kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση αλληλεγγύης για την ανακατάληψη της Villa Amalias

Κάλεσμα στη δίκη Πέμπτη 16 Ιουνίου, 9πμ Δικαστήρια Ευελπίδων, για την ανακατάληψη της Villa Amalias

Οι καταλήψεις είναι οδοφράγματα απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και την επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Είναι ορμητήρια αγώνα και εργαστήρια αυτοοργάνωσης, πολιτικής ζύμωσης και αλληλοβοήθειας. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων και είναι σημεία επικοινωνίας για τους αντιστεκόμενους και τους καταπιεσμένους. Η κατάληψη villa amalias στα 23 χρόνια του ταξιδιού της αποτέλεσε σημείο αναφοράς για το αντιφασιστικό/αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα.

Το Δεκέμβρη του 2012 στο πλαίσιο ενός ακροδεξιού και αντιεξεγερτικού παραληρήματος το κράτος στοχοποιεί τις καταλήψεις ως εστίες ανομίας και εκκενώνει κάποιες από αυτές. Στις 20/12 το κράτος προχωράει στην εκκένωση της κατάληψης Villa Amalias. Στις 9/1/13 το πρωί 93 σύντροφοι και συντρόφισσες κινούμενοι συλλογικά και αποφασιστικά ανακαταλάβαμε το κτίριο της villas, στέλνοντας ένα μήνυμα αντίστασης και αλληλεγγύης, απέναντι στην επέλαση της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Μετά από μερικές ώρες ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας εισβάλλουν στο κτήριο και συλλαμβάνουν τους 93 αγωνιστές-στριες

Στις 16 Ιούνη δικαζόμαστε για την κίνηση της ανακατάληψης της villa amalias και δηλώνουμε οτι διαταράξαμε την πολεμική ειρήνη του καθεστώτος και παραμείναμε απείθαρχοι/-ες απέναντι στη συνθήκη έκτακτης ανάγκης και τις εξουσιαστικές επιταγές για εξατομίκευση και υποταγή.

Στο έγκλημα του αγώνα για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας δηλώνουμε συνειδητά συνένοχοι/-ες

ΔΙΚΗ: Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016, 9πμ Δικαστήρια Ευελπίδων

Σύντροφοι-συντρόφισσες που συμμετείχαμε στην ανακατάληψη της Villa Amalias

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1559995/

Δίκη των συντρόφων-ισσών για την ανακατάληψη της Villa Amalias

Δίκη των συντρόφων-ισσών για την ανακατάληψη της Villa Amalias

πηγή : https://athens.indymedia.org/event/65164/

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στους 92 κατηγορούμενους για την ανακατάληψη της Villa Amalias, Πέμπτη 16 Ιουνίου, 9πμ δικαστήρια Ευελπίδων

Οι καταλήψεις και οι κοινωνικοί χώροι αποτελούν εστίες αγώνα και εφαλτήρια για να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας

Στις 16 Ιουνίου 2016 δικάζονται, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, οι 92 αγωνιστές-στριες που πήραν μέρος στην ανακατάληψη της Villa Amalias. Το κτήριο υπήρξε για 23 χρόνια κατειλημμένο μέχρι της 20 Δεκεμβρίου του 2012 όταν αστυνομικές δυνάμεις το εκκένωσαν, συλλαμβάνοντας όσους βρίσκονταν μέσα την ώρα της εισβολής. Τα ξημερώματα της Τετάρτης 9 Ιανουαρίου του 2013 επιχειρήθηκε και ανακαταλήφθηκε το κτήριο της Villa Amalias (Αχαρνών κ Χέυδεν). Οι αστυνομικές δυνάμεις που είχαν στρατοπεδεύσει γύρω από το χώρο της Villa Amalias δεν κατάφεραν να εμποδίσουν την ανακατάληψη και μόνο μετά από τρείς ώρες και με την επιστράτευση εκατοντάδων μπάτσων όλων των ειδών κατάφεραν να μπουν στο κτήριο και να συλλάβουν τους 93 αγωνιστές-στριες. Οι συλληφθέντες κρατήθηκαν για 4 μέρες στη ΓΑΔΑ και αφέθηκαν αφότου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες και τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι (αναγκαστική παρουσία στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς τους και απαγόρευση εξόδου από τη χώρα μέχρι τη δίκη) με βάση τον περιβόητο κουκουλονόμο.

Ένας νόμος που ενώ σήμερα έχει καταργηθεί συνεχίζει να υφίσταται στην πράξη θέτοντας σε ομηρία (εξαιτίας των περιοριστικών όρων) πολλούς αγωνιστές-στριες. Τον Μάρτη-Απρίλη 2015, μετά από 7 εβδομάδες απεργίας πείνας των πολιτικών κρατούμενων ένα από εκείνα που κερδήθηκαν ήταν η κατάργηση του κουκουλονόμου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα αυτού αναπτύχθηκε ένα πολύμορφο κίνημα συνολικά ενάντια στην προσπάθεια κατασταλτικής θωράκισης του κράτους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο αγωνιστές-στριες που διώκονταν με βάση τις επιβαρυντικές διατάξεις του κουκουλονόμου (ανάμεσα τους και πολλοί από τους 93 συλληφθέντες της ανακατάληψης της Villa Amalias), σταμάτησαν να δίνουν το «παρών» στα α.τ., εκφράζοντας με αυτόν τον τρόπο την εναντίωση τους στον κουκουλονόμο και αμφισβητώντας έμπρακτα το καθεστώς ομηρίας που τους είχε επιβληθεί.

Η ανακατάληψη της Villa Amalias αποτέλεσε μια κίνηση ενάντια στις κατασταλτικές επιχειρήσεις που είχε εξαπολύσει το κράτος και το παρακράτος εναντίον του κόσμου του αγώνα, επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να σπάσει το κλίμα φόβου που επιχειρούσαν να επιβάλλουν σε ολόκληρη την κοινωνία. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψης των 93 ξέσπασε ένα κύμα αλληλεγγύης σε όλο τον ελλαδικό χώρο με αποκορύφωμα την πορεία του Σαββάτου στις 12 Γενάρη στην οποία συμμετείχε κόσμος που ξεπέρναγε τις 10000 χιλιάδες και πορεύτηκε δυναμικά μέχρι τα δικαστήρια της Ευελπιδων.

Οι καταλήψεις και τα πολιτικά στέκια αποτέλεσαν, αποτελούν και θα συνεχίσουν να αποτελούν εστίες αγώνα και αναχώματα στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό που επιδιώκουν να επιβάλλουν το κράτος και το κεφάλαιο. Ενώ ταυτόχρονα προεικονίζουν τον κόσμο για τον οποίο αγωνιζόμαστε. Ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, δικαιοσύνης και ελευθερίας. Μέσα λοιπόν σε μια συνθήκη που η εξαθλίωση, η φτώχεια, η καταπίεση και ο κοινωνικός αποκλεισμός οξύνονται, η συλλογικοποίηση, η αυτοοργάνωση και ο αγώνας αποτελούν την μοναδική διέξοδο για όλους τους εκμεταλλευόμενους και καταπιεσμένους.

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στους 92 κατηγορούμενους για την ανακατάληψη της Villa Amalias

Δίκη Πέμπτη 16 Ιουνίου, 9πμ δικαστήρια Ευελπίδων κτήριο 8

Ανοιχτή συνέλευση κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου

πηγή : http://askpthk.espivblogs.net/2016/06/08/%CF%

Αφίσα αλληλεγγύης στους διωκόμενους για την ανακατάληψη της Villa Amalias

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

- στους 92 διωκόμενους συντρόφους-ισσες για την ανακατάληψη της Villa AmaliasΔίκη: 16 Ιούνη 2016, 9 π.μ., δικαστήρια Ευελπίδων

- στις καταλήψεις, τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες

Κοινωνική αυτοοργάνωση - Μαχητική αντίσταση - Ταξική αλληλεγγύη

Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

---------------------------------------------------------

Αλληλεγγύη στους 92 διωκόμενους συντρόφους/ισσες για την ανακατάληψη της Villa Amalias

- Δίκη: 16 Ιουνίου 2016, 9 π.μ., δικαστήρια Ευελπίδων -

«Η διαρκώς κλιμακούμενη επίθεση των κυρίαρχων πάνω στα στοιχειώδη δικαιώματα και τους όρους ζωής των από κάτω της κοινωνίας συνοδεύεται από την αντίστοιχη όξυνση και κλιμάκωση της κρατικής και παρακρατικής καταστολής των αντιστάσεων. Και ιδιαίτερα εκείνων των αντιστάσεων που δεν ελέγχονται και δεν περιορίζονται από τους θεσμούς, τους φορείς και τους παράγοντες του συστήματος, αλλά εκδηλώνονται ακηδεμόνευτα, επιχειρώντας το πέρασμα από την αυθόρμητη διαμαρτυρία και αγανάκτηση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων στη συνειδητή εξέγερση και την κοινωνική επανάσταση ως μοναδική απάντηση-διέξοδο στην κρίση του συστήματος και την επίθεση της άρχουσας τάξης. Οι καταλήψεις και γενικότερα οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι είναι συγκεκριμένο κομμάτι αυτής της συνειδητής και αυτοοργανωμένης αντίστασης, και έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη των ευρύτερων κοινωνικών αγώνων τις τελευταίες δεκαετίες. Για αυτό και βρίσκονταν πάντα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και των παρακρατικών συμμοριών». ΛΚ 37, Γενάρης 2012

«Η προσπάθεια για να τσακίσουν με τη βία, το φόβο και το ψέμα τις εστίες αγώνα που αποτελούν οι καταλήψεις απέτυχε οικτρά. Η ανακατάληψη της φρουρούμενης από τα ΜΑΤ Villa Amalias σήμερα το πρωί στις 7.30 από δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, κατεξευτέλισε την κρατική καταστολή. Τα αδέρφια μας που ανακατέλαβαν τη Villa Amalias και κατέλαβαν τα κεντρικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ έστειλαν ηχηρά μηνύματα σε πολλές κατευθύνσεις: στο κράτος ότι ματαιοπονεί αν ελπίζει ότι θα υποτάξει τις κοινωνικές αντιστάσεις και σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, εργαζόμενους, άνεργους, νεολαίους ότι τίποτα δεν είναι μη αντιμετωπίσιμο εκεί που υπάρχει το δίκιο και η βούληση του αγώνα και ότι ο εχθρός, όσο ισχυρός και αν φαίνεται, δεν είναι ανίκητος». ΛΚ37, 9 Γενάρη 2013

Οι καταλήψεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι των αυτοοργανωμένων κοινωνικών και ταξικών αγώνων αλλά και ως ορατά σημεία αναφοράς του αναχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος, αποτέλεσαν έναν από τους κυριότερους στόχους της αντιεξεγερτικής εκστρατείας του κράτους. Η παραγγελία που εξέδωσε μετά την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του '08 ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδάς για την καταστολή και εκκένωση των κατειλημμένων χώρων πανελλαδικά εξέφραζε τον πυρήνα της κρατικής πολιτικής με στόχο την εξουδετέρωση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, ως βασική προτεραιότητα για την ανεμπόδιστη συνέχιση και επίταση της κρατικής και καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.

Αυτή είναι η ευρύτερη συνθήκη μέσα στην οποία χτυπιούνται και εκκενώνονται από κατασταλτικές δυνάμεις από το καλοκαίρι του 2011 κατειλημμένοι χώροι αγώνα σε όλη την επικράτεια. Το χειμώνα του 2012-13 το κράτος κλιμάκωσε την επίθεσή του με τις εισβολές και εκκενώσεις της κατάληψης Villa Amalias το Δεκέμβρη του 2012 και της κατάληψης Πατησίων & Σκαραμαγκά το Γενάρη του 2013, ενώ στις 15 Γενάρη του 2013 ειδικές κατασταλτικές μονάδες εισβάλουν στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37.

Απέναντι σε αυτή την γιγαντιαία αστυνομική και κατασταλτική επιχείρηση αναπτύχθηκε ένα πλήθος πρωτοβουλιών και κινήσεων αντίστασης και αλληλεγγύης στις καταλήψεις από πολιτικές, ταξικές, κοινωνικές αυτοοργανωμένες δομές και συλλογικότητες. Κορυφαία στιγμή αυτών των κινητοποιήσεων αποτέλεσε η πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις στις 12 Γενάρη του 2013, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από δέκα χιλιάδες διαδηλωτές, η οποία ανάδειξε πως η κινηματική συνάντηση και σύνδεση των αντιστάσεων μπορούν να δημιουργήσουν ένα πλατύ μέτωπο αγώνα απέναντι στους κρατικούς σχεδιασμούς. Η απόλυτα επιτυχημένη αιφνιδιαστική κίνηση ανακατάληψης της φρουρούμενης από τα ΜΑΤ Villa Amalias το πρωί της 9ης Γενάρη από 93 συντρόφους και συντρόφισσες έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα. Η μαχητική αυτή πρωτοβουλία έκανε ξεκάθαρο στο κράτος πως οι καταλήψεις δεν παραδίνονται, και ταυτόχρονα ενέπνευσε και ενθάρρυνε τους αντιστεκόμενους.

Η δίκη των 92 διωκόμενων συντρόφων/ισσών για την ανακατάληψη της Villa Amalias, που έχει οριστεί για της 16 Ιουνίου 2016, αποτελεί ένα ακόμα πεδίο αγώνα για την πολιτική και κοινωνική υπεράσπιση των καταλήψεων και συνολικά των αυοοτοργανωμένων κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που συνεχίζουν να βρίσκονται στο στόχαστρο της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας. Άλλωστε, οι πάγιες στοχεύσεις του κράτους και των αφεντικών απέναντι συνολικά στους αγωνιζόμενους συναντιούνται σήμερα με τις επιλογές μιας κυβέρνησης που παρουσιάζεται ως «δικαίωση» αγώνων που προηγήθηκαν, επιχειρώντας την εξουδετέρωση των αντιστάσεων μέσα από την καπήλευση, την αφομοίωση και την ενσωμάτωσή τους, καθώς και με την εχθρότητά της απέναντι σε όσους εξακολουθούν να αγωνίζονται από τα κάτω ενάντια στη λεηλασία της ζωής τους.

Η δίκη για την ανακατάληψη της Villa Amalias αποτελεί επίσης σημείο της αντιπαράθεσης με το ειδικό κατασταλτικό οπλοστάσιο του κράτους. Κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατούμενων την άνοιξη του 2015 ενάντια σε αυτό το κατασταλτικό οπλοστάσιο, πολλοί από τους συντρόφους/ισσες που διώκονται και για την ανακατάληψη της Villa Amalias προχώρησαν σε δημόσιες δηλώσεις πολιτικής ανυπακοής ενάντια στον κουκουλονόμο και στο ειδικό καθεστώς ομηρίας στο οποίο βρίσκονται εξαιτίας της παραπομπής τους για κακούργημα με βάση τον νόμο «για την τέλεση πράξεων με καλυμμένα χαρακτηριστικά», αρνούμενοι να δηλώνουν παρουσία στα αστυνομικά τμήματα, όπως ορίζει ο περιοριστικός όρος που τους έχει επιβληθεί αντί της προφυλάκισής τους. Όσον αφορά τον κουκουλονόμο, καταργήθηκαν οι περισσότερες διατάξεις του, πράγμα που κερδήθηκε χάρη στον αγώνα μέσα και έξω από τις φυλακές, μέρος του οποίου αποτελεί και η κίνηση πολιτικής ανυπακοής. Ωστόσο, οι περιοριστικοί όροι που έχουν επιβληθεί σε όσους διώχθηκαν με τον καταργημένο πλέον κουκουλονόμο εξακολουθούν να ισχύουν όσο παραμένουν υπόδικοι, με αποτέλεσμα να παρατείνεται και να λειτουργεί εκβιαστικά πάνω τους αυτή η εκδικητική και ιδιότυπη μορφή ομηρίας.

Από την πλευρά μας, ως καταληψίες της Λέλας Καραγιάννη 37, συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τις αυτοοργανωμένες κινηματικές δομές ενάντια στις επιθέσεις του κράτους, των φασιστών και των μαφιών, έχοντας την αντίληψη πως όταν ένας χώρος αγώνα χτυπιέται τότε πλήττονται συνολικά οι αντιστάσεις των από τα κάτω και πως η υπεράσπιση των χώρων μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ευρύτερων πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών αγώνων που αναπτύσσονται ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους 92 διωκόμενους συντρόφους/ισσες για την ανακατάληψη της Villa Amalias, όπως και σε όλες τις καταλήψεις, τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Σύντροφοι από την ΛΚ37 που συμμετείχαν στην ανακατάληψη της Villa Amalias

Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37

8 Ιούνη '16

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1560093/

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ

ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ VILLA AMALIAS

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΠΕΜΠΤΗ 09.00 Π.Μ.

Συνέλευση Κατειλλημένων Προσφυγικών

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1560172/

κάλεσμα στα δικαστήρια για την ανακατάληψη της VILLA AMALIAS

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΔΙΣΤΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΝΑΖΙ ΚΑΘΑΡΜΑΤΩΝ ΤΗΣ Χ.Α ΣΤΙΣ 7/1/2015...

ΔΙΚΗ ΤΡΙΤΗ 14 ΙΟΥΝΗ 2016 ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ 9.00

ΚΑΛΕΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ για την ανακατάληψη της VILLA AMALIAS στις

9/1/13

ΔΙΚΗ: Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016, 9πμ Δικαστήρια Ευελπίδων, κτήριο 8

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΕΝΤΑΥΡΟΥ

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1560164/

Αλληλεγγύη στους/στις 92 συλληφθέντες/είσες συντρόφους/ισσες της ανακατάληψης της Villa Amalias

Τέλη του 2012.

Έπειτα από δύο εκλογικές αναμετρήσεις του καλοκαιριού αναδεικνύεται κυβέρνηση συνεργασίας με επικεφαλής το ακροδεξιό επιτελείο της ΝΔ, τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ και τα απολειφάδια της "υπεύθυνης αριστεράς" ΔΗΜΑΡ. Είναι σαφής η αποφασιστικότητα για συνέχιση της επιχειρούμενης συνολικής κοινωνικής-οικονομικής-θεσμικής αναδιάρθρωσης. Με λίγα λόγια,της καπιταλιστικής επέλασης και λεηλασίας. Είμαστε στην εποχή της μνημονιακής πραγματικότητας. Στην εποχή της όξυνσης της κρατικής και παρακρατικής καταστολής, της καθολικής εφαρμογής του δόγματος «μηδενικής ανοχής», της απόπειρας επιβολής κοινωνικά σιγής νεκροταφείου, με τη μονιμοποίηση του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης» ως κανονικότητα του συστήματος, στην καρδιά της αντιεξεγερτικής εκστρατείας κράτους-αφεντικών-ευρωπαϊκών διευθυντηρίων. Πρόκειται για μια καθολική κυριαρχική αντεπίθεση που αποσκοπεί στον ακρωτηριασμό και την αδρανοποίηση των κοινωνικών δυνατοτήτων και διεργασιών, οι οποίες με αφετηρία την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008 συνεχίστηκαν και πολλαπλασιάστηκαν στις μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις και συγκρούσεις, στο κίνημα των πλατειών, στη διάχυτη κοινωνική αμφισβήτηση της επιβαλλόμενης ανέχειας και του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, στο στόχαστρο μπαίνουν οι καταλήψεις, οι αυτοοργανωμένοι χώροι, οι αντιεξουσιαστικές και αναρχικές δομές. Αναπόσπαστο τμήμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων και ζωντανό κύτταρο της επιθυμίας και επιδίωξης ενός άλλου κόσμου. Ενός κόσμου ελευθερίας, ισότητας, συλλογικότητας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.

Στις 20/12/2012, στις 7:00 το πρωί αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο επί 23 χρόνια κατειλημμένο κτίριο Villa Amalias. Οκτώ σύντροφοι και συντρόφισσες που βρίσκονταν μέσα στην κατάληψη μεταφέρονται στη ΓΑΔΑ και τους απαγγέλονται "ευρηματικές" κατηγορίες. Από τις πρώτες στιγμές της εισβολής ξεδιπλώνεται ένα ντόμινο δράσεων αλληλεγγύης. Κορυφαία στιγμή αυτών των κινήσεων αποτέλεσε η ανακατάληψη του κτιρίου της Villa Amalias το πρωί της 9/1/2012. Κάτω από την μύτη του αστυνομικού στρατού που περιφρουρούσε το κτίριο, έστω για λίγες ώρες, 93 συντρόφισσες και σύντροφοι επιχειρούν και ανακαταλαμβάνουν τη Villa. Όταν οι πόρτες κλείνουν, η ανακατάληψη είναι γεγονός ενώ τα ΜΑΤ αφηνιασμένα εκτοξεύουν από έξω πλήθος δακρυγόνων στο εσωτερικό του κτιρίου.

Τις επόμενες ώρες πραγματοποιείται συγκέντρωση στην πλατεία Βικτωρίας από αλληλέγγυο κόσμο, κατάληψη στα γραφεία της ΔΗΜΑΡ που εκκενώνεται ύστερα από μία ώρα, συγκέντρωση 200 και πλέον αλληλέγγυων έξω από το υπουργείο οικονομικών στο Σύνταγμα όπου υπήρχε προγραμματισμένη συνέντευξη τύπου των Σαμαρά-Χατζηδάκη, πορεία 400 ατόμων από το Μοναστηράκι όπου και γράφεται το δημαρχείο της Αθήνας.

Στην κατάληψη Villa Amalias, έπειτα από δύο ώρες, πραγματοποιείται νέα αστυνομική εκκένωση με τη συνδρομή των ΕΚΑΜ και ελικοπτέρων της αστυνομίας. Στην ΓΑΔΑ, μη μπορώντας να στοιχειοθετήσουν κάποια κατηγορία μέχρι το πρωί, απαγγέλονται οι κατηγορίες της διατάραξης κοινής ειρήνης με το επιβαρυντικό στοιχείο του κουκουλονόμου και της απείθειας (κατηγορία για τη μη λήψη δακτυλικών αποτυπωμάτων και φωτογραφιών), επικαλούμενοι άρνηση των συλληφθέντων. Μια άρνηση που αποτελεί ένα ακόμη πεδίο αγώνα εδώ και χρόνια ενάντια στο «φακέλωμα» των αγωνιζομένων. Από την πλευρά του το κράτος, στο πλαίσιο της συνέχισης των εκκενώσεων και εκκαθάρισης του κέντρου της Αθήνας από εστίες αντίστασης, αλλά και ως εκδικητική απάντηση στο πλήγμα που κατάφερε στο γόητρό του η ανακατάληψη του φρουρούμενου κτιρίου, το ίδιο μεσημέρι εκκενώνει το κατειλημμένο κτίριο της Πατησίων και Σκαραμαγκά.

Εκείνο που πραγματικά τους ενόχλησε περιγράφεται σε απόσπασμα κειμένου των συλληφθέντων που γράφτηκε μέσα στη ΓΑΔΑ: «Με τη σημερινή ανακατάληψη αναδείξαμε ότι η ολομέτωπη επίθεση του κράτους που θέτει σήμερα στο στόχαστρο τις καταλήψεις, τους αυτοοργανωμένους χώρους και τις δομές του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος, όπως και τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες, δεν είναι μονόλογος. Η καρδιά, η θέληση για αγώνα και η επιθυμία για έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας αποδεικνύονται πιο δυνατά από τους στρατούς τους.»

Τρεισήμισι χρόνια μετά, και ενώ έχει μεσολαβήσει η κατάργηση των επιβαρυντικών διατάξεων του κουκουλονόμου (μετά την απεργία πείνας και τον αγώνα που δόθηκε μέσα και έξω από τις φυλακές το 2015), συνεχίζεται η ιδιότυπη και εκδικητική ομηρία των 92 συλληφθέντων με τη μη άρση των περιοριστικών όρων (απαγόρευσης εξόδου από την χώρα και μηνιαία παρουσία σε αστυνομικό τμήμα) για κατηγορίες που πλέον δεν υφίστανται. Τρεισήμισι χρόνια μετά, την Πέμπτη 16/6/2016 έχει οριστεί η δίκη των 92 συλληφθέντων της ανακατάληψης της Villa Amalias. Αυτή η δίκη δεν αποτελεί παρά άλλη μια στιγμή του αγώνα. Άλλη μια στιγμή υπεράσπισης και επίθεσης του κόσμου του αγώνα και των δομών του.

Αλληλεγγύη στους/στις 92 συλληφθέντες/είσες συντρόφους/ισσες της ανακατάληψης της Villa Amalias

Δίκη: Πέμπτη 16 Ιουνίου, 9 π.μ., δικαστήρια Ευελπίδων

Ιούνης 2016

Κατάληψη Αγρός

πηγή: http://agros.espivblogs.net/2016/06/14/%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%8d%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82%cf%83%cf%84%ce%b9%cf%82-92-%cf%83%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%b7%cf%86%ce%b8%ce%ad%ce%bd%cf%84%ce%b5%cf%82%ce%b5/

Αλληλεγγύη στους 93 που συμμετείχαν στην ανακατάληψη της Villa Amalias

''Μέσα στο δύσβατο μονοπάτι, που διανύουμε συνειδητά, συμπράττουμε για ένα διαφορετικό αύριο χωρίς εξουσία, δημιουργούμε και ζούμε σε συνθήκες όπως εμείς τις ονειρευόμαστε... Ξέρουμε ότι αύριο ίσως χάσουμε αυτά τα μέρη, τα σπίτια μας, τους χώρους που ζούμε και γνωριζόμαστε, συντρόφους και συντρόφισσες, ναι λοιπόν, ξέρουμε ότι έχουμε πολλά να χάσουμε... Αλλά σίγουρα έχουμε ακόμα περισσότερα να κερδίσουμε...''

Στις 20/12/12 εκκενώθηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις η κατάληψη VILLA AMALIAS, με αποτέλεσμα 6 συλλήψεις συντρόφων οι οποίοι βρίσκονταν στο κτήριο. Ύστερα από ένα δυναμικό και συνεχές κλίμα αλληλεγγύης, ξεπερνώντας σύνορα και σημαίες αλλά και στον ευρύτερο ελλαδικό χώρο, 93 σύντροφοι και συντρόφισσες επιλέγουν να ανακαταλάβουν το κτήριο στις 9/1/13. Μετά από μερικές ώρες, ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας εισβάλλουν στο κτήριο και συλλαμβάνουν τους 93 αγωνιστές-στριες. Μεταφέρθηκαν στην ΓΑΔΑ, όπου κρατήθηκαν για 4 μέρες και αφέθηκαν αφότου τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες και περιοριστικοί όροι με βάση τον περιβόητο κουκουλονόμο.

Η VILLA AMALIAS ήταν ένα κτήριο το οποίο τελούσε υπό κατάληψη 23 χρόνια. Ένα μέρος ζύμωσης και συνάντησης ανθρώπων, από διάφορα μέρη του κόσμου, των μητροπόλεων αλλά και της επαρχίας, ένας χώρος γεμάτος δημιουργικότητα και ζωή χωρίς διαμεσολαβητές και ιεραρχημένες σχέσεις. Πολλοί και πολλές από εμάς, άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο, την ζήσαμε... Ζήσαμε τα πανκ λάιβ, τα καφενεία τις πέμπτες, τις συνελεύσεις. Γνωρίσαμε ανθρώπους, δημιουργήσαμε σχέσεις και δεσμούς μεταξύ μας, που ακόμα κρατούν, μείναμε στα δωμάτια, γελάσαμε και μοιραστήκαμε χαρές και προβληματισμούς, ανταλλάξαμε εμπειρίες, "στήσαμε" μαζί συναυλίες και εκδηλώσεις. Μιλήσαμε με μετανάστες και παλέψαμε μαζί ενάντια στις φασιστικές συμμορίες και επιθέσεις. Το "μεγάλο σπίτι", ήταν και είναι οι άνθρωποι που με όραμα έναν κόσμο ελευθέριας, ισότητας και αλληλεγγύης, έκαναν πράξη αυτό που έλεγαν και βαδίσαμε όλοι μαζί σε αυτό τον δρόμο προς την "ουτοπία", όπως κάποιοι την αποκαλούν. Ήταν μια πρόταση οργάνωσης, που στον καιρό του κοινωνικού κανιβαλισμού έπρεπε να αντιμετωπιστεί.

Στις 16 Ιούνη δικάζονται οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που συμμετείχαν στην ανακατάληψη. Εμείς από πλευράς μας ξέρουμε πως οι καταλήψεις και οι αυτoοργανωμένοι/ αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι αποτέλεσαν, αποτελούν και θα αποτελούν εστίες αγώνα, απέναντι στα δολοφονικά σχέδια κράτους-παρακράτους και αφεντικών. Χώροι που πάντα θα εκφράζουν και θα παλεύουν για την ισότητα, την αλληλεγγύη και την ελευθερία. Στεκόμαστε λοιπόν αλληλέγγυοι στους ανθρώπους που επέλεξαν, επιλέγουν και θα επιλέγουν, να ζήσουν σε καταλήψεις , να εναντιωθούν στην υπάρχουσα πραγματικότητα, που δημιουργούν δομές αυτοοργανωμένα και οριζόντια ενάντια σε κάθε είδους εξουσία, που συμπορεύονται με κάθε ''περιθωριοποιημένο'' κομμάτι της κοινωνίας , που θέλει να αντιπαρατεθεί και να παλέψει ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, φασίστες και αφεντικά,ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και τέλος ενάντια στην εξαθλίωση και την υποτίμηση των ζωών μας με σκοπό και όραμα την κοινωνική χειραφέτηση.

Η VILLA AMALIAS είναι η "εστία ανομίας" της καρδίας μας και εμείς είμαστε και θα είμαστε εδώ, γιατί οι ιδέες και οι αξίες μας, δεν εκκενώθηκαν ποτέ και ζουν βαθιά μες την συνείδησή μας .

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης

Πέμπτη 16 Ιουνίου στις 9:00, δικαστήρια Ευελπίδων κτήριο 8

Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι στην κατάληψη Βανκούβερ Απαρτμάν

πηγή: http://vancouverapartman.espivblogs.net/2016/06/15/%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%b3%ce%b3%cf%8d%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-93-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b5%ce%af%cf%87%ce%b1%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%b7/

Για τη Villa...

Η Villa Amalias υπήρξε για δυόμιση δεκαετίες το μαζικότερο αντιφασιστικό, πολιτιστικό και κοινωνικό εγχείρημα του αντιεξουσιαστικού χώρου στην Ελλάδα, και ένα από τα σημαντικότερα σημεία αναφοράς του νεολαιίστικου κινήματος. Στέγασε την ελεύθερη και αντιεμπορευματική έκφραση και την σηματοδότησε ανεξίτηλα για μια ολόκληρη γενιά, πηγαίνοντας κόντρα στον κομφορμισμό μιας επίπλαστης ευδαιμονίας που τόσο ηχηρά κατέρρευσε.

Ανέδειξε με κινηματικούς όρους το στεγαστικό ζήτημα στην μητρόπολη, και υποστήριξε με μεγάλο τίμημα ότι το δικαίωμα στη στέγαση είναι πάνω απ' το δικαίωμα στην ιδιοκτησία. Απέδειξε ότι τα χιλιάδες εγκαταλελειμμένα σπίτια που σαπίζουν τα κουφάρια τους στο όνομα της "ιερής ιδιοκτησίας", θα μπορούσαν να λύσουν το ζήτημα της στέγασης. Πόσο πιο επίκαιρο από ποτέ...

Αποφασιστική ήταν η συνεισφορά και η συμμετοχή της στο αντιφασιστικό κίνημα. Ο μαχητικός αντιφασισμός στην Ελλάδα με τη Βίλα Αμαλίας έχουν δεσμούς αίματος. Από την πρώτη στιγμή της κατάληψης, η Βίλα Αμαλίας υπήρξε κάστρο του αντιφασιστικού αγώνα, το φόβητρο των σκουληκιών που επανειλημμένως τα σκόρπιζε από την εποχή των μακεδονικών συλλαλητηρίων μέχρι την εποχή της καπηλείας από τη ΧΑ της δολοφονίας Καντάρη. Ειδικά εκείνον το Μάη του 2011 στα πεζοδρόμια της Αχαρνών δόθηκαν ηρωικές μάχες απέναντι στη μαύρη συμμαχία φασιστών-αστυνομίας. Κι όλα αυτά σε μία εποχή που πίσω από τις δοσοληψίες κράτους-παρακράτους τα ΜΜΕ έβλεπαν επιτροπές "αγανακτισμένων κατοίκων" και η αριστερά σφύριζε αδιάφορα, περιμένοντας τους "πάνκηδες" να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.

Κάπου εκεί όμως η Βίλα Αμαλίας μπήκε στο στόχαστρο του κράτους, κάπου εκεί πάρθηκε η απόφαση της εκκένωσης. Η Βίλα Αμαλίας ήταν εμπόδιο και έπρεπε να σταματήσει να υπάρχει. Ήταν νευραλγικό κομμάτι του αγώνα και το μαύρο μέτωπο Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη με τη συμμετοχή του ανεκδιήγητου και πάντα πρόθυμου Καμίνη δρομολόγησε το τελειωτικό χτύπημα στη Βίλα Αμαλίας και σε άλλες καταλήψεις.

Η Βίλα Αμαλίας ήταν η αυθάδης πρόκληση απέναντι σε μια μανιοκαταθλιπτική μητρόπολη, μια ινδιάνικη έφοδος στο ιππικό της μιζέριας, του συμβιβασμού και της αδράνειας. Συνεισέφερε πολύ περισσότερα από αυτά που διακήρυξε, πράγμα σπάνιο σε μια περίοδο που οι φαφλατάδες του κοινωνικού αναχωρητισμού λένε πολλά, μα δεν υπάρχουν πουθενά.

Βίλα Αμαλίας, σε ευχαριστούμε...

Η Κόκκινη Γραμμή καλεί στα δικαστήρια της Ευελπίδων την Πέμπτη 16/6/2016 και ώρα 9πμ συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες από την προσωρινή ανακατάληψη της Βίλας Αμαλίας. Μπορεί να μην έχουμε το σπίτι (για την ώρα), μα θα τα λέμε στο πεζοδρόμιο...

ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ- ομάδα για την εργατική αντεπίθεση

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1560221/

Κάλεσμα αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της ανακατάληψης της Βίλας Αμαλία

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Ευελπίδων για τους συλληφθέντες της ανακατάληψης της Βίλας Αμαλίας 16 Ιουνίου 9 πμ κτίριο 8.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

Κ*ΒΟΞ

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1560250/

Αλληλεγγύη στους/στις 92 συλληφθέντες/είσες συντρόφους/ισσες της ανακατάληψης της villa amalias

Στις 9 Γενάρη 2013 ανακαταλαμβάνεται η κατάληψη villa amalias από 92 συντρόφους/ισσες. Δύο ώρες αργότερα εκκενώνεται, έπειτα από μεγάλη αστυνομική επιχείρηση με τη συνδρομή ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ-ΕΚΑΜ και ελικοπτέρων και τη σύλληψη όλων όσοι συμμετείχαν στην ανακατάληψη. Είχε προηγηθεί η εκκένωσή της στις 20 Δεκέμβρη με 8 συλληφθείσες/έντες, ενώ ακολουθεί και καταστολή της αυτοδιαχειριζόμενης δομής αντιπληροφόρησης 98fm και του κατειλημμένου αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού ΑΣΟΕΕ.

Οι κινήσεις αυτές σηματοδοτούν την έναρξη της κατασταλτικής εκστρατείας του κράτους εναντίον αυτοοργανωμένων δομών, καταλήψεων, εγχειρημάτων του αντιεξουσιαστικού-αναρχικού χώρου. Ακολούθησαν και άλλες, όπως η εισβολή στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, η εκκένωση της κατάληψης Αντιβίωση στα Γιάννενα, το Μαραγκοπούλειο στην Πάτρα κ.α. Οι επεμβάσεις αυτές αποτελούν κομμάτι της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε τα προηγούμενα σχεδόν τρία χρόνια (και διατηρείται με διαφορετικό ύφος έως και τις μέρες μας). Στην κυβέρνηση συνεργασίας επικεφαλής βρίσκεται η ακροδεξιά ΝΔ με τις ακροδεξιές της απολήξεις, ενώ συνδράμει και το αποδεκατισμένο ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ, που παίζει για εκείνο το διάστημα έναν ιδιαίτερο ρόλο ως δεκανίκι του συστήματος. Η εισαγωγή στην εποχή των μνημονίων και στο "κρισιακό" περιβάλλον γίνεται από τον Απρίλη του 2010, οπότε ακολουθούν με καταιγιστικό ρυθμό μεσοπρόθεσμα, εφαρμοστικοί νόμοι, πολυνομοσχέδια, δανειακές συμβάσεις, πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, που συνοδεύονται από ανανεώσεις των κυβερνητικών επιτελείων και συχνές εκλογικές αναμετρήσεις. Πρόκειται για μια σαρωτική επίθεση από την πλευρά της εγχώριας και υπερεθνικής κυριαρχίας εναντίον των όποιων κεκτημένων, εργασιακών, δομών στοιχειώδους πρόνοιας, εκπαίδευσης κλπ. Τα πάντα τίθενται προς λεηλασία, προκειμένου να ανοικοδομηθεί το κοινωνικό σε νέες βάσεις, να εμπεδωθεί από τον πληθυσμό η γραμματική του νεοφιλελευθερισμού που θέλει να αμφισβητείται ακόμα και η ίδια η δυνατότητα για ζωή. Επιτελείται μια άνευ προηγουμένου καπιταλιστική επέλαση, με όξυνση της κρατικής και παρακρατικής καταστολής -στην αρένα προωθούνται άμεσα και οι φασίστες της χ.α., αρχής γενομένης με το καθεστωτικό «πείραμα» στη γειτονιά του Αγίου Παντελεήμονα στο κέντρο της Αθήνας-, με την εδραίωση του καθεστώτος εξαίρεσης για μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού, με σημαία το δόγμα της "μηδενικής ανοχής" και την πάταξη των λεγόμενων "εστιών ανομίας". Το τελευταίο μεταφράζεται σε επιβολή κοινωνικής σιγής με άγρια καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Την περίοδο αυτή, της γενικευμένης συστημικής κρίσης, η επίθεση στον εσωτερικό εχθρό ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη. Τέτοια ήταν η εκκένωση της villa amalias. Μια κατάληψη που για 23 χρόνια δραστηριοποιούνταν στο κέντρο της Αθήνας. Όντας σε μια γειτονιά πολύ κοντά στην πλατεία Αγ. Παντελεήμονα, περιοχή που είχε επιλεγεί ως προπύργιο της δράσης της χ.α. αποτέλεσε εξαρχής μαχητικό ανάχωμα στη διάχυση των ρατσιστικών τους δηλητηρίων και πρακτικών. Οι σύντροφοι/ισσες της villa amalias μαζί με πλήθος κόσμου του αναρχικού/αντεξουσιαστικού χώρου και αλληλλέγγυους/ες συγκρούστηκαν επανειλημμένως με τα φασιστικά τάγματα εφόδου, στεκόμενοι/ες αλληλέγγυοι/ες στους μετανάστες που στοχοποιούνταν πέρα από τους φασίστες της χ.α. και από την ακροδεξιά κυβέρνηση -θυμόμαστε την επιχείρηση με το κυνικό όνομα "Ξένιος Δίας", κατά τη διάρκεια της οποίας συλλήφθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες, βασανίστηκαν, απελάθηκαν. Ταυτόχρονα, η villa amalias, αποτελούσε ζωντανό οδόφραγμα στα σχέδια ανάπλασης και οικονομικής ανάπτυξης του κέντρου, στη γνωστή διαδικασία "εξευγενισμού" της περιοχής. Τα κυκλώματα real estate είχαν αρχίσει να εστιάζουν στην περιοχή για το ξεδίπλωμα των οικονομικών τους σχεδίων, μιας που αυτή πληρούσε τις προϋποθέσεις: είχε υποτιμηθεί σημαντικά από τη συγκέντρωση μεγάλου αριθμού μεταναστών και άλλων "περιθωριοποιημένων" κοινωνικών ομάδων, οπότε μπορούσε μετά από μια "εκκαθάριση" να αποτελέσει πεδίο κερδοσκοπίας. Προφανώς, πέραν των παραπάνω, η villa amalias, ως κομμάτι του κόσμου της αντιεξουσίας, προέτασσε αξίες, δράσεις, σχέσεις στη βάση της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της αντιιεραρχίας, ενάντια στο ρατσισμό, σεξισμό, ενάντια σε κάθε μορφής διάκριση. Γι΄αυτό, αναγνωρίστηκε ως εχθρικό του συστήματος εγχείρημα -και τέτοιο ήταν- οπότε δρομολογήθηκε η εκκένωσή της.

Tην ίδια μέρα της ανακατάληψης της villa amalias, και αφού έχουν συλληφθεί οι ανακαταληψίες, αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο κτίριο της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά και συνέλαβαν 7 συντρόφισσες και συντρόφους που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν εντός της κατάληψης. Προφανώς, η εκκένωσή της κατάληψης Σκαραμαγκά ήταν μια εκδικητική πράξη από την πλευρά του κράτους για τον εξευτελισμό της αστυνομίας με την ανακατάληψη της villa amalias, και παράλληλα μια ακόμη κίνηση για τη λεγόμενη "εκκαθάριση" του κέντρου από τις εστίες ρήξης και ανατροπής του υπάρχοντος. Γιατί η κατάληψη Σκαραμαγκά ήταν τμήμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων για τέσσερα χρόνια, μετεξεγερτικό εγχείρημα του Δεκέμβρη του 2008 και ζωντανό κύτταρο της επιθυμίας και επιδίωξης ενός άλλου κόσμου, ελευθερίας, ισότητας, συλλογικότητας.

Τέτοιες είναι οι καταλήψεις του κόσμου της αντεξουσίας. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για ατομική και κοινωνική χειραφέτηση. Απέναντι στην κοινωνική και ταξική λεηλασία, την κοινωνική απονέκρωση και τον εκφασισμό που προωθεί η κυριαρχία, βρίσκονται τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, οι κοινωνικές αντιστάσεις και οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι. Στις καταλήψεις εξυφαίνονται τα «σχέδιά» μας για την κοινωνική ανατροπή και σκιαγραφούνται τα όνειρά μας για ένα κόσμο ελευθερίας και αλληλεγγύη (απόσπασμα από κείμενο της κατάληψης Πατησίων και Σκαραμαγκά, στη δίκη για την εκκένωσή της). Είναι ορμητήρια σύγκρουσης με το υπάρχον, τόποι όπου ρηγματώνουμε την εξουσία με το να δημιουργούμε συλλογικά τις δομές μας, πραγματώνοντας εδώ και τώρα τις σχέσεις που θέλουμε, οριζόντια, χωρίς ρόλους, χωρίς ιεραρχίες, ως ίσο προς ίση.

Η ανακατάληψη της villa amalias προέταξε για μια ακόμη φορά αυτές τις αξίες. Η κίνηση είχε στόχο να αναχαιτίσει την κατασταλτική επίθεση του κράτους απέναντι στις καταλήψεις και να αποστείλει κοινωνικά ένα μήνυμα αντίστασης, απέναντι στη διαρκή λεηλασία των ζωών μας. Και συνάντησε, από την ίδια στιγμή της ανακατάληψης, ένα ευρύ κίνημα αλληλεγγύης στις καταλήψεις, που ξεδιπλώθηκε πολύμορφα στον ελλαδικό χώρο αλλά και έξω από αυτόν.

Όπως αναφέρεται στο υπόμνημα που οι ανακαταληψίες κατέθεσαν στον ανακριτή τη 2η μέρα της κράτησής τους:

...Η δίωξη μας είναι πολιτική. Το κράτος επιτίθεται σε όλη την κοινωνία, αναπόσπαστο μέρος της οποίας είναι οι καταλήψεις και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι, που σήμερα βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής. Αυτοί οι χώροι αντίστασης λειτουργούν εδώ και χρόνια ως πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά κέντρα, ανοιχτά σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Γι' αυτό και η είσοδος και η παρουσία μας στη Βίλα Αμαλίας είναι πολιτική επιλογή και ως τέτοια την υπερασπιζόμαστε.

Ενάντια στη φτωχοποίηση, τη λεηλασία της ζωής μας και της φύσης, στον εκφασισμό και το σύγχρονο ολοκληρωτισμό, συμμετέχουμε στους ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες...

Οι κατηγορίες που αρχικά βάρυναν τους/τις κατηγορούμενους/ες ήταν διατάραξη κοινής ειρήνης με καλυμμένα χαρακτηριστικά σε κακουργηματικό επίπεδο (ο γνωστός κουκουλονόμος), έτσι ώστε να δικαιολογηθεί η τεράστια αστυνομική επιχείρηση, αλλά και να υπάρξει μια επικοινωνιακή διαχείριση της κατάστασης από την πλευρά της κυβέρνησης, στέλνοντας το μήνυμα της καταστολής απέναντι σε όποιον και όποια αντιστέκεται. Επίσης, διατάραξη κοινής ειρήνης και απείθεια, λόγω της άρνησης των περισσότερων να δακτυλοσκοπηθούν και να υποβληθούν σε φωτογράφηση. Ως απόρροια των παραπάνω επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και εμφάνισης το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα στο αστυνομικό τμήμα του τόπου διαμονής τους. Στις 17 Απριλίου 2015, μετά από απεργία πείνας δεκάδων φυλακισμένων αγωνιστών, αλλά και της δημόσιας δήλωσης πολιτικής ανυπακοής στους περιοριστικούς όρους από δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, ψηφίστηκε από τη βουλή υπό το βάρος της πίεσης, νομοσχέδιο το οποίο περιλαμβάνει την κατάργηση του "κουκουλονόμου" για τη συντριπτική πλειοψηφία των αδικημάτων. Έτσι, οι κατηγορίες μειώθηκαν στις δύο τελευταίες, πλημμεληματικού χαρακτήρα, χωρίς ωστόσο να αρθούν οι περιοριστικοί όροι.

Λίγες ημέρες πριν τη δίκη των 92 κατηγορουμένων για την ανακατάληψη της villa amalias, αναγνωρίζουμε ως κομμάτι και των δικών μας επιλογών τη συνειδητή επιλογή των συντρόφων/ισσών μας το πρωινό της 9ης Γενάρη του 2013. Αντιθέτως, δεν αναγνωρίζουμε καμία ενοχή ή κατηγορία που αποδίδεται από την αστική δικαιοσύνη στους συντρόφους μας και κατ' επέκταση στον κόσμο του αγώνα. Εξάλλου, ακόμα και οι ίδιες οι κατηγορίες, οι οποίες μας εκπλήσσουν με τον παραλογισμό τους, μπορούν πολύ εύκολα να αντικρουστούν:

Όσον αφορά στη διατάραξη "κοινής ειρήνης", δεν αναγνωρίζουμε καμία τέτοια συνθήκη. Εκτός και αν έτσι ονομάζεται η φτωχοποίηση τεράστιων κοινωνικών κομματιών, η καθημερινή εργασιακή λεηλασία με τους μισθούς της πείνας, με τις συντάξεις "επιδόματα" και τη μετατροπή των ηλικιωμένων σε επαίτες, τους ανθρώπους που δεν έχουν καν "δικαίωμα" σε επίδομα του ΟΑΕΔ, τους "ωφελούμενους" των πεντάμηνων των κατ' ευφημισμόν κοινωφελών προγραμμάτων. Ή μήπως κοινή ειρήνη είναι η συνθήκη που οδήγησε τα τελευταία χρόνια πολλές εκατοντάδες ανθρώπους στην αυτοκτονία και άλλους/ες στην απόγνωση, στην αναγκαστική μετανάστευση... Για ποια "κοινή ειρήνη" μιλάμε, με τους χιλιάδες πνιγμένους μετανάστες στο υγρό νεκροταφείο της μεσογείου, σπρωγμένοι από τον πόλεμο και τη φτώχεια, με όλους εκείνους τους πρόσφυγες που βρίσκονται εγκλωβισμένοι και στοιβαγμένοι σε στρατόπεδα-αποθήκες ανθρώπων που φρόντισε να φτιάξει το ελληνικό κράτος, βυθισμένοι στην αορατότητα, διαχειριζόμενοι ως περιττοί. Και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. Αν κάτι λοιπόν διαρρήχτηκε εκείνο το πρωί δεν είναι καμιά "κοινή ειρήνη" αλλά η κανονικότητα της κυρίαρχης βαρβαρότητας, του ρατσισμού, των έμφυλων ανισοτήτων, των πατριωτικών-εθνικιστικών παραληρημάτων μίσους.

Για την απείθεια που αποδίδεται, έχουμε να πούμε ότι πρόκειται για ένα ακόμη πεδίο που έχει ανοίξει από τους αγωνιζόμενους/ες εδώ και χρόνια ενάντια στην καταγραφή, κατηγοριοποίηση, ταξινόμηση του κόσμου του αγώνα, κοινώς σε αυτό που παλιότερα λεγόταν "φακέλωμα". Το ζήτημα αναδείχτηκε κινηματικά κυρίως μετά την αναβάθμιση των μέσων καταγραφής με λήψη γενετικού υλικού και τη μιντιακή επίδειξη των φωτογραφιών συλληφθέντων αγωνιστών, με σκοπό τη διαπόμπευσή τους. Δεν είναι λίγοι/ες οι συντρόφισσες και σύντροφοι που αρνήθηκαν να υποβληθούν στη διαδικασία και δέχτηκαν γι 'αυτό ακόμη και βασανισμούς στα αστυνομικά κολαστήρια. Αρνούμαστε αυτό το "ειδικό" φακέλωμα που φροντίζει να γεμίζει τα κατασταλτικά συρτάρια με εν δυνάμει κατηγορούμενους, αρνούμαστε την εθελούσια καταγραφή μας και μια πρώτη δόση "ενοχής" που μας αποδίδει η συγκεκριμένη καταγραφή πριν καν οδηγηθούμε στα αστικά δικαστήρια. Γιατί αναμφίβολα, η εκ των προτέρων καταγραφή του διωκόμενου/ης με δακτυλοσκοπήσεις, φωτογραφήσεις και λήψεις DNA, πέρα από τη συνθήκη εκφοβισμού και προσβολής που θέλει να διαμορφώσει, δεν είναι παρά μία επίσπευση της απόδοσης ενοχής, μια εκ των προτέρων καταδίκη που σίγουρα ξεσκεπάζει τα ψευδεπίγραφα των ιδεωδών της αστικής δικαιοσύνης. Η απείθεια, όπως οι κατασταλτικές αρχές την ονομάζουν, είναι αυτό που τους αντιστοιχεί.

Για τους περιοριστικούς όρους, αυτοί αποτελούν ένα ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας για πολλές εκατοντάδες αγωνιστών/ριών, που αν και "εκτός των τειχών", υφίστανται περιστολή της ελευθερίας τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, των 92, οι όροι είναι απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και σε μηνιαία βάση παρουσία στο α.τ. Ωστόσο, παρατηρείται μια διεύρυνση των όρων τα τελευταία χρόνια, που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και απαγόρευση συμμετοχής σε διαδηλώσεις. Από το τελευταίο φαίνεται καθαρά η ευθεία συνεπαγωγή των περιοριστικών όρων με μια προσπάθεια από την πλευρά του καθεστώτος για μόνιμη συνθήκη επιτήρησης του διωκόμενου/ης, αλλά και απαγόρευσης τελικά της πολιτικής συμμετοχής του/της σε δράσεις που κρίνονται επίφοβες για την "ασφάλειά" του. Ως τέτοιοι οι περιοριστικοί όροι είναι κατασταλτικοί όροι μεγάλης διάρκειας, που λειτουργούν ως μια εκ των προτέρων τιμωρία, χωρίς να έχει προηγηθεί δίκη. Και σε αυτή την περίπτωση, των κατηγορούμενων της villa amalias -πέρα από το ότι με την απόσυρση του κουκουλονόμου δεν υφίσταται κακούργημα, άρα και οι περιοριστικοί δεν αντιστοιχούν ακόμη και για το σύστημα δικαιοσύνης- αλλά και σε κάθε άλλη περίπτωση, οι περιοριστικοί όροι δεν μπορούν να γίνονται ανεκτοί από τον αγωνιζόμενο κόσμο.

Την Πέμπτη 16 Ιούνη δικάζονται οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές μας γιατί εναντιώθηκαν στον κόσμο της υποταγής, της απάθειας, της εξατομίκευσης. Προτάσσοντας τις καταλήψεις ως οδοφράγματα απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας, της εκμετάλλευσης και την επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Στο έγκλημα για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας είμαστε όλες/οι συνειδητά συνένοχες/οι.

ΔΙΚΗ: ΠΕΜΠΤΗ 16 ΙΟΥΝΗ, 9 π.μ. στα δικαστήρια της Ευελπίδων

Ιούνης 2016

Θερσίτης

πηγή: https://thersitis.espiv.net/index.php/2016-01-04-22-01-47/2016-01-04-22-04-04/726-92-villa-amalias-2