kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ανοιχτή συζήτηση για ένα Αυτοοργανωμένο Pride των Αναγκών και των Επιθυμιών μας

Ανώμαλα ενάντια σε πατριαρχία, κράτος, ρατσισμό, καπιταλισμό για ένα αυτοοργανωμένο Pride.

Έχουν περάσει 48 χρόνια από την εξέγερση του Stonewall. Τον Ιούνη του 1969 τρανς γυναίκες, drag queens, λατίνες και μαύρες απάντησαν περήφανα και μαχητικά στις δυνάμεις καταστολής που επιτέθηκαν στο bar Stonewall της γειτονιάς του Greenwich Village στο Manhattan και στην εκμετάλλευση της μαφίας που είχε την πλειονότητα των μπαρ της περιοχής. Την επόμενη χρονιά ξεκίνησαν σε ένα πλήθος -ευρωπαϊκών πια- πόλεων, πορείες τιμής και μνήμης αυτών των γεγονότων. 48 χρόνια τώρα διαδηλώνουμε ως κοινότητα και αρνούμαστε να υποταχτούμε στη κανονικότητα που μας επιβάλλεται. Δε ξεχνάμε την ιστορίας μας και κρατάμε το Stonewall ως σημείο αναφοράς για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Γιατί ήταν μία εξέγερση ενάντια στην πατριαρχία, την εκμετάλλευση και το κοινωνικό καταναγκασμό. Από τότε κομμάτια του lgbtqia+ κινήματος έχουν ενωθεί δυναμικά με αγώνες ενάντια σε πολλές καταπιέσεις. Συνδέθηκαν με το γυναικείο κίνημα, το κίνημα των μαύρων για τα κοινωνικά δικαιώματα, το εργατικό κίνημα όπως στην απεργία των ανθρακωρύχων ενάντια στην κυβέρνηση της Θάτσερ το 1984, στο αντιπολεμικό κίνημα των '60s ενάντια στο πόλεμο του Βιετνάμ κ.α.

Από τότε το lgbtqia+ κίνημα έχει κερδίσει επιμέρους διεκδικήσεις του, αλλά η πατριαρχική κουλτούρα, το κράτος, ο καπιταλισμός και ο ρατσισμός που κυριαρχούν σε όλη την ελληνική κοινωνία καθορίζουν πολύ στενά το ποια από εμάς και με τι όρους επιτρέπεται να υπάρχουμε. Εμείς λοιπόν, επιθυμούμε να μιλήσουμε συνολικότερα για τις καταπιέσεις.

• Σε μια περίοδο κρίσης που η εργασιακή εκμετάλλευση του καπιταλισμού εντείνεται, lgbtqia+ άτομα γινόμαστε ακόμη πιο εύκολη λεία. Λόγω των κυρίαρχων ομοφοβικών, λεσβιαφοβικών και τρανσφοβικών στερεοτύπων, κάποια από εμάς αντιμετωπίζουνε πολύ μεγάλο πρόβλημα στο να βρουν δουλειά, πόσο μάλλον μόνιμη και σταθερή. Κομμάτια της κοινότητας κατά κανόνα αποκλείονται από πολλές δουλειές, ενώ «είναι προορισμένα» για κάποιες άλλες. Είμαστε από τις πρώτες που θα απολυθούν και πολλές φορές εξαναγκαζόμαστε σε παραιτήσεις λόγω ισχυρής ψυχολογικής πίεσης και απαξιωτικών συμπεριφορών που δεχόμαστε τόσο από αφεντικά, όσο και από συναδέλφους μας.
• Το ιατρικό κατεστημένο και το υπουργείο Υγείας διαχρονικά συνεισφέρει στο στιγματισμό lgbtqia+ ατόμων. Χρησιμοποιεί κακοποιητικά τη σύνδεση του να είσαι lgbtqia+ με την οροθετικότητα στον ιό του HIV. Απαγορεύεται ακόμη και σήμερα σε ανοιχτά lgbtqia+ άτομα να συμμετέχουν σε αιμοδοσίες. Η νευροκανονικότητα χτυπάει επίσης τη κοινότητα. Μέχρι πριν λίγα χρόνια όλες οι ταυτότητές της ψυχιατρικοποιούνταν, πράγμα που συχνά οδηγούσε σε επικίνδυνες θεραπείες, βασανιστήρια και εγκλεισμούς. Ακόμη και σήμερα σε πολλά τρανς και non cis ατομα με σχιζοφρενεια, ψυχωσεις κλπ αρνουνται την φυλομετάβαση.
Αναγνωρίζουμε την οροθετικότητα ως ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας και τους ακτιβισμού της κοινότητάς μας, διεκδικούμε να προσφέρεται περίθαλψη και σεβασμός στα οροθετικά (όχι στίγμα και διαπόμπευση και να φοβάται ο κάθε αστοιχείωτος μη τον "κολλήσουν AIDS") και επιθυμούμε να δώσουμε μάχες ενάντια στη νευροκανονικότητα.
Ιδιαίτερη αναφορά κάνουμε στη διαπόμπευση που δέχτηκαν οροθετικές (κάποιες από αυτές τρανς, κάποιες σεξεργάτριες, κάποιες χρήστριες) από το υπουργείο Υγείας, το ΚΕΕΛΠΝΟ και τα ΜΜΕ το 2012.
• Η εκκλησία όντας βασικό ενεργό μέρος της διαμόρφωσης συνειδήσεων και αντιλήψεων στην ελληνική κοινωνία αναπαράγει συστημ(ατ)ική ρητορική μίσους σε οτιδήποτε διαφορετικό και συμβάλλει καθοριστικά στις lgbtqia+ καταπιέσεις. Με τη σύνδεσή της με το υπουργείο Παιδείας τα lgbtqia+ μαθητά κινδυνεύουν ακόμη περισσότερο. Από κοινού συμβάλουν στην αναπαραγωγή στερεοτύπων και στη διαιώνιση της κουλτούρας του bulling. Όλοι ξέρουμε ή έχουμε υπάρξει το πουστράκι ή η λεσβία του σχολείου. Το καινούργιο βιβλίο Θρησκευτικών ονομάζει ξεκάθαρα τη τεχνητή γονιμοποίηση «φυσική ανωμαλία και ηθική διαστροφή, γιατί δίνει δυνατότητα τεκνοποίησης σε ζεύγη ομοφυλοφίλων». Αρνούνται πεισματικά να μπει η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία, με ρητορικές μίσους μπλόκαραν την εβδομάδα ενημέρωσης για τις ταυτότητες φύλου στα γυμνάσια και επιτίθενται μέσω των ΜΜΕ στα lgbtqia+ άτομα. Μας εξοργίζει η διάχυτη, προκλητική και κυρίαρχα αποδεχτή πατριαρχική ρητορική που αναπαράγεται συστηματικά στο δημόσιο λόγο.
• Το νομικό πλαίσιο εναρμονίζεται με την πατριαρχική οικογένεια. Το ημίμετρο του συμφώνου συμβίωσης δε μας καλύπτει, βλέπουμε πως δε γίνεται καν λόγος για το πολιτικό γάμο και τη παρένθετη κυοφορία/γονεϊκότητα ή τη τεκνοθεσία, αφού έτσι κι αλλιώς θεωρούμαστε ακατάλληλα να μεγαλώνουμε παιδιά. Για τις πολυσυντροφικές σχέσεις δε δεν τίθεται καν ζήτημα.
• Οι γυναίκες και οι θηλυκότητες είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της lgbtqia+ κοινότητας. Δυστυχώς, όμως, ο μισογυνισμός είναι παραπάνω από υπαρκτός στο εσωτερικό της, όπως και στη κοινωνία. Το Athens Pride δεν έχει βγάλει ποτέ λόγο γι' αυτό. Ο φεμινισμός εξακολουθεί να θεωρείται μια κακή λέξη, η οικιακή εργασία δεν αναγνωρίζεται ως τέτοια, η κουλτούρα του βιασμού δε καταδικάζεται ξεκάθαρα. Υποκείμενα με θηλυκές επιτελέσεις θεωρούνται κατώτερα, ελαφρόμυαλα, αναπαραγωγικές μηχανές, αντικείμενα για να ξεθυμαίνουν η κάθε λογής όξυνη αρρενωπότητα, gay και straight. Όσο η μεγαλύτερη βρισιά είναι το να είσαι πούστης και γυναικούλα, δε πιστεύουμε πως μπορεί να υπάρξει μια συνολική απελευθέρωση.
• Τα τρανς και non cis άτομα που θέλουμε φυλομετάβαση υποχρεούμαστε να περνάμε από άσχετους και κακοποιητικούς ψυχιάτρους. Για να αλλάξουμε νομικά φύλο, πρέπει να αποδείξουμε ότι έχουμε κάνει εγχείρηση στα γεννητικά όργανα. Θέλουμε δε θέλουμε, έχουμε δεν έχουμε τα χρήματα να το κάνουμε. Κάποια από μας τρώνε εξώσεις από σπίτια, απολύσεις και αποκλεισμούς από εργοδότες και απόρριψη από τις οικογένειές μας. Ακόμη και η ίδια η ΜΚΟ Athens Pride το 2014 έβγαλε ανοιχτά τρανσφοβικό κακοποιητικό λόγο, όταν η ομάδα QueerTrans και το ΣΥΔ απαίτησαν να αναγνωριστούν τρανς αιτήματα και να μπει τρανς άτομο στην οργανωτική επιτροπή. Τρία χρόνια μετά δεν έχει ακόμη μπει. Οι non-binary και inter ταυτότητες είναι ανύπαρκτες για την κανονιστική κοινωνία και για το ίδιο το Athens Pride, που δομούν τη λογική των δυιστικών και των δυαδικών κατηγοριοποιήσεων και μας καλούν να χωρέσουμε με το ζόρι σε ένα δίπολο. Κάποια inter άτομα υποβληθήκαμε σε επεμβάσεις ως νεογέννητα, σε ορμονοθεραπείες και βρισκόμαστε υπό εντατική ιατρική παρακολούθηση σε όλη μας τη ζωή. Όχι για το καλό μας, ούτε με τη συναίνεσή μας, απλά για να μη «διαφέρουμε» και για το «τι θα πει ο κόσμος».
• Στα πλαίσια μιας διευρυμένης κανονικοποίησης της σεξουαλικότητας, οι ταυτότητες, οι επιλογές και οι πρακτικές στιγματίζονται και κατηγοριοποιούνται ως λανθασμένες, αφύσικες και διαστροφικές. Η πατριαρχία ορίζει το αν, το πόσο, το πως και το με ποια πρέπει να κάνουμε σεξ. Απέναντι σε αυτό, είμαστε τσούλες, αγάμητες, πολυσυντροφικά, πολυσεξουαλικά κι αμφισεξουαλικά, δούλες και αφέντρες, kinksters, BDSMers και ανωμαλάρες. Τίποτα από αυτά δεν είναι κακό κι είναι ζήτημα του δικού μας αυτοπροσδιορισμού και των συναινετικών επιθυμιών μας και μόνο.
• Κανονιστικότητα υπάρχει και στο ποια σώματα θεωρούνται στο κίνημα και στη κοινωνία ελκυστικά και θεμιτά. Lgbtqia+ ανάπηρες περιθωριοποιούνται και από τη κοινότητα λόγω της αναπηρίας τους και από τη disabled κοινότητα λόγω της lgbtqia+ ταυτότητάς τους. Η χοντροφοβία, και αυτή συνδέεται άρρηκτα με μια ableist κουλτούρα. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη περίπτωση του ηλικισμού με τα γερασμένα σώματα να ιεραρχούνται ως λιγότερο ικανά, παραγωγικά και ποθητά. Προφανώς αναγνωρίζουμε ότι οι θηλυκότητες χτυπιούνται περισσότερο σε όλα αυτά.

Όλα αυτά, η ΜΚΟ Athens Pride της αδιαφάνειας και της απλήρωτης εργασίας, το νεοφιλελεύθερο Pride του δήμου που διατηρεί απλήρωτους εργαζομένους και συνεργάζεται με τα προγράμματα ανεργίας του ΟΑΕΔ, των περιφερειών που κάνουν τα στραβά μάτια στις απολύσεις, των πρεσβειών και των χορηγών, ούτε θέλει, ούτε μπορεί να τα ανατρέψει. Οι ΜΚΟ εκμεταλλεύονται με πρόφαση τον «ανθρωπισμό» κινήματα- ατομικότητες- καταπιεσμένες κοινωνικές ομάδες, σήμερα πλουτίζουν από τα πρόσφυγα και τα μεταναστά, ξεπλένουν μαύρο χρήμα, συνεργάζονται με στρατό και αστυνομία και είναι κομμάτι του συστήματος που μας καταπιέζει. Οι ΜΚΟ είναι το αόρατο χέρι του κράτους που κάνει τη βρώμικη δουλειά του.

Το Athens Pride δεν γίνεται να ανατρέψει συστημικές καταπιέσεις που το ίδιο προωθεί όταν είναι κι εξαρτάται δομικά από φορείς που παράγουν κι αναπαράγουν συστήματα καταπιέσεων, για τα οποία υποτίθεται πως μιλάει. Δε γίνεται ο δήμος Αθηναίων να μιλάει για εμάς όταν διώχνει πρόσφυγες από το Σύνταγμα. Δε γίνεται η περιφέρεια Αττικής να συνδιοργανώνει το Pride, όταν η ίδια βοηθάει τις κυβερνήσεις να κλείνουν πρόσφυγες και μετανάστες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης που οι ίδιες ονομάζουν «κέντρα φιλοξενίας». Το Athens Pride, ιδιαίτερα φέτος με την εθνοπατριωτική αφίσα που επέλεξε (και την οποία υποχρεώθηκε να την αποσύρει μετά τη δημόσια κατακραυγή) αναπαράγει μια πολιτική της ενσωμάτωσης που βασίζεται στη φόλα της εθνικής ενότητας.

Δήμοι, περιφέρειες και κυβερνήσεις προάγουν μια βιοπολιτική της καθαρότητας. Σε αυτό το πλαίσιο, lgbtqia+ πρόσφυγα δεν έχουν κανένα ασφαλή χώρο και μετανάστα (πρώτης και δεύτερης γενιάς) δέχονται ρατσισμό. Υφίστανται την εξαθλίωση στην οποία υποβάλλονται γενικότερα οι προσφυγικοί και μεταναστευτικοί πληθυσμοί από τις εθνικιστικές κρατικές πολιτικές, το ρατσισμό που διαπερνά και την ίδια την lgbtqia+ κοινότητα και παράλληλα τους σεξισμούς και τις πατριαρχικές επιβολές που αναπαράγονται και εντός των δικών τους κοινοτήτων. Τα άτομα που κάνουν χρήση ουσιών θεωρούνται από κράτος και κοινωνία «απόβλητα» κι επικίνδυνα για τη διατήρηση της κοινωνικής ευημερίας, κάτι που σχετίζεται, αλλά συνυπάρχει σε πολλά πλαίσια με το κοινωνικό στίγμα, τον αποκλεισμό και την προσπάθεια καθυπόταξης στην κανονικότητα των lgbtqia+ ατόμων. Να σημειώσουμε εδώ ότι αυτοί ήταν και οι θεσμοί που συμμετείχαν καταστατικά στο κυνήγι των μαγισσών που υπέστησαν οι οροθετικές γυναίκες.

Δε γίνεται να έχουν χώρο σε ένα Pride πρεσβείες κρατών από τη στιγμή που τα κράτη προάγουν την καταπίεση. Δε γίνεται η αμερικάνικη πρεσβεία να έχει χώρο σε ένα Pride, όταν οι ΗΠΑ ρίχνουν βόμβες στη Συρία και το Ιράκ. Δε γίνεται η αυστραλιανή πρεσβεία να έχει χώρο σε ένα Pride, όταν το αυστραλιανό κράτος αρνείται lgbtqia+ δικαιώματα. Δε γίνεται ο ΟΑΣΑ να διαδηλώνει μαζί μας, όταν μας τραμπουκίζει με τους ελεγκτές και τους μπάτσους για εισιτήρια στα ΜΜΜ.

Δεν ανεχόμαστε στην επέτειο της εξέγερσης ενάντια στην αστυνομική καταστολή προς lgbtqia+ άτομα, η διοργάνωση της ΜΚΟ Athens Pride να φέρνει ένστολους. Αυτή η γιορτή δε τους χωράει! Είναι όργανα καταστολής του κράτους, που ανέκαθεν συνδέονταν με τις αντιδραστικότερες και βιαιότερες εκφάνσεις του συστήματος (σχέση αστυνομικών σωμάτων με φασιστικές οργανώσεις, σκληρή εθνικιστική/ιμπεριαλιστική ιδεολογία που καλλιεργεί ο στρατός). Κακοποιούν μετανάστριες, υποστηρίζουν νεοναζί και δεξιούς και βρίσκονται απέναντι μας σε όλους τους αγώνες. Γνωρίζουμε το πόσο εχθρικά είναι αυτά τα σώματα απέναντί μας. Ο μύθος που πλασάρει η αστική ιδεολογία, ότι τα σώματα ασφαλείας υπάρχουν για να μας προστατεύουν δεν ισχύει. Ειδικά, σε περιπτώσεις επιθέσεων σε lgbtqia+ άτομα είναι ανύπαρκτα, αλλά αντίστοιχα τα στοχοποιεί και τα κακοποιεί η ίδια καθημερινά στο δρόμο. O στρατός, ως κατεξοχήν, σημείο συνύπαρξης εθνικοπατριαρχικού λόγου και πρακτικών, είναι προνομιακό πεδίο ανάπτυξης της σεξουαλικοποιημένης βίας και της κουλτούρας του βιασμού. Θέλουμε να αναπνέουμε ελεύθερα σε δρόμους χωρίς αστυνομική καταστολή, χωρίς φασιστική βία και συστημική βία, χωρίς τραμπουκισμούς και πατριαρχικά σχόλια. Δε μας εκπροσωπεί ένα Pride που όχι απλώς δε βγάζει λόγο για αυτά, αλλά αντίθετα ανέχεται και εξωραΐζει τέτοιους φορείς.

Για να ζήσουμε μια αξιοβίωτη ζωή χρειαζόμαστε να παλέψουμε ενάντια στη πατριαρχία, το κράτος, το ρατσισμό, το καπιταλισμό, ενάντια σε κάθε καταπιεστικό σύστημα εξουσίας, μέχρι την ανατροπή τους.

Γι' αυτούς και χίλιους άλλους λόγους το Athens Pride δε μας κάνει! Θέλουμε ένα Pride μαχητικό, διεκδικητικό, διαθεματικό, ενάντια σε κάθε καταπιεστικό σύστημα και κάθε καταπιεστικό μηχανισμό του. Που θα μπορεί να είναι όχημα για τη σύνδεση με όλα τα κοινωνικά και αγωνιστικά κινήματα. Ένα Pride ενάντια στη πατριαρχία και τη κανονικότητα. Ενάντια σε κάθε μορφή σεξισμού, ενάντια στον εθνικισμό, ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικής ιεράρχησης και αποκλεισμού. Γι' αυτό θέλουμε να οργανώνεται από εμάς και όχι από ΜΚΟ που μιλούν για εμάς, χωρίς εμάς. Χωρίς χορηγούς και πρεσβείες κρατών που μας χρησιμοποιούν για να ξεπλύνουν τις εξουσιαστικές πολιτικές και τα εγκλήματά τους. Δεν ανεχόμαστε να βλέπουμε χορηγίες από πολυεθνικές, όπως η Eldorado Gold που ως πολυεθνική αποτελεί προφανώς καταστατικό κομμάτι του καπιταλιστικού συστήματος και για να εξυπηρετήσει τα οικονομικά της συμφέροντα συμβάλλει στην καταστροφή του περιβάλλοντος στις Σκουριές και χτυπάει το κίνημα της αντίστασης στα σχέδια της. Στην προσπάθειά μας να αναπτύξουμε μια διαθεματική πολιτική μας αφορά και μας απασχολεί και το κομμάτι του οικολογικού κινήματος. Θέλουμε και χρειαζόμαστε ένα Pride συνδιοργανωμένο σε ανοιχτές συνελεύσεις, με όπλο την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση, τη συντροφικότητα και το διεθνισμό. Παίρνουμε τη πρωτοβουλία για μια τέτοια συνέλευση, ώστε να συζητήσουμε πως μπορούμε να διοργανώσουμε ένα Pride που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.

Σας καλούμε όλες/όλα/όλους το Σάββατο 17 Ιουνίου και ώρα 18.00 σε ανοιχτή συζήτηση στο κτήριο Γκίνη (είσοδος Στουρνάρη στο Πολυτεχνείο, Εξάρχεια).

Επικοινωνία: papaexe@espiv.exnet

Πρωτοβουλία για ένα Αυτοοργανωμένο Pride των Αναγκών και των Επιθυμιών μας

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1574653/