Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015 στις 17.30
Διαδήλωση για τη ΒΙΟ.ΜΕ.
Αγωνιστικό πανελλαδικό τριήμερο
Αναλυτικά το πρόγραμμα
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου,
19.00 στην ΕΤ3 στην λεωφόρο Στρατού
Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του Αντρές Ρουτζέρι
"Οι Ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής"
συνέκδοση των εκδόσεων των Συναδέλφων και των Ακυβέρνητων Πολιτειών.
Συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, τα εκδοτικά εγχειρήματα και τους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ, για τις ομοιότητες, τις διαφορές, τις δυσκολίες αλλά και τις ελπίδες που γεννά το κίνημα των κατειλημμένων εργοστασίων και επιχειρήσεων στην Αργεντινή αλλά και το "πείραμα" της ΒΙΟ.ΜΕ.
Σάββατο 14 Φεβρουαρίου,
17.30 ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ από την Καμάρα
Κάτω τα χέρια από τον αγώνα της ΒΙΟΜΕ.
Τα εργοστάσια στους εργάτες, η παραγωγή στους παραγωγούς!
Δυναμώνουμε τη φωνή μας ενάντια σε κάθε σχέδιο
που αποσκοπεί στην διάλυση του αγώνα και την εκκένωση του εργοστασίου.
Αυτό το εργοστάσιο θα μείνει σε χέρια εργατικά!
19.00 Πανελλαδική συνέλευση εργαζομένων και αλληλέγγυων
στο Κινηματοθέατρο "Αλέξανδρος", Εθν. Αμύνης 1
Να διευρύνουμε το δίκτυο διανομής και αλληλεγγύης
Να ενώσουμε τις εμπειρίες ενός αγώνα που έχει βρει υποστηρικτές εντός και εκτός συνόρων.
Να σπείρουμε την ιδέα της εργατικής αυτοδιαχείρισης παντού
Κυριακή 15 Φεβρουαρίου,
στο ελεύθερο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ
10.00 Ανοιχτή διάθεση προϊόντων χωρίς μεσάζοντες
Δεκάδες παραγωγοί, ποικίλων ειδών, μαζί με τους εργάτες της ΒΙΟΜΕ,
διαθέτουν τα προϊόντα τους χωρίς μεσάζοντες.
15.00 Λαϊκό γλέντι
Γενέθλιο γλέντι στο εργοστάσιο που θα ξεκινήσει από τις 15.00 με τις συμμετοχές μουσικών όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Δημήτρης Ζερβουδάκης.
πηγή : http://biom-metal.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html
Δύο χρόνια πέρασαν από τη στιγμή που οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. βρέθηκαν ενώπιον δύο δρόμων. Μετά την πτώχευση των ιδιοκτητών του εργοστασίου, δύο προοπτικές διανοίγονταν. Μία πρώτη, η νοσηρή επιλογή της ακινησίας και της εθελόδουλης απάθειας και μία δεύτερη, ο δύσβατος μα καρποφόρος δρόμος του αγώνα. Πρόκειται για το πάγιο ερώτημα που πλανάται στην κοινωνία : " υπάρχει άλλος δρόμος ;". Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ., εμποτισμένοι από την ανάγκη για αξιοπρέπεια και πάθος για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, συγκρότησαν μια δυναμική απάντηση. Κατέλαβαν το εργοστάσιο λειτουργώντας το στη βάση της εξισωτικής διάχυσης της πολιτικής (άμεση δημοκρατία) και οικονομικής εξουσίας(ισότητα απολαβών). Κατέστη έμπρακτα φανερό, ότι η αυτοδιαχείριση δεν αποτελεί αφηρημένη έννοια, αντλημένη από θεωρητικά βιβλία, αποκομμένη απ'την κοινωνική πραγματικότητα. Αντίθετα αποτελεί μία οραματική πρακτική, η οποία έχει διττή αναφορά. Αφενός, συνιστά μια μορφή αυτοάμυνας απέναντι στην ληστρική τακτική των καρπωτών του παραγόμενου απ'τα εργατικά χέρια πλούτου, του κεφαλαίου δηλαδή. Αφετέρου, αποτελεί μία κατά το δυνατόν ενσάρκωση των προταγμάτων για ισότητα και αλληλεγγύη στη βάση της παραγωγής αλλά και στην κοινωνία εν γένει.
Η ΒΙΟ.ΜΕ. όρισε ένα νέο ποιοτικό πλαίσιο πάλης που ξεπερνάει τα όρια του παραδοσιακού συνδικαλισμού, διεκδικώντας την απόδοση του εγκαταλελειμμένου εργοστασίου στους εργάτες του. Σε ένα κοινωνικό καθεστώς γενικευμένης μιζέριας, το εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ. αποτελεί εξαιρετικά σημαντική κίνηση και στη χρονική στιγμή που εκδηλώθηκε αλλά και σήμερα. Έθεσε και συνεχίζει να θέτει de facto ζήτημα ιδιοκτησίας των παραγωγικών μέσων. Οι πολιτικές της διαμεσολάβησης είτε έμειναν αμέτοχες, είτε απλά υποσχέθηκαν την λύση για την υπόθεση της ΒΙΟ.ΜΕ. Ο κοινωνικός αγώνας όμως, με ξεκάθαρο πλαίσιο αυτοδιαχείρισης της παραγωγής και με ένα ηρωικό σωματείο που δεν κάνει πίσω, έπραξε. Η λύση δόθηκε από τους αποφασισμένους εργάτες και τους σταθερούς αλληλέγγυους. Τα χαρακτηριστικά που τέθηκαν στο ίδιο το ξεδίπλωμα αυτής της λύσης δείχνουν την θετική προοπτική του. Η άρνηση ενσωμάτωσης σε κομματικούς και κρατικούς σχεδιασμούς είναι που έδωσε στο εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ πανκοινωνική προοπτική και ανιδιοτελή υποστήριξη. Ο δύσκολος δρόμος που επιλέχθηκε μπορεί να είχε εμπόδια όμως ο στόχος που έθεσε ξεπερνούσε το οποιοδήποτε ευχολόγιο, τον οποιοδήποτε συμβιβασμό.
Τίποτε δεν έχει τελειώσει, η ΒΙΟ.ΜΕ έχει ακόμη πολλούς κινδύνους να αντιμετωπίσει, είτε από τα παλιά της αφεντικά είτε από τις παγίδες που μπορεί να τεθούν από τη νέα κυβέρνηση, η οποία έχει υποσχεθεί την νομιμοποίηση της ΒΙΟ.ΜΕ. όμως αρνείται την διατάραξη του συστήματος ιδιοκτησίας στα απαξιωμένα μέσα παραγωγής. Η ποιότητα που αναδεικνύει ο αγώνας της ΒΙΟ.ΜΕ. διεκδικεί την δικαίωση του όχι μέσα σε φωτογραφικές διατάξεις εν είδει "ρουσφετιού" αλλά μέσα από την αναβάθμιση της αλληλεγγύης και της κοινωνικής υποστήριξης πόσο μάλλον μέσα από την διεύρυνση του παραδείγματος και σε άλλα παραγωγικά μέσα. Η υπόθεση της σύγκρουσης με τους γραφειοκράτες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που βγαίνουν ενισχυμένοι από τη συνεργασία νυν και πρώην κυβερνητικών συνδικαλιστών, δεν αποτελεί καπρίτσιο αλλά ελάχιστη προϋπόθεση επιτυχίας ενός δυναμικού εργατικού αγώνα. Η σύνδεση των αγωνιστικών σωματείων βάσης με άξονες την άμεση δημοκρατία, την ταξική συγκρότηση, την αυτοδιαχείριση και την αυτοδιεύθυνση θα πρέπει να αποτελεί έναν στόχο ο οποίος θα πραγματοποιηθεί σε πείσμα των επιμέρους εξουσιών και της κυβέρνησης. Της όποιας κυβέρνησης.
Πορεία Αλληλεγγύης για τα 2 χρόνια της ΒΙΟ.ΜΕ.
ΣΑΒΒΑΤΟ 14/2 17.30 ΚΑΜΑΡΑ
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό
«Μαύρο & Κόκκινο»
πηγή : email που λάβαμε στις 13 Φεβρουάριος 18h