kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία για την άμεση χορήγηση αδειών στους αγωνιστές Δ. Κουφοντίνα, Κ. Γουρνά

Άμεση χορήγηση αδειών στους αγωνιστές Δ. Κουφοντίνα, Κ. Γουρνά και όσους πολιτικούς κρατούμενους τις στερούνται, χωρίς περιοριστικούς όρους.

Οι επαναστάτες κρατούμενοι Δ. Κουφοντίνας και Κ. Γουρνάς έχοντας εκτίσει 15 και 7 χρόνια φυλάκισης έχουν από καιρό συμπληρώσει τις προϋποθέσεις που ισχύουν για όλους τους κρατούμενους (ο πρώτος εδώ και 7 χρόνια) ώστε να πάρουν τις άδειες που προβλέπονται. Το δικαίωμα τους αυτό τους στερείται από την εισαγγελία ζητώντας τους πολιτική αποκήρυξη της δράσης τους. Αντίστοιχες δικονομικές αλχημείες χρησιμοποιούνται για την στέρηση αδειών και από άλλους πολιτικούς κρατουμένους (Χαρίσης, Σαραφούδης, Καραγιαννίδης κ.α). Το καθεστώς εξαίρεσης απέναντι στους επαναστάτες κρατούμενους είναι όπλο του κράτους για να γονατίσει ηθικά και πολιτικά τους εχθρούς του, προς παραδειγματισμό όλων των αγωνιζόμενων. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολιτικών κρατουμένων είναι προϋπόθεση για την οικοδόμηση ενός κινήματος το οποίο θα θέσει τις βάσεις για την επαναστατική προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Σπάμε το καθεστώς εξαίρεσης

Χτίζουμε δεσμούς αλληλεγγύης

Κανένας πολιτικός κρατούμενος μόνος απέναντι στην κρατική ασυδοσία

Πορεία

Τετάρτη 15/3

Καμάρα, στις 18:00

Αναρχική Ομάδα Πυρανθός

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Συλλογικότητα Αναρχικών από τα ανατολικά

πηγή : https://libertasalonica.wordpress.com/2017/03/09/%ce%ac%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%87%ce%bf%cf%81%ce%ae%ce%b3%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%bd%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ad/

Άμεση χορήγηση αδειών σε Κουφοντίνα και Γουρνά

πηγή : email που λάβαμε στις 10 Μάρτιος 12h

Σχετικά με τις άδειες των Δ. Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά

Εδώ και 15 χρόνια ο Δημήτρης Κουφοντίνας βρίσκεται φυλακισμένος στην απομόνωση της ειδικής πτέρυγας των φυλακών Κορυδαλλού. Εδώ και 7 χρόνια δικαιούται άδειες, όπως όλοι οι κρατούμενοι, βάσει της σωφρονιστικής νομοθεσίας. Όμως, ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν είναι ένας συνηθισμένος κρατούμενος. Με τη δράση του μέσα από την συμμετοχή του στην οργάνωση 17 Νοέμβρη αμφισβήτησε το μονοπώλιο της βίας του κράτους. Και όπως συμβαίνει κάθε φορά που διάφοροι αγωνιστές επιλέγουν να σπάσουν το μονοπώλιο της βίας του κράτους, έτσι και τώρα το κράτος τους τιμωρεί με εκδικητικό και παραδειγματικό τρόπο.

Όταν το κράτος καλείται να αντιμετωπίσει ανθρώπους που αμφισβητούν την ύπαρξή του και το μονοπώλιο της βίας που αυτό κατέχει -είτε μέσω των κοινωνικών αγώνων είτε επιλέγοντας τον ένοπλο αγώνα- διαλέγει αφενός την σκληρή καταστολή των αγώνων και αφετέρου τον «σωφρονισμό» των αγωνιστών. Οι ποινές των διωκομένων αγωνιστών εξυπηρετούν από την μια στην διακοπή της πολιτικής δράσης τους και από την άλλη τον παραδειγματισμό των υπολοίπων.

Γνωρίζουμε καλά ότι το κράτος πίσω από όλα τα κυβερνητικά του προσωπεία κρύβει την καταστολή ως μέσω διαχείρισης και χειραγώγησης της κοινωνίας. Ειδικά σε μια εποχή συνεχούς λεηλάτησης και υφαρπαγής του κοινωνικού πλούτου, όταν ο φόβος και η τρομολαγνεία δεν αρκούν και κομμάτια της κοινωνίας αντιστέκονται στην βαρβαρότητα, τότε έρχεται η καταστολή με Μ.Α.Τ., δικογραφίες, βασανισμούς σε αστυνομικά τμήματα, φυλακίσεις. Ακόμα και στις φύλακες όποιος αντιστέκεται, δεν ρουφιανεύει και δεν υποτάσσεται, κρατώντας στάση που συμβαδίζει με τις ιδέες και τις αξίες του, τότε τίθεται σε εφαρμογή ένα νέο νομικό πλαίσιο σε ένα ειδικό καθεστώς εξαίρεσης που στοχεύει στο να τους γονατίσει, στερώντας τους δικαιώματα που κατακτήθηκαν μετά από αγώνες εντός και εκτός φυλακής. Στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα, του ζητείται να υπογράψει δήλωση μετάνοιας ώστε να τσακιστεί η αντίσταση και η συνέπειά του στις αρχές και στις ιδέες του μετά από 15 χρόνια στις ειδικές συνθήκες κράτησης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της προσπάθειας φίμωσής του αποτελεί η ακύρωση της εκδήλωσης στην Νομική Σχολή Αθηνών, στην οποία θα παρέμβαινε τηλεφωνικά με σκοπό να αναδεχθεί το ζήτημα της στέρησης των αδειών του. Η εκδήλωση αυτή ακυρώθηκε μετά από τον αποκλεισμό της Νομικής με την παρουσία Μ.Α.Τ., ύστερα από εντολή της κοσμητείας της Σχολής και την απαγόρευση στον Δημήτρη Κουφοντίνα να παρέμβει τηλεφωνικά.

Και ενώ όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων δηλώνουν απερίφραστα πως στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι, και πως όλοι οι κρατούμενοι αντιμετωπίζονται το ίδιο και σύμφωνα με το γράμμα του νόμου, η επικαλούμενη αυτή ισότητα ισχύει κατά περίπτωση. Η Δικαιοσύνη, τελικά, δεν είναι τυφλή, αλλά έχει επιλεκτική όραση. Δεν είναι ίδια η αντιμετώπιση που λαμβάνουν όσοι είναι οικονομικά ισχυροί με εκείνους που αντιστεκόμενοι στην κοινωνική αδικία, κηρύσσοντας πόλεμο στους κρατικούς μηχανισμούς που γεννούν την αδικία και τους νόμους που την υπερασπίζονται.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας και ο Κώστας Γουρνάς (ο οποίος βρίσκεται και αυτός υπό καθεστώς στέρησης των αδειών του) δεν είναι βέβαια οι μόνοι στους οποίους το κράτος αρνείται εκδικητικά τις άδειες που δικαιούνται. Ενδεικτικά αναφέρουμε την περίπτωση του Νίκου Ρωμανού, ο οποίος δεν έχει λάβει ακόμη τις εκπαιδευτικές άδειες που δικαιούται για να παρακολουθεί κάποια μαθήματα της σχολής του. Η καταστολή, όμως, του κράτους δεν περιορίζεται μόνο στους φυλακισμένους. Στο στόχαστρό του μπαίνουν και οι οικογένειες των φυλακισμένων, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να εξοντώσει και ηθικά και ψυχολογικά τους κρατούμενους. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της Αθηνάς Τσάκαλου (μητέρα των αδερφών Τσάκαλου), στην οποία επιβλήθηκε προφυλάκιση και κατ' οίκον περιορισμός, καθώς επίσης και του 6χρονου γιου της Πόλας Ρούπα και του Νίκου Μαζιώτη, ο οποίος κρατήθηκε για 4 μέρες σε ειδική ψυχιατρική πτέρυγα με απώτερο σκοπό την παράτυπη ανάκριση του.

Τασσόμενοι με τη μεριά των αγωνιζόμενων, των αντιστεκόμενων, των εξεγερμένων, δε θα πρέπει να αφήσουμε κανέναν μόνο του στα χέρια του κράτους. Στηρίζοντας τα δικαιώματα των κρατουμένων δε σημαίνει απαραίτητα και ιδεολογική ταύτιση μαζί τους (πολιτική σκέψη/δράση), αναγνωρίζουμε, όμως, τη θέση τους μέσα στο πολύμορφο ανταγωνιστικό κίνημα και η θέση αυτή είναι στην ίδια μεριά του οδοφράγματος με μας, τους εκμεταλλευόμενους και τους αγωνιζόμενους. Για αυτό το λόγο, λοιπόν, όταν μιλάμε για δικαιώματα των κρατουμένων μιλάμε για ζητήματα αξιοπρέπειας και η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη.

"Αν παλεύεις για μια κοινωνία ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, δεν γίνεται να μην προσπαθείς από τώρα να προωθείς τα χαρακτηριστικά αυτής της κοινωνίας που ονειρεύεσαι"
- Απόσπασμα από το βιβλίο του Δ. Κουφοντίνα

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ

ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ - Κ. ΓΟΥΡΝΑ

ΠΟΥ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΚΔΗΚΗΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΣΤΕΡΕΙ

ΠΟΡΕΙΑ 15/3 ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 18:00

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος
Σχολείο
για τη μάθηση της ελευθερίας

Βασιλέως Γεωργίου & Μπιζανίου | sxoleio12.wordpress.com | librexe12o@gmaexil.com

Οι άδειες των κρατουμένων είναι δικαίωμα που κατακτήθηκε μέσα από σκληρούς, μακροχρόνιους και μαζικούς αγώνες στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών. Δε χαρίστηκε απ' τους εξουσιαστές…

Από το 2011 ως και σήμερα το κράτος αρνείται να δώσει τις νόμιμες άδειες που δικαιούται στον κομμουνιστή επαναστάτη Δημήτρη Κουφοντίνα, ενώ πρόσφατα απορρίφθηκε και η αίτηση για χορήγηση αδειών στον αναρχικό επαναστάτη Κώστα Γουρνά. Εναντιωνόμαστε στο καθεστώς εξαίρεσης και την ειδική μεταχείριση των συντρόφων μας. Ο αγώνας για την ελευθερία, εξάλλου, δεν αναγνωρίζει κανένα διαχωρισμό.

Οι πρόσφατες απορρίψεις των αιτήσεων συνοδεύονταν με το σύνηθες πλαίσιο της «τέλεσης νέων εγκλημάτων», της σχέσης και συναναστροφής των έγκλειστων μελών των επαναστατικών οργανώσεων αλλά και την πρωτοεμφανιζόμενη στη μεταπολιτευτική ελλάδα δήλωση μετάνοιας. Να αποκηρύξουν, δηλαδή, τις ιδέες τους, τις επαναστατικές τους επιλογές. Να αποποιηθούν τη στράτευσή τους στον αγώνα. Να δηλώσουν πως η κυριαρχία κατέχει το μονοπώλιο στη βία, αυτή διαφεντεύει, αυτή κάνει κουμάντο. Αποκορύφωμα στην κρατική προσπάθεια περιχαράκωσης και πολιτικής φίμωσης του αγωνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα αποτελεί το κλείσιμο της Νομικής Σχολής και η περικύκλωσή της από τα ΜΑΤ στις 14 Δεκεμβρίου, ημερομηνία κατά την οποία θα λάμβανε χώρα εκδήλωση με κύριο ομιλητή τον ίδιο.

Ο δρόμος του αγώνα, όμως, είναι μονόδρομος και οι μετάνοιες και τα πισωπατήματα δε χωράνε.

Περί τρομοκρατίας ο λόγος

Από το Σεπτέμβρη του 2001 μέχρι και σήμερα γινόμαστε μάρτυρες ενός πολέμου που έχει οριστεί από τους κυριάρχους ως πόλεμος κατά της τρομοκρατίας. Στο όνομα αυτού λαμβάνει χώρα ένας αδίστακτος τζόγος που ποντάρει τους αριθμούς των πεσόντων αμάχων στις χώρες της Αφρικής και της Ανατολής. Έτσι διαμορφώνονται οι «νέες τάσεις» διεθνούς εμπορίου ενέργειας, όπλων και ανθρώπων. Γίνεται πλέον σαφής η εικόνα πως οι ίδιες δυνάμεις που δημιουργούν τους πολέμους είναι εκείνες που κανονίζουν το σύγχρονο δουλεμπόριο και τη συνεχώς αυξανόμενη λεηλασία της φύσης.

Το κύριο όμως, μέρος του πολέμου αυτού βρίσκει τα κράτη να οχυρώνονται κατά των καταπιεσμένων με μία επίθεση που διαχέεται σε όλο το κοινωνικό πεδίο. Μια επίθεση με κύρια όπλα την οικονομική ομηρία και εξαθλίωση, την επιτήρηση και τον φόβο, κρατώντας έτσι ολόκληρους λαούς σε έλεγχο και καταστολή.

Ανάμεσα στους καταπιεσμένους του κυρίαρχου οικοδομήματος κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να βαδίζουν τους δρόμους της αντίστασης, του αγώνα και της ελευθερίας. Άνθρωποι που βάζουν την προσωπική ελευθερία και τη ζωή τους ενέχυρο για την Επαναστατική Υπόθεση, για την Κοινωνική Επανάσταση.

Τα συνήθη ονόματα που η κυριαρχία τους βαφτίζει είναι εγκληματίες, «επικίνδυνοι και επικίνδυνες για το κοινό καλό», τρελοί και τρελές, τρομοκράτες και τρομοκράτισσες. Αλλά, «ποιών η δικαιοσύνη το δίκιο θα δικάσει;». Έτσι, η κυριαρχία επιδίδεται ανά τους καιρούς και τις καταστάσεις σε διώξεις και φυλακίσεις (στις περιπτώσεις των συντρόφων Δ. Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά ακόμα και συγγενικών τους προσώπων), αρπαγές-απαγωγές, εξαφανίσεις και δολοφονίες, ανακριτικά βασανιστήρια και ισόβια ομηρία στα κελιά της δημοκρατίας, αποδόμηση της πολιτικής υπόστασης των αγωνιστών και αγωνιστριών, διαπόμπευση και δημόσιο εξευτελισμό προσπαθώντας να σώσει ό,τι απομένει από το κύρος και την παντοδυναμία της απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους.

Διαχρονικά ο σκοπός της τιμωρίας σχετίζεται με τον παραδειγματισμό, την εκδίκηση και τον έλεγχο, κατέχοντας εξέχουσα θέση στο κρατικό οπλοστάσιο. Τότε κρατούνταν δέσμιοι ολόκληροι πολιτισμοί με τον φόβο της γκιλοτίνας, σήμερα εκβιάζονται τα κινήματα και οι αγώνες των καταπιεσμένων με την πολύχρονη-ισόβια ομηρία των κοινωνικών αγωνιστών. Έτσι, βρίσκονται σε καθεστώς αιχμαλωσίας για 32 χρόνια άνθρωποι σαν τον Ζωρζ Ιμπραήμ Αμπντάλα, Λιβανέζο αγωνιστή της Παλαιστινιακής Αντίστασης.

Στεκόμαστε δίπλα στους φυλακισμένους αγωνιστές και στις φυλακισμένες αγωνίστριες, κομμάτι από τον αγώνα μας. Σκοπός της αλληλεγγύης μας δεν είναι να γράφει καταγγελίες, ούτε να συνεργάζεται με (μη) κυβερνητικές οργανώσεις και ανθρωπιστικά δίκτυα. Η αλληλεγγύη μας οργανώνεται από τους καταπιεσμένους και τις καταπιεσμένες, τους εξεγερμένους και τις εξεγερμένες.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΧΑΡΑΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΟΔΟ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Ταμείο Αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστών

πηγή : email που λάβαμε στις 10 Μάρτιος 14h

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΕ Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΚΑΙ Κ. ΓΟΥΡΝΑ | ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 15/3 ΣΤΙΣ 18.00,ΚΑΜΑΡΑ

O Δημήτρης Κουφοντίνας μέλος της Ε.Ο.17Ν, ο οποίος κρατείται από το καλοκαίρι του 2002 στις ελληνικές φυλακές δικαιούται αδειοδότησης εδώ και 7 χρόνια. Για πολλοστή φορά που αιτήθηκε του δικαιώματος του δέχτηκε απορριπτική απάντηση από το αρμόδιο συμβούλιο, εξαιτίας πολιτικών τοποθετήσεων στο διαδίκτυο.
Η συγκεκριμένη κίνηση μόνο ως φρονηματική δίωξη μπορεί να εκληφθεί καθώς στην προκείμενη περίπτωση δεν συντρέχει κάποιος νομικός λόγος. Ο Κουφοντίνας δεν έχει κάποια πειθαρχική δίωξη ως κρατούμενος, έχει συμπληρώσει 8 χρόνια ποινής και δεν εκκρεμεί εις βάρος του κάποια ποινική διαδικασία σε βαθμό κακουργήματος.
Δεν τρέφαμε καμιά αυταπάτη περί αστικής δικαιοσύνης και των "δικαιωμάτων" της. Το κράτος έρχεται να αποδείξει ότι η δικαιοσύνη του είναι σαν τα φίδια, τσιμπά τους ξυπόλυτους. Το ποινικό δίκαιο αποτελεί μια καθεστωτική κατασκευή που θέτει στο στόχαστρο όσους αμφισβητούν την κυριαρχία του κράτους, ενώ παράλληλα θεσμικά του όργανα κόβουν και ράβουν νόμους προκειμένω να διευρύνουν την εξουσία του στην κοινωνία.
Μέσω της συγκεκριμένης υπόθεσης το κράτος παρουσιάζεται ως κληρονόμος αλλά και ως συνεχιστής της μετεμφυλιακής πραγματικότητας και δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο. Όση ρητορική και να ρίχνουν τα διάφορα παπαγαλάκια του, όση σπέκουλα και να κάνουν οι εντεταλμένοι σε υπηρεσία δημοσιογράφοι, οι απορριπτικές αποφάσεις έχουν εκδικητικό χαρακτήρα απέναντι στο ήθος του αγωνιστή, απέναντι σε όσους δεν μετανιώνουν, δεν αποστρατεύονται, δεν κάνουν δηλώσεις μετάνοιας και δεν αποκηρύσσουν τα πιστεύω τους.
Η φοβικότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ο Κουφοντίνας πηγάζει από το μίσος που το κράτος τρέφει για όσους αμφισβητούν τα πλαίσια εξουσίας του. Το κράτος γνωρίζει καλά οτι στην συνείδηση της ελληνικής πραγματικότητας η φιγούρα του κλέφτη, του αντάρτη, του εχθρού της εξουσίας ασκούσε και θα ασκεί γοητεία. Ήταν και θα είναι συνδεδεμένη στην συνείδησή του αυτή η φιγούρα με το χαρακτήρα του κοινωνικού αγωνιστή. Η φοβικότητα του καθεστώτος πηγάζει από την κληρονομιά της ιστορικής του ύπαρξης, η οποία είναι συνυφασμένη με τα τανκ του Σκόμπυ το '44 και τις ναπάλμ των Αμερικάνων το '49.
Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός του ελληνικού κράτους έρχεται να θέσει σε ειδικό καθεστώς εξαίρεσης τον αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα καθώς του αφαιρεί το δικαίωμα αδειοδότησης ως κρατούμενου και αυτό γιατί στην συνείδηση του κράτους οι πολιτικοί κρατούμενοι, οι αμετανόητοι είναι εν ενεργεία παραβατικοί, είναι εχθρός. Ένας εχθρός που ούτε καν να ακουστεί έχει δικαίωμα. Έτσι ο εσμός των ακαδημαϊκών «πατέρων» της νομικής κλείνει το μάτι στους ανθρωποφύλακες του Κορυδαλλού και το κράτος στέλνει τα σκυλιά του να περικυκλώσουν κτίρια, να αποκλείσουν αίθουσες και να ακυρώσουν εκδηλώσεις.
Το ίδιο καθεστώς εξαίρεσης έχει επιβληθεί στον Κ. Γουρνά μέλος του Ε.Α., ο οποίος στερείται το δικαίωμα αδειότησής του εκδικητικά. Εκδικητικά γιατί δεν επέλεξε να μετανιώσει και να αποκηρύξει. Δεν επέλεξε αυτός αλλά και τόσοι άλλοι να γίνουν χρήσιμοι στο σύστημα είτε μέσω της συνεργασίας είτε μέσω της κάμψης του φρονήματος και για μελλοντικούς παραδειγματισμούς. Αυτά λοιπόν οριοθετούν το ποιός παίρνει άδειες και ορίζουν τα κριτήρια της εφαρμογής των νόμων από το ίδιο το κράτος. Και αυτό γιατί πολύ απλά η εξουσία δεν λογοδοτεί, έχει το μαχαίρι αλλά έχει και το καρπούζι.Λογοδοτεί παρά μόνο λίγο πριν την ανατρέψουμε.
Όσο το κράτος και η κυβέρνηση της αριστεράς φανερώνονται ως κληρονόμοι της «εθνικής κολυμβήθρας» και των δηλώσεων μετάνοιας, όσο φανερώνεται οτι τα σύγχρονα δυτικά κουστούμια των εισαγγελέων και οι στολές του χωροφύλακα και του στρατοδίκη είναι από τον ίδιο ράφτη, τόσο εμείς έχουμε να προτάξουμε την δικιά μας κληρονομιά. Την κληρονομιά των τραγουδιών μας, του αγώνα και το βάρος να τους κοιτάς στα μάτια.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ.

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ στους πολιτικούς κρατούμενους Δ. ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ ΚΑΙ Κ. ΓΟΥΡΝΑ.

ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 15/3 ΣΤΙΣ 18.00,ΚΑΜΑΡΑ

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό «Μαύρο και Κόκκινο», μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης -Ο.Σ-

πηγή : https://maurokokkino1936.wordpress.com/2017/03/11/%ce%b1%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b7-%cf%87%ce%bf%cf%81%ce%b7%ce%b3%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%b1%ce%b4%ce%b5%ce%b9%cf%89%ce%bd-%cf%83%ce%b5-%ce%b4-%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%86%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%b1-3/

ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ Α.Ο. ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΤΩΝ ΓΟΥΡΝΑ & ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ : Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Λαμία | 15/3

"Ο παλιός κόσμος πεθαίνει και ο νέος κόσμος πασχίζει να γεννηθεί.
Τώρα είναι η εποχή των τεράτων"
Αντόνιο Γκράμσι

Η πρώτη φορά αριστερά-κυβέρνηση αυτής της χώρας, συνεχίζοντας την τακτική των νεοφιλελεύθερων προκατόχων της, στερεί από τους αγωνιστές Δημήτρη Κουφοντίνα και Κώστα Γούρνα το δικαίωμα τους σε άδειες. Στην περίπτωση του πρώτου, η αιτία -γραπτά διατυπωμένη σε βούλευμα- είναι η αμετανόητη στάση του πάνω στο ζήτημα της ένοπλης πάλης. Μια ενδεχόμενη αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα από έναν επαναστάτη-σύμβολο όπως είναι ο Δ.Κουφοντίνας θα νοηματοδοτούσε τόσο μια νίκη για το αστικό μπλοκ όσο και μια ιστορική ρεβανς για κάθε ρεφορμιστική φωνή που ακόμα διακηρύττει πώς υπάρχει ειρηνικός δρόμος για την κοινωνική απελευθέρωση μέσω μεταρρυθμίσεων, χωρίς την ένοπλη αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, το κράτος, τους υπερεθνικούς μηχανισμούς (ΕΕ-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ) και τα κάθε λογής φασιστικά δεκανίκια τους.

Η «αριστερά» που υπόσχονταν σεβασμό στα δικαιώματα, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης εντός των τειχών, κατάργηση του τρομονόμου, και άλλα πολλά -και ουσιαστικά με αυτή τη τακτική εξασφάλισε προεκλογικά ψήφους από το συγγενικό και φιλικό περίγυρο μεγάλη μερίδας κρατουμένων, αφομοιώνοντας παράλληλα και μια μερίδα του κινήματος που αναπτύχθηκε τα προηγούμενα χρόνια- έχει προ πολλού δείξει το πραγματικό της πρόσωπο: αυτό της -ανεξάρτητης από χρωματισμούς- εξουσίας.

Είναι πλέον προφανές ότι αυτή η αριστερά, αφού εφάρμοσε τα χειρότερα μέτρα υποτίμησης της τάξης μας, μείωσε κι άλλο συντάξεις και μισθούς, περίκοψε όλες τις κοινωνικές παροχές, συναίνεσε στην ιδιωτικοποίηση των πάντων, διευκόλυνε τις φοροαπαλλαγές για το μεγάλο κεφάλαιο, υιοθέτησε την αντιτρομοκρατική πολιτική της δεξιάς, ενσωματώνοντας την βαθμιαία στην ατζέντα της και την πολιτική της ρητορική. Αυτή που μέχρι πρότινος μίλαγαν για αντιτρομοκρατική υστερία, σήμερα εφαρμόζουν πολιτικές που παραδοσιακά επέβαλε η δεξιά, γεγονός που αφενός καταδεικνύει και τον εγγενώς περιορισμένο χαρακτήρα που έχει η πάλη για δημοκρατικά δικαιώματα, και αφετέρου αποδεικνύει και στους πλέον δύσπιστους πως το κράτος ανεξαρτήτως κυβέρνησης, έχει συνέχεια και συνέπεια ως προς τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις.

Τα πολιτικά επίδικα που απάντησαν με σαφήνεια τόσο η Ε.Ο. 17 Νοέμβρη όσο και ο Επαναστατικός Αγώνας είναι σήμερα τόσο επίκαιρα όσο ποτέ. Με τους καταπιεζόμενους και όχι με τις κυβερνήσεις και το κράτος, με τους εργαζόμενους και τους ανέργους και όχι με το κεφάλαιο και τους λακέδες του, με την διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών και όχι με τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Θέτοντας στο προσκήνιο το οργανωμένο και ένοπλο προλεταριάτο, ως τον μοναδικό ικανό παράγοντα για να τερματιστεί η κυριαρχία της αστικής τάξης και η διαιτησία των συμμάχων της, όπου είτε στρατιωτικά όπως το '40, είτε οικονομικά όπως στις μέρες μας ήταν και είναι εκεί για να διασφαλίσει πως τα κεκτημένα των ντόπιων αστών δεν θα χαθούν.

Είναι σήμερα λοιπόν που η αστική στρατηγική θα επιχειρήσει περισσότερο από ποτέ -την ίδια στιγμή που η εργατική τάξη βιώνει τη μεγαλύτερη επίθεση των τελευταίων ετών- να ξεδοντιάσει τα κοινωνικά ερείσματα και τη λαϊκή συμπάθεια στο πρόσωπο των δύο αγωνιστών. Προχωρώντας πραξικοπηματικά το κράτος εκβιάζει απροκάλυπτα ακόμα και σκηνοθέτες, ακαδημαϊκούς, διανοούμενους - όποιον τολμάει να εκφραστεί υπέρ των πολιτικών κρατουμένων ακόμα και από τη σκοπιά της υπεράσπισης των "δημοκρατικών δικαιωμάτων". Απαγορεύει θεατρικές παραστάσεις, σφραγίζει πανεπιστημιακές σχολές, φιμώνει και λογοκρίνει το κίνημα αλληλεγγύης για την απελευθέρωση των αγωνιστών, σαμποτάροντας συστηματικά τη διεκδίκηση του δικαιώματός για άδεια -μεταξύ άλλων.

Γιατί το κράτος δεν διεκδικεί μονάχα το μονοπώλιο στην άσκηση βίας και επιβολής. Διεκδικεί επίσης το μονοπώλιο στην παραγωγή σκέψης. Διεκδικεί το οι αντιπαρατεθόμενες σε αυτό φωνές να μην έχουν βήμα στο δημόσιο χώρο.

Γιατί το κρίσιμο διακύβευμα για το πολιτικό σύστημα δεν είναι εάν δικαιούται άδεια οι πολιτικοί κρατούμενοι Δ. Κουφοντίνας και Κ. Γουρνάς, αλλά εάν αποκηρύσσουν τη δράση των οργανώσεων που συμμετείχαν και τον "αναπόφευκτα" βίαιο μετασχηματισμό της καπιταλιστικής κοινωνίας.

Πέρα από την ρεφορμιστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, ας αναλογιστεί κανείς ποιοι είναι αυτοί οι οποίοι συσπειρώνονται γύρω από το αίτημα να μην χορηγηθούν οι άδειες που δικαιούνται οι 2 αγωνιστές. Κίτρινες φυλλάδες όπως το «Πρώτο Θέμα» του ακροδεξιού Θ. Αναστασιάδη, η φωνή του επιχειρηματικού κόσμου «Καθημερινή» του διαπλεκόμενου Μπόμπολα, τζάκια που κάθονται στο σβέρκο των από τα κάτω εδώ και πολλά χρόνια όπως οι Μητσοτάκιδες και οι Μπακογιαννιδες.

Η περίπτωση των δύο αγωνιστών όμως δεν είναι η μόνη. Είναι η ακραία εφαρμογή της ειδικής μεταχείρισης που επιφυλάσσει το κράτος στους πολιτικούς του αντιπάλους, την ίδια ώρα που δεν τους αναγνωρίζει την ταυτότητα του πολιτικού κρατούμενου. Η άρνηση χορήγησης άδειας στον κομμουνιστή Δημήτρη Κουφοντίνα και τον αναρχικό Κώστα Γουρνά με αιτιολογήσεις φρονηματικού χαρακτήρα, αποτελεί μονάχα μια γωνία σε ένα κάδρο που αποτύπωνε η απαγωγή του 6χρονου παιδιού των μελών του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα, η αβάσιμη δίωξη του αναρχικού κομμουνιστή Τάσου Θεοφίλου, το ανελέητο κυνήγι και η επικήρυξη του Μ. Σεισιδη και 2 ακόμα συντρόφων για 600.000 ευρώ.

Εμείς από την πλευρά μας ως Αναρχική Ομοσπονδία, το αίτημα για χορήγηση αδειών στους δύο αγωνιστές, όπως και κάθε αίτημα που αφορά διωκόμενους από το κράτος το απευθύνουμε στην κοινωνική βάση, στους ανθρώπους που μοιραζόμαστε τα ίδια προβλήματα, που βιώνουμε από κοινού την εκμετάλλευση. Στους από τα κάτω, στην πλατιά εκείνη κοινωνική πλειοψηφία την οποία αφορούσε και αφορά ο αγώνας, οι επαναστατικές ενέργειες και οι πολιτικές επιλογές αγωνιστών σαν τον Δ. Κουφοντίνα και τον Κ. Γουρνά.

Στη σημερινή συγκυρία της επέλασης του κεφαλαίου και του κράτους, το επαναστατικό κίνημα οφείλει να σταθεί στο πλευρό των πολιτικών κρατούμενων και να διαρρήξει το καθεστώς εξαίρεσης και ειδικής μεταχείρισης που βιώνουν. Η σημασία μιας νικηφόρας έκβασης του αγώνα για χορήγηση άδειας στους δύο αγωνιστές αποτελεί σίγουρα μια σημαντική παρακαταθήκη για όλους τους πολιτικούς κρατούμενους και το κίνημα αλληλεγγύης σε αυτούς. Μια νίκη που μπορεί να λειτουργήσει προσωρινά σαν ανάχωμα στην "αντι"τρομοκρατική εκστρατεία, δημιουργώντας ένα σημαντικό ρήγμα στο καθεστώς εξαίρεσης δικαιωμάτων των πολιτικών κρατούμενων, στεκόμενο οργανωμένα/ ανασυγκροτούμενα απέναντι στην εποχή των τεράτων, χαράσσοντας ένα ακόμη μονοπάτι για τον καινούργιο κόσμο που πασχίζει να γεννηθεί.

ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΑΔΙΑΛΑΚΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ, ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΕΙ

ΤΕΤΑΡΤΗ 15/3 ΠΟΡΕΙΕΣ

ΑΘΗΝΑ

17:00 Προπύλαια

ΘΕΣΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

18:00 Καμάρα

ΣΥΓΕΝΤΡΩΣΕΙΣ

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

18:00 Λιοντάρια

ΛΑΜΙΑ

18:00 Πλ. Ελευθερίας

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

anarchist-federation.gr
info@anarchist-federation.gr
twitter: twitter.com/anarchistfedGr

fb: facebook.com/anarxikiomospondia2015/

πηγή : https://el-gr.facebook.com/anarxikiomospondia2015/