kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

(ακυρώνεται) Προβολή ταινίας: Arizona Dream

Δεν θα πραγματοποιηθεί σήμερα Κυριακή 22/6 η προγραμματισμένη προβολή της ταινίας "Arizona Dream".

Η προβολή θα προγραμματιστεί εκ νέου από την ομάδα κινηματογράφου της Λέσχης.

πηγή: http://ydragogeio.gr/%CE%B1%CE%BA%CF%85%CF%81%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CE%B7-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AE-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-arizona-dream/

Arizona Dream

Έγχρωμη, 1993, Γλώσσα: Αγγλικά
Σκηνοθεσία: Εμίρ Κουστουρίτσα
Παίζουν: Τζόνι Ντεπ, Φαίη Νταναγουέι, Τζέρι Λούις, Βίνσεντ Γκάλο, Λίλι Τέιλορ

H παράξενη ιστορία ενός ονειροπόλου νέου τον οποίο ερωτεύονται ταυτόχρονα μια ώριμη χήρα και η κόρη της που βρίσκεται συνεχώς στα πρόθυρα αυτοκτονίας. Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά τον απόλυτο θρίαμβό του, τον ''Καιρό των τσιγγάνων'' και δύο πριν το ''Underground'', ο Εμίρ Κουστουρίτσα αρπάζει την ευκαιρία να σκηνοθετήσει την πρώτη του ταινία σε αμερικάνικο έδαφος, στο Χόλιγουντ και με αυτή κερδίζει τη Χρυσή Άρκτο στο Φεστιβάλ Βερολίνου του 1993. Ο λόγος για την συμπαθέστατη, ποιητική δημιουργία του σκηνοθέτη που τιτλοφορείται ''Arizona dream''. Η πρώτη και τελευταία μέχρι σήμερα απόπειρα του σκηνοθέτη να γυρίσει ταινία στο Χόλιγουντ. Εδώ θα βρει κανείς όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά στοιχεία και θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο σκηνοθέτης. Μοιάζει σαν μια ιδιόρρυθμη παραφωνία η ταινία αυτή. Ένας Βαλκάνιος-και μάλιστα οργισμένος-στη μέση της Νέας Υόρκης. Ακόμη κι αν οι χαρακτήρες του είναι Αμερικάνοι, εν τούτοις το νιώθεις στη συμπεριφορά τους. Έχουν ένα βαλκανικό αέρα και έναν ερωτισμό που μόνο σε μια τσιγγάνικη ιστορία-από αυτές που μόνο ο Κουστουρίτσα γνωρίζει να αφηγείται καλά-συναντά κανείς. Γιατί αποκάλεσα σκηνοθέτη και χαρακτήρες ''οργισμένους Βαλκάνιους''; Ο χαρακτηρισμός αυτός σαφώς και δεν ανήκει σε μένα αλλά είναι ο τίτλος ενός κορυφαίου βιβλίου του τεράστιου εκλιπόντος Έλληνα σκηνοθέτη Νίκου Νικολαΐδη. Δεν θα μπορούσα να αποκαλέσω αλλιώς τους περιθωριακούς ήρωες που πλάθει ο Κουστουρίτσα εφόσον μέσα από αυτούς γίνεται κυριολεκτικά σμπαράλια το περίφημο αμερικάνικο όνειρο, το κυνήγι της ευτυχίας. Οι Βαλκανικοί λαοί, έχοντας υποφέρει περισσότερο κατά την διάρκεια των Παγκοσμίων Πολέμων και των εμφυλίων που ακολούθησαν, γνωρίζουν ότι η ευτυχία και η πραγματική ελευθερία δύσκολα κατακτώνται. Δε φτάνει μια καλογυαλισμένη Κάντιλακ για να φτάσεις στο φεγγάρι. Και να φανταστείς ότι κάποιοι άνθρωποι σκορπούν τη ζωή τους τρέχοντας πίσω από αυτή την αναθεματισμένη Κάντιλακ, χωρίς επιτυχία όμως. Βέβαια, ο σύγχρονος τρόπος ζωής δεν μας βοηθά να το κατανοήσουμε πλήρως αυτό. Γι'αυτό ο Κουστουρίτσα χρησιμοποιεί περιθωριακούς ήρωες. Αυτοί έχουν όλο το χρόνο στη διάθεσή τους να στοχαστούν για τη ζωή, τον έρωτα και το θάνατο. Είναι καταδικασμένοι, έχουν επιλεγεί να κάνουν αυτό το πράγμα. Πάλι καλά που ο Σέρβος σκηνοθέτης έχει στο πλευρό του μια πλειάδα ταλαντούχων ηθοποιών ώστε μπόρεσαν να υποστηρίξουν το αλλόκοτο σενάριό του και δεν το καταβαράθρωσαν. Ο Τζόνι Ντεπ αποδεικνύει πόσο ταλέντο διαθέτει τόσο στην κωμωδία όσο και στο δράμα κι αυτό διαφαίνεται από τις εκφράσεις του προσώπου του. Η Φαίη Νταναγουέι βρίσκεται ίσως στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας της, υποδυόμενη μια μισότρελη χήρα που έλκεται ερωτικά από το χαρακτήρα του Τζόνι Ντεπ. Τρίτο μεγάλο όνομα της ταινίας ο πάλαι ποτέ σπουδαίος κωμικός Τζέρι Λούις. Μόνο που εδώ είναι πιο σοβαρός και συνάμα στιβαρός από ποτέ, στο ρόλο του θείου του ήρωα που ζει πράγματι το περίφημο αμερικάνικο όνειρο. Για πόσο όμως; Ακολουθεί η Λίλι Τέιλορ σε μια πειστική αλλά κάπως υπερβολική ερμηνεία. Όποιος περιμένει να δει μια συνηθισμένη ταινία, καλύτερα να το ξεχάσει. Αφήστε τον εαυτό σας να αφεθεί και να μαγευτεί από τη σουρεαλιστική πραγματικότητα της ταινίας. Πείτε την αλήθεια, ποιος δεν ήθελε κάποτε να πετάξει ή να γίνει ψάρι; Με αυτή την ταινία θα έχει την ευκαιρία να το κάνει. Ο Κουστουρίτσα, πιστεύω, είναι από τους λίγους σύγχρονους σκηνοθέτες που του συγχωρούμε τα μελοδραματικά κλισέ και τον υπέρμετρο υπερρεαλισμό. Έχει κι αυτός, πάντως, τον τρόπο του. Είτε με τους ηθοποιούς που διαλέγει είτε με το πώς θα σκηνοθετήσει, ακόμα και με τη μουσική. Παρεμπιπτόντως, το soundtrack που έχει γράψει γι'αυτή την ταινία ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς είναι από τα καλύτερα που έχουμε ακούσει ποτέ. Μπορεί κανείς να ξεχάσει το τραγούδι ''In the death car'' που τραγουδάει τόσο χαρακτηριστικά ο Ίγκυ Ποπ; Βέβαια σαν κάπου-κάπου να νοσταλγεί κι αυτός την καταγωγή του, οπότε επιστρέφει στα πιο χάλκινα του. Μπορεί μέσα από το φιλμ να καυτηριάζεται ο αμερικάνικος τρόπος ζωής αλλά παράλληλα εξυμνείται η πολιτιστική κουλτούρα της χώρας που περιλαμβάνει εκτός από σπουδαίες ταινίες και ηθοποιούς (Ντε Νίρο, Πατσίνο, αναφορές στο ''North by northwest'' του Χίτσκοκ) και εξαιρετικά δείγματα τζαζ μουσικής γραφής όπως αυτά του Django Reinhardt ή ακόμα και ακορντεόν. Πράγματι, τον Κουστουρίτσα τον πνίγει η αγάπη του για όλα τα προαναφερθέντα-όπως η ίδια αγάπη για όλα αυτά πνίγει και κάποιους από τους ήρωες του. Αναφορές για αυτά γίνονται καθ'όλη τη διάρκεια της ταινίας. Το φιλμ μπορεί να μη συγκίνησε για προφανείς λόγους του αμερικάνικο κοινό αλλά απέσπασε μερικές ενθαρρυντικές κριτικές και παρακολουθείται με ενδιαφέρον από το ευρωπαϊκό κοινό και τους λάτρεις του σκηνοθέτη-αν και ακόμα θεωρείται μια από τις λιγότερο καλές ταινίες του Κουστουρίτσα. Σαν να βρίσκεσαι σε μια συνεχή εφηβική ερωτική φαντασίωση, η ταινία αυτή είτε σε παρασέρνει και σε καθηλώνει είτε σε αφήνει αδιάφορο. Σε κάθε περίπτωση δίνεται η ευκαιρία στο θεατή να κατανοήσει το πώς βλέπει ένας Βαλκάνιος τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που διαδραματίζονται στην Αμερική-ειδικότερα όταν παραμορφώνονται σουρεαλιστικά απέναντι από τον φακό του ευφυούς Κουστουρίτσα.

πηγή: http://kritiki-gr.blogspot.gr/2012/12/arizona-dream-1993.html
trailer: http://www.youtube.com/watch?v=5xgHBIHUqfc

<Arizona Dream.jpg>

πηγή : email received on 20 Ιούνιος 01h