kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία 6/12

Μαθητικό μπλοκ στην πορεία μνήμης στο Α.Γρηγορόπουλο

Α.Γρηγορόπουλος: μαθητής, ετών 15 ΝΕΚΡΟΣ από σφαίρα μπάτσου.

Ήταν ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ. Να τιμήσει την μνήμη του ΚΑΘΕΝΑΣ ΑΠΟ ΜΑΣ.

Στις 6/12/2008 δολοφονείται εν ψυχρώ από τον αστυνομικό Ε.Κορκονέα ο δεκαπεντάχρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος. Η δολοφονία αυτή έρχεται να προστεθεί στο πλήθος των υπόλοιπων κρατικών δολοφονιών σε ελλάδα και εξωτερικό. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε τους Σταματίνα Κανελλοπούλου, Ιάκωβο Κουμή, Μιχάλη Καλτεζά, τον Berkin Elvan στην Τουρκία και τις δεκάδες δολοφονίες αφροαμερικανών στις πολιτείες της Αμερικής. Όλα τα παραπάνω είναι αδύνατον, να ληφθούν ως μεμονωμένα και άσχετα με την λειτουργία της κρατικής μηχανής περιστατικά. Αλλά πολύ παραπάνω, αποτελούν φυσικές προεκτάσεις της σύγχρονης κρατικής καταστολής σε κάθε γωνιά του κόσμου. Τα κράτη δολοφονούν νέους/ες, μαθητές/τριες, αγωνιζόμενους/ες, μετανάστες/ριες και οι δολοφονίες αυτές είναι ορατές στις προεκτάσεις της γενικότερης κρίσης και στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης.

Το ιδιαίτερο, όμως, της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι το εξεγερσιακό κλίμα που πυροδότησε. Αδιαμφισβήτητα , ο Δεκέμβρης του '08 αποτελεί τομή στην ιστορία των σύγχρονων κινημάτων και εξεγέρσεων της χώρας μας και όχι μόνο. Νέοι, άνεργοι, μαθητές, φοιτητές και άνθρωποι κάθε ηλικίας βγήκαν στους δρόμους, διαδήλωσαν δυναμικά, συγκρούστηκαν με τους μπάτσους, κατέλαβαν τις σχολές και τα σχολεία τους και προχώρησαν σε στοχευμένες επιθέσεις (τράπεζες, αλυσίδες πολυκαταστημάτων, αστυνομικά τμήματα κ.α.) Πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα είχαν τα νεότερα κομμάτια της κοινωνίας, οι μαθήτριες/ες συμμετέχοντας δυναμικά στις κινητοποιήσεις, οργανώνοντας δικές τους δράσεις και καταλαμβάνοντας τα σχολεία τους. Στο σύνολο τους, τα γεγονότα αποτέλεσαν μια αυθόρμητη εξέγερση της κοινωνίας που οργανώθηκε από τα κάτω και αμφισβήτησε στην πράξη την κρατική εξουσία και τους κάθε λογής προστάτες της. Απέδειξε πως ο δρόμος της κοινωνικής εξέγερσης και εναντίωσης είναι υπαρκτός.

Οκτώ χρόνια μετά δεν βλέπουμε τον Δεκέμβρη ως ένα επετειακό ραντεβού για εσωτερική κατανάλωση της αγωνιστικότητας μας αλλά κρατάμε ως παρακαταθήκη τα διδάγματα του, ώστε να τα χρησιμοποιήσουμε οι ίδιοι στις δικές μας κοινωνικές αντιστάσεις και εξεγερσιακές ιστορίες. Μπορεί τις στιγμές του Δεκέμβρη του ΄08, να μην προλάβαμε να τις βιώσουμε οι ίδιοι από κοντά, παρολ' αυτά έχουν αποτυπωθεί βαθιά μέσα στη συνείδησή μας. Κοιτάζοντας πίσω, λοιπόν, αναγνωρίζουμε το δικό μας ατομικό και συλλογικό χρέος, των τωρινών μαθητριών/ων, των νέων και των καταπιεσμένων να κάνουμε πράξη ότι δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί τότε. Να δομήσουμε μια κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης που δεν θα αναγνωρίζει σύνορα, έθνη και φυλές, χωρίς κράτος, αφεντικά, διακρίσεις και ιεραρχίες. Έναν κόσμο αντάξιο της αναγκαιότητας της εποχής.

Για αυτό, η παρουσία μας στον δρόμο την Τρίτη 6/12, όπου και αν βρισκόμαστε είναι επιτακτική. Να αναδείξουμε τον δρόμο της αντίστασης και της αλληλεγγύης, τον μοναδικό δυνατό στη σύγχρονη κρατική - καπιταλιστική βαρβαρότητα, στήνοντας τις δικές μας εστίες αντίστασης τα δικά μας αναχώματα ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και καταστολή, ενάντια στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού στο σύνολο του.

Να κάνουμε πράξη τα οράματα του Δεκέμβρη του '08 στο ΕΔΩ και στο ΤΩΡΑ κόντρα στην κρατική καταστολή, το κεφάλαιο και τα σκυλιά τους.

Η καταστολή δεν μας φοβίζει, η νεολαία πάντα θα ανθίζει

ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΟΝ Α.ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ

ΠΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ 6/12, 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

Αυτόνομο Σχήμα Μαθητών «Αταξία»

πηγή : http://asmataxia.espivblogs.net/2016/12/04/%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%bc%cf%80%ce%bb%ce%bf%ce%ba-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%bd%ce%ae%ce%bc%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf/

Κάλεσμα για 6η Δεκέμβρη (Θεσσαλονίκη)

.

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/67067/

Η εξουσία δολοφονεί καθημερινά

Τον Δεκέμβρη του '08 δε δολοφόνησε, τυχαία, ένας μπάτσος ένα δεκαεξάχρονο παιδί. Ήταν για μία ακόμα φορά το κράτος το ίδιο, που μέσα στον παραλογισμό της ύπαρξης και αναπαραγωγής του, αφαίρεσε μία ακόμη ζωή, μεγαλώνοντας έτσι το φόρο αίματος που πληρώνουν οι καταπιεσμένοι στο βωμό της δίψας του για την -πέραν κάθε λογικής- εξουσία. Και όσο ενορχηστρωμένα και να κραυγάζει το σύστημα πως πρόκειται για «μεμονωμένα περιστατικά», η πραγματικότητα των αυτοκτονιών λόγω χρεών, των χιλιάδων νεκρών προσφύγων και μεταναστών στο Αιγαίο, των απανθρακωμένων εξαιτίας των μαγκαλιών και των εργατικών ατυχημάτων, είναι εδώ για να το διαψεύσει.

Τα ψέματα έχουν προ πολλού τελειώσει. Η ανάθεση της εξουσίας σε αυτόκλητους σωτήρες και οι απόπειρες εξορθολογισμού της έχουν από καιρό πατώσει και το μόνο που καταφέρνουν είναι να καταστέλλουν περαιτέρω τις κοινωνικές αντιστάσεις ενάντια στην υποτίμηση των ζωών μας, που επιβάλλεται ως φυσικό επακόλουθο του «σπάταλου και έκκλητου βίου που κάναμε ως λαός όλα αυτά τα χρόνια».

Απέναντι, λοιπόν, στη βαρβαρότητα της εξουσίας που γεννά το άδικο και το κάνει καθημερινότητα, δε μένει παρά να πάρουμε τις ζωές μας πίσω, στα δικά μας χέρια, εξυφαίνοντας τις μικρές και μεγάλες εξεγέρσεις μας, στο εδώ και στο τώρα.

ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΕΚΧ "Σχολείο για την μάθηση της ελευθερίας"

πηγή : email που λάβαμε στις 1 Δεκέμβριος 21h

Συγκέντρωση-διαδήλωση

Η μνήμη ή θα γίνει όπλο πάλης ή ανάμνηση μιας αναλαμπής μέσα στην ήττα!
Να μην παραχωρήσουμε την 6η Δεκέμβρη μας, στο κράτος και το παρακράτος
Να θυμηθούμε…

"Viva la muerte"- «Ζήτω ο θάνατος»
σύνθημα των Ισπανών Φασιστών του Φράνκο

Ογδόντα χρόνια μακριά από την Ισπανική επανάσταση, οι ιαχές των μισθοφόρων του δικτάτορα Φράνκο «Ζήτω ο Θάνατος» ηχούν δυνατά και πάλι σε όλη την Ευρώπη δίπλα στα αυτιά των καταπιεσμένων. Δεν είναι ένα σύνθημα τόνωσης της ανδρείας πριν τη μάχη, είναι η περιεκτικότερη πολιτική δήλωση που έκανε ο φασισμός, περιγράφοντας το πρόταγμα του. Σήμερα, το ίδιο πρόταγμα επαναφέρει ο κόσμος του κράτους και των αφεντικών. Είναι η μοίρα όλων των συστημάτων εκμετάλλευσης και καταπίεσης, όταν χρεοκοπούν να καταλήγουν σε αυτή τη δήλωση. Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός το μόνο που έχει «κατορθώσει» είναι να μεταφέρει τις στρατιωτικές στολές έξω από τα δυτικά του σύνορα για να κυριαρχήσουν στο εσωτερικό του οι εξίσου θανατηφόροι οικονομικοί δείκτες των αγορών.

Ο στόχος τους παραμένει πάντα ο ίδιος.
Τον Δεκέμβρη του 2008, το ελληνικό κράτος επανασύστησε εκ νέου τον εαυτό του, ως αυτό που ήταν πάντα, ό,τι είναι όλα τα κράτη: μηχανές θανάτου. Πολύμορφος θάνατος. Άμεσος, έμμεσος, ύπουλος, αυτοκτονικός, αυτοί οι σημαντικοί θάνατοι που αποπνέουν την κυρίαρχη ιδεολογία ότι κάπου στο βάθος φταίμε κι εμείς για τον θάνατό μας. Ο ήχος από το όπλο του Κορκονέα, φώναζε «ζήτω ο θάνατος», ταυτόχρονα όριζε ένα μόνο σημείο από την κρατική πολιτική, οριοθετούσε το πέρασμα σε μια ακόμη πιο κτηνώδη επιβολή πάνω στην κοινωνία.

Ο στόχος είναι η διάχυση της κρατικής θανατοπολιτικής μέσα στις φλέβες του κοινωνικού σώματος. Οχτώ χρόνια μετά την εξέγερση, που προσπάθησε να απαντήσει, να σώσει το τιμαλφές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, να ανασυντάξει το «Δεν θα περάσουν» ως ιστορικό παράγωγο της άρνησης του θανάτου, το πλέγμα κράτους-κεφαλαίου έχει κερδίσει πολλές παρτίδες. Η φασιστική ανάδειξη ως προϋπόθεση της αντι-εξέγερσης, η συντονισμένη με το παρακράτος επίθεση του κράτους στο αναρχικό κίνημα την περίοδο διακυβέρνησης Σαμαρά και η τωρινή νομιμοποίηση του θανάτου στο όνομα της Αριστεράς αποτελούν άξονες σε μια κοινή στρατηγική, παίκτες που κινούνται με διαφορετικό χρώμα στην ίδια ακριβώς κατεύθυνση.

Η κυβερνώσα Αριστερά
ξορκίζει το φάντασμα της ανεξέλεγκτης εξέγερσης, αποκαθιστώντας στον ανώτερο πολιτειακό θώκο της Γ΄ Δημοκρατίας τους, τον πολιτικό προϊστάμενο του Κορκονέα. Έτσι εδραιώνεται η αντίληψη του «μεμονωμένου περιστατικού», που ενοποιεί τον πολιτικό χώρο της άκρας δεξιάς, με τη «νέα αριστερά». Οι θεσμοί, δημοκρατικοί πάντα, παίρνουν αποστάσεις από τον παρανοϊκό μπάτσο, η αριστερά ξεπλένει, σουλουπώνει τους θεσμούς που είχαν ξωκείλει, επιχειρώντας να ανανεώσει την πίστη των καταπιεσμένων στους φορείς της καταπίεσής τους. Επιπλέον επενδύει μ' ένα ανύπαρκτο ηθικό πλεονέκτημα τους θεσμούς για να μπορέσει να κρατηθεί στις θέσεις εξουσίας, το μόνο που καταφέρνει είναι να νομιμοποιεί τον θάνατο.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος
υπήρξε ο τελευταίος δολοφονημένος της αστικής δημοκρατίας, σε μια σειρά προηγούμενων και ο πρώτος σε μια σειρά νέων. Η δολοφονία του όρισε το πέρασμα από τη δημόσια πολιτική δολοφονία, από το γεγονός, στην διάχυτη κοινωνική συνθήκη θανάτου. Τα όπλα της αστυνομίας στο κέντρο της μητρόπολης, ο φράχτης του Έβρου στα σύνορα, τα σάπια πλεούμενα των διακινητών στα ανοιχτά, η φιάλη υγραερίου στα υπόγεια των "everest", τα γκαζάκια του δολοφονικού εγκλεισμού στη Μόρια, τα μαχαίρια κι οι πέτρες των φασιστών στα περίχωρα αντιστοιχούν σε κρατικές πολιτικές και καλύψεις, όπως η ένταση της καταστολής των κοινωνικών αγώνων, η διασφάλιση της Ευρώπης Φρούριο, η συνεργασία με το παρακράτος των μαφιών των διακινητών, των εμπόρων ναρκωτικών, των ναζί, η υπεράσπιση της κερδοφορίας με τη δολοφονία εργατών στους χώρους δουλειάς. Όλα τα παραπάνω αποσκοπούν στην ένταση της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της εδραίωσης του κοινωνικού κανιβαλισμού μεταξύ των εκμεταλλευομένων, τη λουμπενοποίηση των αντιστάσεων και των υποκειμένων. Και όλα αυτά σίγουρα δεν αποτελούν «μεμονωμένα περιστατικά», αλλά τη μόνη στρατηγική που εφαρμόζει μεθοδικά ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός.

Να ποιες είναι οι ακλόνητες αποδείξεις μας, που λένε ότι η διεκδίκηση και υφαρπαγή της εξουσίας, οποιοσδήποτε κι αν την επιτελεί, όποιες κι αν είναι οι προθέσεις του, οι πράξεις του καταλήγουν να είναι πάντα προϋποθέσεις δολοφονίας και θάνατος. Η μόνη πράξη που προϋποθέτει την ελευθερία είναι η διάλυση της εξουσίας για να βρει τόπο να αναπτυχθεί η κοινωνική δημιουργικότητα που αποτελεί το απόλυτο αντίθετό της, ως έκφραση αλληλεγγύης, ισότητας και αξιοπρέπειας.

Μνήμη είναι η πράξη που εκκρεμεί.
Έτσι η συλλογική μνήμη της εξέγερσης πρέπει να γίνει δρόμος πάλης για ότι δεν έχει ολοκληρωθεί. Γιατί αν η μνήμη αποτελέσει απλά μια αναλαμπή ανάμνησης με στόχο να κακοπαιχτεί ως επανάληψη ότι έχει πια συντελεστεί, δεν θα είναι παρά το τελευταίο σκίρτημα της ήττας μας. Η μόνη πράξη που εκκρεμεί είναι αυτή που μπορεί να πυροδοτήσει το όραμά μας για την αποτίναξη του εξουσιαστικού ζυγού της καπιταλιστικής μέγγενης και της κρατικής θανατοπολιτικής, είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.

Για όλους τους λόγους, λοιπόν, του κόσμου και πάλι, το κράτος και ο μόνος σύμμαχος που έχει, η αστυνομία του, θα μας βρουν στο δρόμο, γιατί αυτός ο δρόμος που εκείνη την μέρα λέγεται 6 Δεκέμβρη, δεν μπορεί να αφεθεί στις συμμορίες τους, η μνήμη δεν νοθεύεται γιατί συνειδητοποιείται στον δρόμο. Πρέπει να θυμόμαστε την 6η Δεκέμβρη, γιατί μας έχει μάθει πολλά. Καλούμε τον κόσμο του αγώνα να βαδίσει μαζί μας, για να κρατηθεί ανοιχτός ο δρόμος της ανασυγκρότησης των κοινωνικών αντιστάσεων στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, στις γειτονιές, στον δρόμο που βαδίζουμε μέσα σε μια διαδήλωση που δεν σταματά να προτάσσει «ΖΗΤΩ Η ΖΩΗ» και γι' αυτό δεν μπορεί να σταματήσει ποτέ.

Τρίτη 6 Δεκέμβρη 2016 - Συγκέντρωση | Διαδήλωση 18.00 ΚΑΜΑΡΑ,

συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό Μαύρο & Κόκκινο,

μέλος Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης, Ο.Σ.

πηγή: https://www.facebook.com/sulMavrokokkino/posts/689135301253301:0

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΓΩΝΑ

Για τους εργαζόμενους που χάνουν τις δουλειές τους, που πετιούνται στο δρόμο, χωρίς αποζημίωση, χωρίς φροντίδα, χωρίς μέλλον.

Για τους εργαζόμενους που χάνουν και τη ζωή τους ακόμα στις δολοφονίες που οι θύτες ονομάζουν "εργατικά ατυχήματα".

Για τα εκατομμύρια των νέων ανέργων που συνωστίζονται στις ουρές του ΟΑΕΔ για ένα επίδομα πείνας.

Για τους χιλιάδες που εγκαταλείπουν τη χώρα για να ψάξουν ένα αβέβαιο μέλλον στο εξωτερικό.

Για τους χιλιάδες δολοφονημένους μετανάστες στα αφιλόξενα νερά του Αιγαίου.

Για τους χιλιάδες φυλακισμένους μετανάστες στα κολαστήρια που οι πολιτισμένοι εξουσιαστές, 'Ελληνες και Ευρωπαίοι ονομάζουν hotspot και εμείς σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Για τους δεκάδες δολοφονημένους ντόπιους και μετανάστες από την κρατική ή παρακρατική τρομοκρατία, από δολοφόνους με στολή αλλά και δολοφόνους χωρίς στολή μα με τον μαίανδρο της Χρυσής Αυγής.

Για τους μικρούς και μεγάλους αγώνες που ξεσπάνε, έξω και ενάντια στον υποταγμένο εργοδοτικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Για τον αγωνιστές στο δάσος των Σκουριών που δίνουν αγώνα για όλους μας ενάντια στην εξόρυξη χρυσού και τον καρκινογόνο αμίαντο.

Για τον αγώνα στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, που ζωγραφίζει ένα μέλλον διαφορετικό με εργασία χωρίς αφεντικά και εκμετάλλευση.

Για τους αγώνες στον επισιτισμό, ενάντια στον σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα της νέας γενιάς εργαζομένων, από το Rolling Burger μέχρι τον φούρνο του Λάμπρου, που αντιστέκονται στη βία των αφεντικών.

Για τους αγώνες ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, ενάντια στις "λευκές νύχτες" και τις "μαύρες μέρες" που μας ετοιμάζουν.

Για τους αγωνιστές που αντιστέκονται στο ξεπούλημα του νερού, της ΕΛΒΟ, του λιμανιού από την σκοπιά των κοινωνικών αναγκών ενάντια στον συντεχνιασμό και τα μικροπολιτικά συμφέροντα.

Για τις καταλήψεις στέγης και αλληλεγγύης στους μετανάστες που όρθωσαν το ανάστημα τους ενάντια στα συμφέροντα κράτους και εκκλησίας, και το πλήρωσαν με δικαστήρια και καταδίκες.

Για τους αγωνιστές που δεν βολεύτηκαν στο "άνοιγμα" της ΕΡΤ και αντιστέκονται στον φασιστικό και εθνικιστικό "μονόδρομο" των ΜΜΕ.

Για τις εκατοντάδες άδικες καταδίκες, αγωνιστών, εργαζομένων και ανέργων από το καλολαδωμένο δικαστικό σύστημα.

Για τους νόμους και τα μνημόνια που πέρασαν αλλά και τους νόμους και τα μνημόνια που ετοιμάζουν, με απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία.

Για όλους αυτούς τους λόγους θα είμαστε ξανά στους δρόμους!

Για να οικοδομήσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα, ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, εθνικό και υπερεθνικό.

Για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, με ανεξαρτησία από τους επίσημους φορείς της υποταγής, με αυτοδιαχείριση και εργατικό έλεγχο, με μαχητικές απεργίες και αγώνες μέχρι τη νίκη.

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ

ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ, ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΧΑΣΕΙ

Συγκέντρωση και πορεία Τρίτη 6/12, 8 χρόνια από τη δολοφονία του δικού μας Αλέξη.

Ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία από την ΚΑΜΑΡΑ, την ημέρα της απεργίας Πέμπτη 8/12 στις 10 το πρωί, με επιστροφή στην Καμάρα.

Συγκέντρωση ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, Κυριακή 11/12 12 το πρωί, Αριστοτέλους & Τσιμισκή.

ΝΕΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

ΤΡΙΤΗ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 18.00, ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ ΕΡΤ3, ΑΓΓΕΛΑΚΗ.

ΚΑΡΑΒΑΝΙ ΑΓΩΝΑ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

πηγή: http://karavaniagona.blogspot.gr/2016/12/blog-post.html