Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2016 στις 10.00 πμ
Απεργιακή πορεία
"3 το λάδι, 3 το ξύδι, 6 το λαδόξυδο; "
Τα μαθηματικά της «αριστεράς» που θα τα πληρώσουμε και πάλι εμείς.
Έπειτα από έναν χρόνο, δυό φορές «αριστερά» και τρεις εκλογικές διαδικασίες, είναι ξεκάθαρο πως η όποια ελπίδα έχει πλέον πτωχεύσει. Στα πλαίσια του τρίτου μνημονίου που υπέγραψε η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ΑΝ.ΕΛ., τα αντιασφαλιστικά μέτρα που πρόκειται να ψηφιστούν, επιβάλουν τέτοιες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό και στις εισφορές των φορολογουμένων, που το μόνο σίγουρο είναι πως θα εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα προς όφελος του κεφαλαίου.
Αρχικά, προτείνεται η ενοποίηση όλων των ταμείων σε έναν ενιαίο φορέα που θα «διασφαλίζει» την κύρια ασφάλιση και σε έναν ακόμα που θα «διασφαλίζει» την επικουρική. Η δημόσια κοινωνική ασφάλιση θα είναι πια παρελθόν, καθώς θα μετατραπεί σε ατομική υποχρέωση των εργαζομένων και η δημόσια παροχή υπηρεσιών υγείας θα είναι πλέον μια ιδιωτική και κατ' επέκταση ακριβή «πολυτέλεια». Στην κορυφή όλων αυτών έρχεται να προστεθεί το κόψιμο των κύριων αλλά και των επικουρικών συντάξεων σε τρομακτικά ποσοστά! Το νέο εφάπαξ θα παρέχεται (όταν αυτό είναι δυνατό!) εμφανώς μειωμένο και η κυβέρνηση προωθεί την μείωση του ΕΚΑΣ με στόχο τη σταδιακή του εξαφάνιση ως το 2019. Ταυτόχρονα αυξάνονται οι εισφορές των εργαζομένων για ασφάλιση και υγεία με αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση των μισθών τους.
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση στοχεύει να καλύψει το έλλειμα της στις πλάτες των ήδη εξαθλιωμένων κοινωνικών ομάδων, όπως οι συνταξιούχοι, αλλά παράλληλα με τις αλλαγές που προωθεί καταδικάζει κάθε μελλοντικό εργαζόμενο, καθώς το νέο ασφαλιστικό σύστημα δεν αποτελεί παρά μία ακόμα επίθεση του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου στα κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα. Με τον τρόπο αυτό, όχι μόνο πλήττονται τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, αλλά ταυτόχρονα προχωράει ένα βήμα παραπέρα η εξατομίκευση της εργασίας με εμφανή σκοπό να κατακερματιστούν ακόμη περισσότερο τα συμφέροντα των εργαζομένων, έτσι ώστε να παραμείνουν αδρανείς μπροστά στις επιβολές κράτους και αφεντικών.
Οι ελευθερίες καταστρατηγούνται, τα δικαιώματα καταπατώνται και για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο, κράτος και αφεντικά προωθούν τον κοινωνικό κανιβαλισμό σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας, εξασφαλίζοντας έτσι την παραμονή τους στην εξουσία. Ο ανταγωνισμός, το ατομικό συμφέρον αλλά και η ρουφιανιά επικροτούνται στο εργασιακό περιβάλλον ώστε να γίνουν ο κανόνας που θα διαλύει τις ταξικές αντιστάσεις πριν αυτές καλά-καλά εκδηλωθούν.
Σε μία εποχή έντονων πολιτικών και οικονομικών αναταραχών, που η διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης αποτελεί κύριο διακύβευμα όλων των κυβερνήσεων, (πόσο μάλλον αυτού του «αριστερο-δεξιού» εξαμβλώματος) υπάρχουν ακόμη δυνάμεις που αντιστέκονται στον κανόνα της εξαθλίωσης. Το σύνολο της κοινωνίας, ζώντας σε καθεστώς μόνιμης τρομοκρατίας, η οποία μεταφράζεται είτε ως οικονομική εξαθλίωση/ανεργία είτε ως εξωτερική απειλή λόγω της «εισβολής» μεταναστών/τριών αδυνατεί να αναγνωρίσει τα ενιαία συμφέροντα του και να εναντιωθεί στον πραγματικό εχθρό που ονομάζεται καπιταλισμός.
Εμείς, από την πλευρά μας, αντιλαμβανόμαστε τους εαυτούς μας ως αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της κοινωνίας και ενάντια στη λογική της ανάθεσης, ενάντια στους ξεπουλημένους εργατοπατέρες της Γ.Σ.Ε.Ε. και των ανοργάνωτων ψευτο-απεργιών που καλούν, θέτουμε τα δικά μας προτάγματα. Μέσα από σωματεία βάσης και εγχειρήματα με αντι-ιεραρχικά χαρακτηριστικά και οριζόντια δομή, προτάσσουμε και συμμετέχουμε σε αυτοοργανωμένους, ακηδεμόνευτους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες.
Τασσόμαστε με τη χειραφέτηση της εργασίας στα πλαίσια της κοινωνικής απελευθέρωσης, καθώς κατανοούμε πως οι εργατικές διεκδικήσεις δεν είναι δυνατόν να είναι αποκομμένες από τις κοινωνικές ανάγκες.
Αντιλαμβανόμαστε ως καίριας σημασίας τη δημιουργία ενός σταθερού πόλου που θα αποτελέσει το «αντίπαλο δέος» στον θεσμικό κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό και θα προχωρήσει σε μαχητικές διεκδικήσεις τόσο σε εργασιακό/εργατικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Απέναντι στις απεργίες - πυροτεχνήματα, αντιπαραβάλουμε τις γενικές απεργίες διαρκείας και προτάσσουμε την πεποίθηση πως τα εργασιακά δικαιώματα και οι κοινωνικές μας ανάγκες είναι αδιαπραγμάτευτες και ως τέτοιες θα τις υπερασπιστούμε! Να μην ζήσουμε σαν δούλοι!
ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ
Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ!
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΙΣ 4 ΦΛΕΒΑΡΗ!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ | ΚΑΜΑΡΑ 10.00 π.μ.
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο»
-μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης | Ομοσπονδία συλλογικοτήτων-
πηγή : email που λάβαμε στις 30 Ιανουάριος 18h
Ανεξάρτητη συγκέντρωση και πορεία στην ΑΠΕΡΓΙΑ 4/2 10πμ ΚΑΜΑΡΑ
Δεν θα ζήσουμε σα δούλοι, να μην περάσει το αντιασφαλιστικό τερατούργημα, όλοι/ες την Πέμπτη 4-2-16 10πμ ΚΑΜΑΡΑ
πηγή : http://karavaniagona.blogspot.gr/
πηγή : email που λάβαμε στις 31 Ιανουάριος 23h
Η αναρχική ομοσπονδία καλεί τις εκμεταλλευόμενες και τους εκμεταλλευόμενους να πλαισιώσουν δυναμικά τις κινητοποιήσεις στις 4 Φλεβάρη ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο.
ΑΘΗΝΑ: 11.00 π.μ., Μουσείο
ΘΕΣ/ΝΙΚΗ: 10.00 π.μ., Καμάρα
ΠΑΤΡΑ: 10.00 π.μ. Παράρτημα (συμμετοχή στο μπλοκ της Πρωτ. Αλληλεγγύης στη ΒΙΟΜΕ)
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ: 9:00 Αγαλμα Βενιζέλου (Προσυγκέντρωση)
Για την αριστερά, δεν υπάρχει εναλλακτική, γι' αυτό και ανάμεσα στη ζωή και τον καπιταλισμό, επέλεξε τον δεύτερο. Χρέος λοιπόν όλων των εκμεταλλευόμενων απέναντι στη νέα παρούσα επίθεση, είναι να αξιοποιήσουν το ιστορικό εργαλείο το οποίο τους κληροδότησαν οι νίκες του διεθνούς εργατικού κινήματος: τον ταξικό και κοινωνικό επαναστατικό αγώνα.
Μπλόκο στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο
Η επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση, δεν έλλειψε ποτέ από την ατζέντα των εγχώριων κυβερνήσεων. Για πάνω από 60 χρόνια, τα ασφαλιστικά ταμεία αποτελούσαν ένα από τα καλύτερα μέσα για τη κρατική ενίσχυση του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ λοιπόν, συνεχίζει επάξια το έργο της πλήρους κατάργησης της κοινωνικής ασφάλισης, από 'κει που το άφησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Από την καταλήστευση των ταμείων για τη χρηματοδότηση των κεφαλαιοκρατών (μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος) τη δεκαετία του '50 (νόμος 1611/1950), μέχρι το τζογάρισμα των αποθεματικών στο χρηματιστήριο από τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Σημίτη τη δεκαετία του '90 (νόμοι 2076/1992, 2676/1999), η λεηλασία και η σπέκουλα εις βάρος του κοινωνικού πλούτου των εργαζομένων, αποτελούσε βασική τακτική του κράτους για τη προστασία και την ανάπτυξη της εγχώριας αστικής τάξης.
Μετά λοιπόν από τον πιο πρόσφατο αντιασφαλιστικό νόμο Λοβέρδου (ν.3863/2010) και το κούρεμα των αποθεματικών των ταμείων το 2012, το «ασφαλιστικό» νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, έρχεται να απαλλάξει μια για πάντα, τους εργοδότες και το κράτος από τον βραχνά της κοινωνικής ασφάλισης, ανοίγοντας τον δρόμο για την επέλαση των ιδιωτικών ασφαλιστικών και την επιβάρυνση των εργαζόμενων με το πλήρες κόστος της ασφάλισής τους.
Τι προβλέπει το κυβερνητικό νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό μεταξύ άλλων: μείωση της συνολικής συνταξιοδοτικής δαπάνης σταδιακά μέχρι το 2018 στα 8,6 δις (από 21 δις το 2011), μείωση της κατώτερης σύνταξης του ΙΚΑ, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ (Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων), μείωση των αναπηρικών συντάξεων (η βασική θα δίνεται μόνο σε όσους παρουσιάζουν 80% αναπηρία) και μείωση βασικής σύνταξης ΟΓΑ με παράλληλη αύξηση των εισφορών.
Ακόμα, ενώ οι εισφορές των εργαζομένων προς τα επικουρικά αυξάνονται κατά μισή μονάδα, οι εισφορές των εργοδοτών αυξάνονται μόνο κατά μία μονάδα, παρόλο που μέσα στη κρίση είχαν μειωθεί κατά 3,9 μονάδες. Οι αρχικές εξαγγελίες του Κατρούγκαλου, ότι θα επαναφέρει το ύψος των εργοδοτικών εισφορών στα προηγούμενα επίπεδα, πήγαν κι αυτές στον βρόντο.
Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους για το μέγεθος της επίθεσης. Παρόλα αυτά, δεν είναι ούτε ζήτημα αριθμών, ούτε ζήτημα ικανότητας για «σκληρή» διαπραγμάτευση στη τρέχουσα διαδικασία αξιολόγησης με τους «θεσμούς». Το παιχνίδι είναι χαμένο εξ αρχής, τόσο στη πράξη όσο και στη θεωρία, όσο η τάξη μας συνεχίζει να εμπιστεύεται το κράτος και τις διάφορες κυβερνήσεις. Οι εκάστοτε «διαπραγματευτές» δεν ενδιαφέρονται για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης της τάξης μας. Αυτό μπορεί να το εγγυηθεί μόνο ο διαρκής αγώνας για αλλαγή των παραγωγικών σχέσων και την καταστροφή των σχέσεων εξουσίας.
Τα σοσιαλδημοκρατικά κελεύσματα του ΣΥΡΙΖΑ και ο εγκλωβισμός στις καταστροφικές πολιτικές της ΕΕ και του ΔΝΤ, είναι προϊόν της πεποίθησης ότι μπορεί να υπάρξει ειρηνική συμπόρευση μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, μεταξύ εξουσιαστών κι εξουσιαζόμενων, ή ακόμα καλύτερα, ότι κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο (Βαρουφάκης). Η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, η καταστροφή των μικρών αγροτών, η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων και η επίθεση στα κοινωνικά δικαιώματα, είναι απότοκα της αξίωσης για διαχείριση του κράτους και της αδιαπραγμάτευτης αποδοχής του καπιταλισμού ως φυσικού πλαισίου διαβίωσης της ανθρωπότητας.
Για την αριστερά, δεν υπάρχει εναλλακτική, γι' αυτό και ανάμεσα στη ζωή και τον καπιταλισμό, επέλεξε τον δεύτερο. Χρέος λοιπόν όλων των εκμεταλλευόμενων απέναντι στη νέα παρούσα επίθεση, είναι να αξιοποιήσουν το ιστορικό εργαλείο το οποίο τους κληροδότησαν οι νίκες του διεθνούς εργατικού κινήματος: τον ταξικό και κοινωνικό επαναστατικό αγώνα.
Μπλόκο στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο
Κοινωνική και ταξική αντεπίθεση ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά.
Για τον ελευθεριακό κομμουνισμό.
Για την Αναρχία.
Αναρχική Ομοσπονδία
3 Φλεβάρη 2015
ΤΟ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΔΕ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ…
4 Φεβρουαρίου 2016, άλλη μια μέρα γενικής απεργίας, ανακηρυγμένη από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ. Τι σημαίνει, όμως, για μας, σαν εργαζόμενους/εργαζόμενες, μια γενική απεργία και μάλιστα στην ισχύουσα πολιτική συγκυρία, όπου τα όποια εργασιακά κεκτημένα πάνε περίπατο;
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, βιώνουμε μια εποχή αριστερής διαχείρισης κράτους και κεφαλαίου, που σε αγαστή συνεργασία με τα αφεντικά, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έχουν βαλθεί να υποτιμήσουν ακόμη περισσότερο την εργατική μας δύναμη. Με το 3ο μνημόνιο και την ψήφιση των προαπαιτούμενων, ρίχνουν τους (κατώτατους) μισθούς, καταργούν/μειώνουν επιδόματα και διευρύνουν όλο και περισσότερο τα όρια συνταξιοδότησης όπου δεν τα καταλύουν. Εκτός, βέβαια, από την καταστρατήγηση του ασφαλιστικού συστήματος, την απελευθέρωση των απολύσεων και την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την απειλή των εξώσεων, τις αυξήσεις στα εισιτήρια των Μ.Μ.Μ, καθώς και την επανεμφάνιση του 5ευρου στα νοσοκομεία ή/και την οικονομική κάλυψη των αναλώσιμων σε αυτά. Εννοείται ότι τα δεδομένα είναι ακόμα χειρότερα για το πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, τους παρανομοποιημένους-ες μετανάστες/στριες εργάτες/τριες -αν και εφόσον γλιτώσουν από τις δολοφονίες στα σύνορα, τους πνιγμούς στο Αιγαίο και τον εγκλεισμό στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Τα παραπάνω έρχονται να συμπληρώσουν το πάζλ εκμετάλλευσης που ζούμε όλα αυτά τα χρόνια και στον επισιτιστικό-τουριστικό κλάδο. Η ανασφάλιστη και ημι-ανασφάλιστη εργασία καλπάζει, παρά τις εξαγγελίες για την πάταξή της, τα ωράρια μας ελαστικοποιούνται όλο και περισσότερο και η δουλειά εντατικοποιείται ¨για το καλό και τη βιωσιμότητα της επιχείρησης¨, ειδικά τις Κυριακές που είναι ανοιχτή η αγορά. Φυσικά αξίζει να αναφέρουμε ότι τα μέτρα ασφαλείας είναι ανύπαρκτα, με αποτέλεσμα τα όλο και αυξανόμενα «εργατικά ατυχήματα», που δεν είναι παρά εργοδοτικές δολοφονίες. Πρόσφατα παραδείγματα αποτελούν ο θάνατος εν ώρα εργασίας ενός διανομέα στο ταχυφαγείο "Τhe Big Bad Wolf" στην Αθήνα, μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, και μιας καμαριέρας στο ξενοδοχείο "Luis Zante Hotel"στη Ζάκυνθο, λόγω εξάντλησης από την υπερβολική δουλειά χωρίς ρεπό. Όλα αυτά υπό τις απειλές των αφεντικών, που φτάνουν μέχρι και να καλούν μπράβους και να ξυλοκοπούν εργαζόμενους, προκειμένου να μας πειθαρχήσουν.
Στην επίθεση που δεχόμαστε από μικρά και μεγάλα αφεντικά, μπορούμε να απαντήσουμε μόνο με ταξική αλληλεγγύη. Μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε ότι η δύναμή μας δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική, ξεπερνώντας διαχωρισμούς με βάση το πόστο, το φύλο και την καταγωγή. Οι αγώνες που έχουνε δοθεί στον επισιτισμό και αλλού, δείχνουν ότι, μπροστά στην οργάνωση των από τα κάτω, τα αφεντικά παύουν να είναι ή να φαντάζουν ανίκητα και οι εργαζόμενοι ανακτούν το χαμένο έδαφος και αντιλαμβάνονται τη σημαντικότητα της θέσης τους στο καπιταλιστικό σύστημα.
Η ημέρα της απεργίας αποτελεί για εμάς μια ευκαιρία να βρεθούμε στον δρόμο μαζί με τους συναδέλφους μας, να μοιραστούμε βιώματα και εμπειρίες και να οργανώσουμε καλύτερα την αντίστασή μας ενάντια στη λεηλασία των ζωών μας. Επιθυμούμε να ξαναδώσουμε στην απεργία το πραγματικό νόημά της, δηλαδή το μπλοκάρισμα της παραγωγικής διαδικασίας. Στεκόμαστε απέναντι στον γραφειοκρατικό συνδικαλισμό (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΜΕ), θεωρώντας ότι οι εργατικοί αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζομένων είναι έργο των ίδιων και όχι των δήθεν εκπροσώπων τους, οι οποίοι τις περισσότερες φορές απλά συμβάλουν στην αφομοίωση και εκτόνωση αυτών των αγώνων.
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, έχουμε επιλέξει να συμμετέχουμε στο Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων στον κλάδο του επισιτισμού. Το σωματείο αυτό είναι σωματείο βάσης. Αυτό σημαίνει πως λειτουργεί με τακτικές γενικές συνελεύσεις, οι οποίες αναγνωρίζονται ως το μόνο όργανο λήψης αποφάσεων και στις οποίες συμμετέχουν όλοι ισότιμα και μακριά από τη λογική της ανάθεσης. Είναι ανοιχτό σε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου, εκτός φυσικά από αφεντικά, προϊστάμενους, φασίστες και αυτούς που προσπαθούν να αντλήσουν ψήφους ή υπεραξία για το κομματικό τους μαγαζί.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στον εκφοβισμό των αφεντικών,
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ σε όλους τους χώρους εργασίας,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων.
…Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ.
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 4/2
ΚΑΜΑΡΑ 10:00 π.μ
Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων Κεντρικής Μακεδονίας
(και λοιπών εργαζομένων στον κλάδου του επισιτισμού)
Eπικοινωνία με το σωματείο:
τηλέφωνο: 6955569865
e-mail: swmateioservitorwn@yahoo.gr
http://ssmthess.espivblogs.net