Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2015 στις 18.00
Συνέλευση για τη συνέχιση του αγώνα
Η απεργία πείνας αποτελεί το έσχατο μέσο αγώνα των φυλακισμένων αγωνιστών. Αυτή η επιλογή σε καμία περίπτωση δεν είναι επιλογή απελπισίας, αλλά αντίθετα είναι μια συνειδητή πράξη με σκοπό την ικανοποίηση των αιτημάτων του κάθε αγωνιστή.
Τον τελευταίο χρόνο, πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι έχουν πραγματοποιήσει τον αγώνα τους με αυτό το μέσο.
Τον Νοέμβριο του '14 ο αναρχικός σύντροφος Νίκος Ρωμανός ξεκίνησε απεργία πείνας με αίτημα την χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών που δικαιούταν. Τον Μάρτιο του '15 το Δ.Α.Κ. καθώς και άλλοι φυλακισμένοι αγωνιστές ξεκίνησαν απεργία πείνας με αιτήματα :
· Την κατάργηση του κουκουλονόμου και των αντιτρομοκρατικών νόμων 187 και 187Α.
· Την κατάργηση της βίαιης λήψης DNA ως μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο.
· Την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και
· Την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού λόγω της σοβαρής κατάστασης υγείας του.
Παράλληλα τον Μάρτιο του '15 τα έγκλειστα μέλη της ΣΠΦ ξεκίνησαν απεργία πείνας με αίτημα την άμεση απελευθέρωση των συγγενών τους , δηλαδή της Αθηνάς Τσάκαλου μητέρα του Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου καθώς και της Εύης Στατήρη σύντροφο του δεύτερου. Παρόλα αυτά τον Σεπτέμβριο του '15 πραγματοποίησε και η ίδια η Εύη Στατήρη απεργία πείνας με μοναδικό αίτημα την άμεση αποφυλάκιση της, αφού έξι μήνες κρατούταν έγκλειστη στις γυναίκειες φυλακές Κορυδαλλού με μοναδικό ενοχοποιητικό στοιχείο την σχέση της με τον Γεράσιμο Τσάκαλο.
Ακόμη και αν μέσω αυτών αγώνων κερδήθηκαν ορισμένα αιτήματα των απεργών όπως η κατάργηση του κουκουλονόμου και των φυλακών τύπου Γ, η κυβέρνηση κατάφερε να σταματήσει τις απεργίες πείνας και τον αγώνα των αλληλέγγυων με υποσχέσεις που προφανώς ποτέ δεν κράτησε. Όπως με την περίπτωση του Ρωμανού που ποτέ δεν έλαβε τις εκπαιδευτικές άδειες που είχε κερδίσει. Ή ακόμα και την απελευθέρωση της Αθηνάς Τσάκαλου που μέχρι και σήμερα βρίσκεται σε καθεστώς ομηρίας στο νησί της Σαλαμίνας, αλλά και της Εύης Στατήρη που και μετά την απεργία πείνας που πραγματοποίησε παραμένει έγκλειστη αυτή τη φορά στο σπίτι της με αυστηρούς περιοριστικούς όρους.
Παρόλο που είχαν δημιουργηθεί μεγάλα και δυναμικά κινήματα αλληλεγγύης μετά τη λήξη των απεργιών πείνας οι δράσεις αλληλεγγύης σταμάτησαν αμέσως.
Εμείς ως αναρχικοί δεν περιμένουμε τίποτα από το κράτος και τους μηχανισμούς του, ούτε και τρέφουμε αυταπάτες για αυτά που υπόσχονται. Δεν γίνεται να περιμένουμε την έναρξη μιας απεργίας πείνας που κάποιος σύντροφος μας θα πεθάνει στο κελί για να δράσουμε. Ο αγώνας πάντα υπάρχει και συνεχίζεται εντός και εκτός των τειχών.
Κατάληψη 111
πηγή : email που λάβαμε στις 30 Νοέμβριος 02h