Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2016 στις 18.30
Αντικρατική-Αντιμπατσική Πορεία
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ,
ΣΗΚΩΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΓΡΟΘΙΕΣ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Κάθε εξέγερση ή εξεγερσιακή συγκυρία έχει τις αιτίες που τη διαμορφώνουν. Ξανά και ξανά αναπαράγεται και στήνεται απ'τα media η ίδια αφήγηση σχετικά με τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, το ίδιο θέαμα για τους ταραχοποιούς «άγνωστους κουκουλοφόρους», και ο ίδιος ψεύτικος ανθρωπισμός των τηλεπερσόνων για «την αμαύρωση της μνήμης ενός αδικοχαμένου παιδιού». Οι νύχτες του Δεκέμβρη για εμάς όμως δεν αποτελούν ένα σύνολο απο επετειακές μνήμες γύρω απ'τη δολοφονία ενός μαθητή. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να ισχύει κάτι τέτοιο, όταν στο διάστημα που ακολούθησε μέχρι σήμερα αναδείχθηκαν όλες οι αντιθέσεις κοινωνικά και οικονομικά που επικύρωσαν την ερμηνεία των ταραχών του Δεκέμβρη, όπως και τον ρόλο των μπάτσων σ'αυτές και ανάλογες περιστάσεις.
Το κράτος όλα αυτά τα χρόνια, και ενώ επιτελείται η γενικευμένη φτωχοποίηση μεγάλων πληθυσμιακών κομματιών, επιδεικνύει το φασιστικό του πρόσωπο. Διατήρησε τη συνέχεια του με όλα τα προφίλ των διαχειριστών του (δεξιά-ακροδεξιά-αριστερά), κι εκεί που δεν έπιασαν οι «μεγάλες υποσχέσεις» για τους υπήκοους που πόνταραν στο αριστερό κράτος, έπιασαν τόπο οι μπάτσοι, οι φασίστες, και οι νέες μορφές διαχείρισης. Λέγοντας ότι η κρατική καταστολή έχει συνέχεια, σε ό,τι αφορά τους μπάτσους εννοούμε αυτό: Είναι αυτός ο θεσμός που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και θα υπερασπιστεί τα συμφέροντα των αφεντικών, των βουλευτών και των υπουργείων, των τραπεζιτών, των ντόπιων και διεθνών σφαγέων. Οι μπάτσοι είναι αυτοί που εκτελούν, βασανίζουν, τραμπουκίζουν προληπτικά όσους συμμετέχουν σε διαδηλώσεις, ενώ υπηρετούν συνειδητά όσους με τις αποφάσεις τους διαχειρίζονται ένα μεγάλο κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που ευθύνεται για την ανισότητα και την καταπίεση, διαιωνίζοντας την οικονομική εξαθλίωση κάποιων που περισσεύουν.
Ο ρόλος τους αυτός προφανώς έχει χτιστεί υλικά και συνειδησιακά. Η πολυπόθητη και υποσχόμενη «ασφάλεια των πολιτών», είναι σύμφυτη με το θεσμό της ιδιοκτησίας και την διασφάλισή της. Επίσης, ο ρόλος των μπάτσων αποτελεί δικλείδα για την σταθερότητα των οικονομικών σχέσεων εντός του καπιταλισμού. Όποτε οικονομικά ασθενέστερα σώματα διεκδικήσουν τα συμφέροντά τους, οι μπάτσοι είναι ο πρώτος μηχανισμός που τους χαρτογραφεί και τους καταστέλλει προκειμένου να κοιμούνται ήσυχα τα αφεντικά και να συνεχίζεται η κερδοφορία τους. Έτσι οι μπάτσοι είναι αυτοί που χτυπάνε αγώνες, διεκδικήσεις, καταλήψεις, απεργίες, στέκια, και κόσμο που συμμετέχει σε αυτά.
Οι ανάγκες του κράτους για κοινωνική ειρήνη και ασφάλεια παραμένουν (δημιουργία νέων ειδών μπάτσων, πχ αστυνομικός γειτονιάς). Αυτές οι ανάγκες έχουν χτιστεί στις συνειδήσεις και έχουν παιχτεί και σε μηντιακό επίπεδο. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι υπάρχει μια αόριστη συνεχόμενη αύξηση της εγκληματικότητας και του κινδύνου -που παίζει στα περισσότερα κεντρικά δελτία-, τρέφει τα φιλήσυχα αυτοπροστατευτικά αισθήματα των μέσων υπηκόων και καλλιεργεί την ψευδαίσθηση ότι οι μπάτσοι είναι αυτοί που εγγυώνται την προσωπική μας ασφάλεια. Παράλληλα, υπάρχει μια τάση απ'το κράτος για συμφιλίωση των μπάτσων με τους «πολίτες», γεγονός που οδηγεί σε αύξηση της ρουφιανιάς και της κοινωνίας του ελέγχου ( πχ , επικηρύξεις αγωνιστών ως «τρομοκράτες» με μεγάλα χρηματικά ποσά).
Στο ίδιο πλαίσιο, ο θεσμός των μπάτσων είναι η εξωγενής παρέμβαση για την «επίλυση» κοινωνικών ζητημάτων. Όποτε προκύψει κάποιο πρόβλημα, οι υπήκοοι ρουφιάνοι επικαλούνται τους μπάτσους με μηνύσεις ώστε να έρθουν σαν ετερόκλητη δύναμη να το λύσουν. Μ'αυτόν τον τρόπο ο ίδιος ο θεσμός αναπαράγει την ετερονομία της κοινωνίας, μιας και δεν μπορούν πια οι ίδιοι οι άνθρωποι να συζητάν και να λύνουν τα προβλήματά τους απο μόνοι τους, αλλά πολύ εύκολα εμπνέεται ο κανιβαλισμός μεταξύ τους και το αλληλοφάγωμα (όπως μηνύσεις για μικροαφορμές). Όταν κάποια συμπεριφορά δεν συμβαδίζει με την νόρμα του «νόμιμου», όταν κάποιος τολμήσει να αμφισβητήσει τα όρια του νόμου, ή να έχει ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, ή απλά να ανήκει σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, οι μπάτσοι είναι τα όργανα που θα τον στοχοποιήσουν και θα τον περιθωριοποιήσουν είτε προληπτικά, είτε για να διασφαλιστεί η δημόσια αποστειρωμένη εικόνα μιας πόλης (πχ επιχειρήσεις-σκούπα σε μετανάστες και τοξικοεξαρτημένους, στοχοποίηση τρανς ατόμων και ομοφοβικές επιθέσεις κ.α.).
Λόγω ακριβώς της σημασίας των μπάτσων για το κράτος και τα συμφέροντά του, υπάρχει η αντίστοιχη υλική εύνοιά τους. Είναι ευρέως γνωστό ότι τη στιγμή που οι μισθοί και συντάξεις έχουν μειωθεί για τους περισσότερους εργαζόμενους, στους μπάτσους το κράτος διασφαλίζει κάποια υλικά οφέλη (όχι ίδιας κλίμακας περικοπές, γρήγορη συνταξιοδότηση, άμεση αποκατάσταση). Όχι πως θα είχαμε άλλη άποψη αν ίσχυε κάτι άλλο, αλλά απο αυτό και μόνο φαίνεται πόσο χρήσιμοι για την κυριαρχία είναι, και πως το κράτος για λογαριασμό των αφεντικών κάνει όλα αυτά τα έξοδα για την ασφάλεια, απ'το προσωπικό μέχρι τους εξοπλισμούς (οχήματα και όπλα). Πέρα απ'την άμεση, έμπρακτη χρήση τους, τα σώματα ασφαλείας χρησιμοποιούνται και με όρους θεάματος για ιδεολογική καταστολή. Είναι το μέσο επίδειξης δύναμης της εξουσίας ώστε να εμπνέει το φόβο και την υποταγή. Αυτό φαίνεται απο συγκυρίες όπως η ΔΕΘ ή σε κάποια διεθνούς κλίμακας συνάντηση πολιτικών (πχ Ομπάμα στην Αθήνα), όπου προκειμένου να διασφαλιστεί η ομαλότητα και η κοινωνική ειρήνη, το κράτος αραδειάζει τους στρατούς απο μπάτσους, και σε πολλές περιπτώσεις ανακοινώνει απαγόρευση διαδηλώσεων θέτοντας χωροταξικές ζώνες απαγόρευσης. Παράλληλα επιδεικνύει τον εξοπλισμό του και σε πολλές περιπτώσεις τον χρησιμοποιεί (πχ ελικόπτερα και αύρες σε διαδηλώσεις).
Στην πραγματικότητα ο ρόλος της αστυνομίας δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχει ένας άτυπος ρόλος της που'χει να κάνει με οτιδήποτε ξεφεύγει απ'τα όρια του νόμου. Στα πλαίσια αυτά, οι μπάτσοι (σε κάθε ιεραρχική κλίμακα) έχουν άμεση σχέση με μαφίες, ναρκέμπορους, και μαγαζιά νύχτας. Είναι αυτοί που κάνουν πλάτες σε βιαστές, σε διακινητές και βρώμικες δουλειές, που διαχειρίζονται την κυκλοφορία στα ναρκωτικά σε πιάτσες, και που συμμετέχουν στο σπρώξιμό τους είτε έξω είτε μέσα στις φυλακές. Είναι αυτοί που πειραματίζονται πάνω σε ανθρώπινα σώματα εντός των τειχών, που βασανίζουν, βιάζουν απομονώνουν και ξεφτιλίζουν κρατούμενους, διαπομπεύουν οροθετικές, πνίγουν και δέρνουν μετανάστες (λιμενικό) σε συνεργασία με τους φασίστες. Οι σχέσεις των μπάτσων με τους φασίστες είναι πολύ έντονες τόσο πολιτικά όσο και σε επίπεδο δρόμου (επιθέσεις μπάτσων και φασιστών σε αντιφασίστες), καθώς επίσης και θεσμικά (περιφρουρήσεις των γραφείων των φασιστών από μπάτσους ώστε να γίνονται οι εκδηλώσεις των πρώτων). Να σημειώσουμε μάλιστα πως τα παραπάνω παραδείγματα δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις διεφθαρμένων μπάτσων σε ατομικό επίπεδο αλλά σηματοδοτούν καθολικά το ρόλο της ελληνικής αστυνομίας.
Σε μια εποχή που βρωμάει φασισμό και αποστείρωση, έχει σημασία να αποδομήσουμε την παρουσία μπάτσων και φασιστών εντός των σχολείων. Αφενός οι φασίστες εκεί βρίσκονται για να αραδειάσουν τις ρατσιστικές τους αηδίες μοιράζοντας υλικό ή γράφοντας στα προαύλια των σχολείων συνθήματα που προάγουν το μίσος για άλλα έθνη/θρησκείες, αφετέρου οι μπάτσοι καλούνται κατευθείαν απο ρουφιάνους γονείς και διευθυντές ώστε να σταματάνε μαθητικές αντιφασιστικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις. Με ανάλογο τρόπο, οι μπάτσοι είναι αυτοί που έχουν τραμπουκίσει και στοχοποιήσει μαθητές. Στο σημείο αυτό δεν θέλουμε να θυματοποιήσουμε τους μαθητές ως «πιτσιρίκια», αλλά να αναδειχθεί το μέγεθος του πολέμου που ανοίγει το κράτος σε οποιονδήποτε δεν σκύβει το κεφάλι. Στις μέρες αυτές που οι φασίστες καίνε ζωντανούς μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (Χίος) με τους μπάτσους να τους συγκαλύπτουν, ζούμε τον απίστευτο σουρεαλισμό οι ελληνόψυχοι πατριωτοφασίστες να κάνουν μαζέματα διαδηλώνοντας την εναντίωσή τους στην ύπαρξη παιδιών μεταναστών σε δημοτικά σχολεία (Λέσβος, Ωραιόκαστρο). Έτσι κρίνουμε ότι το σχολείο είναι ένας ιδιαίτερος χώρος, πόλωσης και ζύμωσης των συνειδήσεων, και δεν πρέπει να αφεθεί ούτε σπιθαμή χώρου σε ρατσιστές.
Στις σχολικές αίθουσες διαστρεβλώνονται συχνά γενικές και αόριστες έννοιες, όπως αυτή της ελευθερίας. Μια τέτοια έννοια, όταν γίνεται επίκληση σε έναν απαραίτητο σεβασμό προς το νόμο, μπορεί να εμπεριέχει μέσα της την ομοιομορφία σε κάθε επίπεδο (θρησκευτική, γλωσσική, φυλετική). Συχνά στα σχολεία εκθειάζονται οι μπάτσοι και ο ρόλος τους (πχ προστασία πατρίδας), ενώ παράλληλα μέσω της συστηματικής προπαγάνδας καλλιεργείται ο σεβασμός στο κράτος ασφαλείας και ελέγχου, μέσα σε ένα περιβάλλον έτσι κι αλλιώς ανταγωνιστικό, που διαφημίζει τα αριστεία, τις καριέρες, το πάτημα επι πτωμάτων, την υποταγή και την απάθεια, την επιθυμία για κατανάλωση και ιδιοκτησία. Ταυτόχρονα, πλάθεται ένας στείρος ανθρωπισμός γύρω απο όλο αυτό το αξιακό σύστημα, που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματική αλληλεγγύη, την συνύπαρξη, τις σχέσεις εμπιστοσύνης. Είναι ένας ανθρωπισμός που'χει μέσα του ρατσισμό. Συχνά οι μετανάστες αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα προς διαχείριση, ως «εκ φύσεως» λεηλατημένοι που μοιρολατρικά θα'ναι αέναα σε αυτήν την κατάσταση, και οφείλουν «οι άλλοι» , οι «ευεργέτες» να'χουν το ρόλο του σωτήρα. Αυτή η αντίληψη κρατά ζωντανή την ανισότητα και τη βία που δέχονται οι μετανάστες απο τα κράτη, τους μπάτσους, τους φασίστες, τους πολέμους. Στο ίδιο περιβάλλον, διαφημίζονται μπατσοσχολές, και στρατιωτικές σχολές ως επιλογές που «βοηθάν την κοινωνία», ή παρέχουν «άμεση αποκατάσταση», τη στιγμή που στην ουσία είναι το φυτώριο για την τροφοδότηση των σωμάτων ασφαλείας, που'χουν όλο τον παραπάνω ρόλο που περιγράφηκε. Σ'αυτές τις επιλογές θεωρούμε συνυπεύθυνους όσους επιλέγουν να ακολουθήσουν κάτι τέτοιο με τις ευλογίες της οικογένειας και του σχολείου.
Καταλήγοντας, όλοι αυτοί οι μηχανισμοί της κυριαρχίας δεν είναι ούτε παντοδύναμοι, ούτε μεταφυσικοί. Απ'την πλευρά μας, προτάσσουμε την αλληλεγγύη και την επαγρύπνηση σε επίπεδο δρόμου, το σπάσιμο του φόβου μέσα απ'τις δικές μας κοινότητες, μέσα απ'τις δικές μας επιλογές, τις σχέσεις, και τις ζωές. Κάνοντας πράξη το τσάκισμα των μπάτσων και των φασιστών, να περιφρουρήσουμε εμείς οι ίδιοι τους χώρους μας, μακριά απο ναρκέμπορους, αφεντικά, και ρουφιάνους, και να εντείνουμε τις επιθέσεις μας στο υπάρχον.
ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΑΓΩΝΑ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΔΥΝΑΣΤΕΥΕΙ
ΑΥΤΟΝΟΜΟ ΣΤΕΚΙ ΞΑΝΘΗΣ
stekiksanthis.squat.gr