kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ 25ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2013 ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΘΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗ ΜΑΥΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΗ ΣΗΜΑΙΑ

Την Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη 2013, ημέρα απεργίας, στην οποία συμμετείχαν εργαζόμενοι στο δημόσιο καθώς και διοικητικοί υπάλληλοι του πανεπιστημίου Πατρών, 4 μέλη της συνέλευσης αναρχικών ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά «ο εργαλειοφόρος» προσήχθησαν μετά το τέλος της απεργιακής πορείας στην ασφάλεια Πατρών. Η προσαγωγή των τεσσάρων μετατράπηκε μετά από λίγη ώρα σε σύλληψη, με την κατηγορία της οπλοκατοχής για τις 10 σημαίες που κουβαλούσαν. Μετά από τρεις αναβολές που πήρε η εκδίκαση της υπόθεσης, έχει οριστεί δικαστήριο για την Τρίτη 24 Οκτωβρίου, στις 9 π.μ στα Δικαστήρια της Πάτρας.

Η σύλληψη των τεσσάρων αναρχικών δεν έγινε διόλου σε τυχαίο χρόνο. Εκείνη την περίοδο, μετρώντας ήδη 2 μνημόνια, η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στον τομέα της εργασίας αλλά και σε κάθε πεδίο της καθημερινής ζωής, όπως και η καταστολή όσων αντιστέκονταν σε αυτή την επίθεση, δημιουργούσαν ένα κλίμα που αποτύπωνε τη συνθήκη της επόμενης μέρας, της σκληρής δηλαδή πραγματικότητας που βιώνουμε σήμερα. Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, οι μαζικές απολύσεις, η ανασφάλιστη ή επινοικιαζόμενη εργασία, η ανεργία, είναι μερικοί τρόποι μέσω των οποίων το κράτος φορτώνει στους από κάτω της κοινωνικής πυραμίδας το βάρος της διάσωσης του καπιταλισμού. Έχει ήδη εγκαθιδρυθεί ένας σύγχρονος ολοκληρωτισμός. Η άγρια επίθεση που εξαπολύουν κράτος και κεφάλαιο ενάντια στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας, ο αποκλεισμός από την πρόσβαση στην υγεία και την περίθαλψη, τη στέγαση και την παιδεία, η φτώχεια και η εξαθλίωση, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για πρόσφυγες και μετανάστες, η δημιουργία ειδικών συνθηκών κράτησης αποδεικνύουν την επίδειξη μηδενικής ανοχής σε όσους δεν δέχονται να υποκύψουν στη λεηλασία της ζωής τους.

Η σύλληψη των 4 αγωνιστών σε μέρα απεργίας με την κατηγορία της οπλοκατοχής για τις σημαίες που κουβαλούσαν μετά την πορεία, αποτελεί μία μόνο περίπτωση ανάμεσα σε αμέτρητες άλλες εκείνης της περιόδου για το πώς το κράτος προσπαθεί να τρομοκρατήσει όσους δεν συμμορφώνονται με τις επιταγές των κυρίαρχων. Ταυτόχρονα, ποινικοποιεί τις ταξικές και κοινωνικές αντιστάσεις των από τα κάτω αλλά και τη ίδια την απεργία ως εργαλείο στα χέρια των εργαζομένων. Φανερώνει επίσης τη θέληση του κράτους να ποινικοποιήσει το λόγο και τη δράση των αναρχικών και να αποκόψει τους αναρχικούς από το φυσικό χώρο παρέμβασής τους, δηλαδή το δρόμο, τις απεργίες και τις πορείες, εκεί όπου σπάει η επιβαλλόμενη από την κυριαρχία κανονικότητα και πλάθονται συνειδήσεις.

Συνάμα, η σύλληψη και η κατηγορία για οπλοκατοχή με την οποία βαρύνονται οι 4 αποτέλεσε σε τοπικό επίπεδο εφαρμογή της κατασκευασμένης από τους κυρίαρχους θεωρίας των «2 ιδεολογικών άκρων», τα οποία συγκρούονται και πρέπει να παταχθούν. Μόνο τυχαίο δεν είναι πως η συγκεκριμένη σύλληψη των 4 σε απεργιακή μέρα στην Πάτρα έγινε μια βδομάδα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από το χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Ούτε τυχαίο είναι επίσης το ότι τις μέρες εκείνες οι φωτογραφίες με τις αναρχικές σημαίες δημοσιεύονταν σε τοπικά site δίπλα σε αυτές των χρυσαυγιτών. Με τον τρόπο αυτό η κυριαρχία, αποκρύπτοντας το θεσμικό ρόλο της Χ.Α. και αποπολιτικοποιώντας τις δολοφονίες των παρακρατικών ταγμάτων εφόδου, εξισώνει τη βία των φασιστών με την κοινωνική απελευθερωτική αντιβία των αντιστεκόμενων. Το κράτος μπορεί να έχει διαμηνύσει πως καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται, αυτό όμως που δεν θέλει ούτε μπορεί να αποκηρύξει είναι το πολιτικό περιεχόμενο πίσω από τη δολοφονία του Π. Φύσσα και του Σ. Λουκμάν, τις ρατσιστικές επιθέσεις εναντίον μεταναστών και ομοφυλόφιλων, την επίθεση σε συνδικαλιστές και αγωνιστές αλλά επίσης και την αμέριστη συμπαράσταση της Χ.Α. σε εφοπλιστές και βιομήχανους.

Παράλληλα, η προσπάθεια του κράτους να φανεί ως ο παντοδύναμος ρυθμιστής που καταστέλλει οτιδήποτε ξεφεύγει από τα όρια που το ίδιο θέτει αποτυπώθηκε στα λόγια των ίδιων των μπάτσων στην ασφάλεια της Πάτρας: Παραδέχτηκαν ότι η σύλληψη των 4 οφειλόταν στην αλλαγή στάσης του κράτους προς τη Χ.Α. Τις μέρες που ακολούθησαν τη δολοφονία του Φύσσα, ο κρατικός μηχανισμός (με τα μιντιακά φερέφωνά του να ακολουθούν), επιδιώκοντας να προλάβει τους κοινωνικούς και πολιτικούς κραδασμούς λόγω της δολοφονικής φασιστικής βίας, άλλαξε πρόσκαιρα στάση απέναντι στη Χ.Α. και μεθόδευσε τη διαδικασία διώξεως εναντίον μελών της. Τα δικά τους παιδιά, οι φασίστες της Χ.Α, όλο το προηγούμενο διάστημα είχαν προφανώς το ελεύθερο να χτυπούν ή και να σκοτώνουν μετανάστες ατιμωρητί αλλά, όταν έφτασαν να δημιουργούν πρόβλημα στο πολιτικοοικονομικό καθεστώς, βαφτίστηκαν ιδεολογικό άκρο μόνο και μόνο για να οριστεί επίσης και ο αγώνας και η αντίσταση ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους-κεφαλαίου ως το απέναντι ιδεολογικό άκρο και να παταχθούν και τα δύο. Έτσι το κράτος διασφαλίζει για τον εαυτό του το ρόλο του απαραίτητου ρυθμιστή και εγγυητή της ομαλότητα και της ασφάλειας.

Η εξέλιξη της δίωξης των μελών της Χ.Α. αποτυπώνει όμως ξεκάθαρα ότι οι φασίστες αποτελούν σάρκα από τη σάρκα του συστήματος. Ενώ στην αρχή υπήρξε μεγάλη πρεμούρα και μιντιακή κάλυψη, με την σκοπιμότητα προφανώς να ξεπλύνει το πολιτικό σύστημα το αίμα από πάνω του, μόλις τα πράγματα καταλάγιασαν, η δίκη μελών της Χ.Α. μπήκε στο ρελαντί. Με μια σειρά από τυπικά κωλύματα, όπως για παράδειγμα ότι το δικαστήριο δεν δέχτηκε να εξαιρεθούν οι συγκεκριμένοι δικηγόροι από τη μακροχρόνια αποχή, σήμερα πολλοί εκ των κατηγορουμένων έχουν αποφυλακιστεί, ανάμεσά τους και ο Ρουπακιάς.

Εμείς ξεκαθαρίζουμε πως δεν αναγνωρίζουμε το κυρίαρχο αυτό ιδεολόγημα-επικοινωνιακό παιχνίδι των «δύο άκρων». Για μας, από τη μια πλευρά είναι ο κόσμος του αγώνα, της αντίστασης ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης, και από την άλλη πλευρά -και όχι στο άλλο άκρο- είναι το σάπιο πολιτικό-οικονομικό σύστημα, ο καπιταλισμός, δηλαδή το ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο μαζί με το κράτος και τους φασίστες ακόλουθούς του.

Σήμερα, που η σκυτάλη της διακυβέρνησης έχει περάσει σε αριστεροδεξιά χέρια, η συνθήκη δεν έχει αλλάξει επί της ουσίας από το 2013. Μετράμε πλέον το τέταρτο μνημόνιο, με ακόμα πιο απεχθή μέτρα, με τις ιδιωτικοποιήσεις και τα εργατικά και κοινωνικά κεκτημένα να αποτελούν παρελθόν και την καταστολή καλά να κρατεί. Βιώνουμε μια συνθήκη όπου επιβάλλονται οι σχεδιασμοί της κυριαρχίας στο σύνολο της κοινωνίας από αυτούς που μέχρι χθες ευαγγελίζονταν την ελπίδα και τη δυνατότητα βελτίωσης των όρων διαβίωσης, παίρνοντας σβάρνα με αυτή τη ρεφορμιστική ρητορική ακόμα και κομμάτια του ήδη αποδυναμωμένου κινήματος και στρώνοντας το έδαφος για την απόλυτη επέλαση του κράτους και του καπιταλισμού. Με την κινηματική πραγματικότητα να βρίσκεται σε τέτοια ύφεση, τα δεδομένα της προηγούμενης περιόδου φαντάζουν σαν εικόνες από το μακρινό παρελθόν, ενώ είναι εκείνα τα σημεία του κοινωνικού-ταξικού αγώνα που διαμόρφωσαν τη σημερινή συνθήκη. Εφόσον τα διακυβεύματα του τότε εξακολουθούν να ισχύουν και σήμερα, οφείλουμε να υπερασπιστούμε τους αγώνες του παρελθόντος και να αγωνιστούμε για τη δημιουργία νέων.

Ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου, που με το πρόσχημα της αλλαγής και της στροφής στην ανάπτυξη κάνουν τα πάντα για να βασιστεί η συνέχιση του σάπιου καπιταλιστικού καθεστώτος πάνω στην εξαθλίωση της πλειοψηφίας της κοινωνίας, υπερασπιζόμαστε τα μέσα και τα εργαλεία πάλης που διαθέτουμε ως αναρχικοί κομμουνιστές μέσα στον κοινωνικό-ταξικό αγώνα. Είτε τα μέσα αυτά είναι οι σημαίες, οι συνελεύσεις, οι δράσεις, είτε οι συγκρούσεις και οι απεργίες. Η καταστολή και η φίμωση των αγώνων δεν μας τρομοκρατούν ούτε μας πτοούν, αντιθέτως δηλώνουμε ξεκάθαρα πως θα συνεχίσουμε να συμμετέχουμε στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες προπαγανδίζοντας τη συλλογικοποίηση και την αντίσταση ενάντια στο υπάρχον καθεστώς.

Προτάσσουμε λοιπόν τη συμμετοχή, την συλλογικοποίηση και την παρέμβαση. Η αυτοοργάνωση των κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών δομών με χαρακτηριστικά αντιιεραρχικά, οριζόντια και αντιθεσμικά καθώς και η δημιουργία ενός πλατιού ριζοσπαστικού κινήματος που θα κινείται στο δρόμο της συνολικής αμφισβήτησης και ανατροπής του κεφαλαίου και του κράτους, μπορεί να πείσει για τη διεξοδικότητά του τόσο στο επίπεδο των συλλογικών μας αντιστάσεων ενάντια στην κυριαρχία, όσο και στον αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό, τον αγώνα για την κοινωνική επανάσταση και τη δημιουργία μιας κοινωνίας ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας. Για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό !

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 4 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣΤΗΣ 25ης ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2013 ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ !

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΑΤΡΑΣ

Τρίτη 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 9 π.μ

ΣυνέλευσηAναρχικών για τηνKοινωνική καιTαξικήAντεπίθεση

Πάτρα, Οκτώβρης 2017

(συνέλευση κάθε Τετάρτη στις 20:00 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο Επί τα Πρόσω, Πατρέως 87)

πηγή : https://saktapatra.wordpress.com/2017/10/16