kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Τακτική συνέλευση Κατάληψης GARE

Αποτίμηση της κατασταλτικής απόπειρας εναντίον της Κατάληψης GARE

Έμπρακτη αλληλεγγύη με όλες τις εστίες αγώνα

__________________________________________________________________________________________________

Ούτε με τανκς

Το Σάββατο 2 Δεκέμβρη, μόλις έξι μέρες μετά την κατασταλτική επιχείρηση εκκένωσης της Κατάληψης GARE, ανακαταλήφθηκε το συγκεκριμένο έδαφος αγώνα, από ένα αλληλέγγυο σώμα δεκάδων συντρόφων/φισσών. Η ανακατάληψη κατέστησε αποτυχημένη την επιδίωξη του κράτους και των μηχανισμών του να αφαιρέσουν από το χάρτη μια εστία αυτοοργανωμένης αντίστασης, με την ποινική ομηρία των τεσσάρων συλληφθέντων συντρόφων. Η κοινότητα αγώνα της GARE, που δεν έπαψε ούτε για μια μέρα να αγωνίζεται σε μια πλειάδα πεδίων του ταξικού-κοινωνικού πολέμου, συνεχίζει τη δράση της από το ίδιο έδαφος.

Η αστυνομική εισβολή της 26ης Νοέμβρη δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο, ήταν ένα σχέδιο ενταγμένο στους γενικότερους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους, που επιτίθεται στις μαχητικές κινητοποιήσεις με πολεμικά μέσα (καταιγισμός χημικών, ευθείες βολές δακρυγόνων και πλαστικών σφαιρών, συστηματικοί τραυματισμοί και άγρια βασανιστήρια, κακουργηματικές διώξεις και προφυλακίσεις), συκοφαντεί όποιους αντιστέκονται και στοχοποιεί τις καταλήψεις, για να εξαφανίσει κάθε ελεύθερο κοινωνικό έδαφος.

Αυτή η κατασταλτική απόπειρα είχε και γενικές και ειδικές στοχεύσεις. Ο τόπος και ο χρόνος επιλέχθηκαν πολύ ειδικά. Η εκκένωση της GARE επιχειρήθηκε λίγες μέρες πριν την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου και ήρθε ως συνέχεια της αιματηρής καταστολής που δέχτηκε η πορεία και η πολιορκούμενη γειτονιά των Εξαρχείων στις 17 Νοέμβρη. Ο υφυπουργός αστυνομίας έδωσε στοχευμένη συνέντευξη δυο μέρες μετά την εισβολή, χαρακτηρίζοντάς την «χειρουργική», με σκοπό να περάσει ένα «μήνυμα». Το κράτος επιχείρησε να στείλει ένα μήνυμα κυριαρχίας των εκβιασμών του, για να ερημώσει ένα έδαφος κοινωνικής σύγκρουσης την καίρια στιγμή, να σβήσει τη συλλογική εμπειρία που κερδήθηκε με την κινητοποίηση και την οργανωμένη περιφρούρηση της γειτονιάς την 6η Δεκέμβρη του '16 και να νεκρώσει τη μνήμη της εξέγερσης του '08 και όσα αυτή έχτισε.

Μέσα από ένα γενικότερο πρίσμα, η επίθεση στην GARE αποτέλεσε απόπειρα εκφοβισμού του οριζόντιου κινήματος και επιβολής μιας κατάστασης άτυπου ή κι επίσημου κρατικού ελέγχου πάνω στα εγχειρήματα αυτοοργάνωσης, μέσω του τεχνητού διαχωρισμού σε «ιδεολόγους» και «μπαχαλάκηδες», όπως αυτός προτάσσεται από τα καθεστωτικά media, τα κυβερνητικά στελέχη, τους εισαγγελείς και τα φερέφωνά τους. Η κρατική καταστολή περπάτησε στο δρόμο που άνοιξε η εισβολή στην κατάληψη Πολυτεχνείου, από τους επίδοξους ηγεμόνες-στραγγαλιστές του κινήματος. Οι συκοφαντικές ανακοινώσεις εναντίον του Πολυτεχνείου συνυπέγραψαν την οριογραμμή που θέτει το κράτος ενάντια στο μαχητικό αντιθεσμικό αγώνα, υπηρετώντας τη νομιμότητα και τη μεσολάβηση.

Η GARE έχει βρεθεί από τα πρώτα βήματά της στο στόχαστρο της αντιεξεγερτικής/αντιαναρχικής πολεμικής, για τη συνεχή παρέμβασή της, μαζί με άλλους συντρόφους, στη γειτονιά των Εξαρχείων και σε διάφορα σημεία αγώνα, στην κατεύθυνση της ανοιχτής και οριζόντιας συνοργάνωσης της αντίστασης και της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, υπερασπιζόμενη την άμεση σύγκρουση με τη βία της εξουσίας, που διαιωνίζει την κυριαρχία του φόβου και της εκμετάλλευσης. Καλλιεργώντας σ' ένα επίμαχο κοινωνικό έδαφος διεργασίες μαχητικής συγκρότησης, είναι αναμενόμενο να γινόμαστε μια πραγματική απειλή για τον κρατικό έλεγχο και για όλα τα κλιμάκια της εξουσίας που αντλούν υπεραξία πάνω σ' αυτόν το χώρο. Ο χειρότερος εχθρός που έχει βρει απέναντί του ο κόσμος του αγώνα είναι οι διαφορετικές πολιτικές κλίκες που του επιτίθενται με γλώσσα διχαλωτή. Από τη μια πλευρά εκδηλώνεται με τον οχετό της παραπολιτικής λάσπης, των κατασκευασμένων απαξιωτικών, προβοκατόρικων και ποινικών κατηγοριών, της καταδοτικότητας, των μαφιόζικων ή των κομματικών απειλών και της αποενοχοποίησης της κρατικής καταστολής. Στην παράλληλη πλευρά, εκδηλώνεται με την καπηλεία και την ουδετεροποίηση της επαναστατικής-εξεγερσιακής μνήμης και πρόταξης, που μπορεί πρόσκαιρα, επιφανειακά κι ελεγχόμενα, ακόμα και να αβαντάρει μαχητικές πρακτικές προκειμένου να καθυποτάξει την κοινωνική σύγκρουση. Αν κυριαρχούσε αυτή η εντεινόμενη προσπάθεια διάλυσης του οργανωμένου αναρχικού αγώνα, θα άφηνε για τα δόντια του κράτους ένα εγκαταλελειμμένο οχυρό.

Με την απόπειρα ισοπέδωσης της μάχιμης αντίστασης πριν και την ώρα της κινητοποίησης μνήμης ενάντια στην κρατική τρομοκρατία, στις 6 Δεκέμβρη, το κράτος επιχείρησε να περάσει ένα γενικό μήνυμα κατασταλτικού ελέγχου, για το μέλλον από δω και μπρος. Οι εντεινόμενες ταξικές αντιθέσεις δεν είναι διαχειρίσιμες δίχως την αστυνομική και ποινική πειθάρχηση.

Για την εισβολή στη GARE χρησιμοποιήθηκε η αστυνομική μονάδα ΟΠΚΕ, που όλο τον προηγούμενο χρόνο περιπολεί στη γειτονιά για να υποβάλει ένα κλίμα τρομοκρατίας κι έχει γίνει στόχος επιθετικών δράσεων. Οι μισθοφόροι που στάλθηκαν στην Κατάληψη ήταν εξοπλισμένοι με αλεξίσφαιρες ασπίδες και κράνη, με προτεταμένα τα όπλα, στοχεύοντας τους συντρόφους κατά τη σύλληψή τους. Πρόκειται για άλλη μια κίνηση προετοιμασίας μιας νέας αστυνομικής δολοφονίας, όπως αυτές που προηγήθηκαν από τις αρχές Νοέμβρη, με πυροβολισμούς σε αυτοκίνητο, σκοπιές, περιπολίες και ελέγχους με αυτόματα όπλα, μαζικές προσαγωγές, βασανιστήρια και αστυνομικούς βανδαλισμούς στη γειτονιά. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι αυτός ο αυτοματισμός της εξουσίας, η ένταση της κρατικής βίας, δυναμώνει τα κινήματα, αποδομεί τις αυταπάτες και φέρνει τελικά την ανατροπή των καθεστώτων. Οι φόβοι της εξουσίας δεν γίνεται να μας φοβίζουν. Μας καλούνε να προχωρήσουμε δυναμικά.

Πολιτική μαγειρική στο τηγάνι της ποινικής ομηρίας

Η δικογραφία της εισβολής στη GARE είναι εντελώς πολιτική. Ο αναρχικός λόγος παρουσιάζεται ως κύριο τεκμήριο ποινικοποίησης της Κατάληψης. Ανάμεσα στα «ευρήματα» της κρατικής ασφάλειας υπάρχουν δεκάδες αναφορές για πλήθος εντύπων, κειμένων, αφισών και πανό. Στη μηνυτήρια αναφορά συμπεριλαμβάνονται η κοινοποίηση του ιδρυτικού κειμένου της Κατάληψης στο indymedia και το δεύτερο κείμενό της, αναρτημένο στο blog της ΑΣΜΠΑ. Επίσης, επισημάνθηκε ως συνημμένο στοιχείο το κάλεσμα για την οργανωμένη περιφρούρηση της γειτονιάς των Εξαρχείων για την 6η Δεκέμβρη του '16. Άλλωστε, η εισαγγελέας ρωτούσε τους συντρόφους τι έχουν να πουν γι' αυτό το κάλεσμα, ώστε να βγάλει από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού ζήτημα «πρόσκλησης σε διέγερση».

Οι μπάτσοι αναγνωρίζουν ότι η GARE ήταν στο στόχαστρο της καταστολής από τις πρώτες μέρες της. Ένας πρωτοεμφανιζόμενος ενενηντάχρονος κληρονόμος μπήκε μπροστά σαν μαριονέτα τον προηγούμενο Νοέμβρη, ζητώντας εκκένωση, παρότι ακόμα δεν έχει γίνει καμία ενέργεια για να κατοχυρωθεί νομικά το κτίριο ως ιδιοκτησία του. Η προκαταρκτική έρευνα ξεκινάει επίσημα το Δεκέμβρη του '16, με τις σκοπούμενες καταθέσεις δύο ασφαλιτών που αναφέρονται στη ρουφιανιά μιας κατοίκου απέναντι από την Κατάληψη. Επιπλέον, έχει μπει έγγραφο που στο τέλος Αυγούστου του '17 δίνει νέα διωρία για την ολοκλήρωση της κατασταλτικής επιχείρησης.

Ως προς τις ποινικές μεθοδεύσεις, είναι ξεκάθαρη, τόσο από τα καταγεγραμμένα ως κατασχεθέντα όσο κι από τις απειλές της εισαγγελέα, η επιδίωξη δημιουργίας ενός χυλού προσωποποίησης κατηγοριών, που στρέφεται απειλητικά κατά οποιουδήποτε επιλέξει η ασφάλεια να θέσει υπό δίωξη. Τα περισσότερα από τα καταγεγραμμένα «ευρήματα», εκτός των εντύπων, είναι αντικείμενα που περισυλλέχθηκαν για λήψη βιολογικού υλικού και αποτυπωμάτων (κουτάκια αναψυκτικών, βούρτσες, οδοντόβουρτσες, ξυραφάκια, ρούχα, κράνη, μάσκες και σημαίες). Όλοι οι τοίχοι, οι πόρτες, τα μπάνια ενός κοινόχρηστου κτιρίου σαρώθηκαν με σκόνη για αποτυπώματα.

Η τσαρλατανίστικη «ταυτοποίηση» dna (επιστημονικά ανακριβής και αναξιόπιστη), είναι ένα δόλιο εργαλείο στην υπηρεσία της καταστολής για την κατασκευή υπόπτων και ενόχων. Κατηγορίες που βασίζονται σε αμφισβητήσιμα δείγματα, που έτσι κι αλλιώς μπορούν να μεταφερθούν από τον οποιονδήποτε, σκόπιμα ή τυχαία, ή που βρέθηκαν σε φορητά αντικείμενα ή σε κοινόχρηστους χώρους (όπως αξιοποιούνται και τα αποτυπώματα), έχουν αποτελέσει βασικό στήριγμα πολλών πολιτικών διώξεων αγωνιστών και άλλων. Ειδικά στην περίπτωση της επίθεσης σε μια κατάληψη, επιχειρείται να φακελωθεί και να τεθεί σε κατάσταση δυνητικής ποινικής στοχοποίησης το σύνολο των ανθρώπων που έχουν σταθεί μέσα σ' αυτόν τον ανοιχτό πολιτικοινωνικό χώρο. Τέτοιες μεθοδεύσεις όμως δεν αντέχουν απέναντι στη συλλογική δυναμική και την αλληλεγγύη που έχουν δώσει ζωή σε μια κατάληψη σαν τη GARE.

Μέσα στα κατασχεθέντα από το χώρο της Κατάληψης αναφέρονται ως ευρήματα διάφορα αντικείμενα που σίγουρα δεν υπήρχαν εκεί πριν την εισβολή της αστυνομίας. Αναφέρεται ένα σίγουρα άγνωστο σε μας «στικάκι usb» (μέσα σε σακβουαγιαζ). Επίσης, «δύο κροτίδες εντός νάυλον σακούλας». Το πρώτο σενάριο μηχανορραφίας βγήκε ήδη από τους γνωστούς συνεργάτες της μπατσαρίας Καραμήτρου και Σπυρόπουλο, σχεδόν copy paste, που θέλουν τις (φυτεμένες) κροτίδες να εντοπίζονται δίπλα σε σφαιρίδια αεροβόλου, για την παρασκευή εμπρηστικών-εκρηκτικών μηχανισμών. Ας σημειώσουμε σχετικά, ότι η έρευνα έγινε χωρίς την παρουσία οποιουδήποτε είχε σχέση με το χώρο. Μερικά λεπτά μετά την ακινητοποίησή τους, οι σύντροφοι μεταφέρονταν στη ΓΑΔΑ. Η ασφάλεια έπαιζε σε άδεια σκακιέρα. Τρίχες και αντικείμενα μπορούσαν να μετακινηθούν ή να προστεθούν κατά βούληση, μέσα κι έξω από το κτίριο.

Ευρύτερα από τη συγκεκριμένη διωκτική επιχείρηση, δεν αναγνωρίζουμε καμία αντικειμενικότητα στις τεχνικές και τα σενάρια της ασφάλειας και στις «αποφάνσεις» τους, αρνούμενοι οποιαδήποτε δήθεν επιστημονική αυθεντία κι ακόμα περισσότερο όταν από πίσω βρίσκονται οι σκοπιμότητες της κρατικής καταστολής. Δεν μπαίνουμε στη θέση κάποιου που οφείλει να δώσει εξηγήσεις πάνω στην κινούμενη άμμο της ποινικοποίησης.

Η συνέχεια της καθεστωτικής προπαγάνδας μετά την ανακατάληψη της GARE επιβεβαιώνει τον αμιγώς πολιτικό και ολομέτωπο χαρακτήρα του κατασταλτικού σχεδιασμού. Τα media που ανέφεραν με έκπληξη το γεγονός της ανακατάληψης, έριξαν και το καυτό ρεπορτάζ, ότι το κτίριο χρησημοποιήθηκε πάλι σαν «καταφύγιο κουκουλοφόρων» στις 6 Δεκέμβρη. Δεν φοβόμαστε να υπερασπιστούμε ότι οι καταλήψεις πρέπει να είναι εστίες αυτοοργάνωσης της σύγκρουσης με την εξουσία και σημεία καταφυγής για τους κατατρεγμένους. Το συγκεκριμένο βράδυ είμασταν στους δρόμους της γειτονιάς, μέσα στον κόσμο της αντίστασης. Η ανταπόκριση μας στις ανάγκες και στη δυναμική των αγώνων ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, δεν χωράει στις συνωμοσιολογικές αφηγήσεις των κρατικών υπαλλήλων.

Πίσω από τη μπότα του νόμου ακολουθεί η λεηλασία

Η κατασταλτική επέμβαση του κράτους πάνω στο κοινωνικό έδαφος έρχεται πάντα χέρι χέρι με τη λεηλασία. Αμέσως μετά την εισβολή των μπάτσων εμφανίστηκαν στο κτίριο παράγοντες της «Μ»ΚΟ «Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού» και άρχισαν να οραματίζονται επί του πεδίου την ανακατασκευή του κτιρίου. Η παραχώρηση του κτιρίου, όπου λειτουργεί και η Συλλογική Δομή Δημόσιου Λουτρού και Πλυντηρίου, σε μια «Μ»ΚΟ αποτελεί ένα κυβερνητικό τέχνασμα, που μόνο τυχαίο δεν είναι. Το κράτος, αντιμέτωπο με το κοινωνικό έρεισμα και τη δυναμική των αυτοοργανωμένων δομών, βάζει ένα περιτύλιγμα «ανθρωπισμού» στην τρομοκρατία του. Στην ίδια ιστορική περίοδο που εγκαταλήφθηκε η κρατική «πρόνοια» και εκτινάχθηκε η εξαθλίωση των καταπιεζόμενων, άνοιξε ένα νέο επιχειρηματικό eldorado που λέγεται ΜΚΟ. Πρόκειται για εταιρείες που παίρνουν άμεσα και διαχειρίζονται ανεξέλεγκτα τεράστια ποσά από κρατικά ταμεία, διατηρούν εργασιακές συνθήκες κάτεργου και συνεργάζονται με όλους τους μηχανισμούς καταστολής (στρατός, αστυνομία, ποινικό σύστημα). Τη θέση μιας ελεύθερης και ανοιχτής συλλογικής δομής ήρθαν για να τη λεηλατήσουν τα βρώμικα πολιτικά και οικονομικά νταραβέρια του κράτους με τους επιχειρηματίες της φιλανθρωπίας.

Η εισβολή στην Κατάληψη ήταν μια πράξη λεηλασίας σε όλο το δυνατό εύρος. Πέρα από την καταστροφική σχέση μπάτσων και «Μ»ΚΟ με το κτίριο, με τις ζημιές που προκάλεσαν σε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια κλπ, όπως και με την εικαστική παρέμβαση με καγκελόπορτες «ασφαλείας» σε πολλές εισόδους, οι διάφοροι εισβολείς δεν αμέλησαν να πλιατσικολογήσουν. Ειδικά η ανεπίσημη κλοπή έντυπου πολιτικού υλικού σε μεγάλες ποσότητες, που δεν καταγράφηκε πουθενά, αποτελεί συγκαλυμένη πρακτική πολιτικής λογοκρισίας. Η επίσης μη καταγεγραμμένη κατάσχεση των τετραδίων με τα πρακτικά των συνελεύσεων, αποτελεί επίθεση στην ιστορικότητα των αγώνων.

Να προσθέσουμε σχετικά με τα έργα του Χρίστου Δαγκλή το απόσπασμα από τη δήλωση των δυο συλληφθέντων μελών της GARE: Το κτίριο στην Καλλιδρομίου 74 όπου στεγάστηκε η κατάληψη GARE είναι συνδεδεμένο με την ιστορία της αντίστασης στον Ελλαδικό χώρο. «Στο κτίριο ζούσε και εργαζόταν μέχρι τον θάνατό του το 1991 ο αγωνιστής ζωγράφος και χαράκτης Χρίστος Δαγκλής. Στο έργο του αποτύπωσε κομμάτια της αντιστασιακής ιστορίας του ελλαδικού χώρου, όπως την είχε βιώσει κι ο ίδιος ως μαχητής και καλλιτέχνης του αντιφασιστικού αγώνα, ως μελλοθάνατος στο Γουδή το '44 και από το '46 μέχρι το '56 ως εκτοπισμένος σε Ικαρία, Λήμνο, Μακρόνησο και Άη Στράτη. Ο Δαγκλής δεν πούλησε ποτέ τους πίνακές του. Από τον θάνατό του μέχρι τη μέρα που ξαναμπήκε ζωή στο κτίριο, εκατοντάδες έργα, ένας πλούτος της ιστορίας του αγώνα, έμενε παραμελημένος και αφύλακτος κάτω από την σκόνη.»

(2η ανακοίνωση της κατάληψης GARE)

Τα έργα του Δαγκλή παραλήφθησαν από έναν Δήμο με ευθύνη συγγενών κατόπιν συννενόησης με την κατάληψη μια βδομάδα μετά την έναρξή της. Αυτός ο κοινός πλούτος βρίσκεται ακόμη, μετά από 25 χρόνια σε μια αποθήκη. Η ιστορία της αντίστασης ανήκει σε αυτούς που σηκώνουν τη σημαία της σε κάθε εποχή. Η ιστορία της αντίστασης και οι τόποι της δεν αποτελούν αστικό κληρονομικό δικαίωμα. Τη μνήμη του αγωνιστή Δαγκλή δεν μπορεί να την καπηλευτεί ένα καθεστώς άγριας τρομοκρατίας που βομβαρδίζει τις διαδηλώσεις και τις γειτονιές με χημικά, που συντηρεί ειδικούς νόμους και συνθήκες αιχμαλωσίας για τους πολιτικούς κρατούμενους, που φυτεύει στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονεί μαζικά τους απόκληρους στα σύνορα.

Η μνήμη του αγώνα δε ξεπουλιέται στη μιλιταριστική καταστολή και τις ανθρωπιστικές μπίζνες της. Από τη στιγμή που η κατάληψη GARE έφερε στην επιφάνεια τον εξόριστο Δαγκλή και το έργο του, το σπίτι του δεν μπορεί να συνεχίσει να είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμη σπίτι της αντίστασης.

Κοινός αγώνας ενάντια στην εξουσία

Η υπεράσπιση των εστιών αγώνα είναι αδιαχώριστη από τις άμεσες κοινωνικές συγκρούσεις. Οι κύριες άμυνες των κοινοτήτων αντίστασης, είναι η δυναμική των αγώνων στους οποίους συμμετέχουν και το εύρος του ελεύθερου κοινωνικού χώρου που δημιουργούν μαχητικά. Κάθε εγχείρημα κοινωνικής αυτονόμησης δεν μπορεί παρά να συνδέεται με το σύνολο της ταξικής και κοινωνικής αντίστασης. Με την κοινωνική δραστηριότητά της η Κατάληψη GARE δεν έφτιαξε έναν τόπο αποσπασματικής-εναλλακτικής ανακούφισης και παθητικής ανοχής στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Εκείνοι που τάσσονται σε όλο το βάθος της σύγκρουσης, στα κινηματικά μέτωπα, στις επιθετικές πρωτοβουλίες, στο έργο της κοινωνικής επιβίωσης και στην οργανωτική προσπάθεια, δεν έχουν λόγους να φοβούνται την καταστολή. Ένας αστυνομοκρατούμενος χώρος μπορεί να γίνει μεγαλύτερο πρόβλημα για το κράτος, από την κοινωνική οικειοποίησή του. Διότι η μαχητική αυτοοργάνωση ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, του κράτους και του καπιταλισμού, δεν οριοθετείται.

Ο Τόσκας έκανε την πολιτική του ρεκλάμα δηλώνοντας ότι η εκκένωση έγινε χωρίς να προκληθούν ταραχές, αλλά η πορεία των συντρόφων/ισσών στην γειτονιά των Εξαρχείων μερικές ώρες μετά την εισβολή, που έφτασε μέχρι τη GARE και συγκρούστηκε με τις δυνάμεις των μπάτσων έξω από την Κατάληψη, τον είχε ήδη διαψεύσει. Η GARE αποτελεί αναφαίρετο σημείο αναφοράς για τα Εξάρχεια της αντίστασης, ενάντια στα σχέδια πολιτικής αφομοίωσης και εξευγενισμού. Αποτελεί αναφαίρετη συλλογική εστία οργάνωσης του αναρχικού αγώνα και της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης.

Η επίθεση στη GARE έπεσε στο κενό, διότι απέτυχε η απόπειρα απομόνωσης της, η απόπειρα διάσπασης, παγώματος και ποδηγέτησης των αναρχικών και των εγχειρημάτων αντίστασης. Η άμεση μαζική και μαχητική παρέμβαση στο επίμαχο σημείο, οι εκφράσεις αλληλεγγύης και η επανακατάληψη, έδειξαν ότι ήταν ηττημένη εξαρχής η πολιτική υπονόμευσης του κόσμου του αγώνα που είχε στοχοποιήσει την GARE από το ξεκίνημά της και επιχείρησε μια κορύφωση με την πολυεπίπεδη επίθεση στην κατάληψη και την πορεία του Πολυτεχνείου και στη συνέχεια, με την εισβολή στη GARE.

Αναπόσπαστο μέρος του αυτοπροσδιορισμού και της ζωής της Κατάληψης ήταν από την αρχή ο έμπρακτος διεθνισμός. Η GARE αποτελεί έναν κόμβο διεθνιστικής αλληλεγγύης και σημείο συνάντησης των σημερινών αγώνων και των εμπειριών μεταξύ συντρόφων που αγωνίζονται σε διαφορετικούς τόπους. Η οργάνωση του αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο δεν θα μπορούσε να χωρέσει στα σύνορα της εξουσίας. Αυτό εκφράστηκε με την κοινή στάση των συλληφθέντων συντρόφων, απέναντι στην καταστολή.

Η επίθεση στην Κατάληψη GARE είναι επίθεση στον κόσμο της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης, για να διαιωνιστεί η εκμετάλλευση και η καταπίεση. Η ανοιχτή κοινότητα της αλληλεγγύης έχει γερά αντανακλαστικά, στέκεται ενωμένη απέναντι στον εχθρό, μακριά από σεχταριστικές λογικές και δεν εγκαταλείπει κανέναν οδόφραγμα.

Απέναντι στην καταστολή, να μας βρουν όλους μπροστά τους

Από την ανακατάληψη της GARE μέχρι σήμερα η κρατική και παρακρατική καταστολή των καταλήψεων έδρασε πάλι. Στις 28 Δεκέμβρη έγινε επίθεση φασιστών στην Κατάληψη Σινιάλο στο Αιγάλεω. Στις 4 Γενάρη έγινε αστυνομική εισβολή στην Κατάληψη ΤΕΡΜΙΤΑ στο Βόλο και ακολούθησε η σύλληψη και δίωξη τριων συντροφισσών και η άμεση κατεδάφιση του οικισμού Παλαιά, ώστε να υλοποιηθούν τα επενδυτικά σχέδια του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Είχε προηγηθεί, στις 20 Νοέμβρη η εκφοβιστική-διωκτική κλήτευση δεκαέξι αγωνιστών στη γενική αστυνομική διεύθυνση Θεσσαλονίκης, για προανάκριση στο πλαίσιο της στοχοποίησης της Κατάληψης Mundo Nuevo.

Όπως είχε γράψει η Συνέλευση Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις και τις Εστίες Αγώνα και οι καταλήψεις της Δομής Αυτοάμυνας Καταλήψεων και Εγχειρημάτων Στέγασης Μεταναστών στο κάλεσμα που απηύθηναν προς τις καταλήψεις και τις συλλογικότητες αγώνας του ελλαδικού χώρου την άνοιξη του '16, μετά τις αστυνομικές επιχειρήσεις στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο Βίλα Ζωγράφου και στην προσφυγική κατάληψη της οδού Αλκιβιάδου, « η συνεχής αυτή επίθεση από κράτος και παρακράτος είναι κομμάτι του ίδιου συρματοπλέγματος που φράζει τον δρόμο σε χιλιάδες μετανάστριες/-ες, ενισχύει τον έλεγχο και την παρακολούθηση στις πόλεις μας, χτίζει φυλακές υψίστης ασφαλείας και οπλίζει το χέρι των παρακρατικών συμμοριών οδηγώντας στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Όλα αυτά τα χρόνια απέναντι στις κατασταλτικές επιχειρήσεις υπήρξαν έντονες και σε πολλές περιπτώσεις μαζικές κινητοποιήσεις, ενώ έγιναν προσπάθειες συντονισμού των αλληλέγγυων, οι οποίες όμως είχαν αποσπασματικό χαρακτήρα. Εφόσον η επίθεση του κράτους είναι ολική και διαρκής, τέτοια οφείλει να είναι και η απάντηση από πλευράς μας. Αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα ενός ανοιχτού συντονισμού αλληλεγγύης στις καταλήψεις, που θα πατάει σε πιο σταθερές βάσεις και θα είναι σε θέση να απαντάει απερίσπαστα και αδιαίρετα σε ενδεχόμενες κινήσεις καταστολής. Ενός συντονισμού που δεν μπορεί να παραμερίσει τις διαφωνίες, αλλά θα αποτελεί ένα συνθετικό τόπο δραστικού διαλόγου και δοκιμασίας των διαφορετικών προτάσεων με θεμέλιο τον κοινό αγώνα απέναντι στην κρατική καταστολή. »

Απέναντι στη συνεχιζόμενη κρατική επίθεση στα εδάφη του αγώνα, συνεχίζουμε να προτάσουμε τους άξονες που είχαν κατατεθεί τότε :

«

• Διαρκής αλληλοβοήθεια απέναντι στα εμπόδια που θέτει το κράτος. Το πρόταγμα της διαρκούς έμπρακτης αλληλεγγύης δεν αποτελεί μια περιχαρακωμένη διαδικασία μεταξύ ομαδοποιήσεων, αλλά την έκφραση και τον τρόπο δημιουργίας της ανοιχτής κοινότητας ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.
• Από κοινού συντεταγμένη αντίσταση στη φασιστική δράση που αποτελεί παράμετρο της κρατικής επιθετικότητας ως θεμελιακό στοιχείο της υπεράσπισης των χώρων αυτών.
• Συντονισμένη κινητοποίηση κατά την όξυνση της καταστολής. Συναρμογή της συνοργάνωσης και της πρωτοβουλίας ως απαραίτητων όρων για την αποτελεσματικότητα.

Αντιλαμβανόμαστε την αντεπίθεση στην εξουσία ως στοιχείο της αυτοάμυνας. Η συλλογική υπεράσπιση των εστιών αγώνα ανοίγει τις δυνατότητες αντεπίθεσης στην καταστολή αλλά και ανάπτυξης των απελευθερωτικών εγχειρημάτων μας.

• Πολιτικός διάλογος και συλλογική προετοιμασία για τα αναγκαία αντανακλαστικά.

... Η επίθεση σ' ένα χώρο αγώνα είναι επίθεση σε όλους και όλες μας. »

Κατάληψη GARE

Καλλιδρομίου 74, Εξάρχεια

15 Γενάρη 2018

gareex74@espivex.net