Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016 στις 19.00
Συγκέντρωση ενάντια στην καταστροφή του πάρκου του Ρουφ
Από την Δευτέρα 25 Ιουλίου έχουν ξεκινήσει οι μπουλντόζες την καταστροφή των παρτεριών μέσα στο χώρο του πάρκου. Όλοι την Παρασκευή 29 Ιουλίου 7μμ στη συγκέντρωση ενάντια στην καταστροφή του πάρκου του Ρούφ. Αν δεν αντισταθούμε στα σχέδια των εργολάβων και του Δήμου το πάρκο θα γίνει ΠΑΡΚΙΝΓΚ!
ακολουθεί το κείμενο της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
Σεράφειο Κολυμβητήριο και Πάρκο Ρουφ ένας χώρος άθλησης και αναψυχής ελεύθερος για όλους
Οι δημόσιοι χώροι δεν είναι εμπόρευμα
Ενάντια στα σχέδια δημάρχων και αφεντικών-Ενάντια στην ανάθεση και την συνδιαλλαγή, το πάρκο θα ΜΕΙΝΕΙ, τσιμέντο δεν θα γίνει
Στο σύγχρονο αστικό περιβάλλον οι ελεύθεροι χώροι αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Πλατείες, αλσύλλια, πάρκα, παιδικές χαρές, χώροι άθλησης. Σημεία στα οποία μπορούμε έστω και για λίγο να ξεφύγουμε από την σκληρή καθημερινή πραγματικότητα της μεγαλούπολης. Το επίσημο κράτος και όλοι οι θεσμικοί φορείς (δήμοι, κοινότητες, κλπ) που υποτίθεται ότι έχουν αναλάβει με τα χρήματα των πολιτών να συντηρούν και να αναπλάθουν αυτούς τους χώρους, πετάνε μερικά ψίχουλα την ίδια στιγμή που δίνονται εκατομμύρια σε εργολάβους για έργα που εξυπηρετούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα και όχι αυτά του συνόλου της κοινωνίας. Ως αποτέλεσμα ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των χώρων να βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση και σε αρκετές περιπτώσεις σε χέρια ατόμων που τους εκμεταλλεύονται με σκοπό το κέρδος υποβαθμίζοντας ολόκληρες συνοικίες.
Πάρκο Κύπρου και Πατησίων στη Κυψέλη, Πάρκο Ναυαρίνου στα Εξάρχεια, Πεδίον του Άρεως, Άλσος Νέας Φιλαδέλφειας αποτελούν παραδείγματα όπου οι κάτοικοι και όσοι ενδιαφέρθηκαν αυτοοργανώθηκαν και δώσανε μάχες, ενάντια σε κάθε κρατικό και επιχειρηματικό σχέδιο, για τη διάσωσή τους και τον ανοιχτό και ελεύθερο χαρακτήρα τους. Είναι μόνο μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα ελεύθερων χώρων αναψυχής που το κράτος κυρίως μέσα από τους δήμους προσπάθησε, αφού τα άφησε να παρακμάσουν, να τα «αναπλάσει» κόβοντας δέντρα και ρίχνοντας τόνους τσιμέντο και εντέλει να τα παραδώσει στα χέρια επιχειρηματιών. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και το καταστροφικό «ρυθμιστικό σχέδιο» το οποίο οδηγεί σταδιακά όλους τους ελεύθερους χώρους στην καταστροφή, την περίφραξη και την εμπορευματοποίηση.
Σε μία ανάλογη κατάσταση βρίσκεται εδώ και αρκετό καιρό το Σεράφειο κολυμβητήριο. Ένας από τους μεγαλύτερους ελεύθερους χώρους άθλησης του Δήμου Αθηναίων όπου καθημερινά αθλούνται εκατοντάδες νέοι, έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο μεγάλων οικονομικών παραγόντων που τα τελευταία χρόνια εκμεταλλεύονται την ευρύτερη περιοχή. Η απόφαση του Δ.Α. για την κατασκευή parking εντός του Σεράφειου με το πρόσχημα ότι «έτσι θα εξασφαλίζεται η άνετη και ασφαλής πρόσβαση όλων όσων κάνουν χρήση του χώρου» είναι ξεκάθαρο ποιους πραγματικά σκοπεύει να εξυπηρετήσει. Την τεράστια και ανούσια εμπορευματοποίηση σχεδόν ολόκληρης της περιοχής που δεν έχει να προσφέρει τίποτα το ουσιαστικό στους κατοίκους των γειτονιών μας. Άλλωστε εάν ενδιαφέρονταν τόσο πολύ για την ασφαλή πρόσβαση των παιδιών που καθημερινά αθλούνται στο χώρο θα έπρεπε εδώ και χρόνια να είχαν υλοποιήσει ένα πάγιο και απλό αίτημα των κατοίκων για την κατασκευή μιας πεζογέφυρας στην οδό Πειραιώς στο ύφος του Σεράφειου. Τα σχέδιά τους όμως φαίνεται ότι για μια ακόμα φορά σταματούν μπροστά στην θέληση όλων μας. Με άμεση κινητοποίηση των κατοίκων και μια σειρά δράσεων όπως συγκεντρώσεις στα γραφεία του Δ.Α., πορείες διαμαρτυρίας, ενημέρωση του κόσμου αλλά και συνεχής παρουσία και ανοιχτές συνελεύσεις εντός του Σεράφειου αποτρέπουμε για μια ακόμα φορά με δυναμικό τρόπο την καταστροφή του χώρου.
Η Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων, Θησείου, Κουκακίου βρίσκεται από την αρχή μέσα σ' αυτήν την προσπάθεια και την στηρίζει με όλες τις δυνάμεις που διαθέτει. Η πορεία και οι δράσεις μας μέσα στο χρόνο αφορούν σ' ένα πολύ μεγάλο ποσοστό την διεκδίκηση των ελεύθερων χώρων στις γειτονιές μας. Ξεκινώντας από το 2002 με τον αγώνα για το λόφο του Φιλοπάππου, συνεχίζοντας με το πάρκο της Κορεάτικης αγοράς και φθάνοντας μέχρι σήμερα με τις κινητοποιήσεις για την παιδική χαρά της Κονίστρας και το Σεράφειο. Ένας διαρκής αγώνας για μία πιο ανθρώπινη ζωή στην σκληρή καθημερινή πραγματικότητα της μεγαλούπολης. Ένα αγαθό που ούτε το κράτος αλλά ούτε και κανένας από τους θεσμικούς του φορείς δεν πρόκειται να μας προσφέρει. Ένα αγαθό που μόνοι μας μπορούμε να κερδίσουμε μέσα από συνεχείς καθημερινούς αγώνες. Το Σεράφειο θα παραμείνει ένας ελεύθερος χώρος άθλησης και αναψυχής για όλους έξω από κάθε είδους πολιτικές και οικονομικές σκοπιμότητες.
Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
πηγή : http://askpthk.espivblogs.net/2016/07/26/%cf%83%cf%85%ce%b3%ce%ba%ce%ad%ce%bd%cf%84%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%85%ce%ae-29-%ce%b9%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%bf%cf%85-7%ce%bc%ce%bc/
Συγκέντρωση Παρασκευή 29/9 στις 19:00 στο Πάρκο Ρούφ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΧΩΡΩΝ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΡΟΥΦ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ
Ο αγώνας που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικούς μήνες ενάντια στους σχεδιασμούς του Δήμου Αθηναίων που επιχειρεί την καταστροφή του πάρκου Ρουφ και της παιδικής χαράς προκειμένου να προχωρήσει στην εμπορευματοποίησή του, μας αφορά όλους και όλες. Η υπεράσπιση των ελεύθερων χώρων δεν μπορεί να αφεθεί στα χέρια κανενός άλλου. Κανείς δεν ξέρει τις ανάγκες μας καλύτερα από εμάς, κανείς δεν μπορεί να υπερασπιστεί τις επιθυμίες μας καλύτερα από εμάς.
Για κράτος και καπιταλισμό οι ανοιχτοί και προσβάσιμοι προς όλη την κοινωνία χώροι αποτελούν νεκρές ζώνες εφόσον δεν τους αποφέρουν οικονομικό κέρδος. Αν δεν αποτελούν ελεγχόμενες ζώνες όπου οι άνθρωποι εισέρχονται για να καταναλώσουν. Η ποιότητα όμως της δικής μας ζωής δεν μετριέται σε ευρώ, δεν ταυτίζεται με την επιθυμία των κυρίαρχων για κερδοφορία, δεν χωρά μέσα σε λουσάτες βιτρίνες, τσιμεντένιους τοίχους, μεγαθήρια και πάρκινγκ.
Το Σεράφειο κολυμβητήριο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, αποτελούσε έναν από τους ελάχιστους χώρους άθλησης στην ευρύτερη περιοχή του Ρουφ και των Πετραλώνων. Οι ζημιές που υπέστη ύστερα από το σεισμό το 1999 οδήγησαν στην κατεδάφισή του και αποτέλεσαν την αφετηρία μιας διαρκούς μάχης ανάμεσα στους κατοίκους και τις δημοτικές αρχές, τις κυβερνήσεις και τα αφεντικά. Από το 2001 δημοτικές αρχές και υπουργεία κινούνται διαρκώς στην κατεύθυνση της πλήρους εμπορευματοποίησης του χώρου. Καφετέριες, εστιατόρια, εκθεσιακά - εμπορικά κέντρα, κατάληψη του εναπομείναντα ακάλυπτου χώρου από τραπεζοκαθίσματα κλπ είναι μόνο μερικά από αυτά που θέλουν να κατασκευάσουν. Ακόμα και η δημιουργία της παιδικής χαράς το 2008 ήταν από ότι φαίνεται στάχτη στα μάτια, καθώς γνώριζαν πολύ καλά πως στα σχέδιά τους προέβλεπαν να γίνει στη θέση της πάρκινγκ.
Στις γειτονιές μας έχουμε γνωρίσει από πρώτο χέρι τι εννοούν κράτος και αφεντικά όταν μιλάνε για ανάπτυξη και επενδύσεις. Γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο νοιάζονται για τους ελεύθερους χώρους και τον πολιτισμό. Η επιμονή που δείξανε να περιφράξουν το λόφο του Φιλοπάππου με πρόσχημα την προστασία του πολιτισμού, η προσπάθειά τους να φτιάξουν ένα ακόμα εμπορικό κέντρο στη θέση της Κορεάτικης Αγοράς -αντί για το πάρκο που τελικά έγινε μετά από τις κινητοποιήσεις των κατοίκων- αποδεικνύει πόσο ενδιαφέρονται για τις ανάγκες μας. Ενώ η καταστολή και η συκοφάντηση των αγωνιζόμενων κατοίκων είναι απλά επανάληψη του ίδιου επεισοδίου κάθε φορά που βρίσκουν ανθρώπους που βάζουν εμπόδια στα σχέδιά τους.
Τα παραπάνω παραδείγματα δεν είναι προσωπικά σχέδια κάποιου "κακού" δημάρχου, δεν αποτελούν εξαιρέσεις και κακές παρεκκλίσεις κάποιων δημοτικών αρχών ή κυβερνήσεων, αλλά αποτελούν τον διαχρονικό κανόνα με βάση τον οποίο δομείται, αναπτύσσεται και διαιωνίζεται το υπάρχον εκμεταλλευτικό και καταπιεστικό σύστημα. Ένα σύστημα που μας θέλει φτωχούς, εξαθλιωμένους, πειθήνιους και υποταγμένους. Δεν ξεχνάμε τι έκαναν οι δημοτικές αρχές στο πάρκο που βρίσκεται στη συμβολή Κύπρου και Πατησίων ή στο Πεδίον του Άρεως. Στην πρώτη περίπτωση αποπειράθηκαν να καταστρέψουν ένα πάρκο που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και αποτελούσε πνοή και χώρο αναψυχής για τους κατοίκους, κόβοντας δεκάδες δέντρα, ανάμεσά τους και υπεραιωνόβια, με στόχο να να φτιάξουν ένα ακόμα πάρκινγκ. Στην περίπτωση του Πεδίου του Άρεως - με πρόσχημα την ανάπλασή του- ξοδεύτηκαν εκατομμύρια ευρώ για να τοποθετήσουν τελικά κάγκελα και μπόλικο τσιμέντο, ενώ ταυτόχρονα μερικά στρέμματα του πάρκου δόθηκαν στον επιχειρηματία Κυριακού.
Είναι πέρα από οφθαλμοφανές πως οι επιλογές των κυρίαρχων ως προς τη διαχείριση των δημόσιων χώρων είναι σταθερά οι ίδιες. Καταστροφή, ξερίζωμα δέντρων, κατασκευή κτιρίων για εμπορική χρήση, περίφραξη, έλεγχος, αποκλεισμός των ανεπιθύμητων.
Όμως απέναντι σε όλα αυτά οι αντιστάσεις των από τα κάτω είναι αυτές που δημιουργούν αναχώματα και βάζουν φραγμούς στους αντικοινωνικούς σχεδιασμούς των από τα πάνω. Το αποτέλεσμα των αγώνων που πραγματοποιήθηκαν, όχι μόνο των προαναφερθέντων παραδειγμάτων αλλά και σε μια σειρά αρκετών ακόμα σε πανελλαδικό επίπεδο, αλλά και η κοινωνική συνείδηση που αποκτιέται πως οι επιθυμίες μας δεν ταυτίζονται με τις ορέξεις τους, αποδεικνύουν πως τίποτα δεν είναι προδιαγεγραμμένο. Οι αγώνες που διεξάγονται δημιουργούν φραγμούς στα σχέδιά τους και δίνουν ανάσες στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων. Από το πάρκο Κύπρου και Πατησίων -όπου με τη δυναμική αντίσταση που προέβαλαν εκατοντάδες κάτοικοι της περιοχής και αλληλέγγυοι ο χώρος του ρημαγμένου πάρκου μετατράπηκε σε χώρο αγώνα- μέχρι το Φιλοπάππου, όπου οι μαζικές και μαχητικές κινητοποιήσεις των κατοίκων για σχεδόν πέντε χρόνια κράτησαν και συνεχίζουν να κρατούν το λόφο ελεύθερο, χωρίς κάγκελα, χωρίς εισιτήρια, χωρίς μαγαζιά. Από τη Λευκίμη στην Κέρκυρα και την Κερατέα μέχρι τις Σκουριές στη Β.Α. Χαλκιδική, όπου οι κάτοικοι αγωνίστηκαν και συνεχίζουν να αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή της φύσης και της ζωής τους. Αγωνίζονται συλλογικά και αδιαμεσολάβητα γιατί η εμπειρία του αγώνα τους έδειξε - και μας έδειξε- πως μόνο αν πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, αν παλέψουμε οι ίδιοι και μαζί για την κάλυψη των κοινών μας αναγκών μπορούμε και να πετύχουμε την ποιότητα της ζωής που επιθυμούμε, τη ζωή που μας αξίζει.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στην καταστροφή του πάρκου του Ρουφ, για την επανατοποθέτηση της παιδικής χαράς, για την ολοκλήρωση της κατασκευής του Σεράφειου κολυμβητηρίου. Αγωνιζόμαστε για να μείνει ο χώρος ανοιχτός και προσβάσιμος προς όλους και όλες, όχι για ένα, δύο ή πέντε χρόνια αλλά για πάντα. Οι μαζικές και συλλογικές δράσεις και διαδικασίες είναι ο μόνος δρόμος στον οποίο μπορούμε να βαδίσουμε προκειμένου να υπερασπιστούμε έναν από τους ελάχιστους ελεύθερους χώρους άθλησης και ξεκούρασης της περιοχής. Αντιλαμβανόμενοι πως το πάρκο Ρουφ είναι μία μόνο από τις περιπτώσεις, στην οποία η πολιτική και οικονομική εξουσία επιχειρεί να καταστρέψει και να καταλάβει πάρκα και ελεύθερους χώρους για κατασκευή παρκινγκ, καφετεριών, εμπορικών κέντρων, με τον αγώνα μας συστρατευόμαστε με όλους όσους αντιστέκονται στα σχέδια των από τα πάνω. Όσο κι αν προσπαθούν, θα μας βρίσκουν συνεχώς μπροστά και απέναντί τους και δεν θα τους παραχωρήσουμε ούτε σπιθαμή από τις ζωές μας. Θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε τους ελεύθερους χώρους εδώ και παντού δίνοντάς τους ζωή, οργανώνοντας τις αντιστάσεις μας αυτοοργανωμένα, αντιθεσμικά και ακηδεμόνευτα ενάντια στην εμπορευματοποίηση και την ιδιωτικοποίηση, ενάντια στην περίφραξη, τον έλεγχο, την καταστολή και την υποταγή.
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ Σ' ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ, ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙ ΤΙΣ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.
στέκι Αντίπνοια
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1561611/