Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017 στις 10.00 πμ
Συγκέντρωση-πορεία ενάντια στην κυριακάτικη εργασία
10 και 17 Σεπτέμβρη: Ξεκαθαρίζουμε ότι οι Κυριακές είναι των εργαζομένων (Θεσσαλονίκη)
Με αφισοκολλήσεις και μαζικό μοίρασμα στους εργαζόμενους της Τσιμισκή, της Αριστοτέλους, της Αγίας Σοφίας, ο συντονισμός ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία καλεί σε συγκεντρώσεις τις δύο επόμενες Κυριακές. Να είμαστε όλοι/ες εκεί!
32 ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ...
Εδώ και 4 χρόνια τα αφεντικά του εμπορίου προσπαθούν να καταργήσουν ολοκληρωτικά την αργία με τελικό στόχο να δουλεύουμε 52 Κυριακές το χρόνο. Από το νόμο του 2013 με τις «7 Κυριακές», από την «πιλοτική» εφαρμογή του μέτρου των «52 Κυριακών» το καλοκαίρι του 2014, από την «8η Κυριακή» στα τέλη του 2014, από το 3ο μνημόνιο του 2015 και το περιθώριο που άφηνε για «περισσότερες Κυριακές» και από τις «2 επιπλέον υπό όρους Κυριακές» στα τέλη του 2016, φτάνουμε στον Μάη του 2017 και στις «32 Κυριακές» βάσει και της συμφωνίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους "θεσμούς". Η όλη αυτή εξέλιξη σηματοδοτήθηκε από ισχυρές πιέσεις κυβερνώντων, κεφαλαιοκρατών και των διάφορων μηχανισμών τους, όπως τα καθεστωτικά ΜΜΕ, προς εμάς τους εργαζόμενους για να αποδεχτούμε την ολοκληρωτική κυριαρχία της αγοράς στις ζωές μας. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αποτελεί ένα μέτρο που έρχεται να επιδεινώσει την όλη δυσχερή κατάσταση που ως εργαζόμενοι βιώνουμε, με την υπερεντατικοποίηση, αλλά και τους πετσοκομμένους μισθούς ή και την μη καταβολή των δεδουλευμένων, τις απολύσεις και τα τόσα άλλα κρούσματα εργοδοτικής τρομοκρατίας. Και βέβαια, η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας αποτελεί ένα μέτρο που πολύ σύντομα, όπως φαίνεται, θα γενικευθεί και σε πολλούς άλλους εργασιακούς κλάδους.
Κι αν μέχρι σήμερα τελικά δεν έχει καταργηθεί πλήρως η κυριακάτικη αργία αυτό οφείλεται πρώτιστα στις συλλογικές εργατικές αντιδράσεις. Πίσω μας λοιπόν έχουμε πλέον έναν πολύχρονο αγώνα, με σημαντικές μάχες μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς, με απεργίες και απεργιακές περιφρουρήσεις, παρεμβάσεις, διαδηλώσεις,. Δίνοντας το αγωνιστικό παρών κάθε Κυριακή που επιχειρούνταν η καταστρατήγηση των δικαιωμάτων μας. Μέσα από τον αγώνα αυτό έχουν γίνει σταθερά βήματα προς την κατεύθυνση της οργάνωσής μας, της συλλογικοποίησης των ίδιων των συναδέλφων από τον κλάδο του εμπορίου και της ανάδειξης μιας σειράς ζητημάτων από τη σκοπιά των εργατικών συμφερόντων.
Οι μαζικές απεργιακές περιφρουρήσεις της 16ης Ιούλη που διήρκησαν περισσότερες από 2,5 ώρες αλλά και οι παρεμβάσεις στις 23 του ίδιου μήνα προφανώς και δεν είναι αρκετές. Με τα μεγάλα αφεντικά και τις πολυεθνικές να δίνουν το ρυθμό ακόμη και σε Κυριακές του Αυγούστου που έχουν αποδεδειγμένα "χασούρα" αντιλαμβανόμαστε πως μπροστά μας έχουμε τις μεγάλες δυνάμεις του εμπορικού κεφαλαίου, αποφασισμένες να μετατρέψουν σε συνήθεια, παρά το πρόσκαιρο κόστος στους τζίρους τους, την Κυριακάτικη εργασία. Συνήθεια τόσο για τους καταναλωτές, όσο και για τους ίδιους τους εργαζομένους.
Η μάχη για την υπεράσπιση του ελεύθερου χρόνου μας δεν σταμάτησε με την ψήφιση ενός νομοσχεδίου, ούτε πρόκειται να σταματήσει μπροστά στην απληστία τους. Θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να δώσουμε τη μάχη για να μπορεί να υπάρχει και μπορούμε να απολαμβάνουμε τον μη εργάσιμο χρόνο, την ξεκούρασή μας, τις οικογένειες μας, ενάντια στο 7 στα 7 που αρχίζει να γίνεται κανόνας. Το ότι θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας, δεν σημαίνει όμως πως μπορούμε να υπερασπιστούμε μόνοι μας μία κατάκτηση που αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης, και των εμποροϋπαλλήλων στην προκειμένη περίπτωση. Είμαστε στο σημείο που ή θα μοιραστούμε έναν κοινό αγώνα στον οποίο και θα νικήσουμε ή θα μοιραστούμε μία καθολική σιωπή που θα οδηγήσει και στην κοινή μας ήττα.
Σε αυτό το κρίσιμο σημείο είναι σημαντικό όχι μόνο να μην αποδυναμωθούν οι αντιστάσεις μας, αλλά αντιθέτως να ατσαλωθούν, να δικτυωθούν, να οργανωθούν για να κόψουμε την όρεξη στα αφεντικά. Μόνο ενωμένοι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα αφεντικά και να επιβάλλουμε το δίκιο μας, αλλιώς είμαστε καταδικασμένοι να δουλεύουμε όλο και πιο πολύ, όλο και πιο φτηνά, ότι ώρα, ότι μέρα θέλουν και για όσο μας θέλουν πριν μας στείλουν ξανά στις ουρές του ΟΑΕΔ. Για αυτό καλούμε τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες να έρθουν σε επαφή με τα σωματεία και τις πρωτοβουλίες εργαζομένων του κλάδου, να στήσουμε νέα όπου δεν υπάρχουν, να δημιουργήσουμε εργατικές συνελεύσεις σε κάθε μαγαζί όπως έγινε πρόσφατα με τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες σε Leroy Merlin, Public, Media Markt και να έρθουμε σε επαφή με τον συντονισμό. Είναι ανάγκη να αντιληφθούμε τη δύναμη που έχουμε στα χέρια μας ως οι πραγματικοί παραγωγοί του πλούτου που υπάρχει γύρω μας και βασιζόμενοι στις δικές μας πλάτες και με όπλο μας την ταξική αλληλεγγύη, να συνεχίζουμε όλο και πιο δυναμικά να οργανωνόμαστε και να αντιστεκόμαστε συλλογικά μέσα κι έξω από τους χώρους δουλειάς μας.
Ή ΜΑΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΤΟ 7 ΣΤΑ 7 -Ή ΒΑΖΟΥΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
10 & 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ,
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.00 και ΠΟΡΕΙΑ 12.00
ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΑΝΟΙΧΤΑ
Συντονισμός δράσης ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία και στα απελευθερωμένα ωράρια * Επικοινωνία: sintonismoskiriakis@espiv.net
Συγκέντρωση - πορεία ενάντια στην κυριακάτικη εργασία | Κυριακή 17/9 10:00 Τσιμισκή με Αριστοτέλους
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΒΙΤΡΙΝΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
Στους καιρούς της εξαθλίωσης της εργατικής τάξης και της κατάστασης εξαίρεσης στην οποία βρίσκονται οι άνεργοι έρχεται ο νόμος της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ που προβλέπει τη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων για 32 Κυριακές τον χρόνο. Η πρόθεση κράτους και καπιταλιστών για πλήρη κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι κάτι παραπάνω από εμφανής.
Πού στοχεύει η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας;
Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας αλλά και η πλήρης ελαστικοποίηση των ωραρίων είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που εντάθηκε με αφορμή την κρίση. Στο επίκεντρο αυτής της αναδιάρθρωσης είναι οι εργασιακές σχέσεις ως ο παράγοντας που πάνω του στηρίζεται η εκμετάλλευση των εργαζομένων, η παραγωγή υπεραξίας και τελικά τα κέρδη των καπιταλιστών. Είναι ένα μέτρο που θα ωφελήσει άμεσα κυρίως τους μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου του εμπορίου και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα, θα ευνοήσει δηλαδή την περαιτέρω συσσώρευση κεφαλαίου. Είναι ακόμα όμως άλλη μια επίθεση σε εργασιακά κεκτημένα που ανοίγει τον δρόμο για την περαιτέρω εντατικοποίηση κι αυταρχικοποίηση των ήδη επισφαλών εργασιακών σχέσεων σύμφωνα με το κυρίαρχο πνεύμα της πλήρους εμπορευματοποίησης των ζωών μας. Για να επιβιώσει ο καπιταλισμός που βρίσκεται σε κρίση πρέπει να επεκταθεί επιθετικά σε ολοένα και περισσότερα σημεία όπου μέχρι τώρα δεν είχε εκμεταλλευτεί επαρκώς. Ο στόχος είναι η μετατροπή των εργαζόμενων σε εργατικές μηχανές με ελάχιστα δικαιώματα που όταν δε δουλεύουν θα είναι πειθήνιοι καταναλωτές. Δηλαδή η ολοκληρωτική μετατροπή της ζωής σε έναν κύκλο παραγωγής υπεραξίας, κατανάλωσης εμπορευμάτων και συσσώρευσης κεφαλαίου. Αυτή είναι η περιβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη. Όποιος νομίζει ότι αυτή η επίθεση στον ελεύθερο χρόνο των εργαζομένων θα σταματήσει στο εμπόριο είναι πολύ γελασμένος.
Η ιερή συμμαχία της εμπορευματοποίησης των ζωών μας
Αυτή η προσπάθεια συσπειρώνει ένα διευρυμένο μέτωπο δυνάμεων που η καθεμιά με τον τρόπο της συνεισφέρει στον κοινό στόχο. Κινητήρια δύναμη είναι φυσικά οι καπιταλιστές και βασικός μοχλός η κυβέρνηση που χρησιμοποιώντας τον κρατικό μηχανισμό λειτουργεί σαν εντολοδόχος του κεφαλαίου. Αυτή φυσικά είναι και μια από τις βασικές λειτουργίες του κράτους στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Ο ρόλος της δικαστικής εξουσίας είναι επίσης σαφής κι ευδιάκριτος και μια πρόχειρη ματιά στον ρόλο που έπαιξε στο πετσόκομμα των εργατικών δικαιωμάτων τα τελευταία χρόνια δεν αφήνει το γεγονός της προσωρινής απόφασης του ΣτΕ να θολώσει τα νερά. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ έχουν αναλάβει τον ρόλο της ιδεολογικής εμπροσθοφυλακής προσπαθώντας να παρουσιάσουν την κυριακάτικη λειτουργία των καταστημάτων ως λύση στην κρίση τους και να τη διαφημίσουν όσο πιο πολύ γίνεται, την ίδια στιγμή που παρουσιάζουν οποιαδήποτε αντίδραση σαν αντικοινωνική κι επιζήμια για τους εργαζόμενους. Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στις χιπστεροφασιστικές free press φυλλάδες που με τη δήθεν αποϊδεολογικοποιημένη κι αισθητικοποιημένη οπτική τους αποκρυσταλλώνουν το περιεχόμενο του κοινωνικού εκφασισμού ως επιθετικού νεοφιλελευθερισμού. Οι εμπορικοί σύλλογοι στην πλειοψηφία τους βοήθησαν κι αυτοί με τον τρόπο τους. Αρχικά με την παλινωδία του «7 Κυριακές κι όχι 52» όπου έδειξαν να μην καταλαβαίνουν πως η ηγεμονία ανήκει πλέον στους μεγαλοαστούς κι όχι στους ίδιους, κι οποιαδήποτε αλλαγή στην κυριακάτικη αργία δε θα έμενε εκεί αλλά θα παρέσερνε τα πάντα. Έπειτα με την εισαγωγή θεσμών που συμβάλλουν στην ελαστικοποίηση των ωραρίων όπως οι «λευκές νύχτες» όπου οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δουλεύουν ως τα μεσάνυχτα για να αυξηθεί ο τζίρος. Στις «λευκές νύχτες» συνέβαλαν και αρκετοί δήμοι που στήριξαν πολλές τέτοιες προσπάθειες, ακόμη και δήμαρχοι που ανήκουν στην αριστερά, αποδεικνύοντας τον ρόλο της ως αριστεράς του κεφαλαίου και εν δυνάμει διαχειριστικής δύναμης τους συστήματος κι όχι δύναμης ανατροπής του. Τέλος, οι αλαλάζοντες καταναλωτές που είναι πρόθυμοι να προτάξουν τα στήθη τους για να ψωνίσουν την Κυριακή παίζουν τον ρόλο των χρήσιμων ηλίθιων που δεν αντιλαμβάνονται ότι η πλήρης κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων θα επηρεάσει κι αυτούς.
Η σημασία του αγώνα ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον άμεσο αντίκτυπο της εντατικοποίησης της εργασίας στις ζωές των εργαζομένων. Την ίδια στιγμή που η επίσημη ανεργία είναι στο 26% ο ελεύθερος χρόνος των εργαζόμενων ψαλιδίζεται. Η έννοια του ελεύθερου χρόνου στενεύει για να χωράει μόνο την κατανάλωση και την απολύτως αναγκαία ξεκούραση. Το εργατικό κίνημα πρέπει να κατανοήσει το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου ως ίδιας σημασίας με τον μισθό, ως πλευρές του ίδιου πράγματος. Οφείλει να επανανοηματοδοτήσει την έννοια του ελεύθερου χρόνου έξω κι ενάντια στον καπιταλισμό, ως χρόνου που οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν για να οργανώσουν την αντίστασή τους στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, να δημιουργήσουν τον δικό τους πολιτισμό, να ζήσουν έξω από την κυριαρχία του εμπορεύματος. Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας πρέπει να νικήσει για να δώσει μια πνοή στους εργατικούς αγώνες και να εμπλουτίσει το περιεχόμενό τους.
Τι να κάνουμε
Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας δεν αφορά μόνο τους εμποροϋπάλληλους αλλά όλους τους εργαζόμενους. Οι απεργίες των σωματείων του κλάδου τις Κυριακές που είναι ανοιχτά τα καταστήματα είναι απαραίτητες και πρέπει να στηριχτούν, αλλά δεν αρκούν. Είναι απαραίτητος ο οριζόντιος συντονισμός ευρύτερων κομματιών της τάξης μας, σωματείων βάσης, εργατικών σχημάτων και συλλογικοτήτων ώστε αυτές οι απεργίες να αποκτήσουν γενικευμένα χαρακτηριστικά. Σε αυτή την προσπάθεια ο θεσμικός συνδικαλισμός και οι ηττημένες λογικές και πρακτικές του είναι βάρος κι όχι σύμμαχος. Για να κερδίσουμε αυτή τη μάχη ο δρόμος είναι ένας: πρέπει να καταστρέψουμε τη λειτουργία της αγοράς τις Κυριακές. Με μαζικές πορείες, δυναμικές παρεμβάσεις και αποκλεισμούς καταστημάτων, σαμποτάζ, κλεισίματα δρόμων να δημιουργήσουμε ένα πολύμορφο κίνημα μέχρι να το πάρουν απόφαση ότι τις Κυριακές μας δεν πρόκειται να τις χαρίσουμε στον κόσμο του εμπορεύματος. Τις Κυριακές μας θα τις χρησιμοποιήσουμε για να γλεντήσουμε και να συζητήσουμε, για να ερωτευθούμε και να οργανώσουμε την Κοινωνική Επανάσταση που θα σαρώσει τον κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου και θα οικοδομήσει την ελευθερία.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.00 και ΠΟΡΕΙΑ 12.00, ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Συμμετέχουμε και στηρίζουμε το κάλεσμα του Συντονισμού δράσης ενάντια στην Κυριακάτικη εργασία και στα απελευθερωμένα ωράρια
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (μέλος της ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ)
lib_thess@hotmail.com
libertasalonica.wordpress.com
anarchist-federation.gr