Σάββατο 14 Οκτωβρίου 2017 στις 12.00
Πορεία ενάντια στους τρομονόμους & τις κατασταλτατικές μεθοδεύσεις με βάση το DNA
ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ, DNA, ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ: ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ
ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ...
Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, η κυριαρχία προσπαθεί ν' αναπληρώσει τη χαμένη της νομιμοποίηση εντατικοποιώντας το καθεστώς εξαίρεσης. Ανακυκλώνοντας το ιδεολόγημα του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία», το κράτος έχει εξαπολύσει κυνηγητό με στόχο την καταστολή των αντιστάσεων, την απομόνωση του ανταγωνιστικού κινήματος και την τρομοκράτηση της κοινωνίας. Εργαλεία του, η «αντι»τρομοκρατική νομοθεσία, που εφαρμόζεται σε όλο και ευρύτερες κοινωνικές ομάδες, η χρήση του DNA, η οποία στο όνομα της "αδιάσειστης" επιστημονικής "αυθεντίας" αναδεικνύεται ως το νέο υπερ-όπλο των αστυνομικών-δικαστικών αρχών, και η ποινικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων -στη λογική « να προσέχεις με ποιους συναναστρέφεσαι, αλλιώς μπορεί να βρεθείς κι εσύ μπλεγμένη/ος». Την ίδια στιγμή, η αριστερή διαχείρηση, παρά τις δακρύβρεχτες επικλήσεις στα δημοκρατικά δικαιώματα, συντηρεί και αναπαράγει το παραπάνω θεσμικό πλαίσιο (τρομονόμος, DNA).
Όσο για τις συνέπειες: προσαγωγές-απαγωγές και εισβολές σε σπίτια, αλλεπάλληλες δικογραφίες και εξοντωτικές ποινές σε βάρος αγωνιστών∙ ολόκληρα χωριά, όπως στις Σκουριές, να αντιμετωπίζονται σαν εγκληματικές οργανώσεις, αγωνιστές/τριες να φυλακίζονται με βάση το έωλο στοιχείο του DNA (περιπτώσεις Τάσου Θεοφίλου και Μπάμπη Τσιλιανίδη), και συγγενείς κρατουμένων να βαφτίζονται μέλη ενόπλων οργανώσεων (περιπτώσεις Εύης Στατήρη και Αθηνάς Τσάκαλου, κ.α.).
Στις περιπτώσεις αυτές έρχονται να προστεθούν η Ηριαννα και ο Περικλής, οι οποίοι με βάση τις προσωπικές και τις κοινωνικές τους σχέσεις καταδικάστηκαν σαν μέλη της ε.ο. ΣΠΦ σε 13 χρόνια φυλακη. Δείγματα DNA που η αστυνομία δεν επιτρέπει να επανεξεταστούν γιατί τελείωσαν (sic). Ανύπαρκτοι μάρτυρες που εξαφανιστηκαν. Αποτυπώματα σε κινητά αντικείμενα και άλλα "αδιασειστα" στοιχεία ήταν ικανά να τους στείλουν στη φυλακή χωρίς αναστολή. Την Δευτέρα 16/10 δικάζεται η δεύτερη αίτηση αποφυλάκισής τους.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ
DNA
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΆΒΗΣΗ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΗΡΙΑΝΝΑ Β.Λ. ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙΚΛΗ Μ.
Πορεία 14 Οκτωβρίου 12:00 Μοναστηράκι
αναρχικοί/Ες, σύντροφοι/Ες, στέκια, συλλογικότητες
Ζωγραφίζοντας το στόχο γύρω από το βέλος
dna, τρομονόμοι, ποινικοποίηση κοινωνικών σχέσεων:
ζωγραφίζοντας το στόχο γύρω από το βέλος
Τον Ιούνιο του 2017, η Ηριάννα Β.Λ. και ο Περικλής Μ. καταδικάστηκαν πρωτόδικα σε 13 χρόνια κάθειρξης για συμμετοχή στην ε.ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Οι αστυνομικές και δικαστικές αρχές έθεσαν εξαρχής στο στόχαστρο τις κοινωνικές τους σχέσεις με κατηγορούμενο για συμμετοχή στη συγκεκριμένη οργάνωση, ο οποίος αθωώθηκε, ενώ "κρίσιμα ευρήματα" για την αντιτρομοκρατική που τους ενέπλεξε στην υπόθεση εμφανίστηκαν δαχτυλικά αποτυπώματα και δείγματα DNA που βρέθηκαν σε αντικείμενα, τα οποία συλλέχθηκαν από την αντιτρομοκρατική και συνδέθηκαν με τη ΣΠΦ. Στον Περικλή Μ. και στην Ηριάννα Β.Λ. δεν αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό, ούτε αναστάλθηκε η ποινή τους, με αποτέλεσμα να οδηγηθούν στη φυλακή, ενώ και η πρώτη αίτηση αποφυλάκισής τους απορρίφθηκε.
Τα νομικά εργαλεία που μεταχειρίζεται το κράτος για να οργανώσει και να στοιχειοθετήσει αυτές τις καταδίκες δεν μας είναι ανοίκεια. Πρόκειται για την εργαλειοθήκη των ποινικών νόμων για την "καταπολέμηση της τρομοκρατίας". Αυτό το πλαίσιο ρυθμίσεων πρωταγωνιστεί από το 2001 στο συστηματικό κυνήγι μαγισσών που έχει κηρύξει η εγχώρια καταστολή, εισάγοντας εκείνα τα νομικά μέσα που επιτρέπουν την ταχεία και απρόσκοπτη εξόντωση, όποιου/ας ονομάζεται από το κράτος τρομοκράτης/ισσα: εξαιρετικές δικονομικές διαδικασίες, υποχώρηση του τεκμηρίου της αθωότητας και το DNA, ως η στιγμή της λάμψης της απόλυτης αλήθειας στην ποινική δίκη. Οι τρομονόμοι συγκροτούν τελικά ένα νομικό καθεστώς εξαίρεσης από το "παραδοσιακό" ποινικό δίκαιο και τις αρχές του. Ένα καθεστώς εξαίρεσης το οποίο εντατικοποιείται σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, με το κράτος να περιστέλλει θεσμούς που το ίδιο αξιοποιεί για την νομιμοποίηση και αναπαραγωγή του. Μετά την εισαγωγή των νόμων για την "καταπολέμηση της τρομοκρατίας", η δημοκρατική επίφαση δεν είναι πλέον απαραίτητη, ενόψει της "ανάγκης" για ασφάλεια, τρομοκράτηση και εξόντωση εκείνου που κατονομάζεται από την εξουσία ως εσωτερικός εχθρός.
Αυτό το νομικό οπλοστάσιο, προκειμένου να επιτελέσει τον ιδιαίτερο σκοπό του, στην πραγματικότητα ποινικοποιεί τη φυσική παρουσία κάποιας/ου, σε χώρους ή πλάι σε υποκείμενα ή εντός πλαισίων τα οποία ονομάζει εγκληματικά. Σε αυτή τη βάση, η συμμετοχή κάποιου/ας στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο ή σε άλλα πεδία αντίστασης και αγώνα αποτελεί επαρκή λόγο ενεργοποίησης αυτού του μηχανισμού καταστολής, ο οποίος θα τον/την οδηγήσει στον εγκλεισμό: Τα φρονήματα σημαίνουν ενοχή. Όσο για την περιβόητη αποδεικτική διαδικασία: αυτή δεν είναι παρά λήψη του ζητουμένου - το δικαστικό συμπέρασμα έχει ήδη εξαχθεί τη στιγμή της στοχοποίησης.
Η διαδικασία λήψης γενετικού υλικού για την ανάλυση DNA συμπυκνώνει την παραπάνω λειτουργία του αστυνομικού κράτους στο πλαίσιο της εφαρμογής των τρομονόμων. Με την αίγλη της απόλυτης αλήθειας και την αχλή της επιστημονικής αυθεντίας, η ταυτοποίηση ενός/μιας υπόπτου με δείγμα γενετικού υλικού που βρίσκεται κατά τους ισχυρισμούς των διωκτικών αρχών σε ύποπτους χώρους ή ακόμα και κινητά αντικείμενα είναι αρκετή για να αποδείξει την ενοχή και να οδηγήσει στον εγκλεισμό. Η μέθοδος ανάλυσης DNA, η οποία βασίζεται επιστημονικά σε ένα στατιστικό μέγεθος που ερμηνεύεται από την ποινική διαδικασία ως απόλυτη αλήθεια, αποτελεί μια εξαιρετικά ευαίσθητη στη διεξαγωγή της διαδικασία.
Στην περίπτωση της Ηριάννας Β. Λ., του Περικλή Μ. όπως και του Τάσου Θεοφίλου, των κατοίκων στις σκουριές Χαλκιδικής και πολλών άλλων, όλη αυτή η διαδικασία συλλογής, μεταφοράς, αποθήκευσης, επεξεργασίας και ταυτοποίησης μονοπωλείται από το κράτος και παρουσιάζεται ως αλάνθαστη. Δεν είναι τελικά παρά μια μονομερής διαδικασία που το κράτος επικαλείται, πιστοποιεί και ισχυρίζεται και η οποία ενδύεται από το δικαστήριο με τα εχέγγυα της απόλυτης αλήθειας. Στη δε υπόθεση των Ηριάννα και Περικλή το φερόμενο δείγμα DNA έχει πλέον εξαϋλωθεί κατά τη διαδικασία ανάλυσής του, δεν υφίσταται καν ως δείγμα…
Η οριοθέτηση μιας "εγκληματικής" πράξης, η απόδειξη υλοποίησής της από τον/την κατηγορούμενο/η, η αιτιώδης σχέση της δράσης του/της με το αποτέλεσμα του εγκλήματος δεν είναι απαραίτητα για την καταδίκη. Αρκεί η στοχοποίηση στη βάση των πολιτικών φρονημάτων ή των κοινωνικών σχέσεων και η απόδειξη της φυσικής παρουσίας κάπου, όπου εικάζεται ότι βρέθηκαν οι "ένοχοι/ες". Άλλωστε, αυτό το σύστημα ποινικής μεταχείρισης στοχεύει στην τρομοκράτηση όλων εκείνων που αποτελούν τους πολιτικούς, εσωτερικούς εχθρούς της κυριαρχίας και επενδύει στην αίσθηση πως όσοι/ες αντιστέκονται και αγωνίζονται μπορούν εν δυνάμει να βρεθούν στο στόχαστρό του.
Οι δακρύβρεχτες διακηρύξεις και η επίκληση των δημοκρατικών δικαιωμάτων (και ειδικότερα αυτού σε μια δίκαιη δίκη) δεν απαλλάσσουν και δεν εξαιρούν την αριστερή κυβέρνηση από την ιστορία εκείνων των κυβερνήσεων που έθεσαν σε ισχύ και ενεργοποίησαν τις παραπάνω ποινικές διαδικασίες, καθώς συντηρεί και αναπαράγει το θεσμικό πλαίσιο του τρομονόμου. Πέρα από την διαχείριση του ίδιου αστυνομικού κράτους που ενεργοποιεί θεαματικούς μηχανισμούς εξόντωσης των εσωτερικών του εχθρών, η κυβέρνηση Σύριζα με πρωτοβουλία του υπουργού δικαιοσύνης Σ. Κοντονή, επιχείρησε την άνοιξη του 2017 να διαβουλευτεί τροποποιήσεις του τρομονόμου, ποινικοποιώντας το δημόσιο λόγο∙ επεδίωξε δηλαδή να αυξήσει την ποινή για "όποιον δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί ή διεγείρει σε τέλεση εγκλημάτων και ένταξη σε εγκληματική οργάνωση". Την ίδια στιγμή που ο υπουργός δικαιοσύνης υπερασπίζεται από βουλής το δικαίωμα της Ηριάννας Β.Λ. σε μια δίκαιη δίκη…
Η ενεργοποίηση εξαιρετικών ποινικών εργαλείων και ο βιοπολιτικός μετασχηματισμός των σωμάτων σε πειστήρια ενοχής δεν αποτελεί παρά μια συστηματική ποινικοποίηση πολιτικών φρονημάτων και θέσεων, τα οποία η κυριαρχία επιθυμεί να ξεφορτωθεί, ακόμα και αν χρειάζεται να μεταχειριστεί για αυτόν το σκοπό τις πιο σκληρές εκδοχές του αστυνομικού της κράτους. Το τελευταίο στοχοποιεί υποκείμενα και πολιτικούς χώρους και στη συνέχεια συλλέγει και επεξεργάζεται πειστήρια, ταυτοποιεί ενόχους, καταδικάζει και σωφρονίζει σε μια υποδειγματική τελικά επίδειξη του μονοπωλίου του κράτους. Αποτυπώματα σε βιβλία, δείγματα γενετικού υλικού που εξαντλήθηκαν και άρα δεν μπορούν να επανεξεταστούν, ανύπαρκτοι μάρτυρες που εξαφανίστηκαν, ταξίδια και κοινωνικές σχέσεις στοιχειοθετούν στην περίπτωση των Περικλή Μ. και Ηριάννα Β.Λ. μία ακόμα δίκη που στοχεύει στο να εξοντώσει υποκείμενα προς παραδειγματισμό.
Στην εποχή που το καθεστώς εξαίρεσης εντατικοποιεί τους μηχανισμούς του, αποκλείοντας όσους "περισσεύουν" στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση και εγκαταλείποντας τις δημοκρατικές-συνταγματικές επιφάσεις, ο Περικλής Μ. και η Ηριάννα Β.Λ. δεν χρειάζεται να αποδείξουν πως ο εγκλεισμός τους θα τους στερήσει χρόνο από τις σημαντικές ζωές τους. Εκείνο που χρειάζεται είναι να καταργηθούν όλοι εκείνοι οι κυρίαρχοι λόγοι που ταξινομούν τις ζωές μας σε άξιες και ανάξιες.
ενάντια στους τρομονόμους και τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις με βάση το dna
ενάντια στο κράτος και τη διαμεσολάβηση
να μην αφήσουμε το καθεστώς εξαίρεσης να περάσει από πάνω μας
λευτεριά στον Περικλή Μ. και την Ηριάννα Β.Λ.
Πορεία 14 Οκτωβρίου 12:00 Μοναστηράκι
χορός της καρμανιόλας
το κείμενο σε pdf
Κάλεσμα στην πορεία ενάντια στους τροµονόµους & τις κατασταλτικές µεθοδεύσεις, Σάββατο 14 Οκτωβρίου, Μοναστηράκι, 12µµ
Δεν είναι δηµοκρατική εκτροπή, είναι η απάντηση του καθεστώτος σε κάθε χειρονοµία αντίστασης και αµφισβήτησης της εξουσίας του.
Η Ηριάννα και ο Περικλής βρίσκονται φυλακισµένοι επειδή είχαν προσωπικές σχέσεις µε έναν αναρχικό, επειδή στάθηκαν δίπλα στο φίλο τους, σύντροφό τους, επειδή δεν δέχτηκαν να ορίσει ο τρόµος την καθηµερινότητα και τις σχέσεις τους. Ο Περικλής και η Ηριάννα έχουν καταδικαστεί πρωτόδικα σε 13 χρόνια φυλάκιση και ήδη έχει απορριφθεί η πρώτη αίτηση αποφυλάκισής τους, µε βάση την "αντι"τροµοκρατική νοµοθεσία και µε σκέπτικο ότι ενδέχεται να τελέσουν αντίστοιχα αδικήµατα (πχ να συγχρωτιστούν ξανά µε αναρχικούς. Για κάποιους όλη αυτή η ιστορία αποτελεί µια δηµοκρατική εκτροπή, µια απόφαση ενός δικαστή µε φασιστική αντίληψη, µια εξαίρεση, ένα λάθος, µια νοµική αστοχία, µια αυστηρή ποινή. Ωστόσο, η απόφαση να φυλακιστούν δύο άνθρωποι µόνο και µόνο επειδή είχαν σχέσεις µε έναν αναρχικό, που κατηγορήθηκε στο παρελθόν για συµµετοχή σε ένοπλη οργάνωση (και αθωώθηκε), δεν είναι "παράπλευρη απώλεια" ή αστοχία του νοµικού καθεστώτος είναι η πραγµατικότητα που διαµορφώνεται από το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που επιχειρείται να µονιµοποιηθεί σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες µέσα από τους τροµονόµους, τα έκτακτα στρατοδικεία, τη διακρατική ανταλλαγή πληροφοριών και τη δηµιουργία Ευρωπαϊκής βάσης δεδοµένων µε στοιχεία αναρχικών και ακροαριστερών αγωνιστών. Ο πλήρης έλεγχος, η ένταση της καταστολής, η αντιµετώπιση µε όλο και πιο στρατιωτικούς όρους των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος, η αποµόνωση, η εκδικητικότητα, η στοχοποίηση όσων αγωνίζονται και παράλληλα η τροµοκράτηση και η τιµωρία όσων έχουν οποιαδήποτε σχέση πολιτική ή προσωπική µαζί τους είναι όλα αυτά που ήρθε να νοµιµοποιήσει ο "αντι"τροµοκρατικός νόµος που ακούει στο όνοµα 187Α.
Ο "αντι"τροµοκρατικός νόµος εγκαθιδρύει ένα ιδιαίτερο καθεστώς αντιµετώπισης για όσους/όσες αγωνίζονται. Για τους πολιτικούς αντιπάλους λοιπόν νοµοθετήθηκε ένα µόνιµο καθεστώς εξαίρεσης, ώστε οι κατασταλτικές και δικαστικές υπηρεσίες να µπορούν να ενεργοποιήσουν κάθε πρόσφορο µέσο, ώστε να τους/τις εξοντώσουν ηθικά, πολιτικά και σωµατικά. Έτσι ήρθαν οι ανώνυµες καταγγελίες, ώστε η "αντι"τροµοκρατική υπηρεσία να δύναται να συλλαµβάνει, να ερευνεί και να στοχοποιεί όποια-όποιον επιλέγει να αντιστέκεται, δηµιουργήθηκε τράπεζα DNA, δόθηκε το ελεύθερο να κρατούνται χωρίς επικοινωνία µε τον υπόλοιπο κόσµο για πολλές ώρες οι συλληφθέντες/είσες και άρα να µπορούν να εφαρµοστούν πάνω τους διάφοροι τρόποι απόσπασης πληροφοριών -κοινώς να ασκούνται πιέσεις και να υποµένουν βασανιστήρια-, καταργήθηκαν οι ένορκοι και δηµιουργήθηκαν τα νέου τύπου στρατοδικεία, καθώς και µία σειρά άλλων διατάξεων ώστε οι πολιτικοί αντίπαλοι του καθεστώτος, αυτοί και αυτές δηλαδή που επιδιώκουν την συνολική ανατροπή του κράτους και του καπιταλισµού, να αντιµετωπίζονται µε όλο και πιο και πιο εξοντωτικές µεθόδους µε απώτερο σκοπό τον "παροπλισµό" τους.
Η εξουσία επιδιώκει να εγκαθιδρύσει ένα µόνιµο καθεστώς έκτακτης ανάγκης µέσω των "αντι"τροµοκρατικών νόµων και της αστυνοµικής-στρατιωτικής παρουσίας σε κάθε πεδίο του αστικού χώρου. Επιβάλλει λοιπόν, ένα καθεστώς εξαίρεσης σε ένα συγκεκριµένο κάθε φορά κοινωνικό κοµµάτι και το καταδεικνύει ως τον «εσωτερικό εχθρό», ο οποίος πρέπει να χτυπηθεί και να κατασταλεί. Το κράτος, δηλαδή, δηµιουργεί µια µαύρη τρύπα στο θεσµικό και νοµικό πεδίο µέσα στην οποία δεν ισχύουν οι νόµοι και τα δικαιώµατα τα οποία προβλέπει το ίδιο το σύνταγµα και η αστική δικαιοσύνη και τα οποία ισχύουν για όλη την κοινωνία, αλλά παρέχεται η κάλυψη και το «ελεύθερο» στους κατασταλτικούς και δικαστικούς µηχανισµούς να µπορούν να χρησιµοποιήσουν κάθε µέσο το οποίο θεωρούν πρόσφορο και αποτελεσµατικό για να ελέγξουν και να καταστείλουν τον εκάστοτε «εσωτερικό εχθρό». Με αυτή τη µέθοδο, η εξουσία επιλέγει στόχους για παραδειγµατισµό και τροµοκράτηση των υπολοίπων και ταυτόχρονα επιδιώκει συνεχώς να µονιµοποιήσει και να διευρύνει ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης, το οποίο να περιλαµβάνει όποιον/α αντιστέκεται και αγωνίζεται, όποιον/α εν δυνάµει θα διανοηθεί να ορθώσει το ανάστηµά του/της, όποιον/α δεν συµβαδίζει µε τα κυρίαρχα πρότυπα, όποιον/α αποτελεί «παρείσακτο/η και ανεπιθύµητο/η» για τους κυρίαρχους. Έτσι, λοιπόν, καταλαβαίνουµε ότι το καθεστώς κινείται συνεχώς προς την κατεύθυνση του σύγχρονου ολοκληρωτισµού, µια συνθήκη η οποία οδηγεί σε ένα µοντέλο κοινωνίας οργουελικού τύπου. Το επίδικο για τα κράτη είναι ο πλήρης έλεγχος και η στράτευση, µε απόλυτους όρους, ολόκληρης της κοινωνίας στις επιταγές του κράτους και του κεφαλαίου, ιδιαίτερα µέσα σε µια συνθήκη συνολικής συστηµικής κρίσης.
Μέσα λοιπόν από την κατασταλτική επίθεση δεν επιχειρείται µόνο η εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων, αλλά και η αποµόνωσή τους και η αποκοπή από το κοινωνικό τους περιβάλλον πολιτικό και προσωπικό, κάτι το οποίο αποτελεί βασικό προαπαιτούµενο. Έτσι δεν θα µπορούσε να µην προβλέπεται από τον "αντι"τροµοκρατικό και η τιµωρία όσων βρίσκονται σε αυτό και επιλέγουν να σταθούν δίπλα στους/στις φίλους/ες τους, συγγενείς τους, συντρόφους/σσες τους χωρίς να υπολογίζουν τις επιταγές της εξουσίας. Συνεπώς, στην ουσία µε τον 187Α, όποιος-όποια έχει σχέση µε κάποιον κατηγορούµενο-η (ανεξαρτήτως αν είναι «ένοχος/η» ή «αθώος/α») σηµαίνει αυτοµάτως ότι γνωρίζει για τη δράση του/της και έχει συµβάλλει ψυχικά και υλικά ανεξαρτήτως αποδείξεων. Έτσι, θα αντιµετωπιστεί και αυτός/αυτή µε τις ίδιες µεθόδους και θα χρησιµοποιηθεί ως παράδειγµα για όσους/ες συνεχίζουν να µην λαµβάνουν υπόψιν τις επιταγές της εξουσίας. Για εµάς, τα δίπολα «ένοχος/η» ή «αθώος/α» δεν καθορίζουν τη στάση µας απέναντι σε όσους/ες βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής. Μέσα από την περιγραφή, αντιλαµβανόµαστε ότι το κράτος «δικαίου», που περιφρουρούν και ορίζουν οι νόµοι και το σύνταγµα, είναι µια συνθήκη που οι κυρίαρχοι εφαρµόζουν όσο δεν αµφισβητείται η εξουσία και τα προνόµιά τους. Η εξουσία προσπαθούσε, προσπαθεί και θα προσπαθεί πάντα να αποµονώσει όσους-όσες αγωνίζονται και να επιβάλλει ένα καθεστώς τρόµου σε όσους/ες στέκονται δίπλα τους και δεν δέχονται να ορίζει τη ζωή τους και τις επιλογές τους.
Είναι εύκολο κάποιοι κρατικοί αξιωµατούχοι και προοδευτικοί δηµοσιογραφίσκοι να διαρρηγνύουν τα ιµάτιά τους και να µιλάνε για παρασπονδίες και µαύρες σελίδες της δικαιοσύνης, θέλοντας µε αυτό τον τρόπο να κρύψουν πίσω από τις δηµοκρατικές κορώνες τους ποιος είναι υπεύθυνος για την φυλάκιση της Ηριάννας και του Περικλή. Είναι ο τροµονόµος και το καθεστώτος εξαίρεσης που αυτός επιφυλάσσει για όσους αµφισβητούν την εξουσία. Υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί διαχειριστές οι οποίοι νοµοθετούν και δηµιουργούν το πλαίσιο για να επιβληθεί και να µονιµοποιηθεί το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, µια συνθήκη µέσα στην οποία το κράτος νοµιµοποιείται να επιστρατεύσει κάθε µέσο για να εκµηδενίσει τους πολιτικούς του αντιπάλους και να επιβληθεί µε απολύτους όρους σε ολόκληρη την κοινωνία. Είναι ειρωνεία, λοιπόν, αυτοί που λοιδορούσαν και προσπαθούσαν να καταστείλουν πριν δύο χρόνια τις κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν µε την µεγάλη απεργία πείνας των πολιτικών κρατουµένων τον Μάρτη-Απρίλη 2015 ενάντια στην κατασταλτική και νοµική θωράκιση του κράτους (επιδιώκοντας µεταξύ άλλων την κατάργηση του κουκουλονόµου και του "αντι"τροµοκρατικού), σήµερα να ορίζουν τους εαυτούς τους ως θεµατοφύλακες των ανθρώπινων δικαιωµάτων και να πιστεύουν ότι το κίνηµα και ο δηµόσιος χώρος µπορεί να χωρέσει όσους/ες αγωνίζονται ενάντια στην καταπίεση και την λεηλασία της ζωής µας και όσους/ες τις επιβάλλουν. Όµως θα πρέπει να γνωρίζουν ότι µε όποιο προσωπείο και αν εµφανίζονται, οι κινηµατικές διαδικασίες, όπως µπορεί να επιβεβαιώσει και ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ Φίλης, είναι µέρη εχθρικά για κάθε πολιτικό υπάλληλο του καθεστώτος είτε δεξιό είτε αριστερό. Τα συµφέροντα των από τα κάτω όχι µόνο δεν είναι ταυτόσηµα αλλά είναι και ανταγωνιστικά µε τα προνόµια και την εξουσία των καπιταλιστών και των πολιτικών διαχειριστών τους.
Η εναντίωση αυτή τη στιγµή στη συνεχιζόµενη φυλάκιση του Περικλή και της Ηριάννας και η άµεση αποφυλάκισή τους µε ταυτόχρονη ανάκληση των κατηγοριών αποτελεί αναπόσπαστο κοµµάτι του κοινωνικού και ταξικού αγώνα και ένα στοίχηµα για ολόκληρο το κίνηµα. Είναι σαφές ότι µοναδικό τους «έγκληµα» είναι ότι αµφισβήτησαν την εξουσία και τις επιταγές της και δεν επέτρεψαν να ορίσει ο τρόµος τη ζωή τους. Επέλεξαν να αντισταθούν στη µοίρα που επιχειρούν να τους επιβάλλουν και επέλεξαν να υπερασπιστούν τις προσωπικές και πολιτικές επιλογές τους, αλλά και τους ανθρώπους τους. Αν το κράτος προσπαθεί να θωρακιστεί, να επιβληθεί και να ορίσει κάθε πτυχή της καθηµερινότητάς µας, ώστε να διαιωνίσει τα προνόµιά του και να προασπίσει τα συµφέροντα του κεφαλαίου, οφείλουµε να αντιτάξουµε την αλληλεγγύη των από τα κάτω, να οργανωθούµε και να ανατρέψουµε κάθε κατασταλτική µεθόδευση και το καθεστώς τρόµου που προσπαθεί να επιβληθεί και να παλέψουµε για τη συνολική ανατροπή του κόσµου της εκµετάλλευσης και της καταπίεσης.
Ενάντια στους τροµονόµους, τα έκτακτα τροµοδικεία και το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που επιχειρείται να επιβληθεί.
Αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται µέσα και έξω από τα κελιά για ένα κόσµο ισότητας-αλληλεγγύης-δικαιοσύνης-ελευθερίας.
Άµεση απελευθέρωση του Περικλή και της Ηριάννας.
Πορεία ενάντια στους τροµονόµους & τις κατασταλτικές µεθοδεύσεις
Σάββατο 14 Οκτωβρίου, Μοναστηράκι, 12µµ
αναρχική συλλογικότητα Vogliamotuttoepertutti
Kρέμασμα πανό για την πορεία του Σαββάτου
Κρεμάσαμε πανό για την πορεία ενάντια στους τρομονόμους, τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις βάση του DNA και την ποινικοποίηση κοινωνικών σχέσεων ενώ πραγματοποίησαμε αφισοκολλήσεις και μοίρασμα του κειμένου της αφίσας σε Σούρμενα-Αργυρούπολη.
Αναρχική συλλογικότητα parekura
https://parekura.espivblogs.net/
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1578703/
ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ, DNA, ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ: ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝΕΙ ΣΚΕΥΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ...
Καθώς η καπιταλιστική κρίση συνεχίζει να πλήττει με αμείωτη ένταση τον κόσμο της εργασίας, το κράτος προσπαθεί με κάθε μέσο να διαφυλάξει την τάξη και να διασφαλίσει την κυριαρχία του κεφαλαίου.
Αυτή τη φορά, φορώντας το «αριστερό του προσωπείο», συνεχίζει να κυνηγά μάγισσες, με στόχο την τρομοκράτηση του ανταγωνιστικού κινήματος και των κομματιών της κοινωνίας που διατηρούν την οιαδήποτε σχέση με αυτό. Η δοκιμασμένη συνταγή, που με διαφορετικές μεθόδους και ένταση, εφαρμόζεται κάθε φορά από το μετεμφυλιακό κράτος ως τις μέρες μας, δεν είναι άλλη από την απομόνωση των κοινωνικών αγωνιστών. Από την οικογένεια τους, από το οικείο περιβάλλον τους, από τους φίλους και συντρόφους τους.
Την παλιά δουλειά του ασφαλίτη, που χτύπαγε πόρτες τρομοκρατώντας, απειλώντας και πολλές φορές συλλαμβάνοντας όσους\ες σχετίζονταν με ανθρώπους που αντιστέκονταν, έχουν αντικαταστήσει σύγχρονα μέσα και εργαλεία. Την πρωτοκαθεδρία σε αυτά έχουν το δήθεν αδιάσειστο επιστημονικό στοιχείο του DNA και ένα σύγχρονο νομικό οπλοστάσιο αποτελούμενο από αντιτρομοκρατικούς νόμους (187Α) που εφαρμόζονται σε όλο και ευρύτερες κοινωνικές ομάδες.
Στόχος του κράτους η παγίωση ενός καθεστώτος εξαίρεσης και η δημιουργία μιας υγειονομικής ζώνης, γύρω από τα αγωνιζόμενα υποκείμενα, μέσα στην οποία αυτά θα απομονώνονται και θα ασφυκτιούν.
Στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να παραμείνει, αλλά και να παγιωθεί στην εξουσία, πατάει σε δύο βάρκες. Από τη μία προσπαθεί να διατηρήσει το αριστερό της ακροατήριο, κάνοντας επικλήσεις μέσω των στελεχών της, στα ανθρώπινα δικαιώματα, και από την άλλη κλείνει το μάτι στο συντηρητικό κομμάτι της κοινωνίας, συνεχίζοντας να κυβερνά μέσα στο ίδιο θεσμικό και νομικό πλαίσιο που παρέλαβε. Κομμένο και ραμμένο για τα συμφέροντα της κυριαρχίας.
Το καθεστώς εξαίρεσης ενσαρκώνεται με την αστυνομία να εισβάλλει σε σπίτια αγωνιστών και να τους απαγάγει και με τους δικαστές να επιβάλλουν τις αυστηρότερες ποινές που προβλέπει ο ποινικός κώδικας. Ολόκληρα χωριά, όπως αυτά κοντά στις Σκουριές, ονοματίζονται εγκληματικές οργανώσεις, επειδή οι κάτοικοι αντιδρούν στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος του τόπου τους. Συγγενείς διωκόμενων βαφτίζονται μέλη ενόπλων οργανώσεων, όπως οι περιπτώσεις της Αθηνάς Τσάκαλου, της Εύης Στατήρη κ.ά. Αγωνιστές καταδικάζονται με βάση το αμφισβητούμενο DNA, όπως ο Τάσος Θεοφίλου, ο οποίος έμεινε στη φυλακή για πέντε χρόνια, κατηγορούμενος για ληστεία και ανθρωποκτονία, με στοιχεία που επινοήθηκαν από την αντιτρομοκρατική και εισήχθησαν στη δικογραφία εκ των υστέρων και με αποτέλεσμα να αθωωθεί από το εφετείο.
Οι υποθέσεις της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή Μ. έρχονται για να προστεθούν σε αυτές τις περιπτώσεις. Με βάση κοινωνικές σχέσεις που διατηρούσε η Ηριάννα με κατηγορούμενο για συμμετοχή σε ένοπλη οργάνωση (ο οποίος αθωώθηκε), και ένα αποτύπωμα του Περικλή σε κινητό αντικείμενο, καταδικάστηκαν αμφότεροι ως μέλη της ε.ο. Σ.Π.Φ. σε 13 χρόνια φυλακή. Τα «αδιάσειστα» στοιχεία ήταν δείγμα DNA, που ποτέ δεν ταυτοποιήθηκε ολικά και που η αστυνομία δεν επιτρέπει να επανεξεταστεί, γιατί «τελείωσε» (sic), μάρτυρες που ποτέ δεν εμφανίστηκαν, αποτυπώματα που απλά βρέθηκαν σε κινητά αντικείμενα. Η ποινή που επιβλήθηκε ήταν χωρίς αναστολή, κανένα ελαφρυντικό δεν αναγνωρίστηκε και η αίτηση αποφυλάκισης απορρίφθηκε, ενώ την ίδια στιγμή έμποροι ναρκωτικών και βιαστές κρίνεται ότι δεν αποτελούν κίνδυνο για την κοινωνία κι αφήνονται ελεύθεροι. Τη Δευτέρα 16/10 δικάζεται η δεύτερη αίτηση αποφυλάκισής τους.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ DNA
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗ, ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ
ΠΟΡΕΙΑ 14 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 12:00 ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1578734/
Οι κοινωνικοί αγώνες δεν είναι ούτε αθώοι ούτε ένοχοι, είναι δίκαιοι.
Ανακοίνωση - κάλεσμα για την πορεία στις 14/10 και την παράσταση έξω από το Εφετείο 16/10. Η απόρριψη αναστολής εκτέλεσης ποινής της Ηριάννας Β. Λ. και του Περικλή Μ., ήταν μία ακόμη όψη μίας δικαστικής εξουσίας που επιχειρεί να μετρήσει ένα πολύ σοβαρό βήμα στην ποινικοποίηση της ριζοσπαστικής κοινωνικής δράσης, ενώ στο στόχαστρό της μπαίνουν πλέον ακόμα και οι προσωπικές σχέσεις. Από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ τα κροκοδύλια δάκρυα για το άδικο της απόρριψης αναστολής, είναι απλά ένα κακόγουστο θέατρο κεντημένο με «αριστερούς» ουμανιστικούς μονολόγους περί της έννοιας του δικαιώματος. Θα πρέπει ωστόσο να γίνει κατανοητό ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, φέρει την κεντρική πολιτική ευθύνη, καθώς άφησε απείραχτο όλο το κεκτημένο της «αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας», αποδεικνύοντας ότι είτε το θες είτε όχι, στα πλαίσια της συνέχειας του κράτους, των μνημονίων και αυτής της πολιτικής, ο αυταρχισμός και η καταπάτηση των στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων και των λαϊκών ελευθεριών γίνεται όρος υλοποίησης των αντιλαϊκών πολιτικών.
Ωστόσο, η κοινωνία απάντησε με δυναμικό τρόπο απέναντι στο άδικο και την καταπίεση. Μία σειρά από κινηματικά γεγονότα (πορείες,εκδηλώσεις,συζητήσεις) με αποκορύφωμα την μεγαλειώδη συναυλία αλληλεγγύης ανέδειξαν τη κοινωνική απεύθυνση και γείωσης της υπόθεσης. Κατέδειξαν η απάντηση στη δικαιοσύνης τους είναι η αλληλεγγύη και ο αγώνας.
Για εμάς το ζήτημα της ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων και της πολιτικής στάσης του/της καθενός/καθεμίας, είναι η βασική όψη των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας, που πάνε χέρι - χέρι με την ένταση της αυταρχικοποίησης. Σε αυτό, θα μας βρούνε απέναντί τους τόσο στο δρόμο προς την απελευθέρωσης της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή Μ. όσο και γενικότερα στην υπόθεση των πολιτικών κρατουμένων και της περιστολής των κοινωνικών δικαιωμάτων.
Συνεχίζοντας τον αγώνα για την άμεση απελευθέρωσή τους,
καλούμε όλες και όλους το
Σάββατο 14/10 στην πορεία αλληλεγγύης στις 12.00 στο Μοναστηράκι
και τη
Δευτέρα 16/10 στις 9.00 έξω από το Εφετείο Αθηνών για την νέα αίτηση αναστολής της εκτέλεσης της ποινής.
Άμεση απελευθέρωση της Ηριάννας Β.Λ. και του Περικλή Μ.!
Ανασύνθεση ΟΝΡΑ
Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα
Δικτύωση για την Ριζοσπαστική Αριστερά.
Λευτεριά στην Ηριάννα και τον Περικλή!
Κατάργηση των τρομονόμων!
Πορεία, Σάββατο 14/10, στις 12:00, Μοναστηράκι.
Οι σκευωρίες του κράτους, η επιβολή των τρομονόμων και η καταστολή είναι οι πάγιες λειτουργίες της εξουσίας ενάντια στον "εσωτερικό εχθρό", ενάντια στην κοινωνία.
