Τετάρτη 17 Μαίου 2017 στις 10.00 πμ
Απεργιακη πορεια εναντια στην ψηφιση του 4ου μνημονιου
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ & ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ 4ου ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ
Η ψήφιση του 4ου μνημονίου έρχεται να εντείνει την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα πάνω στους καταπιεσμένους. Εκκινώντας από αυτήν την παραδοχή παρατηρούμε ότι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, σε απόλυτη συνέπεια με την ως τώρα πορεία της και μη εκπλήσσοντας κανέναν, ενισχύει το βάθεμα της κρίσης, οι επιπτώσεις του οποίου πλήττουν για ακόμα μια φορά τις υπάγωγες τάξεις, καθιστώντας αβάσταχτη την καθημερινότητά τους. Η επίθεση αυτή φυσικά έχει τόσες αναγνώσεις και πτυχές όσες είναι και οι επιδιώξεις των κυρίαρχων. Από τη μία τα νέα οικονομικά μέτρα οδηγούν στην όλο και εντονότερη εξαθλίωση, και από την άλλη η κρατική καταστολή φροντίζει ώστε να μην δημιουργηθούν ρήγματα μέσω των κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων, αφού η κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι οι ψευδαισθήσεις περί μίας διαμεσολαβούμενης λαϊκής κινητοποίησης, που εκπροσωπείται από μία κομματική μερίδα που φιλοδοξεί να διαχειριστεί την εξουσία με μία επανορθωτική επίφαση, έχει καταρρεύσει παντελώς μετά την απογύμνωση του ΣΥΡΙΖΑ από το (υποκριτικό) αγωνιστικό περίβλημά του. Είναι πια ξεκάθαρο πως όποια μορφή αντίστασης ξεπηδά δεν μπορεί να είναι καθοδηγούμενη, αλλά να προκύπτει ως πηγαία αντίδραση απέναντι στην υποβάθμιση και την εξαθλίωση των ζωών μας και να στρέφεται ενάντια στις ίδιες τις ρίζες της κρατικής πολιτικής, των κυβερνήσεων και της διαχείρισης των ζωών μας από την εξουσία, να στοχεύει δηλαδή στην ίδια την ουσία των εξουσιαστικών συστημάτων.
Η επικύρωση του ανοίγματος των καταστημάτων τουλάχιστον 30 Κυριακές τον χρόνο - ενώ ήδη γίνεται λόγος για άνοιγμα και τις 52- καταδεικνύει με τον πιο εύγλωττο τρόπο τι επιφυλάσσει το 4ο μνημόνιο για τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από θέση οδηγού εξυπηρετεί τα πιο αποχαλινωμένα σχέδια εκμετάλλευσης του μεγάλου κεφαλαίου, οι «κόκκινες γραμμές» αποτελούν πια κωμικές αφηγήσεις με τραγικά ωστόσο αποτελέσματα για τον κόσμο της εργασίας. Συνταξιούχοι και άνεργοι μπαίνουν εκ νέου στο στόχαστρο, καθώς μειώνονται οι συντάξεις, κύριες και επικουρικές, ενώ το όριο του αφορολόγητου αποτελεί εμβληματικό δείκτη της προϊούσας εξαθλίωσης. Πιο συγκεκριμένα η ψήφιση του 4ου μνημονίου περιλαμβάνει μείωση του αφορολόγητου στα 5.681 ευρώ, μείωση επιδόματος ανεργίας, μείωση επιδόματος θέρμανσης, επιδόματος τέκνων, βοηθημάτων φυσικών καταστροφών, επιδόματος φτώχειας, νέες απολύσεις στον δημόσιο τομέα, ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές, εισαγωγή φαρμάκων στα σούπερ μάρκετ, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων και κατάργηση συλλογικών συμβάσεων, κατάργηση έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες, μη μεταβίβαση της σύνταξης χηρείας και ουσιαστικά τις μαζικές διαγραφές από τα μητρώα του ΟΑΕΔ μέσω γραφειοκρατικών τεχνασμάτων, τα οποία αποσκοπούν, εκτός των άλλων, σε μια πλασματική εντύπωση μείωσης των ποσοστών της ανεργίας και ανάπτυξης, πράγμα που καταδεικνύει την ευκολία με την οποία κατασκευάζονται τα νούμερα και την πραγματική τους αξία.
Ακόμα, η κυβέρνηση της «αριστεράς», που ευαγγελιζόταν την επικράτηση της «δημοκρατικής νομιμότητας» και κατήγγειλε την αντισυνταγματικότητα των προηγούμενων μνημονίων, έρχεται αυτήν την φορά, εναρμονισμένη με τους δεξιούς προκατόχους της όχι μόνο να επιβάλει τον μονόδρομο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, αλλά να νομοθετήσει μέτρα και πέραν της τετραετίας που είναι εκλεγμένη, τα οποία προστίθενται τελικά σωρευτικά στη λίστα των μέτρων που έχουν επιβληθεί στους καταπιεσμένους, θέτοντας ακόμα χειρότερους όρους στην επιβίωση των από τα κάτω, εξυπηρετώντας δουλικά τα συμφέροντα του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, του οποίου συνιστούν αναπόσπαστο κομμάτι. Ο νέος μεσαίωνας βαπτίζεται για άλλη μια φορά «ανάπτυξη» και «εκσυγχρονισμός» στη «νέα γλώσσα» του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Μπαίνουμε σε μια νέα περίοδο ρευστότητας σε πολλαπλά επίπεδα και αυτή θα πρέπει να εκκινήσει με πυξίδα τη μαζικοποίηση και την ενδυνάμωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, ώστε να ανατραπούν τα οικονομικά και κατασταλτικά σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Γι' αυτό, αν και γνωρίζουμε πολύ καλά, το σημαντικό κόστος που έχει για τους εργαζόμενους η απώλεια έστω και ενός μεροκάματου, θεωρούμε ότι είναι η ώρα οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι να βγουν ξανά δυναμικά στους δρόμους. Το μεροκάματο της 17ης Μάη δεν θα είναι χαμένο μόνο αν μπορέσουμε όλοι μαζί να ανασυγκροτήσουμε τις ταξικές αντιστάσεις, να βάλουμε φραγμό στα σχέδια κυβέρνησης, κράτος και κεφαλαίου και να οργανώσουμε την κοινωνική αυτοάμυνα & αντεπίθεση.
Μέσα σε αυτήν τη συνθήκη της επιβολής της εξαθλίωσης, ερχόμαστε αντιμέτωποι με όσα έχουν δημιουργήσει οι πολιτικές διαχείρισης της κυριαρχίας. Πολιτικές που πριμοδοτούν τα αφεντικά κάθε είδους και τις εμπροσθοφυλακές τους, πολιτικές που στοχοποιούν περιοχές και αγωνιστές, προσπαθώντας να δημιουργήσουν τους όρους εκ των έσω και την εικόνα προς τα έξω μιας περιοχής - γκέτο. Πολιτικές που, καθόλου τυχαία, βάζουν μπρος κάθε είδους επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα είτε πρόκειται για την πάση θυσία αναπλήρωση της συγκρότησης (μετά την αποτυχία αναθεώρησης των τηλεοπτικών αδειών) συμμαχιών με μεγαλομαφιόζους και τη σύμπλευση με τον Μελισσανίδη και το κοινωνικό απαρτχάιντ που προσπαθεί να εγκαθιδρύσει στην Νέα Φιλαδέλφεια, είτε πρόκειται για τη στοχοποίηση των Εξαρχείων και του αγώνα του αναρχικού κινήματος και μιας γειτονιάς, που έχει πετύχει την επανοικειοποίηση της περιοχής από τους φυσικούς της κατοίκους, μέσω ενός συγκροτημένου και συνεπούς αγώνα ενάντια στη μαφία, είτε πρόκειται για την αναγωγή των φασιστών σε πολιτικό συμπαίκτη μέσω των κοινών δημοσίων εμφανίσεων και της πολιτικής που ακολουθείται, η οποία, εντείνοντας την μιζέρια μέσα στον κοινωνικό ιστό, δίνει τροφή στα φασιστικά καθάρματα να αναδειχθούν. Δεν είναι δύσκολο βέβαια να αντιληφθούμε πως τη στιγμή που έχει εξαντληθεί η «αντιμνημονιακή» ρητορική και ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να κρατήσει την εξουσία, απευθύνεται στους υποστηρικτές της «νομιμότητας», ενώ ταυτόχρονα στρέφεται με νέα δυναμική εναντία στον εσωτερικό εχθρό, που παραμένει πάντα ο ίδιος: ο αναρχικός, ο καταληψίας, εκείνος που στέκεται ισότιμα δίπλα στους κατατρεγμένους και όποιον αγωνίζεται απέναντι στα σχέδια της κυριαρχίας.
Έτσι λοιπόν προσπαθεί ταυτόχρονα να αποπροσανατολίσει στο δημόσιο πεδίο από τις πολιτικές εξαθλίωσης που εφαρμόζει και να καταστείλει τις κοινωνικές αντιστάσεις. Η εξαπόλυση της κρατικής καταστολής με βάση τις επιδιώξεις της πολιτικής ηγεσίας επιδιώκει από τη μια τη δημιουργία ενός νέου ακροατηρίου και πολιτικών συμμαχιών που συσπειρώνονται γύρω από το δόγμα της κοινωνικής ειρήνευσης και της ασφάλειας και από την άλλη προσπαθεί να αποτρέψει τη δημιουργία κοινωνικών κινημάτων ικανών να ανατρέψουν την παρούσα συνθήκη, δημιουργώντας ρήγματα στο οικοδόμημα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού κράτους και κεφαλαίου. Χτυπά καταλήψεις και δομές του κινήματος, συλλαμβάνει αντιφασίστες, οδηγεί τους μετανάστες στην αορατότητα και την ανυπαρξία, στοχοποιεί αγωνιζόμενους εργάτες, όπως στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που δίνουν έναν δυναμικό και κοινωνικό αγώνα, ενώ ταυτόχρονα επισφραγίζει τον μονόδρομο της εξαθλίωσης και της φτώχειας των πληβειακών στρωμάτων με την ψήφιση των νέων μέτρων. Και επειδή το μέλλον που μας επιφυλάσσουν είναι δυσοίωνο και ζοφερό, εμείς, ως αναρχικοί, αλλά και ως κομμάτι του πιο υποβαθμισμένου μέρους της εργατικής τάξης, δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή πέρα από αυτή του ανυποχώρητου, αδιαμεσολάβητου και από τα κάτω αγώνα, ενάντια στα νέα μέτρα, ενάντια στα αφεντικά, τους φασίστες, στη στοχοποίηση από τα ΜΜΕ, ενάντια σε κάθε είδους μαφία που συντελεί στην όξυνση του κοινωνικού κανιβαλισμού, ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Ενάντια σε όλα αυτά οφείλουμε να προετοιμαστούμε για την ολομέτωπη σύγκρουση είτε με την κυβέρνηση της αριστεράς είτε της δεξιάς, οφείλουμε να συγκροτήσουμε αντιστάσεις, να καλλιεργήσουμε την αντίληψη της ταξικής αλληλεγγύης και της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της αντιεραρχικής πολιτικής συγκρότησης που δεν διαμεσολαβείται από κανέναν θεσμό, μα και από κανέναν πολιτικό σχηματισμό, ακόμη κι αν πρόκειται για τις οργανώσεις και τα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς που απλά εμφανίζουν ένα άλλο μείγμα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Στη νέα αυτή περίοδο ρευστότητας θα πρέπει να κινηθούμε με πυξίδα τη μαζικοποίηση και την ενδυνάμωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, ώστε να ανατραπούν τα οικονομικά όσο και κατασταλτικά σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Είναι ώρα να δοθούν ξανά μάχες μία-μία, σε ένα ενιαίο όμως σχέδιο κοινωνικής αυτοοργάνωσης, οι οποίες -πρέπει να γίνει κατανοητό- ότι αφορούν διευρυμένα τμήματα των από τα κάτω. Νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, σπουδαστές, συνταξιούχοι πρέπει να δώσουν ανυποχώρητες και ακηδεμόνευτες μάχες για να ακυρώσουν στην πράξη όψεις παλιών και νέων νομοθετημάτων που υποθηκεύουν τόσο το παρόν όσο και το μέλλον. Το οργανωμένο αναρχικό κίνημα, ως η μόνη δύναμη που μπορεί, θέλει και επίσης γνωρίζει να συγκροτεί αντιστάσεις και κινήματα χωρίς κηδεμόνες και διαμεσολαβητές, η μόνη δουλειά των οποίων είναι να τα πουλήσουν στην πρώτη ευκαιρία, θα πρέπει να δώσει δυναμικά αυτές τις μάχες από την πρώτη γραμμή, με συνέπεια και στοχοθεσία που να γεννά εμπιστοσύνη στους εκμεταλλευόμενους, ώστε να καλλιεργηθεί ακόμη περισσότερο η αντίληψη της κοινωνικής αυτοοργάνωσης, της αντιεραρχικής πολιτικής συγκρότησης, να μεγαλώσει η αποστροφή στις θεσμικές και κοινοβουλευτικές προτάσεις.
Όσο η κρίση προχωρά και διαμορφώνει νέα αδιέξοδα για τους καταπιεσμένους τόσο εμείς μπρος στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα, τον εκφασισμό και τον πόλεμο θα προτάσσουμε και θα μαχόμαστε για την κοινωνική επανάσταση, για την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟΜΕ ΠΕΜΠΤΗ 11/5 ΣΤΙΣ 18.00, ΚΑΜΑΡΑ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ 4ου ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΤΕΤΑΡΤΗ 17/5 ΣΤΙΣ 10.00, ΚΑΜΑΡΑ
Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο και Κόκκινο»,
μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης | Ομοσπονδία συλλογικοτήτων
πηγή : email που λάβαμε στις 8 Μάιος 19h
H νεολαία μαζί με το λαό να αντισταθεί στο νέο γύρο επίθεσης!
Μία μέρα μετά την Εργατική Πρωτομαγιά η κυβέρνηση ανακοινώνει την «επιτυχημένη» νέα συμφωνία με τη τρόικα, Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ.-Ε.Κ.Τ. Η συμφωνία αυτή, στην οποία αποδώθηκε ο τίτλος «προκαταρκτική τεχνική συμφωνία», δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη συνέχιση της επίθεσης της κυβέρνησης, της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών στα εναπομείναντα εργατικά-λαϊκά δικαιώματα. Για άλλη μία φορά αποδείχθηκε πως η περιβόητη «διαπραγμάτευση» που διεξάγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχει καμία σχέση με τα συμφέροντα του λαού.
Ως νεολαία, εμείς και οι οικογένειες μας, έχουμε βιώσει στο «πετσί» μας τη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική των τελευταίων χρόνων. Με αυτή τη συμφωνία, γίνεται ξεκάθαρο ξανά, πως οι ιμπεριαλιστές και εξαρτημένη αστική τάξη της χώρας μας είναι αχόρταγοι. Γι' αυτούς, δεν φτάνουν οι ήδη μειωμένοι μισθοί των γονιών μας, οι πετσοκομμένες συντάξεις των παππούδων, η φορομπηξία, τα ελαστικά ωράρια που είμαστε αναγκασμένοι να δουλεύουμε για να σπουδάσουμε.
Θέλουν να μας ξεζουμίσουν ακόμη περισσότερο! Ενδεικτικά μέτρα, του βαθέματος της επίθεσης, είναι το παραπέρα πετσόκομμα μισθών και συντάξεων, οι περικοπές επιδομάτων και η μείωση του αφορολόγητου (στα 5.600 ευρώ!). Επιπλέον, με έναν αποφασιστικό και προκλητικό τρόπο γίνεται προσπάθεια κατάργησης της Κυριακάτικης αργίας. Προτείνουν τα καταστήματα να είναι ανοιχτά 30(!) από τις 52 Κυριακές το χρόνο, λες και για την ανεργία «φταίνε» οι εργάσιμες μέρες που είναι «λίγες» και δεν φτάνουν για όλους. Η εφαρμογή αυτού του μέτρου ούτε την τεράστια λίστα ανέργων θα ελαττώσει, ούτε θα φέρει καλύτερες συνθήκες για τους εργαζομένους. Αντίθετα, θα εντείνει τα ελαστικά ωράρια, τον εκβιασμό της απόλυσης.
Να ΜΗΝ στηρίξουμε την ελπίδα μας στα «αντίμετρα» της κυβέρνησης. Είναι κοροϊδία τη στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζει έναν νέο πιο άγριο γύρο επίθεσης στα δικαιώματά μας να επικαλείται την «εξισορρόπηση» του με την προσπάθεια συμψήφισης άλλων μέτρων. Τα «αντίμετρα» είναι το «τυράκι» στη φάκα. Στόχος τους είναι να θολώσουν τα νερά, να κατευνάσουν τις λαϊκές αντιδράσεις. Γιατί, ακόμα, αν και όπως εφαρμοστούν θα αποτελούν ψίχουλα μπροστά στη νέα σφαγή που ετοιμάζουν να υποστεί ο λαός.
Η ελπίδα βρίσκεται στους αγώνες μας! Οι από πάνω δεν πρόκειται να σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε εμείς με την πάλη μας. Μία κοινή πάλη λαού, εργαζομένων, νεολαίας που θα αποτυπώνεται στο κοινό αίτημα ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ! Να μην μας παρασύρει το κλίμα της αδράνειας, της ηττοπάθειας, του «τα πράγματα δεν αλλάζουν». Στο «ρεαλισμό» του συστήματος να προτάξουμε το ρεαλισμό των αγώνων. Για να χτίσουμε τη ζωή και το μέλλον που μας αξίζει πρέπει να στραφούμε στα συλλογικά μας όργανα, τους Συλλόγους, τις Γενικές Συνελεύσεις. Εμείς οι νεολαίοι, οι φοιτητές να συναντηθούμε στον κοινό αγώνα με τον υπόλοιπο λαό.
Να μαζικοποιήσουμε την απεργιακή κινητοποίηση την Τετάρτη 17 Μάη!
ΟΛΟΙ στις 10π.μ. στην ΚΑΜΑΡΑ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere|Όλοι/ες στη Γενική Απεργία 17/5
Τι και αν το κράτος υποβαθμίζει συνεχώς το πανεπιστήμιο υποχρηματοδοτώντας το και κλείνοντας το μάτι σε ιδιώτες να αδράξουν την ευκαιρία για τα κέρδη τους; Τι και αν οι μετανάστες και οι πρόσφυγες, θύματα μιας κτηνωδίας των πολέμων για τα κέρδη μιας μειοψηφίας βρίσκονται εγκλωβισμένοι πίσω από τα συρματοπλέγματα της βαρβαρότητας; Τι και αν οι φασίστες, με την κάλυψη αστυνομίας και το ιδεολογικό προμοτάρισμα από τα Μ.Μ.Ε., θέλουν να αποκλείσουν παιδικές ψυχές από τη στοιχειώδη μόρφωση; Τι και αν ο χρυσός στη Χαλκιδική αξίζει για το κράτος και το κεφάλαιο περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή; Τι και αν η καθημερινότητα της κοινωνίας τρέχει πίσω από τις στοιχειώδεις ανάγκες της; Τι και αν οι πλούσιοι αποθηκεύουν τους θησαυρούς από την κοινωνική λεηλασία σε ελβετικές θυρίδες; Τι και αν η κοινωνική πλειοψηφία επωμίζεται το βάρος μιας οικονομικής κρίσης για την οποία ευθύνεται μια οικονομική ελίτ, ένα σύστημα που αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες; Τι και αν όλοι εμείς δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά μια μονάδα στη στατιστική μέτρηση της ανθρώπινης εκμετάλλευσης;
Και αν τώρα το κράτος, μέσω των άθλιων της ξεπουλημένης αριστεράς, ετοιμάζεται για άλλη μια φορά να πει ότι είμαστε τόσο ανόητοι, σαν να μην καταλαβαίνουμε σε τι θεατρικό (και ναι το 4ο μνημόνιο είναι εδώ) μας έχουν στήσει κομπάρσους, τι θα απαντούσαμε; Η 4η συνέχεια του μνημονίου μειώνει το αφορολόγητο στα 5.681 ευρώ (δηλαδή γύρω στα 470 το μήνα), το επίδομα ανεργίας, θέρμανσης, τέκνων, φτώχειας και το βοήθημα των φυσικών καταστροφών, ενώ ταυτόχρονα προβλέπονται περικοπές έως και 18% σε κύριες και επικουρικές συντάξεις. Και επειδή τα αφεντικά θέλουν να "αναπτυχθούν" και άλλο, σα να μην έφτανε το ξεζούμισμα της κοινωνικής πλειοψηφίας που λαμβάνει χώρα εδώ και τόσα χρόνια, το νέο μπαράζ υποτίμησης των ζωών και της εργασίας μας περιλαμβάνει ακόμα: ανοιχτά καταστήματα τις Κυριακές, συνέχιση της απαγόρευσης επεκτασιμότητας των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέες απολύσεις στο δημόσιο, εισαγωγή φαρμάκων στα σούπερ μάρκετ και κατάργηση έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες.Τέλος, στον κύκλο ιδιωτικοποιήσεων που άνοιξε στα πλαίσια αποπληρωμής του χρέους και επεκτείνεται ολοταχώς, το 4ο μνημόνιο θέτει ρητά την πώληση του 30% ως 40% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, καθώς επίσης και του 17% του μετοχικού κεφαλαίου της επιχείρησης μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, βάζοντας καινούρια εμπόδια και αποκλεισμούς σε βασικά και αναγκαία αγαθά για την κοινωνική βάση, αν σκεφτεί κανείς ότι τέτοιες κινήσεις προοικονομούν την αύξηση στα τιμολόγια και τη συχνά ελλειμματική παροχή υπηρεσιών.
There Is No Alternative. Διατυμπανίζουν σε κάθε τόνο οι διαχειριστές της εξουσίας, δεξιοί και "αριστεροί", ότι η πολιτική αυτή της υποτίμησης των ζωών μας, του κόσμου της εργασίας είναι αναπόδραστη. Αν δεν υπάρχει εναλλακτική, τότε δεν υπάρχει δημοκρατία. Και αυτό το γνωρίζουμε καλά, μιας και ο κοινοβουλευτισμός και το σύστημα των κομμάτων ("η αστική δημοκρατία" με δυο λόγια) ιστορικά στην ελλάδα δεν αναπαρήγαγαν τίποτα άλλο από την απατεωνιά, το ραγιαδισμό, την υπεξαίρεση εκατομμυρίων χρημάτων, τις αποφάσεις ερήμην της κοινωνίας. Στην πραγματικότητα όλοι αυτοί που μας λένε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική, δεν είναι τίποτα άλλο παρά τσοπάνηδες στα μαντριά των κομματικών στρατών που ελέγχουν και εγκάθετοι διεκπεραιωτές μιας πολιτικής φτωχοποίησης της κοινωνικής πλειοψηφίας. Και ας μην υπάρχει, λοιπόν, εναλλακτική για αυτούς, για να συντηρηθεί αυτό το κατεστημένο που τους εξασφαλίζει τα προνόμια τους, πολιτικά για τους ίδιους, οικονομικά για τους ίδιους και για τους ισχυρούς-μαφιόζους υποστηρικτές τους, σίγουρα υπάρχει για εμάς.
Σίγουρα υπάρχει για εμάς ένας κόσμος που δεν ξεφτιλίζει καθημερινά τις αξίες της υγιούς ανθρώπινης συμβίωσης. Καλούμαστε, επομένως, να ανασυστήσουμε τη ζωή στο εδώ και τώρα, γιατί οι ηγέτες σωπάσαν και οι βασιλιάδες πλέον είναι γυμνοί. Γιατί υπάρχουν όλοι οι λόγοι του κόσμου ο/η καθένας/καθεμία από εμάς να αρνηθεί το βούρκο που μας έχουν φτιάξει να ζούμε. Υπερβαίνουμε τους διαχωρισμούς που επιβάλλει επίπλαστα η εξουσία σύμφωνα με το δόγμα διαίρει και βασίλευε και σπάμε τη συνθήκη του κοινωνικού κανιβαλισμού. Γιατί τα μνημόνια των αφεντικών δεν μπορούν να υποσχεθούν τίποτα πλέον και σε κανένα, παρά μόνο σε αυτούς που κερδίζουν από αυτά, στα ίδια τα αφεντικά δηλαδή. Το μόνο νέο '"μνημόνιο" που καλείται να συνάψει η κοινωνία δρομολογεί το γκρέμισμα του κόσμου των αφεντικών και τη σύναψη των κοινωνικών σχέσεων στη βάση της αλληλεγγύης, της ισότητας, του αλληλοσεβασμού. Η ενδυνάμωση των δομών και των διαδικασιών του ανταγωνιστικού κινήματος, η ανασυγκρότηση του συνδικαλισμού, όχι εκείνου του ξεφτισμένου γραφειοκρατικού, αλλά του μαχόμενου και ριζοσπαστικού από τη βάση, οριζόντιου και αμεσοδημοκρατικού είναι τα στοιχεία του μωσαϊκού της αντίστασης που οφείλουμε καθημερινά να πλάθουμε. Η κοινωνική και ταξική αντεπίθεση δεν υπόσχεται τίποτα και σε κανένα. Εμείς δεν μπορούμε να υποσχεθούμε στους εαυτούς μας τίποτα.
Μονάχα να βάλουμε μπροστά την ηθική εκείνη που πάντα τους ενοχλούσε. Την ηθική της αξιοπρέπειας.
Όλοι στη Γενική Απεργία 17 Μάη 10:00 στην Καμάρα.
Ανοικτή Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/Φοιτητριών Quieta Movere
συνέλευση κάθε Σάββατο στις 16:00 | γρασίδια φιλοσοφικής
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1573421/
Μια απο τα ίδια ή μια καινούρια αρχή;
Το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί με τις αλυσίδες είναι να τις συνηθίσεις. Ηδη, εδώ και 7 χρόνια, ανά τακτά χρονικά διαστήματα κράτος και κεφάλαιο "δαγκώνουν" κι ένα νέο κομμάτι από τα τελευταία μέσα επιβίωσης του κόσμου της εργασίας. Μοιάζει με φυσικό φαινόμενο κάθε 1,5 χρόνο, μετά απο μια "αγωνιώδη" περίοδο υποτιθέμενων διαπραγματεύσεων του ελληνικού κράτους με τους πάτρωνές του, την ΕΕ και το ΔΝΤ, να ανακοινώνονται οι νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, να χάνονται νέα εργατικά δικαιώματα, να υποτιμάται η τάξη μας όλο και πιο πολύ. Ούτε καν η φρασεολογία δεν αλλάζει απο ΠΑΣΟΚ σε ΝΔ και από ΝΔ σε ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν είναι όμως φυσικό φαινόμενο. Είναι πολιτικό φαινόμενο που παράγεται απο την αγωνιστική αποστράτευση της καταπιεζόμενης κοινωνίας. Κι αυτό σημαίνει ένα πράγμα: θα υποτιμηθούμε ακόμα περισσότερο. Τα σημερινά μέτρα είναι ο προάγγελος των επόμενων που είναι ο προάγγελος των μεθεπόμενων. Ωσπου το κεφάλαιο να πετύχει την πλήρη κυριαρχία πάνω σε κάθε πτυχή των ζωών μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, για όποιον/α ξέρει πολιτική ιστορία έκανε ότι υποσχέθηκε. Όχι σε εμάς. Αλλά στο καθεστώς που πάντοτε υπηρετεί η καθεστωτική αριστερά και η σοσιαλδημοκρατία. Αφομοίωσε τη δυναμική της κοινωνικής αντεπίθεσης των πρώτων μνημονιακών χρόνων, την έσυρε στον εξευτελισμό της κάλπης και μετά την αντάλλαξε με μια θέση όχι μόνο στην εξουσία σήμερα, αλλά και ως σταθερός πόλος του νέου δικομματισμού τα επόμενα χρόνια. Οχι άσχημα για ευρωκομμουνιστές του 4%, πολύ άσχημα για όλους εμάς. Γιατί ο καλύτερος τρόπος να συνηθίσεις τις αλυσίδες σου είναι αυτός που σου υπόσχεται να στις βγάλει να σου πει πως είναι τελικά απαραίτητο να τις φοράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το καλύτερο δώρο, η πιο σίγουρη λύση για το κράτος και το κεφάλαιο που στην ιστορική περίοδο που ζούμε έχει αποφασίσει να τα "μαζέψει" όλα.
Και να λοιπόν που είμαστε μπροστά σε ένα νέο μνημόνιο.
Καλούμε τον κόσμο να πλαισιώσει τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που θα καλεστούν και την απεργία στις 17 Μάη. Να τις πλαισιώσει χωρίς καμιά αυταπάτη ότι όσο αυτές μένουν περιορισμένες στο γεγονός της ψήφισης δεν θα είναι τίποτα άλλο από αγωνιστικά τελετουργικά που δίνουν ένα κάποιο μήνυμα δυσαρέσκειας. Να τις πλαισιώσει έχοντας στο νου πως από την ίδια εκείνη στιγμή πρέπει να αρχίσει μια νέα διαδικασία. Μια διαδικασία πολιτικής και κοινωνικής στράτευσης, συμμετοχής και σχεδιασμένης αντεπίθεσης σε όλα τα μέτωπα: στο πεζοδρόμιο, στο δρόμο, στη δουλειά, στη γειτονιά. Έναν αγώνα που θα κρατήσει καιρό και θα είναι δύσκολος. Τόσο δύσκολος, όσο χειρότερη έχει γίνει η ταξική μας θέση και η δυνατότητα εκβιασμού της εξουσίας πάνω μας. Το κόστος της παραίτησης το πληρώνουμε ήδη και την επόμενη φορά που θα γίνει ψήφιση "μνημονίων" θα είναι ακόμα μεγαλύτερο από ότι σήμερα. Όσο ανεχόμαστε τις αλυσίδες αυτές θα γίνονται βαρύτερες.
Τα ψέματα έχουν τελειώσει από καιρό, όσο αποφεύγουμε τη μάχη τόσο θα γνωρίζουμε την ήττα. Με αφορμή αυτό το μνημόνιο να ξεκινήσουμε μια νέα περίοδο αγωνιστικής και πολιτικής ανασυγκρότησης, συμμετοχής και σύγκρουσης. Ώσπου το χέρι του κόσμου της εργασίας να γίνει ισχυρό και να προκαλέσει τον φόβο στο κράτος και το κεφάλαιο.
Ώσπου να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη μας και απαλλαχτούμε μια και για πάντα από τα καπιταλιστικά παράσιτα και τους κάθε χρωματικής απόχρωσης διαχειριστές της εξουσίας και των ζωών μας.
Χρειαζόμαστε μια καινούρια αρχή.
Ολοι στους δρόμους.
ΑΘΗΝΑ
10:30 ΠΟΡΕΙΑ, Μουσείο, στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
9:00 ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ, Τσιμισκή με Αριστοτέλους
10:00 ΠΟΡΕΙΑ, Καμάρα, στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
9:00, ΠΟΡΕΙΑ, Άγαλμα Βενιζέλου
ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
anarchist-federation.gr
info@anarchist-federation.gr
twitter: twitter.com/anarchistfedGr
fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015
πηγή : email που λάβαμε στις 15 Μάιος 16h
Πάνε 7 χρόνια από τότε που η λέξη μνημόνιο μπήκε στη ζωή μας. Με πρόσχημα το χρέος το κεφάλαιο εξαπέλυσε την πιο μεγάλη επίθεση προς τον κόσμο της εργασίας που έχει γίνει ποτέ σε "καιρό ειρήνης". Μειώσεις μισθών και συντάξεων, θεσμοθέτηση όλο και ελαστικότερων μορφών απασχόλησης, κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα έρχονται κατά κύματα εν μέσω καταστροφολογίας για τα δεινά που θα επέλθουν άμα δεν περάσουν τα νέα μέτρα.
Η κυβερνητική διαχείριση της κατάστασης έχει γίνει από πολιτικό προσωπικό κάθε πιθανής απόχρωσης. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ σε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς υποσχέθηκαν τα πάντα για να πάρουν την εξουσία και να φέρουν στο τέλος νέα πιο δυσβάσταχτα μέτρα που βαραίνουν τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα καθώς και πολιτικές που διευκολύνουν το ξεζούμισμα των εργατών προς όφελος των κεφαλαιοκρατών.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρνει για ψήφιση αυτές τις μέρες στη βουλή και νέο 4ο μνημόνιο. Οι λαθρεπιβάτες των κινημάτων αφού υποσχέθηκαν ανώδυνες λύσεις και σκισίματα μνημονίων για να αναρριχηθούν στην εξουσία, ξεθυμαίνοντας το κίνημα αντίστασης του 2010-12 ώσπου να το οδηγήσουν στην ματαιότητα μετά το 2015, γίνονται η πρώτη κυβέρνηση που περνάει 2 απανωτά μνημόνια μέσα σε ενάμιση χρόνο.
Αυτό δε μπορεί παρά να φέρνει στη μνήμη μας πως το μόνο ανάχωμα ενάντια στις πολιτικές των μνημονίων υπήρξαν οι τεράστιες απεργιακές κινητοποιήσεις εργαζομένων που με την στήριξη ανέργων, επισφαλών εργαζομένων, φοιτητών την περίοδο 10-12 ξεπερνώντας συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και κομματικά καπελώματα πλημμύρισαν μαχητικά τους δρόμους των πόλεων. Μόνο η δυναμική απάντηση των εκμεταλλευομένων μπορεί να βάλει φρένο στις πολιτικές υποτίμησης των ζωών μας.
Ως εργαζόμενοι στων χώρο της ψυχικής υγείας, της κοινωνικής πρόνοιας, της ειδικής εκπαίδευσης, της απεξάρτησης και της λογοθεραπείας/ εργοθεραπείας γνωρίζουμε πολύ καλά τις επιπτώσεις των εφαρμοζόμενων πολιτικών, όχι μόνο στις ζωές μας ως εργαζόμενοι αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Άνθρωποι σε συσσίτια, ψυχολογικά και υλικά σε κατάστασης απελπισίας, άστεγοι συνθέτουν το εργασιακό περιβάλλον το οποίο βιώνουμε καθημερινά. Σε αυτό έρχονται να προστεθούν οι απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης και κοινωνικής απομόνωσης στα προσφυγικά camp για να ολοκληρώσουν το σκηνικό καταρράκωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ερχόμενοι κάθε μέρα σε επαφή με τις επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών μέσω της δουλειάς μας έχουμε έναν ακόμα λόγο να πούμε ΩΣ ΕΔΩ.
Η νέα επίθεση στην κοινωνία που επιχειρείται μέσω του νέου μνημονίου δε μπορεί να μείνει αναπάντητη. Η 24ωρη απεργία που κήρυξε η συνδικαλιστική γραφειοκρατεία της ΓΣΕΕ για τις 17/5 πρέπει να γίνει απαρχή της αναγέννησης του κινήματος αντίστασης. Ο αδιαμεσολάβητος αγώνας και η οριζόντια οργάνωση σε σωματεία βάσης από εμάς τους εργαζόμενους για εμάς τους εργαζόμενους μπορεί και πρέπει να αποτελέσει ασπίδα για τα ταξικά μας συμφέροντα, ώστε να μην καταλήξουμε να δουλεύουμε από το πρωί μέχρι το βράδυ, χωρίς δικαιώματα για ένα πιάτο φαΐ.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
ΤΕΤΑΡΤΗ 17/5 10:00 ΚΑΜΑΡΑ
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον χώρο της ψυχικής υγείας και κοινωνικής πρόνοιας
698 9854224
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 17 ΜΑΗ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΗ & ΕΞΟΡΜΗΣΕΙΣ ΣΕ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ 09.00 ΤΣΙΜΙΣΚΗ ΜΕ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 11.00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται από την συλλογικότητα:
ΠΟΣΟ ΑΚΟΜΗ ΘΑ ΥΠΟΜΕΝΟΥΜΕ; ΠΟΣΑ ΑΚΟΜΑ ΘΑ ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ;
Από την αρχή της καπιταλιστικής κρίσης, το κράτος και τα αφεντικά, επιχειρούν να φορτώσουν τις συνέπειες της (αποτέλεσμα της λειτουργίας του δικού τους οικονομικού και πολιτικού συστήματος) στις πλάτες των εκμεταλλευόμενων, όπως άλλωστε έκαναν πάντα ακόμα και σε περιόδους «ευημερίας».
Εδώ και 7 χρόνια έχουμε δει την κατακόρυφη αύξηση του κόστους ζωής μας την ίδια στιγμή που το εισόδημα μας μειώνεται, τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται, οι όροι εργασίας χειροτερεύουν. Η πρόσβαση μας σε μία σειρά από αγαθά γίνεται όλο και πιο δύσκολη ενώ οι ιδιωτικοποιήσεις πραγματοποιούνται με ταχύτατους ρυθμούς. Δε θεωρείται πλέον δεδομένη η κάλυψη της ανάγκης μας για στέγαση, για σίτιση, για νερό, για περίθαλψη, για πρόσβαση σε ελεύθερους χώρους, για δυνατότητα μετακίνησης μέσα στην ίδια μας την πόλη. Την ίδια στιγμή μένουν ανέγγιχτα τα κέρδη των αφεντικών, καθώς περνιούνται μέτρα που διευκολύνουν την αποκομιδή τους, σε βάρος των κατώτερων κοινωνικών ομάδων.
40 χρόνια οι κυρίαρχοι πόνταραν στο καρότο της κοινωνικής ανέλιξης, στο να μας κάνουν να ξεχάσουμε την συλλογική μας ταυτότητα, την συλλογική μας δύναμη, πείθοντας μας να κοιτάμε μόνο την πάρτη μας. Και ήρθε ο καιρός που μας είπαν με έπαρση: ένα μνημόνιο είναι και θα περάσει. Μετά ήρθε το δεύτερο, το τρίτο και τώρα έρχεται το τέταρτο. Και τι περιλαμβάνει το μενού;
- Μείωση του αφορολόγητου, πλέον ακόμη και οι νέοι εργαζόμενοι κάτω των 25 ετών που αμείβονται με τα ψίχουλα των 410 ευρώ, θα πληρώνουν φόρο
- Άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων για τουλάχιστον 30 Κυριακές τον χρόνο, μέτρο που σύντομα θα επεκταθεί και σε άλλους κλάδους
- Δεν θα οριστούν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε στην ανασφάλεια με την αόριστη δέσμευση «ανάλογα με τις δυνατότητες της οικονομίας»
- Μείωση των συντάξεων ως και 18%, μειώσεις σε επιδόματα ανεργίας, τέκνων, φτώχειας, φυσικών καταστροφών, επιδόματος θέρμανσης
- Διευκόλυνση για μαζικές απολύσεις αφού πλέον θα υπάρχει η προϋπόθεση της υπουργικής απόφασης για την έγκρισή τους
- Επίσπευση των ιδιωτικοποιήσεων, των οποίων τα έσοδα θα πληρώνουν το χρέος και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ενώ ταυτόχρονα θα εντείνουν τον αποκλεισμό μας από βασικές ανάγκες (ρεύμα,νερό, μετακίνηση κ.α.)
- Απολύσεις συμβασιούχων σε αντίθεση με τις υποσχέσεις για μονιμοποίηση τους
- Την ίδια στιγμή συζητιούνται μέτρα για περιστολή εργατικών κεκτημένων (πχ κήρυξη απεργίας)
Μια σειρά μέτρων δηλαδή που υποτιμά κι άλλο την εργατική μας δύναμη, που αφοπλίζει τις αντιστάσεις μας απέναντι στα αφεντικά και που κάνει ξεκάθαρο σε όλους πως το κράτος έχει συνέχεια, πως καμιά πραγματική αλλαγή δεν έρχεται μέσα από τις εκλογές. Τώρα όμως είναι που πρέπει να καταλάβουμε πως δεν έχει σημασία αν οι πολιτικοί εκπρόσωποι της αστικής τάξης φορούν αριστερό η δεξιό προσωπείο και πως αυτοί που φορτώνονται τα βάρη είμαστε μόνο εμείς και άρα εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να οργανωθούμε απέναντι τους. Είναι ώρα να συμπεράνουμε με ποιους έχουμε κοινά προβλήματα και κοινές ανάγκες, και με αυτούς να δομήσουμε κοινότητες αγώνα και αλληλεγγύης.
Εναντία στην εθνική ενότητα να δημιουργήσουμε ταξική συνείδηση και να συνδεθούμε με τους άνεργους, τις μετανάστριες, τους φτωχούς και τους αποκλεισμένους.
Ενάντια στην ανάθεση που μας μάθανε από παιδιά να επιλέξουμε τον αδιαμεσολάβητο, αντιίεραρχικο αγώνα ενάντια στα αφεντικά και τους εργατοπατέρες. Γιατί έχουμε την μνήμη των δολοφονημένων στα εργασιακά κάτεργα από τα αφεντικά, έχουμε την μνήμη για να μην την (ξανα)πατήσουμε και να εναντιωθούμε σε αυτούς που ενώ πουλούσαν αγώνα και ελπίδα, κατέληξαν άλλοι να περιφρουρούν την βουλή και άλλοι να συντάσσονται με τα αφεντικά στο δημοψήφισμα ή ακόμη χειρότερα να ψηφίζουν οι ίδιοι νέα μέτρα υποτίμησης των όρων ζωής μας.
Πρέπει λοιπόν να ξαναβρούμε το κίνητρο να αγωνιστούμε, να ξαναβγούμε στο δρόμο και να δομήσουμε εστίες οργάνωσης και αντίστασης σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σχολείο και σχολή, σε κάθε γειτονιά και κάθε πλατεία. Να συνειδητοποιήσουμε την δύναμη που έχουμε ως τάξη και να παλέψουμε για να ζήσουμε ζωές αξιοβίωτες, οργανωμένες γύρω από τις ανάγκες μας και όχι γύρω από το κέρδος.
ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ, ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ
Η απεργία της 17ης Μαΐου δεν είναι αρκετή, αλλά είναι μία αφορμή για να ξανασυναντηθούμε στους δρόμους. Ξέρουμε καλά πως όσο εξαρτόμαστε από τις απεργίες-πυροτεχνήματα των εργατοπατέρων, όσο αφήνουμε τις τύχες των ζωών μας στα χέρια κάποιων ειδικών της πολιτικής, είμαστε καταδικασμένοι να συνεχίζουμε να βουλιάζουμε στο βαρέλι της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Και είναι πλέον φανερό, ότι ο πάτος μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο βαθύς από ότι περιμέναμε.
Βέβαια, είναι ηλίθιο να νομίζει κάποιος πως η κατάσταση δεν μπορεί να αλλάξει.
Αρκεί να θυμηθούμε όσους αγωνίστηκαν πριν από μας, αρκεί να ανακαλύψουμε νέους τρόπους πάλης που δε θα ορίζονται από την αστική νομιμότητα, αρκεί να βρεθούμε με αυτούς που μοιραζόμαστε κοινά προβλήματα και ανάγκες, αρκεί να οργανωθούμε γύρω από τα δικά μας συμφέροντα, αρκεί να σταματήσουμε να φοβόμαστε και να τολμήσουμε να ματώσουμε αυτή τη φορά όχι για τα κέρδη των αφεντικών, αλλά στον αγώνα εναντίον τους.
Εμείς που δεν έχουμε άλλο μέσο για να ζήσουμε παρά μόνο την εργασία που προσφέρουμε, είμαστε αυτοί που μπορούν και που οφείλουν να πουν την τελευταία λέξη και να αλλάξουν το κλίμα ηττοπάθειας που επικρατεί.
Να αγωνιστούμε λοιπόν, και αγώνας, μεταξύ άλλων σημαίνει την ίδρυση σωματείων βάσης, εργατικών ομάδων και τη δικτύωση τους. Απεργίες διαρκείας, οργάνωση σε επίπεδο γειτονιών και το συντονισμό στη δράση. Μαζικές απαλλοτριώσεις, γενικευμένη άρνηση πληρωμών, συγκρούσεις και οδοφράγματα, σαμποτάζ, ομάδες άμεσης δράσης και προλεταριακής αυτοάμυνας στις γειτονιές που θα καταστήσουν σαφές στους φασίστες, στους μπάτσους, στους ελεγκτές λεωφορείων, στους ρουφιάνους που κόβουν το ρεύμα και το νερό, στους εισαγγελείς που θα αρχίσουν να διώχνουν κόσμο από τα σπίτια και στα αφεντικά, πως το πάνω χέρι στην πραγματική ζωή και στο δρόμο το έχουν αυτοί που αγωνίζονται.
Να αγωνιστούμε λοιπόν, και αγώνας, μέσα σε πολλά άλλα σημαίνει αυτοοργάνωση, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, κοινοκτημοσύνη, ενότητα μεταξύ των καταπιεσμένων που παλεύουν για μια καλύτερη ζωή.
Να αγωνιστούμε λοιπόν, και ξεκινώντας από το ταξικό ανάχωμα που πρέπει να βάλουμε στις μειώσεις συντάξεων, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην Κυριακάτικη εργασία, σε κάθε νέο μέτρο που κάθε φορά θα περνάν για να μας εκμεταλλεύονται πιο εύκολα και πιο εντατικά, να αρχίσουμε να μιλάμε για το πως θα ξεμπερδέψουμε οριστικά με το οικονομικό και πολιτικό σύστημα που μας ρουφάει το αίμα, που καταστέλλει τους αγώνες μας, που σπέρνει πολέμους και προσφυγιά, που λεηλατεί τη φύση.
Να αγωνιστούμε λοιπόν, και να αρχίσουμε να δομούμε ένα σχέδιο χειραφέτησης της ανθρωπότητας, έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης, χωρίς διακρίσεις, χωρίς τάξεις, χωρίς κράτος όπου όλα θα είναι για όλους, όπου δε θα υπάρχει ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής και που θα παράγουμε σε αρμονία με το φυσικό κόσμο όσα έχουμε ανάγκη, όπου οι υποθέσεις και τα προβλήματα δε θα λύνονται από ειδικούς αλλά από οριζόντιες διαδικασίες ανοιχτές σε όλα τα μέλη των κοινοτήτων, όπου κανένας άνθρωπος δε θα μπορεί να καταπιέσει και να εκμεταλλευτεί άλλον άνθρωπο.
Κι αυτός ο κόσμος, που εμείς ονομάζουμε αναρχία, δεν είναι κάτι ουτοπικό που αντιπροτείνουμε απέναντι σε μία δυστοπική πραγματικότητα. Είναι η ίδια η κίνηση της ζωής που ασφυκτιά, είναι η ίδια η ανάγκη που δεν καλύπτεται, είναι ο συνειδητός, ιστορικός μονόδρομος που οι εκμεταλλευόμενοι έχουν προσπαθήσει να πάρουν στο παρελθόν και που θα ξαναπάρουν, νικηφόρα αυτή τη φορά, στο άμεσο μέλλον για να ζήσουν ζωές άξιες για να ζήσει κανείς.
Οι αλυσίδες μας βαραίνουν, αλλά η ιστορία της ταξικής πάλης είναι σαφής: Είναι στο δικό μας χέρι το αν θα μας αφήσουν το ντροπιαστικό σημάδι του σκλάβου και θα λιώσουν το δικό μας κρέας, ή το αν θα τις αντιληφθούμε σαν όπλο και θα λιώσουν το πρόσωπο που μας τις φόρεσε.
Ας φροντίσουμε εμείς λοιπόν για το τι θα δείξει το επόμενο καρέ της ιστορίας…
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 17 ΜΑΗ
Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά
Τρικάκια που πετάγονται στους δρόμους της πόλης:
πηγή : http://anatolika.espivblogs.net/2017/05/15/ολ…
Όποιος ζει ελπίζοντας πεθαίνει απελπισμένος
Έχουν περάσει δύο περίπου χρόνια από την έλευση της πολυδιαφημιζόμενης κυβέρνησης της ελπίδας. Της ελπίδας που έγινε προεκλογικό σποτ και ισοπέδωσε ότι δεν μπόρεσαν να καταστείλουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις με βία και προπαγάνδα. Γιατί σύμφωνα με το μύθο, η ελπίδα ήταν το τελευταίο "δώρο" των θεών στην Πανδώρα, το μόνο δώρο που τελικά μπόρεσε να κρατήσει στο κουτί της ως ύστατη παρηγοριά και αντίβαρο για όλα τα κακά του κόσμου. Η ελπίδα λοιπόν, ως συνάρτηση του κακού είναι επικίνδυνη, δηλητηριώδης και ύπουλη, επειδή αντί να μάχεται το κακό μεταφέρει την έννοια της αλλαγής, της δράσης, της ευθύνης στο μέλλον. Ο ΣΥΡΙΖΑ πουλώντας ουσιαστικά ελπίδα, κατάφερε να αφομοιώσει την οργή της κοινωνίας που τα τελευταία χρόνια βιώνει μια άνευ προηγουμένου υποτίμηση σε όλους τους τομείς της ζωής και να τη μετατρέψει σε μια νωθρή και υπνωτική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που όχι μόνο δεν βελτιώθηκε σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια αλλά όπως φαίνεται θα γίνει ακόμα πιο βάναυση.
Την στιγμή που η ελληνική κοινωνία, κουρασμένη και απογοητευμένη, περιμένει ελπίζοντας πως θα έρθουν καλύτερες μέρες, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρνει προς ψήφιση το 4ο μνημόνιο με νέα μέτρα που περιλαμβάνουν τη μείωση του αφορολόγητου και των συντάξεων, άνοιγμα των καταστημάτων 30 Κυριακές το χρόνο, πώληση του 30% των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ κ.α. και που έρχονται να επιβαρύνουν επιπλέον την ήδη δύσκολη καθημερινότητα. Παράλληλα, όχι μόνο συνεχίζεται αλλά και επεκτείνεται η λεηλασία των φυσικών πόρων και η καταστροφή του περιβάλλοντος, στο όνομα της ανάπτυξης και του κέρδους.
Το αριστερό άλλοθι κατέρρευσε για μία ακόμη φορά παίρνοντας μαζί του και τις τελευταίες αυταπάτες που ίσως ακόμη να διατηρούσε κανείς. Η τωρινή κυβέρνηση εφαρμόζει την ίδια πολιτική με τις προηγούμενες όπως και αυτή που θα έρθει μετά. Κανένας ηγέτης-μεσσίας, καμία πεφωτισμένη κυβέρνηση, κανένα κράτος όποιο χρώμα και όποιον προσανατολισμό και να έχουν δεν μπορούν να σώσουν κανέναν. Διαρκώς θα σέρνονται πάνω και γύρω από τις καρέκλες της εξουσίας, βολεύοντας τους "δικούς τους", θα τάζουν, θα αδιαφορούν και θα υποκρίνονται μετατρέποντας τους ανθρώπους σε άβουλους και χλιαρούς πολίτες που η πολιτική τους δραστηριότητα τελικά εξαντλείται σε λίγες γραμμές στο τσατ κάποιου μέσου κοινωνικής δικτύωσης και μια φορά στα τέσσερα χρόνια με την ψήφο σε μια κάλπη.
Εύκολες λύσεις στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχουν και μάλιστα όσο η επιβίωση γίνεται κι άλλο δυσβάσταχτη τόσο πιο δύσκολο είναι να βγει μια κοινωνία από το λήθαργο της αδράνειας και της παραίτησης. Τα πάντα όμως στη ζωή είναι αγώνας. Τίποτα δεν χαρίζεται. Όποιος θέλει να γίνει κύριος της ίδιας του της ζωής πρέπει να βρει τρόπους να αντισταθεί σε αυτή τη βαρβαρότητα. Να αντισταθεί κατ' αρχήν ενάντια στην αλλοτρίωση της προσωπικότητας του σπάζοντας τον ατομικισμό και μαθαίνοντας να λειτουργεί συλλογικά και με αλληλεγγύη. Να δημιουργήσει εστίες αντίστασης από τις γειτονιές έως τους χώρους δουλειάς ώστε να καλλιεργηθεί η αντίληψη της κοινωνικής αυτοοργάνωσης και της αντιιεραρχικής πολιτικής συγκρότησης. Να υπερασπιστεί την ελευθερία των κοινών αγαθών καθώς και την ίδια την φύση από την επίθεση που δέχονται από το κεφάλαιο στο βωμό του κέρδους.
Η απεργία της 17ης Μαΐου, καλεσμένη από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ θα χρησιμοποιηθεί για ακόμη μια φορά ως μονοήμερος εκτονωτικός μηχανισμός της κοινωνικής αγανάκτησης. Είναι στο χέρι μας και μόνο να σπάσουμε τον φόβο και την παραίτηση, να αγωνιστούμε και να παλέψουμε για τις ζωές που μας κλέβουν.
Να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας - Να μη ζήσουμε σαν δούλοι
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ -ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
πηγή : email που λάβαμε στις 16 Μάιος 12h
Κείμενο κάλεσμα στην γενική απεργία της 17/5
Συνθήκες στον κλάδο:
Οι συνθήκες στον κλάδο του επισιτισμού, όπως και σε πολλούς άλλους κλάδους, είναι λίγο πολύ γνωστές σε όλους εμάς τους εργαζόμενους που τις βιώνουμε καθημερινά. Ένσημα από καθόλου έως στην καλύτερη μισά για να καλυφθεί το αφεντικό από το πρόστιμο για ανασφάλιστη εργασία, με αποτέλεσμα την δυσκολία συμπλήρωσης του απαραίτητου αριθμού για την ασφάλιση μας (για ταμείο ανεργίας, βιβλιάριο υγείας, σύνταξη κλπ). Στα χρόνια της κρίσης οι μισθοί συνεχώς να μειώνονται στο όνομα της ανάπτυξης της χώρας και της εθνικής σωτηρίας αλλά ουσιαστικά να συμβαίνει για την διατήρηση ή/και την αύξηση της κερδοφορίας των αφεντικών. Δώρα και επιδόματα επίσης να μην τα παίρνουμε ή να παίρνουμε ένα μικρό μέρος από αυτά. Και κλασσικά κάτι που συμβαίνει πριν και μετά την κρίση είναι τα ελαστικά ωράρια, τα πολλαπλά πόστα, οι υπερωρίες πολλές φορές απλήρωτες, ο συνεχής κίνδυνος της απόλυσης και η εντατικοποίηση της δουλειάς μας. Ακόμα για την μείωση του κόστους παραγωγής τα αφεντικά δίνουν ελάχιστα για την ασφάλεια των εργαζομένων με ελλιπή μέτρα ασφάλειας στους χώρους εργασίας ή ακόμα με τη μετάβαση τους κόστους της ασφάλειας στους ίδιους τους εργαζομένους. Έτσι για παράδειγμα οι συνάδελφοί μας διανομείς φαγητού επιβαρύνονται με δικά τους έξοδα για τον εξοπλισμό των οχημάτων, βενζίνες κλπ. Οπότε η πίεση για να πάει η παραγγελία στην ώρα της μαζί με τον ελλιπή εξοπλισμό οδηγούν τους συναδέλφους μας σε εργατικά ατυχήματα με αποτέλεσμα τραυματίες ή/και νεκρούς όπως για παράδειγμα το νεκρό διανομέα στα καφέ mikel.
Το καινούριο πολυνομοσχέδιο:
Την Τετάρτη 17/5 κατατίθεται και την Πέμπτη 18/5 ψηφίζεται στη βουλή το καινούριο πολυνομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση. Περιλαμβάνει επιπλέον μείωση του αφορολόγητουαπό τα 8.636 ευρώ που είναι τώρα στα 5.682 ευρώ, περικοπές επιδομάτωνανεργίας, φτώχειας, τέκνων, θέρμανσης, φυσικών καταστροφών κ.α., μείωση των συντάξεωνέως και 18%. Ακόμα απελευθερώνει τις ομαδικές απολύσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις και παράλληλα εφαρμόζεται περαιτέρω γενίκευση της ευέλικτης μορφής απασχόλησης. Επίσης μέσα από διάφορες διατάξεις δυσκολεύει την προκήρυξη απεργιών, με δικαίωμα ανταπεργίας («lockout») από τους εργοδότεςαλλά και επιτίθεται στην συνδικαλιστική δράση, όπου διευρύνει τους λόγους όπου μία επιχείρηση μπορεί να απολύσει συνδικαλιστές. Με διάφορα τεχνάσματα, για να μειώσουν πλασματικά τους δείκτες ανεργίας, θα διαγράφονται μαζικά άνεργοι από τις λίστες του ΟΑΕΔ εισάγοντας το μέτρο να αποδεικνύεις συνεχώς ότι ψάχνεις για δουλειά κ.α. Ανοίγουν τα καταστήματαγια τουλάχιστον 30Κυριακέςτο χρόνο και ανοίγεται ο δρόμος για περαιτέρω ιδιωτικοποίησητης δημόσιας περιουσίας (ΔΕΗ, ΕΥΑΘ - ΕΥΔΑΠ, παλιό αεροδρόμιο «ελληνικό» κ.α.)
Η κυβέρνηση έρχεται να απαντήσει στα παραπάνω κ.α. μέτρα με «αντίμετρα» που και καλά θα απαλύνουν τις συνέπειες των μέτρων που αυτή περνάει εφόσον και αν βέβαια «πιάσει» τους στόχους για πρωτογενές πλεόνασμα μεγαλύτερου του 3,5% το οποίο έτσι κι αλλιώς αν το επιτύχει θα γίνει εις βάρος μας.
Πως βλέπουμε τις αλλαγές αυτές:
Αρχικά εντάσσονται στην ολοένα και περισσότερη υποτίμηση της εργασίας μας. Κάποιες από τις αλλαγές αυτές που έρχονται μπορεί να φαίνεται ότι δεν μας επηρεάζουν άμεσα μιας και πολλά από αυτά που καταργούνται ίσως να μην τα παίρναμε ποτέ (επιδόματα κλπ) αλλά είχαμε τουλάχιστον την δυνατότητα να τα διεκδικήσουμε μέσα από αγώνες ή/και καταγγελίες σε θεσμικούς φορείς αφού θεωρούνταν νόμιμα και κατοχυρωμένα δεδουλευμένα μας. Η συρρίκνωση των εργασιακών μας κεκτημένων μαζί με τα προαναφερθέντα εμπόδια για συνδικαλιστική δράση δυσχεραίνουν περισσότερο τους αγώνες της τάξης μας. Επίσης σε δεύτερη φάση μετακυλύει σε μας το κόστος των καθημερινών μας αναγκών όπως την περίθαλψη με μέτρα όπως την κατάργηση της έκπτωσης του φόρου για ιατρικές δαπάνες ή την αύξηση του κόστους στο ηλεκτρικό ρεύμα μέσω της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ.
Για μας όποιο προσωπείο και να έχει η κυβέρνηση είτε αριστερό είτε δεξιό δεν παύει να έχει τον ίδιο ρόλο δηλαδή την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των από τα πάνω. Αν ποτέ εξυπηρέτησε τα δικά μας συμφέροντα δεν μας την χάρισε ως καλό κράτος, αλλά έγινε λόγω των σκληρών αγώνων και διεκδικήσεων των εργαζομένων αναγκάζοντας κράτος και κεφάλαιο να αναδιπλωθεί. Έτσι με την μορφή «κράτους πρόνοιας» προσπάθησε να αμβλύνει τις αντιστάσεις των εργαζομένων προσφέροντας προς αυτούς κάποιες απ' τις διεκδικήσεις τους (8ωρο, πρόσβαση στην περίθαλψη, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κλπ) και προσπαθώντας παράλληλα να ενσωματώσει κάποιες από αυτές (βλ. συνδικαλιστικά όργανα).
Το νόημα της απεργίας και πως διεκδικούμε:
Σίγουρα η κήρυξη της 24ωρης απεργίας ως απάντηση από την γραφειο-κρατική ΓΣΕΕ κάθε άλλο παρά απάντηση αποτελεί. Περισσότερο για τα μάτια του κόσμου κηρύσσεται και λειτούργει ως αποσυμπίεση της αντίδρασης απέναντι στα μέτρα αλλά και απαξίωσης της απεργίας ως όπλο διεκδίκησής μας. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι μια 24ωρη απεργία θα αποτελέσει σοβαρό μοχλό πίεσης στην κυβέρνηση για να καταψηφιστούν τα μέτρα αλλά για μας είναι μια αφορμή για να της δώσουμε ένα άλλο νόημα από αυτό της απεργίας «πυροτέχνημα» και να συναντηθούμε με τους συναδέλφους μας, είτε κατάφεραν να απεργήσουν είτε όχι.
Όπως αναφέρουμε και πιο πάνω για μας η ενεργός συμμετοχή μας στις κινητοποιήσεις την απεργίας δεν είναι απλά ο περίπατος μέσω της πορείας στο κέντρο της πόλης αλλά η προσπάθεια μας για το σπάσιμο της κανονικότητας στην καθημερινότητα, μέσω του μπλοκαρίσματος της παραγωγής και της κατανάλωσης.
Για μας πέρα από την ημέρα της απεργίας είναι σημαντικός ο καθημερινός αγώνας στους χώρους της δουλείας, η συνάντηση - συζήτηση με τους συναδέλφους μας για την υπεράσπιση των δικών μας ταξικών συμφερόντων, το σπάσιμο του κλίματος τρομοκρατίας από κράτος και αφεντικά και η καλλιέργεια του κλίματος της αλληλεγγύης μεταξύ μας.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΣΤΙΣ 17/5/17
ΟΥΤΕ ΕΡΓΑΖΌΜΕΝΟΙ - ΟΥΤΕ ΠΕΛΑΤΕΣ
Συγκέντρωση - πορεία στις 10:00 καμάρα
*Το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών Εργαζομένων στον κλάδο του Επισιτισμού είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, των αρχηγών και των ειδικών. Είναι ανοιχτό σε όλες/όλους τις/τους εργαζόμενες/ους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, υπεύθυνους, προϊστάμενους, φασίστες, σεξιστές, ομοφοβικούς και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗστον εκφοβισμό των αφεντικών,
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗσε όλους τους χώρους εργασίας,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.
Σωματείο Σερβιτόρων-Μαγείρων Θεσσαλονίκης
(και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού)
Επικοινωνία με το σωματείο:
τηλέφωνο: 6955569865
e-mail: swmateioservitorwn@yahoo.gr
http://ssmthess.espivblogs.net
πηγή : email που λάβαμε στις 16 Μάιος 17h
Την Τετάρτη 17/5 εισάγεται στην ολομέλεια της βουλής το νομοσχέδιο που περιλαμβάνει το 4ο μνημόνιο, ώστε να ψηφιστεί με τη διαδικασία του επείγοντος την επομένη, Πέμπτη 18/5. Καθένα από τα νέα μέτρα έρχεται να συμπληρώσει τις διαδικασίες φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, επιβαρύνοντας επιπλέον την εργατική τάξη και τα φτωχότερα στρώματα και έχοντας ως πρόσχημα την ανάπτυξη της οικονομίας σε καιρούς κρίσης.
Τα νέα μέτρα περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων:
- Την μείωση των δημόσιων δαπανών κατά 189 εκατ. ευρώ το 2018. Περικόπτεται το επίδομα θέρμανσης κατά 58 εκατ. ευρώ και καταργείται το επίδομα ανεργίας για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας που μένουν άνεργοι. Επιπλέον, κόβονται δαπάνες στην υγειονομική περίθαλψη.
- Την περικοπή των κύριων και επικουρικών συντάξεων κατά 2,5 δις. ευρώ μέχρι και το 2021.
- Την καθιέρωση της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων και επιφέρουν πλήγμα στις συνδικαλιστικές άδειες.
- Την κατάργηση των ειδικών επιδομάτων των οικογενειών με χαμηλά εισοδήματα και παιδιά που φοιτούν σε δημόσια σχολεία, των απροστάτευτων παιδιών, όσων τελούν σε κατάσταση ένδειας και των νεοεισερχόμενων στην αγορά εργασίας νέων που εγγράφονται στα ειδικά μητρώα ανέργων του ΟΑΕΔ. Επιπλέον, μειώνεται αισθητά το αφορολόγητο.
- Την λειτουργία των καταστημάτων όλες τις Κυριακές - εκτός από μία Κυριακή του Αυγούστου - την περίοδο από Μάιο μέχρι Οκτώβριο. Καταργούνται οι περιορισμοί σχετικά με το μέγεθος και το είδος καταστημάτων τα οποία επιτρέπεται να λειτουργούν σύμφωνα με αποφάσεις αντιπεριφερειάρχη (καταστήματα άνω των 250 τ.μ., αλυσίδες, shop in a shop, outlet).
- Τέλος, την πλήρη εφαρμογή του master plan του ΤΑΙΠΕΔ, όπου περιλαμβάνονται όλες οι αποκρατικοποιήσεις, όπως το 17% της ΔΕΗ, το 35% των ΕΛΠΕ, το 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, το 65% της ΔΕΠΑ κ.ά.
Για άλλη μια φορά, η συγκυβέρνηση συριζα-ανελ αποδεικνύει πως καμιά διαπραγμάτευση της οικονομικής κρίσης στα στενά πλαίσια της καπιταλιστικής διαχείρισης της οικονομίας δεν αποσκοπεί στην ανάκαμψη των ζωών μας. Αντιθέτως, ενισχύεται για άλλη μια φορά το ιδιωτικό κεφάλαιο, καταργούνται συλλογικά δικαιώματα και κατακτήσεις πολλών χρόνων και επιβάλλονται επαχθή μέτρα για τα κατώτερα στρώματα, ενώ το κεφάλαιο παραμένει άθικτο ξανά. Κι η φερόμενη ως εκπρόσωπος των εργατών-τριών ΓΣΕΕ το μόνο που έχει να προτάξει απέναντι στα νέα μέτρα είναι απλά άλλη μία γενική απεργία-πυροτέχνημα, η οποία μάλιστα καλείται μια μέρα πριν την ψήφιση του νομοσχεδίου! Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο κόσμος τους έχει απαξιώσει τόσο πολύ ώστε την μέρα της Πρωτομαγιάς στη Θεσσαλονίκη το κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου δεν μπόρεσε να κάνει ούτε πορεία για πρώτη φορά στα χρονικά.
Αντίθετα, η ανεξάρτητη ταξική πορεία προσέλκυσε πλήθος κόσμου, το οποίο όμως πρέπει και να μετουσιωθεί σε ενεργή στήριξη των σωματείων βάσης και των δυνάμεων εκείνων που παλεύουν για έναν ανεξάρτητο και ακηδεμόνευτο συνδικαλισμό από τα κάτω. Δεν έχουμε αυταπάτες ότι όλα αυτά τα δικαιώματα που πλήττονται θα διατηρηθούν ή θα ξανακερδηθούν εύκολα, όμως δεν θα αφήσουμε το κράτος και το κεφάλαιο να επιβληθούν χωρίς καμία αντίσταση και θα επιδιώξουμε (όπως επιδιώκουμε και πραγματοποιούμε στο τώρα) την περαιτέρω οργάνωση της εργατικής τάξης σε οριζόντιες και όχι γραφειοκρατικές οργανώσεις. Από την οργάνωση σε επαναστατικά σωματεία βάσης και κολεκτίβες εργασίας μέχρι τις καταλήψεις άδειων σπιτιών και τη μάχη ενάντια στον καθημερινό ρατσισμό πρέπει να υπερασπιστούμε τις ζωές μας και τα κεκτημένα μας.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
Στηρίζουμε την απεργιακή περιφρούρηση Τετάρτη 17/5 Τσιμισκή με Αριστοτέλους στις 09.00 και τα καλέσματα της Καμάρας στις 10.00.
Κατάληψη Libertatia
Η Σ.Ε.ΒΙΟΜΕ συμμετέχει στη Γενική Απεργία την Τετάρτη 17/5 και καλεί
• Αθήνα 11:00 στο Μουσείο
• Θεσσαλονίκη 9.00 Τσιμισκη με Αγίας Σοφίας περιφρούρηση της απεργίας και εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς.
10.30 Καμάρα προσυγκέντρωση
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ Κ ΟΛΕΣ ΕΚΕΙ!!!!
Σ.Ε.ΒΙΟΜΕ