kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Διαδήλωση: "Δεν διαπραγματευόμαστε κοινωνικές & εργατικές ανάγκες"

Μη διστάζεις ούτε στιγμή! Μπες στο Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης!

Είναι δική σου, είναι κοινή μας υπόθεση, κοινός μας αγώνας!

Το Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης που ξεκίνησε εδώ και λίγους μήνες είναι μια ενότητα «από τα κάτω» και αφορά την κοινή δράση εκατοντάδων εργαζομένων και ανέργων απ' όλη την Ελλάδα. Το Καραβάνι που πλαισιώνεται συνεχώς από νέους αγώνες, αποτελείται από ανθρώπους εργατικών/κοινωνικών συλλογικοτήτων και αγωνιστές που αποφάσισαν να πορευτούν όρθιοι και να διεκδικήσουν δυναμικά τα δικαιώματά τους αρνούμενοι να αποδεχτούν τη λογική της ανάθεσης και του «τέλους της ιστορίας». Οι πραγματικές αιτίες της κοινωνικής καταστροφής που βιώσαμε τα τελευταία χρόνια δεν θα ακυρωθούν αν εμείς δεν αυτενεργήσουμε για να τις καταργήσουμε στην πράξη μέσα από νέους ακηδεμόνευτους αγώνες.

Το Καραβάνι Αγώνα και Αλληλεγγύης πορεύτηκε για πρώτη φορά οργανωμένα το τριήμερο 3-6 Απριλίου 2015 σε μια διαδρομή από τη Θεσσαλονίκη προς την Αθήνα. Πρώτη η Βιο.Με., διεκδικώντας από την εξουσία την πολιτική και νομική λύση που θα της επιτρέψει να ξεδιπλώσει πλήρως την αυτοδιαχείριση που τώρα εφαρμόζει στους χώρους του εν μέρει ανακτημένου εργοστασίου που διεκδικούν οι πιστωτές της οικογένειας Φιλίππου. Αυτοί, οι πρώην ιδιοκτήτες των εταιρειών Φίλκεραμ και Βιομηχανική Μεταλλευτική χρεοκόπησαν τις εταιρίες τους πετώντας στο δρόμο απλήρωτους εκατοντάδες εργαζόμενους. Από κοντά οι αγωνιζόμενοι εργαζόμενοι της Ελεύθερης Αυτοδιαχειριζόμενης ΕΡΤ3 που αρνήθηκαν εμπράκτως το πραξικοπηματικό λουκέτο στην ΕΡΤ και αγωνίστηκαν επί 2 χρόνια για την επαναλειτουργία της κρατώντας στα χέρια τους τα 2 κτίρια της ΕΡΤ3 στη Θεσσαλονίκη με αυτοδιαχειριζόμενο πρόγραμμα και αυτοδιεύθυνση του αγώνα, με αιτήματα για πραγματική δημοκρατία, και εφαρμογή της ανεξάρτητης/ακηδεμόνευτης ενημέρωσης της κοινωνίας από ένα δημόσιο Μέσο , κόντρα στη χειραγώγηση από την εκάστοτε κυβερνητική εξουσία Μια πρώτη νίκη σημειώθηκε αλλά πολλά μένει ακόμα να κατακτηθούν με τον αγώνα τους να συνεχίζεται μαζί με την αλληλέγγυα κοινωνία… Μαζί τους, αγωνιζόμενοι σχολικοί φύλακες από τη Θεσσαλονίκη, καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ, καθηγητές σε διαθεσιμότητα, εργαζόμενοι στα τσιμέντα Χαλκίδας, εργαζόμενοι στην ΕΛΒΟ, στον επισιτισμό, στον χώρο του εμπορίου και του βιβλίου, αλλά και πολλοί αγωνιστές από δεκάδες άλλους εργασιακούς χώρους. Όλοι αυτοί διέσχισαν την Ελλάδα, ενώνοντας τη φωνή τους με τους κατά τόπους αγώνες, αλληλέγγυοι με όσους θέλουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.

Σήμερα μέσα από τις ανοιχτές συνελεύσεις που ακολούθησαν με ολοένα διευρυνόμενη συμμετοχή, το καραβάνι μετασχηματίζεται στον κοινό τόπο αυτών που «γίνονται η αλλαγή που θέλουν να δουν γύρω τους» και παλεύουν μαχητικά στους χώρους τους αλλά και στο δρόμο για να το πετύχουν.

· Υπερασπιζόμαστε την αυτοδιαχείριση στην παραγωγική διαδικασία ως τον πλέον δημοκρατικό τρόπο οργάνωσης της παραγωγής, που οδηγεί στη χειραφέτηση του εργαζόμενου από το ρόλο του «ζωντανού εργαλείου» στα χέρια του καπιταλιστή.

· Αγωνιζόμαστε να περάσει όλη η παραγωγή στα χέρια των παραγωγών, τα εργοστάσια στους εργάτες, η ζωή στα χέρια της κοινωνικής πλειοψηφίας.

· Λέμε όχι στην ανάθεση, παλεύουμε με μορφές αγώνα που καλλιεργούν τον αυτοσεβασμό και την αλληλεγγύη. Μέσα από την ισότητα και την αυτοοργάνωση ασκούμε την ελευθερία, προεικονίζοντας στην πράξη την οριζόντια οργάνωση της κοινωνίας που θέλουμε να οικοδομήσουμε, εδώ και τώρα.

· Ενάντια στην ξεπουλημένη γραφειοκρατία της ηγεσίας των συστημικών συνδικάτων, προτείνουμε την οριζόντια οργάνωση των σωματείων βάσης, των συνελεύσεων και πρωτοβουλιών γειτονιάς, των ομάδων ενημέρωσης και δράσης γύρω από τοπικά, περιβαλλοντικά και πολιτισμικά ζητήματα. Ενάντια στην ανάθεση στους κάθε λογής «ειδικούς», προτείνουμε την άμεση αυτενέργεια αυτών που ξέρουν ότι η ζωή τους, τους αφορά.

· Αναζητούμε το σημείο συνάντησης του κόσμου της εργασίας και του κόσμου της ανεργίας, των ενδεών και εξαθλιωμένων ντόπιων και μεταναστών, γυναικών και αντρών, των στοχοποιημένων, διωκώμενων και φυλακισμένων για την πολιτική τους δράση ή την «ταυτότητα φύλου». Αυτών που δεν έχουν να χάσουν τίποτα παρά μόνο μια αποκτηνωμένη επιβίωση και που είναι έτοιμοι να ρισκάρουν προκειμένου να περάσουν σε μια ζωή ελευθερίας, ισότητας, χαράς και δημιουργίας Το καραβάνι χωράει -χωρίς διακρίσεις- όλους όσοι θέλουν να ζουν και ν' ανασαίνουν την ελευθερία, να συμβιώνουν και να δημιουργούν ισότιμα με τους άλλους ανθρώπους και με τη φύση σύμμαχο κι όχι εχθρό. Όποιος δε βολεύεται στη συστημική ρητορική και τον ολοκληρωτισμό της εξουσίας, όποιος θέλει ν' ακούει και ν' ακούγεται, όποιος δε μπαίνει στο ξύλινο παλτό μιας ζωής που ετοίμασαν άλλοι γι' αυτόν ως παραγωγός και καταναλωτής νεκρών πραγμάτων και ιδεών, αλλά θέλει να ζήσει τ' όνειρό του από κοινού εδώ και τώρα με όσους ήδη ξεκίνησαν να το ζουν, δεν έχει παρά να μας συναντήσει.

· Στηρίζουμε στην πράξη και στο δρόμο όλους τους αγώνες που ανοίγουν δρόμους και προκαλούν ρωγμές στο εξουσιαστικό οικοδόμημα. Από τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής και τον αγώνα ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, μέχρι τον αγώνα για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας. Από τον αγώνα για την επαναπρόσληψη των καθηγητών σε διαθεσιμότητα μέχρι την επαναλειτουργία με νέους όρους όλων των κλειστών εργοστασίων.

· Στο δρόμο που πήραμε και αποφασιστικά ανοίγουμε καθημερινά με φαντασία και κινηματική δράση, στεκόμαστε αλληλέγγυοι το ένα εγχείρημα στο άλλο, ο ένας αγώνας με τον άλλο. Ξέρουμε πως αυτά που μας χωρίζουν είναι ελάχιστα μπροστά σ' αυτά που μας ενώνουν. Αρνούμαστε στην πράξη τον κοινωνικό αυτοματισμό/κανιβαλισμό, τον τεχνητό διαχωρισμό ιδιωτικού και δημόσιου τομέα και τον «από τα πάνω» προωθούμενο κατεκερματισμό των κοινωνικών/ταξικών αγώνων. Ενώνουμε τη φωνή μας και τη δράση μας με τους λαούς του κόσμου και με τα ακηδεμόνευτα, αμεσοδημοκρατικά εργατικά/κοινωνικά κινήματα βάσης που βγαίνουν ολοένα και πιο δυναμικά στο προσκήνιο της ιστορίας. Όλοι μαζί, μπορούμε να βάλουμε φραγμό στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο καπιταλιστικό κανιβαλισμό και στο τέλος, να νικήσουμε!

Βγαίνουμε από τον δρόμο τις κοινωνικής καταστροφής!

Μπαίνουμε ενωμένοι στο δρόμο του αγώνα!

Παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας!

Παλεύουμε να πάρουμε στα χέρια μας και να αρχίσουν επιτέλους να λειτουργούν τα εργοστάσια, να επαναπροσληφθούν όλοι όσοι απολύθηκαν στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα στη διάρκεια των πέτρινων χρόνων των μνημονίων και της ολομέτωπης επίθεσης κράτους-κεφαλαίου. Παλεύουμε να βγει επιτέλους στον αέρα η φωνή της ίδιας της κοινωνίας μέσα από ένα πραγματικά δημόσιο Μέσο Ενημέρωσης με την επαναλειτουργία της ΕΡΤ με νέους όρους και χωρίς άλλη καθυστέρηση.

Παλεύουμε όμως πάνω απ' όλα μέσα σε όλους τους κοινωνικούς και εργατικούς χώρους, σε όλη την κοινωνία, μεταφέροντας το μήνυμα του Καραβανιού Αγώνα και Αλληλεγγύης για να κάνουμε πράξη τη δυνατότητα να πάρουμε πίσω τη ζωή και την αξιοπρέπεια μας από αυτούς που μας την ποδοπάτησαν.

Δεν διαπραγματευόμαστε τις εργατικές και κοινωνικές μας ανάγκες!

Με αδιαμεσολάβητο αγώνα διαρκείας, αυτοδιαχείριση, άμεση δημοκρατία,

σωματεία βάσης, ταξική ενότητα και αλληλεγγύη

όλοι μαζί μπορούμε να νικήσουμε!

Καλούμε όλο τον εργαζόμενο και άνεργο πληθυσμό, την κοινωνική πλειοψηφία που πλήττεται από τις μνημονιακές πολιτικές, τα προγράμματα διαρκούς λιτότητας και την καταστροφή που έφερε η καπιταλιστική κρίση, να σταθούν δίπλα μας για να συνεχίσουμε τον αγώνα για την άμεση, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, ικανοποίηση όλων των δίκαιων αιτημάτων μας. Για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση, εξαθλίωση και φτώχεια, χωρίς αφεντικά, ρατσισμό και φασισμό.

Άμεσα επόμενα βήματα:

Α) Ανοιχτή συνέλευση Τρίτη 2 Ιουνίου,

7 μμ. στην ΕΡΤ3, Λ. Στρατού

Β) Διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα: "Δεν διαπραγματευόμαστε τις κοινωνικές και εργατικές μας ανάγκες" την Πέμπτη 4 Ιουνίου, 7 μμ. ΚΑΜΑΡΑ.

Γ) Πανελλαδική Γενική Συνέλευση του Καραβανιού Κυριακή 21 Ιουνίου, στο ελεύθερο εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ

Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης

πηγή : http://biom-metal.blogspot.gr/
πηγή : email που λάβαμε στις 27 Μάιος 13h

Ο,ΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ

…από τις δολοφονίες εργατών στα ΕΛ.ΠΕ. , το trafficking στο »Χωριάτικο», την τρομοκρατία των αφεντικών στα »Everest» και τον »Βασιλόπουλο»
… μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους βασανισμούς μεταναστών εργατών, τις εκκενώσεις καταλήψεων, την καταστολή σε »σχολείο», »ντουγρού», πρυτανεία ΕΚΠΑ
Ο,ΤΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΕΔΩ
επειδή κανένας συμβιβασμός δεν μπορεί ποτέ να είναι έντιμος
ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ
με τους εργατικούς και κοινωνικούς αγώνες
για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό

Μικροφωνική για τους 3 νεκρούς εργάτες στα ΕΛ.ΠΕ
τετάρτη 3/6 στις 12.00, Πλατεία Αριστοτέλους

Πορεία
πέμπτη 4/6 στις 19.00, Καμάρα

Συλλογικότητα για τον κοινωνικό αναρχισμό ''Μαύρο & Κόκκινο''

maurexo-kokkinexo@hotmaiexl.com
maurokokkino1936.wordpress.com

πηγή : https://maurokokkino1936.wordpress.com/2015/05/30/%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-36-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-12-00-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%AF/

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

πηγή : http://akthess.blogspot.gr/2015/06/46-1900.ht
πηγή : email που λάβαμε στις 2 Ιούνιος 19h

3, 4, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΕΚΡΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ

8 Μαΐου 2015

Στα διυλιστήρια του Ασπρόπυργου και συγκεκριμένα στον όμιλο Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ.), ιδιοκτησίας Λάτση, διεξάγονται έργα συντήρησης. Γίνεται ανάφλεξη και ακολουθεί έκρηξη. Αποτέλεσμα: ακόμα ένα «εργατικό ατύχημα» - έξι τραυματισμένοι εργάτες.

Η εργατική τάξη για ακόμα μία φορά βλέπει από τον καναπέ της το γνωστό θέατρο, με τους γνωστούς πρωταγωνιστές, τις γνωστές ώρες. Δημοσιογράφοι την διαβεβαιώνουν ότι οι τραυματίες δεν κινδυνεύουν και ότι τα τραύματα τους είναι ελαφρά, πολιτικά παράσιτα όλων των χρωμάτων δηλώνουν πόσο βαθιά λυπούνται, η διοίκηση της ΕΛ.ΠΕ. εκφράζει και αυτή την βαθιά της οδύνη και καλεί τους εργάτες να έχουν ως κύριο μέλημά τους την ασφαλή τήρηση των κανόνων ασφαλείας. Ανόητοι εργάτες… προφανώς δεν ήταν αρκετά προσεκτικοί, μας λέει η εταιρία.

Μπάμπης Δευτεραίος, Ραμαντάν Ντελιλάι, Αντώνης Αβράμπος, Κώστας Μαγγούρας.
Τέσσερις ακόμα νεκροί για την τάξη μας. Τέσσερις ακόμα λόγοι εξέγερσης.

ΕΛ.ΠΕ.: Προσοχή εκτελούνται εργά-τες

Δεκάδες ανειδίκευτοι εργάτες, εργολαβίες, ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας, εξαντλητικές υπερωρίες. Εκατοντάδες εργάτες πεθαίνουν στη δουλειά για 12 ή και 16 ώρες, κάτω από τις χειρότερες συνθήκες εργασίας. Κάπου κάπου πεθαίνουν και κυριολεκτικά. Όλα για την ανάπτυξη. Τι είναι άλλωστε λίγοι νεκροί για τον Λάτση; Για τον Αλαφούζο; Για τον Βαρδινογιάννη;

Τα Ελληνικά Πετρέλαια μέσα στο 2014 σχεδόν τριπλασίασαν τα κέρδη τους, φτάνοντας τα 417 εκ. € σε σχέση με τα κέρδη της προηγούμενης χρονιάς που ήταν 178 εκ. €. Εν μέσω οικονομικής κρίσης και ενώ εμείς καλούμαστε ξανά και ξανά από τα αφεντικά μας να κάνουμε λίγη υπομονή, να δείξουμε κατανόηση, να βάλουμε λίγο πλάτη, ρε παιδί μου, το κεφάλαιο κερδοφορεί απρόσκοπτα στις πλάτες μας. Ο Λάτσης, αυτό το απόβρασμα, το όνομα του οποίου έχει συνδεθεί με δεκάδες «ατυχήματα», δεν είναι μόνος του. Ο Λάτσης είναι ο κάθε Λάτσης, είναι το κεφάλαιο. Το κεφάλαιο που μας θέλει πιο ελαστικούς, πιο φτηνούς, πιο υποτιμημένους, πιο σκυφτούς. Που ψάχνει χίλιους τρόπους να υποτιμήσει κι άλλο την εργατική μας δύναμη, να μειώσει και άλλο το κόστος παραγωγής, να κερδίσει κι άλλο σε βάρος μας. Με όχημα την «κρίση» τα αφεντικά επιτίθενται ανενδοίαστα και ολομέτωπα στον κόσμο της εργασίας.Στόχος είναι η μετατροπή των εργαζόμενων σε εργατικές μηχανές με ελάχιστα δικαιώματα που, όταν δε δουλεύουν, θα είναι πειθήνιοι καταναλωτές. Δηλαδή η ολοκληρωτική μετατροπή της ζωής σε έναν κύκλο παραγωγής υπεραξίας, κατανάλωσης εμπορευμάτων και συσσώρευσης κεφαλαίου. Αυτή είναι η περιβόητη καπιταλιστική ανάπτυξη.

Και όσο εμείς χαζεύουμε τους νεκρούς της τάξης μας από τον καναπέ μας, το κεφάλαιο θα προελαύνει.

Ζούμε για να πατήσουμε πάνω στα κεφάλια των αφεντικών μας

Δεν έχουμε αυταπάτες ότι τη στιγμή που μιλάμε, το ελληνικό εργατικό κίνημα βρίσκεται σε βαθιά ύφεση. Γι' αυτό ευθύνεται και το ίδιο, αλλά σε μεγάλο βαθμό και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες πράσινες, κόκκινες, μπλε, ροζ, οι οποίες, από τη μεταπολίτευση κι έπειτα, έχτισαν τις βάσεις της ανάθεσης, των ιεραρχιών και των διαχωρισμών στο εργατικό κίνημα.

Σήμερα, το αίτημα της εργατικής χειραφέτησης είναι αναγκαίο να ξαναμπεί στην ατζέντα των εργατών όλου του πλανήτη και να αποτελέσει την αιχμή του δόρατος για μια μαζική ταξική αντεπίθεση των «από τα κάτω», που θα σαρώσει κράτη και αφεντικά μια για πάντα, θα τσακίσει τον φασισμό και τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό όπου γης και θα χτίσει έναν καινούριο κόσμο, ο οποίος δε θα βασίζεται ούτε στο κέρδος ούτε στην συσσώρευση κεφαλαίου, αλλά στην αλληλεγγύη, «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».

Στην σημερινή Ελλάδα της«κρίσης», όπου το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο ζητούν όλο και περισσότερα, όπου χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και επενδυτικοί οίκοι επιβάλλουν την θέλησή τους μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού ολόκληρων χωρών, όπου οι κυβερνήσεις διαπραγματεύονται το ποσοστό του ξεζουμίσματος της εργατικής τάξης, αν η ελπίδα είχε χρώμα, αυτό θα έπρεπε να ήταν μαυροκόκκινο.

Όσο πιο σύνοτμα ο λαός επιλέξει την ευθεία σύγκρουση με τους κάθε λογής δυνάστες του, όσο συντομότερα προτάξει την ενότητα της τάξης απέναντι στην «εθνική ενότητα», τόσο πιο γρήγορα θα στρώσει τον δρόμο για τη συνολική χειραφέτησή του. Μακριά από τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, με ταξικά σωματεία βάσης που να προτάσσουν την αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς, την εξάλειψη του σεξισμού και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα, τη μετωπική σύγκρουση με τον κόσμο των αφεντικών, ντόπιοι και μετανάστες εργάτες οφείλουμε να δώσουμε τη μάχη για μια διαφορετική κοινωνία, που δεν θα βασίζεται στο εμπόρευμα, στο θέαμα, στην ατομική ιδιοκτησία.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ, ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ- ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΑ- ΜΑΧΗΤΙΚΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

πηγή : http://libertasalonica.wordpress.com
πηγή : email που λάβαμε στις 3 Ιούνιος 21h