kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση ενάντια στην ψήφιση των πρώτων μέτρων του 3ου μνημονίου

Την Τετάρτη 15 Ιούλη με εντολή των δανειστών τίθενται προς ψήφιση τα πρώτα εγκληματικά μέτρα του τρίτου μνημονίου της κυβέρνησης Σύριζα-Αν. Ελ.. Όπως λένε και οι Ευρωπαίοι εταίροι η επιτακτικότητα της τόσο σύντομης ψήφισης των μέτρων δεν είναι τίποτε άλλο παρά τα εχέγγυα εμπιστοσύνης του Σύριζα στο υπερεθνικό κεφάλαιο για την επίτευξη αυτής της συμφωνίας.

Αυτή είναι και η πολιτική της ρήξης και σύγκρουσης που προανήγγειλε η κυβέρνηση Σύριζα. Ένα τρίτο μνημόνιο γεμάτο περικοπές, μειώσεις, φοροεπιβαρύνσεις, ιδιωτικοποιήσεις που προτάσσουν τη βιωσιμότητα του χρέους έναντι της κοινωνίας.

Είναι παραπάνω, από καίριο και αναγκαίο η διακριτή παρουσία του αναρχικού χώρου, με όρους επαναστατικού κινήματος, και η αλληλεπίδρασή του με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, έξω και ενάντια σε κάθε λογική εθνικής ενότητας. Με τη συμμετοχή και στήριξη των κοινωνικών-ταξικών αγώνων μέσα απο σχηματισμούς με βάση την αυτοοργάνωση και την αντιιεραρχία, να επικοινωνήσουμε τις αρχές και τα προτάγματά μας σε αντιπαράθεση με τα αδιέξοδα του καπιταλισμού, που ολοένα πυκνώνουν.

Η 15 Ιούλη μας βρίσκει όλους στους δρόμους ενάντια στα κυβερνητικά σχέδια για την ανανέωση της επιταγής λιτότητας. Ενάντια σε αριστερά και δεξιά μνημόνια, ενάντια σε κάθε λογική ανάθεσης, ενάντια στην επιστροφή στην κανονικότητα.

Συγκέντρωση ενάντια στην ψήφιση των πρώτων μέτρων του 3ου μνημονίου

Τετάρτη 15 Ιούλη, 18:00 Καμάρα

Όλοι στους δρόμους

Για την αυτοδιάθεση των ζωών μας.

Για την καταστροφή του καπιταλιστικού κόσμου.

Για την οικοδόμηση της επαναστατημένης αναρχικής κοινωνίας.

Κατάληψη Terra Incognita

πηγή : http://terraincognita.squat.gr/2015/07/13/%CF

Συγκέντρωση Τετάρτη 15/7 18:00 Καμάρα

ΕΝΑΝΤΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

να αυτοοργανώσουμε και να συλλογικοποιήσουμε τις ανάγκες και τους αγώνες μας

Τα έξι και πλέον χρόνια της συστημικής κρίσης και της επιθετικής κίνησης του κεφαλαίου που αυτή συνεπάγεται συνεχίζονται. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που δημιουργήθηκε με κεντρικό κοινό σημείο την αντιμνημονιακή ρητορική καταλήγει στο να υπογράφει νέο μνημόνιο. Για ακόμα μια φορά γίνεται ξεκάθαρο πως με οποιαδήποτε κυβέρνηση, όσο αφήνουμε άλλους να μας κυβερνάνε, πως όσο υπάρχει καπιταλισμός, οι μόνοι χαμένοι θα είμαστε όλοι αυτοί που δεχόμαστε την καταπίεση εν γένει. Τα ντόπια και ξένα αφεντικά δεν πρόκειται να διαπραγματευτούν ούτε τις περιουσίες τους, ούτε τη δυνατότητα συνέχισης στην αποκόμιση κερδών και την κυριαρχία τους. Θα προσπαθήσουν με κάθε κόστος να διαφυλάξουν την ακεραιότητά τους, κι αυτό προϋποθέτει, ασχέτως της μορφής που θα αποκτήσει η όποια οικονομική ή δημοσιονομική πολιτική (από την πιο εξοντωτική έως την πιο αναπτυξιακή) τη διαιώνιση της επιβολής τους σε εργαζόμενους, άνεργους, μετανάστες, μαθητές κτλ.

Απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο που βρίσκονται σε διαρκή ετοιμότητα για να καθυποτάξουν τις φωνές αντίστασης και να επιβληθούν σε κάθε πτυχή της ζωής μας, αποτελεί αναγκαιότητα το να θέσουμε την επαναστατική προοπτική στους αγώνες μας. Οφείλουμε, λοιπόν, να οργανώσουμε τις κινήσεις μας πάνω στη βάση της σύγκρουσης με κάθε μορφή εξουσίας, με το φασισμό, το σεξισμό, τις λογικές της ανάθεσης και της εξατομίκευσης στοχεύοντας στην οριστική κατάλυσή τους.

Στοχεύοντας, στη δόμηση της αναρχικής και αταξικής οργάνωσης των ανθρώπων, χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση, εξουσία, που θα καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία και τον ανταγωνισμό μεταξύ των υποκειμένων. Που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη, στην αυτοοργάνωση, στην ελευθερία ως επιλογή του καθενός ξεχωριστά και όλων μαζί να καθορίσουμε τις ζωές μας, να καλύψουμε τις ανάγκες μας και να υλοποιήσουμε τις επιθυμίες μας.

Οι αγώνες που δε ξεκίνησαν ακόμα, οφείλουν να εμπεριέχουν, το στρατηγικό προσανατολισμό της βίαιης επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού και του κράτους.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΕΝΑ: ΥΠΟΤΑΓΗ Ή ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΑΓΩΝΑΣ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

Συγκέντρωση Τετάρτη 15/7 18:00 Καμάρα

Συλλογικότητα αναρχικών από τα ανατολικά

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1547016/

Συγκέντρωση: Ενάντια σε νέα και παλιά μνημόνια, ενάντια σε ντόπια και διεθνή αφεντικά, Να διαλύσουμε την Ε.Ε. να ξαναφτιάξουμε τη ζωή. ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 18.00 ΚΑΜΑΡΑ

ΟΤΑΝ ΑΓΩΝΙΖΕΣΑΙ ΕΣΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ
ΟΙ ΠΟΥΛΗΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΝΕΩΝ ΜΑΧΩΝ

Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος αφήνει γυμνή την κυβέρνηση απέναντι στη θέληση του λαού. Η επιστροφή των αφεντικών και η επιβολή των συμφερόντων τους συμβαίνει μέσα από τη συνολική αφομοίωση του ΣΥΡΙΖΑ στο σύστημα. Τελικός στόχος είναι η επικράτηση των αφεντικών πάνω στα τεράστια τμήματα κόσμου που έσπασαν την τρομοκρατία των βιομήχανων, των εφοπλιστών, των καναλαρχών και τον φόβο των εθελόδουλων. Η υπογραφή του μνημονίου 3 από την κυβέρνηση σημαίνει ότι οι μνημονιακοί (δηλαδή όσοι θα επιτεθούν στους φτωχούς) είναι πιο πολλοί και πιο ενωμένοι από ποτέ. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παίξει το ρόλο του να σκορπίσει «κάλπη-κες» ελπίδες και να ανακόψει -προσωρινά- την κοινωνική διαμαρτυρία. Τώρα πια μιλάνε για «ευρωπαϊκό πραξικοπήμα». Αυτοί που δηλώνουν 5 μήνες τώρα «πάση θυσία στην Ευρώπη». Ε, λοιπόν αυτές είναι οι θυσίες, κι αυτοί τις υπογράφουν γιατί δεν μπορούν και δεν θέλουν να τις αποκρούσουν. ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΕΣΕΙΣ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ. Τώρα λένε: «αφού δεν γίνεται να μην υποταχθούμε καλύτερα να υπάρχει «αριστερή κυβέρνηση» ώστε να διαχειριστεί καλύτερα άλλα ζητήματα π.χ. τη διαπλοκή, τη φοροδιαφυγή, τον έλεγχο των ΜΜΕ, Τους απαντάμε: αηδίες, που ξαναφτύνουν σαν τα χιλιομασημένα τσόφλια όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, τις οποίες ασφαλώς τώρα τις δικαιώνουν.

Είναι προφανές ότι μέσα στην Ε.Ε. των ληστάρχων, δολοφόνων και εγκληματιών καμία εναλλακτική λύση δεν μπορεί να επιβιώσει. Δεν το γνώριζαν αυτό οι νέοι κυβερνήτες μας; Αν δεν γνώριζαν ότι η Ε.Ε. υπάρχει μόνο για να υποτάσσει τους λαούς που πάνε να σηκώσουν κεφάλι είναι αφελείς και επικίνδυνοι, αν το γνώριζαν και όχι μόνο δεν έκαναν τίποτε αλλά πλήρωσαν σε 5 μήνες και 8 δις τόκους στο ΔΝΤ τότε είναι αγύρτες κι αλήτες που έταζαν «προγράμματα της Θεσσαλονίκης», «σκισίματα μνημονίων» και «μεγάλα πατριωτικά ΟΧΙ» με το δημοψήφισμα. Το «όχι» του δημοψηφίσματος αν πριν αναίρεσε σε μεγάλο μέρος τον φόβο και την τρομοκρατία σήμερα κατόπιν της διεξαγωγής του έρχεται να συμπεριλάβει και την άρνηση απέναντι στην ίδια την κυβέρνηση, με την στάση της οποίας αποδεικνύεται περίτρανα πλέον ότι όταν οι εξουσίες λένε «όχι» εννοούνε «ίσως» και εντέλει πάντα εφαρμόζουνε το «ναι». Γι' αυτό δεν πρέπει να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στις κυβερνήσεις, να μην τους αναθέτουμε ποτέ να μας λύσουν τα προβλήματα. Πάντα η κυβέρνηση θα αποτελεί την πιο χαρακτηριστική χειρονομία αυταρχικότητας, αυθαιρεσίας και τυραννίας, γιατί επιβάλλει αυτό που η ίδια θεωρεί καλύτερο στο σύνολο της κοινωνίας δίχως να την λαμβάνει υπόψιν της.

Λοιπόν είναι «καλό για την κοινωνία», για τους φτωχούς της, η αύξηση Φ.Π.Α., η κατάργηση πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, η αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, οι αυξήσεις στις εισφορές του ΟΓΑ, η ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στα ασφαλιστικά ταμεία, η αύξηση εισφορών υγείας, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου; Όχι φυσικά. Και τι να κάνουμε; Να παρατήσουμε την Ευρωπαϊκή Ένωση και να επιχειρήσουμε μάλιστα μαζί με τους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς να την διαλύσουμε τελείως. Να ξαναφτιάξουμε τη ζωή με βασικά συστατικά την κοινωνική αλληλεγγύη, την συνεργασία, χωρίς αφεντικά και δούλους. Να πάρουμε πίσω όλο τον κλεμμένο πλούτο, να δώσουμε τα εργοστάσια στους εργάτες, οι υπηρεσίες να επιστρέψουν στη δημόσια σφαίρα, στην κοινωνία που θα τις επιτηρεί. Να πάρουμε όλο τον εκκλησιαστικό πλούτο και να τον χρησιμοποιήσουμε για τις ανάγκες μας. Να συντηρήσουμε ο ένας τον άλλον, να μαγειρέψουμε μαζί, για να τους ταΐσουμε όλους, να μην αφήσουμε κανέναν φασίστα, κανέναν πολιτικό να μας διχάσει, να συζητάμε όλοι μαζί με άμεσο τρόπο, γειτονιά- γειτονιά, να γνωριστούμε και να γνωρίσουμε τις ανάγκες μας, να βρούμε μαζί τρόπους να τις καλύψουμε με δικαιοσύνη και ισότητα. Να πιο είναι το σχέδιο μας. Ένα σχέδιο που έχει απομείνει το μοναδικό που δεν οδηγεί σε παραπάνω αθλιότητα, σε πόλεμο και αιματοχυσίες. Δεν είναι εύκολο και θα μας πολεμήσει η οποιαδήποτε κυβέρνηση, η αστυνομία της και ίσως μέχρι και ο στρατός της. Αλλά θα νικήσουμε γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, έχουμε την συνείδηση των ανυπότακτων ανθρώπων στην πλευρά μας. Κι αυτό είναι όλα όσα έχουμε.

ΝΑ ΘΑΨΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΠΟΤΕ,
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ, ΜΗΝ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ ΛΑΕ!

συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό «Μαύρο & Κόκκινο»

maurexo-kokkinexo@hotmaiexl.com

maurokokkino1936.wordpress.com

πηγή : https://maurokokkino1936.wordpress.com/2015/07/14/%CE%BF%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B6%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CF%83%CF%85-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B6%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%BF/

Συγκέντρωση ενάντια στο νέο μνημόνιο.

Τώρα που το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ να βγούμε στους δρόμους να συνθέσουμε τις αρνήσεις μας και να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της τάξης μας.

τετάρτη 15/7 στις 18:00, Καμάρα

αναρχική ομάδα θεσσαλονίκης Πυρανθός

πηγή : email που λάβαμε στις 14 Ιούλιος 20h

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 15/7 6μμ ΚΑΜΑΡΑ

Όλοι & όλες στο δρόμο του αγώνα.

Δεν διαπραγματευόμαστε τις ανάγκες μας,

δεν παζαρεύουμε την ήττα.

Οι εργατικές και κοινωνικές ανάγκες είναι αδιαπραγμάτευτες και θα δικαιωθούν με ανυποχώρητους αγώνες διαρκείας!

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 15/7 6μμ ΚΑΜΑΡΑ

την ώρα που στη Βουλή ψηφίζουν τον νέο κοινωνικό οδοστρωτήρα.

Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης

πηγή : http://karavaniagona.blogspot.gr/2015/07/157-6.html

ΓΙΑ ΤΟ "ΑΡΙΣΤΕΡΟ" ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Οι μάσκες έπεσαν. Μετά από 5 μήνες «σκληρής διαπραγμάτευσης» και ένα δημοψήφισμα όπου η ερμηνεία και διαχείριση του ΟΧΙ που επικράτησε συνιστά το κατεξοχήν παράδειγμα της συριζο-νεόκοπης έννοιας «δημιουργική ασάφεια», η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συμφώνησε σε ένα νέο/παλιό μνημόνιο (χειρότερο από αυτό στο οποίο είπε «όχι» σχεδόν το 62% όλων όσων ψήφισαν την Κυριακή 5 Ιούνη) στο βωμό της παραμονής στην ευρωζώνη, και ως ένδειξη καλής θέλησης στο ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο.
Τα μέτρα που συμφώνησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝ.ΕΛ. με τους «θεσμούς» και θα ψηφιστούν από τη Βουλή μέχρι τις 22 Ιουλίου, περιλαμβάνουν: αύξηση του ΦΠΑ στα τρόφιμα, κατάργηση πρόωρων συντάξεων και όριο συνταξιοδότησης στα 67, απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων, συμπίεση του εισοδήματος των αγροτών μέσω κατάργησης του ειδικού φορολογικού καθεστώτος, αύξηση έκτακτης εισφοράς, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, σταδιακή κατάργηση του ΕΚΑΣ, αύξηση εισφορών υγείας, μείωση του ορίου των 1.500 ευρώ για κατασχέσεις μισθών- συντάξεων, άνοιγμα επαγγελμάτων, ιδιωτικοποιήσεις και αποκρατικοποιήσεις λιμανιών και αεροδρομίων, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Με βάση το γεγονός ότι ο μοναδικός -πλέον- φορέας δανειοδότησης χρεωμένων ευρωπαϊκών χωρών είναι ο ESM που αποτελεί έναν μηχανισμό με νομική προσωπικότητα και με χαρακτηριστικά «υπερκράτους», καθώς του έχουν παραχωρηθεί δικαιώματα και προνόμια πιο διευρυμένα από αυτά ενός τυπικού κράτους-μέλους της ευρωζώνης, με την εξουσιοδότηση να διαχειρίζεται -ξεκινώντας από την Ελλάδα- τα χρέη των κρατών-μελών, να εκβιάζει για λογαριασμό πιστωτών, να προχωρεί σε εκκαθαρίσεις κρατικής και μη περιουσίας, και να εκποιεί δημόσιο πλούτο, εκχωρούνται στο υπό σύσταση "ανεξάρτητο" Ταμείο Αξιοποίησης (βλ.εκποίησης) Δημόσιας Περιουσίας, περιουσιακά στοιχεία του Ελληνικού Δημοσίου ύψους 50 δις ευρώ. Από αυτά, τα 25 δισ. να πηγαίνουν στην ανακεφαλαίωση των τραπεζών, τα 12,5 δισ. στην εξυπηρέτηση του χρέους, και το υπόλοιπα 12,5 δισ. ευρώ "αναπτυξιακές επενδύσεις". Αν, τώρα, κάποιοι εθελοτυφλούντες είδαν ως «νίκη» το γεγονός ότι αυτό το συγκεκριμένο -"κράτος εν κράτει"-Ταμείο θα έχει την έδρα του στην Ελλάδα κι όχι στο Λουξεμβούργο, οφείλουμε να τους θυμίσουμε το αυτονόητο: το κεφάλαιο και οι μηχανισμοί του δεν έχουν πατρίδα.
Μετά από δύο μνημόνια συνεχούς και κλιμακούμενης υποτίμησης της τάξης μας, δυο χρόνια πρωτόγνωρων ποσοστών ανεργίας και εξαθλίωσης, ένα τρίτο μνημόνιο είναι πλέον στο κατώφλι. Με την -αυτονόητη για κάθε διαχειριστή του υπάρχοντος- συνέχιση ενός καθεστώτος υποταγής και υποδούλωσης στο ντόπιο και στο ξένο κεφάλαιο, η κρίση στην Ελλάδα μοιάζει με ένα βαρέλι δίχως πάτο. Μόνο το κεφάλαιο δεν πτοείται, και μαζί τα πάσης φύσεως παράσιτα που το στηρίζουν: οι θιασώτες του ΝΑΙ, οι «Τζήμεροι», η Εκκλησία και άλλοι διάφοροι, τους οποίους από την πρώτη στιγμή αντιμετωπίσαμε, όχι ως «διαμαρτυρόμενους πολίτες», αλλά ως ξεκάθαρο ταξικό μας εχθρό, τον οποίο πρέπει να τσακίζουμε, και ειδικά όταν κατεβαίνει στο δρόμο.

Σ'αυτούς έρχεται να συμπαραταχτεί πλέον και η «αριστερή» κυβέρνηση, η οποία πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που η ίδια οργάνωσε, μετατρέποντας το ΟΧΙ ενάντια στα μνημόνια σε ένα ηχηρό ΝΑΙ στη λιτότητα την οποία καταδίκαζε επί τρία χρόνια ως αντιπολίτευση και κατακεραύνωνε στο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, που και αυτό έγινε, μέσα σε λίγους μήνες, ένα κουρελόχαρτο.

Η κυβέρνηση που θα καταργούσε με έναν νόμο όλα τα μνημόνια αποδείχτηκε ανίκανη να εφαρμόσει το παραμικρό μέτρο προς όφελος των εργαζομένων και των ανέργων, αλλά ιδιαίτερα ικανή να μας φορτώσει με έναν νόμο ένα ακόμη μνημόνιο. Απέδειξε περίτρανα, ακόμη και στους ίδιους της τους υποστηρικτές, ότι ο ρόλος του κράτους (αριστερού ή δεξιού) είναι η αναπαραγωγή του χρηματιστικού κεφαλαίου και η διαιώνιση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, ντόπιων και μεταναστών, από εγχώρια και ξένα αφεντικά. Απέδειξε ότι οι όροι υποδούλωσης του λαού δεν ανατρέπονται από την «αριστερή» κυβέρνηση.

Οποιαδήποτε παρέκκλιση από αυτό το πλαίσιο θεωρείται απειλή όχι μόνο για την Ε.Ε., αλλά και για όλες τις 'κυρίαρχες' δυνάμεις του πλανήτη (βλ. ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία). Κάθε υποψία αντίστασης στη φτώχεια και την εξαθλίωση, 'διαβάζεται' από αυτούς ως κίνδυνος κλυδωνισμού των χρηματιστηριακών τους αγορών και, φυσικά, αυτού του ίδιου του συστήματος που τις θρέφει: του καπιταλισμού.

Αυτό που περίτρανα αποδεικνύουν η Ε.Ε. και η Ε.Κ Τ. είναι ότι η αλληλεγγύη δεν χτίζεται μεταξύ κρατών, αλλά μόνο μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων του κόσμου που αγωνίζονται για τη χειραφέτησή τους και την οριστική διάρρηξη των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής που έχτισαν και χτίζουν τα παγκόσμια τείχη της φυλακής τους.

Ο πόλεμος που άσκησαν με τη στάση χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών δεν αφορούσε σε καμιά περίπτωση την ελληνική κυβέρνηση, αλλά τους ίδιους τους εργάτες, ντόπιους και μετανάστες, οδηγώντας τους σε μια κατάσταση πανικού, εκβιάζοντας τους άμεσα για τη βίαιη παραμονή της χώρας στο ευρώ και τρομοκρατώντας τους, πάντα σε αγαστή συνεργασία με τα ντόπια Μ.Μ.Ε., για τις «συνέπειες» της εξόδου. Σε αυτό το πλαίσιο, ένα κομμάτι των εργαζομένων και των ανέργων δεν άργησε να αποδεχθεί ως μοναδική αιτία της επιβολής του νέου κύματος μέτρων τον εκβιασμό των «θεσμών». Με τη παρακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ, κομματιών της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, αλλά και άλλων «εθνοσωτήρων» πρόταξε την «εθνική του υπερηφάνεια» και με αναπτερωμένη πατριωτική αγανάκτηση άρχισε να ρίχνει ανάθεμα σε Γερμανούς και άλλους βορειοευρωπαίους, λες και είναι οι μόνοι φταίχτες για τη φτώχεια μας. Αδιαμφισβήτητα αυτοί είναι η μία πλευρά του νομίσματος στην, εδώ και μία πενταετία, βροχή μέτρων. Παρόλα αυτά υπάρχει και η άλλη πλευρά στην οποία ανήκουν οι ντόπιοι διαχειριστές της εξουσίας, κρατιστές και κεφαλαιοκράτες, οι οποίοι μας εκμεταλεύονται -είτε με ευρώ είτε με δραχμή- για να πλουτίσουν και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους. Ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο σε αγαστή συνεργασία υποτιμούν όλο και περισσότερο τις ζωές μας, μας μετατρέπουν σε φτηνο και υποτιμημένο εργατικό δυναμικό, βρίκσουν νέους τρόπους να μας απομηζούν παραπάνω. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, η μόνη επιλογή των αγωνιστών είναι να φωνάξουν τα ΟΧΙ τους στον δρόμο και όχι να τα αναθέτουν στους «από πάνω» μέσω μιας κάλπικης κάλπης ή μίας «σκληρής διαπραγμάτευσης».

Είναι στο χέρι μας, ως εργαζόμενοι, άνεργοι, καταπιεσμένοι, ντόπιοι και μετανάστες, να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων που προτάσσει η συγκυρία, χτίζοντας τις δικές μας δομές, όχι απλά για να επιβιώσουμε της κρίσης, αλλά και για να γίνουμε εμείς η δική τους κρίση.

Είναι στο χέρι μας να δείξουμε ότι οι αρνήσεις και τα ΟΧΙ μας μπορούν να μεταμορφωθούν σε συλλογική οργανωμένη δράση, με δομές αλληλεγγύης, αυτομειώσεις, απαλλοτριώσεις, συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά ιατρεία, καταλήψεις και συγκρούσεις.

Με πρόταγμά μας τη γενική αυτοδιεύθυνση, είναι στο χέρι μας να βάλουμε γερά τον θεμέλιο λίθο για την κοινωνική επανάσταση.

ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΟ ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΜΝΗΝΟΝΙΟ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΕ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Συγκέντρωση Τετάρτη 15/7 18:00 Καμάρα

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

lib_exthess@hoextmail.coexm
www.libertasalonica.wordpress.com

πηγή : https://libertasalonica.wordpress.com/2015/07/11/%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BF/

ΑΘΗΝΑ/ΒΟΛΟΣ/ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Συγκεντρώσεις ενάντια στην άθλια συνθηκολόγηση

Τετάρτη 15/7/15

Θεσσαλονίκη: 6μμ, Καμάρα

Αθήνα: 7μμ, Προπύλαια

Βόλος: 8μμ, πλ. αγ. Νικολάου

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΘΛΙΑ ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ

ΝΑ ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΕΙ στους δρόμους και στην Βουλή!

Ο Τσίπρας κι ο Τσακαλώτος, ποδοπατώντας το ΟΧΙ και την αξιοπρέπεια του λαού, υποτάχτηκαν, εξευτελίστηκαν και υπόγραψαν την "λίστα φρικαλεοτήτων", όπως ονόμασε το νέο φιρμάνι-μνημόνιο της τρόικας το ίδιο το γερμανικό Σπήγκελ.

Οι τύραννοι της ΕΕ και του ΔΝΤ, με την αμέριστη υποστήριξη του Μαύρου Μετώπου ΝΔ-Ποτάμι-ΠΑΣΟΚ-ΜΜΕ, αλλά και των "γιέσμεν" μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, προχωρούν στην ολοκλήρωση του αντι-λαϊκού πραξικοπήματος τους, με τις ψηφοφορίες στην Βουλή Τρίτη και Τετάρτη, κι ουσιαστικά στην τυπική ανάθεση της διακυβέρνησης της χώρας σε μια ανασχηματισμένη, άτυπη ή και επίσημη "εθνική" κυβέρνηση εθελόδουλων, χωρίς ενοχλητικούς, ένα επιτελείο υποταγμένων στο Βερολίνο, τις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον.

Μαζί με την συντριπτική πλειοψηφία του αγανακτισμένου και προδομένου λαού, το ΕΕΚ-Τροτσκιστές καλεί τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που σέβονται ακόμα την λαϊκή πλειοψηφία που τους ψήφισε, να καταψηφίσουν αταλάντευτα την λίστα φρικαλεοτήτων της τρόικας. Τι έχουν να φοβηθούν; Μήπως πέσει η κυβέρνηση των συνθηκολόγων που ήδη βρίσκεται στα χέρια της Μέρκελ και των λακέδων της, του Μεϊμαράκη, του Ποταμιού, της Φώφης, των ξένων και ντόπιων καπιτα-ληστών; Σε περίπτωση απώλειας της περιβόητης "δεδηλωμένης" ακόμα και οι πρόωρες εκλογές θα έδιναν μια ευκαιρία να συζητήσει όλος ο λαός και να εκφράσει την δική του άποψη, όπως το έκανε και στις 5 Ιουλίου.

Πάνω απ' όλα καλούμε το εργατικό και λαϊκό κίνημα που έδειξε την δύναμη αντίστασης και την μαχητική του ικανότητα στις 3 και 5 Ιουλίου να δράσει, να συζητήσει συλλογικά, να οργανωθεί για να σκίσει την επαίσχυντη συνθηκολόγηση και όλα τα μνημόνια προετοιμάζοντας μια ΓΕΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.

Το Πολιτικό Γραφείο του ΕΕΚ-Τροτσκιστές

πηγή: http://eek.gr/index.php/oldermags/eventdetail/2660/151/athina-volos-thessaloniki-sygkentroseis-enantia-stin-athlia-synthikologisi

Συγκέντρωση 15/7 - 18.00 Καμάρα

Η τακτική της κυβέρνησης μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου διέλυσε κάθε αυταπάτη και ξεκαθάρισε το γεγονός ότι αυτό αποτελούσε ένα ψευτοδίλημμα. Μπορεί, λοιπόν, το "ΝΑΙ" (που συσπείρωσε γύρω του το νέο αναδυόμενο αστικό μπλοκ και είχε ξεκάθαρα ταξικά χαρακτηριστικά και συμφέροντα) να ηττήθηκε, υπερίσχυσε όμως ένα "ΟΧΙ" που αν και εξέφραζε πολλαπλά νοήματα (από τα πιο ριζοσπαστικά, μερίδας των καταπιεσμένων, ως αυτά της πατριωτικής αξιοπρέπειας, κι από τα συμφεροντολογικά κομματιού του ντόπιου κεφαλαίου, ως τα εθνικιστικά της χρυσής αυγής) έγινε διαχειρίσιμο από την κυβέρνηση ως λευκή επιταγή για την υπογραφή νέας συμφωνίας με τους "εταίρους" και τους θεσμούς της Ε.Ε. και την θεσμοθέτηση ενός 3ου μνημονίου.

Στην περίπτωση του δημοψηφίσματος, όπου για όσους μία πιθανή πόλωση του κοινωνικού κλίματος φάνταζε να ξεπηδά από τη συγκεκριμένη συγκυρία, στο αντίβαρο τοποθετήθηκε το προωθούμενο από πολλές κατευθύνσεις δόγμα της εθνικής ενότητας. Το ίδιο δόγμα προωθήθηκε και κατά τη διάρκεια σύναψης της νέας μνημονιακής συμφωνίας, όταν οι κυβερνώντες υπερασπίστηκαν με "κάθε κόστος" την "εθνική μας κυριαρχία" και κατάφεραν να διατηρήσουν στον ελλαδικό χώρο την ίδρυση ενός θεσμού που (είτε βρισκόταν στο Λουξεμβούργο, είτε στην άλλη άκρη της γης) εκ φύσεως λειτουργεί εις βάρος των καταπιεσμένων και συντελεί στη διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος. Το θρίλερ των διαπραγματεύσεων που παρακολουθήσαμε στις οθόνες μας (τους τελευταίους 5 μήνες, με κατάληξη την πρόσφατη σύνοδο κορυφής) , μπορεί αν μη τι άλλο, να μας κατατοπίσει σχετικά με την προσπάθεια από μεριάς του Σύριζα να δημιουργήσει έναν διαφορετικό πόλο εξουσίας μέσα στην Ε.Ε. Μέσω μίας ρητορικής που εναντιώνεται σε συγκεκριμένα κράτη και θεσμούς της Ε.Ε. και μέσα από ένα ριζοσπαστικό- ανατρεπτικό προσωπείο, ο Σύριζα προσπαθεί να συσπειρώσει διαφορετικά κομμάτια της κοινωνίας στο όνομα της ελλάδας, της ελληνικής υπερηφάνειας και της προόδου. Μάλιστα, μέσα από τη διαδικασία αυτή καλλιεργείται ένας απόκρυφος εθνικισμός απέναντι στη Γερμανία, η οποία ειδώνεται εχθρικά στο σύνολό της και όχι σαν ένα ακόμη σημείο του παγκόσμιου χάρτη στο οποίο ο ταξικός- κοινωνικός πόλεμος είναι ζωντανός.

Η εθνική ενότητα, όπως έχει δείξει η ιστορία, είναι μια πολιτική τακτική που ακολουθήθηκε όχι μόνο από δεξιές, αλλά και από αριστερές κυβερνήσεις. Η πίστη στην πατρίδα ωφέλησε, προεκλογικά και μετεκλογικά, αριστερούς σχηματισμούς να ανέλθουν στην εξουσία αλλά και να συντηρηθούν και να διασφαλίσουν στον κράτος ένα συμπαγή και ακέραιο χαρακτήρα που θα το καθιστούσε οχυρωμένο απέναντι σε ενδεχόμενες κοινωνικές αναταραχές. Η εθνική ενότητα είναι συνώνυμο του κράτους, όποια και αν είναι η διαχείρισή του, καθώς αποτελεί το ιδεολόγημα πάνω στο οποίο βασίζεται και επιβιώνει ευρύτερα η υπόσταση του έθνους- κράτους. Δημιουργώντας μία πλαστή ανάγκη για ενότητα με βάση την εθνική ταυτότητα, το κράτος περιορίζει τα ενδεχόμενα αμφισβήτησης και εκτροπής του, και κρατά στον έλεγχό του μέρος του κοινωνικού σώματος που για χάρη της πατρίδας του συσπειρώνεται και στρέφεται ενάντια σε άλλους καταπιεσμένους, βάσει του εθνικού διαχωρισμού, και όχι ενάντια σε κράτος, καπιταλισμό και κάθε εξουσία που ευθύνεται για την ίδια την καταπίεση.

Σε αντιδιαστολή με τις πολιτικές λιτότητας που εκπροσωπούνται από κράτη της ΕΕ (Γερμανία, Φιλανδία κλπ) σύμφωνα με τους εκφραστές του σύγχρονου αριστερού εθνικισμού, αναπτύσσονται ιδεολογήματα, που εκφράζονται κύρια και από το ΣΥΡΙΖΑ πάνω στην χάραξη πιο φιλολαϊκών πολιτικών "για μια Ευρώπη των λαών". Αυτά τα ιδεολογήματα, προσπερνούν το γεγονός πως, η καταπίεση που υφίστανται τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα δεν οφείλεται σε κάποιο λάθος ή δυσλειτουργία αλλά στην ίδια την φύση της ΕΕ και του καπιταλιστικού συστήματος που αυτή εξυπηρετεί. Οι θεσμοί που την απαρτίζουν έχουν διαμορφωθεί με σκοπό την εκμετάλλευση και την καταπίεση και δεν μπορούν να λειτουργήσουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η ΕΕ αποτελεί ακόμα μια εξουσιαστική οικονομικό-πολιτική οντότητα (ένωση κρατών) που αποτελείται από ένα σύνολο μηχανισμών που σκοπό
έχουν την περαιτέρω κερδοφορία για τα αφεντικά και αύξηση του ελέγχου. Ως τέτοια δεν μπορεί παρά να έχει ξεκάθαρα εχθρικό χαρακτήρα προς τους καταπιεσμένους και έτσι δεν μπορούμε παρά να συγκρουστούμε μαζί της. Όχι αποκομμένα, αλλά ως ξεκάθαρο μηχανισμό οχύρωσης και επέλασης της κυριαρχίας.

Κράτος και κεφάλαιο, είτε σε περιόδους κλονισμού της δομικής τους υπόστασης, είτε σε περιόδους οικονομικής-κοινωνικής ή πολιτικής ευρυθμίας, οργανώνουν την επίθεση τους (με διαφορετικά κάθε φορά επίπεδα καταστολής) στις πολλές πτυχές της κοινωνικής ζωής, ενάντια στους καταπιεσμένους, με σκοπό αφενός την ολοένα και μεγαλύτερη συσσώρευση πλούτου, και αφετέρου την οχύρωση και επιβίωσή του.

Από τη λεηλασία της φύσης μέχρι την υποτίμηση των ζωών μας σε καθημερινό επίπεδο και την αδυναμία κάλυψης των πλέον βιοτικών μας αναγκών, από τις φυλακίσεις αγωνιστών μέχρι τις δολοφονίες εργατών και μεταναστών και από τις αυτοκτονίες στις οποίες οδηγεί η καταπίεση και η οικονομική εξαθλίωση μέχρι την κατάργηση βασικών κεκτημένων που αποτελούν την ιστορία αγώνων, η λύση είναι μία: αγώνας σε κάθε έκφανση της ζωής μας, σε κάθε σημείο της καθημερινότητάς μας, αγώνας συλλογικός, αδιαμεσολάβητος, αντιιεραρχικός, ακηδεμόνευτος, συνολικός, πολύμορφος, για την υπεράσπιση των κεκτημένων, για την ανάκτησή τους, για την διεύρυνσή τους, για να υψωθούν αναχώματα μπροστά στην καπιταλιστική επέλαση.

Το να αμυνόμασθε και να αγωνιζόμαστε για να αναχαιτίσουμε την διαρκώς εντεινόμενη επίθεση κράτους και καπιταλισμού είναι, όμως, μόνο ένα βήμα, μπροστά στην απελευθερωτική κατεύθυνση στην οποία πρέπει να στρέψουμε τους ίδιους τους αγώνες μας. Πρέπει να αντιληφθούμε πως είναι αναγκαίο να στοχεύουμε διαρκώς στην οριστική ατομική και συλλογική απελευθέρωση από τα δεσμά κάθε είδους εξουσίας, γιατί αυτός είναι ο μόνος δρόμος που οφείλει να ακολουθηθεί από τους καταπιεσμένους αν θέλουμε να απολέσουμε αυτήν την επιβαλλόμενη κοινωνικά "ταυτότητα".

Μέχρι την οριστική καταστροφή κράτους και κεφαλαίου να αγωνιστούμε για να μην επιτρέψουμε την περαιτέρω επιβολή τους στις ζωές μας.
Διαρκής αντικρατικός- αντικαπιταλιστικός αγώνας για την αναρχία.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

Συνέλευση αναρχικών για τη σύνδεση των αγώνων μέσα στην κοινωνία-φυλακή

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1547068/