kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Κατάληψη κτηρίου διοίκησης Π.Θ ΒΟΛΟΣ

Από Πέμπτη 4/12 καταλαμβάνουμε το κτήριο των διοικητικών του Π. Θεσσαλίας, ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Ν. Ρωμανό.

Το δικαστικό συμβούλιο απέρριψε την αίτηση του Νίκου Ρωμανού για την χορήγηση άδειας για τις σπουδές του. Ο Ρωμανός αρνείται να υποχωρήσει και ενώ βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου, συνεχίζει διεκδικώντας με το ίδιο του το σώμα κάτι το αυτονόητο ακόμα και για την αστική δικαιοσύνη. Παράλληλα, οι σύντροφοι του Μιχαηλίδης, Μπουρζούκος και Πολίτης στέκονται αλληλέγγυοι στο Ρωμανό με απεργία πείνας. Δεν μας ενδιαφέρει η παραφιλολογία πάνω στις επιλογές που έκανε ο σύντροφος Ρωμανός. Αυτά τα αφήνουμε στους «ειδικούς» της δικαιοσύνης και της ψυχολογίας. Για εμάς ο Ρωμανός έρχεται με την δική του φυσιογνωμία να τραβήξει την κόκκινη γραμμή πίσω από την οποία δεν πρέπει να περάσει ο οδοστρωτήρας του κράτους έκτακτης ανάγκης. Δεν πρόκειται μόνο για μια ανάσα ελευθεριας για τον ίδιο. Πρόκειται για ένα διακύβευμα συνολικότερο για την κοινωνία. Πρόκειται για το όριο που πρέπει να μπει από όλους μας απέναντι στην οικονομική εξαθλίωση, την καταστολή και την κοινωνική αυτοχειρία. Βαρεθήκαμε απλώς να βλέπουμε την συνθήκη τριγύρω μας να χειροτερεύει, βαρεθήκαμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας μια γενιά δίχως μέλλον. Είναι στιγμή, δείχνοντας την αλληλεγγύη μας στον Ρωμανό, να αντιπαρατεθούμε με το καθεστός εκμετάλλευσης και υποταγής, με το ίδιο το κεφάλαιο.
Το παράδειγμα του Ρωμανού είναι άμεσα συνδεδεμένο με την 6η Δεκέμβρη του 2008. Σε καμία περίπτωση δεν δεχόμαστε την κυρίαρχη μιντιακή άποψη, πως «ένα παιδί που χάνει τον φίλου του, εν είδη ψυχολογικού προβλήματος, παρεκκλίνει σε ακραίες ενέργειες». Αυτό είναι για τα μπάζα, μια ξεκάθαρη προσπάθεια απολιτικοποίησης και εξευτελισμού του Ρωμανού και όλων των συντρόφων/ισσων του. Παρόλα αυτά, ο καθένας/μία που ζει σε αυτόν τον κόσμο που καταρρέει, έχει κάποια κεντρικά γεγονότα που τον σοκάρουν, που τον κάνουν να νιώσει στο πετσί του την αδικία. Όμως υπάρχουν δεκάδες καθημερινές βαρβαρότητες που δίνουν στον καθένα/μία εναύσματα για αξιοπρεπείς απαντήσεις/αντιστάσεις. Οικονομική και ψυχολογική εξόντωση των ανθρώπων (επισφαλής εργασία, προγράμματα Voucher, ουρές στον ΟΑΕΔ, διάλυση της δημόσιας υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης, συσσώρευση ανθρώπων στα ψυχιατρικά κολαστήρια), ξυλοδαρμοί, φυλακίσεις και δολοφονίες μεταναστών, διαπόμπευση και φυλάκιση οροθετικών (εξώθηση στην αυτοκτονία), αποκλεισμός και πογκρόμ σε ομοφυλόφυλους, κακοποίηση γυναικών, καταστολή στο δρόμο (πορείες, μαθητικές καταλήψεις, φυλακίσεις οπαδών), βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα, δολοφονίες ανθρώπων για ένα εισητήριο ή ακόμη και για παραβίαση του ΚΟΚ. Όλα πτυχές της ίδιας εκμετέλλευσης, διαφορετικές όψεις με κοινή συνισταμένη την βία, την κυριαρχία και την υποταγή.
Το αστυνομικό κράτος έκτακτης ανάγκης εκδικείται, παραδείγματα έχουμε πολλά. Το νομικό οπλοστάσιο του κράτους εμπλουτίζεται με γρήγορους ρυθμούς. Το σημείο κλειδί είναι πώς η εκμετάλλευση/πίεση/καταστολή θα μας δώσει πάτημα/έναυσμα για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Τα περιθώρια στενεύουν και όλα δείχνουν πως οι επόμενοι θα είμαστε εμείς. Γύρω μας υποκείμενα φλερτάρουν με τον θάνατο. Η στάση μας απένταντι σε αυτό ποια είναι; Συνεχίζουμε να βλέπουμε και να διαμαρτυρόμαστε από τον καναπέ μας; Ή κατεβαίνουμε στο δρόμο και βάζουμε τους όρους μας; Το όλα ή τίποτα πλέον μπαίνει ξεκάθαρα και βρισκόμαστε αντιμέτωποι μαζί του. Η συνέχεια είναι οι επιλογές μας. Διεκδικούμε ότι μας ανήκει και δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο. Γι'αυτούς τους λόγους και χίλιους ακόμη επιλέγουμε την αντεπίθεση με κάθε μέσο και τρόπο. Καλούμε όλους όσους πιστεύουν ότι έχουν ένα λόγο να αντισταθούν, να βρεθούν μαζί μας απέναντι σε ότι τους καταπιέζει. Για μας κάθε επιπλοκή Από Πέμπτη 4/12 καταλαμβάνουμε το κτήριο των διοικητικών του Π. Θεσσαλίας, ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Ν. Ρωμανό.
Το δικαστικό συμβούλιο απέρριψε την αίτηση του Νίκου Ρωμανού για την χορήγηση άδειας για τις σπουδές του. Ο Ρωμανός αρνείται να υποχωρήσει και ενώ βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου, συνεχίζει διεκδικώντας με το ίδιο του το σώμα κάτι το αυτονόητο ακόμα και για την αστική δικαιοσύνη. Παράλληλα, οι σύντροφοι του Μιχαηλίδης, Μπουρζούκος και Πολίτης στέκονται αλληλέγγυοι στο Ρωμανό με απεργία πείνας. Δεν μας ενδιαφέρει η παραφιλολογία πάνω στις επιλογές που έκανε ο σύντροφος Ρωμανός. Αυτά τα αφήνουμε στους «ειδικούς» της δικαιοσύνης και της ψυχολογίας. Για εμάς ο Ρωμανός έρχεται με την δική του φυσιογνωμία να τραβήξει την κόκκινη γραμμή πίσω από την οποία δεν πρέπει να περάσει ο οδοστρωτήρας του κράτους έκτακτης ανάγκης. Δεν πρόκειται μόνο για μια ανάσα ελευθεριας για τον ίδιο. Πρόκειται για ένα διακύβευμα συνολικότερο για την κοινωνία. Πρόκειται για το όριο που πρέπει να μπει από όλους μας απέναντι στην οικονομική εξαθλίωση, την καταστολή και την κοινωνική αυτοχειρία. Βαρεθήκαμε απλώς να βλέπουμε την συνθήκη τριγύρω μας να χειροτερεύει, βαρεθήκαμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας μια γενιά δίχως μέλλον. Είναι στιγμή, δείχνοντας την αλληλεγγύη μας στον Ρωμανό, να αντιπαρατεθούμε με το καθεστός εκμετάλλευσης και υποταγής, με το ίδιο το κεφάλαιο.
Το παράδειγμα του Ρωμανού είναι άμεσα συνδεδεμένο με την 6η Δεκέμβρη του 2008. Σε καμία περίπτωση δεν δεχόμαστε την κυρίαρχη μιντιακή άποψη, πως «ένα παιδί που χάνει τον φίλου του, εν είδη ψυχολογικού προβλήματος, παρεκκλίνει σε ακραίες ενέργειες». Αυτό είναι για τα μπάζα, μια ξεκάθαρη προσπάθεια απολιτικοποίησης και εξευτελισμού του Ρωμανού και όλων των συντρόφων/ισσων του. Παρόλα αυτά, ο καθένας/μία που ζει σε αυτόν τον κόσμο που καταρρέει, έχει κάποια κεντρικά γεγονότα που τον σοκάρουν, που τον κάνουν να νιώσει στο πετσί του την αδικία. Όμως υπάρχουν δεκάδες καθημερινές βαρβαρότητες που δίνουν στον καθένα/μία εναύσματα για αξιοπρεπείς απαντήσεις/αντιστάσεις. Οικονομική και ψυχολογική εξόντωση των ανθρώπων (επισφαλής εργασία, προγράμματα Voucher, ουρές στον ΟΑΕΔ, διάλυση της δημόσιας υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης, συσσώρευση ανθρώπων στα ψυχιατρικά κολαστήρια), ξυλοδαρμοί, φυλακίσεις και δολοφονίες μεταναστών, διαπόμπευση και φυλάκιση οροθετικών (εξώθηση στην αυτοκτονία), αποκλεισμός και πογκρόμ σε ομοφυλόφυλους, κακοποίηση γυναικών, καταστολή στο δρόμο (πορείες, μαθητικές καταλήψεις, φυλακίσεις οπαδών), βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα, δολοφονίες ανθρώπων για ένα εισητήριο ή ακόμη και για παραβίαση του ΚΟΚ. Όλα πτυχές της ίδιας εκμετέλλευσης, διαφορετικές όψεις με κοινή συνισταμένη την βία, την κυριαρχία και την υποταγή.
Το αστυνομικό κράτος έκτακτης ανάγκης εκδικείται, παραδείγματα έχουμε πολλά. Το νομικό οπλοστάσιο του κράτους εμπλουτίζεται με γρήγορους ρυθμούς. Το σημείο κλειδί είναι πώς η εκμετάλλευση/πίεση/καταστολή θα μας δώσει πάτημα/έναυσμα για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Τα περιθώρια στενεύουν και όλα δείχνουν πως οι επόμενοι θα είμαστε εμείς. Γύρω μας υποκείμενα φλερτάρουν με τον θάνατο. Η στάση μας απένταντι σε αυτό ποια είναι; Συνεχίζουμε να βλέπουμε και να διαμαρτυρόμαστε από τον καναπέ μας; Ή κατεβαίνουμε στο δρόμο και βάζουμε τους όρους μας; Το όλα ή τίποτα πλέον μπαίνει ξεκάθαρα και βρισκόμαστε αντιμέτωποι μαζί του. Η συνέχεια είναι οι επιλογές μας. Διεκδικούμε ότι μας ανήκει και δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο. Γι'αυτούς τους λόγους και χίλιους ακόμη επιλέγουμε την αντεπίθεση με κάθε μέσο και τρόπο. Καλούμε όλους όσους πιστεύουν ότι έχουν ένα λόγο να αντισταθούν, να βρεθούν μαζί μας απέναντι σε ότι τους καταπιέζει. Για μας κάθε επιπλοκή Από Πέμπτη 4/12 καταλαμβάνουμε το κτήριο των διοικητικών του Π. Θεσσαλίας, ως ένδειξη αλληλεγγύης στον Ν. Ρωμανό.
Το δικαστικό συμβούλιο απέρριψε την αίτηση του Νίκου Ρωμανού για την χορήγηση άδειας για τις σπουδές του. Ο Ρωμανός αρνείται να υποχωρήσει και ενώ βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 10 Νοεμβρίου, συνεχίζει διεκδικώντας με το ίδιο του το σώμα κάτι το αυτονόητο ακόμα και για την αστική δικαιοσύνη. Παράλληλα, οι σύντροφοι του Μιχαηλίδης, Μπουρζούκος και Πολίτης στέκονται αλληλέγγυοι στο Ρωμανό με απεργία πείνας. Δεν μας ενδιαφέρει η παραφιλολογία πάνω στις επιλογές που έκανε ο σύντροφος Ρωμανός. Αυτά τα αφήνουμε στους «ειδικούς» της δικαιοσύνης και της ψυχολογίας. Για εμάς ο Ρωμανός έρχεται με την δική του φυσιογνωμία να τραβήξει την κόκκινη γραμμή πίσω από την οποία δεν πρέπει να περάσει ο οδοστρωτήρας του κράτους έκτακτης ανάγκης. Δεν πρόκειται μόνο για μια ανάσα ελευθεριας για τον ίδιο. Πρόκειται για ένα διακύβευμα συνολικότερο για την κοινωνία. Πρόκειται για το όριο που πρέπει να μπει από όλους μας απέναντι στην οικονομική εξαθλίωση, την καταστολή και την κοινωνική αυτοχειρία. Βαρεθήκαμε απλώς να βλέπουμε την συνθήκη τριγύρω μας να χειροτερεύει, βαρεθήκαμε να θεωρούμε τους εαυτούς μας μια γενιά δίχως μέλλον. Είναι στιγμή, δείχνοντας την αλληλεγγύη μας στον Ρωμανό, να αντιπαρατεθούμε με το καθεστός εκμετάλλευσης και υποταγής, με το ίδιο το κεφάλαιο.
Το παράδειγμα του Ρωμανού είναι άμεσα συνδεδεμένο με την 6η Δεκέμβρη του 2008. Σε καμία περίπτωση δεν δεχόμαστε την κυρίαρχη μιντιακή άποψη, πως «ένα παιδί που χάνει τον φίλου του, εν είδη ψυχολογικού προβλήματος, παρεκκλίνει σε ακραίες ενέργειες». Αυτό είναι για τα μπάζα, μια ξεκάθαρη προσπάθεια απολιτικοποίησης και εξευτελισμού του Ρωμανού και όλων των συντρόφων/ισσων του. Παρόλα αυτά, ο καθένας/μία που ζει σε αυτόν τον κόσμο που καταρρέει, έχει κάποια κεντρικά γεγονότα που τον σοκάρουν, που τον κάνουν να νιώσει στο πετσί του την αδικία. Όμως υπάρχουν δεκάδες καθημερινές βαρβαρότητες που δίνουν στον καθένα/μία εναύσματα για αξιοπρεπείς απαντήσεις/αντιστάσεις. Οικονομική και ψυχολογική εξόντωση των ανθρώπων (επισφαλής εργασία, προγράμματα Voucher, ουρές στον ΟΑΕΔ, διάλυση της δημόσιας υγείας και φαρμακευτικής περίθαλψης, συσσώρευση ανθρώπων στα ψυχιατρικά κολαστήρια), ξυλοδαρμοί, φυλακίσεις και δολοφονίες μεταναστών, διαπόμπευση και φυλάκιση οροθετικών (εξώθηση στην αυτοκτονία), αποκλεισμός και πογκρόμ σε ομοφυλόφυλους, κακοποίηση γυναικών, καταστολή στο δρόμο (πορείες, μαθητικές καταλήψεις, φυλακίσεις οπαδών), βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα, δολοφονίες ανθρώπων για ένα εισητήριο ή ακόμη και για παραβίαση του ΚΟΚ. Όλα πτυχές της ίδιας εκμετέλλευσης, διαφορετικές όψεις με κοινή συνισταμένη την βία, την κυριαρχία και την υποταγή.
Το αστυνομικό κράτος έκτακτης ανάγκης εκδικείται, παραδείγματα έχουμε πολλά. Το νομικό οπλοστάσιο του κράτους εμπλουτίζεται με γρήγορους ρυθμούς. Το σημείο κλειδί είναι πώς η εκμετάλλευση/πίεση/καταστολή θα μας δώσει πάτημα/έναυσμα για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Τα περιθώρια στενεύουν και όλα δείχνουν πως οι επόμενοι θα είμαστε εμείς. Γύρω μας υποκείμενα φλερτάρουν με τον θάνατο. Η στάση μας απένταντι σε αυτό ποια είναι; Συνεχίζουμε να βλέπουμε και να διαμαρτυρόμαστε από τον καναπέ μας; Ή κατεβαίνουμε στο δρόμο και βάζουμε τους όρους μας; Το όλα ή τίποτα πλέον μπαίνει ξεκάθαρα και βρισκόμαστε αντιμέτωποι μαζί του. Η συνέχεια είναι οι επιλογές μας. Διεκδικούμε ότι μας ανήκει και δεν συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο. Γι'αυτούς τους λόγους και χίλιους ακόμη επιλέγουμε την αντεπίθεση με κάθε μέσο και τρόπο. Καλούμε όλους όσους πιστεύουν ότι έχουν ένα λόγο να αντισταθούν, να βρεθούν μαζί μας απέναντι σε ότι τους καταπιέζει. Για μας κάθε επιπλοκή στην υγεία του συντρόφου Ρωμανού σημαίνει κήρυξη πολέμου.

Συνέλευση Πέμπτη,Παρασκευή στις 8 μ.μ

ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 4.12 6 μ.μ ΑΠΟ ΘΟΛΟ Π.Θ

ΟΤΑΝ Η ΑΔΙΚΙΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΟΜΟΣ , Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ .

ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΟΤΑΝ Η ΟΡΓΗ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ, Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΧΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΕΞΟΥΣΙΑ

πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1535566/