Δευτέρα 16 Οκτωβρίου 2017 στις 11.00
Συγκέντρωση-μικροφωνική αλληλεγγύης σε Ηριάννα Β.Λ. και Περικλή Μ.
Λευτεριά στην Ηριάννα και τον Περικλή.
Την 1/6/2017 η Ηριάννα Β.Λ. και ο Περικλής Μ. καταδικάζονται από το τριμελές εφετείο κακουργημάτων σε 13 χρόνια κάθειρξη, χωρίς αναστολή, για συμμετοχή στη ΣΠΦ. Αυτή είναι η κορύφωση μιας δίωξης ξεκάθαρα πολιτικής, στα πλαίσια ενός κυνηγιού μαγισσών από την πλευρά της αντιτρομοκρατικής, ποινικοποιώντας τις κοινωνικές σχέσεις, πάντοτε σε αγαστή συνεργασία με την εξουσία (δικαστική, πολιτική, οικονομική).
Η περιπέτειά τους ξεκινάει το 2011, όταν η αντιτρομοκρατική εισβάλει στο σπίτι του συντρόφου της Κώστα Π. και τους προσαγάγει. Ο Κώστας κατηγορείται για συμμετοχή στη ΣΠΦ, κυρίως λόγω της φιλικής του σχέσης με άλλους κατηγορούμενους για την ίδια υπόθεση και μέλη της οργάνωσης, ενώ η Ηριάννα και ο Περικλής αφήνονται ελεύθεροι, αφού πρώτα έχει δοθεί κατάθεση και δείγμα DNA. Το 2013 και ενώ ο Κώστας Π. έχει απαλλαχθεί από τις κατηγορίες, συλλαμβάνονται εκ νέου οι άλλοι δύο, καθώς η αντιτρομοκρατική στην προσπάθειά της να βρει που ανήκει ο «ορφανός» οπλισμός που εντόπισε στην πολυτεχνειούπολη του Ζωγράφου, «ανακαλύπτει» μερική ταύτιση δείγματος DNA από έναν γεμιστήρα με το δείγμα που είχε δώσει η Ηριάννα. Αφήνονται παρόλα αυτά, ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους, οι οποίοι μάλιστα αίρονται στη συνέχεια.
Φτάνοντας στο σήμερα, η Ηριάννα και ο Περικλής βρίσκονται αντιμέτωποι με 13 χρόνια στη φυλακή. Για το μηχανισμό καταστολής αντιτρομοκρατικής-δικαστικού συστήματος, όταν ένας άνθρωπος έχει φιλικές, συγγενικές ή ερωτικές σχέσεις με κρατούμενους, κατηγορούμενους ή έστω υπόπτους για «τρομοκρατία», τότε συντρέχουν αρκετοί λόγοι ώστε να στοχοποιηθεί, να διωχθεί και να καταδικαστεί. Αρκεί η μερική ταύτιση του DNA σου με ένα δείγμα τόσο ελάχιστο, που δεν περισσεύει για να το ελέγξει άλλος πέρα από την αντιτρομοκρατική ή η μαρτυρία ενός αυτόπτη μάρτυρα που δεν εμφανίζεται πουθενά, ώστε να χάσει κανείς την ελευθερία του για 13 χρόνια. Κι από πάνω να έχεις και το θέατρο του παραλόγου, με τον υπουργό δικαιοσύνης να «μαλώνει» τους δικαστές σχετικά με την απόφαση, λες και δεν είναι ο ίδιος που τους όπλισε το χέρι με τον τρομονόμο, που υποτίθεται ότι θα καταργούσε.
Στα χέρια του δικαστικού συστήματος ο τρομονόμος είναι ένα χρήσιμο εργαλείο που το θωρακίζει νομικά και ταυτόχρονα του δίνει την δυνατότητα να διώκει όποιον αντιστέκεται χαρακτηρίζοντάς τον ως εσωτερικό εχθρό. Σε συνεργασία με τους μηχανισμούς επινόησης και κατασκευής μαρτύρων και στοιχείων της αντιτρομοκρατικής, σχηματίζουν και ανατροφοδοτούν μια άκρως αποτελεσματική φάμπρικα δημιουργίας ενόχων. Στο πλαίσιο, λοιπόν, του τρομονόμου, με την χρήση του DNA, με μάρτυρες «φαντάσματα» (ανώνυμες επιστολές και τηλεφωνήματα στην αντιτρομοκρατική), με την αυθαίρετη σύνδεση υπόπτων με συγκεκριμένες οργανώσεις και με τη στοχοποίηση φίλων, συντρόφων ή συγγενών υπόπτων, η βιομηχανία κατασκευής ενόχων παίρνει σάρκα και οστά και καθιστά ξεκάθαρη την πρόθεση του κράτους έκτακτης ανάγκης να επιτεθεί στους αντιστεκόμενους. Παραδείγματα αυτής της τακτικής αποτελούν οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι της Χαλκιδικής, οι υποθέσεις Τ.Θεοφίλου, Θ.Σίψα, Κ.Σακκά, Ε.Στατήρη, Α.Τσάκαλου και της πλειονότητας των κατηγορούμενων για συμμετοχή στη ΣΠΦ, με πάνω από 24 κατηγορούμενους, τουλάχιστον 475 χρόνια συνολικής πρωτόδικης ποινής. Το ίδιο συμβαίνει διαχρονικά σε όλες τις υποθέσεις, ιδιαίτερα απέναντι σε αγωνιστές/ριες του αναρχικού χώρου.
Για εμάς, το δικαστικό σύστημα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της κρατικής εξουσίας και ως ρόλο έχει να προασπίζει τις αξίες και τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης. Για αυτό και το δίπολο αθώος-ένοχος είναι ένα ψευτοδίλημμα με στόχο να προβάλλεται το δίκαιο των κυρίαρχων ως ένα ουδέτερο δίκαιο που υπηρετεί το καλό όλων. Πέρα και έξω από επικλήσεις στην αστική νομιμότητα, που το ίδιο το κράτος έκτακτης ανάγκης αναιρεί, ώστε να ανασυγκροτηθεί ο καπιταλισμός, η αλληλεγγύη στο πρόσωπο της Ηριάννας και του Περικλή πρέπει να'ναι πρωτίστως υπόθεση όλων των αγωνιζόμενων. Και αυτό γιατί, ανεξάρτητα από την πολιτική διαχείριση, δεξιά ή αριστερή, η επίθεση στις ζωές μας, το καθεστώς εξαίρεσης και οι αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες βρίσκονται σε πλήρη ισχύ θέτοντας στο στόχαστρό τους όσους/ες αμφισβητούν και αγωνίζονται απέναντι στη κοινωνική ερημοποίηση που επιβάλλει κράτος και καπιταλισμός.
Η εξουσία, επιδιώκει και πάντα θα επιδιώκει να απομονώνει όσους/ες αγωνίζονται εναντίον της και να επιβάλλει ένα κλίμα τρομοκράτησης σε όσους στέκονται δίπλα τους, αλλά και να αλλοιώνει τα νοήματα του αγώνα και της αλληλεγγύης, μέσω της θεσμικής διαμεσολάβησης και μιας αφήγησης περί δημοκρατικών δικαιωμάτων και ανθρωπισμού, Η αλληλεγγύη, για εμάς, δε μπορεί παρά να είναι το ενοποιητικό υλικό με το οποίο δομούνται κοινότητες αγώνα, με τρόπο αντιιεραρχικό, αδιαμεσολάβητο και αυτοοργανωμένο, Έτσι , διαλύονται οι τεχνητοί διαχωρισμοί, τα κυρίαρχα νοήματα και πρότυπα που επιβάλλονται από το κράτος και τον καπιταλισμό στους από τα κάτω, με στόχο την αναπαραγωγή και διαιώνιση των σχέσεων εκμετάλλευσης, επιβολής και ανελευθερίας και οικοδομείται ο δρόμος του αγώνα, συλλογικά, μαχητικά, καθημερινά, για την επίθεση στον κόσμο της εξουσίας και την οικοδόμηση ενός άλλου, ενός κόσμου ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης, ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.
Ενάντια στους τροµονόµους, τα έκτακτα τροµοδικεία και το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που επιχειρείται να επιβληθεί.
Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών.
Αγώνας για έναν κόσμο ισότητας-αλληλεγγύης- ελευθερίας.
Ανοιχτή συνέλευση αναρχικών Πάτρας
Κάθε Δευτέρα στις 19:00 στο Παράρτημα
asapatras.espivblogs.net/asapatras@espiv.net
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1578817/