γης.
ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
10/3 | 12:00 | ΚΑΜΑΡΑ
ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ
ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ
ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΠΟΥ ΔΕΧΘΗΚΑΝ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ,
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΜΕΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ
κάλεσμα : Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος "Σχολείο, για τη μάθηση της ελευθερίας"
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1584730/
Πανβαλκανική πορεία Διεθνιστικής Αλληλεγγύης Σάββατο 10/3 στις 12:00 Θεσσαλονίκη Καμάρα.
πηγή : email που λάβαμε στις 3 Μάρτιος 17h
Έθνος. Μέρος φαντασιακό.
Γένους θηλυκού. Κυρίως.
Ενικού αριθμού. Το ένα και μοναδικό ελληνικό έθνος, μια μεγάλη, ετεροκανονική οικογένεια.
Ως πατέρας, το έθνος, έχει σώμα αρρενωπό. Πειθαρχεί, προστατεύει και θυσιάζεται με ανδρεία στο όνομα της πατρίδος. Και ως μητέρα, το έθνος, έχει σώμα θηλυκό. Πρέπει να προστατευτεί, να πειθαρχηθεί, να παραμείνει αφοσιωμένο στο αναπαραγωγικό του καθήκον∙ να γεννά έλληνες.
Αφηγήσεις σαν την παραπάνω, δεν αποτελούν μονάχα ρητορικά σχήματα κενά νοήματος αλλά αναπόσπαστο κομμάτι εθνικών Λόγων που επιδρούν πραγματικά πάνω στα εμπλεκόμενα σώματα, ιδιαίτερα στα γυναικεία. Η εμπειρία της αληθινής γυναίκας ταυτίζεται με την μητρότητα, η αναπαραγωγικότητά της καθίσταται ζήτημα εθνικού ενδιαφέροντος και ως εκ τούτου το σώμα της βρίσκεται υπό συνεχή επίβλεψη. Την ίδια στιγμή, οι άντρες προκειμένου να κριθούν ως άξιοι συνεχιστές ενός περήφανου έθνους, οφείλουν να αποδεικνύουν καθημερινά την αξία της κανονιστικής τους αρρενωπότητας. Όσες και όσοι δεν συμμορφώνονται στα παραπάνω πρότυπα προδίδουν την πατρίδα τους , λησμονούν τις αρετές του φύλου τους.
Αφηγήσεις σαν την παραπάνω, μας υπενθυμίζουν πόσο ασφυκτιούμε μέσα στο έθνος και την πατριαρχία και δεν μπορούμε παρά να δηλώνουμε ευθαρσώς :
Αν η ελλάδα είναι μια μεγάλη οικογένεια είμαστε περήφανα η ντροπή της.
Κάλεσμα σε Αντιπατριαρχικό - Αντεθνικό Μπλοκ
στην Βαλκανική Πορεία Αλληλεγγύης
Σάββατο 10/3, 12:00, Καμάρα, Θεσσαλονίκη
σουαρέ_νουάρ
πηγή : email που λάβαμε στις 3 Μάρτιος 20h
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
ένα συνωμοτικό σχέδιο που εφαρμόζουν μια νύχτα κάποιοι συνταγματάρχες/
ένα γεωπολιτικό σενάριο που στήνουν οι ΗΠΑ με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις /
ένα πολιτικό πρόγραμμα που ονειρεύονται κάποιοι μαχαιροβγάλτες της χρυσής αυγής /
ΣΤΟΝ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟ
ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΖΩΗΣ
ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΜΕ
ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ
ΝΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ
- όταν αναπαράγουμε την αθλιότητα του ρατσιστικού και πατριαρχικού λόγου
- όταν επικαλούμαστε πανάρχαιες κληρονομιές και ονειρευόμαστε μεγάλες πατρίδες
- όταν ξεχνάμε ότι η "Μακεδονία ξακουστή του αλεξάντρου η χώρα" έγινε ελληνική με τη βία
- όταν αρνούμαστε την ευθύνη για τις εκκαθαρίσεις κάθε μη ελληνορθόδοξου στοιχείου στη Σαλονίκη
- όταν δεν αναγνωρίζουμε σε έναν πληθυσμό το δικαίωμα να ονομάζεται όπως θέλει
ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΚΙ ΑΝΩΔΥΝΑ
ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΟ ΛΙΘΑΡΑΚΙ ΜΑΣ
ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
-
Σάββατο 10/3/2018 12:00 Καμάρα
+τεχνια-
συνέλευση σαλονίκης
πηγή : email που λάβαμε στις 4 Μάρτιος 23h
Τσακίζουμε τους φασίστες. Δε θα γίνουμε ούτε αυλικοί ούτε θεατές τους.
Από την Κυριακή 21/1 το φάντασμα του φασισμού πλανιέται -πιο φανερά πλέον- πάνω από την ελλαδική επικράτεια. Σε μια περίοδο που σπάνια βλέπουμε κόσμο στο δρόμο να διαδηλώνει (π.χ. για την ψήφιση καινούριων οικονομικών μέτρων, για το δικαίωμα στην στέγαση κτλ.) μεγάλο ήταν το πλήθος που συμμετείχε στο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη για το 'Μακεδονικό', για να υπερασπιστεί ό,τι τελευταίο του έχει μείνει να νιώθει δικό του, το όνομα της εθνικής υπερηφάνειας του. Ήταν όλοι αυτοί φασίστες; Σίγουρα όχι. Όλοι οι φασίστες όμως ήταν εκεί. Η σύσταση του πλήθους που απάρτιζε το σώμα των συλλαλητηρίων (Θεσσαλονίκη 21/1 και Αθήνα 4/2) ήταν ετερόκλητη. Το οργανωμένο τμήμα του συλλαλητηρίου, αυτό με τα σαφώς συγκροτημένα πολιτικά χαρακτηριστικά, δηλαδή οι ακροδεξιές και φασιστικές γκρούπες και κόμματα, ήταν αυτό που ηγεμόνευσε και επέβαλε στα δύο συλλαλητήρια το πολιτικό πλαίσιο, στο οποίο εκούσια ή ακούσια συναίνεσαν και οι παρευρισκόμενοι. Γιατί αυτά που συνέβησαν δε θα μπορούσαν να συμβούν χωρίς την προπαγάνδιση των ΜΜΕ και τις «πλάτες» του συμμετέχοντος κόσμου.
Ένα πράγμα όμως καταλάβαμε από εκείνες τις μέρες. Ακόμη κι αυτοί που δεν χαιρετάνε ναζιστικά, που δεν ζωγράφιζαν αγκυλωτούς σταυρούς στο Σύνταγμα, στάθηκαν όμως δίπλα σε κείνους, νομιμοποιώντας τους, έτσι, κοινωνικά και παρέχοντας κάλυψη. Από αυτές τις μέρες κρατούμε ως παρακαταθήκη του αντιφασιστικού κινήματος, τις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις, τις αντίστοιχες περιπολίες και περιφρουρήσεις στεκιών, καταλήψεων και γειτονιών, από αναρχικούς και αριστερούς σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Από την άλλη δεν μπορούμε να παραγράψουμε πως με τις πλάτες του πλήθους και την αρωγή των μπάτσων, συνέβησαν τα εξής: επίθεση στον ΕΚΧ Σχολείο, επίθεση και ολοσχερές κάψιμο της κατάληψης Libertatia από φασίστες και μερίδα οπαδών του ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη, επίθεση στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός από φασίστες, καθώς και αναίτια επίθεση με χημικά στο στέκι του ΝΑΡ από δυνάμεις των ΜΑΤ, στην Αθήνα. Σε απάντηση στις επιθέσεις και τον εμπρησμό μίας κατάληψης, έγινε στη Θεσσαλονίκη την επόμενη του συλλαλητηρίου, πορεία με συμμετοχή τουλάχιστον 2.000 φοιτητών, γειτόνων, αναρχικών, κομμουνιστών και αντιφασιστών γενικότερα, η οποία και χτυπήθηκε από την αστυνομία, μετρώντας και 5 συλλήψεις. (ειρωνεία: δεν απαγγέλθηκε καμία απολύτως κατηγορία για τον εμπρησμό ενός κτιρίου στο κέντρο της πόλης). Η εθνικιστική δίνη που προέκυψε με αφορμή το μακεδονικό, καθώς και η σχετική κοινωνική νομιμοποίηση που έλαβαν φασιστικές ομάδες και κόμματα κατά τα δύο εθνικιστικά συλλαλητήρια, τους έδωσαν θάρρος για να βγουν από τις τρύπες τους. Πρόσφατα, μάλιστα, επιτέθηκαν σε παίκτες και οπαδούς της αυτοοργανωμένης ποδοσφαιρικής ομάδας Προοδευτικής Τούμπας μετά από τη λήξη αγώνα στο γήπεδο της Σταυρούπολης, στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο Φαβέλα, στον Πειραιά, καθώς και στην κατάληψη Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι.
Φασισμός - εθνικισμός σε Ελλάδα και Μακεδονία:
Πολλά έχουμε ακούσει και συνεχίζουμε να ακούμε για το όνομα. Και με βάση αυτό, έχουν ακουστεί πολλές φωνές που υπερασπίζονται τα «εθνικά μας συμφέροντα. Τι λένε όμως αυτές οι αφηγήσεις περί εθνικής ενότητας και ομοψυχίας; Ότι φτωχοί και πλούσιοι, αφεντικά και εργάτες/άνεργοι, όλοι ανεξαιρέτως έχουμε τα ίδια συμφέροντα, επειδή είμαστε «Έλληνες πολίτες». Αυτό το υπερβατικό αφήγημα, ουδεμία σχέση έχει με την υλική πραγματικότητα που βιώνουμε, όπως άλλωστε συμβαίνει και με το ίδιο το έθνος, που αποτελεί φαντασιακή κατασκευή της κυριαρχίας, ώστε να αλυσοδέσει τους απόκληρους αυτού του κόσμου και να τους καταδικάσει στην εξαχρείωση και την εξόντωση προς όφελος των προνομιούχων και των ισχυρών. Δεν μπορεί να υπάρξει καμιά ειρήνη των «κάτω» με τους «πάνω», καθώς οι δεύτεροι, οι επενδυτές, οι επιχειρηματίες, τα πολιτικά κεφάλια, ζουν εις βάρος μας, γεννούν και εδραιώνουν ένα καθεστώς οικονομικής εκμετάλλευσης, πολιτικής ανελευθερίας και κοινωνικής καταπίεσης. Για αυτό και υπερασπιζόμαστε το σύνθημα: 'η εθνική ενότητα με αίμα είναι βαμμένη'. Γιατί, απλά, κάποιοι που καίνε μία κατάληψη αναρχικών στο όνομα της Ελλάδας, αύριο μπορούν, αν τους δώσουμε τη δύναμη, να χτυπήσουν τον Αφγανό συμμαθητή σου, τον γκέι φίλο σου, να σε υποτιμήσουν επειδή είσαι γυναίκα. Κι αυτό είναι ο πυρήνας του φασισμού, το μίσος για τον άλλο, για οτιδήποτε αντιβαίνει στην τάξη και την κανονικότητα. Για όλους αυτούς τους λόγους, είναι ολέθριο λάθος για τους καταπιεζόμενους να αντιμετωπίζουν τους φασίστες ως γραφικούς ή να θεωρούν πως ο φασισμός θα ηττηθεί μέσω της αμέλειας, της επιμόρφωσής των νεοναζί ή ότι θα τον αποτελειώσει η ίδια η αστική δικαιοσύνη.
Προφανώς, δεν ανεχόμαστε τον φασισμό σε όποια γωνιά του χάρτη κι αν αυτός εμφανίζεται, γι' αυτό και δεν υποτιμούμε τις εθνικιστικές φωνές της γείτονας χώρας. Όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα, αναπαράγεται ψευδώς η ελληνικότητα της Μακεδονίας μέσα από την εκπαίδευση, τα ΜΜΕ, την εκκλησία και τα αστικά κόμματα, στη Δημοκρατία της Μακεδονίας καλλιεργείται η πεποίθηση ότι τα εδάφη τους φτάνουν νοτιότερα. Από τους πυροδοτούμενους εθνικισμούς, οι καταπιεσμένοι δεν πρόκειται να κερδίσουν τίποτα. Ίσα-ίσα, είναι αυτοί που θα γίνουν κρέας στα κανόνια των αφεντικών τους σε ενδεχόμενες πολεμικές συρράξεις, είναι αυτοί που πληρώνουν και θα συνεχίσουν να πληρώνουν από την τσέπη τους τα εξοπλιστικά των κρατών και την κρίση που γέννησε το ίδιο το κεφάλαιο, για το συμφέρον του οποίου, οι ίδιοι μετατρέπονται σε χρήσιμα πιόνια ή μαριονέτες. Τα κράτη και οι καπιταλιστές έχουν όμως κάθε λόγο για να επενδύουν στον εθνικισμό, έστω και κεκαλυμμένα.
Πανεπιστήμια:
Ο δημόσιος διάλογος γύρω από το ζήτημα του ονόματος της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ήταν φυσικό ότι δεν θα μπορούσε παρά να αγγίξει και το κομμάτι της κοινωνίας που εμείς συναναστρεφόμαστε λίγο παραπάνω. Από τον εθνικιστικό παροξυσμό μέχρι και αριστερών οργανώσεων με αναφορά στους πανεπιστημιακούς αγώνες, μέχρι τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, τους καθηγητές-τριες, το πανεπιστήμιο με μία λέξη. Μ' αυτό εννοούμε, ότι όπως ξεσπούσαν διενέξεις από τη Βουλή μέχρι τις καφετέριες για το αν η Μακεδονία είναι ελληνική, αν το ζήτημα του ονόματος είναι στην τελική υπαρκτό ζήτημα κ.ο.κ., αυτό συνέβη και στις σχολές του ΑΠΘ και του ΠΑΜΑΚ.
Έτσι, οι δύο μεγάλες κατηγορίες θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι οι εξής: οι μεν που πραγματικά δεν τους απασχολεί το ζήτημα της ονοματοδοσίας μίας χώρας, που εν προκειμένω είναι γειτονική, και οι δε που, σαν φάλτσες φωνές από το παρελθόν, με κούφια επιχειρήματα προσπαθούν να πείσουν, τους εαυτούς τους προπαντός, ότι το ζήτημα της 'πατρίδας' τους είναι το μέγιστο προσωπικό τους ζήτημα, αυτή την περίοδο. Εμείς, συντασσόμαστε με τους πρώτους, αλλά δεν ξεχνάμε πως ότι δεν απασχολεί εμάς, την ίδια στιγμή αποτελεί και πηχυαίο τίτλο των ειδήσεων των 20.00. Αν δεν αντιδράσουμε απέναντι του, αν δεν συντάξουμε τις φωνές μας απέναντι σε άλλες, αν δεν συζητήσουμε και δεν πείσουμε τους γύρω μας, αν δεν εθελοτυφλούμε, θα δούμε τους φασίστες να έρπονται όσο κάνουμε τα στραβά μάτια. Όχι πολύ μακριά μας. Και όχι μόνο με φάλτσες φωνές πια, αλλά και με τη δύναμη της βίας.
Για να σχολιάσουμε και την άλλη πλευρά, απλώς να φέρουμε το παράδειγμα μίας καθηγήτριας του ΠΑΜΑΚ. Εν είδει καλέσματος στο συλλαλητήριο, εκείνη χρησιμοποίησε το πανεπιστημιακό της email, προκαλώντας φυσικά αντιδράσεις από φοιτητές της που δεν ανέχτηκαν την κατάχρηση εξουσίας από μεριάς της.
Κάθε τολμηρή προσπάθεια να γίνει μια μεγάλη αλλαγή
στις υπάρχουσες συνθήκες,
κάθε υψηλό όραμα νέων δυνατοτήτων
για την ανθρώπινη φυλή έχει ονομαστεί
ουτοπία.
Κάπου εδώ οφείλουμε να πούμε και τι τελικά προτείνουμε εμείς μέσα στον παροξυσμό των ημερών. Οφείλουμε να πούμε ότι δε θα να συμμετάσχουμε στα γεωπολιτικά παιχνίδια στρατηγικής κανενός. Δε θα ανεχτούμε να μας ταΐζουν με έθνος και φυλή για να ξεχάσουμε τα πραγματικά μας προβλήματα και να μας αντιμετωπίζει ο οποιοσδήποτε από τις σχολές ως τα έδρανα της Βουλής σαν πιθανούς ψηφοφόρους που πρέπει να κερδίσουν με πύρινους λόγους και ταξίματα μέχρι την επομένη των εκλογών. Αντίθετα, υπερασπιζόμαστε και προτάσσουμε τις συνελεύσεις μας, τους αγώνες μας, τα στέκια και τις καταλήψεις μας ως τη βάση του χτισίματος, από κοινού και οριζόντια, ενός άλλου κόσμου ελευθερίας, ισότητας, κοινοκτημοσύνης και αλληλεγγύης, μια κοινωνία που θα διέπεται από την αυτοοργάνωση σε όλες τις πτυχές της, έχοντας ως επίκεντρο την ικανοποίηση των ανθρώπινων αναγκών και την ολιστική αυτοπραγμάτωση του κάθε ατόμου.
Γιατί στην κατάληψη Libertatia που κάηκε πριν λίγο καιρό από άσβεστο μίσος, όπως και σ' άλλες σ' αυτή την πόλη, έχουμε βρεθεί και θα ξαναβρεθούμε για να μοιραστούμε συλλογικά και να τις υπερασπιστούμε. Γιατί δομές σαν τη Libertatia, πρεσβεύουν πολλά περισσότερα από τοίχους και σκεπές. Αποτελούν ζωντανούς οργανισμούς, οι οποίοι προς δυσχέρεια των εμπρηστών, δεν μπορούν να καούν. Στην καταστροφή η μόνο απάντησή μας θα είναι η δημιουργία. Δημιουργία δυνατότερων σχέσεων εντός του αντιφασιστικού κινήματος, δημιουργία συλλογικών οριζόντιων διαδικασιών ενάντια στο τέρας του φασισμού, δημιουργία ισχυρότερων πολιτικών συνειδήσεων και αντανακλαστικών, δημιουργία αλληλέγγυων σχέσεων με την κοινωνία και τέλος δημιουργία στον κατειλημμένο χώρο της Libertatia, οι διαδικασίες αναδόμησης του κτιρίου της οποίας έχουν ήδη αρχίσει.
Έξω από τη Libertatia, λοιπόν, στα αμφιθέατρα, τα γρασίδια και τα καμαράκια, πιστεύουμε ότι αν η γνώση είναι δύναμη, τότε η συλλογική μας ιστορική γνώμη θα γίνει γνώση που διατρανώνει το μήνυμα ενάντια στους επίπλαστους διαχωρισμούς των λαών, τα σύνορα, το μίσος. Κι ας αφήσουμε πίσω μας το τελευταίο, βαθιά εξουσιαστικό, προπύργιο του πατριωτισμού. «Πατρίδα» μας είναι οι ρίζες μας. Κι οι ρίζες μας είναι πολυεθνικές και σίγουρα ανθρώπινες.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
τσακίζουμε τον φασισμό με ακηδεμόνευτους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
στην καταστροφή η μόνη μας απάντηση θα είναι η δημιουργία
Τετάρτη 7/3
Συγκέντρωση:
12:00, Πρυτανεία Α.Π.Θ.
Σάββατο 10/3
Προσυγκέντρωση: 11:00, κατάληψη Libertatia (Λεωφόρος Στρατού 19 & Σαρανταπόρου)
Συγκέντρωση: 12:00, Καμάρα
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere
Με αφορμή το ''Μακεδονικό'' που ξαναήρθε στην επιφάνεια της πολιτικής σφαίρας λόγο των νατοϊκών επιδιώξεων στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, πραγματοποιήθηκαν συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα στα οποία στεγάστηκαν όλα τα μισαλλόδοξα και εθνικιστικά-φασιστικά κομμάτια της χώρας, που βέβαια με την ανοχή και τη στήριξη του κόσμου που παρευρέθηκε στα συλλαλητήρια βρήκαν εύφορο έδαφος να σπείρουν το δηλητήριό τους στον δημόσιο λόγο και χώρο. Απέναντι σε αυτές τις φιέστες του μίσους και του εθνικισμού, πραγματοποιήθηκαν αντιεθνικιστικές συγκεντρώσεις που έκαναν ξεκάθαρο ότι το κίνημα δεν θα σιωπά και θα αντιπαρατίθεται σε ό,τι καλλιεργεί τη διχόνοια ανάμεσα στους λαούς.
Τα συγκεκριμένα συλλαλητήρια βεβαίως λόγο της εθνικιστικής τους φύσης, νομιμοποίησαν και έστρωσαν το έδαφος σε διάφορες φασιστικές ομάδες να ξεμυτίσουν και να κάνουν ό,τι δεν μπορούσαν τόσο καιρό. Δείχνοντας το καταστρεπτικό και δολοφονικό πρόσωπο του φασισμού πραγματοποίησαν επιθέσεις σε κοινωνικούς χώρους και εστίες αγώνα φυσικά με την πλήρη ανοχή της αστυνομίας. Στις 21 Γενάρη στη Θεσσαλονίκη έγινε επίθεση από φασίστες στον ΕΚΧ Σχολείο που όμως απωθήθηκε με επιτυχία από την περιφρούρηση που ήταν μέσα, ακολούθησε μια απόπειρα επίθεσης στην συγκέντρωση της Καμάρας όμως η αστυνομία δεν επέτρεψε τις 2 μεριές να έρθουν σε σύγκρουση και αργότερα πραγματοποιήθηκαν δύο εμπρηστικές επιθέσεις στην κατάληψη Libertatia (μία ανεπιτυχή από την ομάδα Κύκλος Ιδεάπολις και η δεύτερη που την έκαψε ολοσχερώς από ομάδα που φώναζε συνθήματα του ΠΑΟΚ). Τη μέρα του συλλαλητηρίου της Αθήνας στις 4 Φλεβάρη έγινε επίθεση στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός που απωθήθηκε με επιτυχία. Στις 17 Φλεβάρη επίσης για λόγο του ''Μακεδονικού'' πραγματοποιήθηκε δολοφονική επίθεση από φασιστιοχουλιγκάνους κατά τη διάρκεια αγώνα σε οπαδούς της Προοδευτικής Τούμπας. Σε αυτή τη σειρά φασιστικών επιθέσεων έρχεται να προστεθεί και η επίθεση στον ΕΚΧ Φαβέλα στις 25 Φλεβάρη όπου ένα τάγμα εφόδου της ΧΑ εισέβαλε με κράνη, λοστούς και πυρσούς τραυματίζοντας 6 άτομα που ήταν μέσα.
Απέναντι στη φασιστική επίθεση στη κατάληψη Libertatia ο κόσμος του αγώνα επέλεξε τον δρόμο της αλληλεγγύης τόσο τοπικά όσο και διεθνώς για τη συνέχιση της κατάληψης που μετρά 10 χρόνια λειτουργίας . Σε ένα σύστημα που προωθεί τον διαχωρισμό και την εξαθλίωση απαντάμε από την μεριά μας με διεθνιστική αλληλεγγύη και αντίσταση στον κόσμο της εξουσίας. Καμία φασιστική επίθεση δεν θα μείνει αναπάντητη.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ
ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ-ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΡΤΗ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 12:00 ΚΑΜΑΡΑ
κάλεσμα : Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
Αντιφασιστική περιπολία στην Καλαμαριά [VIDEO]
Την Κυριακή 04/03/2018 πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική περιπολία στους δρόμους της Καλαμαριάς. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες κινήθηκαν δυναμικά, φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα και παρεμβαίνοντας στην περιοχή με τρικάκια κι αφίσες. Στο πλαίσιο μιας σειράς αντιφασιστικών παρεμβάσεων εν όψη της βαλκανικής πορείας διεθνιστικής αλληλεγγύης, η περιπολία αυτή τη φορά κινήθηκε στοχευμένα στο εστιατόριο "Εσπερίδες".
Το εστιατόριο "ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ" παρέχει στέγη στους ΝΑΖΙ. Ας αναλάβει το κόστος των επιλογών του.
Εδώ και μήνες το εστιατόριο «Εσπερίδες» στη Θ. Σοφούλη έχει διακριθεί για το φιλόξενό του κλίμα σε μέλη του εθνικιστικού χώρου της πόλης, από τις συνεχείς εκδηλώσεις των φασιστών των Δεσμών Ελλήνων μέχρι τη μόνιμη παρουσία παραστρατιωτικού εθνικιστή που παρέχει συμβουλές για γεωστρατηγικά θέματα.
Δε μας ενδιαφέρει και δε μας αφορά το κίνητρο του καθενός, είτε είναι οργανωμένος εθνικιστής, είτε σωστός επιχειρηματίας που κοιτάζει το συμφέρον του. Μας αφορά και μας ενδιαφέρει όμως το αποτέλεσμα που φέρουν τέτοιες επιλογές: παρέχουν έδαφος σε οργανωμένα σχήματα φασιστών και εντείνουν την έξαρση του εθνικιστικού παραληρήματος.
Από εδώ και πέρα ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του, τη στιγμή που θα στηρίζει τις "εσπερίδες" ενώ γνωρίζει πως είναι φασιστοφωλιά. Γιατί και η σιωπή είναι συνενοχή στο έγκλημα του φασισμού.
ΜΕ ΠΟΡΕΙΕΣ, ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΟΛΙΕΣ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ, ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ
ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ,
ΣΑΒΒΑΤΟ 10-3, 12:00 ΚΑΜΑΡΑ
Αντιφασίστες/ αντιφασίστριες
Το βίντεο της περιπολίας βρίσκεται ΕΔΩ
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1584933/
Στηρίζουμε την πανβαλκανική διεθνιστική πορεία.
Διεθνιστική αλληλεγγύη ενάντια στον εθνικισμό.
Καμία φασιστική επίθεση δεν θα μείνει αναπάντητη.
Οι καταλήψεις και οι αυτο-διαχειριζόμενοι χώροι θα μείνουν.
Σάββατο 10/3, στις 12:00 - Καμάρα.
Ταμείο Αλληλεγγύης φυλακισμένων & διωκόμενων αγωνιστών, συνέλευση Θεσσαλονίκης
Τα κράτη δημιούργησαν τον εθνικισμό για να χειραγωγήσουν, να ελέγξουν
και για να διατηρήσουν την ενότητα και την ασφάλεια μεταξύ των υπηκόων
τους με σκοπό να προωθούν τα συμφέροντα των εξουσιαστών ώστε να
εδραιώνεται συνεχώς η ισχύς τους. Οι εξουσιαστές και τα κράτη όρισαν τα
σύνορα δημιουργώντας έναν εξωτερικό εχθρό εκτός και μια ιδεολογική
ενότητα εντός συνόρων, που είναι η έννοια του ενός έθνους. Με τον
στρατό, τα εθνικά ιδεώδη, την θρησκεία και τα σώματα ασφαλείας συγκροτείται ο εθνικός κορμός καισυσπειρώνεται η κοινωνία γύρω από το "κοινό καλό", την πατρίδα. Η
κοινή αυτή ωφέλεια ενισχύεται επιπλέον από την νομοθετική και την
δικαστική εξουσία, την προπαγάνδα μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος και
των ΜΜΕ.
Αυτήν την ιδεολογία χρησιμοποιούν τα κράτη για να εξουσιάζουν,
επικαλούμενα λόγους ασφάλειας, οικονομικής ευμάρειας, εθνικής κυριαρχίας
και ομοψυχίας για να μπορούν να ασκούν την πολιτική τους έχοντας τα
πράματα σε τάξη.
Το μακεδονικό ζήτημα αποτελεί ένα παράδειγμα για το πως μπορούν να
συσπειρωθούν τα στοιχεία εκείνα της κοινωνίας που απαρτίζουν τον εθνικό
κορμό και αποτελούν στυλοβάτες του.
Η εθνική ομοψυχία εκφράστηκε και στις 21/1 στο εθνικιστικό συλλαλητήριο
της Θεσσαλονίκης δίνοντας χώρο σε οργανωμένα φασιστικά μορφώματα να
επιτεθούν στον ΕΚΧ Σχολείο και στην κατάληψη Libertatia η οποία κάηκε
ολοσχερώς.
Εχθρό για εμάς δεν αποτελούν μονάχα οι ομαδοποιήσεις που ξεπήδησαν από
το συλλαλητήριο και πραγματοποίησαν τις επιθέσεις αλλά και όσοι βρέθηκαν
σ' αυτό. Θεωρούμε πως είμαστε οι επιλογές μας. Όσοι πλαισίωσαν το
πανηγύρι αυτό έκαναν μια επιλογή κι αυτή ήταν το να ενισχύσουν την
μισαλλοδοξία, την εθνικιστική ρητορική και κατ' αποτέλεσμα τις επιθέσεις
στις καταλήψεις.
Δεν αποδίδουμε κάποια συμπεριφορά ή κάποια επιλογή στην άγνοια, καθώς
κάτι τέτοιο το μόνο που καταφέρνει είναι να συμβάλλει στην αποποίηση
ευθυνών των συμμετεχόντων. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση που η
παρουσία των παρευρισκόμενων δικαιολογείται ως αγανάκτηση, είτε των
ευυπόληπτων πολιτών που νιώθουν πως χάνουν τον εθνικό τους πλούτο και
κατ' επέκταση το επικείμενο όνομα, είτε των εκμεταλλευόμενων που βιώνουν
την καταπίεση στην καθημερινότητα τους και δεν αντιδρούν σε τίποτα, αλλά
εξοργίζονται όταν υπάρχει ένα ζήτημα όπως αυτό του «μακεδονικού»,
βγάζοντας μπροστά την εθνική ενότητα και ομοψυχία.
Εμείς λοιπόν δεν αντιλαμβανόμαστε τους εκμεταλλευόμενους ως ένα εν
δυνάμει επαναστατικό υποκείμενο, διότι δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο
από ένα συγκεχυμένο και αόριστο σύνολο ατόμων που συχνά διαμαρτύρεται,
αντιδρά και διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και αυτό γιατί συνήθως θα ήθελαν
απλά να βρίσκονται σε διαφορετική θέση στην κοινωνικοοικονομική
πυραμίδα, σε αυτή του εξουσιαστή, πασχίζοντας ολόκληρη τη ζωή τους γι'
αυτό. Δεν λογίζουμε την κοινωνικοταξική θέση κάποιου/ας ως κριτήριο και
συμπορευόμαστε με όσους/ες έχουμε κοινές στοχεύσεις και επιθυμίες.
Πέρα από το ν' αναδείξουμε την κατάσταση αυτή, δεν επιθυμούμε να πούμε
στον κόσμο αυτόν ότι έκανε απλά ένα λάθος που παραβρέθηκε στο
συλλαλητήριο, ούτε να τους εγκαλέσουμε στο να αναθεωρήσουν, ούτε,
φυσικά, να τον πάρουμε με το μέρος μας. Δεν θεωρούμε πως όλα αυτά είναι
μια μεγάλη παρεξήγηση, ούτε ότι κάποιος είναι λίγο ή πολύ πατριώτης,
λίγο ή πολύ φασίστας.
Με την συμμετοχή μας σε αντιφασιστικές πορείες,
περιπολίες, συγκρούσεις και επιθέσεις, αλλά και στην ίδια μας την
καθημερινότητα δείχνουμε την δική μας παρουσία, τον δικό μας λόγο, τις
δικές μας επιλογές, τις δικές μας επιθυμίες, στέλνοντας κάθε πατριωτικό
σκουπίδι στον κάδο του.
Εμείς από την πλευρά μας θα μαχόμαστε στο εδώ και στο τώρα με κάθε μέσο
ενάντια σε κάθε μορφή διαχωρισμού.
Ενάντια σε εθνικισμούς, φασιστικά μορφώματα και πατριωτικά ιδεολογήματα.
Ενάντια σε κράτη και τους μηχανισμούς επιβολής τους.
Ενάντια σε κάθε λογής εξουσιαστικούς θεσμούς.
Μέχρι την καταστροφή του εξουσιαστικού συμπλέγματος που θεμελιώνει την
σύγχρονη πραγματικότητα.
Μέχρι την καταστροφή της ίδιας της κοινωνίας-φυλακής.
Να ζήσουμε άγρια κι ελεύθερα, διαχέοντας το χάος, καταστρέφοντας τον
μητροπολιτικό ιστό.
Ως την κατάλυση της κάθε εξουσίας.
Ως την αναρχία.
Στηρίζουμε την πανβαλκανική αντιεθνικιστική πορεία στις 10 Μάρτη, στις 12:00 στην Καμάρα.
ΥΓ. ΣΤΙΣ 10 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ, Η 10 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΓΕΝΝΑ
ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΛΑΜΠΡΟ ΦΟΥΝΤΑ
Κατάληψη 111
πηγή : email που λάβαμε στις 6 Μάρτιος 20h
Για την εμπρηστική επίθεση που δέχθηκε η Κατάληψη Παναιτωλίου 21
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΕ ΑΠΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Η ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΟΥ 21
Στις 26 Φεβρουαρίου, Δευτέρα στις 3:00 τα ξημερώματα, λίγες ώρες μετα την επίθεση στην Φαβέλα, δεχόμαστε εμπρηστική επίθεση από φασίστες, στην κατάληψη στέγης και αγώνα Παναιτωλίου 21, ενώ ένα 20λεπτό μετά, οι φρουροί της ΕΛ.ΑΣ μας σημαδεύουν με τα όπλα τους, ενώ περιφρουρούμε την κατάληψη, και μας καλούν να παραδοθούμε.
Οι φασίστες έλουσαν την πόρτα με βενζίνη η οποία εισχώρησε στο κτήριο και κάλυψε όλο τον διάδρομο. Προσπάθησαν να ανοίξουν τα παράθυρα για να ρίξουν στα εσωτερικά την βενζίνη και έγιναν αντιληπτοί. Με το πού σύντροφοι και συντρόφισσες πήγαν να βγουν έξω, οι φασίστες έβαλαν φωτιά στην βενζίνη και το σπίτι ξεκίνησε να καίγεται εσωτερικά. Η χρήση των πυροσβεστήρων είχε ως αποτέλεσμα η φωτιά να κρατήσει 2-3 δευτερόλεπτα τόσο στους διαδρόμους όσο και στο ένα παράθυρο, χωρίς να σημειωθεί καμία ζημιά. Στην συνέχεια ένα μηχανάκι πέρασε με υψηλή ταχύτητα και πέταξε στην περιφρούρηση ένα κοτρόνι πετυχαίνοντας απλά το αμάξι ενός γείτονα. Το μηχανάκι ήδη είχε αναπτύξει υψηλή ταχύτητα και οποιαδήποτε προσπάθεια έγινε με αντικείμενα και τρέξιμο δεν είχε αποτέλεσμα. Η περιφρούρηση του κτηρίου συνέχισε να έχει εξωτερική παρουσία σε περίπτωση που οι φασίστες αποφάσιζαν να επιστρέψουν. Δέκα λεπτά μετά, δύο γεμάτα περιπολικά στάθμευσαν απότομα μπροστά στην κατάληψη, όλοι οι μπάτσοι πλην των οδηγών βγήκαν έξω από τα αμάξια ,και κάποιοι απο αυτούς σημάδεψαν τους καταληψίες και τους αλληλέγγυους με τα υπηρεσιακά τους πιστόλια καλώντας τους να παραδοθούν. Όταν σύντροφος που βρισκόταν στην ταράτσα τους ρώτησε ρητορικά «αν είναι τελείως ηλίθιοι» «εδώ είναι κατάληψη» αυτοί μπήκαν βιαστικά στα αμάξια τους και τράπηκαν σε φυγή.
Τα συμφέροντα της κοινότητάς μας έρχονται σε άμεση αντιπαράθεση τόσο με την ιδέα του ελληνικού έθνους όσο και με το ίδιο το ελληνικό κράτος, καθώς είναι πολυεθνική από την αρχή της μέχρι σήμερα, έχει καταλάβει έδαφος και δεν έχει κρύψει ποτέ στην ευρύτερη γειτονιά την αναρχική/αντιεξουσιαστική ταυτότητα συντρόφων και συντροφισσών. Ενδεικτικά, με την τελευταία αντιφασιστική περιπολία-παρέμβαση αντιπληροφόρησης στο Κουκάκι στις 25/1 σε αλληλεγγύη με την Libertatia, που σχολιάστηκε από τα καθεστωτικά μίντια, αλλά και με τη σημαντική συμμετοχή της κοινότητας στην περιφρούρηση των καταλήψεων και του δημόσιου χώρου από τους φασίστες κατά το διήμερο 3 και 4 Φεβρουαρίου για Ίμια και "Μακεδονικό", η επίθεση αυτή, τόσο από τους μπάτσους όσο και από τους φασίστες δεν ήταν καθόλου αναπάντεχη.
Τα εθνικιστικά συλλαλητήρια που πραγματοποιήθικαν στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, έδωσαν χώρο ως γεγονότα στους φασίστες να βγούν απ'τις τρύπες τους και να οργανώσουν μπαράζ επιθέσεων υπο την αιγίδα του κράτους σε καταλήψεις και ελεύθερους κοινωνικούς χώρους (Libertatia, ΕΚΧ Σχολείο, Λέλας Καραγιάννη 37, Θέατρο Εμπρός, ΕΚΧ Φαβέλα, Παναιτωλίου 21). Είναι προφανές ότι κάθε κυβέρνηση επωφελείται απο τις επιθέσεις εις βάρος του κινήματος που εναντιώνεται στο κράτος, τους θεσμούς και τις επιδιώξεις του. Γελάμε με την απόπειρα του ΣΥΡΙΖΑ να ξεπλύνει την συνενοχή του με τις ερωτήσεις που εμφανίζεται να θέτει στους υπουργούς σχετικά με τις επιθέσεις και την "τύχη" των μεταναστών. Ο Σύριζα ως κυβέρνηση έχει κάνει σαφή την κατασταλτική πολιτική που ασκεί ενάντια σε ό,τι δεν μπορεί να αφομοιώσει προς όφελος του ενώ αντίστοιχα ασκεί συστηματική βία στις μετανάστριες και στους μετανάστες.
Η επίθεση που δεχτήκαμε δεν ήταν συμβολική, ήταν μια απόπειρα δολοφονίας. Η κατάληψη Παναιτωλίου 21 στεγάζει σύντροφους - συντρόφισσες της κοινότητας και φιλοξενούμενους- φιλοξενούμενες, καθώς και γάτες/σκύλους, και το ότι είναι -και- στεγαστική αναγράφεται εξωτερικά του κτηρίου. Παρ'όλα αυτα την επόμενη κιόλας μέρα, το γεγονός δεν επηρέασε σε κανέναν βαθμό τη συμμετοχή μας σε τρέχουσες κινητοποιήσεις. Από την μεριά μας εχουμε καταφέρει να δημιουργήσουμε ένα αγωνιστικό σώμα το οποίο έχει παραβρεθεί σε διάφορα μέτωπα με κύριο εκείνο των καταλήψεων, να καταλάβουμε έδαφος, να στεγάσουμε τις ανάγκες μας, να χτίσουμε δομές, και σχέσεις με την γειτονιά.
Γνώριζουμε όμως ότι η φωτιά καίει και μπορεί να απειλήσει την ζωή μας και να καταστρέψει δομές που έχουμε δώσει πολύ χρόνο και ενέργεια για να κτιστούν. Θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε μαχητικά και να περιφρουρούμε τις δομές και τα εγχειρήματά μας από το κράτος αλλά και τη φασιστική παρουσία, αφού οι επιθέσεις που διεκπεραιώνονται δίνουν πάτημα για κλιμάκωση από την πλευρά του εχθρού. Για αυτούς τους λόγους οργανώνουμε την αλληλεγγύη μας με άλλα εγχειρήματα και προετοιμαζόμαστε, ώστε να δώσουμε σοβαρές απαντήσεις στις επιθέσεις που δέχονται οι καταλήψεις.
Καλούμε στην πανβαλκανική-διεθνιστική διαδήλωση
Σάββατο 10 Μάρτη 2018, 12μμ, Καμάρα-Θεσσαλονίκη
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΔΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΟΥΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥ
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΟΥΚΑΚΙΟΥ
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1584960/
Συμμετοχή στην Παμβαλκανική πορεία διεθνιστικής αλληλεγγύης
αναρχικό - αντιεξουσιαστικό στέκι Άτακτον
Ιστορική προέλευση του «μακεδονικού ζητήματος»
Ιστορικά, μέσα στη ροή του χρόνου η λέξη Μακεδονία, ως γεωγραφικός προσδιορισμός, δεν ήταν ποτέ μία και δεν ήταν μοναδική. Η Μακεδονία του Φιλίππου Β' λόγου χάρη τον 5ο αιώνα π.χ., είχε τεράστιες γεωγραφικά διαφορές με την επαρχία Μακεδονία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τον 3ο αιώνα μ.X. Επίσης η επαρχία Mακεδονία στο Bυζάντιο του 1025μ.X. αφορούσε περιοχές τόσο ανατολικά που σχεδόν δεν είχε κοινά εδάφη με τις δυο πρώτες. Παράλληλα υπήρχαν και χρονικές περίοδοι όπου ο όρος Mακεδονία δεν αναφερόταν πουθενά, όπως για παράδειγμα την περίοδο της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Ο όρος Mακεδονία επανεμφανίζεται μαζικά ξανά στις αρχές του 19ου αιώνα. Μέσα σε ένα πλαίσιο που αμφισβητείται η κυριαρχία της οθωμανικής αυτοκρατορίας επί των εδαφών της στα Bαλκάνια, δημιουργούνται τα πρώτα έθνη-κράτη της περιοχής με την βοήθεια των μεγάλων δυνάμεων. Η δημιουργία των εθνών-κρατών στην Eυρώπη, δηλαδή της κρατικής οργάνωσης ομογενοποιημένου πληθυσμού, έρχεται ως μια οργανωτική λύση της κυρίαρχης πια αστικής τάξης απέναντι στις αυτοκρατορικές δομές που αυτή την εποχή καταρρέουν. Η αστική τάξη λοιπόν, αυτή των εμπόρων, τραπεζιτών, βιομηχάνων επιτυγχάνουν να συσπειρώσουν ομάδες πληθυσμών, άλλες φορές με παρόμοια πολιτισμική βάση, άλλες όχι, υπό την δική τους κρατική οργάνωση, άρα και εκμετάλλευση. Έτσι δημιουργούνται ανάμεσα στους υπηκόους οι έννοιες του κοινού παρελθόντος, του εθνικού συμφέροντος και της εθνικής συνείδησης έναντι των «άλλων», ένα φαντασιακό το οποίο θεμελιώνεται μέσω της υποχρεωτικής κρατικής εκπαίδευσης, το σχολείο. Αξιοσημείωτο είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία έχουμε και την επικράτηση «επίσημων εθνικών γλωσσών» έναντι των πολλών ταυτόχρονων γλωσσικών ιδιωμάτων που χρησιμοποιούσαν μέχρι τότε οι άνθρωποι.
Μαζί με αυτό θα πάει πακέτο και η δημιουργία των αντίστοιχων «Μεγάλων Ιδεών». Η «Μεγάλη Ελλάδα», η «Μεγάλη Σερβία», ή «Μεγάλη Βουλγαρία». Όλες τους προτάσσουν το ίδιο πράγμα. Κατάκτηση ακόμη περισσότερων εδαφών για τα συμφέροντα της αστικής τάξης από τον «άλλο», τον «αλλόθρησκο», το «βάρβαρο». Οι Μεγάλες Ιδέες είναι αυτές που αιματοκύλησαν την περιοχή της σημερινής Μακεδονίας με 2 Βαλκανικούς Πολέμους και έναν Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι η ίδια ιδέα που έστειλε χιλιάδες στο θάνατο μέσω της μικρασιατικής εκστρατείας, και ξερίζωσε άλλους τόσους από τα σπίτια τους μετά την ήττα της το 1921-22 και την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάνης, που εξανάγκαζε σε εκατέρωθεν βίαιο ξεριζωμό πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, ορθόδοξους και μουσουλμάνους.
Ο επεκτατισμός του ελληνικού έθνους-κράτους με την λήξη του Α' Βαλκανικού Πολέμου στην περιοχή της σημερινής Μακεδονίας είναι αυτός που δημιούργησε τις συνθήκες για την ύπαρξη μειονοτήτων. Γιατί πριν από τον πόλεμο αυτό και για πολλούς αιώνες εκείνοι οι οποίοι ορίζονταν ως ΄Ελληνες δεν ήταν παρά ένα μικρό ποσοστό του πληθυσμού. Ζούσαν ανάμεσα κυρίως σε Τούρκους, Βούλγαρους, Εβραίους και Σλάβους και το σημαντικότερο ζούσαν όλοι μαζί αφού η πολυπολιτισμικότητα ήταν στοιχείο της κοινωνίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας και οι διακρίσεις γίνονταν όχι στη βάση της εθνικής συνείδησης (αν και εφόσον αυτή υπήρχε), αλλά στη βάση θρησκευτικών και ταξικών διαχωρισμών.
Στη σύγχρονη ιστορία των Βαλκανίων η συζήτηση γύρω από την έκταση της περιοχής με το ξεχασμένο για αιώνες όνομα «Μακεδονία» ανακύπτει έπειτα από την σταδιακή κατάρρευση της οθωμανικής κυριαρχίας στις αρχές του 20ου αιώνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα κοντινά στην περιοχή έθνη-κράτη, η Βουλγαρία και η Ελλάδα, να επιδοθούν σε έναν έντονο ανταγωνισμό για την προσάρτηση μια νέας περιοχής, η οποία ήταν και πλούσια αλλά και ανάμεικτη σε πληθυσμό. Έτσι αυτός ο ανταγωνισμός δεν αργεί να πάρει διαστάσεις άλλοτε ανοιχτής σύρραξης και άλλοτε υπόγειου πολέμου, με τους Βούλγαρους παρακρατικούς «κομιτατζίδες» και τους Έλληνες παρακρατικούς «μακεδονομάχους» να επιδίδονται σε λεηλασίες, δολοφονίες και αναγκαστικούς προσηλυτισμούς του ντόπιου πληθυσμού. Από την ελληνική πλευρά σύμβολο των εγκλημάτων αυτών αποτελεί ακόμα και σήμερα ο Π. Μελάς, ο οποίος βαφτίστηκε και ήρωας, ως άξιος υπερασπιστής των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου της εποχής. Μάλιστα σε αυτό τον βίαιο ανταγωνισμό υπήρξε σημαντικός ο ρόλος και των δύο εκκλησιών, της ελληνικής και της βουλγαρικής καθώς πρωτοστάτησαν για τα δικά τους συμφέροντα σε αυτόν τον πόλεμο που ονομάστηκε αργότερα ¨μακεδονικός αγώνας¨.
Από την πρώτη στιγμή που το ελληνικό κράτος διπλασίασε τα εδάφη του προς βορρά με την λήξη του Α΄ Βαλκανικού πόλεμου το 1913, ξεκίνησε και ο εξελληνισμός της περιοχής. Οι διωγμοί των σλαβόφωνων πληθυσμών, και οι συστηματικές επιθέσεις με στόχο τον αφανισμό τους περιελάμβαναν αρχικά μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών. Αργότερα το 1922 μεγάλο ποσοστό των μεταναστών της μικρασιατικής καταστροφής, θα προωθηθούν περίτεχνα από το ελληνικό κράτος προς βορρά για να ενισχύσουν το ελληνικό στοιχείο, ουσιαστικά ελληνοποιώντας (εξ)αναγκαστικά την περιοχή. Οι κρατικές απαγορεύσεις σε συνδυασμό με τις εθνικιστικές εξάρσεις και επιθέσεις σε βάρος της σλαβόφωνης πλέον μειονότητας τα επόμενα χρόνια γίνονται καθημερινότητα. Αυτοί είναι και οι βασικότεροι λόγοι, μεταξύ άλλων, που μεγάλο κομμάτι του σλαβόφωνου πληθυσμού θα πάρει μέρος με την πλευρά των κομμουνιστών στον εμφύλιο το 1946-1949. Η ήττα όμως θα φέρει νέα δεινά για αυτούς καθώς με την λήξη του πολέμου χιλιάδες καταφεύγουν βίαια και μαζικά στα εδάφη της τότε Γιουγκοσλαβίας. Τις επόμενες δεκαετίες οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί που παρέμειναν στον ελλαδικό χώρο θα αντιμετωπιστούν από το κράτος με διπλό μένος: και ως μειονοτικοί παρείσακτοι και ως «κομμουνιστοσυμμορίτες».
Έτσι μέσα από αυτή την αλληλουχία γεγονότων, το ελληνικό κράτος σε μόλις 50 χρόνια θα έχει καταφέρει να εξαλείψει το μεγαλύτερο ποσοστό του σλαβόφωνου πληθυσμού που ζει στα εδάφη του. Όλα τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν, όπως ο νόμος του 1982 όπου επέτρεπε τον επαναπατρισμό μόνο των «Ελλήνων στο γένος» προσφύγων θα είναι απλά «το κερασάκι στην τούρτα» του εν λόγω ζητήματος.
Το μακεδονικό ζήτημα παρότι φαινομενικά «λύθηκε» με την στρατιωτική επικράτηση του ελληνικού κράτους και την ελληνοποίηση ενός τμήματος της Μακεδονίας, στις αρχές του '90 αναζωπυρώθηκε εκ νέου. Η αιτία ήταν η ονοματοδοσία ενός νέου έθνους-κράτους έπειτα από την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας. Όπως κάθε έθνος-κράτος έτσι και το νεοσύστατο, με προσωρινή ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατίας της Μακεδονίας», έπρεπε να εφεύρει τους εθνικούς του μύθους, τα σύμβολα και την ένδοξη ιστορία του ώστε να εμπνεύσει και να συσπειρώσει τους υπηκόους του. Και τι πιο προσοδοφόρο από την ιστορία της αρχαίας Μακεδονίας που περιλαμβάνει ένδοξες μάχες, αυτοκρατορίες ακόμη και αρχαίο πλανητάρχη. Ακολούθησε με άλλα λόγια την ίδια συνταγή με το επίσης νεοσύστατο ελληνικό κράτος, αλλά περίπου έναν αιώνα αργότερα. Πολλοί ακόμη και «καλοπροαίρετοι» ψέγουν το γειτονικό κράτος για παραχάραξη ιστορίας και κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων. Ξεχνούν όμως πως όσο αυθαίρετος είναι ο μύθος της αρχαίας μακεδονικής κληρονομιάς της μίας πλευράς άλλο τόσο είναι και της άλλης. Και στις δύο περιπτώσεις εν μία ιστορική νυκτί πληθυσμοί βαπτίστηκαν στο όνομα των συμφερόντων, με ένα όνομα και με μια κληρονομιά ξένη και ξεχασμένη για αιώνες.
Περνώντας στο σήμερα το ζήτημα τέθηκε και πάλι στο προσκήνιο καθώς άρχισαν εκ νέου διαπραγματεύσεις για το οριστικό όνομα του γειτονικού κράτους. Σχεδόν 30 χρόνια μετά δεν έχουν αλλάξει και πολλά στην ρητορεία των δύο κρατών, ούτε και στους εκατέρωθεν μακεδονομάχους υπηκόους που ανεμίζουν γαλάζιους ή κόκκινους ήλιους της Βεργίνας. Σε κάθε περίπτωση η «επίλυση» ή όχι και με ποιον τρόπο αυτού του ζητήματος θα επικαθοριστεί σε σημαντικό βαθμό από γεωπολιτικούς παράγοντες, όπως η ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ, οικονομικά ανταλλάγματα κ.α., όπως γίνεται συνήθως στην παγκόσμια σκακιέρα, ανάλογα με τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου.
Εθνική αφήγηση ή αλλιώς το παραμύθι που μαθαίνουμε χαϊδεύοντας το δράκο...
Η εθνική αφήγηση κάθε κράτους είναι αυτή που σε μεγάλο βαθμό διαμορφώνει πολλά από τα κοινωνικά χαρακτηριστικά και το πλαίσιο κίνησης του κοινωνικού κορμού. Ανάλογα με τις διαφορετικές κοινωνικές και ιστορικές συνθήκες, η εθνική αφήγηση-ρητορεία έρχεται πάντα να εδραιώσει και να προβάλει την ανωτερότητα μίας συγκεκριμένης φυλής και ταυτόχρονα να υποτιμήσει όλες τις υπόλοιπες και να τονίσει τους κινδύνους που διατρέχει ο «εθνικός κορμός». Ο ελληνικός μύθος ξεκινάει από τον 19 αιώνα σχεδόν ταυτόχρονα με την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Σε αυτό το μύθο λοιπόν έπρεπε πρώτα να δημιουργηθεί ένα ένδοξο παρελθόν, όπως για παράδειγμα ότι το ελληνικό κράτος αποτελεί μία ιστορική συνέχεια των αρχαίων και του Βυζαντίου. Μέσα στην προσπάθεια να χτίσει μία ανώτερη ιδέα παρατηρούμε σφαγές και επεκτατικοί πόλεμοι να βαφτίζονται εκπολιτισμός, εθνοκαθάρσεις και εθνικά εγκλήματα πράξεις ηρωισμού. Έτσι αυτή η Μεγάλη Ιδέα έρχεται να ξεπλύνει τις σφαγές και το αίμα πολλών «εχθρών του έθνους» που η διαφορά με το κυρίαρχο δεν ήταν πάντα ο γεωγραφικός προσδιορισμός αλλά ανάλογα με τους στόχους της κυριαρχίας μπορεί να ήταν πολιτικός ή ταξικός (κομμουνιστές, τσιγγάνοι). Κάτω από την ομπρέλα κάθε εθνικού συμβόλου και σημαίας όλα τα εγκλήματα διαγράφονται από την ιστορική μνήμη και ανοίγει ο ορίζοντας για ένα γύρο εθνοκαθάρσεων και αλυτρωτικών βλέψεων που έρχονται να επαναφέρουν «ένδοξες» στιγμές της ιστορίας.
Αυτή η διαμόρφωση εθνικής συνείδησης ξεκινάει από την ένταξή μας στην οικογένεια , στον κοινωνικό ιστό και στο σχολείο. Δεν είναι καθόλου τυχαία άλλωστε η διάταξη στο άρθρο 16 του συντάγματος που λέει ξεκάθαρα ότι η εκπαίδευση οφείλει να καλλιεργήσει εθνική και θρησκευτική συνείδηση. Και εδώ αξίζει να αναφέρουμε μία τεράστια αντίφαση: ενώ κάθε εθνική αφήγηση κατοχυρώνει την ανωτερότητα της είτε με παραχάραξη της ιστορίας, είτε με άλλους τρόπους, κάθε εθνική αφήγηση έχει ανάγκη την αντίπαλη εθνική ρητορεία για να πάρει σάρκα και οστά και να διαχυθεί στην κοινωνία. Με άλλα λόγια η ελληνική εθνική συνείδηση δεν θα μπορούσε να διαχυθεί στον κοινωνικό ιστό αν δεν υπήρχε η αντίστοιχη τούρκικη, μακεδονική, αλβανική εθνική ρητορεία.
Η εθνική ενότητα και ο εθνικός κορμός από τη μία έχουν σαν στόχο να καταδείξουν τον εσωτερικό-εξωτερικό εχθρό ανάλογα με την ιστορική και κοινωνική συνθήκη που διαδραματίζεται στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Έτσι σε αυτή τη κατηγορία μέσα στη πάροδο της ιστορίας περιέχει από «αντίπαλους» λαούς, μέχρι μετανάστες και πρόσφυγες, κομμουνιστές και αναρχικούς, απεργούς και διαδηλωτές, οροθετικές και ομοφυλόφιλους. Αυτή η ιδέα από την άλλη συσπειρώνει κάτω από την εθνική ομπρέλα κοινωνικές ομάδες που δεν έχουν απολύτως καμία σχέση μεταξύ τους. Για παράδειγμα κάτω από αυτή την ομπρέλα συσπειρώνεταιο βιομήχανος και η εργάτρια, ο πλούσιος και ο φτωχός, ο δεξιός και η αριστερή, η βουλευτής και ο άνεργος, ο νεοφιλελεύθερος και ο προοδευτικός. Παραμερίζοντας τις ταξικές, πολιτικές, βιωματικές και εκ διαμέτρου αγερύφωτες διαφορές και πιστεύοντας σε ένα κατασκευασμένο ιδεολόγημα, δηλαδή αυτό του έθνους. Ένας πολύ καλός τρόπος για αθωωθεί το πολιτικό και οικονομικό σύστημα και η κοινωνική οργή να στραφεί για άλλη μια φορά σε λάθος κατεύθυνση και η εξουσία να συνεχίζει ανενόχλητη το ρόλο της. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που η πολιτική και οικονομική ελίτ έχει χρησιμοποιήσει αυτές τις μεθόδους σε κρίσιμες στιγμές που υπήρχε η αμφισβήτηση της παντοδυναμίας τους.
Συλλαλητήρια και ο ρόλος του εθνικισμού
Την Κυριακή 21 Γενάρη η Θεσσαλονίκη είχε την «τιμητική» της, να είναι η πρώτη πόλη που θα φιλοξενούσε το εθνικιστικό συλλαλητήριο, όπως και το 1992, με κύριο αίτημα την μη αποδοχή του όρου Μακεδονία στο επίσημο όνομα της γειτονικής χώρας. Ακολούθησε και αυτό της Αθήνας, αλλά παρά τις κραυγές των καθεστωτικών μίντια για παρουσία ενός εκατομμυρίου κόσμου, η συμμετοχή ηταν σαφώς μικρότερη. Κοινός παρονομαστής και των δύο ήταν ότι τα πανό και οι λόγοι που κυριάρχησαν στο κέντρο της διαδήλωσης είχαν το κλασσικό ρεπερτόριο των φασιστών: ευχές για πόλεμο από τους επίσημους, συνθήματα υπέρ του στρατού, αναφορές στο θεό και τη θρησκεία ως δυνάμεις εξόντωσης των αντιπάλων («γυφτοσκοπιανών»), θεωρίες συνομωσίας, αλυτρωτισμός και γελοίες επιθυμίες στρατιωτικής εισβολής στη γειτονική χώρα.
Στο βήμα εναλλάσσονταν τύποι με ράσα και στρατιωτικές στολές με κεντρικό ομιλητή το ΄΄καθαρό εθνίκι΄΄ και φιλόδοξο διαχειριστή της εξουσίας «Φράνκο» Φραγκούλη. Μαζί με αυτούς και όλοι οι βουλευτές της τοπικής ΝΔ, η παρουσία και οι ευχές της εκκλησίας, του στρατού και όλο το φάσμα του εθνικού κορμού, συμπεριλαμβανομένων δεξιών, ακροδεξιών, πασόκων και αριστερών. Να σημειώσουμε εδώ πως όσοι αυτοαποκαλούνται ως πατριώτες και αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με τον φασισμό, προασπίζονται ουσιαστικά τα ίδια ιδεώδη κάθε ναζιστικού μορφώματος, τα εθνικιστικά πρόταγματα. Όλοι μαζί λοιπόν, να κραυγάζουν για την «ελληνικότητα» της Μακεδονίας, φωνάζοντας συνθήματα μαζί με φασίστες και να κάνουν ΄΄πλάτες΄΄ με τη σιωπή τους σε όλες τις ναζιστικές και φασιστικές γκρούπες που βρέθηκαν εκεί. Έτσι με τις ευλογίες της εκκλησίας και τις πλάτες των μπάτσων και όλων των υπολοίπων, οι φασίστες έκαψαν ολοσχερώς την κατάληψη Libertatia, ενώ επίσης επιτέθηκαν στον ελεύθερο κοινωνικό χώρο 'Σχολείο' καθώς και μια βδομάδα αργότερα στο ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο 'Εμπρός' στην Αθήνα.
Δεν μας κάνει εντύπωση πως στρατός, παπαδαριό και ναζί για άλλη μια φορά συνεργάστηκαν αποδεικνύοντας πως αποτελούν τους κρίκους της ίδιας αλυσίδας. Αναρωτιόμαστε όμως, δεν προβληματίζει κομμάτια της αριστεράς αυτή η σύμπλευση με την Χρυσή Αυγή? Χαρακτηριστική μάλιστα είναι και η παρουσία του Μίκη Θεοδωράκη, άλλοτε ιστορικής φυσιογνωμίας της αριστεράς, ως κεντρικού ομιλητή του συλλαλητηρίου στο Σύνταγμα. Σε ρόλο εθνοσωτήρα παντός καιρού αποτέλεσε συμβολικά την κορύφωση του «όλοι οι έλληνες ενωμένοι, μπροστά στον εθνικό κίνδυνο».
Την ίδια στιγμή λοιπόν που ψηφίζεται το πολυνομοσχέδιο με τα 70 προαπαιτούμενα στη βουλή, ενδεικτικά, ξεκινανε οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, ξηλώνεται το δικαίωμα στην απεργία, ένα χρόνιο αίτημα του Σ.Ε.Β. Την ίδια στιγμή που περίπου 15.000 μετανάστες βρίσκονται παγιδευμένοι στα ελληνικά «camps» στη Χίο, τη Λέσβο, τη Σάμο, σε επικίνδυνες υποδομές, χωρίς στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, χωρίς επαρκή περίθαλψη, πολλές φορές χωρίς νερό...
Αυτή την στιγμή είναι που επανέρχεται το «ξεχασμένο» μεν, δοκιμασμένο δε ζήτημα της ονομασίας της Μακεδονίας, το οποίο εγείρει τα εθνικά ιδεώδη δημιουργώντας καταστάσεις ιδανικές για την αποσυμπίεση της οργής των καταπιεσμένων και αποπροσανατολισμού τους από την πραγματικότητα της εκμετάλλευσης που βιώνουν. Μέσω της συμμετοχής σε όλες αυτές τις φιέστες, αισθάνονται πως παίρνουν μέρος στη λήψη της απόφασης για την ονοματοδοσία της γειτονικής χώρας, την ίδια στιγμή που τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα είναι αυτά που ορίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού.
Αντίστοιχες στιγμές "εθνικού παροξυσμού", οδήγησαν στα αντιαλβανικά πογκρόμ του 2004, μετά τον ποδοσφαιρικό αγώνα Ελλάδας Αλβανίας, τα πογκρόμ εναντίον μεταναστών στην Αθήνα το Μάιο του 2011, τις επιθέσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και μεταναστριών. Τα παραπάνω παραδείγματα σε συνδυασμό με την εθνικιστική λύσσα για το μακεδονικό, αποδεικνύουν περίτρανα το πόσο ο εθνικισμός και ο πατριωτισμός είναι εμποτισμένος μέσα στην συνείδηση της κοινωνικής βάσης και πόσο εύκολα μια τέτοια συνθήκη μπορεί να πυροδοτήσει εθνικιστικά ξεσπάσματα. Το κράτος όποτε κρίνει αναγκαίο ενισχύει τον εθνικισμό - πατριωτισμό προκειμένου να πραγματοποιήσει τις στοχεύσεις του και το πετυχαίνει δίνοντας χώρο σε ακροδεξιές ομάδες. Μια τέτοια συνθήκη πόλωσης είναι άκρως επικίνδυνη, καθώς ένα κομμάτι της κοινωνίας είναι δυνατό να χειραγωγηθεί στη βάση της εθνικής υπερηφάνειας και να κινηθεί προς ακροδεξιές και φασίζουσες πρακτικές.
Ποιά η θέση μας για το μακεδονικό(;)...
Αρχικά στεκόμαστε απέναντι στην εθνική αφήγηση του ελληνικού κράτους που αυτοανακηρύσσεται ως η συνέχεια του αρχαίου μακεδονικού, στην ίδια αφήγηση που βλέπει διαχρονικά και παντού εχθρούς των Ελλήνων (οι οποίοι προέρχονται προφανώς απευθείας από τους αρχαίους και οι οποίοι ουδέποτε διέπραξαν το παραμικρό έγκλημα) και που θρέφει τις επεκτατικές βλέψεις των φασιστών που αμυνόμενοι πάντα ονειρεύονται σύνορα με την Σερβία.
Οι κραυγές προάσπισης της ελληνικότητας της Μακεδονίας, κρύβουν την ύπαρξη πολλών εθνοτικών ομάδων στην περιοχή και τους διωγμούς που υπέστησαν στην διαδικασία ομογενοποίησης του πληθυσμού από το ελληνικό κράτος. Με άλλα λόγια κρύβουν την βία του ελληνικού κράτους απέναντι σε όσους και όσες δεν ένιωθαν έλληνες αλλά τύχαινε να βρίσκονται στην επικράτειά του.
Κάθε εθνική αφήγηση εξυπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των αφεντικών που θέλουν οι καταπιεσμένοι και καταπιεσμένες των κρατών να συνασπίζονται κάτω από την εκάστοτε εθνική σημαία ώστε να τους εκμεταλλεύονται αποτελεσματικότερα.
Σε αυτά τα πλαίσια δηλώνουμε πως η ονομασία του γειτονικού κράτους δεν μας ενδιαφέρει, παρά μόνο στο βαθμό που εγείρει τους εκατέρωθεν εθνικισμούς. Αντίθετα αγωνιζόμαστε ενάντια στην διάχυση της εθνικιστικής ρητορείας σε σχολεία, γειτονιές και χώρους εργασίας και βρισκόμαστε απέναντι στους οργανωμένους φασίστες στον δρόμο. Αγωνιζόμαστε για το ξεπέρασμα των αποστάσεων που μας χωρίζουν (είτε είναι γεωγραφικές, είτε γλωσσικές, είτε πολιτισμικές) με την δημιουργία σχέσεων αλληλεγγύης είτε πρόκειται για ανθρώπους που κατοικούν στο εξωτερικό είτε για μετανάστες, με σκοπό να καταστρέψουμε τα σύνορα και τα κράτη που μας χωρίζουν. Αγωνιζόμαστε ενάντια στην αναπαραγωγή των διαχωρισμών και των αντιφάσεων αυτού του κόσμου από εμάς τις ίδιες χωρίς όμως να πιστεύουμε σε ''οάσεις'' εντός του καπιταλισμού. Δίνουμε μάχη, όχι για την πατρίδα, αλλά για την κάλυψη των βασικών μας αναγκών και την καλυτέρευση των όρων διαβίωσης με συλλογικούς όρους, στοχεύοντας όμως παράλληλα στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και στο τέλος του καπιταλιστικού συστήματος.
Καλούμε στην Παμβαλκανική πορεία διεθνιστικής αλληλεγγύης το Σάββατο 10/3 γιατί θεωρούμε ότι η περιοχή των Βαλκανίων έχει υποφέρει αρκετά από τους εθνικισμούς και τους πολέμους αυτών που θέλουν να διαφεντεύουν τον κόσμο. Όλες και όλοι οι καταπιεσμένες και καταπιεσμένοι έχουμε έναν κοινό εχθρό: το εγχώριο και υπερεθνικό κεφαλαίο, ανεξαρτήτως χώρας. Καλούμε επίσης στην πορεία σε ένδειξη αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia και ενάντια σε κάθε φασιστικό μόρφωμα, στα οποία δίνουμε και την υπόσχεση ότι θα τα εξαφανίσουμε.
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΣΙΑ
Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
ΠΑΜΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ Ι ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ Ι 12:00 Ι ΚΑΜΑΡΑ
ΚΑΜΙΑ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΔΕ ΜΕΝΕΙ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
Ανοιχτή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών
Κάλεσμα στην Πανβαλκανική Διεθνιστική Διαδήλωση Αλληλεγγύης στην Κατάληψη Libertatia (Θεσσαλονίκη 10/3)
Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η "κατάσταση έκτακτης ανάγκης" που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού.
Βάλτερ Μπένγιαμιν, Θέσεις για την φιλοσοφία της Ιστορίας
Συμμετέχουμε στην Πανβαλκανική Διεθνιστική Διαδήλωση Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη.
Ενάντια στο Κεφάλαιο και το Κράτος του, τον Ιμπεριαλισμό και τον Πόλεμο.
Σ' Ελλάδα, Τουρκία, Μακεδονία ο εχθρός είναι στις τράπεζες και τα υπουργεία.
Ειρήνη στους Λαούς - Πόλεμο στους Αστούς.
Στηρίζουμε την Κατάληψη LIBERTATIA Υλικά - Ηθικά - Πολιτικά.
Αλληλεγγύη στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο στη Θεσσαλονίκη και το Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός στην Αθήνα που κατά τη διάρκεια των εθνικιστών συλλαλητηρίων (21/1 και 4/2) για την "ελληνικότητα της Μακεδονίας" δέχτηκαν επιθέσεις φασιστών -με τη διαχρονική κάλυψη των μπάτσων- οι οποίες και αποκρούστηκαν από τις περιφρουρήσεις.
Αλληλεγγύη στους 4 συντρόφους και τη 1 συντρόφισσα που διώκονται -με κατασκευασμένο κατηγορητήριο- για τη συμμετοχή τους στη Θεσσαλονίκη στις 22/1 στην αντιφασιστική πορεία Aλληλεγγύης στην Κατάληψη Libertatia.
Αλληλεγγύη στον σύντροφο Παναγιώτη Π. (μέλος της Κομμουνιστικής Επαναστατικής Δράσης (ΚΕΔ) και της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Avantgarde) που διώκεται -με εξίσου κατασκευασμένο κατηγορητήριο- για τη συμμετοχή του στην αντιφασιστική πορεία στο κέντρο της Αθήνας στις 3/2.
Αλληλεγγύη στην Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 στην Κυψέλη στην Αθήνα που στις 13/2 δέχτηκε αποτυχημένη εμπρηστική επίθεση φασιστών, οι οποίοι κυνηγήθηκαν από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες.
Αλληλεγγύη στην Προοδευτική Έκρηξη Τούμπας που στο τέλος ποδοσφαιρικού αγώνα στις 17/2 στη Σταυρούπολη της Θεσσαλονίκης δέχτηκε επίθεση φασιστοχουλιγκάνων που τραυμάτισαν δύο άτομα πριν τραπούν κυνηγημένοι σε φυγή.
Αλληλεγγύη στο Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα στον Πειραιά που στις 25/2 δέχτηκε οργανωμένη επίθεση τάγματος εφόδου χρυσαυγιτών που προκάλεσαν φθορές και τραυμάτισαν αντιφασίστες και αντιφασίστριες που βρίσκονταν στο χώρο.
Αλληλεγγύη στην Κατάληψη Στέγης και Αγώνα Παναιτωλίου 21 στο Κουκάκι στην Αθήνα που λίγες ώρες αργότερα, ξημερώματα στις 26/2, δέχτηκε επίθεση φασιστών η οποία και αποκρούστηκε από την περιφρούρηση.
Αλληλεγγύη σ' όλα τα εγχειρήματα και τους χώρους Αγώνα. ΝO PASSARAN!
Με Οργάνωση στη Βάση και Ενότητα στην Δράση τσακίζουμε τον φασισμό και τα τάγματα εφόδου του.
Πίσω φασίστες - Εμπρός Σύντροφοι!
Σάββατο 10 Μάρτη Πανβαλκανική Διεθνιστική Διαδήλωση Αλληλεγγύης στη Θεσσαλονίκη
Προσυγκέντρωση Κατάληψη Libertatia στις 11.00 και Συγκέντρωση Καμάρα στις 12.00
10 Μάρτη 2018, 8 Μάρτηδες μετά: ο αναρχικός σύντροφος - μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρος Φούντας ζει μέσα στην καρδιά του κάθε αγωνιστή και συνεχίζει να πορεύεται μαζί μας στους δρόμους του Αγώνα…
πρόσφατα κείμενα της Ταξικής Αντεπίθεσης σχετικά με το Μακεδονικό, τα εθνικιστικά συλλαλητήρια και τις διεθνιστικές-αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, την Αλληλεγγύη στην κατάληψη Libertatia, σ' όλους τους χώρους Αγώνα και στους συλληφθέντες σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα.
- Σχετικά με τη διεθνιστική-αντιφασιστική κινητοποίηση ενάντια στο εθνικιστικό συλλαλητήριο στην Αθήνα
https://taksiki-antepithesi.espivblogs.net/ar…
- Βγήκε λοιπόν σεργιάνι το χαφιεδότσουρμο…
https://taksiki-antepithesi.espivblogs.net/ar…
- Η Μακεδονία είναι μια και είναι νατοϊκή: πίσω φασίστες - εμπρός Σύντροφοι!
https://taksiki-antepithesi.espivblogs.net/ar…
Ταξική Αντεπίθεση
ΣΑΚΤΑ: ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΜΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΚΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Το τελευταίο διάστημα προβάλλεται στο δημόσιο λόγο μια έντονα πατριωτική-εθνικιστική ρητορεία σε σχέση με το ''Μακεδονικό'', την πιθανή δηλαδή ονοματοδοσία του γειτονικού κράτους της Δημοκρατίας της Μακεδονίας.
Από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμαστε πως ιστορικά η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας για αιώνες εκτεινόταν σε μια αρκετά μεγάλη έκταση και περιελάμβανε σημερινά εδάφη του ελληνικού, βουλγάρικου και μακεδονικού κράτους. Με άλλα λόγια, τα σύνορα της γεωγραφικής περιοχής που για αιώνες αποκαλούνταν Μακεδονία υπερέβαιναν κατά πολύ τα σημερινά σύνορα του ελληνικού κράτους. Ως εκ τούτου, το αφήγημα ότι ''η Μακεδονία είναι μια και είναι ελληνική'' είναι ξεκάθαρα αντιδραστικό, σοβινιστικό αλλά και ιστορικά αναληθές.
Σε ό, τι αφορά στο ζήτημα της ονομασίας, η Ελλάδα διατηρεί το δικαίωμα της άσκησης βέτο για την πιθανή ένταξη της Μακεδονίας στο μηχανισμό του ΝΑΤΟ. Το ζήτημα της ονομασίας της αποκαλούμενης και F.Y.R.O.M, που είχε συνταράξει την εγχώρια πολιτική σκηνή και την ευρύτερη ελληνική κοινωνία πριν δυο δεκαετίες, πυροδότησε εκ νέου μια εκστρατεία κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών (εκκλησία, εθνικιστικές οργανώσεις, κόμματα, δημάρχους, ΜΜΕ), μια εκστρατεία με ξεκάθαρα αντιδραστικά χαρακτηριστικά που επιχειρούν να παίξουν γι' άλλη μια φορά το χαρτί του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας. Παρ' όλη την εθνικιστική φιέστα αντίδρασης στη χρήση του όρου Μακεδονία από τη γειτονική χώρα, αντιλαμβανόμαστε πως η είσοδος της F.Y.R.O.M στο ΝΑΤΟ αλλά και την Ε.Ε είναι στρατηγική επιδίωξη για τη δυτική καπιταλιστική αγορά, τόσο για οικονομικούς, όσο και για γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους που σχετίζονται με τον ενδοκυριαρχικό ανταγωνισμό ΗΠΑ-ΕΕ και Ρωσίας στα Βαλκάνια αλλά και τα συμφέροντα της ελληνικής και σλαβομακεδονικής άρχουσας τάξης.
Εκμεταλλευόμενος ωστόσο, ολόκληρος ο εθνικιστικός-πατριωτικός χώρος την αναμπουμπούλα που τεχνηέντως καλλιεργείται για την ονομασία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, προσπαθεί να συσπειρωθεί και να διεκδικήσει την ύπαρξή του στον πραγματικό κοινωνικό χώρο και χρόνο. Έτσι λοιπόν την Κυριακή 21 Γενάρη πραγματοποιήθηκε συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, με αφετηρία το Λευκό Πύργο για το Μακεδονικό ζήτημα. Αντίστοιχο συλλαλητήριο επαναλήφθηκε την Κυριακή 4 Φλεβάρη στο Σύνταγμα στην Αθήνα. Σίγουρα τα συλλαλητήρια αυτά πλαισιώθηκαν από ένα ετερόκλητο πλήθος κόσμου με διαφορετικά και αντικρουόμενα ταξικά συμφέροντα, καθώς συμμετείχαν σε αυτά από προλετάριοι και προλετάριες μέχρι αφεντικά και παπάδες. Και αυτή ακριβώς η εθνική ''σούπα'' είναι η πιο επικίνδυνη, διότι αποπροσανατολίζει τους από τα κάτω από την ταξική θέαση της κοινωνίας που πρέπει ή θα έπρεπε να έχουν και αμβλύνει τις αντιστάσεις τους μέσω του κυρίαρχου αφηγήματος ότι ''είμαστε όλοι Έλληνες και έχουμε όλοι το ίδιο εθνικό συμφέρον''.
Εξάλλου, τα συλλαλητήρια αυτά οργανώθηκαν από έναν εσμό εθνικιστικών-πατριωτικών οργανώσεων απόστρατων αξιωματικών, από εθνικιστικούς μακεδονικούς συλλόγους και από λοιπούς φασίστες, ενώ ισχυρό παρόν έδωσε και η εκκλησία. Τέτοιες συνάξεις αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία σε λογής λογής φασίστες να διαχύσουν το φασιστικό τους δηλητήριο, να κάνουν αυτό για το οποίο τους χρειάζεται η κυριαρχία, δηλαδή να στρέψουν τον εκάστοτε καταπιεσμένο ενάντια όχι στον καταπιεστή του αλλά ενάντια στο διπλανό καταπιεσμένο. Και τα δυο συλλαλητήρια έδωσαν τον κοινωνικό χώρο σε διάφορους φασίστες να εφορμήσουν εναντίον κινηματικών χώρων, επιτιθέμενοι εναντίον του Ε.Κ.Χ. Σχολείο, πυρπολώντας την κατάληψη Libertatia στη Θεσ/νίκη και επιτιθέμενοι εναντίον του αυτοδιαχειριζόμενου θέατρου Εμπρός στην Αθήνα, όπου αποκρούστηκαν από την περιφρούρηση.
Ένα αντίστοιχο συλλαλητήριο για το όνομα της Μακεδονίας προσπάθησαν να διοργανώσουν και στην Πάτρα διάφοροι εθνικιστές, γεγονός που οδήγησε τον κόσμο του αγώνα σε επαγρύπνηση και σε διάφορες αντιεθνικιστικές δράσεις με κατάληξη τη ματαίωση μέχρι στιγμής του συλλαλητηρίου.
Στο σημείο αυτό δεν μπορούμε να μην κάνουμε μιαν αναφορά στην υποστήριξη που έτυχε το αντίστοιχο συλλαλητήριο στην Αθήνα από μερίδα της αριστεράς αλλά κι εν γένει στην αντιδραστικά πατριωτική στάση αυτής της αριστεράς επί του Μακεδονικού ζητήματος. Πέρα από τις όποιες πιθανές αυταπάτες αυτού του κόσμου περί δήθεν εμβολισμού ή απομόνωσης των εθνικιστικών-φασιστικών φωνών στην περίπτωση του Μακεδονικού, η αλήθεια είναι πως μια τέτοια στάση είναι επικίνδυνη, διότι παρέχει το απαιτούμενο αριστερό άλλοθι στην αναπαραγωγή εθνικιστικών και κρατικών αφηγημάτων κι ως εκ τούτου τη θεωρούμε ξεκάθαρα εχθρική.
Μέσα σε όλη αυτή την σοβινιστική και αντιδραστική αναμπουμπούλα είδαμε πως τα αντιφασιστικά και αγωνιστικά αντανακλαστικά μιας μερίδας της κοινωνίας παραμένουν ιδιαίτερα οξυμμένα. Οργανώθηκαν αντιεθνικιστικές συγκεντρώσεις και πορείες σε Αθήνα, Θεσ/νίκη, Πάτρα και αλλού αλλά και περιφρουρήσεις κινηματικών χώρων και υποδομών ως ανάχωμα στην επέλαση του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας.
Όλοι εμείς οι από τα κάτω των κοινωνιών σε Ελλάδα, Μακεδονία, Τουρκία αλλά και στις υπόλοιπες χώρες δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας. Αντιθέτως, ως καταπιεζόμενα κι εκμεταλλευόμενα κοινωνικά κομμάτια έχουμε κοινά συμφέροντα ενάντια στους κοινούς μας καταπιεστές και εκμεταλλευτές, δηλαδή τα κράτη, το κεφάλαιο ένθεν κακείθεν και τους διάφορους υπερκρατικούς καπιταλιστικούς μηχανισμούς. Ως σύγχρονοι πληβείοι και προλετάριοι δεν έχουμε κανένα λόγο να αποδεχόμαστε την κρατική αφήγηση της εθνικής συσπείρωσης, ενότητας και ομοψυχίας και τη διαταξική συνεργασία για το δήθεν καλό του έθνους. Έχουμε όμως χίλιους λόγους να είμαστε αλληλέγγυοι με τα ταξικά μας αδέρφια στις χώρες των Βαλκανίων και των άλλων χωρών. Έχουμε όλους τους λόγους του κόσμου να προβάλλουμε τη διεθνιστική μαχητική αντίσταση κόντρα στη λεηλασία της ζωής μας από το κράτος και το κεφάλαιο αλλά και την κοινωνική αυτοοργάνωση των αναγκών κι επιθυμιών μας και την ταξική μας αλληλεγγύη ανάμεσα στους σύγχρονους πληβείους. Για να βάλουμε το σπόρο για την κοινωνική επανάσταση και να φέρουμε ένα βήμα πιο κοντά έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό και την Αναρχία !
ΝΑ ΘΑΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΘΙΣΕΙ Η ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ !
ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΚΑΙ Τ' ΑΦΕΝΤΙΚΑ!
ΚΑΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΕ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ - ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ !
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ !
_________________________
ΠΑΜΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10/3 ΣΤΙΣ 12:00
ΚΑΜΑΡΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
_________________________
Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Αντεπίθεση
Πάτρα, Μάρτης 2018
Κάλεσμα για την αντιφασιστική διεθνιστική πανβαλκανική πορεία στην Θεσσαλονίκη
Σάββατο, 10 Μαρτίου
11:00 Προ-Συγκέντρωση στην Κατάληψη της Libertatia
12:00 Καμάρα
Μετά από μια έντονη περίοδο εχθρότητας και επιθέσεων σε καταλήψεις από κρατικούς και φασίστες (Termita, Empros, Karagiannh, Panetoliou, Anw Katw, Favela) είναι σαφές ότι οι καταλήψεις είναι πάντα ένας κύριος στόχος για τους εχθρούς της ελευθερίας. Ιδιαίτερα μετά τη μαζική συνάντηση στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα και το εθνικιστικό παραλήρημα για τη Μακεδονία, οι νεοφασιστές αποφάσισαν ότι έχουν υποστήριξη και άρχισαν να επιτίθενται με τo μίσος ως όπλο τους.
Είναι κοινότοπο μετά από αυτά τα εθνικιστικά ζητήματα και τις αλληλεπιδράσεις, η διάδοση του δεξιού εξτρεμισμού λόγω της κοινωνικής νομιμοποίησης που τυγχάνει. Αισθανόμαστε καταληψίες υπεύθυνοι για τη βελτίωση του κινήματος των καταλήψεων και όχι μόνο και πιστεύουμε ότι πρέπει να δώσουμε άμεσες απαντήσεις σε αυτές τις ενέργειες και επιθέσεις.
Πρέπει να τους κάνουμε να κατανοήσουν ότι δεν δεχόμαστε τις πρακτικές τους, την παρουσία τους και οτι αυτοί θα πρέπει να φοβούνται, όχι εμείς. Για να μην τους δώσουμε ούτε μια ίντσα δημόσιου χώρου και παρουσίας, πρέπει να αυξήσουμε την δυναμική και τη σημαντικότητα των απελευθερωμένων χώρων(στεγαστικές καταλήψεις η όχι, τόποι συνάντησης, αυτο-οργανωμένες δομές κ.λπ.)
Δεν πρέπει ποτέ να εφησυχαζόμαστε γιατί πάντα θα επιτήθενται … πάντα θα προσπαθούν να εξαφανισουν και να κατεδαφίσουν κάτι που δεν καταλαβαίνουν, κάτι παράξενο, κάτι που φοβούνται. Δομές που προσπαθούν να ενώσουν και να μην χωρίσουν ανθρώπους ανά φύλο ή εθνικότητα, ηλικία ή τάξη κλπ.
Καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος τους που βασίζεται σε ψέματα, εξαπάτηση και μίσος θα πέφτει κάθε φορά που μας αντιμετωπίζουν. Όλοι τους υπηρέτες του καπιταλισμού και των χρημάτων. Κρύβοντας την απληστία τους πίσω από τις δημοκρατικές ή καλοπροαίρετες πατριωτικές ιδεολογίες …
Γεμίζουμε αηδία βλέπωντας αυτό το Matrix, αυτό το παράδοξο θέατρο και τους μαριονετίστες που κινούν τα σχοινιά στο παγκόσμιο σκηνικό. Βλέπουμε την κυβέρνηση που προσπαθεί να πείσει τόσους όσους οτι εργάζεται για το καλό αυτής της γης και οτι θέλει να δώσει λύση σε μια καλή γειτνίαση με την Μακεδονία και δεν λένε σε κανέναν για το αγωγό αερίου που πρέπει να περάσει από τη Μακεδονία και την Αμερική που προσπαθεί να σαμποτάρει τη Ρωσία και γι 'αυτό πιέζει την Ελλάδα να διορθώσει τα πάντα με τους γείτονες, ώστε να μπορούν να αποδεχθούν τη Μακεδονία στην παγκόσμια κλίκα τους.
Βλέπουμε τους ανθρώπους εδώ να διαμαρτύρονται στους δρόμους για ένα όνομα και μια κληρονομιά ενός ιμπεριαλιστή μαζικού δολοφόνου, του λεγόμενου μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι άνθρωποι που δαγκώνουν κάθε δόλωμα και αποσπούνται συνεχίζοντας να αγνοούν απερίσκεπτα το τι γίνεται πίσω από τις κουρτίνες, επειδή δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα ή τα φοβούνται.
Παρόλα αυτά, θα αντιταχθούμε σε οποιεσδήποτε επιθέσεις σε αυτοοργανωμένες δομές και συντρόφουςκαι δεν θα αφήσουμε όλα αυτά χωρίς απάντηση. Κανείς δεν θα καταφέρει να κάμψει τη βούληση και τις πεποιθήσεις μας. Σας αφήνουμε στην άγνοιά σας και στο μίσος σας και συνεχίζουμε τον αγώνα μας για ένα καλύτερο μαχητικό αύριο.
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΜΑΣ
ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΚΡΥΦΤΕΙ
ΕΑΝ ΑΓΓΙΞΟΥΝ ΕΝΑΝ ΜΑΣ ΑΓΓΙΖΟΥΝ ΟΛΟΥΣ
ROSA DE FOC
Κοινό κάλεσμα Αναρχικών και Αντιφασιστικών Οργανώσεων από τα Βαλκάνια, 10/3
Common calling of Anarchist and Antifascist Balkan Organizations to the internationalist - antifascist demonstration in solidarity with Libertatia squat | 10 March Thessaloniki
Internationalist solidarity to sweep war, nationalism and fascism by expressing solidarity with libertatia squat which was burned on 21/1 by a fascist group during the gathering for the macedonia issue. Walking the way that was opened by the antifascist, anti-nationalist meeting in kamara which put a barrier to the advance of nationalism and fascism we call at 10/3 in the Thessaloniki in the balkan-internationalist day of solidarity with libertatia.
Pro-meeting, libertatia squat 11.00
Meeting, Kamara 12.00 '
Anarchist Political Organization | Federation of Collectives (Greece)
Antifa Sofia (Bulgaria)
Social Centre "Dunja" (Republic of Macedonia)
Solidarnost (Republic of Macedonia)
Federation for Anarchist Organizing (Slovenia)
Κοινό κάλεσμα Αναρχικών και Αντιφασιστικών Οργανώσεων από τα Βαλκάνια στη διεθνιστική - αντιφασιστική διαδήλωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia | 10 Μάρτη Θεσσαλονίκη
Η διεθνιστική αλληλεγγύη να σαρώσει τον πόλεμο, τον εθνικισμό και τον φασισμό. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στην κατάληψη Libertatia που κάηκε στις 21/1 από φασιστική ομάδα κατά τη διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου για το Μακεδονικό ζήτημα. Βηματίζοντας πάνω στον δρόμο που ανοίχτηκε από την αντιφασιστική - αντιεθνικιστική συγκέντρωση της Καμάρας η οποία έστησε ένα οδόφραγμα ενάντια στην ανάπτυξη του φασισμού και του εθνικισμού καλούμε για συμμετοχή και υποστήριξη στις 10 Μάρτη στη βαλκανική-διεθνιστική μέρα αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia.
Προσυγκέντρωση: 11.00 στην κατάληψη LIBERTATIA
Συγκέντρωση: Καμάρα 12.00
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων | (Ελλάδα)
Antifa Sofia (Βουλγαρία)
Social Centre "Dunja" (Δημοκρατία της Μακεδονίας)
Solidarnost (Δημοκρατία της Μακεδονίας)
Federation for Anarchist Organizing | (Σλοβενία)
Πανό για την προπαγάνδιση της παμβαλκανικής διεθνιστικής πορείας αλληλεγγύης στη κατάληψη Libertartia στις 10/3
Παμβαλκανική - Διεθνιστική Πορεία Αλληλεγγύης στην Κατάληψη LIBERTATIA
Ενάντια σε Κράτη, Κεφάλαιο, Φασίστες και Αφεντικά
10/3 Προσυγκέντρωση 11:00 LIBERTATIA / Συγκέντρωση 12:00 Καμάρα Θες/νικη
Με αφορμή την εκταφή του «μακεδονικού», εθνικιστικές και εκκλησιαστικές γκρούπες βρήκαν την ευκαιρία και προσπαθούν να επαναφέρουν στο κοινωνικό πεδίο την σάπια και συντηρητική ρητορική τους.
Απέναντι στις παρακρατικές-φασιστικές επιθέσεις που ενθαρρύνθηκαν από όλο αυτό το συρφετό, προτάσουμε την διεθνιστική αλληλεγγύη, τον μαχητικό αντιφασισμό και τον αγώνα ενάντια σε κράτος και αφεντικά.
Για την υπεράσπιση των καταλήψεων και των δομών του αγώνα που αποτελούν ένα από τα πεδία όπου η ταξική και κοινωνική οργάνωση των «από τα κάτω» θα χτίσει τις άμυνες αλλά και θα αντεπιτεθεί σε ότι καταπιέζει, εκμεταλλεύεται και λεηλατεί την κοινωνία και τις ζωές μας.
Στηρίζουμε την παμβαλκανική διεθνιστική πορεία αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia.
Για να δοθεί μια μαζική απάντηση στον εθνικιστικό παροξυσμό.
Καμία φασιστική επίθεση δεν θα μείνει αναπάντητη.
Η Libertatia θα μείνει. Ο φασισμός δεν θα περάσει.
Κιάτρα
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1585012/
Ενάντια στα κράτη, το κεφάλαιο και τον εθνικισμό. Πανβαλκανική πορεία Θεσσαλονίκη 10 Μάρτη
Προκήρυξη για το μακεδονικό ζήτημα και κάλεσμα στην Πανβαλκανική Διεθνιστική-Αντιφασιστική πορεία στην Θεσσαλονίκη στις 10.3. Αλληλεγγύη στη Libertatia .
Προσυγκέντρωση 11πμ στην κατάληψη Libertatia, Συγκέντρωση 12μμ Καμάρα
Μπορείς να κατεβάσεις την προκήρυξη σε PDF από εδώ
Ενάντια στα κράτη, το κεφάλαιο και τον εθνικισμό: Μια άλλη ανάγνωση για το «Μακεδονικό»
Την προηγούμενη περίοδο αναδείχθηκε ξανά στην δημόσια ατζέντα το -ξεχασμένο κατά τα άλλα- Μακεδονικό ζήτημα με επίδικο, αυτή τη φορά, την είσοδο της γειτονικής χώρας στο Ν.Α.Τ.Ο. και στην Ε.Ε. στα πλαίσια του ανταγωνισμού τους με άλλα κυρίαρχα καπιταλιστικά μπλοκ για τις ζώνες επιρροής στα βαλκάνια. Έτσι ένα κομμάτι του ντόπιου αστικού πολιτικού συστήματος σπεύδει να δηλώσει διαθέσιμο να βρει μία λύση στο ονοματολογικό, ενώ ένα άλλο παίζει εκ του ασφαλούς το χαρτί του εθνικισμού για ψηφοθηρικούς κυρίως λόγους, χωρίς όμως σε καμία περίπτωση να αμφισβητείτην κυρίαρχη στρατηγική πρόσδεσης στο ευρω-ατλαντικό μπλοκ.
Πριν περάσουμε, όμως, στην ανάλυση των γεγονότων, και γιατί χωρίς βασική ιστορική γνώση είμαστε καταδικασμένα έρμαια στην κυρίαρχη εθνικιστική προπαγάνδα, θα πρέπει να ξεκινήσουμε με την εξής παραδοχή: Ιστορικά η γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας υπήρξε για πολλούς αιώνες μία πολυπολιτισμική και πολυεθνοτική περιοχή, στην οποία κατοικούσε μία πανσπερμία διαφορετικών λαών και εθνοτήτων, υπό την κυριαρχία πολλών και διαφορετικών κρατών και αυτοκρατοριών ανά τα χρόνια. Η υπαγωγή και η διαίρεση της σε έθνη κράτη, όπως και η αφομοίωση του πληθυσμού της στα κυρίαρχα εθνικά μπλοκ, ήταν μια μακρά διαδικασία πνιγμένη στο αίμα. Αναγκαστικές εθνικοποιήσεις, εθνοκαθάρσεις, πόλεμοι, απαγόρευση έκφρασης της πολιτισμικής και εθνικής ταυτότητας υπήρξαν κάποιες από τις κυρίαρχες πρακτικές. Έτσι φυσικά κάθε στοιχειωδώς σκεπτόμενος άνθρωπος καταλαβαίνει, πως οι γελοιότητες περί άμεσης ιστορικής συνέχειας των σημερινών κατοίκων της ελλάδας από το αρχαίο βασίλειο του μεγάλου Αλεξάνδρου δεν έχουν καμία βάση, ιστορική ή επιστημονική.Μέσα σε αυτό το καμίνι διεργασιών διαμορφώθηκε και η (σλαβο)μακεδονική ταυτότητα, καθώς και η αντίστοιχηεθνική μειονότητα μέσα στα όρια του ελληνικού κράτους. Κατά τη δεκαετία του '40 συμμετείχε ενεργά στην αντίσταση κατά του φασισμού μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και αργότερα στον εμφύλιο πλαισίωσε τις δυνάμεις του ΔΣΕ. Αποτέλεσμα αυτής της στάσης ήταν ένας νέος γύρος διώξεωνμετά την λήξη του εμφυλίου εξαναγκάζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της να καταφύγει στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων.
Κάνουμε αυτήν την σύντομη ιστορική αναδρομή για να καταδείξουμε πως ιστορικά η Μακεδονία ως γεωγραφική περιοχή δεν υπήρξε ενιαίαυπό την κυριαρχία ενός κράτους και έτσι έφτασε και στο σήμερα να μοιράζεται ανάμεσα σε τουλάχιστον τρία (Μακεδονία, Βουλγαρία, Ελλάδα). Ως εκ τούτου το κεντρικό σύνθημα που προβάλλεται από τον ελληνικό εθνικισμό «η Μακεδονία είναι μία και ελληνική» είναι ντε φάκτο επεκτατικό και επιθετικό προς τους υπόλοιπους λαούς που κατοικούν στη γεωγραφική αυτή περιοχή και ως τέτοιο φυσικά εκλαμβάνεται από όλους εκτός της ελληνικής επικράτειας.
Όσον αφορά τονπερίφημο «αλυτρωτισμό» του γειτονικού κράτους απέναντι στο ελληνικό, για τον οποίο σύσσωμο κραυγάζει όλο το «πατριωτικό τόξο», δεν αποτελεί παρά μία ακόμα στρεβλωτική εθνική αφήγηση. Αν κάποιος θελήσει πραγματικά να ανοίξει τα μάτια του και να αντικρίσει την πραγματικότητα θα δει πως ο συσχετισμός ισχύος σε ένα εύρος τομέων (οικονομικό, διπλωματικό, στρατιωτικό κ.α.) είναι συντριπτικός υπέρ του ελληνικού κράτους. Γίνεται συνεπώς ξεκάθαρο πως αυτή η παραφιλολογία έγκειται στη σφαίρα της φαντασίας και το μόνο που εξυπηρετεί είναι να δικαιώνει την ατζέντα της Ελλάδας, που προβάλλεται σαν θύμα, στην προσπάθεια της να επιβάλει τους δικούς τηςόρους επίλυσης του ζητήματος. Είναι μείζονος σημασίας να αντιληφθούμε πως σε αυτή την αντιπαράθεση τον ρόλο του ισχυρού παίχτη στην περιοχή κατέχει το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο, το οποίο σημειωτέων κάνει χρυσές business και κατέχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά σε ξένες επενδύσεις στο κράτος της Μακεδονίας. Πρέπει να αποτινάξουμε τον εθνικό μύθο της αδύναμης πλην τίμιας ψωροκώσταινας, που όλοι την επιβουλεύονται. Το ελληνικό είναι ένα καπιταλιστικόκράτος, μέλος και εταίρος των παγκόσμια κυρίαρχων στρατιωτικών (ΝΑΤΟ) και οικονομικών (ΕΕ, Ευρωζώνη)υπερεθνικών οργανισμών, το οποίο πλασάρει τον εαυτό του σαν πυλώνα σταθερότητας και πιστό σκυλί του δυτικού καπιταλισμού στην περιοχή με τα ανάλογα οφέλη.
Η κορύφωσηόλου αυτού του εθνικιστικού κλίματος, που δημιουργήθηκε με βάση το Μακεδονικό, ήρθε με τα δύο συλλαλητήρια που διοργανώθηκαν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Εκεί,κάτω από το σύνθημα-ομπρέλα «Μακεδονία Γη Ελληνική» συνυπήρξαν αρμονικά ναζιστικές ομάδες, η επίσημη ελληνορθόδοξη εκκλησία και όλες οι αιρέσεις της, δήμαρχοι και πολιτιστικοί σύλλογοι, παραστρατιωτικές ομάδες και εκπρόσωποι του βαθέως κράτους, αποτυχημένοι καραβανάδες, «αγνοί πατριώτες» και κόμματα του λεγόμενου «δημοκρατικού τόξου» όπως οι ΑΝΕΛ, η ΝΔ και η Ένωση Κεντρώων.
Μέσα από αυτόν τον χυλό διάφορες φασιστικές ομάδες βρήκαν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουν επιθέσεις στον κόσμο του αντιθεσμικού/αντικαπιταλιστικού αγώνα. Στη Θεσσαλονίκη αρχικά επιτέθηκαν στην κατάληψη «Ελεύθερος Κοινωνικός χώρος- Σχολείο», όπου και απωθήθηκαν από την ομάδα που την περιφρουρούσεκαι στη συνέχεια επιτέθηκαν σε δύο φάσεις στην κατάληψη Libertatia, με τελικό αποτέλεσμα τον ολοσχερή εμπρησμό της. Στην Αθήνα αντίστοιχα επιχείρησαν να επιτεθούν στην κατάληψη «Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός», όπου επίσης απωθήθηκαν από την περιφρούρηση του κτιρίου. Οι επιθέσεις αυτές δεν περιορίστηκαν μόνο τις μέρες των συλλαλητηρίων, αλλά συνεχίστηκαν και τις επόμενες με την επίθεση στους οπαδούς της αυτοοργανωμένης-αντιφασιστικής ομάδας «Προοδευτική Έκρηξη Τούμπας» στη Θεσσαλονίκη από φασιστοχούλιγκανς και την επίθεση τάγματος της Χρυσής Αυγής στον «Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα» στον Πειραιά, αφήνοντας και στις δύο περιπτώσεις πίσω τους και τραυματίες.
Θα πρέπει να επισημάνουμε πως το πλήθος που πλαισίωσε τα δύο εθνικιστικά συλλαλητήρια δεν είναι άμοιρο ευθυνών, αφού επέλεξε να σταθεί δίπλα δίπλα με τους φασίστες και έδρασε ως πλυντήριο για τις φασιστικές επιθέσεις που εξαπολύθηκαν από τους κόλπους του. Το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία έδωσε το βήμα στους κατά τ' άλλα εξαφανισμένους το τελευταίο διάστημααπό την κεντρική πολιτική σκηνή φασίστες να εξαπολύσουν επιθέσεις σε όσους και όσες ορθώνουν αναχώματα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Αποτέλεσε μια πρώτης τάξης άσκηση για την συγκρότηση ενός ακροδεξιού πόλου στο δρόμο, με χαρακτηριστικά κινήματος.
Όλος αυτός ο εθνικιστικός παροξυσμός εν μέσω κοινωνικής εξαθλίωσης, γενικευμένης φτωχοποίησης, ταξικής ήττας και κινηματικής νηνεμίας έρχεται να παίξει ένα συγκεκριμένο ρόλο. Από τη μία προσπαθεί να στρέψει τη λαϊκή δυσαρέσκεια προς τους άλλους λαούς, και σε ακίνδυνους για το κεφάλαιο οδούς, να συσκοτίσει την πραγματικότητα της ταξικής καταπίεσης και εκμετάλλευσης και να αθωώσει τους πραγματικούς υπεύθυνους. Σε δεύτερη φάση έρχεται να ισοπεδώσει κάτω από την μπότα της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας κάθε αγωνιστική διεκδίκηση και κάθε φωνή που ορθώνει έναν διεθνιστικό λόγο, να ανασύρει το ιδεολόγημα του ρατσισμού ώστε να διαιρέσει και να διασπάσει την ενότητα του προλεταριάτου και τέλος να βαφτίσει ως «εσωτερικό εχθρό» και να εξαπολύσει ευθεία επίθεση στα πιο ριζοσπαστικά και αγωνιστικά κομμάτια του.
Με βάση όλα τα παραπάνω αποτελεί καθήκονστο σήμερα για όλο το ανταγωνιστικό κίνημα να ορθώσει τον δικό του λόγο και διευρύνει τη δημόσια παρουσία του. Να υψώσει τείχος ενάντια στον ελληνικό εθνικισμό, να παλέψει ενάντιαστο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και να μπει ανάχωμα στους πολεμικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή. Μόνος πραγματικός σύμμαχος σε αυτή τη μάχη είναι αυτοί με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια συμφέροντα ανεξαρτήτως καταγωγής και τόπου διαμονής. Αυτοί, μαζί με τους οποίους πρέπει να στεκόμαστε ενάντια στην κυρίαρχη ρητορική που μας καλεί σήμερα να στραφούμε ο ένας απέναντι στον άλλονκαι αύριο πρόθυμα να γίνουμε κρέας για τα κανόνια για τα συμφέροντα των αφεντικών. Να πιάσουμε το νήμα των απαντήσεων που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα με τις δύο αντιεθνικιστικές συγκεντρώσεις τις ημέρες των συλλαλητηρίων, τις αντιφασιστικές περιπολίες στις γειτονίες, τη μαζική πορείατην επομένη του εμπρησμού της Libertatia και τη μαζική αντιφασιστική πορεία στον Πειραιά. Να κρατήσουμε ψηλά τις σημαίες του ταξικού ανταγωνισμού και της ταξικής αλληλεγγύης ενάντια στην κυρίαρχες επιταγές που θέλουν να επιβάλουντην εθνική αφήγησησαν καθολικότητα. Να υπερασπιστούμε τις κινηματικές δομές, τις καταλήψεις και τους ανθρώπους μας ενάντια στην φασιστική απειλή, που επιχειρεί να σηκώσει ξανά κεφάλι και ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους-κεφαλαίου.
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
ΚΑΝΕΝΑ ΕΘΝΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΟΝΟΜΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ
ΕΞΩ ΤΟ ΝΑΤΟ ΑΠΟ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 10/3
11:00 Κατάληψη Libertatia, 12:00 ΚΑΜΑΡΑ
Πέλοτο
Κατά το προηγούμενο διάστημα, με αφορμή το εθνικιστικό παραλήρημα γύρω από το μακεδονικό και τα συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, φασιστικά στοιχεία βρήκαν ευκαιρία να βγουν απ' τις τρύπες τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα πολλαπλές επιθέσεις σε αγωνιζόμενους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Στη Θεσσαλονίκη είδαμε φασίστες να πραγματοποιούν επίθεση στον ΕΚΧ σχολείο, στην αντισυγκέντρωση για το συλλαλητήριο, να πραγματοποιούν 2 εμπρηστικές επιθέσεις στην κατάληψη Libertatia, στη δεύτερη εκ των οποίων το κτίριο κάηκε ολοσχερώς, να επιτίθενται σε αλληλέγγυους/ες μετά από αγώνα της Προοδευτικής Έκρηξης Τούμπας. Στην Αθήνα αντίστοιχα παραδείγματα είναι οι φασιστικές επιθέσεις στο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός, στον ΕΚΧ Φαβέλα, στην κατάληψη Λέλα Καραγιάννη.
Τέτοιες επιθέσεις δε θα μείνουν αναπάντητες.
Καλούμε όλες και όλους να στηρίξουν την Πανβαλκανική Πορεία Διεθνιστικής Αλληλεγγύης το Σάββατο 10 Μαρτίου, ενάντια στον φασισμό, τον εθνικισμό, τον πατριωτισμό και τον εκφασισμό της κοινωνίας.
Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ
ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 12 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
Ομάδα φοιτητ(ρι)ών για την αλληλεγγύη στον αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ.
πηγή : email που λάβαμε στις 8 Μάρτιος 16h
Το τελευταίο διάστημα ο δημόσιος διάλογος μονοπωλήθηκε από εθνικιστικές κορώνες και εξάρσεις με αφορμή το άνοιγμα του «Μακεδονικού ζητήματος». Για άλλη μια φορά είδαμε φασιστοπατριώτες να γαυγίζουν στα πάνελ και να διαδηλώνουν στις «λαοσυνάξεις» τα «προαιώνια εθνικά δίκαια» των ελλήνων στο γεωγραφικό χώρο της Μακεδονίας και την κυβέρνηση με την αντιπολίτευση να στήνουν σκυλοκαυγά για τον ποιος κρατάει την πιο «υπεύθυνη εθνική στάση».
Απέναντι σε αυτόν τον συρφετό οφείλουμε να πάρουμε σαφή θέση και να ενώσουμε τη φωνή μας με όσους καταδικάζουν τον εθνικισμό και παλεύουν για μια άλλη κοινωνία, μια κοινωνία ειρήνης, ισότητας και αλληλεγγύης. Συγχρόνως, όμως, από διεθνιστική θέση αρχής αλλά και λόγω ανάλυσης της συγκεκριμένης κατάστασης, πρέπει να υπενθυμίσουμε στους υποτελείς της χώρας, ντόπιους και μετανάστες, ότι δεν πρέπει να αναζητούμε τους εχθρούς της τάξης μας και πολύ μακριά: στην ίδια μας τη χώρα είναι ο εχθρός.
Δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι δεν αναγνωρίζουμε κανένα «προαιώνιο εθνικό δίκαιο» του ελληνικού κράτους στην περιοχή. Στοιχειώδης ιστορική έρευνα (ακόμα και των ελληνικών πηγών) και κοινή λογική αρκούν για αποδείξουν ότι ο γεωγραφικός χώρος της Μακεδονίας δεν ήταν ποτέ ελληνικός. Επρόκειτο για μια περιοχή που συναντιούνταν και συμβίωναν, ειρηνικά ή όχι, άνθρωποι με διαφορετικές γλώσσες, θρησκείες, εθνικές συνειδήσεις. Η εθνική ομογενοποίηση που πέτυχε το ελληνικό κράτος είναι το αποτέλεσμα αίματος και προπαγάνδας, της κρατικής και παρακρατικής βαρβαρότητας. Και κάποιοι από αυτούς που βίωσαν τη βαρβαρότητα για τα καλά στο μυαλό και στο πετσί τους, ήταν οι μακεδόνες που μιλούσαν τη μακεδονική γλώσσα. Σε βάρος τους, το ελληνικό κράτος εφάρμοσε την ίδια πολιτική ομογενοποίησης και ρατσιστικής διαχείρισης που επιφυλάσσει κατά καιρούς σε όλες τις μειονότητες που κατοικούν στην γεωγραφική επικράτεια της χώρας: διώξεις, πολιτισμική και θρησκευτική καταπίεση, γλωσσικές απαγορεύσεις, ξύλο, υποτίμηση, κτλ.
Η κόντρα για το όνομα της γειτονικής χώρας δεν γίνεται στο όνομα κάποιων αφηρημένων εννοιών, των υποτιθέμενων εθνικών δικαίων και της ιστορικής ακρίβειας. Η άρνηση του ελληνικού κράτους να σεβαστεί το στοιχειώδες δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αποτελεί το βασικό εργαλείο του ελληνικού κράτους και κεφαλαίου για τη κυριαρχία του τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Η «μη επίλυση» της ονομασίας δεν είναι παρά η κορωνίδα μιας πολιτικής που στοχεύει στην παντοτινή ομηρεία της Δημοκρατίας της Μακεδονίας. Αποτελεί το εργαλείο για την επέκταση των ντόπιων επιχειρήσεων, με σκοπό την υποτίμηση των εργαζομένων τόσο στη Δημοκρατία της Μακεδονίας, όσο και στην Ελλάδα (ντόπιων και μεταναστών). Άλλωστε, αυτό το οποίο οι ντόπιοι πολιτικάντηδες και τα ντόπια μέσα ενημέρωσης πάντοτε ξεχνούν, πολύ βολικά, να αναφέρουν, είναι ότι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός και καπιταλιστικός επεκτατισμός στη Μακεδονία καλά κρατεί εδώ και δεκαετίες, παρά τα «προαιώνια μίση».
Στο όνομα, λοιπόν, του ελληνικού ιμπεριαλισμού υπάρχει συνέχεια στη διαχείριση του «Μακεδονικού ζητήματος» από το ελληνικό κράτος. Αυτή είναι η εθνική γραμμή που ακολουθεί το ελληνικό πολιτικό σύστημα, είτε όταν δηλώνει ότι δε θα δεχτεί τον όρο «Μακεδονία» και κανένα παράγωγό του, είτε όταν προωθεί τη σύνθετη ονομασία. Εκεί σκοπεύει η διακομματική συναίνεση που κατά καιρούς, φαινομενικά, σπάει από τις προσπάθειες της εκάστοτε αντιπολίτευσης να διαφοροποιηθεί, πλειοδοτώντας σε εθνικιστικές κορώνες και λαϊκισμό. Για εμάς η γειτονική χώρα είχε από πάντα όνομα και λέγονταν Δημοκρατία της Μακεδονίας, από σεβασμό στην κοινή λογική και γιατί έτσι επέλεξαν να αυτοπροσδιορίζονται τα ταξικά μας αδέλφια στην άλλη πλευρά των συνόρων.
Πολλοί αρνούνται, ουσιαστικά, να πάρουν θέση, καλυπτόμενοι πίσω από την προφανή εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην ανακίνηση του ζητήματος. Παρουσιάζεται έτσι η μαγική εικόνα μιας Ελλάδας που είναι παντοτινό θύμα των «κακών νατοϊκών». Δε διαφωνούμε ότι το ΝΑΤΟ αποτελεί έναν δολοφονικό, μιλιταριστικό, ιμπεριαλιστικό μηχανισμό, μόνο που το ελληνικό κράτος, ως συλλογικός εκφραστής του ελληνικού κεφαλαίου, αποτελεί κομμάτι αυτού του δολοφονικού μηχανισμού, πρωταγωνιστή και ευνοημένο αυτών των σχεδιασμών και όχι «το θύμα σκοτεινών κέντρων αποφάσεων που μας επιβουλεύονται». Και για τα συμφέροντά του επιλέγει να κάνει αυτό το οποίο συνηθίζει να κάνει: εκβιάζει για να αποκομίσει τα μεγαλύτερα οφέλη για τα ντόπια αφεντικά και τις γεωστρατηγικές του βλέψεις (που και αυτές με τη σειρά τους έχουν ως σκοπό την μεγιστοποίηση της κερδοφορίας του ελληνικής αστικής τάξης).
Δεν αναγνωρίζουμε κάποια υποτιθέμενη «αντισυστημική» δυναμική στη συμμετοχή στα εθνικιστικά συλλαλητήρια, όπως γελοιωδώς υποστήριξαν όσοι προσπαθούν να σωθούν από την πολιτική τους ανυπαρξία (συμμετοχή που μεγαλοποιήθηκε από τα ντόπια μέσα ενημέρωσης με κραυγαλέα ψέματα). Επρόκειτο για συνάξεις ακροδεξιών, στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο και στο οργανωτικό και στο πρακτικό/ενεργητικό κομμάτι είχαν οι φασίστες της χρυσής αυγής οι οποίοι βρήκαν ευκαιρία να βγουν από τις τρύπες τους. 'Όπως το '92 τα εθνικιστικά συλλαλητήρια ήταν η αφετηρία της δημόσιας νομιμοποιημένης παρουσίας της χρυσής αυγής, έτσι και τώρα μέσα απ' αυτά, «ξαναβαφτίζεται» ως ο «προστάτης των εθνικών δικαίων» και αναβαθμίζει ποιοτικά τη δράση της (μετά από μια σχετική ύφεση λόγω της δίκης), πάντα με τη συνδρομή της ελληνικής αστυνομίας και του κράτους και επιτίθεται σε κινηματικούς ελευθεριακούς χώρους: ολοσχερές κάψιμο της κατάληψης Libertatia στη Θεσσαλονίκη, επίθεση στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Σχολείο στη Θεσσαλονίκη, επίθεση στην κατάληψη Φαβέλα (Αθήνα), επίθεση στο αυτοοργανωμένο θέατρο Εμπρός (Αθήνα). Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι στους χώρους που δέχτηκαν τις επιθέσεις και οπλίζουμε τη φαρέτρα μας για τις δικές μας ταξικές, κοινωνικές, αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές και αντιεθνικιστικές αντιστάσεις.
Δε σκοπεύουμε να αναζητήσουμε τον εχθρό εκτός των συνόρων, όταν τον έχουμε τόσο κοντά μας. Εχθροί μας είναι ο αστική τάξη, ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός, ο μιλιταρισμός και μια χαρά τους εντοπίζουμε εντός των συνόρων. Δεν είναι οι Μακεδόνες η αιτία για την ολοένα και πιο βάρβαρη επέλαση του καπιταλισμού πάνω στις πλάτες μας, ούτε φταίνε οι «ξένοι» για την εξαθλίωσή μας. Ένας είναι ο φταίχτης και αυτός είναι τα αφεντικά μας.
Αλληλεγγύη στους κινηματικούς χώρους και δομές, καθώς και στους ανθρώπους που δεχτήκανε επίθεση από τους φασίστες.
Διεθνιστική ταξική αλληλεγγύη: κοινός αγώνας, ενάντια στον πόλεμο και στον εθνικισμό.
Τσακίζουμε τον φασισμό - ρατσισμό σε κάθε του μορφή.
Ο προλετάριοι δεν έχουνε πατρίδα
Πανβαλκανική διεθνιστική διαδήλωση στη Θεσσαλονίκη
Σάββατο 10/3, 12.00, Καμάρα
Αντιφασιστική Συνέλευση No Pasaran
https://nopasaranioannina.wordpress.com/
πηγή : email που λάβαμε στις 8 Μάρτιος 19h
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA (ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 10/3/2018)
Υπό τη σκιά της συνεχιζόμενης βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης οι εντεινόμενοι ανταγωνισμοί των οικονομικών ελίτ έχουν επαναφέρει στο προσκήνιο τις διακρατικές συγκρούσεις, το εθνικιστικό δηλητήριο και την απειλή ενός γενικευμένου πολέμου. Στους εγκληματικούς σχεδιασμούς τους θέλουν να συμπαρασύρουν τους λαούς που βουλιάζουν όλο και περισσότερο στον ίδιο βούρκο της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης.
Την ώρα που η Ν.Α. Ευρώπη βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο οικονομικών και γεωστρατηγικών ανταγωνισμών και ενώ όλο το πολιτικό φάσμα χορεύει στο νέο εθνικιστικό τέμπο του ελληνικού κράτους, το πιο ζωντανό πολιτικό και κοινωνικό κομμάτι κράτησε αγωνιστική στάση δίνοντας σε όλη την Ελλάδα πολύμορφες μάχες ενάντια στον εθνικισμό και τους φασίστες που επιχειρούν να ξαναβγούν στο δρόμο.
Σήμερα επιχειρείται να μπεί ταφόπλακα στην πολύμορφη κοινωνική δυναμική που αναπτύχθηκε από τον Δεκέμβρη του 2008 και έπειτα, τη διασταύρωση των ριζοσπαστικών απελευθερωτικών ιδεών και πρακτικών με τους εξεγερσιακούς "πειραματισμούς" της κοινωνίας τη διετία '10-'12 και στην αντιφασιστική έκρηξη μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Σε αυτό το οξυμένο περιβάλλον εθνικού παραλογισμού και πολεμικού εθνικισμού, το πρόταγμα του κοινού αγώνα των λαών της περιοχής ενάντια στην καπιταλιστική κυριαρχία και η διεθνιστική αγωνιστική κινητοποίηση υπεράσπισης των δομών του αγώνα δεν είναι μόνο αναγκαία αλλά αποτελεί τον μοναδικό δρόμο πολιτικής και κοινωνικής επιβίωσης για όλους.
Το μόνο συμφέρον για τους λαούς της περιοχής είναι η ειρηνική συνύπαρξη, η αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες. Ο μόνος πόλεμος στον οποίο αξίζει να συμμετέχουμε δεν είναι αυτός για τα κέρδη των εθνικών και υπερεθνικών οικονομικών ελίτ, αλλά ο κοινωνικός - ταξικός πόλεμος για την επικράτηση μιας δίκαιης κοινωνίας ειρήνης και ευημερίας για όλους και όλες.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΚΩΝ ΛΑΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥΣ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ - ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ
ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ
Η LIBERTATIA ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ - Η LIBERTATIA ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ - ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ:
ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΡΤΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 12:00 ΚΑΜΑΡΑ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 11:00 LIBERTATIA
κάλεσμα :Pasamontana
OΣΟ ΣΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΣΟ ΣΕ ΠΟΤΙΖΟΥΝ ΜΕ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ
Το τελευταίο διάστημα ακόμη ένα πολυνομοσχέδιο έχει ψηφιστεί και αναμένουμε να εφαρμοστεί. Αφορά ένα νέο κύκλο περικοπών αλλά και έναν νέο συνδικαλιστικό νόμο. Το βαρέλι στο οποίο βρίσκεται η εργατική τάξη δεν έχει τελειωμό. Νέα μέτρα, εργατικά ατυχήματα, καταστολή εργατικών αγώνων(Market In, εκπαιδευτικοί),πλειστηριασμοί, νέες περικοπές σε συντάξεις, μισθούς και επιδόματα, νέος συνδικαλιστικός νόμος, απελευθέρωση ωραρίων κτλ.
ΤΙ ΜΑΣ ΝΟΙΑΖΟΥΝ ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΕΔΩ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ!
Δεν φτάνει που μας πήραν το όνομα οι τυνήσιοι και ονόμασαν μια πόλη τους Τρίπολη, δεν φτάνει που οι αιγύπτιοι πήραν το όνομα από την Αλεξάνδρεια της Ημαθίας και ονόμασαν και αυτοί μία πόλη τους, τώρα έχουμε και τους σκοπιανους ποα θα μας πάρουν το όνομα Μακεδονία. Αυτά όμως δεν ενδιαφέρουν το ελληνικό κράτος μιας και το ντόπιο κεφάλαιο δεν έχει βλέψεις προς τα εκεί αντίθετα κιόλας κάνει και συμμαχίες(κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με Αίγυπτο,Ισραήλ, Κύπρο). ΩΣ ΕΔΩ!
Θα κατέβουμε στο Σύνταγμα και το Λευκό Πύργο για να υπερασπιστούμε το όνομα μαζί με τα αφεντικά μας, μαζί με κάτι παλαβούς θρησκόληπτους και μαζί με κάτι τύπους που επιτίθονται σε μετανάστες, καταλήψεις και σε κόσμο που αγωνίζεται. Μετά θα πάμε στη δουλειά μας όπου θα συνεχίζουμε να παίρνουμε τρεις και εξήντα και να είμαστε ανασφάλιστοι αλλά θα είμαστε περήφανοι. Περήφανοι για μια πατρίδα η οποία βασάνιζε στη χούντα αγωνιστές, για τους Γερμανοτσολιάδες και τους δοσίλογους που έκαναν επιχειρήσεις με το λάδι που πούλαγαν, για τους εθελοντές με την ελληνική σημαία που έκαναν σφαγές στη Σερμπενιτσα, για τους μισθοφόρους στο Κόσσοβο και το Αφγανιστάν.
Μετά από δέκα χρόνια κρίσης, που το κεφάλαιο να με κάθε τρόπο προσπαθεί να ξεπεράσει, τα στομάχια των αφεντικών συνεχίζουν να αδηνομούν για ακόμη περισσότερα οικονομικά κέρδη. Αυτά τα κέρδη μετά το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η καπιταλιστική οικονομία, μπορούν να αποκομιστούν με δύο τρόπους, είτε ρίχνοντας τα μεροκάματα και αποσυσπειρώνοντας την εργατική τάξη για να τους γίνεται η δουλειά πιο εύκολα, είτε με συγκρούσεις και ανταγωνισμούς εντός και εκτός συνόρων. Το πρώτο σε ένα βαθμό έχει επιτευχθεί μιας και έχουν περάσει τέσσερα μνημόνια αλλά όχι στο βαθμό που θα ήθελαν τα αφεντικά. Όσον αφορά το δεύτερο, το κεφάλαιο και το κράτος φαίνεται να ψήνονται για πόλεμο, προφανώς όχι για το όνομα, αλλά για τους διαδρόμους που ανοίγει μια ονομασία. Διαδρόμους οι οποίοι θα τελειώνουν με οικονομικές και εμπορικές συμφωνίες, διαδρόμους που θα κορυφώνονται σε πολεμικές επεμβάσεις και συγκρούσεις, διαδρόμους που θα δημιουργούν καλύτερους όρους αντιπαράθεσης με γειτονικά κεφάλαια. Ο πόλεμος όμως χρειάζεται και ανθρώπους που θα κουβαλήσουν όπλα, θα σκοτώσουν και θα σκοτωθούν. Για ποιον χτυπάει η νεκρική καμπάνα. Σίγουρα όχι για τα αφεντικά και αυτούς που επανδρώνουν τους θεσμούς αλλά για τους κακοπληρωμένους, τους άνεργους, τους ανασφάλιστους.
Για αυτούς τους λόγους καθώς και για τον αποπροσανατολισμό απο τα καθημερινά προβλήματα σπέρνουν τον τρόμο του εθνικού κινδύνου, ο οποίος όμως τελειώνει με τη φρασεολογία για αλύτρωτες πατρίδες και ελληνικές Μακεδονίες. Βέβαια και άλλα κράτη υιοθετούν την ίδια τακτική ενισχύοντας τον εθνικισμό, αποβλέποντας στο μοίρασμα της οικονομικής πίτας των πετρελαίων ή του φυσικού αερίου. Την ίδια στιγμή ξαναστήνονται φασιστικές ομάδες οι οποίες ξεκινούν επιθέσεις σε μετανάστες και στο κόσμο του αγώνα όπως στην κατάληψη libertatia, Ε.Κ.Χ Σχολείο, τον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Φαβέλα, το θέατρο Εμπρός κτλ. Αυτές οι ομάδες έχουν αποδείξει πολλές φορές για πιο λόγο υπάρχουν όπως ήταν η επίθεση μαζί με τους μπάτσους στη μοτοπορεία για τα ΕΛΠΕ μετά το θάνατο των τεσσάρων εργατών, όπως και με την ίδρυση του εθνικιστικού σωματείου στη Ζωνη του Περάματος το οποίο είχε καθαρά απεργοσπαστικό χαρακτήρα.
Απέναντι σε όλη αυτή την κατάσταση ως εργατική τάξη απαιτείται να απαντήσουμε διεθνιστικά, αντιφασιστικά, ταξικά. Ταξικά γιατί ο κόσμος που ζούμε δεν διαφοροποιείται από τα εθνικά σύνορα αλλά από αυτούς που καρπώνονται την εργασία μας και αυτούς που εργάζονται, αυτούς που απολαμβάνουν την κυριαρχία που τους δίνεται μέσω της οικονομικής τους θέσης και αυτούς που ζουν υποταγμένοι κάτω από τα καθημερινά δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς. Διεθνιστικά γιατί οι υποταγμένοι αυτού του κόσμου δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους αλλά αντιθέτως τους χωρίζουν πάρα πολλά με τους αφεντάδες τους, γιατί ο κόσμος δεν χωρίζεται σε ντόπιους και ξένους αλλά στα συμφέροντα που έχουν οι από κάτω και σε αυτά που έχουν οι εκμεταλλευτές τους. Αντιφασιστικά διότι ο ρατσισμός ρίχνει τα μεροκάματα αποσυσπειρώνοντας ανθρώπους που έχουν ίδια προβλήματα και κοινή ταξική θέση.
Η επίθεση που δεχόμαστε απαντάται μέσα από τη συμμετοχή σε σωματεία, συλλόγους, σε χώρους εργασίας και σχολεία, που διεκδικούν, και αντιπαρατίθενται συλλογικά στον δρόμο με τα αφεντικά, τους φασίστες και τους σχεδιασμούς τους.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
ΠΑΝΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΡΤΗ 2018
Συγκέντρωση στην ΚΑΜΑΡΑ στις 12:00
κάλεσμα : Ελευθεριακή Συνδικαλιστική ΄Ενωση Ιωαννίνων
Παμβαλκανική Πορεία Διεθνιστικής Αλληλεγγύης
Σάββατο 10/3, 12:00, Καμάρα
Στις 21/1 και στις 4/2 διοργανώθηκαν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα συλλαλητήρια για το «Μακεδονικό» στα οποία συσπειρώθηκε ξανά ό,τι χειρότερο έχει να επιδείξει η ελληνική κοινωνία: τοπικοί κομματάρχες και βουλευτές, εταιρίες-χορηγοί, μισαλλόδοξοι ιεράρχες συνοδευόμενοι από το αντίστοιχο ποίμνιο, παραστρατιωτικές οργανώσεις και απόστρατοι στρατηγοί, οπαδικοί στρατοί μεγαλοκαπιταλιστών ιδιοκτητών ΠΑΕ, ακροδεξιές οργανώσεις, με πρώτη τη ναζιστική συμμορία των υπόδικων δολοφόνων της χρυσής αυγής. Αυτοί οργάνωσαν τα συλλαλητήρια, κάποιοι από αυτούς μίλησαν στα μικρόφωνα, αυτοί έδωσαν τον τόνο, αυτοί φιλοδοξούν να εισπράξουν και τα πολιτικά οφέλη.
Αυτές οι εθνικιστικές συγκεντρώσεις νομιμοποίησαν την παρουσία και τη δράση των ένοπλων ακροδεξιών συμμοριών, οι οποίες από τη μία ανέλαβαν επίσημα την περιφρούρησή τους και από την άλλη βγήκαν παγανιά με στόχο να χτυπήσουν τον «εσωτερικό εχθρό», να επιτεθούν -ανεπιτυχώς- στις αντιφασιστικές συγκεντρώσεις και σε κοινωνικούς χώρους, καταλήγοντας στον εμπρησμό της Libertatia με την κάλυψη βέβαια της αστυνομίας.
Στο όνομα της «Μακεδονίας», οι εθνικισμοί στα Βαλκάνια αναζωπυρώνονται και αναμετριούνται σε μια περίοδο που οι πολιτικές της εξαθλίωσης και της εκμετάλλευσης γενικεύονται και οι γεωπολιτικοί ανταγωνισμοί οξύνονται επικίνδυνα. Στο όνομα της «Μακεδονίας», ο ελληνικός εθνικισμός μας καλεί, μπροστά σε ένα φανταστικό εξωτερικό εχθρό, να συνταχθούμε στο ίδιο στρατόπεδο με τους ταξικούς μας εχθρούς.
Απέναντι στον ελληνικό εθνικισμό, αλλά και σε κάθε εθνικισμό, οφείλουμε να προτάξουμε την ταξική και κοινωνική χειραφέτηση, την αντιφασιστική πάλη και την διεθνιστική αλληλεγγύη.
Κάλεσμα της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης
Από το εθνικιστικό συλλαλητήριο της 4 Φλεβάρη έχει ξεκινήσει μία σειρά φασιστικών επιθέσεων σε καταλήψεις και χώρους αγώνα σε Αθήνα-Πειραιά. Την ίδια μέρα, έγινε διπλή, μαζική, επιθετική απόπειρα στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός, η οποία αποκρούστηκε από την περιφρούρηση της κατάληψης. Στις 13 Φλεβάρη έγινε εμπρηστική απόπειρα στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37. Στις 25 του ίδιου μήνα, έγινε βίαιη εισβολή στον Ελεύθερο Κοινωνικό Χώρο Φαβέλα, όπου και τραυματίστηκαν άνθρωποι που συμμετείχαν σε εκδήλωση. Το επόμενο ξημέρωμα, έγινε εμπρηστική επίθεση στην κατάληψη Στέγης και Αγώνα Παναιτωλίου 21, που αντιμετωπίστηκε από τους καταληψίες με συνέπεια την αποτροπή ζημιών στο κτήριο.
Αυτές οι επιθέσεις αποτελούν την συνέχεια των γεγονότων της 21 Γενάρη, όπου κατά τη διάρκεια εθνικιστικής κινητοποίησης στη Θεσσαλονίκη, κάηκε η αναρχική κατάληψη Libertatia από εμπρηστική επίθεση φασιστών. Λίγο νωρίτερα είχε προηγηθεί επίθεση στην κατάληψη Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο η οποία αποκρούστηκε από συντρόφους που την περιφρουρούσαν. Τα πολιτικοοικονομικά παζάρια του ελληνικού κράτους έβγαλαν στην επιφάνεια τη φασιστική συγκρότηση του πυρήνα του και της ιστορίας του. Μέσα από την επιστροφή μιας διπλωματικής διαμάχης σχετικά με το όνομα της Μακεδονίας, στο πλαίσιο της επεκτατικής πολιτικής του νατοϊκού μπλοκ εξουσίας και του ελληνικού εθνικισμού-καπιταλισμού, συσπειρώθηκε ένας συρφετός κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών και υποκειμένων ταυτισμένων με το μύθο της εθνικής κυριαρχίας. Ο εθνικισμός ξεμύτησε για ν' ανοίξει δρόμο για τον κρατικό ολοκληρωτισμό. Αιχμή της κινητοποίησης ήταν οι ομάδες που εκτέλεσαν τις επιθέσεις στις καταλήψεις.
Η επιλογή των στόχων ήταν παραπάνω από αυτονόητη. Οι καταλήψεις στοχοποιούνται από το κράτος και τους φασίστες γιατί αποτελούν το υπαρκτό έδαφος του αγώνα των ταξικά και κοινωνικά καταπιεσμένων ενάντια στην κυριαρχία. Είναι ζωντανά σώματα που παρεμβαίνουν δραστικά στο κοινωνικό πεδίο, ως ανοιχτές οριζόντιες δομές και εστίες αλληλοβοήθειας με μετανάστες, υποκείμενα καταπιεσμένα από την πατριαρχία και φτωχούς, άνεργους και εργάτριες. Παράλληλα αποτελούν καταφύγια - ορμητήρια του διαρκούς αντικρατικού και αντιφασιστικού πολέμου. Για την καθεμία/έναν από εμάς οι επιθέσεις στις καταλήψεις αποτελούν πράξεις πολέμου ενάντια στην ύπαρξή μας. Στο πλαίσιο αυτής της στρατηγικής του κρατικού μηχανισμού εντάσσονται και οι εκκενώσεις καταλήψεων. Ο εμπρησμός της Libertatia ήταν η συνέχεια της κατεδάφισης του κτηρίου της κατάληψης Τερμίτα και της δίωξης τριών συντροφισσών. Όπως και το καλοκαίρι του '16, ο εμπρησμός της κατάληψης στέγης μεταναστών Νοταρά 26 ήταν η συνέχεια της εκκένωσης καταλήψεων και της κατεδάφισης του Ορφανοτροφείου στη Θεσσαλονίκη.
Οι εκκενώσεις στη Θεσσαλονίκη αποτέλεσαν το εφαλτήριο για την συγκρότηση της Δομής Αυτοάμυνας Καταλήψεων και Εγχειρημάτων Στέγασης Μεταναστών, μέσα από μία έκτακτη συνέλευση αλληλεγγύης. Στην πρώτη περίοδό της, η κύρια μορφή δράσης της Δομής ήταν οι πεζές και μηχανοκίνητες περιπολίες. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο ζωτικός χώρος των μεταναστευτικών, κοινωνικών και πολιτικών εγχειρημάτων δεν περιορίζεται μέσα στα κτήρια αλλά σε όλο το δημόσιο έδαφος στο οποίο κινούνται. Οι καταλήψεις είναι εστίες παρέμβασης, αλλαγής κοινωνικών σχέσεων, απελευθέρωσης δημόσιου χώρου για τις γειτονιές τους και για το κίνημα. Μόνο μέσα από αυτή την διάδραση οι καταλήψεις μπορούν και αποτελούν τόπους αγώνα και αυτοοργάνωσης. Οι περιπολίες της Δομής στο δημόσιο χώρο δεν αποσκοπούν στο γενικό κοινωνικό - πολιτικό έλεγχο του, αλλά ωστόσο στεκόμαστε στο κοινό έδαφος ως ενεργό κομμάτι, ως υποκείμενα που ανήκουν με την σειρά τους σε κατειλημμένα εγχειρήματα και σε συλλογικότητες αγώνα. Ευρύτερα και στη βάση της προοπτικής, η αυτοάμυνα των εδαφών μας καθιστά εφικτή την ελευθεριακή αλλαγή των κατεστημένων σχέσεων και την δημιουργία νέων μορφών ζωής, περιφρουρώντας το ρίζωμά τους.
Εμβαθύνοντας στην αλληλέγγυα σχέση προχωρήσαμε στις κοινές περιφρουρήσεις των καταλήψεων. Η οργάνωσή τους ακολούθησε την πλούσια εμπειρία της αποτελεσματικής, μαχητικής υπεράσπισης της Κοινότητας Κατειλημμένων Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας τον Οκτώβρη του '16, απέναντι στη ταυτόχρονη επίθεση μπάτσων και φασιστών κατά την διάρκεια της δίκης της χ.α. Επόμενος σημαντικός σταθμός, ήταν η αποτροπή της αστυνομικής εισβολής στην κατάληψη Gare, που ήταν μια από τις τρεις καταλήψεις-στόχους της συντονισμένης επιχείρησης που κατέληξε στην εκκένωση του Αυτοδιαχειριζόμενου Κοινωνικού Χώρου Βίλα Ζωγράφου και της μεταναστευτικής κατάληψης της Αλκιβιάδου τον Μάρτη του '17. Η εισβολή στη Gare έγινε τελικά το Νοέμβρη και οδήγησε στην ποινική ομηρία τεσσάρων συντρόφων. Με κατευθυντήρια στάση τη μαχητική υπεράσπιση των κατειλημμένων εστιών μας, στις 2 Δεκέμβρη, δεκάδες σύντροφοι ανακατέλαβαν το κτήριο. Πιο πρόσφατο παράδειγμα, αποτελεί η μαζική περιφρούρηση των καταλήψεων της Δομής και της γειτονιάς των Εξαρχείων ως κομμάτι των αντιφασιστικών κινητοποιήσεων ενάντια στις εθνικιστικές δραστηριότητες στις 3 και 4 Φλεβάρη.
Η πρόταση της κοινής συμμετοχής στους αγώνες μας, στην υπεράσπιση και στην περιφρούρησή τους δεν κλείνεται στα εγχειρήματα που συμμετέχουν στην ανοιχτή συνέλευση της Δομής, αλλά απευθύνεται σε όσους αντιλαμβάνονται αυτή την ανάγκη. Κατά περίσταση, αν υπάρχει ανάγκη και επιθυμία από κάποιο αλληλέγγυο εγχείρημα, η Δομή Αυτοάμυνας συνδράμει την περιφρούρησή του, συμμετέχοντας άμεσα στον αγώνα του. Βάσει αυτού η κίνησή μας δεν περιορίζεται γεωγραφικά. Έτσι, συμμετείχαμε και στις κινητοποιήσεις για την κατάληψη Τερμίτα. Από την ίδια θέση έχουμε αναλάβει πρωτοβουλίες για διάφορες δράσεις αλληλεγγύης στις καταλήψεις και προτάσσουμε την επιθετική αυτοάμυνα και την συγκρότηση μιας πολύμορφης διατοπικής δικτύωσης. Η ίδια στάση μας φέρνει και στη Θεσσαλονίκη, σε αλληλεγγύη με τις κοινότητες αγώνα που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και της φασιστικής δράσης.
Ως Δομή Αυτοάμυνας Καταλήψεων και Εγχειρημάτων Στέγασης Μεταναστών αντιλαμβανόμαστε κάθε επίθεση από το κράτος ή τους φασίστες σε μετανάστες / -τριες ή σε καταλήψεις ως επίθεση σε όλους / όλες μας πέρα από το πολιτικό και οργανωτικό πλαίσιο του κάθε εγχειρήματος. Δεν θέλουμε να παρέμβουμε στους εσωτερικούς χώρους, τις εσωτερικές λειτουργίες και την αυτονομία των κοινοτήτων, αλλά επιλέγουμε να σταθούμε αλληλέγγυα στο κοινό μας έδαφος. Προϋπόθεση όμως, για την ανάπτυξη και αποτελεσματικότητα του αγώνα είναι η αμοιβαία αλληλεγγύη που βασίζεται σε πολιτικές συμφωνίες που οδηγούν σε συνοργάνωση.
Όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στις κατασταλτικές επιχειρήσεις υπήρξαν έντονες και σε πολλές περιπτώσεις μαζικές κινητοποιήσεις, ενώ έγιναν προσπάθειες συντονισμού των αλληλέγγυων, οι οποίες όμως είχαν αποσπασματικό χαρακτήρα. Εφόσον η επίθεση του κράτους είναι ολική και διαρκής, τέτοια οφείλει να είναι και η απάντηση από πλευράς μας. Αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα ενός πανελλαδικού ανοιχτού συντονισμού αλληλεγγύης των καταλήψεων, που θα πατάει σε πιο σταθερές βάσεις και θα είναι σε θέση να απαντάει απερίσπαστα και αδιαίρετα σε ενδεχόμενες κινήσεις καταστολής. Ενός συντονισμού που δεν μπορεί να παραμερίσει τις διαφωνίες, αλλά θα αποτελεί ένα συνθετικό τόπο δραστικού διαλόγου, μέσα από οριζόντιες οργανωτικές διεργασίες και δοκιμασίας των διαφορετικών προτάσεων με θεμέλιο τον κοινό αγώνα απέναντι στην κρατική καταστολή.
Με βάση τα παραπάνω απευθυνόμαστε σε κάθε κατάληψη, σε κάθε εστία αγώνα και στο σύνολο των αγωνιζόμενων συντρόφων/-ισσών καλώντας σ'έναν ευρύ συντονισμό με τους εξής άξονες:
- Διαρκής αλληλοβοήθεια απέναντι στα εμπόδια που θέτει το κράτος. Το πρόταγμα της διαρκούς έμπρακτης αλληλεγγύης δεν αποτελεί μια περιχαρακωμένη διαδικασία μεταξύ ομαδοποιήσεων, αλλά την έκφραση και τον τρόπο δημιουργίας της ανοιχτής κοινότητας ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.
- Από κοινού συντεταγμένη αντίσταση στη φασιστική δράση που αποτελεί παράμετρο της κρατικής επιθετικότητας ως θεμελιακό στοιχείο της υπεράσπισης των χώρων αυτών.
- Συντονισμένη κινητοποίηση κατά την όξυνση της καταστολής. Συναρμογή της συνοργάνωσης και της πρωτοβουλίας ως απαραίτητων όρων για την αποτελεσματικότητα.
Αντιλαμβανόμαστε την αντεπίθεση στην εξουσία ως στοιχείο της αυτοάμυνας. Η συλλογική υπεράσπιση των εστιών αγώνα ανοίγει τις δυνατότητες αντεπίθεσης στην καταστολή αλλά και ανάπτυξης των απελευθερωτικών εγχειρημάτων μας.
- Πολιτικός διάλογος και συλλογική προετοιμασία για τα αναγκαία αντανακλαστικά.
Να συκγροτήσουμε ένα πλατύ αυτοοργανωμένο μέτωπο αντίστασης.
Να συνοργανωθούμε, κάθε κοινότητα, σε μια αλυσίδα με όλες τις εστίες αγώνα.
Να αντεπιτεθούμε.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA
Δομή Αυτοάμυνας Καταλήψεων και Εγχειρημάτων Στέγασης Μεταναστών
Ενάντια στον εθνικισμό να προτάξουμε την αλληλεγγύη- Όλοι/ες στην πανβαλκανική διεθνιστική πορεία αλληλεγγύης στην Kατάληψη Libertatia
«Δεν πολεμάμε τον φασισμό μαζί με την κυβέρνηση, αλλά σε πείσμα της κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί την καταστροφή του φασισμού, γιατί η αστική τάξη είναι υποχρεωμένη να βρίσκει καταφύγιο σε αυτόν, κάθε φορά που βλέπει την εξουσία να της φεύγει από τα χέρια».
Μπουεναβεντούρα Ντουρούτι
Τον τελευταίο καιρό,με αφορμή τα εθνικιστικού χαρακτήρα συλλαλητήρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας του μακεδονικού κράτους,έχει πραγματοποιηθεί μία σειρά από φασιστικές επιθέσεις σε χώρους του αγώνα.
Στην πόλη της Θεσσαλονίκης, φασίστες πραγματοποίησαν επίθεση στον ΕΚΧ σχολείο και την κατάληψη Libertatia κατά την διάρκεια του εθνικιστικού συλλαλητηρίου, με αποτέλεσμα τον εμπρησμό της τελευταίας. Στην Αθήνα, οι επιθέσεις στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο «Εμπρός», στην Κατάληψη «Λέλας Καραγιάννη» καθώς και στον ΕΚΧ Φαβέλα στον Πειραιά,αναδεικνύουν την αναγκαιότητα της οργάνωσης του αγώνα ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας.
Οι καταλήψεις και τα κοινωνικά κέντρα,αποτελούν εστίες του αγώνα ενάντια στην βαρβαρότητα Κράτους και Κεφαλαίου. Αποτελούν χώρους που στεγάζουν ταξικά εγχειρήματα, προάγουν την αυτοργάνωση και τον αγώνα ενάντια στον ρατσισμό και την απειλή του εθνικισμού, χτίζοντας αντιιεραρχικές σχέσεις αλληλεγγύης και σεβασμού.
Οποιαδήποτε επίθεση σε αυτούς του χώρους από Κράτος και παρακράτος, δεν πρέπει μείνει αναπάντητη. Το αντιφασιστικό κίνημα οφείλει να δώσει μαχητική απάντηση στον δρόμο και στις γειτονιές, όπως και στους χώρους εργασίας ώστε τα φασιστικά στοιχεία να επιστρέψουν πίσω στον φυσικό τους χώρο, δηλαδή στις τρύπες τους.
Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε,καλεί στην πορεία που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο στις 10/3 στην πολη της Θεσσαλονίκης.
ΌΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 12:00
Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
Εμπρός για Βαλκάνια απαλλαγμένα από...
Εµπρός για Βαλκάνια απαλλαγµένα από έθνη, κράτη, θρησκείες, στρατούς, σύνορα, πατριαρχία, καπιταλισµό!
Η περιοχή της βαλκανικής χερσονήσου εδώ και πολλούς αιώνες κατοικείται από λογιών λογιών πληθυσµούς, που µιλάνε διαφορετικές γλώσσες και ασπάζονται σε διαφορετικά θρησκεύµατα. Με την πάροδο των αιώνων αυτοί οι πληθυσµοί έµαθαν να συµβιώνουν και αρκετές φορές να συνεργάζονται για να επιβιώσουν. Στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, αλλά και της Ηπείρου, καθώς και όλης της βαλκανικής, συναντούσε κανείς οµάδες ανθρώπων που µιλούσαν βλάχικα, σλάβικα, ελληνικά, τούρκικα, αρβανίτικα-αλβανικά, βουλγάρικα, εβραϊκά, αλλά και διάφορες άλλες διαλέκτους. Δηµιουργώντας σχέσεις µεταξύ τους και ανταλάσσοντας τόσο προϊόντα όσο και γλωσσικά ιδιώµατα -για παράδειγµα το τοπωνύµιο Γιάννινα προέρχεται από την εβραϊκή λέξη Jannin- συνέθεταν ένα πολυπολιτισµικό µωσαϊκό, που επηρεάζει µέχρι και σήµερα τις συνήθειες και την κοινωνική ζωή των ανθρώπων που ζουν στα Βαλκάνια.
Περίπου εκατό χρόνια πριν, µε την οριστική διάλυση της οθωµανικής αυτοκρατορίας και τη χάραξη των συνόρων των µοντέρνων εθνών-κρατών, καλούνται οι ηγεσίες των νεοσύστατων κρατών να διαχειριστούν περιοχές και ανθρώπους που κάθε άλλο παρά οµοιογενείς ήταν. Με το πλαστό ιδεολόγηµα του έθνους χαράσσουν αυθαίρετα σύνορα, κάνουν εξαναγκαστικές ανταλλαγές πληθυσµών, διαχωρίζοντας ανθρώπου και κοινότητες. Με την επιβολή της διδασκαλίας µίας και µοναδικής γλώσσας, µίας και µοναδικής θρησκείας, γίνεται προσπάθεια για την κατασκευή της κοινής ιστορικής καταγωγής και συνέχειας πληθυσµών, που µέχρι πρότινος µιλούσαν άλλη γλώσσα ή ζούσαν κάπου αλλού και καµία σχέση δεν είχαν µε κάποιον Αλέκο ή κάποιον Πύρρο, που κι αυτοί µε τη σειρά τους µόνο ελληνικά δε µιλούσαν. Η διαδικασία της ενοποίησης των αφεντάδων µε τους χωρικούς και τους εργάτες, των καταπιεστών µε τους καταπιεζόµενους, των εκµεταλλευτών µε τους εκµεταλλεύοµενους, κάτω από την οµπρέλα της «εθνικής ενότητας» συνέφερε και συνεχίζει να συµφέρει µόνο τους από πάνω. Είχανε και έχουνε κάθε λόγο να παραπλανούν τους από κάτω, γεµίζοντας τα µυαλά τους µε βλέψεις για αλύτρωτες πατρίδες, π.χ. βόρεια Ήπειρος ή αλλιώς νότια αλβανία, µικρά Ασία ή αλλιώς δυτική τουρκία. Τίποτα παραπάνω από εδάφη και αγορές για business για τους από πάνω, και στην καλύτερη περίπτωση ένας low budget ταξιδιωτικός προορισµός για τους από κάτω.
Ταυτόχρονα υπήρξαν κρατικές στρατηγικές που δηµιουργούσαν ένα αίσθηµα φόβου για τον διπλανό, θυµατοποίησης και εγωκεντρισµού για τον ντόπιο πληθυσµό, µε το δήθεν επιχείρηµα πως όλοι είναι εναντίον αυτού του νέου, µικρού αλλά πάντα πολυµήχανου έθνους. Φυσικά, όλοι όσοι προωθούσαν αυτά τα ιδεολογήµατα έβλεπαν τις τσέπες τους να φουσκώνουν από την ξέφρενη κούρσα εξοπλισµού των ενόπλων δυνάµεων του ελληνικού κράτους και την επέλαση του ελληνικού κεφαλαίου[1] στα µετα-σοσιαλιστικά Βαλκάνια. Την ίδια ώρα οι καταπιεζόµενοι αντί να τα βάζουν µε τους καταπιεστές τους, που ευθύνονται για την κατάντια της καθηµερινότητας τους, τα βάζουν µε τους γείτονες καταπιεζόµενους µε τους οποίους µέχρι πριν µερικές δεκαετίες ζούσαν µαζί.
Διανύοντας, λοιπόν, τον εικοστό-πρώτο αιώνα, βλέπουµε και πάλι παιχνίδια εξουσίας µε κράτη που θέλουν να επιβληθούν στην περιοχή. Εκτιµούµε πως η ανακίνηση του ονοµατολογικού σχετικά µε το κράτος της µακεδονίας εντάσσεται στην προσπάθεια του ελληνικού κράτους να διατηρήσει την 25ετή επιρροή και κυριαρχία του στα Βαλκάνια. Η επιστράστευση της εθνικιστικής ρητορείας και η -εµµέσως πλην σαφώς- επίδειξη των όπλων στόχο έχει να επιδράσει και στην εσωτερική πολιτική σκηνή, προσφέροντας µια ηλίθια εθνική υπερηφάνεια σε αντικατάσταση της καταρρακωµένης από την καπιταλιστική κρίση αξιοπρέπεια. Φαίνεται πως η επιλογή της ελλάδας[2] να ανοίξει το θέµα σε αυτή τη χρονική συγκυρία δεν είναι τυχαία, καθώς εκµεταλλεύεται τη διακαή επιθυµία του γειτονικού κράτους για ένταξη στο ΝΑΤΟ, αποβλέποντας στα µέγιστα οικονοµικά και γεωστρατηγικά οφέλη.
Και ενώ αυτά συµβαίνουν σε διακρατικό επίπεδο µεταξύ των ισχυρών, στην ψωροκώσταινα, εκκλησία, φασίστες, στρατηγοί και διάφοροι ψεκασµένοι πατριώτες, που κατά καιρούς τραγούδησαν για ένα χελιδόνι, πάνε χεράκι-χεράκι καλώντας σε συλλαλητήρια για να διατρανώσουν την αµφίβολη καταγωγή και υπεροχή τους απέναντι σε κάποιους γείτονες. Είναι πράγµατι λυπηρή εικόνα να βλέπει κανείς στο δρόµο γιαγιάδες, θείους και παιδιά, που όταν αποφασίζεται το µέλλον τους στρογγυλοκάθονται στον καναπέ τους, γυρνάνε και το άλλο µάγουλο και περιµένουν απαθείς να βρέξει ό,τι κατεβάσει, να διαδηλώνουν ντυµένοι στα µπλε, υποδυόµενοι τα πιόνια σε παιχνίδια που δεν αντιλαµβάνονται, αξιώνοντας ένα όνοµα σα συµπεθέρες που τσακώνονται πάνω από την κολυµπήθρα. Να ακολουθούν τους παπάδες που τόσα χρόνια αποτελούν τον πυλώνα του συντηρητισµού και της δουλοπρέπειας. Να κάνουν πλάτες στους φασίστες που βρίσκουν την ευκαιρία να βγουν από τις τρύπες τους για να αποπειραθούν να εγκαθιδρυθούν εκ νέου στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Να αποτελούν το φυσικό και ιδεολογικό ορµητήριο για κάθε λογής εθνικιστές που πραγµατοποιούν επιθέσεις σε πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους αντίστασης και ελευθερίας. Με πιο πρόσφατα παραδείγµατα την επίθεση στην κατάληψη Ε.Κ.Χ. Σχολείο, το κάψιµο της κατάληψης Libertatia στη Θεσσαλονίκη, την επίθεση στην κατάληψη του θεάτρου Εµπρός στην Αθήνα και τη δολοφονική επίθεση στον ΕΚΧ Φαβέλα στον Πειραιά. Να θρέφουν το φασισµό και να κυνηγούν το διαφορετικό, το ελεύθερο, το ξένο.
Απέναντι σε λογικές µίσους και διχόνοιας προτάσσουµε την ταξική συνείδηση και τη διεθνιστική αλληλεγγύη. Απέναντι στους ισχυρούς αυτού του κόσµου, την καπιταλιστική κυριαρχία της αγοράς και των εµπορευµάτων, οι από τα κάτω δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν παρά µόνο τη φτώχεια τους. Η συνειδητοποίηση της θέσης µας ως καταπιεσµένοι θα µας βοηθήσει να ξεπεράσουµε το εµπόδιο της διαφορετικής γλώσσας και της τυχαίας µας ύπαρξης στη µία ή στην άλλη πλευρά των συνόρων που άλλοι καθόρισαν, για να αγωνιστούµε µαζί για µια αταξική κοινωνία χωρίς από πάνω, από κάτω, κράτη, έθνη και διαχωρισµούς, σεβόµενοι τη διαφορετικότητα του καθενός και της καθεµίας.
ΚΑΜΙΑ ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΕ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ, ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ
ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ | 10-3-2018 | 12:00 | ΚΑΜΑΡΑ
[1]. O τέως πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, Ν. Ι. Μέρτζος, υπενθυµίζει σε άρθρο του στην Καθηµερινή (7.1.2018): "Το 2016 Αλβανία, Βουλγαρία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κοσσυφοπέδιο, Μαυροβούνιο, Σερβία και Σκόπια είχαν σύνολο 24.924.000 κατοίκων και άθροισµα όλων των ΑΕΠ 139,24 δισ. δολάρια. Την ίδια χρονιά το ΑΕΠ της Ελλάδος ήταν 194,06 παρ' ότι είχε µειωθεί κατά 27% από το 2008..."
[2]. "δεν µας πιέζει κανείς, δεν βιαζόµαστε, είναι δική µας πρωτοβουλία να λύσουµε ένα πρόβληµα που επιβαρύνει την εξωτερική πολιτική της χώρας" , τάδε έφη Αλ. Τσίπρας µετά το πέρας της άτυπης Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες (23.2.2018). http://www.kathimerini.gr/950338/article/epik…
_____________________________________________
Η Σεμπρεβίβα, είναι μια πολυθεματική πολιτική συλλογικότητα του α/α/α χώρου, με σημείο αναφοράς τα Γιάννινα.
sempreviva [at] espiv [.] net
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1585086/
Δελτίο Τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης για διεθνιστική διαδήλωση αλληλεγγύης στην Libertatia
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης, πριν ακόμα πραγματοποιηθούν τα συλλαλητήρια για το «όνομα της Μακεδονίας» κατάγγειλε την καλλιέργεια του εθνικισμού, του φασισμού, του σκοταδισμού και της πολεμοκαπηλείας, που λειτουργούν συμπληρωματικά με τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Ο χαρακτήρας των συλλαλητηρίων αποδείχτηκε περίτρανα στη Θεσσαλονίκη εκείνη τη μέρα, όταν ομάδα φασιστών, με τις πλάτες της Αστυνομίας, εκμεταλλεύτηκε τη συγκέντρωση για να επιτεθεί ανενόχλητη στον ΕΚΧ «Σχολείο» και στη συγκέντρωση της Καμάρας και κατόπιν έβαλε φωτιά στο διατηρητέο κτίριο της Λ. Στρατού όπου βρισκόταν η κατάληψη Libertatia. Για εκείνη την εγκληματική ενέργεια από την οποία καταστράφηκε ένα ιστορικό κτίριο της πόλης και θα μπορούσαν να κινδυνεύσουν ανθρώπινες ζωές, δεν έγινε καμία σύλληψη. Την ίδια στιγμή, τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και ο δήμαρχος Μπουτάρης έκαναν λόγο για αντιμαχόμενες ομάδες οπαδών, ξεπλένοντας τους φασίστες, οι οποίοι ξαναεμφανίστηκαν πριν από λίγες μέρες και επιτέθηκαν σε οπαδούς της Προοδευτικής Έκρηξης Τούμπας. Ο εθνικισμός λειτουργεί σαν θερμοκήπιο κάθε ναζιστικής οργάνωσης, από τη Χρυσή Αυγή μέχρι τους Combat18 που αποδείχτηκε ότι κατείχαν άφθονη εκρηκτική ύλη για πολλές ακόμα επιθέσεις. Ο πανελλαδικός και διεθνής ξεσηκωμός στις 17 Μάρτη με συλλαλητήρια ενάντια στο φασισμό, το ρατσισμό και τις κυβερνήσεις που τους ανοίγουν το δρόμο δείχνει το δρόμο για να τους σταματήσουμε.
Ο δρόμος για την ειρήνη στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο θα ανοίξει με τη σφυρηλάτηση της ενότητας της εργατικής τάξης ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στους εθνικισμούς που καλλιεργούν οι ντόπιες αστικές τάξεις και με το σεβασμό στο δικαίωμα του κάθε λαού να αποφασίζει για το πώς θα ονομάζεται η χώρα του. Η δική μας λύση είναι στον αντίποδα του ιμπεριαλισμού και του εθνικισμού: παλεύουμε για να φύγει η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ και να διώξουμε το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια. Από την Αθήνα ως τα Σκόπια και την Άγκυρα, η διεθνιστική αλληλεγγύη των εργατών μπορεί και πρέπει να τσακίσει τα γεράκια του κεφαλαίου που κρύβονται πίσω από τις εθνικές σημαίες για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης στηρίζει τη διεθνιστική συγκέντρωση το Σάββατο 10 Μάρτη στις 12 το μεσημέρι στην Καμάρα.
πηγή : http://antarsya.gr/node/4722