Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014 στις 12.00
Διαδήλωση για τους μετανάστες της εξέγερσης στην Αμυγδαλέζα
Οι αγώνες των μεταναστών είναι και δικοί μας αγώνες!
Στην εξευτελιστική πραγματικότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών, της επ' αόριστον φυλάκισης, του αποκλεισμού, των ψυχικών και σωματικών βασανιστηρίων, των θανάτων που δεν έχουν βρει το φως της δημοσιότητας οι μετανάστες αντιστέκονται με καθημερινούς αγώνες, απεργίες πείνας, εξεγέρσεις, αποδράσεις.Και έχουν όλο το δίκιο με το μέρος τους.
Στα περίπου 15 σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης αλλά και σε κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων, από την Αμυγδαλέζα μέχρι τον Έβρο, είναι φυλακισμένοι περίπου 10.000 μετανάστες υπό άθλιες συνθήκες, πολλοί από τους οποίους πάνω από 18 μήνες. Το μόνο ποινικό αδίκημα που διέπραξαν είναι ότι προσπάθησαν να ξεφύγουν από τόπους όπου ο καπιταλισμός έχει ταυτιστεί με τον μαζικό θάνατο. Σε τόπους όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν που το ελληνικό κράτος και ο στρατός του είχε ενεργή συμμετοχή στους εκεί πολέμους.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι η μοίρα όσων μεταναστών κατάφερνουν να γλιτώσουν από τα πρώτα στάδια της ελληνικής αντιμεταναστευτικής πολιτικής. Συμπληρώνουν τις δολοφονίες στα σύνορα, το διαρκές κυνηγητό από την αστυνομία και τα πογκρόμ των φασιστών, την ακραία εργασιακή υποτίμηση που βιώνουν εδώ και χρόνια από τα μικρά και μεγάλα αφεντικά. Η δημόσια διακήρυξη και δημιουργία τους την άνοιξη του 2012 αποτέλεσε στρατηγική επιλογή του ελληνικού κράτους μέσα στην κρίση, προκειμένου το κεφάλαιο να υποτιμήσει και να πειθαρχήσει ακόμη περισσότερο τη ζωή και τη εργασία τόσο των μεταναστών όσο και των ντόπιων εκμεταλλευόμενων και ταυτόχρονα να πετάξει στα σκουπίδια το κομμάτι εκείνο που περισσεύει. Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν εμφανίστηκαν όμως σαν κεραυνός εν αιθρία. Ακολούθησαν το ρατσιστικό παραλήρημα κράτους, μμε, φασιστών και «νομιμοφρόνων» πολιτών περί «εγκληματικότητας», «υγειονομικής βόμβας» και «εθνικής καθαρότητας», το οποίο και κορυφώθηκε με την επιχείρηση «Ξένιος Δίας» τον Αύγουστο του 2012 στο κέντρο της Αθήνας. Επιχείρηση που είχε σαν αποτέλεσμα την προσαγωγή 84.792 μεταναστών, τη σύλληψη και μεταφορά σε στρατόπεδα συγκέντρωσης περίπου 4.400 από αυτούς και τη διαρκή παρουσία 2000 αστυνομικών στην Αθήνα. Μετανάστες χωρίς χαρτιά συνεχίζουν μέχρι σήμερα να συλλαμβάνονται και να μεταφέρονται σε στρατόπεδα σε όλη την Ελλάδα, ενώ το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους επισφράγισε την επ' αόριστον φυλάκισή τους.
Απέναντι σε όλα αυτά οι μετανάστες δίνουν τους δικούς τους αγώνες.Στις 10 Αυγούστου του 2013, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας οι μετανάστες εξεγείρονται. Πυρπολούν κοντέινερ, επιτίθενται στους δεσμώτες τους με πλαστικά μπουκάλια και χαλίκια, προσπαθούν να σπάσουν τις σιδερένιες πόρτες και τους φράχτες και δέκα από αυτούς βρίσκουν προσωρινά το δρόμο της ελευθερίας. Τη Δευτέρα 3/11 δικάζονται οι 65 μετανάστες που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια αλλά και μετά την εξέγερση. Αρκετοί από αυτούς βρίσκονται προφυλακισμένοι σε φυλακές της επικράτειας ενώ άλλοι παραμένουν υπό διοικητική κράτηση ή έχουν απελαθεί. Δικάζονται γιατί διεκδίκησαν την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους απέναντι σε μπάτσους βασανιστές, απέναντι σε ένα ρατσιστικό κράτος που τους θέλει αποκλεισμένους και ταπεινωμένους.
Από την πλευρά μας επιλέγουμε να στεκόμαστε δίπλα στους εξεγερμένους μετανάστες των στρατοπέδων συγκέντρωσης όχι απλώς για λόγους ανθρωπισμού, αλλά γιατί είναι δικοί μας άνθρωποι, δικοί μας καθώς το ίδιο σύστημα που τους φυλακίζει απεργάζεται και τη δική μας υποταγή. Είναι αυτή η επίγνωση της κοινότητας της καταπίεσης που μας συνδέει με τους μετανάστες και μας οπλίζει με αποφασιστικότητα ώστε να επιτεθούμε σε ό,τι μας διαχωρίζει, ό,τι μας αναγκάζει να ανταγωνιζόμαστε μεταξύ μας, ό,τι μας διαιρεί και μας απομονώνει. Θέλουμε να αναπτύξουμε σχέσεις αλλά θέλουμε οι σχέσεις αυτές να οικοδομηθούν σε ένα πλαίσιο αγώνα ενάντια στους διαχωρισμούς της κυριαρχίας. Οι φυλακισμένοι μετανάστες με τις εξεγέρσεις, τις αποδράσεις και τις απεργίες πείνας στα κέντρα κράτησης δείχνουν αξιοπρέπεια και επιλέγουν να αγωνίζονται.Εμείς δε μπορούμε παρά να είμαστε μαζί τους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
Συνέλευση No Lager Θεσσαλονίκης
πηγή: http://nolagerthess.espivblogs.net/2014/10/17/%CE%BC%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84/
Στρατόπεδα συγκέντρωσης ποτέ και πουθενά
Στις 10 Αυγούστου 2013, ξέσπασε εξέγερση στο κέντρο κράτησης μεταναστών της Αμυγδαλέζας, με αφορμή την ανακοίνωση της παράτασης του χρόνου κράτησης από 12 σε 18 μήνες και των άθλιων συνθηκών κράτησης. Οι μετανάστες πυρπόλησαν κοντέινερ, επιτέθηκαν στους φρουρούς πετώντας πλαστικά μπουκάλια με χαλίκια και προσπάθησαν να σπάσουν τις σιδερένιε πόρτες και φράχτες του στρατοπέδου, αλλά δέχτηκαν την άγρια καταστολή της αστυνομίας. Τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014, 65 μετανάστες δικάζονται ως υπαίτιοι της εξέγερσης, στο Πρωτοδικείο Δεγλέρη, στις 09:00, με κακουργηματικές κατηγορίες.
Σήμερα, ο θεσμός των στρατοπέδων κράτησης μεταναστών, που στην ουσία αποτελούν σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή «ελληνικά γκουαντάναμο», συνεχίζει να διευρύνεται. Σε δεκάδες κέντρα κράτησης αλλά και σε κρατητήρια αστυνομικών τμημάτων σε όλη την Ελλάδα, συσσωρεύονται ανθρώπινα σώματα σε μια προσπάθεια να κατασταλεί, να εξαιρεθεί και σε έσχατο σημείο να δολοφονηθεί η διαφορετικότητα των νέων ταυτοτήτων που είναι αδύνατον να ενσωματωθεί. Η κράτηση πέραν του18μηνου που έχει πλέον παγιωθεί σε κανονικότητα υποδηλώνει ρητά την αλλαγή του εξουσιαστικού παραδείγματος σε έναν ολοκληρωτισμό νέου τύπου.
Η επιδίωξη του κράτους να διατηρεί τους μετανάστες σε ένα νομικό κενό και σε μια αόριστη κράτηση, φανερώνει με τον πιο έκδηλο τρόπο την προσπάθειά του να καταστήσει αόριστη όχι μόνο την περίοδο της κράτησής τους αλλά και την ίδια τη φύση του εγκλεισμού τους. Η εξουσία λειτουργώντας σε κατάσταση εξαίρεσης αποφαίνεται περί της αξίας της ζωής τοποθετώντας την μέσα στο στρατόπεδο, επιτρέποντας ακόμα και τη φυσική εξόντωση των κρατουμένων, των οποίων η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε νομικό έλεγχο και μπαίνει σε μια ζώνη απροσδιοριστίας. Οι κρατούμενοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είναι πολίτες, δεν ανήκουν στην σφαίρα των δικαιωμάτων, ανήκουν σε αυτό που το Ρωμαϊκό δίκαιο ονόμαζε γυμνή ζωή. Είναι σώματα χωρίς καμία υπόσταση, ζωές φονεύσιμες. Η διαρκής επέκταση των ζωνών αυτής της απροσδιοριστίας είναι καθοριστική για την ζωή στον Δυτικό κόσμο.
Έχοντας ξεκινήσει χρόνια με τους μετανάστες μέσω του χαρακτηρισμού τους σε υπαρξιακή απειλή, το κράτος αδυνατώντας να αφομοιώσει τη διαφορά, εξαιρεί συνεχώς όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια σε μια προοπτική να διευρύνει τον χαρακτήρα των αποκλεισμένων. Η σημερινή κρατική διευθέτηση, έχοντας μετατρέψει τη δημοκρατία από κοινοβουλευτική σε κυβερνητική και έχοντας καταστήσει από καιρό την ακροδεξιά ατζέντα της σε μέσο συνολικής κυριαρχίας στην κοινωνία, επικαλείται υποκριτικά το κράτος δικαίου και την ασφάλεια απέναντι στη μετανάστευση και τις διευρυμένες κοινωνικές αντιστάσεις, αναστέλλοντας την εφαρμογή των νόμων, παράγοντας έτσι ένα παρασύνταγμα που μόνο στόχο έχει να δείξει πως η λογική των στρατοπέδων είναι μια ρύθμιση που εμπεριέχει εν δυνάμει το σύνολο της κοινωνίας.
Εμείς δεν μπορούμε παρά να είμαστε στο πλευρό των μεταναστών, που επιλέγουν τον δρόμο της αξιοπρέπειας και εξεγείρονται ενάντια στην εξουσία που τους στερεί την ελευθερία, που επιδιώκει να υποτάξει και να εκμηδενίσει τις ζωές τους
Με στόχο να σπάσουμε τον φόβο και την τρομοκρατία που επιβάλλει το κράτος, σε μια αναμέτρηση ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης, μαζί με τους μετανάστες,
Καλούμε σε πορεία το Σάββατο 1/11, στις 12:00, στο Εργατικό Κέντρο
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑ ΠΟΥ ΕΚΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ, ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 3 ΝΟΕΜΒΡΗ, (πρωτοδικείο Δεγλέρη, στις 09:00)
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ - ΣΤΡΑTΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
πηγή: http://akthess.blogspot.gr/2014/10/111.html
ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ, ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑΞΑΝ...
Τον Αύγουστο του 2013, οι μετανάστες του κέντρου κράτησης της Αμυγδαλέζας εξεγείρονται μετά την ανακοίνωση της (επ'αορίστον) παράτασης της κράτησής τους. Μέσα σε 4 ώρες, μέρος του εξοπλισμού και των εγκαταστάσεων του κέντρου κράτησης είχε καταστραφεί. Αυτή ήταν φυσικά η αφορμή, καθώς τα αίτια της εξέγερσης τους μπορούν κάλλιστα να βρεθούν στις άθλιες συνθήκες κράτησής τους, στην βιαιότητα και στους χλευασμούς της αστυνομίας, στην ίδια τους την ύπαρξη που ασφυκτιά σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Η αντίδραση του κράτους και των ΜΜΕ αρχικά ήταν έκπληξη: κανείς δεν περίμενε ότι αυτοί οι άνθρωποι, που όλοι τους θεωρούσαν αδύναμους, σιωπηλούς και άβουλους θα αποδείξουν το αντίθετο με έναν τόσο δραστικό τρόπο. Μετά το πρώτο σάστισμα ήρθε η καταστολή, η οποία υπήρξε άγρια. Οι μετανάστες που τελικά συλλαμβάνονται φορτώνονται με κατηγορίες. Και κάπως έτσι φτάνουμε στο τώρα, ένα χρόνο μετά, στην δίκη των εξεγερμένων μεταναστών.
Τι μας δείχνει όμως αυτή η καταστολή του κράτους και τι η εξέγερση των μεταναστών; Παρά το γεγονός ότι οι αγώνες γνωρίζουν μια ύφεση ως προς τη δυναμική τους, η εξέγερση των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα μας υπενθυμίζει ότι κάποιοι επιμένουν να αγωνίζονται και ότι η σιωπή νεκροταφείου που θέλει να επιβάλει το κράτος δεν έχει επικρατήσει ολοκληρωτικά, και δεν θα επικρατήσει όσο επιλέγουμε να αγωνιζόμαστε εναντίον της, με τα όρια και τις αδυναμίες πάντα, με τις νίκες και τις ήττες μας. Η εξέγερση των μεταναστών δείχνει ότι παρά τα κάγκελα και τα συρματοπλέγματα που μας χωρίζουν, τις διαφορετικές γλώσσες που μιλάμε, βρισκόμαστε όλοι παντού αντιμέτωποι με διαφορετικά πρόσωπα και εντάσεις του ίδιου "τέρατος", του ίδιου προβλήματος: Την υποτίμηση και ισοπέδωση των ζωών μας για να συνεχίσει ο καπιταλισμός να αναπαράγεται, για να συνεχίσει να αναπαράγεται αυτό το σύστημα, το οποίο ενώ αποτελείται από ανθρώπους, πλέον είναι εμφανές ότι είναι εκμεταλλευτικό και περνά από πάνω τους. Η εξέγερση των μεταναστών δείχνει ότι η αντίσταση είναι αναγκαιότητα, και ακριβώς αυτή η αναγκαιότητα είναι ικανή και αρκετή για να μας ενώσει μαζί τους.
Μπορεί η στυγνή πραγματικότητα να μας δείχνει ότι, η καθημερινότητα των μεταναστών μέσα στα κέντρα κράτησης δε βελτιώθηκε, οι θάνατοι και οι κάθε είδους βασανισμοί μέσα και έξω από αυτά να συνεχίζονται. Κάποιος μπορεί να νομίζει συνεπώς ότι η εξέγερση τους ήταν μάταιη, καθώς οι εξεγερμένοι το μόνο που εισέπραξαν ήταν καταστολή και κατηγορίες . Η εξέγερσή τους όμως, έδειξε με αναντίρρητο τρόπο κάτι, που κάποιοι μας θέλουν να ξεχνάμε: όσοι δε χωρούν στο "νέο θαυμαστό" κόσμο του κεφαλαίου, δεν έχουν ούτε φωνή, ούτε όψη, παύουν να υπάρχουν. Οι μετανάστες κέρδισαν ακριβώς αυτό, την ύπαρξή τους, μια ύπαρξη πέρα από τους διαχωρισμούς που τους επιβάλλονται, δείχνοντας μάλιστα, ότι δε χρειάζονται καμία αυθεντία και κανένα σωτήρα να χαράξει το δρόμο τους.
Η άποψη που υποστηρίζει ότι το μόνο που εισέπραξαν οι μετανάστες είναι καταστολή και νομικές κυρώσεις, είναι λάθος επειδή οι ίδιοι οι κρατούμενοι του κέντρου κράτησης γνώριζαν και γνωρίζουν πολύ καλά κάτι βασικό. Η "καταστολή" δεν άρχισε μετά την εξέγερση. Η "καταστολή" εναντίον τους υπάρχει εξαρχής και είναι αυτή που τους όρισε ως "μετανάστες". Καταστολή είναι οι δουλέμποροι που τους περνούν από τα σύνορα για τεράστια χρηματικά ποσά, το λιμενικό και τα κρατικά-παρακρατικά πογκρόμ που "προστατεύουν τα ευρωπαϊκά σύνορα και τις πλατείες", μία κυνηγημένη ζωή κρυμμένη στα υπόγεια και στο κυνήγι της επιβίωσης. Καταστολή είναι το ίδιο το κέντρο κράτησης, η εικόνα και το υπονοούμενό του: όποιος δεν χρειάζεται στο κεφάλαιο, δεν έχει γη να σταθεί.
Η αλληλεγγύη στους μετανάστες που δικάζονται είναι δεδομένη και αναγκαία. Τα κέντρα κράτησης, σα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, είναι εικόνα από το μέλλον, ένα μέλλον όμως χωρίς αντίσταση, ένα μέλλον που μόνο όποιος είναι "παραγωγικός" και "πειθαρχημένος" έχει ζωή και μια θέση στο αφηρημένο όχημα της "ανάπτυξης". Από την άλλη η εξέγερση, θα μπορούσε και αυτή να θεωρηθεί μια ανάλογη αλλά αντίθετη εικόνα. Είναι η εικόνα των ανθρώπων που παρόλες τις δυσκολίες, την καταστολή και τις ήττες επιλέγουν να μην παραιτούνται και να μην δέχονται το πως τους ορίζουν. Είναι αυτή η εικόνα που επανακαθορίζει διαρκώς τον εαυτό της, που υπάρχει σαν άρνηση του υπάρχοντος και ταυτόχρονα σαν υπόνοια αυτού που θα μπορούσε να έρθει.
Σκοπός μας είναι να σταθούμε έμπρακτα αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι στην εξέγερση των μεταναστών, να τους στηρίξουμε με τα μέσα που διαθέτουμε, για να έχουμε την ευκαιρία να οικοδομήσουμε τις σχέσεις αλληλεγγύης, να μιλήσουμε σε πρώτο πρόσωπο, να πάψουμε να είμαστε "εμείς" και "αυτοί", οι "έξω" και οι "μέσα", οι "πολίτες" και οι "μετανάστες". Για την κατάργηση κάθε διαχωρισμού που μας ορίζει ως ξένους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΕΖΑΣ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
πηγή : κατάληψη φάμπρικα υφανέτ
ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
Tα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών στην Ελλάδα χρονολογούνται στην μετά τους Ολυμπιακούς εποχή. Ωστόσο από την εποχή του Ξένιου Δία η αντιμεταναστευτική πολιτική γίνεται κεντρική επιλογή κράτους και κεφαλαίου. Η επιχείρηση σκούπα με αυτό το θρασύτατο όνομα λειτουργεί ως σύγχρονη Γκεστάπο που συλλαμβάνει και φυλακίζει τα σύγχρονα θύματα της. Η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης αναδεικνύεται σε κομβική επιλογή για τη διαχείριση του μεταναστευτικού πληθυσμού. Το πολιτικό σύστημα επιλέγει τους μετανάστες ως πρωταρχικό αποδιοπομπαίο τράγο, για ν' ασκήσει την οικονομική και κοινωνική πολιτική του.
Στο κλίμα του "διαίρει και βασίλευε", προάγοντας πάντα τον κοινωνικό καννιβαλισμό, τους βάζει στο στόχαστρο για να κατευθύνει τη λαϊκή οργή και παράλληλα να υποβαθμίσει την εργατική δύναμη καθώς αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης είναι οι μετανάστες. Σε πλήρη τηλεοπτική κάλυψη για ένα φιλοθεάμωον κοινό που διψάει για αίμα οι μετανάστες υφίστανται ένα πραγματικό πογκρόμ από την ΕΛ.ΑΣ και οδηγούνται σε 15 στρατόπεδα συγκέντρωσης διάσπαρτα στην επικράτεια.
Η άδικη μεταχείριση, οι απαράδεκτες συνθήκες κράτησης και η ανάγκη για ελευθερία οδηγούν τους μετανάστες τον Αύγουστο του 2013 σε εξέγερση. Το αστικό κράτος απαντά με σκληρή καταστολή και η εκδικητική του μανία φαίνεται στις εξοντωτικές ποινές με τις οποίες απειλούνται οι συμμετέχοντες στην εξέγερση. Η φασιστική πορεία που επέλεξε το κράτος ως "αντίδοτο" στην κρίση θα μας βρει απέναντι ενάντιους και αλληλέγγυους στους εξεγερμένους μετανάστες. Η πάλη για ελευθερία, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης και το αυτονόητο δικαίωμα στην αντίσταση ενάντια στον εξευτελισμό της ανθρώπινης υπόστασης δεν μπορεί να ποινικοποιηθεί.
Συμμετέχουμε στηρίζουμε τις κινητοποιήσεις του "No Lager"
Μοτοπορεία Πέμπτη 30 Οκτώβρη 18.00 Καμάρα
Πορεία Σάββατο 1 Νοέμβρη 12.00 Εργατικό Κέντρο
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό ''Μαύρο-Κόκκινο''
10 Αυγούστου του 2013: Oι έγκλειστοι μετανάστες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Aμυγδαλέζας, εξεγείρονται.
Αφορμή στέκεται η παράταση του χρόνου κράτησης τους από 12 σε 18 μήνες. Οι εξεγερμένοι βάζουν φωτιά σε στρώματα, προσπαθούν να καταστρέψουν τα άθλια κοντέινερ που τους έχουν στοιβαγμένους, να σπάσουν τις πόρτες, να πηδήξουν τους φράχτες. Επιτίθονται στους δεσμοφύλακες τους με ότι μέσα διαθέτουν (όπως πλαστικά μπουκαλάκια γεμισμένα με χαλίκια). Δέκα από αυτούς καταφέρνουν όντως να αποδράσουν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Η εξέγερση δέχεται την άγρια καταστολή των μπάτσων, με άγνωστο τον αριθμό των τραυματιών, ενώ σχεδόν οι μισοί από όσους κατάφεραν να αποδράσουν ξανασυλλαμβάνονται.
Στις 10 Αυγούστου 2013 οι έγκλειστοι μετανάστες στην Αμυγδαλέζα διεκδίκησαν μαχητικά τα πλέον στοιχειώδη: λίγη από την ελευθερία και την αξιοπρέπεια που το κράτος και το κεφάλαιο τους έχουν στερήσει. Αρνήθηκαν τον διαρκή εξευτελισμό και τον αργό θάνατο που το κράτος τους επέβαλε και συνεχίζει να επιβάλει στους παρανομιμοποιημένους μετανάστες.
3 Νοέμβρη 2014: Δικάζονται 65 από τους εξεγερμένους κρατούμενους μετανάστες.
Οι 65 μετανάστες που συνελήφθησαν, δικάζονται τη Δευτέρα 3 Νοέμβρη ως υπαίτιοι της εξέγερσης, με βαριές κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα.
Μέσα σ' αυτόν τον παραλογισμό που ζούμε καθημερινά, οφείλουμε να τονίσουμε για μια ακόμη φορά, τα -τόσο παραγκωνισμένα, δυστυχώς- προφανή και αυτονόητα: οι μετανάστες και οι μετανάστριες, δεν έρχονται στην Ελλάδα για διακοπές. Εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, λόγω των πολεμικών επιδρομών που προκαλεί ο δυτικός ιμπεριαλισμός. Εξαναγκάζονται λόγω των εμφυλίων συγκρούσεων που οργανώνει και συντηρεί η Δύση. Εξαναγκάζονται λόγω της φτώχιας και της εξαθλίωσης στις οποίες ο καπιταλισμός καταδικάζει μέρη του πλανήτη ώστε να έχουμε εμείς -και τώρα ούτε καν εμείς- πλούσια τα ελέη του καταναλωτικού ονείρου.
Και κάπως ξεκινάν από τις χώρες τους και υποχρεώνονται σε συναλλαγές με μαφίες δουλεμπόρων που είναι συναρθρωμένες με τους συνοριοφύλακες, τους μπάτσους και το ελληνικό κράτος. Κάπως έτσι θαλασσοδέρνονται με σαπιοκάραβα στο αιγαίο και περνάνε ναρκοπέδια στον Έβρο.
Όταν -και αν- τα καταφέρουν να φτάσουν, συναντούν την «φιλοξενία» των ντόπιων αφεντικών που την ίδια στιγμή που τρίβουν τα χέρια τους με φτηνό και υποτιμημένο εργατικό δυναμικό, στελεχώνουν τις γραμμές της Χ.Α. αγανακτώντας για την «άλωση της πατρίδας τους». Καταλήγουν σε χωράφια, οικοδομές, μπουρδέλα και ότι άλλο, ακριβώς λόγω της επισφαλούς θέσης στην οποία το κράτος έχει φροντίσει να τους φέρει, κρατώντας τους παράνομους. Και αν κανένα από αυτά τα αφεντικά μαχαιρώσει, πυροβολήσει, βασανίσει κανέναν από αυτούς και πάλι το κράτος φροντίζει να καθησυχάσει τα αφεντικά και να τους δείξει ότι οι μετανάστες είναι εδώ για να τσαλαπατιούνται.
Μαζί με την άγρια εκμετάλλευση, συναντούν και τα μαχαίρια των φασιστών, τις βρισιές και προπηλακισμούς των ρατσιστών «αγανακτισμένων κατοίκων», τις επιχειρήσεις σκούπα (βλέπε Ξένιος Δίας) και τα βασανιστήρια στα τμήματα της ελληνικής αστυνομίας.
Για να καταλήξουν εν τέλει -όσοι τυχεροί (!) δεν θα υποχρεωθούν σε απέλαση στις εμπόλεμες ή εξαθλιωμένες χώρες τους- να κρατούνται επ' αόριστον στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης με τις άθλιες συνθήκες, το κρύο, την πείνα, την έλλειψη περίθαλψης, τους θανάτους που δε μαθαίνει κανείς και τους εξευτελισμούς από τον κάθε σαδιστή ανθρωποφύλακα, Και όλα αυτά χωρίς κάποια απόφαση δικαστηρίου… απλώς με εντολή αστυνομικού διευθυντή.
Είναι προφανές, ότι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης έχουν πολλαπλή χρησιμότητα για το κράτος και τα αφεντικά. Από τη μία ελέγχουν και απαξιώνουν το πλεονάζον εργατικό δυναμικό, παραδειγματίζοντας και πειθαρχώντας -με την απειλή του εγκλεισμού-, τους ακόμα «ελεύθερους» μετανάστες εργάτες άλλα και όποιον «νόμιμο» εργάτη έχει την οξυδέρκεια να καταλάβει ότι αργά ή γρήγορα, άμα ζορίσουν τα πράγματα, θα έρθει και η δική του σειρά.
Από την άλλη, αποτελούν μία απίστευτα κερδοφόρα επιχείρηση. Κερδοφόρα, αφενός, λόγω των κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τη δημιουργία του, τα οποία ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ. Αφετέρου, λόγω του κύκλου οικονομικών δραστηριοτήτων που δημιουργείται γύρω τους και περιλαμβάνει την κατασκευή των κτιρίων, την συντήρηση τους, τα catering, το προσωπικό φύλαξης αλλά και την «αναζωογόνηση» της τοπικής οικονομίας, με την ανάπτυξη υπηρεσιών για τους εργαζόμενους σε αυτά, όπως καφετέριες, φαγάδικα κ.λ.π.
Ο πόλεμος που διεξάγει το κεφάλαιο ενάντια στην εργασία μαίνεται γύρω μας. Απέναντι στο πιο υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης βλέπουμε την πιο άγρια πτυχή του: τους εκατοντάδες νεκρούς στα σύνορα, το κυνηγητό από τους μπάτσους, τις επιθέσεις των φασιστών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών. Η αντιμεταναστευτική πολιτική του ελληνικού κράτους δεν είναι τίποτα άλλο από τη διαχείριση και υποτίμηση του εμπορεύματος εργατική δύναμη.
Για εμάς, ως κομμάτι της εργατικής τάξης, η αμέριστη υποστήριξη και αλληλεγγύη στους εξεγερμένους μετανάστες της Αμυγδαλέζας, αλλά και σε κάθε έγκλειστο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, είναι κάτι παραπάνω από αυτονόητη. Είναι ταξικό καθήκον.
ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΡΓΑΤΕΣ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
ΆΜΕΣΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ
Π Ο Ρ Ε Ι Α
1 ΝΟΕΜΒΡΗ, 12.00
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
κάλεσμα : ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
επικοινωνία :
libertasalonica.wordpress.com
πηγή : email που λάβαμε στις 31 Οκτώβριος 22h