kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία υπεράσπισης των καταλήψεων, των δομών του κινήματος και της ζωής μας

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΩΣ ΔΙΑΡΚΗ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΠΑΛΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Τη Δευτέρα, 13 Μαρτίου, νωρίς το πρωί εκκενώθηκαν 2 ακόμη χώροι στέγης και αγώνα στην Αθήνα. Η ΕΛ.ΑΣ επενέβη στη Villa Ζωγράφου και στην κατάληψη στέγης μεταναστών και προσφύγων Αχαρνών και Αλκιβιάδου 9, εκδιώκοντας και, έπειτα συλλαμβάνοντας ή/και στέλνοντας σε κέντρα κράτησης τους ανθρώπους που βρήκαν μέσα στα κτήρια. Η εκκένωση αυτών των δύο καταλήψεων έχει διττή σημασία. Εκκενώθηκε ένας χώρος διακίνησης ιδεών και δράσης του αντιεξουσιαστικού κινήματος και μια δομή φιλοξενίας μεταναστών, ένα σπίτι για εκείνους που έχουν ξεριζωθεί και βρήκαν στέγη εκεί, όπου εκτός από ανθρώπους κατοικούσε η έμπρακτη αλληλεγγύη και η προσπάθεια να χτιστούν σχέσεις μεταξύ ντόπιων και μεταναστών έξω από τα κάγκελα των κέντρων κράτησης, στο κέντρο του κοινωνικού ιστού της μητροπολιτικής Αθήνας.

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ & ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Το κοινωνικό κίνημα έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που δημιουργήθηκε και εδραιώθηκε από την αρχή σχεδόν της έλευσης των ξεριζωμένων, όρισε ως μια από τις πρακτικές του την κατάληψη κτηρίων με σκοπό τη στέγαση αλλά και τη σύνδεση, το ζύμωμα των κοινών αγώνων. Ταυτόχρονα δινόταν κι ένα διαρκές μήνυμα αντίστασης, προς τους κυρίαρχους, ότι το κίνημα μπορεί να επιβάλει τη βούλησή του, ώστε να ικανοποιήσει κοινωνικές ανάγκες, εν προκειμένω τη στέγαση. Οι καταλήψεις στέγασης προσφύγων και μεταναστών θέτουν ζητήματα που έχουν διάφορους αποδέκτες, ειδικά σήμερα που το δικαίωμα στη στέγαση, χτυπιέται ακόμη περισσότερο και δεν αποτελεί αυτονόητη ανάγκη για ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, οι οποίοι κινδυνεύουν να χάσουν έως και την πρώτη κατοικία, από τους πλειστηριασμούς των τραπεζών.

Περισσότερο από έναν χρόνο πριν, η κυβέρνηση αδυνατώντας να ελέγξει την αυθόρμητη κίνηση του κοινωνικού κινήματος να συγκροτεί τέτοιες δομές, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερα κτήρια, επιχείρησε έναν υπόγειο πόλεμο υποβάθμισής τους σπεκουλάροντας τες. Ταυτόχρονα πραγματοποιούσε τις πρώτες εκκαθαριστικές κινήσεις, με τη διπλή εκκένωση της Ειδομένης, το στοίβαγμα και τη στοχοποίηση των πιο δραστήριων από αυτούς. Σε επόμενο χρόνο η «αριστερή διακυβέρνηση» ένοιωσε έτοιμη να περάσει σε μια ακόμη μεγαλύτερη και πιο στοχευμένη επίθεση. Η εκκένωση τριών καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη το περασμένο καλοκαίρι, με προεξάρχουσα αυτήν του Ορφανοτροφείου, χάραξε τα νέα χαρακτηριστικά της κρατικής επίθεσης. Στο στόχαστρο έμπαιναν οι δομές που είχαν προχωρήσει περισσότερο τη σύνδεση μεταξύ ντόπιων και μεταναστών. Η συνύπαρξη αναρχικών αγωνιστών και μεταναστών/προσφύγων που δεν κηδεμονεύονταν απευθείας από κάποια θρησκευτική ή θεσμική αρχή, διαμόρφωνε μια κατάσταση που η οποιαδήποτε κυβέρνηση δεν θα ήθελε να βρεθεί αντιμέτωπη με τα αποτελέσματά της.

Έτσι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια ευκολία που χρησιμοποίησε τα κοινωνικά κινήματα για να ανέλθει στην εξουσία, έθετε ως άμεσα επιτεύξιμο στόχο τον ίδιο που έχουν όλοι οι διαχειριστές της εξουσίας: να συντρίψει τα κοινωνικά κινήματα, ώστε να αρθούν οι προϋποθέσεις ρήγματος στο οικοδόμημα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού κράτους και κεφαλαίου, ο οποίος συστήνεται ως μονόδρομος στα πληβειακά στρώματα.

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΘΑΦΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ

Όλες οι κατασταλτικές επιχειρήσεις επίσης εξυπηρετούν κάποιον θεσμικό φορέα, τον οποία ευαρεστεί η κυβέρνηση προς άγρα συμμαχιών. Εν προκειμένω, με το πρόσχημα της «μη καταλληλότητας» οι κάτοικοι της Αλκιβιάδου 9 πετάχτηκαν έξω, για να επιστρέψει το κτήριο υπό την κυριότητα του Ερυθρού Σταυρoύ (η πιο ιστορική και εδραιωμένη ΜΚΟ στην Ελλάδα) και να στεγάσει τους εγκεκριμένους πλέον πρόσφυγες. (Το γκρεμισμένο Ορφανοτροφείο αποδόθηκε στην εκκλησία, η Ζωγράφου στο Δήμο, η Νίκης στο Πανεπιστήμιο κ.ο.κ.) Η στιγμή δε της εκκένωσης, κατά βάση, τέτοιων χώρων γίνεται σε εύλογο χρονικό διάστημα για να μην προλάβουν να βρουν ριζώματα στις γειτονιές που βρίσκονται, όπως είναι φυσικό να γίνει, με την καθαρά ανθρώπινη αλλά και πολιτική επαφή που συντελείται με τους γείτονες.

Σήμερα, οι κυβερνητικές δηλώσεις και πρακτικές συνάδουν με τη θεσμική διαχείριση των ανθρώπων αυτών που μόνο ως ανθρώπους δεν τους βλέπουν, χαρτογραφώντας τους, ταξινομώντας τους και εν τέλει στοιβάζοντας τους σε αποκεντρωμένες, μισόκλειστες ή εντελώς κλειστές δομές. Δεκάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους μέσα στα κέντρα εκτόπισης, οι εικόνες από τη χιονισμένη Μόρια, είναι πολύ πρόσφατες, όπως επίσης οι νεκροί σε Θεσσαλονίκη κι Αθήνα. Όταν μάλιστα τίθεται θέμα καταλληλότητας και ελευθερίας από το κίνημα αλληλεγγύης, όπως στο Ελληνικό, το κράτος δεν διστάζει να απαντά με τον ακόμη χειρότερο αποκλεισμό των μεταναστών, (π.χ. στο μεταγωγών της Πέτρου Ράλλη) εξαντλώντας την εκδικητικότητά του. Η δήλωση παραμένει σαφής: οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί ανήκουν στο κράτος.

ΤΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΚΡΑΤΟΥΣ-ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ-ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΩΝ

Η εκκένωση της Villa Ζωγράφου έρχεται να δώσει συνέχεια στην πάγια τακτική κάθε κυβερνητικού σχηματισμού, την επίθεση δηλαδή προς τις δομές του αναρχικού/ αντιεξουσιαστικού κινήματος. Έτσι ενώ η «αριστερή διακυβέρνηση» σπάει όλα τα ρεκόρ έχοντας εκκενώσει ήδη 5 καταλήψεις σε ενάμιση χρόνο κάνοντας τους δεξιούς συναγωνιστές τους να ερυθριούν, οι δηλώσεις Τόσκα περί «απόλυτα δικαιολογημένων επιχειρήσεων της ΕΛ.ΑΣ.» έρχονται να προσδώσουν το απαραίτητο ρασιοναλιστικό επίχρισμα στην σοσιαλδημοκρατικού τύπου καταστολή του ΣΥΡΙΖΑ, που επιβεβαιώνει τη διαχρονική μας διαπίστωση ότι το κράτος, και η ομαλότητα της λειτουργίας του, έχουν συνέχεια. Παρατηρούμε, λοιπόν συνολικά πως, όσο «ορθολογικά» κι αν τίθενται οι αιτιολογήσεις των εκκενώσεων, κατ' ουσίαν αυτό αποτελεί την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει την εξουσία, τώρα που η «αντιμνημονιακή» του ρητορική έχει εξαντληθεί και εκπέσει, απευθυνόμενος στους υποστηρικτές της «νομιμότητας». Όταν, συνεπώς, ασκούνται πιέσεις από δημοτικές αρχές, από ΜΚΟ κλπ, φορείς δηλαδή που μπορούν να ασκήσουν πολιτική επιρροή, εφαρμόζεται η παραδοσιακή κρατική καταστολή χτυπώντας όλη την γκάμα των εσωτερικών εχθρών που έχουν κατασκευαστεί: μετανάστες, αλληλέγγυοι, αναρχικοί.

Αυτή η συνθήκη, εφόσον δεν απαντηθεί δυναμικά από τον κόσμο του αγώνα θα προλειαίνει το έδαφος για μια ακόμη μεγαλύτερου εύρους επίθεση προς όσους αντιστέκονται είτε από αυτήν είτε από επόμενες κυβερνήσεις ή/και συγκυβερνήσεις (π.χ. ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ). Δεν περνά απαρατήρητη, εξάλλου, η στάση φαινομενικής «ουδετερότητας» που κρατά η τωρινή κυβέρνηση απέναντι σε φασιστικά μορφώματα (βλέπε Χ.Α. και κοινές εμφανίσεις) αρκεί να διατηρείται μια επίφαση δημοκρατικότητας. Στην πραγματικότητα η πολιτική ηγεσία ξεπλένει τους νεοναζί, επιχειρώντας να τους αποκαταστήσει στο κάδρο της δημοκρατικής ομαλότητας. Η δημοκρατία αυτή όμως που αποτελεί απλά το κέλυφος της ανάπτυξης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, δεν μπορεί παρά να επιτείνει την εκμετάλλευση και την καταπίεση και αυτός είναι ο αντικειμενικός στόχος κάθε εξουσιαστικού σχηματισμού.

Η εξαπόλυση της κρατικής καταστολής τελικά, όπως αναπτύσσεται στην παρούσα συγκυρία, με βάση τις επιδιώξεις της πολιτικής ηγεσίας κινείται σε δύο επίπεδα: αφενός επιδιώκει τη δημιουργία ενός νέου ακροατηρίου αλλά και των αντίστοιχων πολιτικών συμμαχιών που συσπειρώνονται γύρω από το δόγμα της κοινωνικής ειρήνευσης και της ασφάλειας, αφετέρου τα εκτελεστικά όργανα επιφορτίζονται με την προληπτική αποτροπή δημιουργίας κοινωνικών κινημάτων ικανών να ανατρέψουν την παρούσα συνθήκη.

Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΘΑ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΘΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΗ ΜΑΧΗ ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΞΟΥΣΙΑ

Τέτοιες κοινωνικές δυναμικές -είναι γνωστό και στην εξουσία- εκλύονται από τις δομές αγώνα που στήνονται στις καταλήψεις και στους χώρους του αναρχικού κινήματος. Και για αυτό άλλωστε χτυπιούνται. Η εξουσία όμως ξεχνάει συνεχώς, ότι οι δομές αυτές δεν είναι οι τοίχοι αλλά οι άνθρωποι τους. Εμείς που επιλέγουμε να στεγαζόμαστε πολιτικά, να δραστηριοποιούμαστε κοινωνικά και πολιτισμικά, να ζούμε σε απελευθερωμένους χώρους, κάνοντας «αφαιρετικές ιδέες» όπως η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη, η αυτοοργάνωση τρόπο ζωής. Ειδικά σήμερα, που οι ανάγκες δεν απαντώνται στα πλαίσια κανενός κράτους, καμιάς δημόσιας πρόνοιας, καμιάς ΜΚΟ, ο λόγος υπέρ των κατειλημμένων χώρων είναι πιο επίκαιρος από ποτέ, είτε πρόκειται για ανάγκες τις λεγόμενες βιοτικές, (π.χ. στέγης), είτε για ανάγκες έκφρασης, δημιουργικότητας, πολυποίκιλων ερεθισμάτων, τις αποκαλούμενες επιθυμίες. Φυσικά, δεν μπορεί, στα δικά μας μυαλά, οι χώροι αυτοί να μην είναι εκτός από κοινωνικοί και πολιτικοί, να αποτελούν σκέπη για ζύμωση, αλληλεπίδραση, ανάπτυξη του συλλογικού στο λόγο και τη δράση.

Για όλους αυτούς τους λόγους, κι ακόμη για άλλους που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε χαρτί, γιατί γίνονται συλλογικό βίωμα, και αποτύπωμα αντίστασης σε ό,τι μας εξουσιάζει δηλώνουμε συνειδητά συνένοχοι και συνένοχες στο έγκλημα της προσπάθειας για τη δημιουργία ενός νέου κόσμου, αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ &

ΣΕ ΟΣΟΥΣ & ΟΣΕΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ | ΤΡΙΤΗ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 18.00 ΚΑΜΑΡΑ

κατάληψη Mundo Nuevo

(Φιλίππου και Σιατίστης γωνία)

πηγή : https://maurokokkino1936.wordpress.com/2017/03/28/%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%ac%cf%83%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%ae%cf%88%ce%b5%cf%89%ce%bd-%cf%84%cf%89/

ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΕΡΓΑΤΩΝ

Την Πέμπτη 2 Μαρτίου 22χρονος ντελιβεράς στα Mikel τραυματίστηκε εν ώρα εργασίας. Μία βδομάδα αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο των Αθηνών. Λίγες μέρες νωρίτερα διανομέας της εταιρίας Speedex έχασε επίσης τη ζωή του εν ώρα εργασίας. Στις δύο αυτές εργατικές δολοφονίες έρχεται να προστεθεί και μία ακόμα μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα. Τη Δευτέρα στις 13 του Μάρτη ένας εργαζόμενος, χειριστής γερανοφόρου στα έργα του Μετρό Θεσσαλονίκης στην περιοχή της Καλαμαριάς, χάνει τη ζωή του όταν το όχημα που χειριζόταν αναποδογύρισε και τον καταπλάκωσε.

Τα περιστατικά αυτά ούτε ως τυχαία ούτε ως μεμονωμένα μπορούν να χαρακτηριστούν. Τα μνημόνια και τα μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί τα τελευταία χρόνια, ως αποτέλεσμα της συστημικής κρίσης και ως συνισταμένες της ολοένα και αυξανόμενης σε ένταση επίθεσης της άρχουσας τάξης στους από τα κάτω, έχουν οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη επιδείνωση της κατάστασης των εργαζομένων και συνολικά των πληβειακών στρωμάτων˙ μία κατάσταση η οποία διαρκώς χειροτερεύει, ανεξαρτήτως του εκάστοτε πολιτικού προσωπικού που διαχειρίζεται τα κλειδιά του ελληνικού κράτους (συγκυβέρνηση Σύριζα-Αν.Ελ.), καθώς έρχεται ως απότοκο της επέκτασης του καθεστώτος «έκτακτης ανάγκης» όπως αυτό έχει επιβληθεί στο κοινωνικό σώμα για να ικανοποιήσει τις ανάγκες της εξουσίας.

Η βίαιη φτωχοποίηση του πληθυσμού, ο μόνιμος πλέον φόβος της ανεργίας, η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα, η σταδιακή διάλυση των εργασιακών σχέσεων και η καταστρατήγηση βασικών εργατικών δικαιωμάτων, - δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες χρόνων και αίμα - συνθέτουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο ανασυντάσσεται το στρατόπεδο της κυριαρχίας, δομώντας την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζομένων για τα κέρδη των ντόπιων και διεθνών αφεντικών.

Ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο η οικονομική και φυσική εξόντωση των εργαζομένων είναι πλέον καθημερινότητα. Η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μισθοί και τα μεροκάματα πείνας, τα εξαντλητικά ωράρια, η επισφάλεια και η μαύρη εργασία, οι ενοικιάσεις εργαζομένων (τα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα του καπιταλισμού, όπως είναι στην ουσία οι λεγόμενες Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης), καθώς και τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, έρχονται να προστεθούν στη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα, όπου πρωταρχικός σκοπός των αφεντικών αποτελεί η με κάθε κόστος αύξηση της κερδοφορίας τους, αδιαφορώντας για την ανθρώπινη ζωή. Απροκάλυπτα πλέον οι κυρίαρχοι ομολογούν ότι οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες δεν είναι τίποτα παραπάνω από αριθμούς στις λίστες της εργοδοσίας, με την αντίστοιχη αντιμετώπιση: αυτή των περισσευούμενων και αναλώσιμων.

Οι θάνατοι αυτοί, οι εργατικές δολοφονίες, ολοένα πληθαίνουν και τείνουν να αποτελέσουν ένα σύνηθες πλέον φαινόμενο. Είναι χαρακτηριστική η διαπίστωση ότι όσο αυξάνεται η ένταση της εκμετάλλευσης, κερδίζει έδαφος η ανθρώπινη αποκτήνωση φτάνοντας στο βαθμό της εξοικείωσης με το θάνατο, ως κομμάτι της καθημερινότητας. Η ίδια θανατοπολιτική που ευθύνεται για τις δολοφονίες μεταναστών στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, όχι μόνο του ελληνικού κράτους αλλά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι η ίδια που καταδικάζει τους εργαζόμενους στην ανασφάλεια, την επικινδυνότητα, την ανεργία, την «αναλωσιμότητα». Είναι το ζοφερό πρόσωπο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού όπως εκδηλώνεται εις βάρος των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου και εις όφελος των κυρίαρχων τάξεων.

Να μη συνηθίσουμε το θάνατο! Μέσα σε αυτές τις συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, μόνη απάντηση στην ενορχηστρωμένη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου μπορεί να αποτελέσει η συλλογικοποίηση και οργάνωση των αντιστάσεων, μέσα από ακηδεμόνευτους ταξικούς, κοινωνικούς αγώνες. Ενάντια στον γραφειοκρατικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, ενδυναμώνουμε τα σωματεία βάσης και τις πρωτοβουλίες εργαζομένων. Αγωνιζόμαστε για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, καλύτερους μισθούς, διεκδικούμε ό,τι μας ανήκει. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στη στέγαση και σε όλα τα κοινωνικά αγαθά (νερό, ρεύμα). Κινούμαστε στην κατεύθυνση σύνδεσης με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας ώστε να δημιουργηθεί ένα πλατύ αδιαμεσολάβητο κοινωνικό, ταξικό κίνημα.

Δεν λησμονούμε τους νεκρούς μας! Όχι μόνο τα πρόσφατα γεγονότα στα Mikel, τη Speedex και το Μετρό Θεσσαλονίκης αλλά και τη δολοφονία των τεσσάρων εργατών στα ΕΛΠΕ και μίας εργαζόμενης σε ξενοδοχείο της Ζακύνθου το καλοκαίρι του 2015, το θάνατο μίας εργαζόμενης στα Everest λίγους μήνες πριν και τις δεκάδες ακόμα δολοφονίες που βαφτίζονται ως εργατικά ατυχήματα.

ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ, ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ, ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΜΟΥ ΤΡΙΤΗ 4/4 ΣΤΙΣ 18.00, ΚΑΜΑΡΑ

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο&Κόκκινο», μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης-Ο.Σ.

πηγή : https://el-gr.facebook.com/sulMavrokokkino/posts/751856224981208

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ 4/4 // 18.00 // ΚΑΜΑΡΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Ξημερώματα Δευτέρας 13/3 αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στην κατάληψη Βίλα Ζωγράφου. Μέσα στην κατάληψη βρίσκονται σύντροφοι/ισσες, οι οποίες/οι ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για την υπεράσπιση αυτής. Μία ωρα νωρίτερα η κατάληψη προσφύγων Αλκιβιάδου εκκενώνεται από τις δυνάμεις καταστολής.

Οι πολιτικές προεκτάσεις

Εδώ και μερικά χρόνια μάθαμε πως η χώρα που ζούμε περνά μια κρίση - οικονομική μας είπαν.
Εμείς έχουμε να προσθέσουμε πως η κρίση υπήρχε και θα υπάρχει για πάντα, όσο υπάρχει καπιταλισμός.

Κρίση οικονομική
Κρίση ανθρωπιστική
Κρίση αξιών
ΚΡΙΣΗ

Κράτος και αφεντικά, λοιπόν, οι κριτές των ζωών μας.

Ποια είναι άξια να ζει και ποιος όχι. Ποια έχει δικαίωμα να εργάζεται και ποιος όχι.
Ποιοι και ποιες εν τέλει είναι χρήσιμες για την αναπαραγωγή αυτού του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος.

Η μάσκα της κυβέρνησης συριζα-ανελ έχει καιρό τώρα πέσει ακομή και στα μάτια των πιο δύσπιστων. Όποια κυβέρνηση και αν ανέβει στην εξουσία θα εχει την ίδια αντιμετώπιση προς τις κοινωνικές τάξεις που καταπίέζει και εκμεταλλεύεται. Βία και καταστόλή των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων που παλεύουν για την ανατροπή του υπάρχοντος εκμεταλλευτικού συστήματος, με δυο λέξεις,
του καπιταλισμού.
Συστηματικά και αδειάλειπτα, το κρατός και οι μηχανισμοί του εκκένωνουν χώρους αλληλλεγύης και ελευθερίας. Παράλληλα πουλάν' ανθρωπισμό και δημοκρατικές αξίες κοινωνικής αλληλεγγύης. Ήταν η ίδια κυβέρνηση που εκκένωσε πέρσι τον Ιούλη 3 καταλήψεις στέγης κι αλληλεγγύης σε μετανάστες/τριες στη Θεσσαλονίκη. Η ίδια που έκκενωσε το Ανοιχτό 3ο στη Σύρο πριν από λίγο καιρό. Η ίδια που συστηματικά απελαύνει μετανάστες που δεν πληρούν τα κριτηρία τους για να γίνουν "πρόσφυγες πολέμου". Η ίδια που αφήνει και σιγοντάρει νεοναζί και φονταμεταλιστές χριστιανούς να παρελαύνουν στους δρόμους. Η ίδια που διεκπαιρεώνει με επιτυχία το ρόλο της, όπως και κάθε άλλη πριν απ' αυτήν.

Πολιτική στάση αλληλεγγύης

Εμείς από την πλευρά μας βρισκόμαστε δίπλα σε κάθε καταπιεζόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Οραμάτιζόμενοι μια ζωή ελεύθερη μακριά απο καταπιεστικές λογικές και πρακτικές στεκόμαστε αλληλέγγυες στις καταλήψεις και στις αυτοοργανωμένες δομές δημιοργικής αντίστασης στο υπάρχον. Οι καταλήψεις για εμάς είναι χώροι ελευθερίας, δημιουργικής ενασχόλησης με την πολιτική, δομές κάλυψης στεγαστικών αναγκών, χώροι δημιουργίας μιας ελεύθερης κουλτούρα αντίστασης στον καπιταλισμό και αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων.

Να υπερασπιστούμε τους χώρους μας, ως σημεία ρήξης με το πλέγμα των εκμεταλλευτικών σχέσεων,αντίστασης και πραγμάτωσης των προταγμάτων μας για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας.

ΝΑ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΗΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ

ΝΑ ΥΨΩΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΣΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Κατάληψη Libertatia

πηγή : http://libertatiasquat.blogspot.com/2017/04/4...