Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014 στις 9.30 πμ
Ανεξάρτητη Ταξική Συγκέντρωση & Πορεία
ΓΣΕΕ ΚΑΙ ΑΔΕΔΥ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΝΙΚΗΣ
Τα τελευταία χρόνια η εργατική τάξη δέχεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση από τα αφεντικά που λαμβάνει χαρακτηριστικά εξόντωσης της. Το Κεφάλαιο και ο πολιτικός του εκφραστής, το Κράτος, έχουν μεθοδευμένα δημιουργήσει την πλήρη απαξίωση της εργασίας δομώντας την κοινωνία κάτεργο και δημιουργώντας εν τέλει κι έναν νέο τύπο εργαζόμενου. Η εξώθηση του 1/3 του πληθυσμού στην ανεργία, το πέταγμα 4 εκατομμυρίων ανθρώπων εκτός κοινωνικής ασφάλισης, η μείωση του μέσου εισοδήματος των εργαζόμενων και των συνταξιούχων στο μισό, απλήρωτη και μαύρη εργασία, ένσημα που πάνε περίπατο και δεν κολλιούνται, μπαράζ απολύσεων, λιτότητα, καταστροφή κάθε κοινωνικού και δημόσιου αγαθού κ.ά. συνθέτουν την πραγματικότητα που βιώνουμε και το νέο τύπο εργασίας που μας έχουν επιβάλλει. Απέναντι σ' αυτήν την επίθεση, το εργατικό κίνημα πρέπει να ετοιμάσει τη δικιά του συνδικαλιστική αντεπίθεση η οποία περνάει μέσα από τη σύγκρουση με τον ξεπουλημένο-γραφειοκρατικό συνδικαλισμό που βρίσκεται πίσω από τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου της Εργασίας.
Αποτελεί μέγιστη αναγκαιότητα το εργατικό κίνημα να απεγκλωβιστεί από τις υποταγμένες κι εργοδοτικές ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Οι εργατοπατέρες σε διατεταγμένη υπηρεσία για τα συμφέροντα των αφεντικών και του Κράτους, κηρύττουν απεργίες-«τουφεκιές» εκτονωτικού χαρακτήρα, χωρίς καμιά προοπτική και σχεδιασμό, για να καλλιεργήσουν την ηττοπάθεια και την απαξίωση της συνδικαλιστικής δράσης, σε μια εποχή, όπου ο δρόμος και οι συνελεύσεις των σωματείων στους χώρους εργασίας, θα έπρεπε να είναι το δεύτερο σπίτι των εργαζόμενων. Το εργατικό κίνημα πρέπει να αλλάξει τα ήδη υπάρχοντα σωματεία και τους συσχετισμούς που επικρατούν, υπέρ των εργατικών συμφερόντων και τελικά να δημιουργήσει τις δικές του δομές σπάζοντας κάθε ταξικό διαχωρισμό, ανεξάρτητες από πολιτικά γραφεία και κομματικούς σχεδιασμούς, και μέσα από αυτές να πάρει πλήρως την κατάσταση στα χέρια του. Να μεταφέρει την μάχη στο πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού, εκεί δηλαδή όπου οφείλει να δίνεται, και να «τελειώσει» μια και καλή με παραμύθια περί θεσμικών λύσεων για την κρίση είτε με αριστερό προσωπείο είτε με οτιδήποτε άλλο.
Ο αγώνας των εργαζομένων ξεφεύγει από μηχανικούς και επιφανειακούς διαχωρισμούς τύπου «υπέρ ή εναντίον των μνημονίων» ή συνθήματα που βρυκολάκιασαν από τα βάθη των ηττών του εργατικού κινήματος όπως αυτό της «αριστερής κυβέρνησης», ξεπερνά συνολικά τα όρια του κοινοβουλευτισμού και κατευθύνεται στη συνολική σύγκρουση με τον καπιταλισμό και τις πολιτικές του. Κάθε προσπάθεια, λοιπόν, να εγκαταλειφθεί ο ταξικός, εργατικός αγώνας για χάρη εκλογικών σκοπιμοτήτων πρέπει να απαντάται με την όσο το δυνατόν πιο μαζική παρουσία του κόσμου της Εργασίας στον δρόμο, στους χώρους δουλειάς, οπουδήποτε η εργατική τάξη δημιουργεί η ίδια τους όρους της απελευθέρωσής της. Η πάλη για τις ζωές μας θα περάσει μόνο μέσα από την οργανωμένη ακηδεμόνευτη άμεση δράση μας.
Ενώ η επέλαση των αφεντικών στις ζωές μας εντείνεται όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα τα πολιτικά τσιράκια τους, η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, προσπαθούν να μας πείσουν ότι άλλος δρόμος δεν υπάρχει, ενώ στους διαφωνούντες απαντούν με ΜΑΤ, ξύλο, χημικά, συλλήψεις κ.τ.λ. Να τους χαλάσουμε τα σχέδια! Ως εργαζόμενοι να τους δείξουμε ότι ο μόνος πραγματικός δρόμος για την εργατική τάξη είναι άλλος και δεν έχουμε αυταπάτες ότι εγκλωβίζεται σε εκλογικά πανηγύρια! Είναι ο δρόμος της Απεργίας και του αγώνα ενάντια στους εκμεταλλευτές μας. Είναι ο δρόμος ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα και το Κράτος με οργανωτικό φορέα έναν οριζόντιο και μαχητικό συνδικαλισμό, πραγματικό όπλο για το κόσμο της Εργασίας. Είναι ο δρόμος της Γενικής Αντικαπιταλιστικής Απεργίας Διαρκείας.
Παράλληλα,θέλουμε να υπενθυμίσουμε στους εργαζόμενους πως ο κατακερματισμός των εργατικών αγώνων που συντελείται με το να κατεβαίνουμε σε απεργία μόνο όταν θιχτούν τα συμφέροντα του κάθε κλάδου ξεχωριστά,βοηθά περαιτέρω την διάσπαση των εργαζομένων που έχουν κοινά συμφέροντα απέναντι στα αφεντικά και το κεφάλαιο, και αποτελεί προσφιλή μέθοδο του απάνθρωπου κράτους και των εργατοπατέρων στο να καθοδηγούν είτε κρυφά,είτε φανερά την οποιαδήποτε απεργία με σκοπό την ήττα αυτής και συνολικά των εργαζομένων.Εδώ θα πρέπει να μπεί η αναγκαιότητα της συνολικής αλληλεγγύης των εργαζομένων,η κοινή οργάνωση και ο κοινός αγώνας, όπου οι εργαζόμενοι θα αντεπιτεθούν μαζικά σε κράτος-κεφάλαιο- εργατοπατέρες μέχρι την οριστική νίκη,μέχρι την εργατική και κοινωνική απελευθέρωση.
Η τοπική ένωση Βόλου της Αναρχοσυνδικαλιστικής Πρωτοβουλίας Ροσινάντε καλεί τα συνδικάτα και κάθε εργατική συλλογικότητα, τη μέρα της 24ωρης απεργίας, στην Ανεξάρτητη Ταξική Συγκέντρωση & Πορεία, Πέμπτη, 27/11, 9.30πμ, πλατεία Ελευθερίας που θα έχει το χαρακτήρα του διαχωρισμού με την πορεία των γραφειοκρατών-εργατοπατεράδων και ενωτικό χαρακτήρα για την τάξη μας. Μια περίοδο, όπου η ίδια η προσπάθεια για επιβίωση αποτελεί αντικείμενο αγώνα, παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας και δημιουργούμε τις προϋποθέσεις της δικιάς μας νίκης. Η διάσπαση από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ και η μετάβαση σε έναν άλλο τύπο συνδικαλισμού, μαχητικό και οριζόντιο, που να αφορά συνολικά την εργατική τάξη, οφείλει να γίνει κεντρικό ζήτημα το επόμενο διάστημα, έτσι, ώστε οι επόμενες κινητοποιήσεις να είναι ακόμα πιο μαζικές, πιο επικίνδυνες για τα αφεντικά, πιο αποτελεσματικές για τις ζωές μας! Πρέπει να κάνουμε τα συνδικάτα ξανά μαχητικά και κοινωνικά υπεύθυνα, εξοστρακίζοντας για πάντα τα τσιράκια της εργοδοσίας και της πολιτικής εξουσίας από μέσα τους.
- ΤΑΞΙΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ
- ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ, ΣΠΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΘΕΣΗ, ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΙΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ
- ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΜΑΣ ΘΕΣΗ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΕΠΙΠΛΑΣΤΟΥΣ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥΣ
-ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ
Χώρος Κινημάτων - Στέκι Μεταναστών Βόλου
πηγή: https://www.facebook.com/events/497520487054439/?ref=22
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τα εργατικά και λαϊκά στρώματα αντιμετωπίζουν μια πρωτόγνωρη ανθρωπιστική κρίση που απειλεί την ίδια τους την ύπαρξη και όχι απλά εργατικά δικαιώματα και κεκτημένα. Δύο εκατομμύρια άνεργοι δεν πρόκειται να βρουν δουλειά ποτέ, εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες χρεοκοπούν κάτω από το βάρος της ακρίβειας των χρεών και της φορολόγησης, εκατομμύρια άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν ανασφάλιστοι και αποκλεισμένοι από την δημόσια υγεία και πρόνοια. Ότι είχε απομείνει από τα καλά της αστικής δημοκρατίας θάβονται από τα ρόπαλα των σωμάτων ασφαλείας και τους σουγιάδες των φασιστών. Την στιγμή που τα ΜΑΤ εισβάλλουν σε πανεπιστήμια και σχολεία και χτυπάνε φοιτητές και μαθητές πνίγοντας κάθε φωνή αντίστασης, η «τράπεζα θεμάτων» της ΓΣΕΕ είναι η διαχείριση της απελπισίας, η διεκδίκηση μεριδίων στο εμπόριο των ανέργων μέσα από άθλια προγράμματα επιμόρφωσης. Έτσι κι αλλιώς ο μισθός που ορίζει η σύμβαση της ΓΣΕΕ μόλις ξεπερνά τον μισθό των προγραμμάτων Voucher.
Έχει γίνει πια παράδοση, η κατάθεση του ετήσιου προϋπολογισμού από την εκάστοτε κυβέρνηση να συνοδεύεται από μια ετήσια ντουφεκιά στον αέρα από την ΓΣΕΕ. Η ΓΣΕΕ κήρυξε απεργία για της 27 Νοέμβρη διαμαρτυρόμενη για την φορολόγηση και την ταξική πολιτική της κυβέρνησης σε βάρος των αδυνάτων. Μερικούς μήνες πριν, πανηγύριζε την υπογραφή συλλογικής σύμβασης και την συμφωνία της με τους βιομήχανους, για την από κοινού στήριξη των μνημονιακών νόμων και της δανειακής σύμβασης για χάρη της 'ανάπτυξης'. Συμφώνησε μισθούς στα 586 Ευρώ μικτά, ποσό που αντιστοιχεί σε 25 Ευρώ κάτω από το όριο της φτώχιας αλλά κυρίως κατάφερε με την συμφωνία της να γίνει ο βασικός εγγυητής του παραμυθιού του Σαμαρά για έξοδο της χώρας από το ΔΝΤ και τα μνημόνια. Η συνδικαλιστική γραφειοκρατία, ο καλλίτερος σύμμαχος του Σαμαρά, ο χειρότερος κομπάρσος της ταξικής πάλης, αναζητά τον ρόλο της στις νέες συνθήκες που δημιουργεί η οικονομική κατάρρευση, όχι πλάι στον αγωνιζόμενο λαό αλλά στα παλιά της αφεντικά.
Η ανθρωπιστική κρίση που μαίνεται σε ολόκληρη την χώρα, για την ΓΣΕΕ όπως και για την μη επαναστατική και μη κομμουνιστική Αριστερά είναι ένα 'αναγκαίο κακό', μια 'προσωρινή ατυχία', ένας 'λαθεμένος χειρισμός' ή ακόμη μια 'αναγκαστική τιμωρία για ένα σπάταλο λαό'. Ο ένοχος λαός πρέπει να δώσει λύση στον γόρδιο δεσμό του χρέους και της κατάρρευσης της παραγωγής. Για να σωθούν τα εργοστάσια θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν με νέα δάνεια. Τα δάνεια οδηγούν στην υπερχρέωση και σε νέα λουκέτα. Μετά από τέσσερα χρόνια σκληρής λιτότητας το συνολικό χρέος της χώρας αγγίζει το 175% της συνολικής αξίας της παραγωγής. Οι υποσχέσεις για επαναδιαπραγμάτευση ή διαγραφή μέρους του χρέους είναι απλώς η απόδειξη της πολιτικής χρεοκοπίας σαν συνέπεια της οικονομικής χρεοκοπίας. Είναι η απόδειξη ότι το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα και οι οργανώσεις του, δεξιές και αριστερές που υπόσχονται λύσεις εντός του καπιταλισμού είναι μέρος του προβλήματος και όχι της λύσης. Ήδη ετοιμάζονται να βάλουν τις υπογραφές τους στο νέο πακέτο μέτρων, στο νέο ενιαίο μισθολόγιο στο δημόσιο τομέα, στην απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, στις νέες μειώσεις των συντάξεων, στην νέα απορρύθμιση - διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Η ζωή της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων θα είναι ξανά το ενέχυρο των δανείων του ΔΝΤ και της τρόικα.
Η εργατική τάξη πρέπει σε μια κατάσταση που αλλάζει ραγδαία να βρει τον προσανατολισμό της, να κατακτήσει την πολιτική και ιδεολογική ανεξαρτησία της από το κράτος, την κυβέρνηση, τους εργοδότες και τους κομματικούς και συνδικαλιστικούς συνοδοιπόρους τους. Στις απεργιακές ντουφεκιές της ΓΣΕΕ να αντιπαρατάξει την γενική πολιτική απεργία διαρκείας, Να αναπτύξει μια επαναστατική ηγεσία, να δημιουργήσει μια επαναστατική ενότητα στην δράση, εργαζόμενων, ανέργων, φοιτητών, μαθητών απέναντι στον κοινό εχθρό. Η διάλυση του δημόσιου τομέα, η κατάρρευση της παραγωγής στον ιδιωτικό τομέα, η διάλυση της υγείας και της παιδείας, η κοινωνική αποσύνθεση είναι η βάση για την κατανόηση και την ενοποίηση όλων των στρωμάτων σε μια επαναστατική προοπτική. Για τη δημιουργία ανεξάρτητων κέντρων αγώνα που θα ενώνουν άνεργους, εργαζόμενους, μόνιμους και επισφαλείς εργαζόμενους, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα ενάντια στα αφεντικά το κράτος και την γραφειοκρατία. Για μια ενοποίηση στην βάση ενός προγράμματος άμεσων διεκδικήσεων με σκοπό την ανακούφιση των λαϊκών στρωμάτων από την φτώχια και την ανεργία, ενταγμένο σε ένα πρόγραμμα μεταβατικών διεκδικήσεων για τον κομμουνισμό, για την εξουσία των ίδιων των παραγωγών.
19/11/14
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ
πηγή: http://www.eek.gr/index.php/oldermags/eventdetail/2468/151/geniki-apergia