Σάββατο 16 Απριλίου 2016 στις 18.00
Συλλογική κουζίνα μετά μουσικής
Αυτό το Σάββατο 16/4, αλληλέγγυοι, μετανάστριες, πρόσφυγες, βγαίνουμε μαζί στον πεζόδρομο της Δερβενίων και μαγειρεύουμε για τη γειτονιά.
--
Η Aυτοοργανωμένη Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης σε Πρόσφυγες και Μετανάστες/ριες δημιουργήθηκε μέσα από τις διεργασίες και τις δράσεις που ξεκίνησαν από το εγχείρημα έμπρακτης αλληλεγγύης στους 800 περίπου πρόσφυγες που διέμεναν σε άθλιες συνθήκες στο Πεδίο του Άρεως τον Ιούλιο του 2015. Από τότε παρεμβαίνουμε εκεί που βρίσκονται πρόσφυγες και μετανάστες/ριες, δημιουργώντας δομές έμπρακτης αλληλεγγύης, όπως στη Σκάλα Συκαμνιάς Λέσβου, πραγματοποιώντας δράσεις και στηρίζοντας αυτοοργανωμένες δομές στέγασης και σίτισης στο κέντρο της Αθήνας, και αγωνιζόμενοι για την ελεύθερη μετακίνηση, ενάντια σε σύνορα, απελάσεις και κέντρα κράτησης. Από το Σεπτέμβρη του 2015 που προχωρήσαμε στην κατάληψη της Δερβενίων 56, πραγματοποιείται εκεί η τακτική ανοιχτή συνέλευση της πρωτοβουλίας, και στεγάζονται ανοικτές συζητήσεις, πολιτιστικές εκδηλώσεις και οι αποθήκες ρούχων, τροφίμων και φαρμάκων.
Είμαστε μια συλλογικότητα ατόμων που αντιλαμβάνεται και προτάσσει την αλληλεγγύη σε πρόσφυγες και μετανάστες/ριες ως πράξη αντίστασης στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό, σε μια συνθήκη όπου το προσφυγικό ζήτημα είναι ένα εξαιρετικά κρίσιμο πεδίο κοινωνικών και ταξικών ανταγωνισμών. Το πλαίσιο λειτουργίας της πρωτοβουλίας βασίζεται πάνω στις αρχές της αυτοοργάνωσης και της αντι-ιεραρχίας, με μοναδικό όργανο λήψης αποφάσεων σε συλλογικό επίπεδο την τακτική ανοιχτή συνέλευση.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη δεν έχει καμία σχέση με τον εθελοντισμό, τη φιλανθρωπία ή την ελεημοσύνη. Σε αντίθεση με τη φιλανθρωπία που έχει ως στόχο την αναπαραγωγή της εξάρτησης και τη συντήρηση της δομής εξουσίας, σε αντίθεση με τον εθελοντισμό που τροφοδοτεί και εξωραΐζει τον καπιταλισμό, η αλληλεγγύη ανάμεσα στους καταπιεσμένους έχει ως στόχο την κοινωνική και ταξική απελευθέρωση. Είναι πολιτική στάση συνδεδεμένη άρρηκτα με πολιτικό λόγο και δράση. Η κοινωνικοποίηση της τροφής, της ένδυσης, της ιατρικής φροντίδας, της στέγης, του παιχνιδιού, όλων όσων θα έπρεπε να είναι αδιαπραγμάτευτα για όλες και όλους, τα αποκαθιστά ως δημόσια και κοινά, σε σύγκρουση με λογικές ιδιοκτησίας, κέρδους, εκμετάλλευσης και κεντρικού σχεδιασμού. Είναι αυτές οι ίδιες διαδικασίες που δημιουργούν τόπους συνάντησης, αλληλοκατανόησης και συντροφικότητας, προϋποθέσεις αμοιβαίας ενδυνάμωσης και κοινών αγώνων, και μια πλατύτερη και βαθύτερη κατανόηση της ανθρώπινης κατάστασης.
Τα σύνορα είναι χαρακιές στο σώμα του πλανήτη
Ελεύθερη μετακίνηση, κατάργηση των συνόρων