Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017 στις 18.00
Aνοιχτή συζήτηση σχετικά με το καταδοτικό κείμενο της “λαϊκής συνέλευσης Εξαρχείων”
Το άνοιγμα της κατάληψης μας στην περιοχή των Εξαρχείων αποσκοπεί στην ενδυνάμωση της αντικρατικής πάλης και την δημιουργία συντροφικών και αγωνιστικών σχέσεων με τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και αλληλέγγυους. Τα αγωνιστικά μας προτάγματα δεν θα μπορούσαν να μην θέτουν άμεσα την απελευθέρωση του εδάφους, εντός της γειτονιάς που δραστηριοποιούμαστε, απο το κράτος και το κεφάλαιο. Η θέση αυτή ήταν δεδομένη απο την πρώτη μέρα που καταλήφθηκε το κτίριο μέχρι σήμερα. Ο συλλογικός χώρος που δημιουργήσαμε με την κατάληψη του κτιρίου αποτελεί ήδη κέντρο αγώνα που στεγάζει δραστηριότητες στη βάση της αυτοοργάνωση εντός της περιοχής που παρεμβαίνουμε, με σαφή θέση ενάντια στους κρατικούς θεσμούς και την εκμετάλλευση. Με αυτά τα προτάγματα καλέσαμε άλλα εγχειρήματα σε δημόσια διαδικασία, για την υπεράσπιση μιας γειτονιάς αγώνων από τους μισθοφόρους της εξουσίας την περασμένη 6η Δεκέμβρη, ημέρα δολοφονίας του αναρχικού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από μπάτσους και διάχυσης της εξεγερτικής ανάγκης.
Στο κείμενο που γράψαμε και μοιράσαμε σε όλη την γειτονιά κατά την προετοιμασία της κινητοποίησης, από κοινού με άλλη μια αναρχική συλλογικότητα που στεγάζεται σε κατάληψη στην περιοχή, προτάξαμε την οργανωμένη υπεράσπιση του κοινού μας χώρου από την κρατική καταστολή:
«Η οργάνωση μιάς επιθετικής περιφρούρησης γειτονιάς για το σπάσιμο της κρατικής πολιορκίας δέν είναι έργο κάποιας μίας και μόνο κοινωνικής ομάδας. Είναι υπόθεση και δυνατότητα όλων των κατοίκων και των επισκεπτών της γειτονιάς που βάλλονται από την καταπίεση και την εκμετάλλευση.»
Η συστράτευση με συλλογικότητες, αυτοοργανωμένες δομές και ευρύτερα, ανθρώπους που κινούνται στην γειτονιά και την αντιλαμβάνονται ως τόπο σύγκρουσης με την εξουσία, επιχειρήθηκε με μια ανοιχτή διαδικασία-απεύθυνση αποσκοπώντας στην συνέχιση του αγώνα ενάντια στην καταστολή. Από θέση συνέπειας επισημάναμε ως απαραίτητη την οικειοποίηση από τους εξεγερμένους όλων των μέσων που συμβάλουν στην προοπτική της αναρχίας και της ελευθερίας.
Την 6η Δεκέμβρη, μέρα μνήμης και συνέγερσης, ο καθένας έδειξε από ποια μεριά του κοινωνικού ανταγωνισμού στέκεται. Την ίδια ώρα που ξεκινούσε η πορεία στο κέντρο της Αθήνας, η γειτονιά των Εξαρχείων οχυρώθηκε με ισχυρά οδοφράγματα για την αποτροπή καταδρομικών επιθέσεων από τους λακέδες του νόμου και της τάξης. Στο διάστημα των ωρών που τα οδοφράγματα φρουρούνταν από ένα πλήθος οργανωμένων και άλλων συντρόφων, το κράτος για πρώτη φορά και παρά τις επίμονες προσπάθειές του δεν κατάφερε να μας αποσπάσει ούτε μέτρο εδάφους. Όταν πλέον η οργανωμένη περιφρούρηση είχε αποχωρήσει και ο κόσμος στους δρόμους είχε αραιώσει, οι ένστολοι βασανιστές πραγματοποίησαν εκδικητικές εισβολές, τραυματίζοντας και συλλαμβάνοντας ανθρώπους στον σωρό, όπως έκαναν και στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον διαδηλωτή που συνελλήφθη στο Πεδίο του Άρεως και υπέστη σοβαρό κάταγμα γονάτου.
Λίγες μέρες μετά την 6η Δεκέμβρη, η «λαϊκή συνέλευση Εξαρχείων» εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με τα γεγόνοτα της βραδιάς εκείνης. Το κείμενο αυτό προσκαλεί την καταστολή, χρησιμοποιώντας ποινικούς όρους («...εμπνευστές, ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί...») και στοχοποιώντας συλλογικότητες που τοποθετήθηκαν ανοιχτά μέσα στην γειτονιά σχετικά με την καταστολή την μέρα εκείνη και ευρύτερα όσους συνέβαλαν στην προετοιμασία της περιφρούρησης.
Θα πρέπει να καταστεί σαφές το τι υποστηρίζει η μάζωξη αυτή. Μοναδικό μέλημά τους είναι τα επιχειρηματικά και γενικότερα τα ιδιωτικά συμφέροντα στην περιοχή. Τι σημαίνει η φράση «κόστος των καταστροφών, κόστος που πληρώνουν πάντα οι ίδιοι, οι κάτοικοι, οι εργαζόμενοι και γενικώς όλοι οι φορολογούμενοι»; Σημαίνει ότι οι εν λόγω ιδιώτες κόπτωνται για τις περιουσίες και τα λεφτά των προνομιούχων μικροαστών. Επίσης, σημαίνει ότι αποδέχονται το ληστρικό καθεστώς της φορολογίας. Επιπλέον, δίνουν άλλοθι στην εκμετάλλευση των εργαζόμενων από τα αφεντικά των μαγαζιών με πρόσχημα κάποιες καταστροφές. Η αναφορά «στα σπασμένα τζάμια και μάρμαρα» παραπέμπει στην δήλωση του κκε που τα έδωσε όλα για την αντιεξέγερση το 2008: «Όταν κάνουμε εμείς επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε τζάμι».
Το κείμενο αναπαράγει την πλέον συντηρητική αφήγηση γύρω από την έννοια κάτοικος, περιγράφοντας μια φανταστική ομοιόμορφη κατηγορία ιδιωτικών συμφερόντων, απέναντι στην οποία ότι είναι ξένο είναι εχθρικό. Ποιά λοιπόν η διαφορά αυτών των πολιτικάντηδων που αντιλαμβάνονται εκείνους που αγωνίζονται ως ξένους για τη γειτονιά, που έρχονται για να «κανιβαλίσουν» και να «εκτονωθούν», των μικροαστών που σαν κατοχικοί δοσίλογοι δείχνουν τους εξεγερμένους στους εξουσιαστικούς μηχανισμούς, από τα πιο ρατσιστικά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας και την προσπάθεια των φασιστών να μετατρέψουν τις γειτονιές σε εστίες στράτευσης πίσω από την καταστολή; Απαντάμε: απολύτως καμία.
Στην πραγματικότητα που συνδιαμορφώνουμε -κάτοικοι και μη-απελευθερώνοντας εδάφη από τον κανιβαλισμό της κυριαρχίας, οι γειτονιές ζωντανεύουν ακριβώς επειδή αυτοί που μέχρι χθες ήταν αποκλεισμένοι σε εθνικά, τοπικά, πολιτισμικά και ατομικά σύνορα, συναντιούνται στον κοινό αγώνα και επιχειρούν να συνοργανωθούν με όρους αυτοοργάνωσης, ισότητας και ελευθερίας. Ειδικά τα Εξάρχεια αποτελούν μέσα από την ιστορική δυναμική τους έναν σταθμό αντίστασης και πολιτικής ζύμωσης για την αθηναϊκή μητρόπολη, τον ελλαδικό χώρο και για όλο τον πλανήτη. Η ανοιχτότητα και η πολυμορφία αυτής της κινητικότητας τρέφει την έμπρακτη απόπειρα ρήξης με την εξουσία. Κομμάτι της παραπάνω διάδρασης είναι και ένα σύνολο κατοίκων της γειτονιάς που συμμετείχαν στην επιθετική περιφρούρησή της στις 6 Δεκέμβρη.
Σε ότι αφορά τη θέση της αντι-λαϊκής συνέλευσης για τον αντικατασταλτικό αγώνα, η εισηγητική δήλωση στο λόγο που εκφράζουν παρουσιάζει την επέτειο της δολοφονίας ως αφορμή για κανιβαλισμό. Νέοι αγωνιστές, όπως ο Γρηγορόπουλος και ο Καλτεζάς, (οι οποίοι δεν ήταν κάτοικοι Εξαρχείων) απαξιώνονται ως «φαντασμένοι εξεγερτικοί» και «εξουσιαστές που εκτονώνονται στην περιοχή». Σε αυτό το σημείο ταυτίζονται με την προσπάθεια συστηματικής στοχοποίησης των εξεγερμένων ως αντικοινωνικά στοιχεία με ιδιοτελή συμφέροντα, από το καθεστώτος και τους δημοσιογράφους του, όπως είχαμε καταγράψει και στο κείμενο πριν τις 6 Δεκέμβρη. Αυτή η αφήγηση για την επέτειο και η συνδεόμενη δεικτική ερμηνεία του λόγου μας διαμορφώνουν το υπόβαθρο για την πρόσκληση της καταστολής.
Η αντίληψη τους σχετικά με την πάλη ενάντια στους ένοπλους μηχανισμούς του κράτους, τις δολοφονίες αγωνιστών, την καθημερινή βία που ασκείται στους καταπιεσμένους και συγκεκριμένα εκείνη που χρησιμοποιήθηκε στις 6 του Δεκέμβρη (συλλήψεις, προφυλακίσεις, τραυματισμοί, ευθείες βολές δακρυγόνων και πλαστικές σφαίρες) συνοψίζονται με την λέξη «παιχνίδι». Δηλώνοντας υποκριτικά ότι οι καταστροφές περιουσιών πυροδοτούν την καταστολή στη γειτονιά, της δίνουν επιπλέον άλλοθι. Πουθενά βέβαια δεν αναφέρουν την πραγματική καταστροφή πάνω στα κορμιά όσων αντιστέκονται. «Εσείς μιλάτε για ζημιές, εμείς μιλάμε για ζωές».
Η ιδιοτέλεια, η αναισθησία και η δουλικότητά τους αποκαλύπτοναι σε όλο το κανιβαλικό βάθος τους, όταν δηλώνουν ευθαρσώς ότι η μοναδική έγνοια τους σε σχέση με τον χημικό πόλεμο είναι να μην στρέφεται παραπλεύρως και εξαιτίας των ξενόφερτων πάνω στους κλειδαμπαρωμένους ιδιώτες. Εδώ θέλουν ησυχία, τάξη και ασφάλεια, οπότε, λένε στους εξεγειρόμενους, «να πάτε να σας βομβαρδίσουν αλλού (και καλά σας κάνουν)». Ακριβώς όπως τονίσαμε στο κάλεσμα για τις 6 Δεκέμβρη: «Τον Κορκονέα τον όπλισαν οι κλειστές πόρτες».
Τελικά, η αναφορά τους στις έννοιες «αγώνας», «ιστορία», «επανάσταση» και «αντεξουσία» είναι κενή, ώστε να λεηλατηθεί και να αμαυρωθεί η σύγκρουση που έχει δοθεί επί δεκαετίες κόντρα σε κράτος, θεσμούς και εξουσιαστικές δομές.
Η απάθεια τους σε σχέση με την καταστολή, τη μνήμη και την αυτοοργάνωση της γειτονιάς και όχι μόνο, είχε φανεί ήδη από την άρνηση τους να παρεβρεθούν στην ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση στις 3 Δεκεμβρίου στην πλατεία Εξαρχείων και να θέσουν κατά πρόσωπο τους προβληματισμούς τους όσον αφορά τον αντικατασταλτικό αγώνα. Είναι σαφές ότι ήδη είχαν μοιράσει ρόλους με όρους κρατιστικούς και ταξικούς (πρόσκληση για καταστολή και υπεράσπιση ιδιοκτησιακών συμφερόντων), κρατώντας για τον εαυτό τους τον ρόλο του παρατρεχάμενου της αστυνομίας.
Βέβαια, τα προηγούμενα χρόνια (όταν ο σύριζα δεν ήταν στην κυβέρνηση) η συγκεκριμένη συνέλευση διατηρούσε μια κάποια επαφή με το δρόμο. Τι άλλαξε; Σίγουρα δεν αυξήθηκαν οι άστοχες ενέργειες, καθώς η οργανωμένη περιφρούρηση ενέπνευσε με τη δράση της και τις προτροπές της, έτσι ώστε η οργή να κατευθυνθεί στις διμοιρίες των ματ. Επίσης, είναι σαφές πως ούτε μειώθηκε η επιθετικότητα και η προκλητικότητα της καταστολής. Αυτό που άλλαξε ήταν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της αντίστασης μέσα στη γειτονιά και της δύναμης των εξεγερμένων. Αυτό είναι και το γεγονός που ενοχλεί περισσότερο το καθεστώς και τα τσιράκια του: η αναβάθμιση των πολιτικών ζυμώσεων, της μαχητικής οργάνωσης και πρακτικής και του βιώματος-εμπειρίας όσων κράτησαν τα οδοφράγματα.
Η απάντηση τους κράτους ήταν άμεση. Από την επόμενη κιόλας μέρα εντάθηκε η παρουσία ειδικών μονάδων σε δρόμους των Εξαρχείων, με σκοπό να τρομοκρατηθούν κάτοικοι και θαμώνες, αλλά κυριώς όσοι δρουν πολιτικά στην περιοχή. Η επίθεση αυτή δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Ήδη σύντροφοι μη δεχόμενοι στρατοκρατούμενα στενά και δρόμους έχουν προβεί σε κινήσεις άμεσης δράσης ενάντια στο καθεστώς φόβου που επιχειρείται να δημιουργηθεί.
Η καταδοτική ανακοίνωση της «λαϊκής συνέλευσης Εξαρχείων» στοχοποιεί ξεκάθαρα τον αναρχικό αγώνα, τις συλλογικότητες που πήραν ανοιχτή θέση ενάντια στην καταστολή και γενικότερα κάθε εξεγερμένο υποκείμενο. Η ρουφιάνικη αυτή πράξη πρέπει να απαντηθεί από όλους όσοι βρίσκονταν στο δρόμο στις 6 του Δεκέμβρη και μάχονταν τις κατασταλτικές δυνάμεις, αλλά και όσους αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως μέρος του κοινού αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσία.
Συμπερασματικά, το επιχειρησιακό σχέδιο των κρατικών επιτελείων κατέρρευσε στις 6 Δεκέμβρη και κατ' αυτό τον τρόπο θα παρασύρει στον πάτο και την πολιτικάντικη σαβούρα. Όπως δεν αφήσαμε σπιθαμή γης στους ένστολους φασίστες, έτσι δεν θα αφήσουμε χώρο και στους κλακαδόρους τους.
Ως πρώτο βήμα καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση την Κυριακή 22 Γενάρη 6μμ στο Πολυτεχνείο (κτίριο Γκίνη) σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης των ρουφιάνων της «λαϊκής συνέλευσης Εξαρχείων» και του κατάπτυστου κειμένου τους. Άλλωστε και το ίδιο το φιλοθεσμικό αυτό γκρουπούσκουλο ζήτησε από όλες τις συλλογικότητες, τις ομαδοποιήσεις και τις καταλήψεις της γειτονιάς να πάρουν θέση σχετικά με την οργανωμένη περιφρούρηση της 6ης Δεκέμβρη. Είναι πράγματι ευκαιρία ο α/α χώρος να δείξει τα αντανακλαστικά του ενάντια σε καταδοτικά σκουπίδια.
ΣΤΑ ΦΛΕΓΟΜΕΝΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ GARE
Καλλιδρομίου 74, Εξάρχεια
Γενάρης 2017
Καμία ρουφιάνικη πράξη δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη. Καλούμε σε ανοιχτή συζήτηση σχετικά με το καταδοτικό κείμενο της "λαϊκής συνέλευσης Εξαρχείων" την Κυριακή 22 Ιανουαρίου στο Πολυτεχνείο (κτίριο Γκίνη) στις 18:00.
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1568185/
Ο σύριζα και τα Εξάρχεια: Κείμενο με αφορμή την ανακοίνωση της Λαικής Συνέλευσης Εξαρχείων για 6/12 και κάλεσμα σε ανοιχτή συνέλευση
Στις 21/12/16 η ΛΑ.σ.Ε δημοσιεύει ένα κείμενο πολιτικής στοχοποίησης και επίθεσης σε όσους και όσες συμμετείχαν στα συγκρουσιακά γεγονότα της 6 Δεκέμβρη για την μνήμη του δολοφονημένου από το κράτος αντι-εξουσιαστή μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου. Το κείμενο έχει μια ειδική αναφορά στην συλλογικότητά μας και στην κατάληψη GARE λόγω της ανοικτής εκδήλωσης-συζήτησης που οργανώσαμε στην πλατεία των Εξαρχείων 3/12 για την περιφρούρηση της γειτονιάς στις 6/12 https://athens.indymedia.org/post/1565956/.
Το πιο πάνω κείμενο είναι για μας μια αφορμή για να συζητήσουμε το είδος της καταστολής που αναπτύσσεται επί Σύριζα στα εξάρχεια και ποιος ο ρόλος μορφωμάτων σαν την ΛΑ.σ.Ε και λοιπών υποστηρικτών. Η πρώτη τοποθέτηση μας αποτελεί μονάχα ένα κομμάτι της συνολικής αντι-κρατικής κριτικής που πρέπει να κατατεθεί σε σχέση με τα Εξάρχεια και τον ευρύτερο αναρχικό αγώνα.
Η αντι-κρατική εξέγερση, και η κουλτούρα που την συνοδεύει, δεν έχει παύσει ποτέ στα Εξάρχεια. Εκατοντάδες συλλήψεις, φυλακίσεις, τραυματισμοί, αναπηρίες μέχρι και δολοφονίες δεν ήταν ούτε κατά διάνοια αρκετές. Αντιθέτως πυροδοτούσαν ακόμα περισσότερη συν-οργάνωση και μίσος για το κράτος. Οι εκατοντάδες άνθρωποι που χτυπήθηκαν δεν ήταν όλοι απαραίτητα αναρχικοί αντι-εξουσιαστέςαλλά ευρύτερα νεολαία προερχόμενη από τις πλατείες, τις αλάνες τα γήπεδα με απόλυτο βίωμα του τι σημαίνει αστυνομική μαφία λόγω της ίδιας τους της καθημερινότητας. Η εξέγερση λοιπόν στα Εξάρχεια ήταν σχεδόν πάντα Κοινωνική και όχι καθαρά πολιτική.
Ο Σύριζα λοιπόν ήταν ο ειδικός για να αντιμετωπίσει την πιο πάνω κατάσταση. Στελεχωμένος από δεκάδες ακαδημαϊκούς, εγκληματολόγους και έμπειρους επαγγελματίες ανθρωπιστές, βγαλμένος ο ίδιος μέσα από το ανταγωνιστικό κίνημα αποτελεί την ιδανική μορφή κράτους για την αφομοίωση των κινημάτων. Εφόσον η κρατική εμπειρία του είχε δείξει ότι δεν μπορεί να μιλήσει με όρους δύναμης και κυριαρχίας, αποφάσισε να λειτουργήσει χειρουργικά, όπως κάθε κρατική εξουσία μετά από την αποτυχία της να καταστείλει ένα κίνημα. Αποφάσισε ότι μπορεί να αφοπλίσει και να διαχειριστεί τα Εξάρχεια και τον α/α χώρο διαιρώντας τα.
Οι διαιρέσεις που ακολούθησαν ήταν αναμενόμενες αφού η δεξαμενή του ήταν ο ίδιος μας ο χώρος ! Βλέπουμε για παράδειγμα δηλώσεις αναπληρώτριας υπουργού παιδείας στο Σκάι στις 10/1/17 σχετικά με τις συγκρούσεις , την ένοπλη επίθεση που δέχθηκε ματατζής και τα Εξάρχεια γενικά.
'Στα Εξάρχεια δεν είναι οι αναρχικοί το πρόβλημα, μην γελιόμαστε . . η ασφάλεια δεν λύνεται πάντα με την βία, πρέπει να δει κανείς ποια είναι η πηγή του κακού… τα Εξάρχεια χρησιμοποιούνται από κάποιους που δεν ζουν στα Εξάρχεια'
Πολλές τέτοιες δηλώσεις έχουν ξεστομίσει στελέχη της κυβέρνησης, υπουργοί αλλά και πρόσωπα από τα υψηλά κλιμάκια της ίδιας της ΕΛ.ΑΣ. Οι πιο πάνω δηλώσεις έχουν ξεκάθαρη στόχευση.
-Διάλυση του κινήματος από την ρίζα και όχι απλά ευκαιριακή καταστολή και επίδειξη δύναμης.
-Αποκοπή του εξεγερτικού κινήματος από την κοινωνική του βάση.
-Ποινικοποίηση της κοινωνικής του βάσης, ως επαγγελματίες μπαχαλάκηδες, χουλιγκαν κλπ
-Αποπολιτικοποίηση των συμβάντων ως γεγονότα χωρίς ιδεολογικό πρόσημο, χωρίς την συμμετοχή αντι-εξουσιαστών και αναρχικών παρά τα δεκάδες κείμενα που κυκλοφορούν κάθε φορά.
Δυστυχώς ανά καιρούς σύντροφοι και συντρόφισσες αναπαράγουν την πιο πάνω συντηρητική ανάλυση ξεχνώντας και διαστρεβλώνοντας τόσο τις ταξικές τους αναλύσεις όσο και τις καταβολές τους είτε λόγω φόβου είτε λόγω θέλησης να αποκτήσουν κοινωνικό- πολιτικό έλεγχο τόσο σε χώρους όσο και στο ίδιο το κίνημα . Αυτό είναι μια άλλη συζήτηση όμως.
Το κείμενο της ΛΑ.σ.Ε παρόλο που καλούσε τις συλλογικότητες και τις δομές των Εξαρχείων να πάρουν θέση, ο ουσιαστικός λόγος που αναπτύχθηκε ήταν αμιγώς κρατικός.
Ήταν κρατικός διότι οι κρατιστές μηδενίζουν την πρακτική και την οργάνωση της εξέγερσης που αναπτύσσεται ιστορικά βάζοντας την σε μουσείο, αντλώντας παράλληλα υπεραξία από αυτήν, με ισχυρό παράδειγμα το πολυτεχνείο και το Πασοκ. Οι κρατιστές διαμηνύουν ότι η συμβολή της αστυνομίας είναι, ή πρέπει να είναι, προστατευτική και βοηθητική. Έτσι και η ΛΑ.σ.Ε σήμερα, υπό την ταμπέλα του αγώνα της ενάντια στην καταστολή, μας υπόδειξε κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει λόγος σήμερα ο κόσμος να συγκρουστεί με το κράτος και τον φασιστικό στρατό της ΕΛΑΣ. Τον αντι-εξεγερτικό, φασιστικό στρατό της ΕΛΑΣ που έχει παρακαταθήκη χιλιάδων βασανισμών και δολοφονιών, ειδικά μεταναστών/τριων, φύλαξη στρατοπέδων συγκέντρωσης, φυλακών και υψηλά ιστάμενων προσώπων της εξουσίας. Μας δήλωσε ότι στα μέρη μας υπάρχει ειρήνη και το κράτος δεν διεκδικεί τον δημόσιο χώρο αλλά έρχεται μόνο διότι εμείς με την συμπεριφορά μας το καλούμε. Μας δήλωσε ότι όσοι και όσες συμμετέχουμε στις συγκρούσεις, δεν πονάμε και δεν μισούμε, δεν βλέπουμε το αίσχος της εξουσίας τον εγκλεισμό και τον θάνατο που προσφέρει, παρά μόνο παίζουμε και ηδονιζόμαστε. Είχαν την γελοία σκέψη να πουν ότι δεν είμαστε κάτοικοι λες και στα μαγαζάκια τους καταναλώνουνή και εργάζονται μόνο κάτοικοι, λες και το κέντρο δεν είναι ένας πυρήνας διερχομένων λες και ο αγώνας π.χ. στις Σκουριές και σε κάθε τόπο που φυτρώνει η αντίσταση ήταν ή θα είναι ποτέ αγώνας μοναχά των κατοίκων.
Τα πιο πάνω συμπληρωματικά με το κείμενο που βγήκε από κοινού με την GAREγια τις 3/12https://athens.indymedia.org/post/1565956/ και το κείμενο που βγήκε από τους συντρόφους/ισσες πρόσφατα https://athens.indymedia.org/post/1568121/ είναι μονάχα μερικά από τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η ΛΑ.σ.Ε, παρ' ότι έχει τα θεμέλια της στην αυτό-οργάνωση, είναι μια μάζωξη ανθρώπων με μηδενική αντι-κρατική συνείδηση οι οποίοι λόγω των συμφερόντων τους θα μπορούσαν να συνεργαστούν με το κράτος ή να πάρουν θέση εξουσίας εντός του. Το κείμενο τους καθοδηγόνταν από ξεκάθαρο ιδεολογικό μίσος προς όσους συγκρουστήκαν και πολιτικοποιήσαντα γεγονότα αφού οι αντιφάσεις τους ειδικά σε σχέση με τα κείμενα τους «επί χούντας Σαμαρά» ήταν εξόφθαλμες και ο μηδενισμός της ίδιας της εξέγερσης ήταν διάχυτος. Το κείμενό τους ήταν όντως καταδοτικό όχι γιατί απλά στοχοποιήσαν τις συλλογικότητες που κάναμε την εκδήλωση χρησιμοποιώντας την φράση «επιθετική περιφρούρηση» από το κείμενό μας αλλά και επειδή αντίστρεψαν τα νοήματα που δώσαμε και την προσπάθεια ανοικτής διοργάνωσης που επιχειρήσαμε, ποινικοποιώντας μας, δίνοντας χώρο και άδεια στο κράτος για την καταστολή μας, καλώντας από πάνω και τα εγχειρήματα του χώρου μας για να μας απομονώσουν .
Η αποκορύφωση της επιθετικότητας τους και του ιδεολογικού τους μίσους αποτυπώνεται στις κινήσεις τους ήδη πριν τις 6/12. Ενώ καλέσαμε σε ανοικτή διαδικασία στην πλατεία Εξαρχείων δηλώνοντας ξεκάθαρα στο κάλεσμα (που μέχρι και θυροκόλληση είχαμε κάνει) πως 'η επίλυση των όποιων προβλημάτων κατά την διάρκεια των εξεγερτικών γεγονότων δε μπορεί να προκύψει παρά μόνο μέσω της συν-οργάνωσης και επικοινωνίας', ανοίγοντας με αυτόν τον τρόπο το απαραίτητο πεδίο διαλόγου, η ΛΑ.σ.Ε το απαξίωσε και δεν εμφανίστηκε. Εμείς ήμασταν ξεκάθαρες και ανοικτοί, αυτοί λειτούργησαν συνωμοτικά , έξω από τον αγώνα, πίσω από τις κλειστές πόρτες που όπλισαν τον Κορκονέα. Μήπως νομίζουν ότι εμείς για χαβαλέ και δίχως κόστος, βγήκαμε δημόσια με κείμενο και πρόσωπα να υπερασπιστούμε και να προωθήσουμε την συν-οργάνωση για την εξέγερση?
Εμείς ως συλλογικότητα δεν είμαστε ενάντια στις λαϊκές συνελεύσεις αλλά θεωρούμε ότι μπορούν να αποκτήσουν ένα σκληρό τοπικιστικό χαρακτήρα με πλήρως συντηρητικά και αντι-εξεγερτικά χαρακτηριστικά για την εξυπηρέτηση των τοπικών μικρο-αρχόντων. Είναι στοίχημα κάθε τέτοιας συνέλευσης να αποκτήσει αξιακά και πρακτικές που προωθούν και εκπληρώνουν την αυτονόμηση των περιοχών σε σύγκρουση με την κρατική κατοχή και τα καπιταλιστικά συμφέροντα. Σύγκρουση, δίχως τους διαχωρισμούς που προωθεί η αστικό-δημοκρατική κυριαρχία στην βάση της εθνικής ταυτότητας, της ταυτότητας του πολίτη και του ιδιοκτήτη.
Καλούμε σε Aνοιχτή συζήτηση, στο κτήριο Γκίνη, 22/1, 18:00 με αφορμή το κείμενο της "λαϊκής συνέλευσης Εξαρχείων" για τα γεγονότα της 6ης Δεκέμβρη για να δούμε πως μπορούμε συλλογικά να αντιμετωπίσουμε τέτοιες πολιτικές στάσεις στους πολιτικούς μας χώρους.
Μαύρο-Πολύχρωμο
εγχείρημα από τον χώρο πολύμορφης δράσης αναρχικών, Ζ11
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1568235/