kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Κάλεσμα αναρχικών για τη τελευταία σφαγή με χημικά όπλα στη Συρία

Αναφορά για τη κατάσταση στη Συρία τον τελευταίο μήνα και κάλεσμα αλληλεγγύης.

Παρά την ολοκλήρωση του τρίτου γύρου συνομιλιών των περιφερειακών δυνάμεων (Τουρκία,Ιράν,Ρωσία) στην Αστάνα του Καζακστάν στις 14-15 Μαρτίου οι συνθήκες στα Συριακά εδάφη δεν προδιαθέτουν σε καμία περίπτωση πολιτική λύση.

Οι συζητήσεις δεν είχαν κάποιο αποτέλεσμα και διεξήχθησαν εν μέσω μποϋκοτάζ από τη συριακή αντιπολίτευση λόγω των επανειλημμένων παραβιάσεων της εκεχειρίας από την πλευρά του καθεστώτος Assad και των συμμάχων του.

Στις 18 Μαρτίου ξεκίνησε και ο εκτοπισμός των κατοίκων της συνοικίας al-Waer της Χομς προς τη Jarabulus, με περισσότερους από 15.000 ανθρώπους να υποχρεώνονται από το καθεστώς να αφήσουν τα σπίτια τους. Η al Waer ήρθε να προστεθεί στις περιπτώσεις του Aleppo, της Daraya, του Wadi Barada, της Moadamiyah και άλλων περιοχών. Στις 19 Μαρτίου διάφορες ομάδες των αντικαθεστωτικών ξεκίνησαν επιχείρηση για το σπάσιμο της πολιορκίας της συνοικίας Qaboun στην ανατολική Δαμασκό και επανένωση του θύλακα αυτού με τις απελευθερωμένες περιοχές στην Γούτα καταφέρνοντάς το προσωρινά. Τρείς ημέρες πριν, αμερικάνικα αεροπλάνα βομβάρδισαν τζαμί την ώρα της προσευχής στο υπό τον έλεγχο των ανταρτών Jineh (δυτικό Χαλέπι) σκοτώνοντας τουλάχιστον 50 αμάχους. Παράλληλα ο συνασπισμός του οποίου ηγούνται οι ΗΠΑ βομβαρδίζει σχεδόν καθημερινά θέσεις διαφόρων ομάδων των αντικαθεστωτικών. Στις 21 Μαρτίου οι αντάρτες ξεκίνησαν την επιχείρηση για την απελευθέρωση της Χάμα με τη σύμπραξη διαφόρων οργανώσεων. Αρχικά σημειώθηκαν σημαντικές επιτυχίες οι οποίες έφεραν τους αντάρτες στα 4 χιλιόμετρα από τη πόλη ανακτώντας παράλληλα σε άλλες περιοχές εδάφη τα οποία βρίσκονταν υπό κατοχή του ISIS. Οι ασταμάτητες αεροπορικές επιδρομές όμως, από τη πλευρά του καθεστώτος και των συμμάχων του, κατάφεραν να σταματήσουν τη προέλαση τους προς τη Χάμα παρότι οι μάχες συνεχίζονται.

Στις 4 Απριλίου στις 06.30 το πρωί και ενώ ο περισσότερος κόσμος κοιμόταν, πολεμικό αεροσκάφος του Bashar al-Assad βομβάρδισε το Khan Shaykhun στο νότιο Ιντλίμπ με χημικά όπλα. Απολογισμός 84 νεκροί και 100αδες τραυματίες στη συντριπτική τους πλειοψηφία άμαχοι και παιδιά.Ταυτόχρονα οι βομβαρδισμοί νοσοκομείων στην περιοχή από ρωσικά αεροσκάφη τόσο λίγο πριν την επίθεση όσο και μετά εκτόξευσαν τον αριθμό των θυμάτων. Οι γιατροί και οι ακτιβιστές που ήρθαν σε επαφή με τους τραυματίες δήλωσαν πως τα συμπτώματα ταιριάζουν απόλυτα με αυτά του αερίου sarin. To ίδιο αέριο είχε χρησιμοποιηθεί από το καθεστώς και πάλι τον Αύγουστο του 2013 στη Γούτα της Δαμασκού δολοφονώντας 1400 αμάχους και τον Δεκέμβριο του 2016 στη ανατολική Χάμα με 100 νεκρούς στη συντριπτική τους πλειοψηφία πάλι άμαχοι.

Την ίδια ημέρα (4 Απριλίου) το καθεστώς βομβάρδισε την πολιορκημένη ανατολική Γούτα (προπύργιο των αντικαθεστωτικών) σκοτώνοντας 30 αμάχους. Την επόμενη ημέρα όλοι οι παγκόσμιοι οργανισμοί υγείας, ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μη κυβερνητικές οργανώσεις, ντόπιοι κάτοικοι κλπ χαρακτήριζαν το καθεστώς και τους συμμάχους του ως τους μοναδικούς υπευθύνους αυτού του μακελειού. Η Ρωσία (βασικός σύμμαχος Assad) προέβη στον εξωφρενικό ισχυρισμό πως ναι μεν τα αεροσκάφη που βομβάρδισαν ήταν καθεστωτικά, αλλά χτυπήσανε μια αποθήκη οπλισμού των ανταρτών στην οποία φυλάγονταν τα εν λόγω χημικά όπλα. Τι κι αν δεκάδες ντόπιοι επιβεβαιώνουν πως από τις 4 ρουκέτες που ερίφθησαν από το αεροπλάνο η μια περιείχε χημικά; Τι κι αν οι συγκεκριμένοι επιβεβαιώνουν πως στη περιοχή δεν υπήρχε στρατιωτικός εξοπλισμός καμίας οργάνωσης; Τι κι αν όλοι οι οργανισμοί, καθώς και η κοινή λογική, λένε το αντίθετο; Η γκεμπελίστικη πρακτική του Assad και των συμμάχων του αναπτύσσεται για άλλη μια φορά.

Γι αυτόν το σκοπό έχει στηθεί ένας απίστευτος μηχανισμός προπαγάνδας, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω του οποίου διάφοροι δημοσιογράφοι, "ακτιβιστές", αριστερά και ακροδεξιά φερέφωνα κλπ, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και κατηγορούν τους αντάρτες γι αυτή την επίθεση επικαλούμενοι είτε το υποτιθέμενο ηθικό πλεονέκτημα της πλευράς Assad, είτε την νικηφόρα προέλαση του σε όλα τα μέτωπα του πολέμου αυτή τη περίοδο,είτε ότι είναι μια "προβοκάτσια" από τη πλευρά των ανταρτών ώστε να αναγκαστούν οι Η.Π.Α. να εμπλακούν στρατιωτικά εναντίον του Assad.

Ας μπούμε όμως στην ουσία ώστε να αντικρούσουμε τα παραπάνω "επιχειρήματα". Είναι τουλάχιστον ανήθικο, κυρίως όταν μιλάμε για αγωνιστές, να επικαλούνται την ηθική του καθεστώτος Assad. Μιλάμε για το ίδιο καθεστώς που έχει σκοτώσει 350.000 ανθρώπους, που ευθύνεται για χιλιάδες βομβαρδισμούς με θύματα αμάχους. Για το ίδιο καθεστώς που δολοφονεί δεκάδες πολιτικούς κρατούμενους κάθε βδομάδα. Το ίδιο καθεστώς που χρησιμοποιεί την πολιορκία και την πείνα σαν όπλα ενάντια στις εξεγερμένες περιοχές. Το ίδιο καθεστώς που επιτρέπει στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Ρωσίας και του Ιράν να αιματοκυλούν τον λαό της Συρίας με τα βομβαρδιστικά τους. Το ίδιο καθεστώς που ευθύνεται για δεκάδες επιθέσεις με αέριο χλωρίνης και για άλλες δύο, όπως γράψαμε και παραπάνω, με αέριο sarin ΠΑΝΤΑ σε εδάφη που ελέγχουν αντικαθεστωτικοί. Το κάθαρμα που ηγείται αυτού του καθεστώτος λοιπόν έχει προ πολλού βάψει τα χέρια του με αίμα. Ευθύνεται για χιλιάδες νεκρούς, πεινασμένους, βασανισμένους. Για εκατομμύρια εκτοπισμένους. Για ποιό ηθικό πλεονέκτημα άραγε μας μιλάνε όλοι αυτοί; Πως τολμάνε να υποστηρίζουνε πως ένα από τα πιο δολοφονικά καθεστώτα στον πλανήτη δεν θα μπορούσε να διατάξει επίθεση με χημικά τη στιγμή μάλιστα που το έχει πράξει πολλάκις στο παρελθόν;

Όσον αφορά τώρα το δεύτερο "επιχείρημα", τη προέλαση δηλαδή του καθεστώτος στα μέτωπα του πολέμου, άρα της μη χρησιμότητας μιας χημικής επίθεσης αυτή τη στιγμή. Είναι αλήθεια πως μετά και τη πτώση του Χαλεπίου το καθεστώς έχει πετύχει ορισμένες νίκες οι οποίες έχουν μεταφραστεί και σε μια ανάλογη επέκταση των εδαφών που ελέγχει στο Συριακό έδαφος. Αυτό όμως είναι η μισή αλήθεια ή καλύτερα η μια όψη του νομίσματος. Μετά τις αψιμαχίες και τη συνακόλουθη γκρίνια που παρατηρήθηκε την επόμενη της πτώσης του Χαλεπίου, έχει υπάρξει μια σχετική συσπείρωση των αντάρτικων δυνάμεων, η οποία μεταφράζεται σε επανέναρξη των εχθροπραξιών σε όλη τη χώρα στα μέτωπα που αναφέραμε στην αρχή του κειμένου μας, καθώς και σε άλλα (όπως στη Daraa) που είχαν ανοίξει μέσα στο Φεβρουάριο. Παρά τα μικρά κέρδη των ανταρτών σε επίπεδο εδαφών σε αυτές τις μάχες, κυρίως λόγω των πυκνών βομβαρδισμών, αυτές οι μάχες πρώτον έχουν επιφέρει πολλές απώλειες στον στρατό του Assad και δεύτερον σηματοδοτούν πως παρά τα μεγάλα πλήγματα οι αντάρτες δεν φαίνεται πως θα παραδοθούν εύκολα στις όποιες επιδιώξεις του καθεστώτος και των συμμάχων του.

Όσον αφορά την αριστερίστικη θέση η οποία για άλλη μια φορά το μόνο που βλέπει είναι "προβοκάτσια" είναι προφανές πως η Αμερική θα σπεύσει να εκμεταλλευτεί προς ιδίον όφελος το γεγονός (δηλώσεις Trump 6/4) και αυτό θα είναι η διατήρηση της οικονομίας του πολέμου αλλάζοντας κατά το δοκούν στρατόπεδο και ενισχύοντας πότε το ένα μέτωπο και πότε το άλλο. Το να αποκλείονται όμως τα κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά ενός γεγονότος και η ανάλυση του να γίνεται αποκλειστικά με βάση της λογικής του qui bono (ποιός ωφελείται) συνιστά μια ελλιπή και παραπλανητική αντίληψη της πραγματικότητας. Σε τελική ανάλυση εάν η Αμερική επιθυμούσε την πτώση του καθεστώτος αυτό θα είχε συμβεί προ πολλού. Αντίθετα και κυρίως μετά την εκλογή Trump, οι Ηνωμένες Πολιτείες βομβαρδίζουν συνεχώς στόχους και περιοχές που ελέγχουν αντικαθεστωτικοί αντάρτες με αποτέλεσμα εκατοντάδες μαχητές νεκρούς καθώς και χτυπήματα όπως στο τζαμί με δεκάδες νεκρούς αμάχους. Χτυπήματα που ουσιαστικά ενισχύουν το δολοφονικό καθεστώς του Bashar Al Assad.

Ένα άλλο κομμάτι στο οποίο αξίζει να αναφερθούμε και το οποίο επιβεβαιώνει τα κίνητρα μιας τέτοιας επίθεσης από το καθεστώς και τους συμμάχους του είναι αυτό της επιθυμητής από αυτούς ολοκληρωτικής εξόντωσης του Συριακού λαού με κάθε μέσο. Χαρακτηριστικές είναι οι μαρτυρίες των Σύριων μεταναστών που λένε "Μην μιλάτε για πόλεμο. Αυτό δεν είναι πόλεμος. Είναι σφαγή." Το καθεστωτικό μέτωπο προσβλέπει στη δημογραφική αλλαγή του πληθυσμού στα Συριακά εδάφη. Βομβαρδίζει σφοδρά γειτονιές αμάχων σε περιοχές υπό τον έλεγχο αντικαθεστωτικών, με διπλές ρίψεις βαρελιών (η πρώτη για να αποφέρει όσο το δυνατόν περισσότερα θύματα και η δεύτερη για να δολοφονήσει όσους σπεύδουν στο σημείο),νοσοκομεία, σχολεία, αγροτικές περιοχές στις οποίες δεν υπάρχουν καν στρατιωτικές βάσεις (khan sheikhun) σφαγιάζοντας όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους μπορεί. Στις πόλεις τις οποίες πολιορκεί ασφυκτικά εδώ και μήνες δίνει την διαπραγματευτική "λύση" στους αντικαθεστωτικούς και τους κατοίκους να αφήσουν πίσω τα όπλα και τα σπίτια τους να επιβιβαστούν στα περίφημα πράσινα λεωφορεία και να οδηγηθούν (που αλλού) στο Idlib. Στις ερημωμένες αυτές περιοχές (όπως και στο Χαλέπι) στα σπίτια μετοικίζουν κυρίως ιρακινοί μετανάστες, σιίτες και όσοι κρίνεται πως δεν θα απειλήσουν στο μέλλον το καθεστώς.

Τέλος τέτοιου είδους κινήσεις σπέρνουν όσο καμία άλλη τον φόβο, αποτρέπουν οποιαδήποτε εξεγερτική στάση και πλήγουν βαθιά το ηθικό της αντίπαλης πλευράς.

Είναι φανερό λοιπόν πως οι ισχυρισμοί των προπαγανδιστών και των απολογητών δικτατορικών καθεστώτων είναι αβάσιμοι και αστείοι. Επιπλέον η θέση αυτή εκτός του ότι ξεπλένει το φασιστικό απόβρασμα Bashar al-Assad και τους ιμπεριαλιστές συμμάχους του, αφήνει παράλληλα μια παρακαταθήκη εξαιρετικά επικίνδυνη όσον αφορά τη διεξαγωγή πολέμων στο παγκόσμιο στερέωμα ξεπλένοντας αφενός στην πολιτική αφήγηση ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα πολέμου και αφετέρου με το αναμάσημα της καθεστωτικής προπαγάνδας λειτουργώντας ανασταλτικά στη συσπείρωση ενός παγκόσμιου κινήματος διεθνιστικής αλληλλεγύης το οποίο οφείλει να ασκήσει τη μέγιστη πίεση συνδράμοντας στο τέλος του συνεχές σφαγιάσματος του Συριακού λαού εδώ και έξι χρόνια.

Σαν ενεργά κομμάτια του αναρχικού κινήματος που βάζουμε ψηλά στην "ατζέντα" το θέμα της διεθνιστικής αλληλεγγύης καλούμε κι εμείς με τη σειρά μας στη συνέλευση της Παρασκευής στο Πολυτεχνείο στις 20:00 με θέμα τη νέα σφαγή με χημικά όπλα ενάντια στον επαναστατημένο Συριακό λαό.

Δεν πρόκειται να μείνουμε άπραγοι όταν μπροστά στα μάτια μας εκτυλίσσεται ένα ολοκαύτωμα ενός ολόκληρου λαού.

Όταν οι εξουσιαστές γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους ακόμα και τις δικές τους "διεθνείς συνθήκες".

Όταν τιμωρούν, με τη ναζιστική λογική της συλλογικής ευθύνης, πληθυσμούς που τολμούν μετά από 6 χρόνια κυριολεκτικής καταστροφής να σηκώνουν κεφάλι και να μην υποχωρούν μπροστά στον τύραννο.

Όταν διαπράττουν τέτοια φρικιαστικά και απάνθρωπα εγκλήματα πολέμου.

Απάντηση οφείλει να είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη.

6/4/17

Πρωτοβουλία αναρχικών εντός και εκτός των τειχών

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1571698/