kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΑΤΡΑ ΠΟΡΕΙΑ

Καλούμε στην πορεία αύριο στο Παράρτημα 18.00 για αλληλεγγύη στους Μαζιώτη- Ρούπα και ενάντια στο νέο σωφρονιστικό.
Όποιος ξεχνάει τους αιχμάλωτους του πολέμου,ξεχνάει τον ίδιο τον πολέμο.

Το σύμπλεγμα των εξουσιαστών επιδιώκοντας την επιβίωση,εγκαθίδρυση, αναπαραγωγή του, δημιουργεί μηχανισμούς πρόληψης, ελέγχου και καταστολής, ώστε να εξασφαλίζεται η κοινωνική συνενοχή και να μειώνονται οι φωνές αντίστασης. Σε πρώτο επίπεδο, προσπαθεί να εγκλωβίζει την ανάγκη για αναζήτηση της διαφορετικότητας μέσω νορμών που αφορούν τη συμπεριφορά, το χαρακτήρα, τις συνήθειες, τις επιλογές, την αισθητική, τη δημιουργικότητα. Η εξουσία, γνωρίζοντας ότι σε παιδική ηλικία τα αναλυτικά εργαλεία του ατόμου είναι ανύπαρκτα και ταυτόχρονα αρκετά πρόσφορο το έδαφος για χειραγώγηση, φροντίζει να του εμφυτεύσει τα παραπάνω μέσω του σχολείου, των θρησκειών, της οικογενείας ( η οποία αποτελείται από άτομα ήδη γαλουχημένα σ'αυτό το μοτίβο) και αργότερα, μέσω κοινωνικών ρόλων,καριέρας, lifestyle, τα οποία καταλήγουν σε αυτοσκοπό. Όταν αυτό αποτύχει ενεργοποιείται ο μηχανισμός άμεσης επέμβασης (δικαστήρια, φυλακές, ψυχιατρεία, κοινωνικός στιγματισμός), ώστε να επιτευχθεί ο «σωφρονισμός».

Ο σωφρονισμός σε 1η φάση έχει ως απώτερη στόχευση την επαναφορά του ατόμου στην προκαθορισμένη κοινωνική συμπεριφορά, δεν τους αρκεί όμως αυτό, αλλά προχωρούν και στη τιμωρία των ατόμων για λόγους εκδικητικούς. Επιπλέον όταν ο σωφρονισμός καταφέρει να επιτευχθεί, η επιτυχία του αυτή βασίζεται στον εγκλεισμό, την απομόνωση, τα βασανιστήρια, τη στέρηση και όχι στην πραγματική αλλαγή και μετάνοια του εκάστοτε έγκλειστου. Άρα μιλάμε για ένα κατ' επίφαση σωφρονισμό, ο οποίος είτε προέρχεται από εξαναγκασμό, είτε από προσποιητή μεταβολή για λόγους προσωπικού συμφέροντος. Από την άλλη η ίδια η έννοια του σωφρονισμού μας φαντάζει προβληματική. Αναγνωρίζοντας τη μοναδικότητα του κάθε ατόμου, καθώς και την υποκειμενικότητα της ερμηνείας της πραγματικότητας, δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε ποια από αυτές και γιατί θα μπορούσε να είναι η «αντικειμενική αλήθεια».

Σ'αυτό το σημείο μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα να ασχοληθούμε με την περίπτωση των εγκλείστων σε φυλακές, διότι αποτελούν τους πλέον απόκληρους.Σαν να μην έφταναν όλα αυτά,έρχεται νέα τροπολογία στο σωφρονιστικό κώδικα,με σκοπό την εξόντωση των κρατουμένων.Αυτός συνεπάγεται: κατά τις μεταγωγές οι κρατούμενοι μπορούν να κρατούνται σε ειδικό χώρο σε Α.Τ και γενικότερα εισάγεται ένα ειδικό καθεστώς κράτησης
-παιδιά άνω των 3 ετών εισάγονται σε ειδικά ιδρύματα εάν στερούνται κατάλληλου συγγενικού περιβάλλοντος σύμφωνα με την κρίση των εκάστοτε αρμόδιων
-θεσμοθετείται η γύμνωση κατα τη διάρκεια της σωματικής έρευνας
-δεν καταργείται το εισαγγελικό βέτο στην περίπτωση των αδειών και πλέον αιτιολογείται η χορήγηση άδειας
-δυνατότητα ο αρμόδιος να καλεί την εξωτερική φρουρά ή αστυνομικούς οι οποίοι θα πράττουν αναλόγως και θα μπορούν να χρησιμοποιούν μέσα περιορισμού των κινήσεων των κρατουμένων σε περίπτωση αναταραχής ή εξέγερσης
-για κρατούμενους με ψυχική διαταραχή θα προβλέπεται απομόνωση, ιατρική παρέμβαση, καθήλωση.
-προβλέπεται έλεγχος στις επαφές των κρατουμένων,δηλαδή θα παρέχεται στους κρατούμενους κωδικός πρόσβασης για την επικοινωνία μόνο στα τηλέφωνα που θα έχουν δώσει οι ίδιοι στην υπηρεσία.
-εισάγεται η υποχρεωτική σίτιση

Λόγω των παραπάνω έχουν ξεκινήσει κινητοποιήσεις σε διάφορες φυλακές με σκοπό την απόσυρση.ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ.

Πρωτού οι έγκλειστοι βρεθούν στη φυλακή, υπόκεινται στο βασανιστήριο της διαδικάσίας του δικαστηρίου βιώνοντας την εξής κωμικό-τραγική κατάσταση: καθώσπρέπει, διορισμένοι δικαστές, με την υπεροψία που αντλεί η θέση τους, ετυμηγορούν επί μεμονομένων πράξεων ατόμων που πρώτη φορά βλέπουν στη ζωή τους! Αρνούμαστε το δίπολο κριτή-κρινόμενου, αφού καμία πράξη δεν είναι a priori, καλή-κακή, ηθική-ανήθικη καθώς αυτό καθορίζει από το πρίσμα του εκάστοτε παρατηρητή.

Τέλος, ο χώρος των φυλακών παραμένει ένα ακόμα πεδίο αγώνα, εφ'όσον ως γνωστόν οι ιδέες και οι προσωπικότητες δεν φυλακίζονται, πάρα μόνο τα Υλικά σώματά τους. Πιο συγκεκριμένα σε όλες τις εκφάνσεις του βίου ο εξεγερμένος παραμένει εξεγερμένος, ο αγωνιστής αγωνιστής, ο έντιμος και αμετανοήτος έντιμος και αμετανοήτος.

Όπως η παραπάνω κινητοποίηση είναι λαμπρό παράδειγμα αγώνα και αμφισβήτησης μέσα από τα κελιά, έτσι και η απεργία πείνας είναι ένα ακόμα όπλο στη φαρέτρα των κρατούμενων. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αντάρτες πόλης Ν.Μαζιώτη - Π.Ρούπα, οι οποίοι βρίσκονται σε 30+ ημέρες απεργία πείνας. Είτε συμφωνούμε, είτε όχι με την ανάλυση και τις επιλογές τους, εκτιμάμε όσους δεν κάνουν βήμα πίσω στον αναρχικό τους πόλεμο και αναλαμβάνουν την ευθύνη των πραξεών τους, υψώνοντας ανάστημα ακόμα και όντες αλυσοδεμένοι μπροστά στον Εχθρό.Όσο και αν τα Μ.Μ.Ε. το αποσιωπούν η αλληλεγγύη μας θα βρίσκει τρόπους να εκφράζεται πολύμορφα και να αντιπληροφορεί.

ΟΥΤΕ ΠΟΙΝΙΚΟΙ - ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ

ΑΛΗΤΕΣ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ

Αναρχικές ατομικότητες

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1581666/