Πέμπτη 17 Ιουνίου 2010 στις 21.00
Προβολή: Η κυρία και ο ναύτης
14/06/2010
Προβολή ταινίας: "Η κυρία και ο Ναύτης"
Η επίμαχη ταινία της Λίνα Βερτμίλερ, «Παρασυρμένοι από μια ασυνήθιστη μοίρα στη γαλάζια θάλασσα του Αυγούστου», όπως είναι ο πραγματικός της τίτλος, ταινία που θεωρήθηκε ιδιαίτερα τολμηρή την εποχή της εξαιτίας του ρόλου μιας ταπεινωμένης, υποταγμένης στον άντρα, γυναίκας, που βρίσκεται μόνη σ' ένα ερημονήσι με ένα «μάτσο» άντρα. Πρόκειται για μια ταινία γύρω από τη σύγκρουση των δύο φύλων, που η Βερτμίλερ παρουσιάζει μέσα από μια ταινία, η οποία συνδυάζει το κωμικό με το τραγικό.
Εκείνο που ενδιαφέρει τη σκηνοθέτρια του «Ο Πασκουαλίνο και οι 7 καλλονές» (για την οποία είχε προταθεί για το Οσκαρ σκηνοθεσίας) είναι το θέμα της εξουσίας και πώς αυτή μεταβάλλεται σύμφωνα με τις καταστάσεις: Στην αρχή, με τη Ραφαέλα (Μαριάντζελα Μελάτο), γυναίκα ενός πλούσιου άντρα που σπαταλά τις ώρες της παίζοντας χαρτιά και ταπεινώνοντας, με την παραμικρή ευκαιρία, το Σικελό ναύτη του γιοτ τους, Τζεναρίνο (Τζιανκάρλο Τζιανίνι). Οταν όμως, στη διάρκεια μιας βόλτας, το γιοτ χαλάει μεσοπέλαγα και η Ραφαέλα και ο Τζεναρίνο αναγκάζονται να καταφύγουν σ' ένα ερημονήσι, οι ρόλοι αλλάζουν δραματικά. Η γυναίκα είναι ανήμπορη να βρει καταφύγιο ή τροφή, έτσι ο άντρας παίρνει το επάνω χέρι, γίνεται ο αρχηγός, ο κυνηγός που βρίσκει τροφή και τελικά ο επιβήτορας. Στην αλλαγή αυτή των ρόλων η Βερτμίλερ δεν χαρίζει κάστανα σε κανένα. Ο άντρας εξευτελίζει με τη σειρά του τη γυναίκα, χτυπώντας τη και μάλιστα άγρια, ενώ εκείνη, αναγκασμένη να επιβιώσει, δέχεται αγόγγυστα τα πάντα.
Κάποια στιγμή, η πάλη τους, ταυτόχρονα πάλη ταξική, μετατρέπεται σε πάλη των δύο φύλων, πάλη σεξουαλική, όπου τελικά οι δυο τους αφήνονται να οδηγηθούν από τη φύση και τα ένστικτά τους, παραμερίζοντας τους όποιους περιορισμούς του «πολιτισμού», με αποτέλεσμα εξουσιαστής και εξουσιαζόμενος να ταυτίζονται -στοιχείο καθοριστικό στη σχέση τους, που όμως δεν φαίνεται να πρόσεξαν ορισμένες φεμινίστριες, οι οποίες κακώς θεώρησαν την ταινία «μισογυνιστική». Βέβαια, όταν το «ζευγάρι» ετοιμάζεται να επιστρέψει στον «πολιτισμό», εισβάλλει ξανά το θέμα του χρήματος και των κοινωνικών τάξεων και η Βερτμίλερ βάζει ένα ουσιαστικό ερώτημα: Μπορεί ένας τέτοιος έρωτας να επιβιώσει σε μια ταξική κοινωνία;
Η Βερτμίλερ αφηγείται την ιστορία της με φινέτσα και ρυθμό, χρησιμοποιώντας το χώρο (τη γαλάζια θάλασσα, το ερημονήσι, την άμμο) για να υπογραμμίσει τη δύναμη της φύσης πάνω στα αισθήματα των πρωταγωνιστών της, άλλοτε τονίζοντας τη χιουμοριστική πλευρά της κι άλλοτε την τραγική, με τη θαυμάσια μουσική υπόκρουση του Πιέρο Πιτσιόνι, προσφέροντας ταυτόχρονα και ένα θέμα για σκέψη και συζήτηση. Ο Τζιανίνι φτιάχνει με μαστοριά το ρόλο του «εξουσιαστή» ναύτη, που η έλξη του για τη Μελάτο σ' ένα χώρο μακριά από την οργανωμένη κοινωνία οδηγεί στην κατάργηση των ταξικών διαφορών, ενώ η Μαριάντζελα Μελάτο δίνει πειστικά την αντιπαθητική, πλούσια γυναίκα που σταδιακά εξελίσσεται σε μια αισθησιακή, όλο πάθος, τελικά συμπαθητική γυναίκα.