Παρασκευή 19 Σεπτεμβρίου 2014 στις 9.00 πμ
Δίκη για την επίθεση στο στέκι Αντίπνοια
Εν όψει του δικαστηρίου για την επίθεση στο στέκι Αντίπνοια και τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ
σε ΚΡΑΤΟΣ, ΑΦΕΝΤΙΚΑ και ΦΑΣΙΣΤΕΣ
Στις 20 Ιουνίου του 2008 το αναρχικό στέκι Αντίπνοια στα Κ. Πετράλωνα, δέχεται οργανωμένη επίθεση από 15-20 παρακρατικούς της Χρυσής Αυγής με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό δύο συντρόφων από μαχαίρια. Το ίδιο βράδυ προσάγονται τυχαία στο τμήμα των Πετραλώνων δύο άτομα, ο Αθανάσιος Στράτος και Βασίλης Σιατούνης (υποψήφιος στις προηγούμενες νομαρχιακές εκλογές με τη Χρυσή Αυγή) που ομολογούν την εμπλοκή τους στην επίθεση και τη συμμετοχή τους στη Χ.Α. Την ίδια ώρα πραγματοποιείται πορεία αλληλέγγυων του στεκιού προς το τμήμα και ακολουθούν συγκρούσεις.
Πρόκειται για μία επίθεση που πραγματοποιείται σε μία περίοδο όξυνσης της κοινωνικής αντιπαράθεσης κατά την οποία η δράση παρακρατικών φασιστικών συμμοριών εναντίον αυτοοργανωμένων και κατειλημμένων πολιτικών και κοινωνικών χώρων αντίστασης εντείνεται, με την ανοχή και συνενοχή της αστυνομίας.
Στις 18 Σεπτέμβρη του 2013 δέχεται επίθεση στην Αμφιάλη ο αντιφασίστας Π.Φ. Από ναζιστικά τάγματα εφόδου της χα και πέφτει νεκρός από το μαχαίρι του Γ. Ρουπακιά.
Το σύστημα καπηλεύεται τη δολοφονία προκειμένου να εξυπηρετήσει του σχεδιασμούς του και να θωρακίσει την κυριαρχία του, φερόμενο ως ο εγγυτής της κοινωνικής ομαλότητας. Σε αυτό το πλαίσιο ανασύρεται η υπόθεση της επίθεσης στο στέκι Αντίπνοια, ώστε να ενταχθεί και αυτή μαζί με τη δολοφονία του Π.Φύσσα στην υπόθεση "εγκληματική οργάνωση- χρυσή αυγή".
Με τον καθεστωτικό "αντιφασισμό", σε συνδυασμό με την " θεωρία των 2 άκρων" που εξισώνει παρακρατικούς δολοφόνους με τον κόσμο του αγώνα επιχειρεί να απονοηματοδοτήσει τον αντιφασισμό των από τα κάτω και να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από το ότι η πηγή του φασισμού είναι η ίδια η ύπαρξη του κράτους και του κεφαλαίου.
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΌΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Ο αγώνας ενάντια στο φασισμό είναι αναπόσπαστο κομμάτι του συνολικότερου κοινωνικού - ταξικού αγώνα. Ο αντιφασισμός των από τα κάτω δεν τρέφει κρατικές αυταπάτες, διεξάγεται σε δρόμους, χώρους εργασίας, σχολεία, σχολές και γειτονιές με μαχητικό, αυτοοργανωμένο, οριζόντιο τρόπο. Είναι εκεί που συγκρούονται ο κόσμος της ισότητας, της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, ενάντια στον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
Ο ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ, ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΟΣ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΟΣ
Εν όψει του δικαστηρίου στις 19/9 για την επίθεση στο στέκι Αντίπνοια
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Σάββατο 13/9 12.00 Μοναστηράκι
ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Τρίτη 16/9 18.00 μ.μ. Προπύλαια
ΔΙΚΗ: Παρασκευή 19/9 9.00 π.μ. Πρωτοδικείο Δέγλερη
Αναρχικοί- Αναρχικές, Αντιφασίστες- Αντιφασίστριες
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 19/9 ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΔΕΓΛΕΡΗ
Αντιφασιστική Συγκέντρωση Παρασκευή 19/9, 9 π.μ.
Στο Πρωτοδικείο στην οδό Δέγλερη
όπου δικάζεται εκ νέου η υπόθεση της επίθεσης στο στέκι Αντίπνοια.
Στις 30 Ιουνίου του 2008 το αναρχικό στέκι Αντίπνοια στα Κ. Πετράλωνα δέχεται οργανωμένη επίθεση από 15-20 παρακρατικούς της Χρυσής Αυγής, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό δύο συντρόφων από μαχαίρια. Το ίδιο βράδυ προσάγονται τυχαία στο τμήμα των Πετραλώνων δυο άτομα, ο Αθανάσιος Στράτος και ο Βασίλης Σιατούνης (υποψήφιος στις προηγούμενες νομαρχιακές εκλογές με τη χ.α.) που ομολογούν την εμπλοκή τους στην επίθεση και τη συμμετοχή τους στη χ.α.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ - ΝΑΖΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΟΡΙΕΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ - ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΗΣΙΩΝ
πηγή: http://antifasp.espivblogs.net/2014/09/12/%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%86%CE%B1%CF%83%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7-199-%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA/
Στις 30 Ιουνίου του 2008 το αναρχικό στέκι Αντίπνοια, στα Κάτω Πετράλωνα, δέχθηκε οργανωμένη επίθεση από 15-20 παρακρατικούς της χρυσής αυγής. Εκείνη την ώρα βρίσκονταν μέσα στο χώρο 4 άτομα που έκαναν μαθήματα Ισπανικών. Το αποτέλεσμα ήταν ο τραυματισμός, με μαχαίρι, δύο συντρόφων, ένας εκ των οποίων σοβαρά. Από την πρώτη στιγμή κιόλας, η αλληλεγγύη μας συγκίνησε, τόσο για την αμεσότητα όσο για τον όγκο της. Τα αντανακλαστικά του κόσμου του κινήματος λειτούργησαν άμεσα και έτσι πρώτη απάντηση δόθηκε την ίδια μέρα. Αργά το βράδυ πραγματοποιήθηκε αυθόρμητη πορεία προς το αστυνομικό τμήμα των Κάτω Πετραλώνων από 300 περίπου άτομα ενώ για αρκετό καιρό τόσο στο στέκι όσο και στο νοσοκομείο (που νοσηλευόταν ο ένας σύντροφος) κόσμος από τη γειτονία και από τον αγώνα εξέφραζε, με κάθε τρόπο, την αλληλεγγύη του.
Αυτή η επίθεση δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αντιθέτως, σε μια περίοδο έντονης κοινωνικής όξυνσης όπως ήταν εκείνη, η δράση παρακρατικών συμμοριών ενάντια σε πολιτικούς και κοινωνικούς χώρους αυξάνεται (παραδείγματα είναι οι επιθέσεις στο Θερσίτη στο Ίλιον, με εκρηκτικό μηχανισμό, οι εμπρησμοί στη Βίλα Αμαλίας στην Αχαρνών και στο Πραπόπουλο, στο Χαλάνδρι).
Πάγια τακτική του κράτους, σε τέτοιες περιόδους είναι να χρησιμοποιεί τους παρακρατικούς του μηχανισμούς, παράλληλα με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής για να αναχαιτίσει τους αγώνες και να τρομοκρατήσει όσους συμμετέχουν σε αυτούς. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονταν και οι παραπάνω επιθέσεις. Ενώ ο παρακρατικός ρόλος αυτών των συμμοριών έγκειται και στο γεγονός ότι όλη αυτή η δράση γινόταν με την ανοχή και τη συνεργασία του κράτους, κυρίως μέσα από τις δυνάμεις καταστολής.
Εξόφθαλμα και ενδεικτικά παραδείγματα της αγαστής συνεργασίας τους ήταν η 2 Φλεβάρη του 2008 όπου χρυσαυγίτες (κάποιοι εκ των οποίων και υποψήφιοι) επιτίθονταν, μαζί τις διμοιρίες των ματ, σε αντιφασιστική διαδήλωση όπου και μαχαίρωσαν δύο διαδηλωτές. Το δεύτερο είναι το "πείραμα'' του Αγ. Παντελεήμονα, όπου η χρυσή αυγή, χρησιμοποιώντας ως προμετωπίδα μια επιτροπή κατοίκων, αποτέλεσε, πάλι σε συνεργασία με την αστυνομία, το επιχειρησιακό κομμάτι στον κεντρικό κρατικό σχεδιασμό για την εκκαθάριση της περιοχής από τους μετανάστες.
Γυρίζοντας στην υπόθεσή μας, λίγη ώρα μετά την επίθεση στο Αντίπνοια, στην ίδια περιοχή, προσάγονται από την τροχαία δύο φασίστες που επέβαιναν σε μηχανάκι και αφού βρίσκουν πάνω τους δύο μαχαίρια και ένα τσεκούρι, ομολογούν ότι είναι μέλη της χρυσής αυγής και ότι συμμετείχαν στην επίθεση. Πρόκειται για τον Βασίλη Σιατούνη (ο οποίος υπήρξε και υποψήφιος της χ.α. στις προηγούμενες νομαρχιακές εκλογές) και τον Αθανάσιο Στράτο.
Οι κατηγορίες εις βάρος τους είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα και από τον Ιούλιο του 2008 ξεκινάει μια διαδικασία στην οποία οι φασίστες ζητάνε συνέχεια αναβολές και αποφεύγουν την παρουσία τους στα δικαστήρια, καθώς εκεί δέχονται την οργή συντρόφων και αγωνιστών και δεν έχουν καμιά δημόσια στήριξη από μεριά του φασιστικού κόμματος.
Επί τρία χρόνια αυτή είναι η κατάσταση, μέχρι που στις 2 Μαΐου του 2011, μέρα που είχε οριστεί η δίκη, βρεθήκαμε αντιμέτωποι στην Ευελπίδων με ένα τάγμα εφόδου πρωτοκλασάτων στελεχών της ηγεσίας της χ.α. (μεταξύ των οποίων οι Λαγός και Κασιδιάρης), που παρ' ότι δημόσια είχε αποποιηθεί τη σχέση της με το γεγονός, με την παρουσία τους ανέλαβε επί της ουσίας την πολιτική ευθύνη της συγκεκριμένης επίθεσης. Μετά από συμπλοκή τράπηκαν σε φυγή με τη συνοδεία ΜΑΤ και η δίκη έγινε ερήμην τους. Το αποτέλεσμα ήταν η αναβάθμιση του κατηγορητηρίου σε κακουργήματα και η παραπομπή της διαδικασίας στο μεικτό ορκωτό. Από τότε η υπόθεση θάφτηκε, σε μια περίοδο στην οποία γινόταν αβαντάρισμα της χρυσής αυγής σε όλα τα πεδία, συνθήκη που έδωσε καρπό μετά τις εκλογές του 2012.
Ένα χρόνο αργότερα, το Σεπτέμβριο του 2013, έγινε η "ξαφνική'' δολοφονία του Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτη, συμβάν που έρχεται να χρησιμοποιηθεί, από το κράτος, κατά το δοκούν. Για επικοινωνιακούς λόγους αλλά και ενδοσυστημικούς ανταγωνισμούς (ψηφοθηρία, το κράτος διαχειριστής-εγγυητής της δημοκρατίας και η θεωρία των δύο άκρων), ανακαλύπτεται ο καθεστωτικός "αντιφασισμός'' και "οι θεσμοί επιτέλους θα κάνουν τα δέοντα''. Η δικαιοσύνη θα δικάσει, η αστυνομία θα συλλάβει, τα ΜΜΕ θα αποκαλύψουν και ο πολιτικός κόσμος θα απομονώσει!!!
Στο πλαίσιο αυτού του κυνικού πανηγυρισμού όπου συμμετέχουν όσοι έπεσαν από τα σύννεφα, θυμήθηκαν και πάλι την υπόθεσή μας, εντάσσοντάς την στη δικογραφία περί εγκληματικής οργάνωσης, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να μας βάλουν στο παιχνίδι τους σαν χρήσιμα πιόνια. Στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη κληθήκαμε στην ανακρίτρια ως μάρτυρες για την εν λόγω υπόθεση. Η παρουσία μας, επομένως ήταν υποχρεωτική, και η θέση μας δεν ήταν μόνο να βγάλουμε λόγο για το φασισμό και το παρακράτος αλλά επίσης να κάνουμε ξεκάθαρο ότι δεν δεχόμαστε να είμαστε κομμάτι του "καθεστωτικού αντιφασισμού".
Το οικονομικό-πολιτικό σύστημα, δηλαδή ο καπιταλισμός και η δημοκρατία του, ευθύνεται για την ύπαρξη και την υποστήριξη του φασισμού, είτε στη μορφή του παρακράτους είτε στην πιο νομιμοποιημένη μορφή του σαν πολιτικό σχήμα. Μέσα από την συνολική κρίση και θέλοντας να διασφαλίσει την κυριαρχία του, το κράτος τροφοδοτεί τον κοινωνικό κανιβαλισμό, υιοθετεί ακροδεξιά ατζέντα, οξύνει την καταστολή (αναβαθμίζοντας το νομικό του οπλοστάσιο ποινικοποιώντας τους αγώνες, διώκοντας δριμεία τους αγωνιστές, ενισχύοντας την αστυνομία). Έτσι προμόταρε τη χρυσή αυγή όχι μόνο συγκαλύπτοντας τις επιθέσεις αλλά προωθώντας την και σε ιδεολογικό επίπεδο και, εν τέλει, βοηθώντας την μέσα σε δύο χρόνια να ανεδείχθη από την "αφάνεια'' στο 7%. Οποιαδήποτε ρητορική λοιπόν περί αντιφασισμού, όταν προέρχεται από οποιοδήποτε μηχανισμό του κράτους, δεν μπορεί να μας θολώσει.
Ο αγώνας ενάντια στον καπιταλισμό είναι ταυτόχρονα και αγώνας ενάντια στο φασισμό και δίνεται στους δρόμους, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, στις σχολές, στο περίγυρό μας. Εμείς οι από τα κάτω, μέσα από τους κοινωνικού- ταξικούς αγώνες στεκόμαστε απέναντι σε ένα πολύπλοκο και ισχυρό σύστημα, που προωθεί τις ανισότητες, την ιεραρχία και τους διαχωρισμούς. Ο κόσμος της ισότητας, της ελευθερίας και της αλληλεγγύης απέναντι στο κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
Γιατί ο αγώνας μας δεν ξεκινά ούτε τελειώνει στις δικαστικές αίθουσες της αστικής δικαιοσύνης. Αντίθετα χτίζεται, παλεύεται, ομορφαίνει και χειραφετείται στις δομές αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας.
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ.
Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
πηγή : https://athens.indymedia.org/event/52770/
Κείμενο για τον έναν χρόνο από την δολοφονία του Π.Φύσσα και το δικαστήριο για την επίθεση στο αναρχικό Στέκι Αντίπνοια.
Στο νου μας έχουμε κάθε στιγμή τις σύντομες νίκες, αλλά και τα πλήγματα που δεχτήκαμε, μνήμες από τους αγώνες που δόθηκαν και πάντα πώς αυτοί παίρνουν σάρκα και οστά στο σήμερα. (εδώ σε μορφή .pdf)
Τα τελευταία χρόνια το καθεστώς κινείται στη κατεύθυνση του ολοκληρωτισμού μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχει πριμοδοτηθεί και κατά συνέπεια αναβαθμιστεί ο ρόλος των φασιστών. Σε στιγμές μεγάλης υποβάθμισης της εργασίας και εφαρμογής αντικοινωνικών μέτρων, για μεγάλη μερίδα της κοινωνίας, φόβος των κυρίαρχων είναι η αντίσταση των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων. Σταθερή στρατηγική της κυριαρχίας είναι να στρέψει τους καταπιεσμένους προς μια κατεύθυνση που να είναι ακίνδυνη για τα συμφέροντα της και τις επιδιώξεις της.
Δηλαδή τον ένα ενάντια στον άλλο, σε ένα εμφύλιο πόλεμο μεταξύ των φτωχών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το νεοναζιστικό μόρφωμα της χρυσής αυγής έρχεται να επιτελέσει σημαντικό ρόλο προτάσσοντας ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του κάθε καταπιεσμένου είναι ο πιο εξαθλιωμένος και καταπιεσμένος. Πλάι στο κράτος υπάρχει πάντα ένα παρακράτος που αναλαμβάνει τις βρώμικες δουλειές, όσα η δημοκρατία μπορεί να πράξει μόνο υπόγεια, με τους πολιτικούς φορείς της να προσπαθούν να τα διαψεύσουν. Η Χ.Α. ως ο βασικός φορέας των φασιστών με το φασιστικό της δηλητήριο να χύνεται, με επιθέσεις και δολοφονίες μεταναστών και αγωνιστών αυξάνει τα ποσοστά της και διχάζει την τάξη των εκμεταλλευόμενων. Όλο αυτό το σκηνικό στήνεται περίτεχνα μέσα από ένα συνεχές θέαμα προβαλλόμενο από τα ΜΜΕ και πατώντας πάνω στο ρατσιστικό και εθνικιστικό υπόβαθρο που υπάρχει σε κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Σε μια κατάσταση διαρκούς και επιδεινούμενης κρίσης τόσο οικονομικής όσο και θεσμικής, η εξουσία αποτελεί ένα έδαφος που ξαναμοιράζεται μεταξύ των επίδοξων διαχειριστών της. Ο κάθε εξουσιαστικός-κομματικός μηχανισμός επιδιώκει να φανεί ότι αυτός είναι ο πιο ικανός να διασφαλίσει την κοινωνική «ειρήνη», «ευημερία» και εντέλει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Είναι η ιστορική στιγμή που κρατικός και παρακρατικός μηχανισμός μπερδεύονται, γίνονται ένα, συγκρούονται αλλά δεν παύουν να επιδιώκουν την πάταξη, την καταστολή, την εκμηδένιση όλων όσων αγωνίζονται ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση και ορθώνουν το κεφάλι τους στους δυνάστες.
Η δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα
Ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου στην περιοχή της Αμφιάλης, στο Κερατσίνι, ο Παύλος Φύσσας (Killah P) αντιφασίστας και κάτοικος της περιοχής δέχτηκε δολοφονική επίθεση με μαχαιριές στη κάρδια από ομάδα φασιστών. Αστυνομικές δυνάμεις που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο σημείο, παρακολουθούσαν τη συμπλοκή και δεν παρενέβησαν, παρά μόνο όταν ο Παύλος είχε ήδη μαχαιρωθεί. Ο Παύλος ήταν αυτός που κατέδειξε το δολοφόνο του, Γιώργο Ρουπακιά, ο όποιος και συνελήφθη. Σπίτι του βρέθηκε οπλισμός και έγγραφα της Χρυσής Αυγής.
Την ίδια κι όλας ημέρα το απόγευμα γύρω στους 20.000 διαδηλωτές βρέθηκαν στο σημείο της δολοφονίας όπου και ακολούθησε πορεία. Ένα κομμάτι της πορείας κινήθηκε προς τα γραφεία της Χ.Α. στη Νίκαια. Η υπόλοιπη πορεία κινήθηκε στους δρόμους της Αμφιάλης και του Κερατσινίου. Ακολούθησαν συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις, επιθέσεις στο αστυνομικό τμήμα και τράπεζες. Στη διάρκεια των συγκρούσεων ένας διαδηλωτής από ευθεία βολή δακρυγόνου έχασε το ένα του μάτι, πολλοί άλλοι συνελήφθησαν και κατηγορούνται για κακουργηματικές πράξεις, ενώ την ίδια στιγμή πίσω από τις γραμμές των μπάτσων βρισκόντουσαν φασίστες και πετούσαν πέτρες στους διαδηλωτές. Παράλληλα η οργή εξαπλώθηκε σε όλο τον ελλαδικό χώρο με επιθέσεις στα γραφεία των φασιστών, συγκρούσεις με την αστυνομία και με μαχητικές αντιφασιστικές πορείες. Επίσης, σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις έγιναν δράσεις-παρεμβάσεις για την δολοφονία του Παύλου.
Οι συλλήψεις των χρυσαυγιτών και…
Οι συλλήψεις που ακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν αποτέλεσαν τίποτα περισσότερο από ένα εσωτερικό ξεκαθάρισμα στους κόλπους της εξουσίας. Οι ενδοεξουσιαστικές αντιθέσεις όπως διαμορφώθηκαν το προηγούμενο διάστημα ήταν η πραγματική αιτία όσων συνέβησαν. Η Χ.Α. αυξάνει την εκλογική της δύναμη, με τη στήριξη ολόκληρου του καθεστώτος, απολαμβάνει μια ασυλία σε όλα τα επίπεδα σύμφωνα με την οποία μπορούν τα μέλη της να μαχαιρώνουν, να ξυλοκοπούν, να καίνε σπίτια μεταναστών, να επιτίθενται σε κινηματικούς χώρους, να σκοτώνουν, ενώ ταυτόχρονα διαφημίζεται σε καθημερινή βάση από τα ΜΜΕ και απολαμβάνει τη στήριξη, κυρίως οικονομική από ένα τμήμα του επιχειρηματικού κόσμου με αντάλλαγμα την ψήφιση αντεργατικών μέτρων, μέτρων που αφορούσαν το ξεπούλημα κρατικών επιχειρήσεων, φοροαπαλλαγές εφοπλιστών, επιθέσεις σε συνδικαλιστές και εργαζόμενους, εκβιασμούς κ.α. Είναι το καλοκαίρι του 2013 όταν οι εξουσιαστικοί σχεδιασμοί φέρνουν στην επιφάνεια το σενάριο για συνεργασία Ν.Δ. και Χ.Α.(όπως προκύπτει και από δηλώσεις κομματικών στελεχών και ρεπορτάζ μεγαλοδημοσιογράφων), όμως η Χ.Α. ζητάει μεγαλύτερο κομμάτι από τη πίττα της εξουσίας και εποφθαλμιά τη θέση του αφεντικού. Όμως οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ν.Δ. και Χ.Α. δεν πάνε καλά, η Ν.Δ. πιέζεται από τους συσχετισμούς(που ίδια δημιούργησε αβαντάροντας τα προηγούμενα χρόνια και ιδίως μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 τη παρακρατική Χ.Α. ως αντίβαρο στην ανάπτυξη του κόσμου του αγώνα). Δηλαδή οι νεοναζί της Χ.Α. από μαντρόσκυλα των αφεντικών και παρακρατικός μηχανισμός(που φτιάχτηκε από την ΚΥΠ στα χρόνια της μεταπολίτευσης και στηρίχθηκε από όλους τους εκάστοτε διαχειριστές της εξουσίας) επιχειρούν να γίνουν το αφεντικό, δηλαδή ο επίσημος εκφραστής του κεφαλαίου και διαχειριστής της εξουσίας. Διαχρονικά οι φασίστες είναι η εμπροσθοφυλακή του καπιταλισμού, ιστορικά όποτε το καθεστώς(όχι μόνο στον ελλαδικό χώρο) βρέθηκε σε δύσκολη θέση-θεσμικά και οικονομικά, σε κατάσταση αβεβαιότητας ως προς τους ταξικούς και κοινωνικούς συσχετισμούς-επιστράτευσε το φασισμό προκειμένου οι κεφαλαιοκράτες να διατηρήσουν τη δυναμή τους, τα κέρδη τους και η εκάστοτε κάστα της εξουσίας τη θέση της και τα προνομία της.
Οι κυβερνώντες γνωρίζουν, αναγνωρίζουν και στηρίζουν το θεάρεστο, παρακρατικό και πολύχρονο έργο της Χ.Α., αλλά δεν παραγνωρίζουν ότι αυτοί είναι το κράτος και η Χ.Α. το παρακράτος. Έτσι λοιπόν, τη στιγμή που Η Χ.Α. δείχνει να το «ξεχνάει» της τραβάνε το αυτάκι για να της θυμίσουν ότι αυτοί την δημιούργησαν, τη στήριξαν, την ανέδειξαν, την υποστήριξαν, αλλά αυτοί είναι το «αφεντικό». Οι άνθρωποι που επάνδρωσαν ανά τα χρόνια το παρακρατικό μηχανισμό δεν ήταν παρά αναλώσιμοι. Το γνωρίζουν και οι ίδιοι οι αρχηγοί τους και είναι οι πρώτοι που με ιδιαίτερη ευκολία, αν το επιτάσσει το συμφέρον τους, το πράττουν. Είναι χρήσιμοι όσο εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς του καθεστώτος και με όση ευκολία τους στηρίζουν, τους καλύπτουν και τους τροφοδοτούν με μεγαλύτερη ευκολία μπορούν να τους πετάξουν στον Καιάδα όταν πάψουν να είναι χρήσιμοι ή υπερβούν τα «όρια». Έτσι λοιπόν, μετά το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις μεταξύ Χ.Α. και Ν.Δ. το καλοκαίρι του 2013, η δολοφονία του Π. Φύσσα από τους νεοναζί της Χ.Α., αποτέλεσε την κατάλληλη ευκαιρία ώστε η Ν.Δ. να λύσει τις διαφορές της με τους φίλους της, να δημιουργήσει νέους συσχετισμούς και να μπορέσει να διαπραγματευτεί το μοίρασμα της πίττας της εξουσίας με καλύτερος όρους.
Έτσι ανασύρονται στην επιφάνεια διάφορες υποθέσεις δολοφονικών επιθέσεων των παρακρατικών ταγμάτων εφόδου της χα, οι οποίες ως τότε είχαν επιμελώς κρυφτεί από τους εισαγγελείς και τους μπάτσους. Μια από αυτές τις υποθέσεις είναι και η επίθεση που πραγματοποιήθηκε το καλοκαίρι του 2008 στο αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα.
Η επίθεση στο στέκι Αντίπνοια
Δευτέρα 30 Ιουνίου 2008 στις 7 η ώρα το απόγευμα, ομάδα 20 περίπου ατόμων από τη γνωστή φασιστική γκρούπα της Χρυσής Αυγής πραγματοποίησαν επίθεση στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια στα Κάτω Πετράλωνα. Εισβάλλοντας στο στέκι «χαιρέτισαν» φασιστικά φωνάζοντας «με τους χαιρετισμούς της Χρυσής Αυγής», και στη συνέχεια επιτέθηκαν με μαχαίρια σε δύο από τα τέσσερα άτομα που βρίσκονταν εκείνη την ώρα μέσα στο στέκι. Τους τραυμάτισαν στα πόδια και στο κεφάλι και στη συνέχεια απομακρύνθηκαν όπως ήρθαν, με μηχανές μεγάλου κυβισμού. Εντωμεταξύ, λίγο μετά την επίθεση, και ενώ οι μπάτσοι προσπαθούν να περιορίσουν τον κόσμο που προσπαθεί να προσεγγίσει το στέκι Αντίπνοια και να καταδιώξει τους φασίστες, συλλαμβάνονται (επειδή θεωρήθηκαν από τους μπάτσους αναρχικοί) οι φασίστες Αθανάσιος Στράτος και ο Βασίλης Σιατούνης, στην κατοχή των οποίων βρέθηκαν δύο στιλέτα και ένα σκεπάρνι. Οι δύο ομολογούν την εμπλοκή τους στην επίθεση και τη συμμετοχή τους στη Χ.Α., προφανώς για να τους αφήσουν ελεύθερους, όπως ήταν το σύνηθες. Όμως μετά από λίγες ώρες πραγματοποιείται από εκατοντάδες κόσμο πορεία προς το αστυνομικό τμήμα των Πετραλώνων και ακολουθούν συγκρούσεις. Οι μπάτσοι τελικά, υπό την πίεση της πορείας, παραπέμπουν τους δύο φασίστες με κατηγορητήριο «απλές σωματικές βλάβες».
Οι κατηγορίες εις βάρος τους είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα και από τον Ιούλιο του 2008 ξεκινάει μια διαδικασία στην οποία οι φασίστες ζητάνε συνέχεια αναβολές και αποφεύγουν την παρουσία τους στα δικαστήρια, καθώς εκεί δέχονται την οργή συντρόφων και αγωνιστών και δεν έχουν καμιά δημόσια στήριξη από μεριά του φασιστικού κόμματος. Επί τρία χρόνια αυτή είναι η κατάσταση, μέχρι που στις 2 Μαΐου του 2011, μέρα που είχε οριστεί η δίκη, βρεθήκαμε αντιμέτωποι στα δικαστήρια της Ευελπίδων με ένα τάγμα εφόδου πρωτοκλασάτων στελεχών της ηγεσίας της χ.α. (μεταξύ των οποίων οι Λαγός και Κασιδιάρης), που παρ' ότι δημόσια είχε αποποιηθεί τη σχέση της με το γεγονός, με την παρουσία τους ανέλαβε επί της ουσίας την πολιτική ευθύνη της συγκεκριμένης επίθεσης. Μετά από συμπλοκή τράπηκαν σε φυγή με τη συνοδεία ΜΑΤ και η δίκη έγινε ερήμην τους. Το αποτέλεσμα ήταν η αναβάθμιση του κατηγορητηρίου σε κακουργήματα και η παραπομπή της διαδικασίας στο μεικτό ορκωτό. Από τότε η υπόθεση θάφτηκε στα συρτάρια των εισαγγελέων, μέχρι τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα όπου και δόθηκε εντολή από «ψηλά» να ξεθαφτεί μαζί με δεκάδες άλλες υποθέσεις προκειμένου να χρησιμοποιηθεί από τους διαχειριστές της εξουσίας ως όπλο για τα εσωτερικά τους ξεκαθαρίσματα.
…θεσμικές αυταπάτες
Το ίδιο κράτος που φυλακίζει μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που βασανίζει και σκοτώνει σε αστυνομικά τμήματα, που πνίγει στα διάφορα «φαρμακονήσια», που εκμεταλλεύεται και εξαθλιώνει τους από τα κάτω (την δουλειά που είναι ταγµένο να κάνει δηλαδή), ξαφνικά μιλάει για το νεοναζιστικό φαινόμενο και την πάταξή του. Παρατηρούμε λοιπόν να παρελαύνουν στα τηλεοπτικά πάνελ διάφορα κυβερνητικά στελέχη τα οποία αραδιάζουν αντιφασιστικές κορόνες και λογύδρια. Μετά το αντιμνημονιακό και μνημονιακό μπλοκ, το φιλοευρωπαϊκό και αντιευρωπαϊκό έχουμε και το μπλοκ του συνταγματικού τόξου. Γνωρίζουμε όμως ότι η εξουσία έχει πολλά πρόσωπα, αλλά δεν παύει να είναι μια. Οι ενδοεξουσιαστικές διαμάχες και οι λυκοφιλίες όπως και να παρουσιάζονται αποτελούν εγγενές κομμάτι του εξουσιαστικού οικοδομήματος. Ο θεσμικός «αντιφασισμός» όπως και να εκφράζεται από τα διάφορα κομμάτια της κυριαρχίας είναι ένα εργαλείο στα χέρια της εξουσίας με στόχο να εξυπηρετήσει εκλογικές σκοπιμότητες (επαναπατρισμός δεξιών ψήφων), να επανακαθορίσει σε επικοινωνιακό επίπεδο το χάρτη της εξουσίας και να καθορίσει το ποιος είναι «ικανός» να κυβερνήσει, βλέπε «δημοκρατικό τόξο». Ταυτόχρονα να διατηρήσει το μονοπώλιο της βίας για το κράτος, να του διασφαλίσει το ρόλο του εγγυητή της τάξης, να αφοπλίσει ιδεολογικά όσους αγωνίζονται ώστε να μην εκφραστεί η κοινωνική οργή και να διατηρηθεί η «κοινωνική ειρήνη».
Αγώνας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο
Μπουεναβεντούρα Ντουρρούτι: «Δεν πολεμάμε τον φασισμό μαζί με την κυβέρνηση αλλά σε πείσμα της κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί πραγματικά τη συντριβή του φασισμού, γιατί η αστική τάξη είναι αναγκασμένη να προσφεύγει σε αυτόν όταν βλέπει την εξουσία να της γλιστρά από τα χέρια.»
Ο αντιφασιστικός αγώνας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα των από τα κάτω για κοινωνική και ταξική απελευθέρωση. Δεν διεξάγεται στα κοινοβούλια-στα κομματικά γραφεία-στις δικαστικές αίθουσες. Αντίθετα, εκεί εκτρέφεται και στηρίζεται από το κεφάλαιο ως το όπλο για την επιβολή του επάνω στους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους. Ο αντιφασιστικός αγώνας διεξάγεται στους δρόμους, στις σχολές και τα σχολεία, στους χώρους δουλειάς, τις πλατείες και τα γήπεδα, οργανώνεται από τους ίδιους τους καταπιεσμένους και διεξάγεται με τα όπλα που εκείνοι επιλέγουν και με γνώμονα την αλληλεγγύη και την ισότητα, αυτοοργανωμένα και αντιεραρχικά.
Αγώνας ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τα τσιράκια του
Για ένα κόσμο ισότητας-αλληλεγγύης-ελευθερίας
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ: Σάββατο 13/9-12:00 Μοναστηράκι ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ:Τρίτη 16/9-18:00 Προπύλαια
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: Πέμπτη 18/09/14-18:00 στην Παν. Τσαλδάρη στο σημείο της δολοφονίας για την επίθεση στο στέκι Αντίπνοια
ΔΙΚΗ: Παρασκευή 19/9-9:00π.µ. Πρωτοδικείο Δέγλερη
αναρχική συλλογικότητα
vogliamo tutto e per tutti
στη Νέα Σμύρνη και τις γύρω περιοχές
vogliamotutto.espiv.net
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1531079/