Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009 στις 19.00
Κάλεσμα δημιουργίας Ανοιχτής Συνέλευσης Εργαζομένων-Ανέργων-Φοιτητών
Τα τελευταία τρία χρόνια έχουν γίνει πολλοί αγώνες, στην χώρα και στην πόλη μας. Οι μεγάλες απεργίες για το Ασφαλιστικό το 2007-2008 κινητοποίησαν εργαζόμενους/ες από κάθε εργασιακό κλάδο, από τα εργοστάσια μέχρι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ το μεγάλο κίνημα των φοιτητών/τριων το 2006-2007, όχι μόνο αγκάλιασε κάθε νέο/α, αλλά δημιούργησε μια γενιά ανθρώπων έτοιμων να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα στους χώρους δουλειάς. Αυτό αποδείχτηκε από την πρωτόγνωρη συμμετοχή των φοιτητών/τριων στις κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό αλλά και για άλλα θέματα, όπως το ζήτημα των εργολαβικών εργαζομένων στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Παράλληλα, υπήρξαν και άλλες σημαντικές διαδικασίες στην πόλη μας, όπως η μεγάλη απεργία των δασκάλων το 2006 και η περσινή κινητοποίηση των ωρομίσθιων εκπαιδευτικών, οι κινητοποιήσεις στην ΕΥΑΘ, στη βιομηχανία φωσφορικών λιπασμάτων (ΒΦΛ), στην WIND, η δημιουργία σωματείου στους μισθωτούς τεχνικούς και στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ, η δημιουργία ομάδων εργαζομένων στην υγεία, τα ΜΜΕ, τον επισιτισμό κ.α. Η αυξανόμενη κινητοποίηση στους χώρους εργασίας και σπουδών εκφράστηκε τελικά και τον περασμένο Δεκέμβρη, όπου με αφορμή τη δολοφονία του νεαρού μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, ξεχύθηκαν στον δρόμο.
Μέσα από αυτές τις διαδικασίες, και πιο συγκεκριμένα, μέσα από τρία περσινά γεγονότα (τον αγώνα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο ενάντια στις εργολαβίες που συνεχίζεται, τις συνεχείς κινητοποιήσεις στην εταιρεία τηλεπικοινωνιών WIND και τις δράσεις ενάντια σε απόλυση στην εμπορική αλυσίδα Κωτσόβολος), εμείς, εργαζόμενοι-άνεργοι-φοιτητές από διαφορετικούς κλάδους, με διαφορετικές ηλικίες και εμπειρίες, με διαφορετικές πολιτικές αντιλήψεις/ιδεολογίες, ήρθαμε κοντά, γνωριστήκαμε, ενωθήκαμε με βάση τα εργασιακά προβλήματα, επιδιώκοντας την αλληλεγγύη και τη δράση απέναντι στην εργοδοσία, τους προϊσταμένους, τους «διευθυντάδες των ζωών μας».
Και τώρα θέλουμε να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα. Να δημιουργήσουμε κάτι σταθερότερο και δυνατότερο, μια ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ-ΑΝΕΡΓΩΝ-ΦΟΙΤΗΤΩΝ στην Θεσσαλονίκη που θα βρίσκεται π.χ. σε δεκαπενθήμερη βάση. Μια συνάντηση όπου θα συζητάμε τις εμπειρίες και τα προβλήματα μας, μια δομή που θα στηρίζει και θα συνδέει τις δικές μας αντιστάσεις, τους αγώνες μας, αλλά και που θα μπορεί να στηρίξει και οποιονδήποτε άλλο/η που θέλει να αγωνιστεί και επιδιώκει μια στήριξη: μία φίλη μας, έναν γνωστό μας, εργαζόμενους από έναν κλάδο ή χώρο δουλειάς κτλ.
Ξέρουμε καλά ότι δεν μπορούμε να υποκαταστήσουμε την οργάνωση σε κάθε κλάδο ή χώρο δουλειάς από αυτούς/αυτές που βρίσκονται εκεί. Ξέρουμε όμως και ότι στους περισσότερους κλάδους και χώρους δουλειάς δεν υπάρχει οργάνωση, ούτε σωματεία, ούτε εργασιακές επιτροπές ή ομάδες, ούτε τίποτα. Και πρέπει να πούμε και αυτό: ακόμα και αν υπάρχουν σωματεία σε έναν κλάδο, τις περισσότερες φορές υπολειτουργούν. Δηλαδή δεν λειτουργούν αγωνιστικά, ούτε αμεσοδημοκρατικά. Σπάνια γίνονται γενικές συνελεύσεις και τελικά, το μόνο που νοιάζει όσους ασχολούνται με το σωματείο, είναι οι συνδικαλιστικές εκλογές και η αντιπροσώπευση των εργαζομένων από τις (κομματικές συνήθως) συνδικαλιστικές δυνάμεις που εκλέγονται στα διοικητικά συμβούλια. Η εικόνα του συνδικαλιστή που γίνεται υποψήφιος βουλευτής είναι δυστυχώς πολύ γνώριμη και επιβεβαιώθηκε και στις πρόσφατες εκλογές.
Έχοντας όλα αυτά κατά νου, θέλουμε να σας καλέσουμε την Τετάρτη 11 Νοεμβρίου στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, στις 19.00, για να συζητήσουμε την προοπτική της δημιουργίας μια ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ εργαζομένων-ανέργων-φοιτητών. Για να συζητήσουμε από κοινού τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχει αυτή η συνέλευση, καθώς και τους πρώτους άξονες/στόχους στους οποίους θα κινηθεί.
Απευθύνουμε αυτό το κάλεσμα στον καθημερινό/η μας συνάδελφο/ίσσα.
Δεν μας νοιάζει αν κάποιος είναι εκλεγμένος συνδικαλιστής ή όχι, αν παλεύει για χρόνια στο εργατικό κίνημα ή ασχολείται για πρώτη φορά με τα εργασιακά προβλήματα, αν είναι νέα ή παλιά εργαζόμενη, δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος, αν ψηφίζει το Α ή το Β κόμμα ή δεν ψηφίζει καθόλου. Θέλουμε μία διαδικασία όπου θα επικρατεί η αρχή της ισοτιμίας, όπου ο λόγος του καθενός, της καθεμιάς, θα βαραίνει το ίδιο.
Θέλουμε μια διαδικασία που θα προάγει την αλληλεγγύη και την κοινή δράση απέναντι στην εργοδοσία και τους υπαλλήλους της (και με το «υπαλλήλους» εννοούμε και τον εργοδοτικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό). Και ας μη συμφωνούμε σε όλα τα ζητήματα που θα συζητάμε.
Θέλουμε ο κόσμος που θα πλαισιώσει αυτή τη διαδικασία να έρθει καλοπροαίρετα, χωρίς διάθεση να «περάσει τη γραμμή του κόμματος» ή της συνδικαλιστικής παράταξης/οργάνωσης/ομάδας που μπορεί να ανήκει. Ή με άλλα λόγια, κομματικά/πολιτικά στελέχη, συνδικαλιστικοί παράγοντες και όποιοι άλλοι θέλουν να λειτουργήσουν ως αυτόκλητοι «καθοδηγητές», «σωτήρες» ή «φωστήρες» των υπολοίπων, δεν μπορούν να έχουν θέση σε μια τέτοια ανοιχτή και σύνθετη διαδικασία. Γιατί πρέπει να το καταλάβουμε: μια ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, όπως την περιγράφουμε, περιλαμβάνει αναγκαστικά κόσμο με διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες, αντιλήψεις, απόψεις. Είναι εξ’ αρχής και αναγκαστικά ανεξάρτητη από κάθε συγκεκριμένη πολιτική ιδεολογία/άποψη, αλλά δεν είναι απολιτίκ, αντίθετα, είναι χώρος ζύμωσης, σύνθεσης και κοινής δράσης όσων θέλουν πραγματικά να συνεργαστούν και να αγωνιστούν για να αλλάξουν τα πράγματα στους χώρους εργασίας και στην κοινωνία.
Διοργάνωση: Πρωτοβουλία για τη δημιουργία μιας Ανοιχτής Συνέλευσης Εργαζομένων-Ανέργων-Φοιτητών