kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνική παρέμβαση για τις εστίες

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ;

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε την ένταση της επίθεσης του κράτους στα πανεπιστήμια, με την ψήφο νομοσχεδίων που επιβάλλουν επιπλέον όρους υποτίμησης των ζωών των φοιτητών/τριών. Σε αυτό το πλαίσιο αναστέλλεται η λειτουργία του εστιατορίου των εστιών του ΑΠΘ (όπως και σε άλλες πόλεις), αυξάνονται (μιας και ήδη υπάρχουν εδώ και καιρό) και επιβάλλονται νέα κόμιστρα για «ενοικίαση» πλέον των δωματίων των εστιών, και εισάγονται «ανταποδοτικά κριτήρια» τα οποία θα βάλλουν ακόμα μεγαλύτερους φραγμούς και αποκλεισμούς στο ποιος δικαιούται στέγαση και ποιος όχι αφού μας λένε «λεφτά πια δεν υπάρχουν». Ρητορική η οποία δεν έχει βάση, αφού ταυτόχρονα χρηματοδοτούνται έρευνες για εταιρίες και το στρατό και όχι φυσικά για τις ανάγκες μας. Όπως και να 'χει, εμείς δε θα γίνουμε διαχειριστές της οικονομίας του κεφαλαίου, αλλά θα πάρουμε πίσω ό,τι μας κλέβουν από τη διαρκή εκμετάλλευσή μας.

Έτσι βλέπουμε ότι η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των οικότροφων των εστιών εντείνεται, αφού στα δωμάτια δεν υπάρχει επαρκής θέρμανση, υπάρχουν χαλασμένα ασανσέρ και ηλεκτρολογικά, ενώ οι εργαζόμενοι των εστιών παραμένουν απλήρωτοι, συνθέτοντας έτσι ένα μωσαϊκό πλήρους αποσύνθεσης και ουσιαστικά διάλυσης των εστιών.

Αυτή η πολιτική πλήρους διάλυσης της στέγασης (ακόμη και για τους ελάχιστους που τις δικαιούνται πλέον) έχει ως αποτέλεσμα να εντείνονται οι ταξικοί διαχωρισμοί στην εκπαίδευση, καθώς αποκλείονται φοιτητές που αδυνατούν να καταβάλουν ενοίκια, φοιτήτριες που εργάζονται και δεν έχουν τη δυνατότητα ολοκλήρωσης των σπουδών τους στα προκαθορισμένα έτη (αφού πλέον αν δεν τελειώσεις στην ώρα σου τις σπουδές σου, πετιέσαι έξω).

Μέσα σε αυτή, λοιπόν, τη συγκυρία υποβάθμισης των ιδρυμάτων και μείωσης των παροχών (διάλυση εστιών, επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, διάσπαση των πτυχίων - διδακτική επάρκεια, εντεινόμενος έλεγχος στη λέσχη), στη συγκυρία φιλελευθεροποίησης του πανεπιστημίου και την ένταξή του στη συνολικότερη καπιταλιστική αναδιάρθρωση, εμείς ως φοιτητές/τριες βιώνουμε την περαιτέρω υποτίμηση των ζωών μας (αφού ταυτόχρονα χρειάζεται να δουλεύουμε για να ανταπεξέλθουμε στις νέες συνθήκες), τη μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας και την εντατικοποίηση των ρυθμών της καθημερινότητας.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες με τους αγώνες που δίνονται σε όλες τις πόλεις, τις σχολές και τις εστίες για να στήσουν αναχώματα στην επέλαση της επίθεσης κράτους και κεφαλαίου, στην αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου, σε όλα τα μέτρα που συμβάλλουν ακόμα πιο έντονα στην υποτίμηση της ζωής μας. Οι κατειλημμένες εστίες, η κατάληψη στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ στην Αθήνα (που είναι ο κύριος διαχειριστής των εστιών), οι καταλήψεις σε πρυτανείες και σχολές να είναι η δικιά μας απάντηση, η απάντηση των «από τα κάτω», που θα δοθεί από όλους αυτούς τους αγώνες μέσα κι έξω από τους φοιτητικούς συλλόγους, μέσα κι έξω από τις σχολές.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΔΕ ΖΗΤΑΜΕ ΠΟΛΛΑ, ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ

Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού

http://autonomofysiko.espivblogs.net/

πηγή : email που λάβαμε στις 10 Δεκέμβριος 23h

Εστίες κέρδους δεν θα γίνουνε…

Τα τελευταία χρόνια το κλίμα που έχει επικρατήσει στις εστίες σε όλες τις πόλεις της χώρας θυμίζει εγκατάλειψη. Στις φοιτητικές εστίες της Θεσσαλονίκης η εγκατάλειψη είναι πασιφανής τόσο σε υλικό επίπεδο, λόγω της παύσης της συντήρησης των κτηρίων (χαλασμένα υδραυλικά και σωλήνες, περιορισμένη θέρμανση, δυσλειτουργικό ασανσέρ, μουχλιασμένοι τοίχοι) με αποκορύφωμά την επ' αόριστον αναστολή της λειτουργίας του εστιατορίου, αλλά και σε ανθρώπινο δυναμικό, αφού οι εργαζόμενοι που απασχολούνται παραμένουν απλήρωτοι. Επίσης, τα τελευταία χρόνια έχει διαμορφωθεί μια συνθήκη κατά την οποία ζητούνται από τους οικότροφους εκβιαστικά ενοίκια με τις ευλογίες του ΙΝΕΔΙΒΙΜ (Ίδρυμα Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης), για να τους παραχωρηθεί το δωμάτιο. Η έλλειψη πόρων οδηγεί στην απουσία συντήρησης και εν τέλει στην εγκατάλειψη των εστιών με αποτέλεσμα να χαρακτηρίζονται ανεπαρκείς για τη φιλοξενία φοιτητών. Τα δωμάτια που έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί η διεύθυνση για τους δικούς της σκοπούς στερούνται από τους 200 φοιτητές, στους οποίους δεν δόθηκε δωμάτιο. Ακόμα, η ίδια διεύθυνση αδιαφορεί για την προσβασιμότητα των ατόμων με σωματικές αναπηρίες. Συμπεραίνουμε πλέον πως η διοίκηση αδιαφορεί εντελώς για την ποιότητα ζωής των οικότροφων και χρησιμοποιεί χρησιμοθηρικά τις εγκαταστάσεις για την προώθηση ενός επιχειρηματικού προφίλ που θέλει να χτίσει και ελπίζει να είναι αρκετά κερδοφόρο.

Η εναλλακτική που φαίνεται να μας προτείνεται είναι η διαχείριση των εστιών από την Πρυτανεία. Η ίδια έχει δηλώσει πως είναι διατεθειμένη να αναλάβει την φοιτητική μέριμνα αλλά με τους δικούς της, πάντα, όρους. Με άλλα λόγια, απλώς έρχεται καινούριος πασάς στην πόλη. Πιο συγκεκριμένα, θα επιβληθούν καθολικά ενοίκια στους οικότροφους, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τη φοιτητική καθημερινότητα τους. Όταν περάσει στα χέρια της Πρυτανείας, το εστιατόριο θα κλείσει οριστικά αναγκάζοντας τους οικότροφους να σιτίζονται στη φοιτητική λέσχη. Το ενδεχόμενο κλείσιμο του εστιατορίου των εστιών συνεπάγεται την άρση ενός σημαντικότατου φοιτητικού κεκτημένου που διακυβεύεται προς χάριν της γενικευμένης υποχρηματοδότησης. Τέλος, προϋπόθεση θα αποτελούν τα ανταποδοτικά κριτήρια για αυτούς που κατέχουν τα δωμάτια, στα οποία συμπεριλαμβάνονται οι άριστες επιδώσεις των φοιτητών, προωθώντας ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον ανάμεσα στους οικότροφους.

Βλέπουμε ότι η πρόταση της Πρυτανείας δεν απέχει από την πολιτική την οποία ακολουθεί για την εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της φοιτητικής ζωής. Το φοιτητικό υποκείμενο θα δει να υποβαθμίζεται η ύπαρξη του, εξαιτίας του κέρδους. Η εικόνα αυτή μας είναι αρκετή γνώριμη από την κατάσταση που επικρατεί στα δυτικοευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Επιθυμούν ένα φοιτητικό υποκείμενο το οποίο αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο σαν έναν χώρο στον οποίο μοναδικός του ρόλος είναι να παράγει και να ερευνά πειθαρχημένα και μεθοδικά, με σκοπό την εξυπηρέτηση των απαιτήσεων που θέτει το ίδιο το κεφάλαιο. Η εναλλακτική της Πρυτανείας μας φαίνεται πάντως το ίδιο τραγελαφική και επιζήμια για το φοιτητικό σώμα και δη για τα οικονομικά ασθενέστερα κομμάτια του, όπως άλλωστε συμβαίνει και με τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί και για αυτόν τον λόγο δεν θα πιστέψουμε τα λόγια τους.

Κάθε λέξη που εκφέρουν οι διαχειριστές της εξουσίας του πανεπιστημίου -είτε λέγονται ΙΝΕΔΙΒΙΜ είτε λέγονται Πρυτανεία- δεν μπορεί να μας πείσει, καθώς εκπορεύεται από οικονομικά και εξουσιαστικά συμφέροντα. Δεν κάνουμε συμβιβασμούς και παζάρια με τους ακαδημαϊκούς ιθύνοντες. Βρισκόμαστε στο απέναντι ταξικό στρατόπεδο, αυτό των μη προνομιούχων, των καταπιεσμένων, των εκμεταλλευόμενων. Δεν μας νοιάζουν τα κούφια λόγια και οι υπεκφυγές. Δεν είμαστε εδώ για να παρακαλέσουμε κανέναν, παρά μόνο να απαιτήσουμε τη δικαίωση των συλλογικών μας αγώνων. Ακόμα κι αν οι εκάστοτε διοικητικές περσόνες προσπαθούν να πλασάρουν το προφίλ του προοδευτικού και του συνεννοήσιμου, με απώτερο σκοπό, βέβαια, την ενσωμάτωση και την απονέκρωση των φοιτητικών αντιστάσεων, πέραν της φτήνιας τέτοιων τεχνασμάτων, γνωρίζουμε πως το πρόβλημα δεν έγκειται στον χαρακτήρα του κάθε διοικούντα, αλλά στον ρόλο που επιτελεί ως κομμάτι του κρατικού μηχανισμού και κατά συνέπεια ως εφαρμοστή των συναφών πολιτικών του.

Με την όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης υπερσυσσώρευσης, το λεγόμενο κράτος πρόνοιας κατακερματίζεται μπροστά στις νεοφιλελεύθερες επιταγές του ντόπιου και του διεθνούς κεφαλαίου, διαμορφώνοντας ένα περιβάλλον ασφυκτικής ταξικής αφαίμαξης για τους από τα κάτω. Στο πλαίσιο αυτό, η κρατική χρηματοδότηση για την παιδεία έχει «κοπεί μαχαίρι». Προέχει βλέπετε η εξόφληση των τοκοχρεολυσίων προς τους δανειστές και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Ιδού τα αποτελέσματα! Δεν πρόκειται όμως περί ικανών και ανίκανων κυβερνήσεων ή πρυτάνεων. Είναι απλώς ο καπιταλισμός σε κρίση ως απόρροια των εσωτερικών του αντιφάσεων, που κάνει τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους. Όμως, την κρίση αυτή και τα «σπασμένα» της σηκώνει στις πλάτες της η κοινωνική βάση. Στην προκειμένη περίπτωση, οι χαμένοι της υπόθεσης είναι οι ίδιοι οι φοιτητές, οι οικότροφοι των εστιών, αυτοί που βρίσκονται ενώπιον οικονομικών δυσχερειών.

Η μοναδική απάντηση στην προσπάθεια επίταξης της καθημερινότητάς και των ζωών μας εν γένει στις εξοντωτικές για την κοινωνική πλειοψηφία απαιτήσεις του κράτους και του κεφαλαίου, εν προκειμένω του ΙΝΕΔΙΒΙΜ και της Πρυτανείας, είναι οι ακηδεμόνευτοι συλλογικοί αγώνες και η αντιεξουσιαστική οργάνωση και αντεπίθεσή μας από τη βάση. Επικροτούμε τους αγώνες των συμφοιτητών μας, σε κάθε παρέμβαση και σε κάθε κατάληψη που εμφανίζει τα κακώς κείμενα στο ήδη κατεστραμμένο από σήψη περιβάλλον των εστιών. Αυτός ο αγώνας δεν έχει τελειώσει. Μας αφορά όλους, γιατί πρόκειται για μια δίχως προηγούμενο ανηλεή επίθεση σε θεμελιώδεις φοιτητικές ανάγκες που για μας λογίζονται ως αναφαίρετες και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε.

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΖΑΡΕΜΑ ΤΩΝ ΕΣΤΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΙΝΕΔΙΒΙΜ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής

πηγή : email που λάβαμε στις 11 Δεκέμβριος 01h