kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ψήσιμο Τσικνοπέμπτη

Ετήσιο Ψήσιμο Αρνιού (vol 4)

Ως χημικοί μηχανικοί and friends (τσενγκζ & φριενδς), στα πλαίσια του ετήσιου ψησίματος που διοργανώνουμε κάθε Τσικνοπέμπτη τα 3 τελευταία χρόνια, είμαστε και φέτος εδώ. Μπορεί να μην αποτελούμε πολιτική συλλογικότητα με σταθερή δράση στο χώρο και στο χρόνο, παρόλαυτα με τα έσοδα που προκύπτουν από τα ετήσια ψησίματα, επιλέγουμε να στηρίζουμε κάποιον τρέχον κοινωνικοπολιτικό αγώνα, όπως αυτόν της Βιο.Με., του ταμείου στήριξης διωκόμενων ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, τους μετανάστες/ριες στην Ειδομένη. Φέτος, αφουγκραζόμενοι την κοινωνικοπολιτική συγκυρία και την κρισιμότητα των πραγματοποιούμενων μεταναστευτικών ροών από χώρες της Μέσης Ανατολής προς την Ευρώπη, επιλέγουμε, το χρηματικό ποσό που θα συγκεντρωθεί, να διατεθεί σε κάποια αυτοοργανωμένη δομή έμπρακτης αλληλεγγύης σε μετανάστες και μετανάστριες, ανάλογα με τις εκάστοτε υλικές ανάγκες που θα υπάρχουν εκείνη τη στιγμή.

Θεωρούμε το μεταναστευτικό ζήτημα ως ένα από τα πιο φλέγοντα ζητήματα του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι, καθώς επηρεάζει άμεσα εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να γλιτώσουν από πολιτικό, οικονομικό ή θρησκευτικό πόλεμο, διανύουν χιλιάδες χιλιόμετρα με προορισμό την -κεντρική κατά κύριο λόγο- Ευρώπη, σε αναζήτηση μιας ζωής με αξιοπρεπέστερους όρους από αυτή που τους επιβλήθηκε. Βέβαια, ανάμεσα στη χώρα αφετηρίας και στη χώρα προορισμού τους, παρεμβάλλονται ένας φράχτης που κλείνει τα χερσαία νοτιοανατολικά ευρωπαϊκά σύνορα, μία θάλασσα -ως η μόνη δίοδος εισόδου στον ευρωπαϊκό χώρο- που καταπίνει ανθρώπινες ψυχές, εκατοντάδες κέντρα κράτησης, πολύ ξύλο, κυκλώματα εκμετάλλευσης με τις ευλογίες των -ευρωπαϊκών- κυβερνήσεων, ρατσισμός και μισαλλοδοξία. Και για όσους καταφέρνουν να επιβιώσουν από όλα τα παραπάνω, η ζωή αυτή απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν, καθώς σύσσωμα τα ευρωπαϊκά κράτη, εφαρμόζοντας ξενοφοβικές και ρατσιστικές «μεταναστευτικές» πολιτικές, είτε κλείνουν τα σύνορα εγκλωβίζοντας χιλιάδες μετανάστες στα εδάφη τους, διακόπτωντας στην καλύτερη το ταξίδι τους (με τους περισσότερους να οδηγούνται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης) είτε δέχονται περιορισμένο αριθμό μεταναστών, τους οποίους αφού υποβάλλουν σε εξευτελιστικούς ελέγχους, δεσμεύουν τα υπάρχοντά τους, τους αναγκάζουν να δουλεύουν «εθελοντικά», φροντίζοντας να λάβουν στο έπακρο την ευρωπαϊκή «φιλοξενία».

Αντιλαμβανόμενοι το άδικο αυτής της κατάστασης και πως αυτή δεν αλλάζει με τις ευχές κρατών και κυβερνήσεων, στεκόμαστε αλληλέγγυοι/ες προς όλους αυτούς τους ανθρώπους, καθώς αντιλαμβανόμαστε την υποτίμηση των ζωών τους ως ένα κομμάτι της συνολικότερης υποβάθμισης, καταπίεσης και περιθωριοποίησης που επιβάλλουν οι κυρίαρχες πολιτικές της Δύσης, οι οποίες διαιωνίζουν τις ανισότητες και τους διαχωρισμούς μεταξύ των ανθρώπων (πλούσιος-φτωχός, ντόπια-μετανάστρια, στρέητ-λεσβία). Στεκόμαστε απέναντι στο σύστημα και τους θεσμούς του (εγχώριες κυβερνήσεις, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ, Μ.Κ.Ο., φιλανθρωπικές εκστρατείες μεγαλοαστών), θεωρώντας τη στάση τους απολύτως υποκριτική, καθώς οι ίδιοι θεσμοί που υποτίθεται πως προσπαθούν να δώσουν μία λύση ή να απαλύνουν τον πόνο των μεταναστών/τριών, είναι αυτοί που είτε συναποφάσισαν είτε σιωπηρά ενέκριναν είτε κερδοσκοπούν εις βάρος των ανθρώπων αυτών, μέσω της βιομηχανίας παραγωγής στρατιωτικών και οικονομικών πολέμων.

Θα θέλαμε, επίσης, να τονίσουμε ότι η ενέργεια αυτή του ψησίματος, δεν αποσκοπεί μόνο στη συγκέντρωση ενός χρηματικού ποσού, αλλά επιθυμούμε να αποτελέσει έναυσμα, τόσο για την προσωπική, όσο και για τη συλλογική ευαισθητοποίηση και δραστηριοποίηση σχετικά με το μεταναστευτικό ζήτημα.

Σε καμία περίπτωση δεν αυτοπροσδιοριζόμαστε ως αυτόκλιτοι σωτήρες, ούτε πιστεύουμε πως ένα ψήσιμο ή μια οικονομική ενίσχυση αρκεί για να λύσει το πρόβλημα. Ο αγώνας για ισότητα, ελευθερία και σεβασμό στη διαφορετικότητα είναι ένας διαρκής αγώνας του ατόμου και της κοινωνίας απένατι στην ετερονομία, την εκμετάλλευση, το άδικο.

τσενγκζ & φριενδσ