Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015 στις 20.30
Προβολή ταινίας “Hiroshima mon amour”
Προβολή ταινίας κάθε Τετάρτη στις 21:00 στη Βίλα Ζωγράφου.
Οι προβολές αυτού του μήνα θα έχουν αφιέρωμα στο γαλλικό κίνημα της Nouvelle Vague.
Την Τετάρτη 7/10 θα προβληθεί η ταινία Hiroshima Mon Amour.
Η ιστορία συνδυάζει το παρόν με το παρελθόν με τρόπο επαναστατικό για την εποχή της, τρόπο που θα επηρεάσει πολλούς από τους νεότερους σκηνοθέτες. Μια Γαλλίδα ηθοποιός (Εμανουέλ Ριβά), που γυρίζει στη Χιροσίμα μια ταινία για την ειρήνη, αρχίζει ένα δεσμό μ' έναν Ιάπωνα αρχιτέκτονα (Εϊτζι Οκάντα). Δεσμός που την σπρώχνει στο να αντιμετωπίσει την οδυνηρή μνήμη ενός άλλου, νεανικού έρωτα μ' ένα Γερμανό στρατιώτη, στη Νεβέρ, στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς και το θάνατο του στρατιώτη και τη δική της διαπόμπευση ως συνεργάτιδας των ναζί.
Ο Ρενέ αναμιγνύει το παρόν με το παρελθόν, τον παρόντα έρωτα της γυναίκας για τον Ιάπωνα με τον έρωτά της για το Γερμανό και παρεμβάλλοντας στον προσωπικό πόνο της ηρωίδας τη φρίκη της ατομικής καταστροφής της Χιροσίμα. Από τα πρώτα κιόλας πλάνα της ταινίας αισθάνεται ο θεατής την εκπληκτική δύναμη της ταινίας: τα ανθρώπινα μέλη στη στάχτη, αναφορά στη Χιροσίμα αλλά και άλλες παρόμοιες καταστροφές, να μπλέκονται με τα μέλη των αγκαλιασμένων γυμνών εραστών, ενώ στη συνέχεια, σ' ένα δεκάλεπτο ντοκιμαντέρ, όπου βλέπουμε τα φριχτά αποτελέσματα της ατομικής καταστροφής της Χιροσίμα, ακούμε τις φωνές των εραστών (στο λυρικό κείμενο της Ντιράς), εκείνη της γυναίκας, που επιμένει ότι τα είδε όλα στη Χιροσίμα σ' αντίθεση, μ' εκείνη του άντρα, που επιμένει ότι εκείνη δεν είδε τίποτα. Εκείνο που ενδιαφέρει τον Ρενέ στην ταινία είναι η σχέση παρελθόντος και παρόντος (σχέση με την οποία είχε ήδη καταπιαστεί στο ντοκιμαντέρ του «Νύχτα και ομίχλη»), και η διαδικασία της μνήμης (ανάγκη να θυμάται κανείς αλλά και ανάγκη να ξεχνά και να προχωρεί), καθώς και η σχέση μιας προσωπικής εμπειρίας με μια συλλογική (η ερωτική τραγωδία της γυναίκας με τον Γερμανό και η μεγαλύτερη τραγωδία της Χιροσίμα). Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς από την αριστουργηματική αυτή, ανεπανάληπτη, δοσμένη με ποίηση και λυρισμό, ταινία; Την πρωτότυπη, εμπνευσμένη σκηνοθεσία του Ρενέ; Τη θαυμάσια, μαυρόασπρη φωτογραφία των Σασά Βιερνί (στις σκηνές στη Γαλλία) και του Μιτσίο Τακαχάσι (στις σκηνές στην Ιαπωνία); Την υποβλητική μουσική των Ζορζ Ντελρί και Τζιοβάνι Φούσκο; Ολα είναι τέλεια, δείγμα του τι μπορεί να προσφέρει ο κινηματογράφος όταν φτιάχνεται από μεγάλους δημιουργούς.
