kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία 6 Δεκέμβρη

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης

πηγή : https://el-gr.facebook.com/AKthess/

Πορεία 6/12 στις 18.00 στην Καμάρα

6 Δεκέμβρη: η ανάμνηση μιας βίαιης εξέγερσης στην σημερινή συγκυρία

Έχουν περάσει 9 χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα. Μια δολοφονία που οδήγησε σε μια μαζική εξέγερση σε πανελλαδικό επίπεδο από διάφορες κοινωνικές ομάδες (μαθητές και φοιτήτριες, εργαζόμενες και ανέργους ). Κύριο αίτημα των διαδηλώσεων τότε δεν υπήρχε, πέρα από την πραγμάτωση της οργής ενάντια στη δολοφονία ενός 15χρονου από την ελληνική αστυνομία. Kαταλαμβάνονται σχολεία, πανεπιστημιακά και άλλα δημόσια κτήρια (θέατρα, δημαρχεία κ.λπ.) και δημιουργούνται κέντρα αγώνα και συσπείρωσης του κόσμου που συγκρούεται με την αστυνομία. Σε κάθε διαδήλωση πραγματοποιούνται μαζικές επιθέσεις σε σύμβολα του κράτους και του μεγάλου κεφαλαίου (τράπεζες, αστυνομικά τμήματα, καταστήματα ειδών πολυτελείας), αλλά ταυτόχρονα, κατά κοινή ομολογία, παρατηρούνται και άσκοποι βανδαλισμοί. Αυτό για εμάς ήταν αποτέλεσμα του αυθορμητισμού και του πολιτικά, εν μέρει, ανοργάνωτου της εξέγερσης, καθώς και της γενικότερης καταπίεσης που ήδη υφίσταντο μεγάλα κομμάτια της νεολαίας και των εργατικών στρωμάτων. Πολλοί, λοιπόν, άνθρωποι ξεσπούν λεηλατώντας, όπως είναι αναμενόμενο σε κάθε μεγάλης κλίμακας εξέγερση. Η στάση της αστυνομίας ήταν η αναμενόμενη: άγρια καταστολή, μαζικές προσαγωγές και συλλήψεις.
Στα χρόνια που ακολούθησαν το πολιτικό σκηνικό μεταβάλλεται, οι αστικές κυβερνήσεις -εκλεγμένες ή μη (κυβέρνηση τεχνοκρατών Παπαδήμου)- εναλλάσσονται σε διαστήματα μηνών ή λίγων χρόνων και η χώρα το 2011 μπαίνει και επίσημα σε διεθνή οικονομική (και όχι μόνο) εποπτεία. Όταν το 2015 η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, συμβαίνει το απροσδόκητο και η σκυτάλη περνάει στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα που υπόσχεται ρήξη προς όλες τις κατευθύνσεις. Όταν, όμως, τελικά καταφέρνει να δημιουργήσει κυβέρνηση, σε συνεργασία με ένα «αντι-μνημονιακό» κομμάτι της ΝΔ, τους ΑΝΕΛ, η πραγματικότητα αναδύεται και συντελείται ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά και πολιτικά crash test που έχουν συμβεί. Το καλοκαίρι του '15 επιβάλλεται ο γνωστός έλεγχος κεφαλαίων, οργανώνεται δημοψήφισμα, διαστρεβλώνεται, η κυβέρνηση όμως καταφέρνει να επανεκλεγεί τον Σεπτέμβριο, ακριβώς μετά το περιβόητο δημοψήφισμά της, και έτσι το ζήτημα της επιβολής της εντατικοποίησης των ζωών μας μπαίνει κάτω απ'το χαλί. Η σύγχυση που προκλήθηκε τότε είχε τα επιθυμητά αποτελέσματα: απογοήτευση, περαιτέρω αποπολιτικοποίηση, κοινωνική παθητικότητα, αδράνεια.
Μέσα σε αυτή λοιπόν την ταραγμένη -σχεδόν- δεκαετία οργανώνονται ετήσια διαδηλώσεις στη μνήμη, τόσο της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, όσο και της εξέγερσης του Δεκέμβρη όπου και σημειώνονται ανά τόπους συγκρούσεις με την αστυνομία. Αυτές οι επετειακές συγκρούσεις βέβαια φετιχοποιούν πολλές φορές την βία, μιας και πραγματοποιούνται από μικρές ομάδες χωρίς κοινωνικό έρεισμα. Η βία για εμάς είναι ένα εργαλειακό μέσο, το οποίο όμως πρέπει να χρησιμοποιείται σε συνάρτηση με τον σκοπό του και όχι αυτοαναφορικά για να μη χάνει την αξία του στα μάτια της κοινωνίας. Οι επέτειοι δεν έχουν ως αυτοσκοπό την αναπαράσταση των εξεγέρσεων, αλλά την αναμόχλευση της μνήμης και της υπεράσπισης του απόηχού τους, ώστε να παραμένουν ζωντανές στις συνειδήσεις των ανθρώπων που αγωνίζονται στο σήμερα και να εμποδίζουν τις προσπάθειες απονοηματοδότησής τους από την εξουσία. Η υπέρμετρη και συστηματική χρήση της αντιβίας χωρίς την ύπαρξη ξεκάθαρης και απτής αφορμής απωθεί πολλούς, ακόμα και απ'τους πιο πολιτικά ενεργούς ανθρώπους στο να πλαισιώνουν τις πορείες αυτές αλλά και γενικότερα τις κινηματικές διαδικασίες.

Αιτίες μπορεί να υπάρχουν πολλές και στο σήμερα και στο μέλλον, η ιστορία, όμως, μας δείχνει ότι για να ξεσπάσει μια εξέγερση χρειάζονται δυστυχώς και οι αφορμές. Πιστεύουμε, λοιπόν, πως το να βγαίνει το κίνημα στο δρόμο με αφορμή την ανάμνηση μιας εξέγερσης είναι θεμιτό και χρέος του για να κοινωνικοποιεί τις αντιστάσεις του χθες, αλλά και του σήμερα, έχοντας παρόλα αυτά κατά νου τους πραγματικούς σκοπούς της εξωτερίκευσής του, χωρίς να καταχράζεται τα μέσα για την επίτευξη των στόχων του. Γιατί οι εξεγέρσεις δεν επαναλαμβάνονται, απλά συμβαίνουν.

Κατάληψη libertatia

πηγή : http://libertatiasquat.blogspot.com/2017/12/6...

ΠΟΡΕΙΑ 6Η ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Η 6η Δεκέμβρη μπροστά στον παραμορφωτικό καθρέφτη της εξουσίας
«Γράμμα στους νέους συντρόφους»

«Κάνω την ίδια διαδρομή κάθε Νοέμβριο
Και στρώνω τσόχα για σκιές Δεκέμβριο».
Spleen

Επέτειοι

Τίποτε δεν σημαίνει επέτειος, παρά μονάχα «κάθε χρόνο». Τα συμβάντα που αλέθουν τη μνήμη των πράξεων αντίστασης και ανυπακοής, τις εξεγέρσεις των πληβείων ενάντια στον κοινό δυνάστη δεν αποτελούν επετείους. Η μνήμη κι η νοσταλγία για τις εξεγέρσεις που θα 'ρθουν δεν περιμένουν τις εξουσίες να κυκλώσουν τις μέρες αυτές με κόκκινο στυλό στο ημερολόγιο τους, το ημερολόγιο της εξουσίας είναι ένα χρονικό των δολοφόνων.
Ο Κορκονέας, ο Σαραλιώτης, ο Μελλίστας, κ.ά. δεν είναι οι εξαιρέσεις των επονομαζόμενων «μεμονωμένων περιστατικών» είναι στην πραγματικότητα οι ήρωες του καθεστώτος αποτελούν την προσωποποίηση του κτήνους. Ποιος σκότωσε τους 23 ανθρώπους στη Μάνδρα Αττικής; Φταίει ο κακός μας ο καιρός; Ποιος πνίγει τους μετανάστες στο Αιγαίο; Τα μπουρίνια του Δεκέμβρη; Είναι πάντα η κρατική θανατοπολιτική που σκορπάει τη δυστυχία, οπλίζει μπάτσους, πνίγει τους κολασμένους της γης είτε στη Μόρια είτε στη Μάνδρα. Κι επειδή ξέρει την ενοχή της προσπαθεί με όλα τα μέσα να καταστείλει την οργή των καταπιεσμένων για να μην απογυμνωθεί μπροστά στα μάτια όλων. Η φτώχεια και η ανεργία εντείνονται. Νέοι αντι-συνδικαλιστικοί νόμοι προσπαθούν να συντρίψουν ό,τι έχει απομείνει στις αντιστάσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων. Οι απολύσεις αρχικά και το ξύλο από τα ΜΑΤ έπειτα στους απεργούς του Καρυπίδη είχαν ήδη ανοίξει τον δρόμο. Οι φοιτητές χτυπιούνται στο Υπουργείο Παιδείας πριν για πρώτη φορά ανακοινώνεται η παύση διανομής συγγραμμάτων. Εννέα αριστεροί πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία συλλαμβάνονται σε άλλο ένα σόου της αντιτρομοκρατικής, ενώ στη Θεσσαλονίκη οι μπάτσοι στέλνουν χαρτιά σε 16 άτομα ώστε να τους καλέσουν σε προανάκριση δια υπόθεσίν τους, στοχοποιώντας εκ νέου την κατάληψη "Mundo Nuevo". Ένα έδαφος των πολιτικών διεργασιών δηλαδή του οργανωμένου αναρχικού κινήματος.

Από την ενσωμάτωση στην απονέκρωση

Η εξουσία απέναντι στις εξεγέρσεις των από τα κάτω αντέταξε τα τανκς ή τον σύγχρονο στρατό κατοχής: τα ΜΑΤ, τους βασανισμούς, τις αθρόες συλλήψεις, τις προφυλακίσεις, την τρομοκρατία. Απέναντι στις ημερομηνίες ορόσημα των επόμενων χρόνων προσπάθησε να στήσει τα μνημεία της ενσωμάτωσης. Η 17η Νοέμβρη προέκυψε ως μυθικός πυλώνας υποστήριξης της αστικής δημοκρατίας, ενώ ο Δεκέμβρης του ΄08 αφού πρώτα προσεγγίστηκε ως «παρέμβαση σκοτεινών κύκλων για την πολιτική αποσταθεροποίηση της χώρας» βρίσκει σήμερα τον υπουργό των μπάτσων στο θώκο του Προέδρου της Δημοκρατίας ώστε δικαιωθεί έτσι η αφήγηση των «μεμονωμένων περιστατικών». Στην εποχή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού η στρατηγική της ενσωμάτωσης των αγώνων των καταπιεσμένων μέσα σε ένα αφήγημα δικαιωμάτων και δημοκρατικότητας εκπέφτει, περισσεύει. Τώρα αναλαμβάνει εξολοκλήρου η εκτελεστική εξουσία δηλαδή οι μπάτσοι. Τα γκλομπ, τα δακρυγόνα, η μηδενική ανοχή, η συντριβή των αντιστάσεων όσο βρίσκονται στα σπάργανα είναι το βασικό υλικό του «κοινωνικού διαλόγου», δηλαδή ενός πολέμου όπου οι φτωχοί πετιούνται στον δρόμο, μένουν άνεργοι, πλειστηριάζονται τα σπίτια τους -αν είχαν δηλαδή κανένα- κάνουν ελεεινές δουλειές για ψίχουλα χάνοντας την αξιοπρέπεια τους ανάμεσα στις ουρές του ΟΑΕΔ, τους λογαριασμούς τις υποχρεώσεις και τις πρωϊνές βρισιές των αφεντικών.

Βία;

Να ποια είναι η κρατική βία, η τρομοκρατία της αστυνομίας, των δικαστών, των θεσμών, των αφεντικών κάθε είδους. Απέναντι σ' αυτήν την καθημερινή βία -που ενίοτε μετατρέπεται σε σφαίρες και δολοφονίες δίχως προσχήματα, όπως εκείνο το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη- αντιστρατεύτηκε η κοινωνική δυναμική των εξεγερμένων. Οι φλόγες της τρομοκράτησαν για αρκετές μέρες τους καθεστωτικούς απ' άκρη σε άκρη της χώρας. Η βία των καταπιεσμένων αγκάλιασε ολόκληρες πόλεις κι έβγαλε στο δρόμο της αντιπαράθεσης χιλιάδες. Είναι ένα φυλαχτό που πρέπει να κρατήσουμε σφιχτά με σοφία και γνώση. Ταυτόχρονα αυτό το πληβειακό ξέσπασμα με φανερά τα σημάδια της αναρχικής σκέψης και δράσης έθεσε ένα ανυπέρβλητο όριο. Οι εξεγέρσεις μας όσες μέρες κι αν κρατήσουν, όσο δυναμικές κι αν είναι, όσο χρήσιμες εμπειρίες κι αν δίνουν στους επαναστάτες για τη συλλογική δύναμη, την έννοια της κοινότητας, την εξεγερμένη αξιοπρέπεια, όταν δεν κατορθώνουν να ανατρέψουν συνολικά το σύστημα καταδυνάστευσης θα έρθουν αντιμέτωπες με την αντιεξέγερση, τον κρατικό ρεβανσισμό και δυστυχώς εάν δεν μπορέσει το κίνημα να αποδώσει εκ νέου νόημα, θα έρθουν αντιμέτωπες και με τον εκφυλισμό. Δηλαδή καρικατούρες βίαιων παρεών που επιχειρούν να επαναλάβουν κάτι που δεν επαναλαμβάνεται γιατί δεν προγραμματίζεται. Εάν τα στεφάνια της Αριστεράς αποτέλεσαν τον συμβολικό μαρασμό της 17ης Νοέμβρη, ας μην κηδέψουμε τη φωτιά του Δεκέμβρη με τις επετειακές αψιμαχίες. Μην τον μικρύνουμε. Κάποιοι νέοι σύντροφοι δεν πρόλαβαν εκείνον τον Δεκέμβρη κι είναι λογικό να μένουν αμήχανοι μπροστά στην συλλογική εμπειρία των συντρόφων που ήταν παρόντες. Για τις πραγματικές εξεγέρσεις όμως -που επιθυμούμε να συμβούν για να ανοίξουν τον δρόμο στην Κοινωνική Επανάσταση- δεν μπορείς να «κόψεις δρόμο» θέλει δουλειά κι υπομονή, θέλει οργάνωση και μαχητικότητα, θέλει πείσμα και αντοχή. Θέλει τελικά όλα όσα έκαναν κι ακόμη παλιότεροι σύντροφοι από το ΄75 μέχρι το ΄08 για να λάμψει η φωτιά της εξέγερσης. Κι ήταν πολλά.

ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 17.00 ΚΑΤΑΛΗΨΗ MUNDO NUEVO

ΠΟΡΕΙΑ 6Η ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΚΑΜΑΡΑ 18.00

ΜΑΥΡΟ & ΚΟΚΚΙΝΟ | μέλος Α.Π.Ο.

πηγή : https://el-gr.facebook.com/MundoNuevoSquat/