Σάββατο 20 Ιανουαρίου 2018 στις 12.00
Μηχανοκίνητη πορεία ενάντια σε κάθε εθνικισμό
ενάντια σε όλες τις όψεις του εθνικισμού
Το μακεδονικό ζήτημα, το πώς δηλαδή θα ονομαστεί επίσημα το γειτονικό κράτος, έχει περάσει από πολλά κύματα τα τελευταία 25 χρόνια. Πάντα όμως, λειτουργούσε ως ένας μοχλός αφύπνισης των εθνικισμών και από τις 2 πλευρές των συνόρων. Και αυτό γιατί ο κάθε εθνικισμός έχει ανάγκη έναν απέναντι πόλο (είτε αυτός είναι ο εθνικισμός ενός άλλου κράτους, είτε ένας εσωτερικός εχθρός, όπως οι μετανάστες, οι μη κανονικοί, όσοι απειλούν την εύρυθμη τάξη κτλ) και αποκτά νόημα μόνο μέσα από τον ανταγωνισμό με αυτόν. Μια τέτοια σχέση υπάρχει και μεταξύ του ελληνικού και μακεδονικού εθνικισμού, στο ζήτημα της ονομασίας. Μπορεί τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά των εκάστοτε εθνικισμών να διέφεραν, αλλά η εμφάνιση και κορύφωσή τους συμβαίνει ταυτόχρονα. Ο ελληνικός εθνικισμός τροφοδοτεί τον μακεδονικό, και αντίστροφα.
Έτσι και τώρα, η βούληση των κυβερνήσεων ελλάδας και μακεδονίας, καθώς και οι διεθνείς πιέσεις για επίλυση του ζητήματος, ξύπνησαν εκ νέου τα εθνικά φρονήματα των διάφορων ειδών πατριωτών. Από πολιτιστικούς μακεδονικούς συλλόγους και παπαδαριό, μέχρι ανοιχτά ρατσιστικά και φασιστικά μορφώματα, στήνεται μια εθνικιστική φιέστα με πρώτο ραντεβού την 21η γενάρη. Και αν κάποιοι θέλουν να προασπίσουν την ελληνικότητα της μακεδονίας, εμείς, ως άνθρωποι που βιώνουμε καθημερινά τη βία της εργασίας και την αβεβαιότητα της ανεργίας, δηλώνουμε παγερά αδιάφοροι για την ονομασία. Αναγνωρίζουμε τους εχθρούς μας στα πρόσωπα των αφεντικών μας και σε όσων διασπείρουν ρητορική μίσους ενάντια σε ανθρώπους που απλά έτυχε να γεννηθούν σε άλλο σημείο της γης, με άλλο χρώμα, άλλη γλώσσα και θρησκεία, άλλες συνήθειες και σεξουαλικές προτιμήσεις.
Ας το πούμε λοιπόν ξεκάθαρα: οι εθνικές αφηγήσεις, είτε προκύπτουν μέσα από διακρατικούς ανταγωνισμούς και διαμάχες, είτε μέσα από εμπορικές συμφωνίες, δεν μπορούν παρά να μας βρίσκουν απέναντι τους. Θα συνεχίσουμε λοιπόν να αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε κυρίαρχη αφήγηση που αναζητά εθνικά σύμβολα και βασιλιάδες, που διεκδικεί ονόματα και γενέτειρες αυτοκρατόρων, που ερμηνεύει το παρελθόν κατά το δοκούν και ψάχνει συνέχειες και γραμμικότητες, που πετυχαίνει την εθνική ομοιογένεια με εκκαθαρίσεις και διωγμούς, που καταστρέφει από τον αστικό ιστό οτιδήποτε θυμίζει το διαφορετικό, που αποκρύπτει τις ιστορίες όλων όσων δεν χωράνε και όλων όσων αγωνίζονται.
Η επίκληση στο έθνος, τα σύνορα και τα ονόματα, δεν κάνει τίποτα άλλο, πέρα απ' το να αποκρύπτει τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις. Χτίζει μια φαντασιακή ενότητα μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων, που όσο περισσότερους συγκινεί, τόσο πιο υλικά γίνονται τα αποτελέσματα της βίας της πάνω στα σώματα όσων δεν χωράνε στις εθνικές αφηγήσεις.
Και αν η επίκληση σε αυτής της μορφής τον εθνικισμό βοήθησε το ελληνικό κεφάλαιο μέχρι σήμερα, κομμάτια αυτού φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι αυτή η μορφή του, αρχίζει να μπαίνει εμπόδιο στις τουριστικές, ενεργειακές -και όχι μόνο- μπίζνες, και την εθνική ανάπτυξη γενικότερα. Μπορεί στα 90ς το ελληνικό κεφάλαιο να έκανε επιθετική οικονομική πολιτική στα βαλκάνια, αναζητώντας φθηνά εργατικά χέρια, και να αποκόμισε τεράστια κέρδη από αυτό, πλέον όμως οι σωστές ισορροπίες μεταξύ των βαλκανικών κρατών, φαίνεται να είναι αποδοτικότερες για την άντληση υπεραξίας στο σήμερα. Είτε με το ένα είτε με το άλλο προσωπείο βέβαια, πρόκειται για μια εθνικά καθορισμένη πολιτική κράτους και κεφαλαίου που σκοπό έχει την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας.
Εμείς απ' την πλευρά μας, αναπνέουμε στις στιγμές που διαρρηγνύουμε τα σύνορα και τους διαχωρισμούς μεταξύ μας, που συναντιόμαστε στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, που επιτιθόμαστε στην κοινότητα του έθνους, που λουφάρουμε στη δουλειά, που διεκδικούμε ένσημα και αυξήσεις, στις στιγμές που καταλαμβάνουμε λίγο από τον χώρο τους και λίγο ακόμα από τον χρόνο τους.
Αν αξίζει να θυμόμαστε κάποιους, αυτοί είναι οι κατακερματισμένοι που προσπάθησαν να συναντηθούν, παρόλο που ανάμεσά τους υψώνονταν όλων των ειδών τα σύνορα. Αν αξίζει να θυμόμαστε κάποιο όνομα, είναι όλων όσων περισσεύουν μπροστά στις εθνικές αφηγήσεις
ενάντια σε όλες τις όψεις του εθνικισμού
Το μακεδονικό ζήτημα, το πώς δηλαδή θα ονομαστεί επίσημα το γειτονικό κράτος, έχει περάσει από πολλά κύματα τα τελευταία 25 χρόνια. Πάντα όμως, λειτουργούσε ως ένας μοχλός αφύπνισης των εθνικισμών και από τις 2 πλευρές των συνόρων. Και αυτό γιατί ο κάθε εθνικισμός έχει ανάγκη έναν απέναντι πόλο (είτε αυτός είναι ο εθνικισμός ενός άλλου κράτους, είτε ένας εσωτερικός εχθρός, όπως οι μετανάστες, οι μη κανονικοί, όσοι απειλούν την εύρυθμη τάξη κτλ) και αποκτά νόημα μόνο μέσα από τον ανταγωνισμό με αυτόν. Μια τέτοια σχέση υπάρχει και μεταξύ του ελληνικού και μακεδονικού εθνικισμού, στο ζήτημα της ονομασίας. Μπορεί τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά των εκάστοτε εθνικισμών να διέφεραν, αλλά η εμφάνιση και κορύφωσή τους συμβαίνει ταυτόχρονα. Ο ελληνικός εθνικισμός τροφοδοτεί τον μακεδονικό, και αντίστροφα.
Έτσι και τώρα, η βούληση των κυβερνήσεων ελλάδας και μακεδονίας, καθώς και οι διεθνείς πιέσεις για επίλυση του ζητήματος, ξύπνησαν εκ νέου τα εθνικά φρονήματα των διάφορων ειδών πατριωτών. Από πολιτιστικούς μακεδονικούς συλλόγους και παπαδαριό, μέχρι ανοιχτά ρατσιστικά και φασιστικά μορφώματα, στήνεται μια εθνικιστική φιέστα με πρώτο ραντεβού την 21η γενάρη. Και αν κάποιοι θέλουν να προασπίσουν την ελληνικότητα της μακεδονίας, εμείς, ως άνθρωποι που βιώνουμε καθημερινά τη βία της εργασίας και την αβεβαιότητα της ανεργίας, δηλώνουμε παγερά αδιάφοροι για την ονομασία. Αναγνωρίζουμε τους εχθρούς μας στα πρόσωπα των αφεντικών μας και σε όσων διασπείρουν ρητορική μίσους ενάντια σε ανθρώπους που απλά έτυχε να γεννηθούν σε άλλο σημείο της γης, με άλλο χρώμα, άλλη γλώσσα και θρησκεία, άλλες συνήθειες και σεξουαλικές προτιμήσεις.
Ας το πούμε λοιπόν ξεκάθαρα: οι εθνικές αφηγήσεις, είτε προκύπτουν μέσα από διακρατικούς ανταγωνισμούς και διαμάχες, είτε μέσα από εμπορικές συμφωνίες, δεν μπορούν παρά να μας βρίσκουν απέναντι τους. Θα συνεχίσουμε λοιπόν να αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε κυρίαρχη αφήγηση που αναζητά εθνικά σύμβολα και βασιλιάδες, που διεκδικεί ονόματα και γενέτειρες αυτοκρατόρων, που ερμηνεύει το παρελθόν κατά το δοκούν και ψάχνει συνέχειες και γραμμικότητες, που πετυχαίνει την εθνική ομοιογένεια με εκκαθαρίσεις και διωγμούς, που καταστρέφει από τον αστικό ιστό οτιδήποτε θυμίζει το διαφορετικό, που αποκρύπτει τις ιστορίες όλων όσων δεν χωράνε και όλων όσων αγωνίζονται.
Η επίκληση στο έθνος, τα σύνορα και τα ονόματα, δεν κάνει τίποτα άλλο, πέρα απ' το να αποκρύπτει τις ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις. Χτίζει μια φαντασιακή ενότητα μεταξύ εκμεταλλευτών και εκμεταλλευομένων, που όσο περισσότερους συγκινεί, τόσο πιο υλικά γίνονται τα αποτελέσματα της βίας της πάνω στα σώματα όσων δεν χωράνε στις εθνικές αφηγήσεις.
Και αν η επίκληση σε αυτής της μορφής τον εθνικισμό βοήθησε το ελληνικό κεφάλαιο μέχρι σήμερα, κομμάτια αυτού φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι αυτή η μορφή του, αρχίζει να μπαίνει εμπόδιο στις τουριστικές, ενεργειακές -και όχι μόνο- μπίζνες, και την εθνική ανάπτυξη γενικότερα. Μπορεί στα 90ς το ελληνικό κεφάλαιο να έκανε επιθετική οικονομική πολιτική στα βαλκάνια, αναζητώντας φθηνά εργατικά χέρια, και να αποκόμισε τεράστια κέρδη από αυτό, πλέον όμως οι σωστές ισορροπίες μεταξύ των βαλκανικών κρατών, φαίνεται να είναι αποδοτικότερες για την άντληση υπεραξίας στο σήμερα. Είτε με το ένα είτε με το άλλο προσωπείο βέβαια, πρόκειται για μια εθνικά καθορισμένη πολιτική κράτους και κεφαλαίου που σκοπό έχει την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας.
Εμείς απ' την πλευρά μας, αναπνέουμε στις στιγμές που διαρρηγνύουμε τα σύνορα και τους διαχωρισμούς μεταξύ μας, που συναντιόμαστε στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, που επιτιθόμαστε στην κοινότητα του έθνους, που λουφάρουμε στη δουλειά, που διεκδικούμε ένσημα και αυξήσεις, στις στιγμές που καταλαμβάνουμε λίγο από τον χώρο τους και λίγο ακόμα από τον χρόνο τους.
Αν αξίζει να θυμόμαστε κάποιους, αυτοί είναι οι κατακερματισμένοι που προσπάθησαν να συναντηθούν, παρόλο που ανάμεσά τους υψώνονταν όλων των ειδών τα σύνορα. Αν αξίζει να θυμόμαστε κάποιο όνομα, είναι όλων όσων περισσεύουν μπροστά στις εθνικές αφηγήσεις
ΧΕΣΤΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, γιατί...
...όσο περισσότερο σου κλέβουν την ζωή, τόσο σε ταΐζουν με έθνος και φυλή!
Μηχανοκίνητη πορεία Σάββατο 20.1 12:00 Καμάρα
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ενάντια σε κάθε εθνικισμό: Κυριακή 21.1 13:00 Καμάρα
Φάμπρικα * Υφανέτ
Προγραμματισμένες διεθνιστικές κινητοποιήσεις ενάντια στον εθνικισμό
Για ακόμα μία φορά το ζήτημα της ονομασίας της Μακεδονίας βρίσκεται στο προσκήνιο. Οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας. Βρισκόμαστε στο ίδιο ταξικό στρατόπεδο, παρά τα όσα διαγγέλλουν οι "εθνικές" αφηγήσεις, που θέλουν να διαιωνίσουν την πολιτική ανελευθερία και την οικονομική εκμετάλλευση των από τα κάτω. Ο κοινός μας εχθρός είναι το κράτος και το κεφάλαιο, όχι οι άνθρωποι που βρίσκονται στην ίδια κοινωνική και ταξική θέση με εμάς. Να μην αφήσουμε τα αφεντικά να μας διαχωρίσουν βάσει φυλής, θρησκείας, χρώματος, σεξουαλικής κατεύθυνσης, κατεύθυνσης φύλου και κάθε άλλης διαχωριστικής γραμμής (straight/lgbtqia+, νόμιμος εργάτης/χωρίς χαρτιά, γυναίκα/άντρας, λευκός/μαύρος, νέος/γέρος κ.α.).
Να δημιουργήσουμε δεσμούς διεθνιστικής αλληλεγγύης. Να αυτοοργανωθούμε. Να αντεπιτεθούμε.
ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΜΑΣ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ
ΤΟΣΟ ΜΑΣ ΝΤΟΠΑΡΟΥΝΕ ΜΕ ΕΘΝΟΣ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΙ ΦΥΛΗ
Μικροφωνική συγκέντρωση:
Πέμπτη 18/1
18:00, Καμάρα
Μοτοπορεία:
Σάββατο 20/1
12:00, Καμάρα
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης - μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας
Για το «Μακεδονικό ζήτημα»
«Βούλγαροι κι Αρβανήτες, Αρμένοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή.
Για την ελευθερίαν, να ζώσουμε σπαθί.»
(από τον «Θούριο» του Ρήγα, 1797)
Οι φασίστες παντού στον κόσμο μιλούν την ίδια γλώσσα
Πέρα από ότι μπορεί να πιστεύεται γενικώς στην πραγματικότητα οι φασίστες παντού στον κόσμο μιλούν την ίδια γλώσσα. Συνεννοούνται υπέροχα. Οι νεοναζί Χρυσαυγίτες στην Αθήνα, οι Γκρίζοι Λύκοι στην Άγκυρα, οι εθνικιστές στα Σκόπια, το ISIS στη Συρία, οι φασίστες του Σάρλοτσβιλ, οι ακροδεξιοί της Κεντρικής Ευρώπης αποτελούν τα κομμάτια μιας Ένωσης που αν τα σύμβολά της αλλάζουν χρώμα με βάση τη χώρα, η ουσία παραμένει η ίδια. Η γλώσσα τους μιλάει στο όνομα του μίσους, του πολέμου, της καταπίεσης και του θανάτου. Σε όλες τις χώρες, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης παντού και πάντα είναι τα καλύτερα παιδιά των κυβερνήσεων, το παρακρατικό μακρύ χέρι.
Στη Συρία το ISIS με την εγκληματική του δράση αποτελεί μαριονέτα των διεθνών συμφερόντων στην περιοχή ως ορδή αναταραχών και αποσταθεροποιήσεων, στην Τουρκία της κατάστασης Εκτάκτου Ανάγκης ο φασισμός του Ερντογάν ελέγχει ολόκληρο τον κρατικό μηχανισμό, ενώ στην Ελλάδα οι φασίστες αποτελούν πάντα το μισθοφορικό σώμα όλων των κυβερνήσεων όταν θέλουν να αποπροσανατολίσουν μιλώντας για «εθνικά ζητήματα» ή όταν θέλουν να βρουν καλοθελητές που θα κάνουν τη βρώμικη δουλειά, μπράβους του συστήματος και των αφεντικών που θα χτυπήσουν εργάτες, αντιφασίστες, αγωνιστές.
Ο εθνικισμός είναι ενιαίος και αδιαίρετος παντού. Δεν αποτελεί καμιά ιδεολογία, υπάρχει σε όλες τις χώρες γιατί είναι απαραίτητος για την προστασία των αφεντικών. Γι' αυτό αλληλοτροφοδοτείται. Ο ένας φασίστας δείχνει τον άλλο -όμοιό του- στην απέναντι πλευρά ώστε να συνεχίζει ο φασισμός να σφάζει φτωχούς και τα αφεντικά να συνεχίζουν να κοιμούνται ήσυχα. Ένα από τα πιο παλιά κόλπα των ισχυρών για να συνεχίζουν: το διαίρει και βασίλευε. Να δημιουργούν μια φανταστική εικόνα ψεύτικης ενότητας μεταξύ των δήμιων και των θυμάτων. Κι όταν πια οι εργάτες περισσεύουν από τη μηχανή των καπιταλιστών, γιατί η τελευταία βρίσκεται σε κρίση τότε ο εθνικισμός αποχαλιναγωγείται και ενεργοποιείται δυναμικά από το κράτος και το κεφάλαιο: είναι ο καιρός του πολέμου, ο καιρός δηλαδή όπου θα καταστραφούν υποδομές και θα σκοτωθούν περιττοί άνθρωποι για να ξαναξεκινήσουν οι ισχυροί από την αρχή την ιστορία της εκμετάλλευσης όσων απέμειναν. Ορίστε κύριοι, συμπολίτες και συμπολίτισσες που επιθυμείτε να συμμετάσχετε στη διαδήλωση των εθνικιστών-φασιστών για το όνομα της Μακεδονίας γιατί πραγματικά θα «αγωνιστείτε». Για τον πόλεμο, τη φτώχεια, την εξαθλίωση και το θάνατο. Γιατί αυτό σημαίνει εθνικισμός. Αυτό σήμαινε πάντα.
Λίγη γεωπολιτική ανακατωσούρα
Αποτελεί πάντως άξιο παρατήρησης το γεγονός ότι 25 χρόνια διαξιφισμών πάνω σε αυτό το «δυσεπίλυτο εθνικό ζήτημα» συμπυκνώθηκαν σε δυο βδομάδες και όλοι μοιάζουν πολύ ώριμοι να συζητήσουν σοβαρά πάνω στο ζήτημα. Είναι προφανές για όποιον αρέσκεται να ασχολείται με τους εσωτερικούς ανταγωνισμούς των μεγάλων δυνάμεων ότι η νέα παράδοξη μα υπαρκτή συμμαχία της Ρωσίας με την Τουρκία και το Ιράν έχει ταράξει αρκετά τις ισορροπίες της περιόδου της μονοκρατορίας των ΗΠΑ. Οι ανταγωνισμοί οξύνονται και δυνάμεις που μέχρι πρότινος μπορούσαν να έχουν μόνο περιφερειακό ρόλο σήμερα φαίνεται να αναβαθμίζουν την ομοίως με άλλους εγκληματική δράση τους με την ανάμειξή τους σε περισσότερα θερμά μέτωπα πολεμικών συγκρούσεων. Οι Αμερικάνοι δεν μπορούν να μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα. Η απώλεια της προοπτικής τους για μια Συρία δίχως Άσσαντ, ο σοβαρός τραυματισμός των σχέσεων με την Τουρκία εξαιτίας των συγκρουόμενων συμφερόντων στη Βόρειο Συρία, η εύρεση συμμάχων από το Ιράν με την οποία σπάει το καθεστώς απομόνωσης που επιχειρούσαν να επιβάλλουν οι ΗΠΑ και η πρώτη σχετικά επιτυχής εμπλοκή της Ρωσίας σε μια πολεμική σύρραξη έξω από τις χώρες δορυφόρους της σηκώνουν άμεσα μέτρα από την πλευρά των ΗΠΑ. Σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κατανοηθούν οι κινήσεις του κράτους των ΗΠΑ για ενεργό υποστήριξη των στηριγμάτων τους στην ευρύτερη περιοχή. Αυτή τη σημασία είχε η αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ που πυροδοτεί έναν νέο κύκλο αίματος στην Παλαιστίνη, αυτό το νόημα έχει και η υποστήριξη των διαπραγματεύσεων για το «Μακεδονικό» με στόχο την εξεύρεση λύσης ώστε η (πΓΔ)
Μακεδονίας να μπει στο ΝΑΤΟ και να συγκροτηθεί ένα μέτωπο σταθερών συμμαχιών στα Βαλκάνια με τους δυτικούς «συμμάχους». Είναι γνωστό ότι στις δυτικές δημοκρατίες ο «κυρίαρχος» λαός είναι κυρίαρχος στο μέτρο που οι επιλογές του, οι οποίες υπαγορεύονται από τα πάνω, συμφωνούν με τις προσταγές του καπιταλιστικού κόσμου. Εάν όμως υπάρξουν μερικές φορές ανακολουθίες τόσο χειρότερο για τους λαούς. Η νέα συγκυρία, την οποία προσπαθούν να εκμεταλλευτούν ΗΠΑ/Ελλάδα έχει να κάνει με την άνοδο στην εξουσία της γείτονος χώρας (μετά από 11 χρόνια) ενός σχηματισμού που δεν προέρχεται πολιτικά από τους εθνικιστές του VMRO του Γκρούεφσκι. Οι σοσιαλδημοκράτες του Ζάεφ θέλουν να ανταλλάξουν τον εθνικισμό της προηγούμενης περιόδου με υποσχέσεις για καλύτερο επίπεδο ζωής στη χώρα μέσα από την σύνδεσή της με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Απαραίτητη προϋπόθεση γι' αυτή την προοπτική είναι η συμφωνία με την Ελλάδα. Και αυτό είναι που κυνηγούν σήμερα.
ΣΥΡΙΖΑ: ο νέος Παλιάτσος των Ιμπεριαλιστών στην Ανατολική Μεσόγειο
Η συνέχεια του ελληνικού κράτους και της ελληνικής αστικής τάξης είναι η συνέχεια των στρατηγικών επιλογών τους. Η συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. τον ανταγωνισμό με τις υπόλοιπες περιφερειακές δυνάμεις στην περιοχή (με σημαντικότερη την Τουρκία) την αναβάθμισή της σε στρατηγικό και πρωτεύοντα εταίρο του Δυτικού μπλοκ και την οικονομική κυριαρχία του ελληνικού κεφαλαίου στη Βαλκανική ενδοχώρα. Μόνο η επένδυση των ΕΛ.ΠΕ. στη γειτονική χώρα ανέρχεται στα 200.000.000 ευρώ ενώ μόλις στις 13/1/18 ανακοινώθηκε η εξαγορά της EDS, εταιρείας ηλεκτρισμού με μεγάλο μερίδιο στη FYROM και άλλες βαλκανικές χώρες από τη ΔΕΗ (για να αναφέρουμε μόνα κάποιες από τις μεγαλύτερες κινήσεις οικονομικής διείσδυσης). Οι στρατηγικές αυτές στοχεύσεις του ελληνικού κράτους/κεφαλαίου δεν μπορούν να αναιρεθούν από καμία «συναγωνιστική» πολιτική δύναμη όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως, στόχος αυτών των δυνάμεων είναι να αποδειχθούν καλύτερες από τις υπόλοιπες παραδοσιακές δυνάμεις που διαχειρίστηκαν τις τακτικές του ελληνικού κράτους στο να αναχθεί αυτό σε κυρίαρχο πόλο στην Ανατολική Μεσόγειο. Κι αυτό κάνει. Η συνάντηση του Παλιάτσου Τσίπρα με τον Τράμπ στην Ουάσινγκτον ήταν παραπάνω από αποκαλυπτική των προθέσεών του. Η δουλικότητα της όλης παρουσίας εξέπεμπε το μήνυμα ότι η Ελλάδα διατίθεται με νέα ορμή να γίνει ο πλασιέ των Αμερικανών στην περιοχή άνευ όρων. Η τιμητική υποδοχή του εγκληματία Νετανιάχου στην Αθήνα, απλώς ολοκλήρωσε την εικόνα της στρατηγικής συμμαχίας με ΗΠΑ-Ισραήλ. Οι «αυστηροί τόνοι» κρατήθηκαν μόνο απέναντι στον φασίστα Ερντογάν όχι βέβαια γιατί καταπιέζει τους λαούς στην Τουρκία ή γιατί έχει την χώρα ουσιαστικά σε μόνιμη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά τα επονομαζόμενα εθνικά ζητήματα. Άλλωστε την ποιότητα της δράσης της η κυβέρνηση την έδειξε με τη σύλληψη των 9 αριστερών Τούρκων μια μέρα πριν την άφιξη του Ερντογάν.
Με λίγα λόγια, τα νατοϊκά τηλέφωνα σηκώθηκαν και έδωσαν εντολή και στις δύο πλευρές των συνόρων να λύνουν αυτή την ασήμαντη υπόθεση με την εγγύηση φυσικά των μεγάλων αφεντικών. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ άρπαξε την ευκαιρία. Αύριο θα μπορεί να κομπάζει ότι έλυσε το Μακεδονικό, ταυτόχρονα θα βάλει πολιτικό ζήτημα στη ΝΔ εάν θα διαχυθεί ή όχι στο σώμα των ακροδεξιών ενώ ταυτόχρονα θα έχει επιτελέσει τον ρόλο του να ικανοποιήσει τα στρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης για οικονομική διείσδυση στα Βαλκάνια. Επιπλέον υποβοηθά στην συγκρότηση και ανάπτυξη του φασιστικού εσμού στα δεξιά της ΝΔ με στόχο να κόψει ψήφους από τον βασικό του αντίπαλο στις επόμενες εκλογές. Η χυδαία στάση του ΣΥΡΙΖΑ για να διατηρηθεί στην εξουσία ουσιαστικά υποστηρίζει τους φασίστες, οι οποίοι βγαίνουν κερδισμένοι μέσω μιας ρητορικής που εντός του εθνικιστικού πεδίου για το όνομα ουσιαστικά κατηγορεί την (αριστερή) κυβέρνηση για «προδοσία» και τη δεξιά αντιπολίτευση για αδράνεια. Τέλος φυσικά με τη συζήτηση περί ονοματολογίας τις μέρες ψήφισης του πολυνομοσχεδίου για την αποτροπή των απεργιών αποπροσανατολίσει τα κατώτερα στρώματα από το νέο κύμα μέτρων που θέλει να περάσει. Το πολυνομοσχέδιο που πρόκειται να ψηφιστεί στις 14 Γενάρη, η συνεχόμενη επιβολή όλο και σκληρότερων οικονομικών μέτρων, οι εκδικητικές απολύσεις και οι ολοένα αυξανόμενες εργατικές δολοφονίες, οι πλειστηριασμοί α΄κατοικίας, τα χτυπήματα στους αυτοοργανωνομένους χώρους, οι αλλαγές στον σωφρονιστικό κώδικα έρχονται να ενισχύσουν την επίθεση που έχουν εξαπολύσει κράτος και κεφάλαιο στα πληβειακά στρώματα. Όλα αυτά θα πρέπει να θαφτούν κάτω από τη σκιά του εθνικισμού με αφορμή την ονοματολογία.
Η όλη κατάσταση αποκαλύπτεται δε πλήρως από το γεγονός ότι οι παραδοσιακοί φορείς της αστικής τάξης στην Ελλάδα ουσιαστικά συμπορεύονται με την κυβέρνηση. Η συμμαχία μεγάλου κεφαλαίου-ΝΔ-Εκκλησίας περιμένει να τελειώσει η όλη ιστορία με την ελπίδα να κλείσει το όλο ζήτημα να αποποιηθεί την διαδικασία με το επιχείρημα ότι δεν ήταν αυτή κυβέρνηση και να ασχοληθεί μόνο με την καλύτερη εκμετάλλευση των ντόπιων και βαλκάνιων εργατών. Business as usual.
Το (εθνικιστικό/φασιστικό) συλλαλητήριο της 21ης Γενάρη
Θα φτάσουμε σε μια «Ώρα μηδέν» τη στιγμή που δεν θα αντιλαμβανόμαστε, πλέον, ότι τα «εθνικά μας συμφέροντα» δεν είναι δικά μας συμφέροντα, δεν πηγάζουν και δεν προορίζονται για τους από τα κάτω αυτού του κόσμου, της Ελλάδας, της πΓΔΜ. Τα εθνικά συμφέροντα προσπορίζουν στο φασισμό και ντύνονται με τις σάρκες των προλετάριων, υπό την κυριαρχία του, πάντα, νικητή, κράτους - κεφαλαίου.
Ανεξάρτητα από τι μπορεί να νομίζουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους ορισμένοι εκ της επιτροπής που διοργανώνει το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία (επίσημα πρόκειται για «εθνόψυχους» που θέλουν να κρατήσουν αποστάσεις από τους ανοιχτά ναζί) η κίνηση αυτή θα αποτελέσει τον λαγό για τον φασίστα δρομέα. Ο «αγνός πατριωτισμός» που επικαλούνται κάποιοι από τη βιτρίνα των διοργανωτών δεν είναι παρά η μεγάλη αυλή του εθνικισμού και του φασισμού. Σε μια συγκέντρωση όπου οι κρατικοί φορείς δεν θα βγουν μπροστά αφού ξέρουν πολύ καλά ότι το «εθνικό συμφέρον» (δηλαδή το δικό τους συμφέρον) εξυπηρετείται πολύ καλύτερα από τη συμφωνία με τους Σκοπιανούς. Στην πραγματικότητα βασικός διοργανωτής της συγκέντρωσης της 21ης Γενάρη δεν είναι άλλος από τον φασισμό σε όλες τις εκδοχές του. Νεοναζιστικές γκρούπες όπως οι ΑΜΕ και η ΑΠΕΛΛΑ καλούν ήδη στον Λευκό Πύργο, η Χρυσή Αυγή προετοιμάζει την παρουσία της, ο Ιερός Λόχος μια συνάθροιση χουντικών, φασιστών και ρατσιστών εμφανίζεται ουσιαστικά ως συνδιοργανωτής, επιχειρώντας να ναυλώσει λεωφορεία για να μετακινήσει κόσμο από την επαρχία. Οι διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι θα παίξουν απλά τον ρόλο του καραγκιόζη της «κοινωνικής μάσκας» των φασιστών που θα σπεύσουν να πιάσουν πρώτη σειρά σε μια φιέστα μίσους. Καμιά συζήτηση δεν έχει να γίνει εκεί. Αυτό που προκύπτει είναι το ξέπλυμα των ναζί της Χρυσής Αυγής/ΑΠΕΛΛΑ/ΑΜΕ μέλη των οποίων συνελήφθησαν μόλις προχθές για τοποθέτηση εκρηκτικού μηχανισμού σε κοινωνικό χώρο στον Πειραιά. Τα ξενοφοβικά καθάρματα του Ιερού Λόχου που τραμπούκιζαν παιδάκια στο Ωραιόκαστρο και αλλού θα μετατραπούν σε «αγνούς πατριώτες» μέσα στη χαβούζα του Λευκού Πύργου. Τελικά η συγκέντρωση αυτή θα λειτουργήσει ως το ζυμωτήρι του φασισμού στην πόλη. Φυσικά δεν θα λείπουν κι όσοι από τον κρατικό μηχανισμό έχουν ανοιχτά πάρε-δώσε με τους φασίστες της Βορείου Ελλάδας και αδημονούν για τις ψήφους τους. Κάτι περιφερειακοί δήμαρχοι, κάτι προύχοντες σε περιοχές της Μακεδονικής επαρχίας, τίποτε μισοφασίστες βουλευτές της ΝΔ κ.ά. παρατρεχάμενοι θα παρουσιαστούν για να καρπωθούν τη συμμετοχή τους στο φασιστο-συλλαλητήριο. Στην πραγματικότητα η γραμμή των φασιστών και των εθνικιστών υιοθετήθηκε και παίχτηκε ανοιχτά από το ελληνικό κράτος την περίοδο 1991-1995. Μέχρι και εμπάργκο έκαναν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Ωστόσο η εθνικιστική κρατική πολιτική ηττήθηκε. Ήδη η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει σύνθετο όνομα με τη Μακεδονία στον τίτλο και γεωγραφικό προσδιορισμό.
Για να μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν, αν θέλουν οι πολιτιστικοί σύλλογοι να αναδείξουν την «πολιτιστική κληρονομιά της Μακεδονίας» ας κανονίσουν ένα διεθνές φεστιβάλ με τους μουσικούς και χορευτικούς συλλόγους των Σλαβομακεδόνων για να ανταλλάξουν πολιτιστικές αφηγήσεις και ερεθίσματα και να αφήσουν τις συγκεντρώσεις με τους ναζί. Αν θέλουν οι διάφοροι «αγωνιστές» να ματώσουν «για τη Μακεδονική γη ενάντια στον ξένο κατακτητή» θα μπορούσαν να αγωνιστούν ενάντια στην El Dorado Gold που καταστρέφει τη γη και τη φύση στη Χαλκιδική και να αφήσουν τις συναθροίσεις με τους νεοναζί. Αν θέλουν οι προασπιστές της ιστορίας και άλλοι «αγαθοεργείς» προοδευτικοί να πουν κάτι για το Μακεδονικό ας βρουν αντιεθνικιστές προοδευτικούς ανθρώπους στη Σλάβόφωνη πλευρά της Μακεδονίας και να μιλήσουν από κοινού. Αλλά δεν θα το κάνουν γιατί είναι υποκριτές και εθνικιστές και γι' αυτό θα κάνουν απλά πλάτες στον φασισμό συναγελαζόμενοι μαζί του. Ο φασισμός είναι ο μόνος που ξέρει τι ζητάει από αυτή τη συνάθροιση. Να οργανώσει νέους ανθρώπους στις γραμμές του μίσους να τους πωρώσει με τις μισαλλόδοξες ρατσιστικές ηλιθιότητές του και να τους ξαμολύσει ενάντια στους φτωχούς, τους αδύναμους, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους αλλόδοξους, τους αγωνιστές τους αντιφασίστες και τους αναρχικούς. Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε.
Εμείς - Γράμμα σε παλιούς συντρόφους
Για μας ο διεθνισμός δεν είναι κάτι αφηρημένο, ένας ελιγμός για να ξεφύγουμε από τη δύσκολη θέση της υπάρχουσας κατάστασης όπου δεσπόζει η καταπίεση και η μισαλλοδοξία. Διεθνισμός σημαίνει αγώνας ενάντια στον εθνικισμό ως ενιαία και αλληλοτροφοδοτούμενη αντίληψη. Σημαίνει την επαφή, συζήτηση και σύμπραξη με συντρόφους σε άλλες χώρες ώστε να αντιπαλέψουμε από κοινού τις συγκρούσεις στις οποίες πάνε να μας εμπλέξουν τα κράτη για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των αρχουσών τάξεων σε κάθε χώρα, να αντιπαλέψουμε τα σχέδια των πλανητικών αφεντικών του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. όχι όμως προσπαθώντας δήθεν να «εκτρέψουμε» τον εθνικισμό ενάντια στις υπερεθνικές ενώσεις, όπως βαυκαλίζεται ότι κάνει ένα τμήμα της αριστεράς, αλλά με πραγματικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες σε κάθε πλευρά των συνόρων. Με την έμπρακτη αλληλεγγύη μας σε αγωνιστές σε κάθε χώρα που διώκονται και φυλακίζονται από τις αστυνομίες και τα κράτη τους. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι το ζήτημα του ονόματος είναι μια κοροϊδία. Πρώτα απ' όλα γιατί δεν έχει να κάνει σε τίποτε η διαχείριση του με την ιστορία, τον πολιτισμό και τα τοιαύτα, γιατί εάν είχε να κάνει με αυτά τα ανθρώπινα η λύση θα ήταν εύκολη και θα είχε προκύψει εδώ και καιρό με κοινωνικούς όρους. Χιλιάδες άνθρωποι Έλληνες και Σλαβο-Μακεδόνες αλλάζουν πλευρά στα σύνορα δίχως κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η ίδια η ύπαρξη του συνόρου. Όλων των συνόρων. Το «ζήτημα» είναι πολιτικό. Βαφτίζεται εθνικό ζήτημα για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η ελληνική αστική τάξη θέλει να κυριαρχήσει στην οικονομική εκμετάλλευση της περιοχής χωρίς καμία αντίδραση. Σε αυτή τη διαδικασία η κάθε πλευρά χρησιμοποιεί τους εθνικιστές ως «ομάδα πίεσης» κάτι τέτοιοι στα Σκόπια σκαρφίστηκαν ότι είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου και κάτι παρόμοιοι στην Αθήνα κατασκεύασαν την εθνική ταυτότητα με Αρχαία Ελλάδα, Βυζάντιο και άλλες φανταστικές εξιστορήσεις. Οι μεν επιλέγουν να ονομάζονται Μακεδόνες για να τονίσουν την υποτιθέμενη αρχαία καταγωγή τους και οι δε αποκαλούν μια χώρα ως πρώην επαρχία μιας άλλης χώρας που δεν υπάρχει πια. Η γελοιότητα δίνει και παίρνει. Όμως από το γελοίο εύκολα μπορούμε να βρεθούμε στο επικίνδυνο. Αφενός η αναβάθμιση των εθνικιστικών παθών σε μια περίοδο όπου ο παγκόσμιος καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση και οι ανταγωνισμοί εύκολα ξεσπούν σε περιφερειακές συγκρούσεις, η προοπτική της μεταφοράς αυτών των συγκρούσεων σε πολεμικά μέτωπα και στη Δύση ολοένα αυξάνεται. Εμπόλεμη κοινωνία είδαμε πολύ καλά τι σημαίνει στην υπόθεση της Συρίας και άλλων χωρών, οι εθνικιστικές συμμορίες να λυμαίνονται τους δρόμους όσο τα γεράκια των δυνάμεων διαλύουν τη χώρα, ένας λαός στην προσφυγιά.
Σήμερα όμως τεράστια σημασία έχει πως θα απαντήσει το ευρύτερο αντιφασιστικό, επαναστατικό και αναρχικό κίνημα σε αυτή τη νέα φασιστική και εθνικιστική πρόσκληση. Γνωρίζουμε ήδη ότι το πράγμα είναι ιδιαιτέρως σοβαρό για να το αφήσουμε να εξελιχθεί. Ήδη οι φασίστες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τον όποιο παροξυσμό δημιουργούν με το Μακεδονικό για να χτυπήσουν καταλήψεις, μετανάστες κ.λπ. Απευθύνουμε ένα διαρκές κάλεσμα στον κόσμο του αγώνα, σε παλιούς συντρόφους που έχουν αντιμετωπίσει ξανά τις εθνικιστικές εξάρσεις να δηλώσουν το παρόν, να αυξήσουμε την επαγρύπνιση και να προετοιμάσουμε την αντιφασιστική διεθνιστική παρέμβαση και παρουσία στους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Το κίνημα και οι αναρχικοί περισσότερο θα πρέπει να απαντήσουμε στον φασισμό και την εθνικιστική απειλή πριν αυτή βρει διευρυμένα ακροατήρια και οπαδούς.
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΜΑΡΑ 18-1-18 ΚΑΜΑΡΑ 18:00
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ-ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΜΟΡΟΠΟΡΕΙΑ 20-1-18 12:00
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ- ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 21-1-18 13:00
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΤΩΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΥΣ
ΣΕ ΤΟΥΡΚΙΑ, ΣΛΑΒΟ/ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΝ ΤΙΠΟΤΕ
ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥΣ ΠΛΑΘΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΝΑΤΟ - Ε.Ε. - ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό "Μαύρο και Κόκκινο"
μέλος της Α.Π.Ο. - Ο.Σ.
ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ
ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΚΡΑΤΙΣΜΟΥ
Μακεδονία και Εθνικισμός
για το μακεδονικό ζήτημα...
Το ζήτηµα που έχει προκύψει από τις αρχές του 1990 για την ονοµασία της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας και απασχολεί την ελληνική κοινωνία ως σήµερα είναι πολύ πιο βαθύ από όσο εµφανίζεται και σίγουρα ιδιαίτερα σηµαντικό για όσους και όσες από εµάς συµµετέχουν στο λεγόµενο ριζοσπαστικό, επαναστατικό, ανταγωνιστικό ή όπως αλλιώς κίνηµα. Και είναι σηµαντικό για τρεις κυρίως λόγους. Πρώτον, το µακεδονικό ζήτηµα µε όλες του τις προεκτάσεις είναι βασικός άξονας συγκρότησης του ελληνικού εθνικισµού και του κράτους του. ∆εύτερον, υπάρχει το πολύ συγκεκριµένο επίδικο ζήτηµα της µακεδονικής µειονότητας στην ελληνική επικράτεια. Τρίτον, απλά και µόνο το γεγονός ότι αυτή η υπόθεση αφορά πλειοψηφικά την ελληνική κοινωνία, η οποία ήδη έχει πάρει θέση, αναδεικνύεται σε δείκτη ωριµότητας και υπευθυνότητας αυτού του κινήµατος να πάρει και αυτό θέση δηµόσια.
1.Το μακεδονικό ζήτημα ως βασικός άξονας συγκρότησης του ελληνικού εθνικισμού
Για να κατανοήσουµε την εθνικιστική στάση της ελληνικής κοινωνίας πρέπει να αντιληφθούµε ότι στην Ελλάδα, όπως και σε όλη τη Βαλκανική, κύριο φαντασιακό αυτοπαράστασης της κοινωνίας αποτέλεσε και αποτελεί η ιδέα του έθνους στη ροµαντική της εκδοχή, ελλείψει ιδιαίτερης σχέσης µε το κίνηµα του ∆ιαφωτισµού. Αντίθετα µε τον πολιτικό εθνικισµό που αναδύθηκε στην αµερικάνικη και γαλλική επανάσταση, όπου το έθνος συγκροτήθηκε στη βάση πολιτικών σωµάτων ισότιµων πολιτών που δηµιούργησαν το σύνταγµά τους ή εναντιώθηκαν στον βασιλιά που δρούσε ενάντια στα συµφέροντα τους, ο ροµαντικός εθνικισµός επικαλείται το αίµα, το αρχέγονο της καταγωγής και της γλώσσας και το ένδοξο παρελθόν.
Στην περίπτωση της Ελλάδας πρέπει να προσθέσουµε και τη συνύφανση της ορθοδοξίας στον εθνικό µύθο, η οποία ακόµη και σήµερα πηγαίνει χέρι-χέρι µε το ελληνικό κράτος και τον εθνικισµό. Χαρακτηριστικό του ροµαντικού εθνικισµού είναι ότι αποκρύπτει την ιστορικότητα της δηµιουργίας του εκάστοτε έθνους και δηµιουργεί την πεποίθηση ότι το συγκεκριµένο έθνος υπήρχε ανέκαθεν. Αυτό το πλαίσιο συγκροτεί ένα βαθιά υπερβατικό και ετερόνοµο θεµέλιο θέσµισης της κοινωνίας. Η εθνικιστική κοινωνία φαντάζει σαν ένας εκτεταµένος ιδιόκοσµος, φαντάζεται δηλαδή τον εαυτό της, σαν να είναι το κέντρο του κόσµου και της ιστορίας, να βάλλεται από κάθε κατεύθυνση και φυσικά εχθρεύεται ο,τιδήποτε απειλεί αυτήν την τάξη πραγµάτων. Και ό,τι δεν µπορεί να το αφοµοιώσει, φυσικά προσπαθεί να το εξολοθρεύσει.
Γι' αυτό και τα τυπικά επιχειρήµατα κάποιας Ελληνίδας ή κάποιου Έλληνα εναντίον της συνταγµατικής ονοµασίας της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας είναι ότι "ο Μέγας Αλέξανδρος µίλαγε ελληνικά, όχι βουλγάρικα" ή ότι "τη Μακεδονία την κατοικούσαν από τα αρχαία χρόνια οι Έλληνες", γι' αυτό και η συγκάλυψη ή και άρνηση ακόµα ύπαρξης της µακεδονικής µειονότητας και της καταπίεσής της. Αν και υπάρχει µια τάση "υποβίβασης" του ζητήµατος σε ιστορικό από πολιτικό, αναγκαία είναι η ιστορική αναφορά και στα εγκλήµατα του ελληνικού κράτους στην προσπάθειά του να δηµιουργήσει το ελληνικό έθνος. (Να σηµειώσουµε ότι το ζήτηµα δεν είναι ιστορικό, πόσο µάλλον γεωγραφικό όπως παρουσιάζεται, γιατί τότε το µόνο που θα αρκούσε για την επίλυσή του θα ήταν ένα καλό βιβλίο ιστορίας, αλλά ούτως ή άλλως τέτοια υπάρχουν αρκετά). Το ελληνικό κράτος από τη στιγµή της ίδρυσής του προβάλλει το αίτηµα ότι ο ιστορικός του ρόλος, να συµπεριλάβει στην έκτασή του το σύνολο του ιστορικού ελληνισµού, µένει ανικανοποίητος. Υπάρχει όµως ένα πρόβληµα. Σε αυτές τις περιοχές που διεκδικεί το ελληνικό κράτος κατοικούν και άλλοι άνθρωποι οι οποίοι δύσκολα µπορούν να χαρακτηριστούν "Έλληνες" αφού είναι Αρβανίτες, Βλάχοι, Μουσουλµάνοι (Τούρκοι δηλαδή), Σλάβοι, Βούλγαροι και διάφορες άλλες εθνοτικές οµάδες.
Στη γεωγραφική περιοχή της Μακεδονίας όµως υπάρχουν ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα και άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται εθνικά ως "Μακεδόνες". Το 1893 ιδρύεται η ΕΜΕΟ µε πρόγραµµα την ανεξαρτητοποίηση του µακεδονικού κράτους και τη δηµιουργία µιας βαλκανικής οµοσπονδίας. Κορύφωση αυτής της κίνησης ήταν η εξέγερση του Ίλιντεν το 1903, η οποία καταπνίχτηκε στο αίµα από τον Σουλτάνο. Μετά την αποτυχηµένη απόπειρα του 1897, όταν ο ελληνικός στρατός νικήθηκε κατά κράτος από τον οθωµανικό, το ελληνικό κράτος προετοιµάζει ξανά την επέλασή του προς το Βορρά. Στέλνει στην περιοχή της Μακεδονίας παραστρατιωτικές οµάδες γνωστές ως "Μακεδονοµάχους" µε σκοπό τον προσεταιρισµό του ορθόδοξου πληθυσµού και την εκτόπιση του βουλγαρικού και του µουσουλµανικού στοιχείου από την περιοχή. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Μακεδονοµάχοι έχουν µείνει στην εθνική µυθολογία ως ήρωες που πολέµησαν έναν άνισο πόλεµο, ενώ στην πραγµατικότητα αυτό που έκαναν ήταν ό,τι κάνει κάθε στρατός: φόνους, βιασµούς, εµπρησµούς, καταστροφές.
Με τους βαλκανικούς πολέµους του 1912-13 το µεγαλύτερο µέρος της Μακεδονίας πηγαίνει στο ελληνικό κράτος, ένα στο σερβικό και ένα στο βουλγάρικο. Το πρόβληµα όµως παρέµενε το ίδιο. Στο µεγαλύτερο µέρος της η Μακεδονία δεν ήταν ελληνική!
Χαρακτηριστική είναι η φράση του Χ. Τρικούπη: "Όταν έλθει ο µέγας πόλεµος η Μακεδονία θα γίνει Ελληνική ή Βουλγαρική κατά τον νικήσαντα. Αν τη λάβωσιν οι Βούλγαροι θα εκσλαβίσωσι τον πληθυ- σµόν. Αν ηµείς την λάβοµεν, θα τους κάνοµεν όλους έλληνας µέχρι της Ανατολικής Ρωµυλίας".
Σύµφωνα µε στοιχεία του Οικουµενικού Πατριαρχείου, πριν από τον πόλεµο µόνο το 10% περίπου του πληθυσµού αποτελείτο από ελληνόφωνες Μακεδόνες, ενώ το 40% αποτελείτο από σλαβόφωνες Μακεδόνες και το υπόλοιπο 40% από Μουσουλµάνους Μακεδόνες. Σχετικά ολιγάριθµα πληθυσµιακά στοιχεία της Μακεδονίας αποτελούσαν οι λατινόφωνοι Βλάχοι, οι Αλβανοί, οι Εβραίοι και οι Τσιγγάνοι. Πλειοψηφικό στοιχείο αποτελούσαν οι Εβραίοι µόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Από την κατάκτηση και έπειτα όµως εκτοπίζονται χιλιάδες εξαρχικοί Μακεδόνες και Μουσουλµάνοι και στη θέση τους εγκαθίστανται Έλληνες πρόσφυγες.
Αν και το ελληνικό κράτος σήµερα δεν δέχεται επίσηµα την ύπαρξη µακεδονικής µειονότητας στην επικράτειά του, τότε γνώριζε καλά ότι υπήρχε. Από το πλήθος αποδεικτικών στοιχείων χαρακτηριστικότερο είναι η έκδοση του (σλαβο)µακεδονικού αλφαβηταρίου ABECEDAR το 1925. Με βασικό άξονα την οµογενοποίηση της περιοχής από το 1926 αρχίζει η συστηµατική εθνοκάθαρση των (σλαβο)µακεδόνων από το ελληνικό κράτος µε το κλείσιµο των σχολείων τους, την απαγόρευση χρήσης της γλώσσας τους ακόµη και στον ιδιωτικό τους χώρο, µε δηµόσιες τελετές αποκήρυξης της γλώσσας τους, µε αλλαγές τοπωνυµίων και ονοµάτων µε φυλακίσεις και βασανισµούς. Ο δεύτερος γύρος εθνοκάθαρσης της περιοχής από τους (σλαβο)µακεδόνες συντελείται µετά από το τέλος του εµφυλίου πολέµου και την ήττα του ∆ΣΕ. Τότε πολλοί (σλαβο)µακεδόνες που συµµετείχαν στο ∆ΣΕ αναγκάστηκαν να καταφύγουν στο εξωτερικό ως πολιτικοί πρόσφυγες, λόγω της πολιτικής του µετεµφυλιακού ελληνικού κράτους. Το 1982 το ΠΑ.ΣΟ.Κ. επέτρεψε την επιστροφή όλων των πολιτικών προσφύγων στη χώρα πλην αυτών που ήταν ''µη Έλληνες το γένος''. Τα περί κατασκευασµένου από τον Τίτο µακεδονικού έθνους όπως γίνεται φανερό, στον βαθµό που συγκαλύπτει την ύπαρξη αυτών των ανθρώπων, είναι µπούρδες.
- τα έθνη κράτη είναι (και στα Βαλκάνια) πολιτικές κατασκευές
Ούτως ή άλλως η Λαϊκή ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας υπάρχει από το 1945, χωρίς ποτέ να υπάρξει τόσο σοβαρό πρόβληµα διµερών σχέσεων µέχρι το 1991, όταν η ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας κήρυξε την ανεξαρτησία της. Μάλλον γιατί δεν ετίθετο από κάποιον ως τότε ζήτηµα αναγνώρισης της µακεδονικής µειονότητας στην ελληνική επικράτεια. Επίσης γελοία είναι η ρητορική περί απειλής της Ελλάδας από τη ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας, ενός κράτους στρατιωτικά υποδεέστερου από το ελληνικό, τη στιγµή µάλιστα που το τελευταίο είναι µέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ. Ενός κράτους οικονοµικά εξαρτηµένου, αφού τη στιγµή που το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας "διαρρηγνύει τα ιµάτιά του" για το όνοµα και την ελληνικότητα της Μακεδονίας, τα ελληνικά κεφάλαια αλωνίζουν στη ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας, αναδεικνύοντας για άλλη µια φορά ότι ενώ, αντίθετα από τις επιθυµίες µας, µερικές φορές οι προλετάριοι έχουνε πατρίδα, το κεφάλαιο δεν έχει καμιά.
Είναι σηµαντικό βέβαια να αναφέρουµε ότι και η ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας πέρασε τα αναγκαία των εθνοκρατικογένεσεων με την ανάδυση ενός εθνικισμού (αντιπαραθετικού και πυροδοτούμενου από τον ελληνικό), µε τη µακεδονική κοινωνία να µοιάζει µε εργαστήρι παραγωγής έθνους. Μπορεί να δει κανείς εκεί την κατασκευή της εθνικιστικής ιστοριογραφίας, µυθολογίας και µίσους, µε γραφικές μετονομασίες οδών και συλλαλητήρια. Η ανάρτηση ελληνικών σηµαιών µε τη σβάστικα βέβαια δεν απέχει πολύ από το ελληνικό συνήθειο αναπαράστασης της σηµαίας των Η.Π.Α. µε τη σβάστικα. Και τα επεισόδια σε ελληνικούς στόχους στη ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας είναι στο ίδιο µήκος κύµατος µε τα εθνικιστικά συλλαλητήρια στην Ελλάδα, όπου κυριαρχούσε το σύνθηµα "η λύση είναι µία, σύνορα µε τη Σερβία". Όπως επίσης η καταπίεση των µακεδόνων πολιτών που ζητούν βουλγαρικό διαβατήριο (µεταξύ αυτών και ο µέχρι πρότινος Μακεδόνας εθνικιστής πρωθυπουργός Λιούµπτσο Γκεοργκέφσκι!) και η αντιμετώπιση τους ως προδότες εντάσσεται στο ίδιο εθνικιστικό πλαίσιο.
Οι παρακινδυνευμένες αλλαγές τοπωνυμίων (αγαπηµένη τακτική και του ελληνικού κράτους) και η προγονική επίκληση στο ''Μεγαλέξαντρο'' είναι όντως αρκετά χοντροκοµµένα. Αλλά πρέπει να αναγνωρίσουµε ότι ενώ η Ελλάδα είχε περίπου έναν αιώνα να κατασκευάσει τη δική της εθνική ταυτότητα (µε ό,τι αυτό συνεπάγεται), η ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας είχε µόλις µια 15ετία! Η πολιτική σκοπιµότητα του ελληνικού κράτους µη αναγνώρισης της συνταγµατικής ονοµασίας της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας είναι συγκεκριµένη. Αναγνώριση του ονόµατος σηµαίνει αναγνώριση της µακεδονικής εθνότητας και της αντίστοιχης µακεδονικής µειονότητας και της εθνοκάθαρσής της, και κάτι τέτοιο αποτελεί απειλή για τους εθνικιστικούς µύθους των Ελλήνων.
- Ελλάδα: το αφεντικό των Βαλκανίων
ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΠΕΝ∆ΥΣΕΙΣ ΣΕ πΓ∆Μ (2006) φωτογραφια εδω
Τo µακεδονικό ζήτηµα αποτελεί πλήγµα για την εικόνα της "ψωροκώσταινας" Ελλάδας, του ανάδελφου έθνους που όλες οι δυνάµεις το χτυπούν αλύπητα, αυτό όµως αντιστέκεται και συνεχίζει την πορεία του. Παραθέτουµε από την ιστοσελίδα του υπουργείου εξωτερικών: «Το µέγεθος των ελληνικών επενδύσεων, σύµφωνα µε το επενδεδυµένο κεφάλαιο είναι ανώτερο του επισήµως εγγεγραµµένου και ανέρχεται σε €950 εκατ. καταλαµβάνοντας την πρώτη θέση, απασχολούν άνω των 20.000 ατόµων και οι σαράντα µεγαλύτερες εταιρείες ελληνικών συµφερόντων σε πΓ∆Μ διαθέτουν επενδεδυµένο κεφάλαιο €830 εκατ.»
Ήταν βέβαια αυτή η Ελλαδίτσα που από την ίδρυσή της µέχρι σήµερα έχει υπερδιπλασιάσει τα εδάφη της, που το 1992 συζητούσε το σενάριο διαµελισµού της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας από κοινού µε τον σφαγέα Μιλόσεβιτς, της επέβαλε εµπάργκο το 1994 και τώρα ασκεί veto για την ένταξη της ∆ηµοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ. Φυσικά δεν µας κόπτει εάν η ∆ηµοκρατία της Μακεδονίας θα ενταχθεί στο στρατιωτικό και δολοφόνο οργανισµό του ΝΑΤΟ. Θέλουµε να αναδείξουµε τη συνεπή ιµπεριαλιστική και ηγεµονική στάση του ελληνικού κράτους στην περιοχή.
Από τη πλευρά µας ελπίζουµε ότι η ίδια η µακεδονική κοινωνία θα αντισταθεί σε αυτή την κίνηση του µακεδονικού κράτους και στεκόµαστε αλληλέγγυοι/ες στις αντινατοϊκές, αντικαπιταλιστικές και αντικαθεστωτικές φωνές εκεί. Κριτική πρέπει να γίνει οπωσδήποτε και στην Αριστερά (εκτός φωτεινών εξαιρέσεων) εντός και εκτός κοινοβουλίου, η οποία εν ονόµατι ενός συνωµοσιολογικού αντι-ιµπεριαλισµού και αντι-αµερικανισµού έχει ενσωµατώσει (όχι µε µεγάλη δυσκολία) µέρος της πατριωτικής-εθνικιστικής ρητορικής σε πολλά ζητήµατα της λεγόµενης "εξωτερικής πολιτικής" όπως και τώρα όσον αφορά το µακεδονικό.
Με µικροµέγαλες συµπεριφορές (του τύπου ''αν ήµουν κυβέρνηση εγώ θα...''), διατυπώνονται απόψεις του τύπου "δεν µπορούµε να δώσουµε λευκή επιταγή στον ιµπεριαλισµό όσον αφορά το όνοµα", απόψεις που είναι ξεκάθαρο (τουλάχιστον για αυτούς που βλέπουν) ότι πριµοδοτούν τον ελληνικό εθνικισµό. Κριτική πρέπει να γίνει όµως και σε λογικές που υποβιβάζουν το ζήτηµα µε λαϊκισµούς όπως "προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώµη από τα σηµαντικά ζητήµατα".
Το γεγονός ότι τις µακεδονικές θέσεις τις υπερασπίζονται οι Η.Π.Α., ότι υπάρχουν κόντρες συµφερόντων του ρωσικού και αµερικανικού ''τόξου'' στα Βαλκάνια, ότι ο µακεδονικός εθνικισµός είναι υποκινούµενος από κάποια ''σκοτεινά συµφέροντα'', πολύ ή λίγο έχουν σχέση µε την πραγµατικότητα. Είναι ένας ακόµη λόγος όµως, όχι τόσο για το ελληνικό κράτος όσο για την ελληνική κοινωνία, να αλλάξει γραµµή πλεύσης εγκαταλείποντας τον εθνικισµό και να προτάξει τη συναδέλφωση των λαών και την ισότητα των µειονοτήτων πάνω σε διεθνιστικές βάσεις, και όχι βάσεις ''ισορροπίας δυνάµεων'' και ''εθνικών συµφερόντων''.
- Η Εθνική Ενότητα Είναι Παγίδα
Ψευτοδιλήµµατα δεν υπάρχουν. Όταν η κοινωνία θέτει στο σύνολό της ζητήµατα είσαι υποχρεωµένος να πάρεις θέση. Αλλιώς είσαι έξω από το πολιτικό - κοινωνικό. Εµείς που προσεγγίζουµε τα πράγµατα από την αντικρατική, διεθνιστική µεριά οφείλουµε να αντιπαλέψουµε κάθε εθνικισµό και µισαλλοδοξία. Οφείλουµε να παλέψουµε για µια κοινωνία που η διάκριση σε εθνότητες θα είναι αδιάφορη και δεν θα αποτελεί αιτία πολέµων, σφαγών και διακρίσεων. Οφείλουµε να παλέψουµε για µια κοινωνία όπου η ίδια στο σύνολό της θα αποφασίζει για τις υποθέσεις της απαλλαγµένη από τον γραφειοκρατικό βραχνά του κράτους. Αυτή η πάλη όµως αρχίζει σήµερα µε την αναγνώριση και ισοτιµία των µειονοτήτων, το δικαίωµα στον αυτοπροσδιορισµό, την αποεθνικοποίηση του δηµόσιου χώρου και βέβαια την εκδίωξη της εκκλησίας από αυτόν.
Για όλα αυτά λοιπόν, παλεύουµε σήµερα:
- για την αναγνώριση της µακεδονικής µειονότητας, της γλώσσας της και της παράδοσή της και την άνευ όρων επιστροφή των µακεδόνων πολιτικών προσφύγων.
- ενάντια στον ελληνικό (και κάθε) εθνικισµό - οικονοµικό ιµπεριαλισµό.
- για τον κοινό αγώνα εργαζοµένων-κοινωνιών σε Ελλάδα-Μακεδονία-Βαλκάνια, ενάντια στο κεφάλαιο και τα κράτη και τους σχεδιασµούς τους.
Αντιεξουσιαστική Κίνηση
πηγή : email που λάβαμε στις 17 Ιανουάριος 14h
κάλεσμα : Libertatia - Συλλογικότητα για τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
20/1 στις 12.00 στην Καμάρα :Αντιφασιστική -Αντιεθνικιστική μοτοπορεία
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ!
Παίρνουμε θέση μάχης απέναντι σε κάθε εθνικισμό και αλυτρωτισμό που σπέρνει μίση ανάμεσα στους καταπιεσμένους και στα συμφέροντα που θέλουν την περιβόητη γραμμή του 1992.
Στρεφόμαστε ενάντια στα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και των "προοδευτικών" δυνάμεων των δύο χωρών που θέλουν να μοιράσουν από την αρχή την τράπουλα στην περιοχή, σε βάρος της πολυεθνικής εργατικής τάξης των Βαλκανίων.
ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ, ΣΤΗ ΣΟΦΙΑ, ΣΤΑ ΤΙΡΑΝΑ, ΣΤΗΝ ΙΝΣΤΑΜΠΟΥΛ:
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΣ ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
Συγκέντρωση ενάντια σε κάθε εθνικισμό: Πέμπτη 18/1 στις 18.00 στην Καμάρα
Μοτοπορεία ενάντια σε κάθε εθνικισμό: Σάββατο 20/1 στις 12.00 στην Καμάρα
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
