kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Μικροφωνική συγκέντρωση ενάντια στις ναρκοπιάτσες και τα κλειδώματα

Τι συμβαίνει πίσω από τις ναρκοπιάτσες και τα κλειδώματα των σχολών;

Όλοι και όλες σίγουρα έχουμε δει να γίνονται συναλλαγές δίπλα μας, μέσα στο χώρο του campus. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι διακινητές και από πού ξεφύτρωσαν; Η κίνηση των ναρκομαφιών δεν είναι αυτόνομη. Οι διακινητές είναι τα πιόνια που κάνουν τη βρώμικη δουλειά, καθ' υπόδειξη των μαφιόζων εντολοδοτών τους.

Από όλη αυτή τη μπίζνα δε λείπει η συνδρομή του κράτους. Η αστυνομία ως εκτελεστικός βραχίονας του κρατικού μηχανισμού επιστρατεύεται φαινομενικά ως ο «από μηχανής θεός» που θα εξαρθρώσει τα κυκλώματα των ναρκωτικών. Οι αστυνομικές επιχειρήσεις πραγματοποιούνται, βέβαια, για τα μάτια του κόσμου. Συλλήψεις διακινητών γίνονται με το σταγονόμετρο, τα κεφάλια της μαφίας μένουν άθικτα και εν τέλει όλο το μένος διοχετεύεται στους εξαρτημένους ανθρώπους που είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.

Τι γίνεται πραγματικά κάτω από τη μύτη μας; Το κράτος αφήνει το ελεύθερο στους ναρκεμπόρους ή καλύτερα προωθεί την παρασιτική τους παραμονή στο campus. Μ' αυτόν τον τρόπο γκετοποιείται η περιοχή του πανεπιστημίου και αποθαρρύνεται η ανενόχλητη μετακίνηση των φοιτητών σ' αυτό. Η έκκληση της αστυνομίας στο campus για τη διευθέτηση του προβλήματος της διακίνησης των ναρκωτικών αποτελεί μια κακόγουστη φάρσα. Το κράτος, επομένως και η αστυνομία, μεσολαβώντας φυσικά με τους ιθύνοντες των ναρκομαφιών φέρουν ξεκάθαρα την αποκλειστική ευθύνη για την επέκταση του ναρκεμπορίου και στα πανεπιστήμια. Οι «καλοθελητές προστάτες της δημόσιας τάξης» (βλ. στελέχη της αστυνομίας) πολλάκις έχουν βρεθεί μπλεγμένοι σε αυτά τα κυκλώματα, καταμαρτυρώντας την κατά τα άλλα «άγνωστη» σχέση διαπλοκής μεταξύ κράτους και ναρκομαφιών.

Η μεθοδευμένη αφήγηση από το κράτος, τα κάθε λογής καθεστωτικά Μ.Μ.Ε., τα αστικά κόμματα και τα διοικητικά στελέχη του πανεπιστημίου και του δήμου περί «ασύλου ανομίας» με αφορμή τη διακίνηση ναρκωτικών δεν αρκείται στην τοποθέτηση σεκιουριτάδων από ιδιωτικές εργολαβίες, όπως και στην «άτυπη» παρουσία ασφαλιτών στο campus, αλλά αιτείται την περαιτέρω «στρατιωτικοποίηση» αυτής της συνθήκης μέσω της θεσμοποιημένης εισβολής αστυνομικών δυνάμεων στον χώρο του πανεπιστημίου. Πρόσφατα, οι πρυτανικές αρχές μέσα από mail που απέστειλαν στους φοιτητικούς ηλεκτρονικούς λογαριασμούς μας μάς ανακοίνωσαν ότι ζήτησαν από τον εισαγγελέα μόνιμη και σταθερή παρουσία αστυνομικών δυνάμεων στον χώρο του πανεπιστημίου για την αντιμετώπιση του προβλήματος της διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Ως συνέχεια της άνωθεν τακτικής, ο νόμος Γαβρόγλου που ψηφίστηκε κατακαλόκαιρο, σε μια περίοδο απενεργοποίησης του φοιτητικού κινήματος, προβλέπει την επέμβαση της αστυνομίας αυτεπαγγέλτως σε περιπτώσεις κακουργημάτων και εγκλημάτων κατά της ζωής και ύστερα από απόφαση του πρυτανικού συμβουλίου σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση. Με λίγα λόγια το άσυλο κατακερματίζεται εντελώς. Στην ουσία αναιρείται και το φοιτητικό κίνημα χάνει ένα κεκτημένο που κατοχυρώθηκε έπειτα από πολυετείς και σκληρούς αγώνες.

Το κράτος καθίσταται κατ' αυτόν τον τρόπο ο κύριος διαχειριστής της όλης υπόθεσης. Ταυτόχρονα, ισχυροποιεί την επικυριαρχία του σε έναν μόνο κατ' όνομα δημόσιο χώρο, αφού τα οργανικά υποκείμενα που φοιτούν και εργάζονται σ' αυτόν βρίσκονται ενώπιον μιας επιβεβλημένης από τα πάνω καθημερινότητας, οι όροι της οποίας διέπονται από τις βλέψεις του κράτους και του κεφαλαίου, είτε το τελευταίο εμπίπτει στα πλαίσια της αστικής νομιμότητας είτε όχι. Η γενίκευση και η εντατικοποίηση του καθεστώτος ελέγχου και επιτήρησης στον χώρο του πανεπιστημίου θέτει φραγμούς και εμπόδια στην αυτόβουλη πολιτική/συνδικαλιστική και πολιτιστική δράση των φοιτητών. Οι σχολές κλειδώνονται μετά τις 22:00 αποκλείοντας αυθαίρετα και επιβλητικά την παρουσία φοιτητών σ' αυτές μετά το πέρας αυτής της συγκεκριμένης ώρας. Οι αίθουσες ανοίγουν αποκλειστικά και μόνο για τα μαθήματα και μάλιστα μόνο για ορισμένες ώρες, οξύνοντας την αποστείρωση του πανεπιστημίου. Από τις κινηματογραφικές και τις θεατρικές ομάδες ζητείται άδεια από τις κοσμητείες για να κάνουν προβολές και πρόβες αντίστοιχα. Επιπρόσθετα, η κοσμητεία του Πολυτεχνείου επέλεξε να αποκλείσει την είσοδο σε κατειλημμένο χώρο συλλογικής δράσης φοιτητών, το Καμαράκι των Ηλεκτρολόγων/Μηχανολόγων, καθώς και στο Ελεύθερο Κοινωνικό Ραδιόφωνο 1431am, τοποθετώντας ρολά και λουκέτα σε όλες τις πτέρυγες του Πολυτεχνείου. Διαβλέπουμε λοιπόν, ότι τα νέφη της καταστολής αρχίζουν να πυκνώνουν πάνω από τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και τα κατειλημμένα-αυτοδιαχειριζόμενα στέκια που βρίσκονται στο campus του Α.Π.Θ..

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, οι χρήστες αποτελούν τα εξιλαστήρια θύματα και τους αποδέκτες μιας μορφής κοινωνικού ρατσισμού. Η κατάσταση είναι πιο σύνθετη από όσο φαντάζει. Κατ' αρχάς υπάρχει μια σύγχυση μεταξύ των όρων ψυχοτρόπου και ναρκωτικής ουσίας. Στο δημόσιο λόγο, οι δύο αυτές έννοιες είναι εσφαλμένα ένα και το αυτό, υπό τον όρο ναρκωτικά. Όλες οι ψυχοτρόποι ουσίες δεν είναι συνάμα ναρκωτικές. Ψυχοτρόπος είναι η οποιαδήποτε φαρμακευτική ή φυτική κατά κανόνα ουσία που αλλάζει τον ψυχισμό ενός ανθρώπου. Από την άλλη, ναρκωτική είναι η φαρμακευτική ουσία που καταστέλλει το νευρικό σύστημα, που σε ναρκώνει με λίγα λόγια. Η κάνναβη είναι η πιο διαδεδομένη ψυχοτρόπος -και μη επιβλαβής για την υγεία- ουσία που εσφαλμένα συγκαταλέγεται στις ναρκωτικές ουσίες. Η κάνναβη είναι δυνατόν να εξασφαλιστεί και αυτοδύναμα χωρίς να υπάρχει ανάγκη για μαζική παραγωγή. Όμως αυτό θα απέτρεπε την άντληση κέρδους από την παραγωγή και τη διακίνησή της. Έτσι, στήθηκε μια ολόκληρη παράνομη βιομηχανία και συνακόλουθα μια μαύρη αγορά διακίνησης ναρκωτικών. Η κάνναβη αποτελεί τον προθάλαμο στην ηρωίνη, διότι και οι δύο ουσίες βρίσκονται στην ίδια αγορά. Διαπιστώνοντας κάποιος πως η κάνναβη δεν έχει επιπτώσεις στην υγεία του, ενθαρρύνεται να προχωρήσει στη χρήση ναρκωτικών ουσιών που πωλούνται στην ίδια -παράνομη- αγορά. Η τοξικομανία αποτελεί κατά βάση, λοιπόν, πρόβλημα που γεννά η ίδια η απαγόρευση, η οποία φτιάχνει άλλωστε και το κέρδος. Σήμερα, το εμπόριο ναρκωτικών είναι η πιο επικερδής παράνομη επιχείρηση, με εκτιμώμενο ετήσιο τζίρο 320 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που ισοδυναμεί με το 0,6-0,9% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Η κοκαΐνη και η ηρωίνη είναι τα ναρκωτικά με τις μεγαλύτερες πωλήσεις, με την αξία της πρώτης να ανέρχεται στα 85 δισεκατομμύρια και της δεύτερης στα 68 δισεκατομμύρια δολάρια.

Η όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης έχει οδηγήσει τα τελευταία χρόνια ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό καταπιεσμένων στην εξάρτηση από ναρκωτικές ουσίες, στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να βρουν έναν τρόπο διαφυγής από τη βάρβαρη καθημερινότητα που επιβάλλουν στους από τα κάτω το κράτος και το κεφάλαιο. Στον αντίποδα, το ποσοστό των χρηστών που καταφέρνει να απεξαρτηθεί ελαττώνεται δραματικά. Για μας, οι μόνοι που μπορούν να ανατρέψουν αυτήν τη βαρβαρότητα και να μετασχηματίσουν το σύνολο των κοινωνικών και παραγωγικών σχέσεων, με γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών τους, είναι οι ίδιοι οι καταπιεσμένοι μέσα από την αυτόβουλη, οριζόντια και αντιεξουσιαστική οργάνωση και δράση τους.

Όντας μέλη του ελευθεριακού χώρου, δε νοείται για μας καμία απαγόρευση στην αυτοδιάθεση του ψυχισμού και των σωμάτων των ανθρώπων. Δεν είμαστε αυτοί που θα απαγορεύσουν τη χρήση ουσιών, καθώς αυτή η κίνηση συνιστά εξουσιαστική συμπεριφορά. Θα καλέσουμε όμως τον κόσμο που βρίσκεται υπό εξάρτηση να αγωνιστεί για την παγκόσμια χειραφέτηση των όπου γης κατατρεγμένων και εκμεταλλευόμενων, προσπαθώντας στο μέτρο των δυνάμεών μας -όπου μπορούμε βέβαια- να βοηθήσουμε στην προσπάθεια απεξάρτησής τους. Δεν αποκλείουμε το γεγονός πως υπάρχουν ψυχοτρόποι ουσίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για φαρμακευτικούς/ιατρικούς σκοπούς, αλλά και για ευφορικούς/ψυχαγωγικούς λόγους όταν δεν αποτελούν κίνδυνο για την υγεία.

Κλείνοντας την παραπάνω παρέκβαση, αναγνωρίζουμε πως το πανεπιστήμιο βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με την κοινωνία, καθώς αποτελεί κομμάτι αυτής. Τα όποια προβλήματα της ευρύτερης κοινωνικής σφαίρας διαθλώνται συνεπώς και στο πανεπιστήμιο. Η εξάλειψη των ναρκομαφιών στα πανεπιστήμια δε συνεπάγεται και την ταυτόχρονη εξάλειψή τους πέρα από αυτό. Ως κομμάτι του κοινωνικού συνόλου, που δραστηριοποιούμαστε, κινούμαστε και φοιτούμε στο πανεπιστήμιο, καλούμαστε να το οικειοποιηθούμε συντείνοντας τις προσπάθειές μας, στο βαθμό των δυνατοτήτων μας, για τον επανακαθορισμό της καθημερινότητας και των ίδιων μας των ζωών με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Ο αγώνας ενάντια στις ναρκομαφίες και το κράτος που τις συντηρεί είναι πρώτα απ' όλα κοινωνικός. Γι' αυτό, σύσσωμη η κοινωνική βάση, στην οποία συγκαταλέγουμε και τους εαυτούς μας, οφείλει να αντιπαλέψει τον κοινωνικό κανιβαλισμό σε κάθε έκφανσή του, οργανώνοντας τον ακηδεμόνευτο και συλλογικό αγώνα της ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, που μας καταδυναστεύουν καθημερινά.

ΚΑΜΙΑ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ

ΑΚΗΔΕΜΟΝΕΥΤΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΝΑΡΚΟΜΑΦΙΕΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΝΑ ΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ, ΝΑ ΕΠΑΝΑΚΑΘΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΑΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Μικροφωνική συγκέντρωση: Τετάρτη 29/11, 12:00 στα γρασίδια της Φιλοσοφικής Α.Π.Θ.
*Σε περίπτωση βροχής η μικροφωνική συγκέντρωση θα μεταφερθεί έξω από την πρυτανεία του Α.Π.Θ.

Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής

πηγή : email που λάβαμε στις 27 Νοέμβριος 17h